ဧရာဝတီ

“ရဲေတြ႔ရင္ ရင္တုန္ေၾကာက္ရြံ႕ မေနရေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ က်ေနာ္ ေပ်ာ္လိုက္တာ။ က်ေနာ္ ထိုင္းႏိုင္ငံထဲမွာ လြတ္လြတ္ လပ္လပ္ ခရီးသြားႏိုင္ေတာ့မယ္၊ ေငြညႇစ္ခံရမွာ၊ အဖမ္းခံရမွာလည္း ပူစရာ မလိုေတာ့ဘူး” ဟု ထိုင္းႏိုင္ငံ၊ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕တြင္ ေနထုိင္သည့္ ျမန္မာ ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမား ကိုေသာ္တာက ဆိုသည္။

ကိုေသာ္တာ ၁၀ ႏွစ္သား အရြယ္က သူ၏ မိသားစုႏွင့္အတူ ဆင္းရဲဒုကၡမ်ား လြတ္ေျမာက္ႏိုင္ရန္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ထိုင္း ႏိုင္ငံသို႔ ထြက္ေျပး အေျခခ်ခဲ့ၾကသည္။ သူက ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ထိုင္း ရဲကို ေၾကာက္ရြံ႕ရင္း ႀကီးျပင္းလာခဲ့ရသည္။ ရံဖန္ရံခါ ေငြေၾကး လာဘ္ေပးရသည္လည္း ရွိခဲ့သည္။ မေပးလွ်င္ ေထာင္ခ်ႏိုင္သည္။ ပိုဆိုးသည္က ျမန္မာ ႏိုင္ငံသို႔ အတင္းအက်ပ္ ျပန္ပို႔ခံရမည့္ အႏၱရာယ္လည္း သူတို႔ ႀကံဳရႏိုင္ေသးသည္။

ေနာက္ထပ္ ၁၇ ႏွစ္အၾကာမွာေတာ့ ကိုေသာ္တာက ဘန္ေကာက္ရွိ စားေသာက္ဆိုင္ႀကီးတခုတြင္ စားဖိုမႉး ျဖစ္ေနၿပီ။ ယခုေတာ့ ယာယီ ျမန္မာႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ ကိုင္ေဆာင္ထားႏိုင္ၿပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူ႔ကိုယ္သူ ဂုဏ္ယူေနမိသည္။

ေသခ်ာ ေရရာမႈ မရွိလွသည့္ တရားမ၀င္ေရႊ႕ေျပာင္း လုပ္သားမ်ားဘ၀မွ လြတ္ေျမာက္ႏိုင္ရန္ အခြင့္အလမ္းေပၚသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ သူ အရယူခဲ့သည္။ သူ၏လုပ္ငန္းရွင္က ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္၌ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ျဖစ္ေၾကာင္း ေထာက္ခံေပးကာ ယာယီႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္အတြက္ အကူအညီေပးမည္ဟု ေျပာလာသျဖင့္ သူ၀မ္းအသာႀကီး သာခဲ့မိသည္။

တခ်ဳိ႕ေသာ သူမ်ားအတြက္ေတာ့ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ရလာသည့္ ကိုေသာ္တာ၏ အေနအထားကို ေအာင္ျမင္မႈ တခုအျဖစ္ ယူဆေနၾကသည္။ တကယ္လည္း ယူဆထုိက္၏၊ ကိုေသာ္တာ ထိုလက္မွတ္ရရန္ ထိုက္သင့္သည့္ေငြေၾကး ကုန္က်မႈထက္ တျပားတခ်ပ္မွ် ပိုမေပးခဲ့ရသည့္အျပင္ သူ႔ အလုပ္ရွင္က သူ႔ကို လံုၿခံဳစြာျဖင့္ နယ္စပ္အထိ လိုက္လံပို႔ေဆာင္ ကူညီေပးခဲ့ေသးသည္။

သို႔ေသာ္လည္း တက္ႂကြလႈပ္ရွား သူမ်ားကေတာ့ ယခုအခါ ထိုင္းႏိုင္ငံ အတြင္း ျမန္မာေရႊ႕ေျပာင္း လုပ္သားမ်ား တရား၀င္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ႏိုင္ေရးအတြက္ အစီအစဥ္မ်ားအေနႏွင့္ လိုအပ္ခ်က္ မ်ားစြာ ရွိေနေသးသည္ဟု ေျပာဆိုေနၾကသည္။

ကိုေသာ္တာလို ကံေကာင္းသည္ကေတာ့ လူနည္းစုသာ ျဖစ္သည္။ ကိုေသာ္တာသည္ ထိုင္းႏိုင္ငံရွိ ျမန္မာ ေရႊ႕ေျပာင္း အလုပ္သမား ၂ သန္းေက်ာ္ အနက္၊ ယာယီႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ ရရွိလာသူ ၂၀၀၀ ထဲမွ တဦးသာ ျဖစ္သည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံ အလုပ္သမားေရးရာ ၀န္ႀကီး Phitoon Kaewthong ၏ အဆိုအရ ဤ လူ ၂၀၀၀ မွာ ႏိုင္ငံသားစိစစ္ေရး ဌာနမ်ားတြင္ မွတ္ပံုတင္လာၾကသူ၊ တႏွစ္တာ (သက္တမ္းတို) ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ရရွိၾကသူ အေရအတြက္ ျဖစ္သည္။   

အလုပ္သမားမ်ားကိစၥ လႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္ေနၾကသူမ်ားက ယခုကဲ့သို႔ အလြန္နည္းေသာ လူဦးေရ အေရအတြက္ကသာ လက္မွတ္ လာလုပ္ၾကျခင္းကို ေထာက္ျပေ၀ဖန္ၾကရာ၌ လူအမ်ားအၾကား သိရွိေစရန္ သတင္းျဖန္႔ေ၀ေပးျခင္း၊ ေရႊ႔ေျပာင္း လူထုမ်ားအၾကား လူထုဆက္သြယ္ျပန္ၾကားေရး အားနည္းမႈေၾကာင့္ဟု ေထာက္ျပၾကသည္။ သူတို႔က ေျပာဆိုၾကရာ၌ အလုပ္သမားမ်ားက ယခု အစီအစဥ္ကို မသိရွိၾကေၾကာင္းႏွင့္ ၾကားသိသူမ်ားကလည္း ေကာလာဟလမ်ဳိးစံုႏွင့္ ရႈပ္ေထြး ေ၀၀ါး ေနၾကသည္ဟု ဆိုၾကသည္။  

သူတို႔ ေထာက္ျပသည္မွာလည္း အမွန္ျဖစ္သည္။ မဲေဆာက္တြင္ စက္ရံုပိုင္ရွင္ အမ်ားစုက ႏိုင္ငံသားစိစစ္ေရးႏွင့္ ႏိုင္ငံကူး လက္မွတ္ျပဳလုပ္ေရးကိစၥ သူတို႔လုပ္သားမ်ားထံ တလံုးတပါဒမွ် ဖြင့္ဟေျပာဆိုျခင္း မရွိၾကပါ။

“မဲေဆာက္မွာက လုပ္ခေပးတာလည္း သိပ္နည္းတယ္။ လုပ္ငန္းခြင္ အေျခအေနကလည္း သိပ္ဆိုးတယ္။ အလုပ္ရွင္ေတြ က တကယ္လို႔ သူတို႔အလုပ္သမားေတြသာ တရား၀င္ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ရွိလာရင္ လြတ္လပ္ခြင့္ ရလာၾကမွာကိုလည္း စိုးရိမ္ေနၾကတယ္” ဟု ေရာင္ျခည္ဦး အလုပ္သမားမ်ားအဖြဲ႔မွ တာ၀န္ခံ ကိုမိုးေဆြက ရွင္းျပသည္။

အကယ္၍ အလုပ္သမားမ်ားက ျမန္မာႏိုင္ငံသား စစ္မွန္ေၾကာင္း စိစစ္ၿပီးသည္ႏွင့္ လက္မွတ္ရခဲ့လွ်င္ ထိုင္းႏိုင္ငံထဲ၌ လြတ္လပ္စြာ သြားလာခြင့္ရွိလာမည္ ျဖစ္သည္။

“စက္ရံုပိုင္ရွင္ေတြက သူတို႔ အခု မဲေဆာက္မွာတေန႔ ဘတ္ ၅၀ (က်ပ္ ၁၅၀၀ ဝန္းက်င္) ေပးေနတဲ့အလုပ္ကေန တေန႔ကို ဘတ္ ၃၀၀ (က်ပ္ ၉၀၀၀ ဝန္းက်င္) ေလာက္ရႏိုင္မယ့္ ဘန္ေကာက္လို တျခားေဒသဘက္ကို အလုပ္သမားေတြ ေရႊ႕ေျပာင္းသြားမယ္ ဆိုတာ သိေနတယ္” ဟု ကိုမိုးေဆြက ဆိုသည္။

မဲေဆာက္တြင္ အလုပ္လုပ္ေနၾကသည့္ ေရႊ႔ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ားအဖို႔ မူလလုပ္ခကပင္ နည္းလြန္းေနရာ ယခု ႏိုင္ငံသား စိစစ္ေရးႏွင့္ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ ရရွိေရးကိစၥအတြက္ ေငြေၾကးမတတ္ႏိုင္ ျဖစ္ေနၾကရသည္။ ထိုမွ်မက အရာရွိမ်ားႏွင့္ ပြဲစားမ်ား၏ ျခစားမႈသတင္းမ်ား ၾကားေနၾကရေသာေၾကာင့္လည္း စိတ္မလန္းႏိုင္ ျဖစ္ေနၾကရသည္။  

မဲေဆာက္ေန စက္ရံုအလုပ္သမတဦးက သူ၏ စိတ္ပ်က္အားငယ္မႈမ်ားကို ဧရာ၀တီမဂၢဇင္းထံ ေဖာ္ထုတ္ ေျပာျပခဲ့သည္။

သူ အလုပ္လုပ္ေနသည့္ သိုးေမြးခ်ည္ထိုးစက္ရံုသို႔ ျမန္မာအရာရွိမ်ားႏွင့္ ထိုင္းလူ၀င္မႈ ႀကီးၾကပ္ေရး အရာရွိ ၂ ဦး ပူးတြဲေရာက္ရွိလာၿပီး သူတို႔ အလုပ္ရွင္ကို ဖိအားေပးသည္။ အလုပ္သမားမ်ားကို ယခု ႏိုင္ငံသား စိစစ္ေရးႏွင့္ ယာယီႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ ေလွ်ာက္ထားရန္ ေျပာဆိုသည္ဟု ၾကားေသာအခါ မူလက သူတို႔အားတက္ေပ်ာ္ရႊင္ ေနခဲ့ၾကသည္ဟု ထို အမ်ိဳးသမီးက ေျပာျပသည္။

စက္ရံုပိုင္ရွင္က ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ား အေနႏွင့္ လက္မွတ္ရရွိရန္ တဦးလွ်င္ ဘတ္ ၅၀၀၀ (က်ပ္ ၁ သိန္းခြဲခန္႔) ျဖင့္ ေစ်းႏႈန္းခ်ိဳသာစြာ လုပ္ေပးမည္ဟု ေၾကညာေၾကာင္း၊ ယာယီႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ ရလိုပါက ယခုအခ်ိန္သည္ ေလွ်ာက္ထားၾကရန္ အေကာင္းဆံုးအခ်ိန္ျဖစ္ေၾကာင္း ထိုသူတို႔က ေျပာဆိုခဲ့သည္ဟု ဆိုသည္။

အလုပ္သမား အမ်ားစုက ႏိုင္ငံသားစိစစ္ေရးကိစၥအတြက္ စတင္ ေလွ်ာက္ထားခဲ့ၾကေသာ္လည္း ၁၀ ရက္အၾကာတြင္ လုပ္ခေစ်းႏႈန္းက ဘတ္ ၇၅၀၀ (က်ပ္ ၂၃၀၀၀၀ ခန္႔) အထိ ေစ်းတက္သြားၿပီဟု ေၾကညာခဲ့သည္။

“လူေတြက ဘယ္ေစ်းႏႈန္းရွိတယ္၊ ဘယ္ေလာက္ ကုန္က်မယ္ဆိုတာ ဘယ္သိမွာလဲ၊ အခုလို ေစ်းႏႈန္းေတြ ဘယ္လို ျမင့္ကုန္သလဲဆိုတာ က်မ နားမလည္ႏိုင္ဘူး။ အခုေတာ့ အပိုအကုန္အက်ခံ ၿပီး လုပ္ၾကရေတာ့မယ္။ အခုလို မရိုးမသား လုပ္တာကိုလည္း သံသယျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ ေစ်းႏႈန္းေတြကို တရား၀င္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေၾကညာသင့္တယ္” ဟု အဆိုပါ အလုပ္သမက ေျပာသည္။

ပြဲစားကုမၸဏီ ၃ ခုက ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ မွတ္ပံုတင္ခဲ့ကာ ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ားကို ပံုစံမ်ား ျဖည့္သြင္းရန္ ျမန္မာနယ္စပ္ရွိ ႏိုင္ငံသားစိစစ္ေရး ဌာနမ်ားသို႔ ခရီးသြားလာေရးအတြက္ ကူညီေပးမည္ဟု ကမ္းလွမ္းခဲ့ၾကသည္ဟု သိရသည္္။ ထိုအတြက္ ကုန္က်စားရိတ္ ပိုသြားျခင္းျဖစ္သည္။

အလုပ္သမားအဖြဲ႔အစည္း မ်ားကမူ လုပ္ခနည္းနည္းသာ ရရွိေနေသာ ျမန္မာအလုပ္ သမားမ်ားအတြက္ လက္မွတ္လုပ္ခ ေစ်းႏႈန္းျမင့္မားေနသည္ဟု ေဝဖန္ၾကသည္။ ဤသို႔အကုန္အက်မခံႏိုင္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ လက္မွတ္ ေလွ်ာက္ထားမႈကို ဟန္႔တားသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေစသည္ဟု ဆိုသည္။

တခ်ိန္တည္း၌ပင္ တရားမ၀င္ ပြဲစားမ်ားကလည္း လႈပ္ရွားေနၾကသည္။ တခ်ိဳ႕သတင္းမ်ားအရ လူလိမ္ပြဲစားမ်ားကို ႏိုင္ငံ ကူးလက္မွတ္ အျမန္ရေစရန္ ဘတ္ ၁ ေသာင္းခန္႔ (က်ပ္ ၃ သိန္းေက်ာ္) ေပးၾကရၿပီး ေနာက္တႀကိမ္ ျပန္မေတြ႔ ၾကရဘဲ အလိမ္ခံေနၾကရသည္ဟု သိရသည္။  

ထိုင္းႏိုင္ငံ၏ ႏိုင္ငံပိုင္ လုပ္ငန္းမ်ား အလုပ္သမား ဆက္ဆံေရး အဖြဲ႔ (Thailand’s State Enterprise Workers Relations Confederation) ၏ အေထြေထြ အတြင္းေရးမႉးကမူ ယခုလုပ္ငန္းစဥ္သည္ ေကာင္းမြန္ေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ စတင္ ခဲ့သည္ဟု ယံုၾကည္ေၾကာင္း ေျပာသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ပါ၀င္ပတ္သက္ေနၾကသည့္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားက သူတို႔၏ ခၽြတ္ယြင္းခ်က္ အမွားမ်ားကို လက္ခံ၍ ေအာင္ျမင္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္သင့္သည္ဟု ဆိုသည္။

“အခုအစီအစဥ္ အလုပ္ျဖစ္ႏိုင္ဖို႔ ထိုင္းအစိုးရက သူ႔ဘက္မွာ လာဘ္စားမႈေတြ ရွိေနတယ္ ဆိုတာကို လက္ခံဖို႔ လိုတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီလုပ္ငန္းစဥ္ေတြက ေငြကုန္ေၾကးက်ပိုမ်ားၿပီး လုပ္ငန္း မတြင္က်ယ္ ျဖစ္ေနရတာ။ ျမန္မာအစုိးရအေနနဲ႔ တခ်ဳိ႕တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးေတြလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံသားပဲ ဆိုတာကို အသိအမွတ္ျပဳဖို႔ လိုတယ္။ သူတို႔လည္း ဗမာေတြလိုပဲ ႏိုင္ငံသားအျဖစ္ စိစစ္ၿပီး လက္မွတ္ရဖို႔ အခြင့္အေရးရွိသင့္တယ္” ဟု သူက ဆက္ေျပာသည္။

ယာယီ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ ေလွ်ာက္ထားၾကသူ ဗမာမဟုတ္ေသာ တခ်ဳိ႕ တိုင္းရင္းသားမ်ားမွာ ပို၍ အခက္အခဲမ်ား ႀကံဳေတြ႔ ၾကရသည္ဟုလည္း သတင္းမ်ားက ဆိုၾကသည္။   

တာ့ခရိုင္ မဲေဆာက္ ႏိုင္ငံသားစိစစ္ေရးဌာနမွ အရာရွိတဦး၏ အဆိုအရ ျမန္မာ - မြတ္လင္မ်ား၏  ႏိုင္ငံသား စိစစ္ေရးႏွင့္ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ ရရွိေရး ေလွ်ာက္ထားမႈတိုင္းကို ပိုမိုျငင္းပယ္ ခံရသည္ဟု သိရသည္။

“က်ေနာ္တို႔ ေလွ်ာက္ထားတဲ့သူ ၁၀၀၀ ေက်ာ္ကို စိစစ္ေပးေနပါတယ္၊ အခု အခ်ိန္အထိေတာ့ ျငင္းပယ္ခံရတဲ့ ျမန္မာ မြတ္စလင္ေတြကလြဲရင္ တျခား က်န္တဲ့သူေတြအတြက္ ျပႆနာ မရွိပါဘူး” ဟု သူက ေျပာျပသည္။

ရိုဟင္ဂ်ာမ်ားကိုမူ ျမန္မာစစ္အစိုးရက ႏိုင္ငံသားမဟုတ္ဟု ျငင္းပယ္ထားခဲ့ၿပီး သူတို႔ကို ျပည္ပသို႔ ႏွင္ထုတ္ေနၾကသည္။ ၎ရိုဟင္ဂ်ာမ်ားက ထိုင္းႏိုင္ငံ၊ မေလးရွားႏိုင္ငံႏွင့္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံရွိ ယာယီ ခိုလႈံေရးစခန္းမ်ားတြင္ ထြက္ေျပးေနထိုင္ ေနၾကရသည္။ ဤသို႔ ျငင္းပယ္ခံရမည္ ေသခ်ာေနျခင္းေၾကာင့္လည္း ထိုသူမ်ားအဖို႔ ပို၍နစ္နာဖြယ္၊ ပို၍ အခြင့္အေရး ခ်ဳိးႏွိမ္ခံရ၊ ဒုကၡႀကံဳေတြ႔ရဖြယ္ အေျခအေန ရွိေနသည္။

“ရိုဟင္ဂ်ာဆိုတာ ျမန္မာလူမ်ဳိးတမ်ဳိးလို႔ အစိုးရက လက္ခံတာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဒီလူေတြေတာ့ သူတို႔က ႏိုင္ငံသား အျဖစ္ စိစစ္အသိအမွတ္ျပဳ ခံရဖို႔ဆိုတာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မရွိဘူး” ဟု ထိုင္းႏိုင္ငံရွိ ျမန္မာ ရိုဟင္ဂ်ာအသင္း အဖြဲ႔၀င္ Enayet Ullah က ေျပာသည္။  

“ရိုဟင္ဂ်ာတဦးအဖို႔ ႏိုင္ငံကူး လက္မွတ္ရဖို႔ထက္စာရင္ အဖမ္းခံရဖို႔က ပိုမ်ားတယ္” ဟု သူက ျဖည့္စြက္ေျပာသည္။

၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္၊ ေဖေဖၚ၀ါရီလ ေနာက္ဆံုးသတ္မွတ္ရက္သို႔ နီးကပ္လာေနခ်ိန္တြင္ ကုလသမဂၢ အရာရွိ David Feingold ကလည္း လူအမ်ားအေနႏွင့္ ယခု ယာယီ ႏိုင္ငံကူး လက္မွတ္ ရရွိႏိုင္မည့္အခြင့္အေရးကို လက္လႊတ္ဆံုးရႈံးၾကရလိမ့္မည္ ဟု ယံုၾကည္ေနေၾကာင္း၊ ထိုသူမ်ားအေနႏွင့္ လူကုန္ကူး ေရာင္းစားခံရမႈ အႏၱရာယ္ တိုး၍ ႀကံဳရႏိုင္ေၾကာင္း ေျပာသည္။  

“အေပၚယံၾကည့္ရတာေတာ့ အကုန္လံုး အဆင္ေခ်ာေနၿပီး လာဘ္စားမႈေတြ ကင္းတယ္ ဆိုဦးေတာ့၊ ၂၀၁၀ မွာ လူအမ်ားႀကီး လာၿပီး မွတ္ပံုတင္ၾကမယ့္ အေနအထား မေတြ႔ရဘူး။ တကယ္လို႔ ေနာက္ဆံုးသတ္မွတ္ရက္ကို ရက္ထပ္မတိုးဘူး ဆိုရင္ေတာ့ လူအမ်ားစုမွာ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ မရွိတဲ့ အတြက္ သူတို႔ ပိုၿပီးနစ္နာမယ္၊ အႏၱရာယ္ၾကံဳရဖို႔ ပို ျဖစ္ႏိုင္တယ္” ဟု David Feingold က ဆိုသည္။  

ရိုဟင္ဂ်ာမ်ားကဲ့သို႔ပင္ ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕ အနီးတ၀ိုက္တြင္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ေနၾကသူ ရွမ္းတိုင္းရင္းသား မ်ားသည္လည္း တိုင္းရင္းသား ျဖစ္ေနသည့္အတြက္ေၾကာင့္ ၎တို႔ကို ညႇိဳး၍ဖိႏွိပ္မည္ကို စိုးရိမ္ေနၾကသည္။

ထိုင္းႏိုင္ငံ အေျခစိုက္ ေရႊ႕ေျပာင္းျမန္မာမ်ား၏ အခြင့္အေရးကိစၥ ေဆာင္ရြက္ေနသည့္ MAP foundation မွ ကိုယ္စားလွယ္တဦးက ၎တို႔သိရေသာ သတင္းမ်ားအရ ေျပာျပရာတြင္ ရွမ္းတိုင္းရင္းသား အလုပ္သမား ၇ ဦး ေလွ်ာက္လႊာတင္သြင္းခဲ့ရာ ၃ ဦး၏ ေလွ်ာက္လႊာမ်ားမွာ ျငင္းပယ္ခံခဲ့ရၿပီး ျမန္မာအာဏာပိုင္မ်ားက မည္သို႔မွ် ရွင္းျပျခင္းမရွိဘဲ သူတို႔၏ စာရြက္စာတမ္းမ်ားကို ျပန္မေပးဘဲ သိမ္းထားခဲ့ၾကသည္ဟု ဆိုသည္။

ထိုင္းႏိုင္ငံ ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕တြင္ အလုပ္သမားမ်ား ေသြးစည္းညီညြတ္ေရးအဖြဲ႔က စုစည္း က်င္းပေသာ အစည္းအေ၀းတခုတြင္ လည္း ရွမ္းတိုင္းရင္းသားမ်ားက သူတို႔၏ အလားတူ စိုးရိမ္ခ်က္မ်ားကို ေဖာ္ထုတ္တင္ျပခဲ့ၾကသည္။ ခ်င္းမိုင္ေဒသေန အလုပ္သမား ၂၀၀၀ ေက်ာ္က ယခုစီမံခ်က္ကို ျငင္းပယ္ေၾကာင္း ထုတ္ျပန္ေၾကညာခဲ့ၿပီး ထိုင္းအစိုးရထံသို႔ ယခင္ ေဆာင္ရြက္ေနေသာ အလုပ္သမား မွတ္ပံုတင္ေပးေရး အစီအစဥ္အတိုင္းသာ ျပန္လည္ေဆာင္ရြက္ပါရန္ ေတာင္းဆို ခဲ့ၾကသည္။  

လူအမ်ားစုက ျမန္မာျပည္ရွိ ၎တို႔၏ မိသားစု၀င္မ်ားအေပၚ ဒုကၡေပးမည္ကို စိုးရိမ္ေနၾကသည္။ နယ္စပ္တြင္ အစုလုိက္ အၿပံဳလိုက္ ဖမ္းဆီးေနသည္။ စစ္သားမ်ားက အလုပ္သမားလက္မွတ္ ေလွ်ာက္ထားသူမ်ား၏ မိသားစုမ်ားထံမွ ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ တရားမ၀င္ အလုပ္လုပ္ေနၾကသည့္အတြက္ အတင္းအက်ပ္ ပိုက္ဆံလုယက္ ေတာင္းယူ ေနၾကသည္ ဟူေသာ ေကာလာဟလ သတင္းမ်ားလည္း ပ်ံ႕ႏွံ႔ျဖစ္ေပၚလ်က္ရွိသည္။  

ကိုမိုးေဆြက ဘန္ေကာက္အနီး မဟာခ်ဳိင္ေဒသရွိ ငါးလုပ္ငန္းစက္ရံုတခုတြင္ အလုပ္ လုပ္ေနသည့္ ျမန္မာ အမ်ဳိးသမီးတဦးႏွင့္ စကားေျပာဆိုခဲ့ပံုကို ဧရာဝတီမဂၢဇင္းအား ျပန္လည္ ေျပာျပသည္။

အဆိုပါ အမ်ဳိးသမီးက ႏိုင္ငံသားစိစစ္ေရးအတြက္ ေလွ်ာက္လႊာတင္ၿပီး ၂ လခန္႔ အၾကာတြင္ သူ၏ မိခင္ထံမွ ဖုန္းေခၚလာသည္ဟု ေျပာသည္။ စစ္သားမ်ားက သူ႔မိခင္ ေနထိုင္ရာ အိမ္သို႔ ေရာက္လာေၾကာင္း၊ သမီးျဖစ္သူ ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ တရားမ၀င္ အလုပ္သြားလုပ္ေနသည့္အတြက္ေၾကာင့္ တလလွ်င္ က်ပ္ ၃ ေသာင္းခန္႔ အခြန္ေပးရန္ လာေရာက္ေတာင္းခံၾကေၾကာင္း သူ႔ကို ျပန္ေျပာျပခဲ့သည္ဟု သိရသည္။

ယခု စီမံခ်က္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ အမ်ားစုေသာ ျမန္မာေရႊ႕ေျပာင္း လူထုအတြက္ စိုးရိမ္ပူပန္မႈမွာ ေငြေၾကးဆံုးရႈံးရမည့္ ကိစၥ ပင္ ျဖစ္သည္။ ျမန္မာစစ္အစိုးရက အနာဂတ္တြင္ သူတို႔ထံမွ နည္းမ်ဳိးစံုျဖင့္ ေငြညႇစ္မည္ကို စိုးရိမ္ေနၾကၿပီး ဤအခ်က္ ေၾကာင့္ ေလွ်ာက္လႊာတင္ရန္ တြန္႔ဆုတ္ေနၾကရသည္။

ေနာက္ေနာင္တြင္ အခြန္ေပးေဆာင္ရမည္ကို သိလိုက္ရေသာအခါ ကိုေသာ္တာ၏ အေပ်ာ္မ်ားလည္း ၿပိဳကြဲခဲ့ရသည္။

“က်ေနာ္ အစိုးရိမ္ဆံုးက ျမန္မာအစိုးရက လာမယ့္အနာဂတ္မွာ က်ေနာ္တို႔ဆီက အခြန္ေကာက္မယ့္ ကိစၥပဲ၊ က်ေနာ္တို႔ ဒီေလာက္ ဆင္းရဲၿပီး လုပ္ခ နည္းနည္းပဲ ရေနတာေတာင္ က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံျခားမွာ ရွိေနေတာ့ သူတို႔ႀကံဖန္ အခြန္ ေကာက္ၾကမွာပဲ” ဟု ကိုေသာ္တာက ဆိုသည္။  

ပါ၀င္ပတ္သက္ေနၾကသည့္ ဌာန၊ အဖြဲ႔အစည္းအသီးသီးက ျမန္မာေရႊ႕ေျပာင္း အလုပ္သမားမ်ား အေနႏွင့္ ယခု ႏိုင္ငံသား စိစစ္ေရးကိစၥတြင္ စိုးရိမ္မႈ အမ်ားအျပား ရွိေနၾကေၾကာင္း သေဘာတူညီၾကသည္။ ဤအတြက္ေၾကာင့္ စီမံခ်က္ေအာင္ျမင္ ေရးအေပၚတြင္လည္း ပူပန္ေနၾကရသည္။

ယခု လုပ္ငန္းစဥ္ကို ေျပာင္းလဲရန္ လိုအပ္ေနသည္ကေတာ့ အမွန္ ျဖစ္သည္။ ထိုင္းအစိုးရႏွင့္ ျမန္မာအစိုးရအၾကား ပို၍ ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္မႈမ်ား လိုအပ္ေနေၾကာင္းလည္း လူအမ်ားက အသိအမွတ္ျပဳထားၾကသည္။ ယခုလုပ္ငန္းစဥ္က ပို၍ ပြင့္လင္းျမင္သာရန္ လိုအပ္ေနၿပီး၊ ယာယီႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ ရရွိႏိုင္ရန္ ေလွ်ာက္ထားၾကရာ၌ သူတို႔အတြက္ လံုၿခံဳသည္ ဟု ခံစားရေစရန္လည္း လိုအပ္ေနသည္။ ထိုမွ်မက သူတို႔တတ္ႏိုင္သည့္ ႏႈန္းထားျဖစ္ရန္လည္း လိုအပ္လ်က္ရွိပါသည္။

ALEX ELLGEE ေရးသားသည့္ Passport Unpopular with Burmese Migrants ကို ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ျပန္ဆိုေဖာ္ျပပါသည္။