က်မ တကိုယ္လံုး ရယ္စရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ၀ါ၊ စိမ္း၊ နီ၊ ျပာ ေရာင္စံုေတြ ေပက်ံသြားသလို တျခား လမ္းသြား လမ္းလာေတြဟာလည္း ေဆးေရာင္စံုေတြနဲ႔ မ်က္ႏွာေတြကို မမွတ္မိႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ေပက်ံလို႔ေနပါတယ္။ေႏြဦးရာသီကိုေရာက္လို႔ လမ္း၀ဲယာမွာျပန္႔ကဲ်ေနတဲ့ ၀ါေရာ္ေရာ္ ရြက္ေႂကြေတြ၊ ပုရစ္ဖူး တက္ေနတဲ့ သစ္ပင္ေတြနဲ႔ သာယာေနၿပီဆိုရင္ သာမန္အခ်ိန္ေတြနဲ႔ မတူေတာ့ဘဲ ကား၊ ဆိုင္ကယ္ေတြ ရွင္း၊ ဆိုင္ေတြအားလံုးလိုလို ပိတ္ထားတဲ့ လမ္းမႀကီးေပၚမွာ ျငီးေငြ႔စရာ ေျခာက္ကပ္ေနေပမယ့္ လမ္းသြားလမ္းလာေတြကို ေဆးေရာင္မႈန္႔ေတြ၊ ေရာင္စံုေရေတြနဲ႔ လိုက္သုတ္၊ လိုက္ပက္ေနတဲ့ လူငယ္ေတြ၊ ေဆးေရာင္စံုေတြ ေပက်ံေနတဲ့ လူငယ္ေတြ၊ မိသားစုေတြဟာ ကိုယ့္အစုနဲ႔ကိုယ္ သြားလာေနၾကတာကို ေတြ႔ရပါေတာ့တယ္။ ဒါကေတာ့ နယူးေဒလီၿမိဳ႕ ဟိုလီ ပြဲေတာ္ေန႔ရဲ႕ ျမင္ကြင္းေတြပါပဲ။
ဟိုလီ ပြဲေတာ္ဆိုတာကေတာ့ ဟိႏၵဴဘာသာ၀င္ေတြရဲ႕ ဘာသာေရး ပြဲေတာ္တခုျဖစ္ၿပီး ဟိႏၵဴဘာသာ၀င္ေတြ အမ်ားစုရွိတဲ့ အိႏၵိယ၊ နီေပါနဲ႔ သီရိလကၤာႏိုင္ငံေတြမွာ တႏိုင္ငံလံုးအတိုင္းအတာနဲ႔ က်င္းပၾကပါတယ္။ အိႏၵိယႏုိင္ငံက ဟိုလီ ပြဲေတာ္ ကေတာ့ မာတုရ၊ နႏၵဂ၀န္ၿမိဳ႕ေတြနဲ႔ ဟိႏၵဴနတ္ဘုရား ခရစ္ရွနား ႀကီးျပင္းရာေဒသေတြျဖစ္တဲ့ ဗီရင္ဒါဗန္၊ ဘာဆန ဆိုတဲ့ ၿမိဳ႕ေတြမွာ ပြဲေတာ္ႀကီးတခုအျဖစ္ ၁၆ ရက္ၾကာ ခမ္းခမ္းနားနား လုပ္ၾကပါတယ္။ က်န္တဲ့ၿမိဳ႕ေတြမွာေတာ့ ကိုယ့္ ရပ္ရြာ ပတ္၀န္းက်င္၊ စာသင္ေက်ာင္းေတြ၊ သင္တန္းေက်ာင္းေတြ၊ လုပ္ငန္းဌာနေတြနဲ႔ ေဆြမ်ိဳး အသိုင္းအ၀န္း ေလာက္နဲ႔ပဲ ၂ ရက္တာ ဆင္ႏႊဲၾကပါတယ္။
ေဆာင္းအကုန္ ေႏြအကူး၊ လ ကို အေျခခံတြက္တဲ့ ျပကၡဒိန္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုး လျပည့္ေန႔ (ျမန္မာမွာေတာ့ တေပါင္း လျပည့္) ဟာ ဟိုလီပြဲေတာ္ေန႔ပါပဲ။ ဟိုလီပြဲေတာ္ေန႔ လုပ္ရတာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ဒ႑ာရီေတြ၊ ရာဇ၀င္ေတြက အမ်ားႀကီးပါပဲ။ အဓိက အခ်က္ကေတာ့ မေကာင္းမႈေတြကို ေခ်မႈန္းၿပီး ေကာင္းမႈ၊ ေကာင္းက်ိဳးရယူတယ္လို႔ ဆိုတာပါ။
ဟိုလီပြဲေတာ္မွာ မီး႐ႈိ႕ပြဲနဲ႔ ေဆးေရာင္ပက္ဖ်န္းတဲ့ ပြဲဆိုၿပီး ၂ မ်ိဳး က်င္းပေလ့ရွိပါတယ္။
မီး႐ိႈ႕ပြဲအတြက္ ထင္ရွားတဲ့ ဒ႑ာရီတခုကေတာ့ ဒီလိုပါ။ ဟီရန္ညာခရွပ္ လို႔ေခၚတဲ့ မိစၦာဘုရင္တပါး တိုင္းျပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့အခ်ိန္မွာ တိုင္းသူျပည္သားေတြကို တျခားေသာ နတ္ဘုရားေတြကို မကိုးကြယ္ခိုင္းဘဲ သူ႔ကိုပဲ ကိုးကြယ္ ခိုင္းပါတယ္။ သူ႔ကို မကိုးကြယ္တဲ့သူေတြကိုေတာ့ သတ္ပစ္တာေတြ၊ ျပစ္ဒဏ္ေပးတာေတြ လုပ္တယ္လို႔ ဆိုၾကပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ သူ႔ရဲ႕သား ပရာလဒ္ကေတာ့ ဗိႆႏိုးနတ္မင္းႀကီးကိုသာ ကိုးကြယ္ေနတာေၾကာင့္ ဘုရင္က သတ္ဖို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ ႀကိဳးစားပါတယ္။ သတ္မရတဲ့ အဆံုးမွာေတာ့ မီးမေလာင္ႏိုင္တဲ့ အစြမ္းရွိတဲ့ ဘုရင့္ႏွမ ဟိုလီက ရဲ႕ ေပါင္ေပၚထိုင္ခိုင္းၿပီး မီး႐ိႈ႕သတ္ဖို႔ ႀကံပါတယ္။ ဟိုလီက ဟာ သူတေယာက္တည္း ဆိုရင္သာ သူ႔ကို မီးမေလာင္ႏိုင္တာပါ။ မင္းသား ပရာလဒ္ဟာ ေမတၱာပို႔ တရားစာေတြ ရြတ္ဖတ္ေနတာေၾကာင့္ အသက္မေသေပမယ့္ သူ႔ကို ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားတဲ့ ဘုရင့္ႏွမ ဟိုလီက ကေတာ့ မီးေလာင္ေသဆံုး သြားပါသတဲ့။ ဒါကို အေျချပဳၿပီး “ဟိုလီက” မိစၦာကို မီး႐ိႈ႕သတ္ျခင္းဆိုတဲ့ သေဘာနဲ႔ ဟိုလီပြဲေတာ္ရယ္လို႔ ျဖစ္လာတာလို႔ ဆိုၾကပါတယ္။
ဟိုလီပြဲေတာ္ရဲ႕ ပထမေန႔ ညေနခင္း မီးပံုပြဲလို႔ အလြယ္တကူေခၚၾကတဲ့ မီး႐ိႈ႕ပြဲအတြက္ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ေနရာမွာ သစ္ေျခာက္၊ ၀ါးေျခာက္၊ ေနာက္ေခ်းေျခာက္ေတြကို ဟိုလီပြဲေတာ္ေန႔ မတိုင္ခင္ကတည္းက လာစုထားၾကရပါတယ္။ အရပ္ေဒသအလိုက္ မီး႐ိႈ႕ပြဲေတြက ကြဲျပားပါတယ္။
အိႏၵိယႏိုင္ငံ ေျမာက္ပိုင္းေဒသေတြမွာ ဟိုလီက ရဲ႕ ရုပ္ပံုတူေတြကို မီးပံုထဲထည့္ၾကသလို၊ ဂူဂ်ရတ္နဲ႔ ၾသရိသ ျပည္နယ္ဘက္မွာေတာ့ ေကာက္ရိတ္သိမ္းခ်ိန္မွာ မီးနတ္ဘုရားကို ပူေဇာ္တဲ့အေနနဲ႔ ေကာက္႐ိုး၊ ေကာက္သစ္ သီးႏွံတခ်ိဳ႕ကို ထည့္သြင္းေလ့ရွိပါတယ္။ညေနေစာင္းမွာေတာ့ သစ္ေျခာက္၊ ၀ါးေျခာက္ပံု ပတ္လည္မွာ ၀န္းရံ၊ တရားဓမၼေတြ ရြတ္ဖတ္သရဇၥ်ာယ္ၾကၿပီး မီး႐ိႈ႕ရင္း “ဟိုလီဟဲ ဟိုလီဟဲ” လို႔ ေအာ္ၾကပါတယ္။ ေလာင္စာကုန္လို႔ မီးၿငိမ္းသြားရင္ေတာ့ မီးႂကြင္းစေလးေတြကို အိမ္ျပန္ သယ္သြားၾကေလ့ရွိပါတယ္။ ဒီလိုယူသြားတာဟာ ကိုယ့္အိမ္မွာ၊ ကုိယ့္ကိုယ္ေပၚမွာ အဆိုးအညံ့ေတြ ကင္းစင္ၿပီး သန္႔ရွင္း စင္ၾကယ္သြားတယ္၊ ေရာဂါဘယ ကင္းေ၀းတယ္လို႔ ယူဆၾကပါတယ္။
တခ်ိဳ႕ အရပ္ေတြမွာ ဟိုလီပြဲေတာ္ေန႔ မတိုင္ခင္ အိမ္ကို သန္႔ရွင္းေရးလုပ္တာ၊ ပစၥညး္ေဟာင္းေတြ စြန္႔ပစ္တာေတြလည္း လုပ္ေလ့လုပ္ထ ရွိပါတယ္။
ေဆးေရာင္စံုေတြ ပက္ဖ်န္းၾကတဲ့ ေန႔ရဲ႕ အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ ဟိႏၵဴနတ္ဘုရား ခရစ္ရွနားနဲ႔ ဆက္ႏႊယ္ပါတယ္။ ခရစ္ရွနား နတ္ဘုရားဟာ သူ႔ရဲ႕အသားအေရနဲ႔ ခ်စ္သူ ရဒၵါရဲ႕ ျဖဴ၀င္းလွပတဲ့ အသားအေရ ကြာျခားတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး စိတ္ဆင္းရဲမိေၾကာင္း မိခင္ျဖစ္တဲ့သူကို ေျပာတဲ့အခါ သူ႔မိခင္က ရဒၵါရဲ႕မ်က္ႏွာကို ေဆးေရာင္ေတြနဲ႔ သုတ္ျခယ္ဖို႔ စိတ္ကူးရၿပီး ေႏြဦးရာသီ တရက္မွာ သူ႔စိတ္ကူးကို ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲေတြနဲ႔ အေကာင္အထည္ေဖာ္ရာကေန ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ႔ ေပါင္းစည္းျခင္းဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္နဲ႔ ေဆးေရာင္စံုနဲ႔ ဟိုလီပြဲ ျဖစ္လာရတယ္လို႔ ဆိုၾကပါတယ္။
ဟိုလီပြဲေတာ္ ျဖစ္လာရတဲ့ ဒ႑ာရီေတြ၊ ရာဇ၀င္ေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေနေပမယ့္ တူညီတဲ့အခ်က္ကေတာ့ မေကာင္းမႈေပ်ာက္၊ ေကာင္းမႈေရာက္ေအာင္ ကုသိုလ္လုပ္ၾကတာ ျဖစ္သလို၊ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း၊ ေအးခ်မ္းျခင္း၊ ခ်စ္ျခင္း၊ စည္းလံုးျခင္းလို႔ အဓိပၸာယ္ရတဲ့ ေဆးေရာင္စံုေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးပက္ဖ်န္းၿပီး ရင္းႏွီးခ်စ္ခင္မႈ တည္ေဆာက္ၾကတဲ့ ႐ိုးရာဓေလ့ တခုပါပဲ။
အ၀ါေရာင္ဟာ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း၊ အျပာေရာင္က ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္း၊ ခ်စ္ျခင္းအတြက္ ပန္းေရာင္၊ လွပျခင္းအတြက္ လိေမၼာ္ေရာင္ စသျဖင့္ အေရာင္တိုင္းမွာ အဓိပၸာယ္ကိုယ္စီ ရွိေနၾကေပမယ့္ ဘယ္အေရာင္ကိုမဆို ယူလာတဲ့သူ၊ အေရာင္ေတြနဲ႔ ေပက်ံေနတဲ့ သူေတြအားလံုးဟာ ေပ်ာ္ရႊင္ၿငိမ္းေအးျခင္းေတြ သယ္ေဆာင္လာတဲ့ သူလို႔ အိႏၵိယသားေတြက မွတ္ယူ ၾကပါတယ္။
“ဘာအေရာင္ျဖစ္ျဖစ္ အေရာင္တိုင္းက ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းပဲ။ ခင္ဗ်ားမွာ အေရာင္တခုခု ရွိေနရင္ ခင္ဗ်ားမ်က္ႏွာမွာ အေရာင္ေတြ ေပေနၿပီဆိုရင္ ခင္ဗ်ားဟာ ေပ်ာ္ရႊင္ေအးခ်မ္းျခင္းကို ရမယ္” လို႔ ေဒလီၿမိဳ႕ခံ တဦးက ေျပာျပပါတယ္။
အညစ္အေၾကးေဟာင္းေတြ ေဆးေၾကာပစ္တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံက ႏွစ္သစ္ကူး သႀကၤန္ပြဲနဲ႔ အလားသ႑ာန္တူေပမယ့္ အိႏၵိယမွာကေတာ့ မ႑ပ္ေတြနဲ႔ ေရပက္တာ၊ ေရပက္ခံထြက္တာမ်ိဳးေတြ မရွိပါဘူး။ ကာလကတၱားနဲ႔ မြန္ဘိုင္းလို ၿမိဳ႕ေတြမွာေတာ့ ႏိုင္ငံျခားသား ဧည့္သည္ေတြအတြက္ ဆင္ေတြစီးၿပီး ေဆးေရာင္စံုပက္ျဖန္းဖို႔ စီစဥ္ေပးတဲ့ အထူးပြဲေတာ္ ေနရာေတြ ရွိပါတယ္။
ဟိုလီပြဲေတာ္ကာလ ရက္သတၱပတ္ဟာ ေက်ာင္းစာေမးပြဲေတြ ၿပီးတဲ့အခ်ိန္ျဖစ္တာမို႔ ေက်ာင္းေနာက္ဆုံးေန႔မွာ ေဆးေရာင္စံုမႈန္႔ေတြ ယူလာၿပီး သူငယ္ခ်င္းအခ်င္းခ်င္း သုတ္လိမ္းၾကတာ၊ ႐ံုးဆင္းခ်ိန္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ အခ်င္းခ်င္း သုတ္လိမ္းၾကတာ၊ မိဘ ေဆြမ်ိဳး သူငယ္ခ်င္းေတြ အိမ္ကိုသြားၿပီး ေရာင္စံုေရနဲ႔ ပက္ၾက၊ ေဆးမႈန္႔ေတြ သုတ္လိမ္း ၾကတာမ်ိဳးလည္း ရွိပါတယ္။ေဆးေရာင္စံုပက္ဖ်န္းဖို႔ သဘာ၀ သစ္ပင္၊ ပန္းပင္ေတြရဲ႕ အေရာင္ေတြနဲ႔ ႐ိုးရာမပ်က္ စီမံသူေတြ ရွိသလို တားျမစ္ ထားတဲ့ၾကားက တိုးပြားလာတဲ့ လူဦးေရနဲ႔ စီးပြားေရး အခြင့္အလမ္း ေတြအရ ဓာတုပစၥည္း ေဆးေရာင္ေတြကို ေရာင္းခ်သူ၊ အသံုးျပဳသူ ေတြေၾကာင့္ အေရျပား ေယာင္ယမ္းတာ၊ ယားနာျဖစ္တာ၊ ရင္ၾကပ္ေရာဂါ ခံစားရတာ၊ မ်က္စိေတြ ေယာင္ယမ္း ကုန္တာမ်ိဳး ျဖစ္ၾကတဲ့အျပင္ အေရာင္ေတြထဲမွာ လင္းလက္ေစတဲ့ ဖန္စေတြ ထည့္တာေၾကာင့္ အသားေပၚမွာ ထိတာ ရွတာေတြကလည္း တပံုတပင္ ေတြ႕ရပါတယ္။
ေဆးေရာင္စံုေတြနဲ႔ ပါးေတြ၊ နဖူးေတြကိုသုတ္လိုက္၊ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ဟိုလီေန႔ပါလို႔ ႏႈတ္ဆက္လိုက္၊ ဗံုေတြတီးၿပီး သီခ်င္းေတြဆိုလိုက္၊ ကလိုက္နဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ေနသူေတြ ရွိသလို မူးယစ္ေသာက္စားၿပီး ရမ္းကားတဲ့ လူငယ္ေတြေၾကာင့္ ရန္ပြဲေတြျဖစ္၊ လူေသမႈ၊ လူသတ္မႈ၊ ယာဥ္တိုက္မႈေတြျဖစ္ၿပီး အေပ်ာ္ေတြ ပ်က္သြားရတဲ့ အျဖစ္ေတြ၊ လူအုပ္ႀကီး ၿပိဳက်လို႔ လူပိၿပီး ေသတဲ့၊ ဒဏ္ရာရတဲ့ အျဖစ္ေတြကလည္း ဒုနဲ႔ေဒးပါ။
ပြဲေတာ္ကို အေျချပဳၿပီး က်င္လည္က်က္စားၾကတဲ့ ဒုစ႐ိုက္သမားေတြလည္း ရွိတာေၾကာင့္ အမ်ိဳးသမီးငယ္ေတြဟာ ပြဲေတာ္က်င္းပတဲ့ ဘုရားေက်ာင္းလို ေနရာေတြ၊ လူစည္ကားရာ ေနရာေတြကို မိဘ ေမာင္ဖားေတြ မပါဘဲ မသြားဝံ့ ၾကပါဘူး။
“အဘတို႔ ငယ္ငယ္ကေတာ့ ဒီလို ရမ္းကားတာေတြ နည္းတယ္။ ဟိုး အရင္ကဆို ေရနဲ႔ ပက္တာ မဟုတ္ဘူး။ ေဆးေရာင္မႈန္႔ေတြနဲ႔ပဲ သုတ္လိမ္းၾကတာ။ အခုလိုလည္း ရမ္းကားၿပီး မတရား လိုက္သုတ္တာ မဟုတ္ဘူး။ ညင္သာ ယဥ္ေက်းၾကတယ္” လို႔ အိႏၵိယ တိုင္းသား အဘုိးအိုက က်မ နဖူးကုိ ေဆးအစိမ္းနဲ႔ အသာတို႔ရင္း ေျပာျပပါတယ္။
ေရပုံးေတြ၊ ေရေဘာလံုးေတြနဲ႔ တိုက္ျမင့္ေတြေပၚကေန တဗြမ္းဗြမ္း ေလာင္းခ်ေနတဲ့ ကေလးေတြကိုလည္း ေမ့ာၾကည့္ရင္း “ေရနဲ႔ မပက္ရဘူးေနာ္၊ ေရာင္စံုမႈန္႔နဲ႔ပဲ ပက္ရမယ္” လို႔ ေျပာေနရင္းက အဘရဲ႕ ကိုယ္ေပၚကိုလည္း အစိမ္းေရာင္ အရည္ေတြ စိုရႊဲသြားပါေတာ့တယ္။
ပြဲေတာ္ရဲ႕ သေဘာအရ က်ား၊ မ မေရြး အျပန္အလွန္၊ အၿပိဳင္အဆိုင္ ေဆးေရာင္စံုေတြကို မ်က္ႏွာေတြမွာ မူရင္းရုပ္ ေပ်ာက္သြားတဲ့အထိ သုတ္လိမ္းရင္းက အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႕ ကာယိေႁႏၵပ်က္ေအာင္ ထိပါး ျပဳမူခံရတာေတြ၊ ေဆးေရာင္ေတြ လိုက္သုတ္သလိုနဲ႔ အမ်ိဳးသမီးေတြကို ဆြဲေခၚသြားရာက အဓမၼျပဳက်င့္တာေတြ ရွိေနတာေၾကာင့္ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ဟိုလီ၊ လံုၿခံဳေအးခ်မ္းတဲ့ ဟိုလီျဖစ္ဖို႔ တာ၀န္က် လံုၿခံဳေရးရဲေတြကေတာ့ ေဆးေရာင္စံုနဲ႔ ေပ်ာ္ေနသူေတြၾကားမွာ ၀တ္စံုျပည့္နဲ႔ တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ေနၾကရ ပါတယ္။
နယူးေဒလီၿမိဳ႕ ရဲတပ္ဖြဲ႔ရဲ႕ ထုတ္ျပန္ခ်က္အရ ဟိုလီပြဲေတာ္ ကာလအတြင္း ယာဥ္စည္းကမ္းေဖာက္ဖ်က္လို႔ အေရးယူ လိုက္ရတဲ့သူ ၈ ေထာင္ေက်ာ္ ရွိတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ယာဥ္တိုက္မႈေၾကာင့္ မိဘေတြအိမ္မွာ လုပ္မယ့္ ဟိုလီပြဲေတာ္သြား ဇနီးေမာင္ႏံွ ႏွစ္ဦး ပြဲခ်င္းၿပီး ေသဆံုးခဲ့ရမႈ ရွိသလို၊ အရက္မူးေနတဲ့ လံုၿခံဳေရးအေစာင့္ရဲ႕ ႐ိုက္ႏွက္မႈေၾကာင့္ ကားေမာင္းသူ တေယာက္ ေသဆံုးသြားခဲ့ရတဲ့ အမႈလည္း ရွိပါတယ္။
ေဒလီအလယ္ပိုင္း ရန္းဂ်ိဒ္နာဂါး အရပ္မွာလည္း လူငယ္ခ်င္း အရက္မူးၿပီး စကားမ်ားၾကတာေၾကာင့္ ဓားထိုးမႈျဖစ္ၿပီး ၁၈ ႏွစ္အရြယ္ လူငယ္တဦး ေသဆံုးခဲ့ ျပန္ပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေရကူးရင္း ေရနစ္ ေသဆံုးရသူ ရွိသလို၊ ဟိုလီ ပြဲေတာ္လုပ္ေနတဲ့ မတ္လ ၂၀ ရက္ေန႔ ေန႔လယ္ ၁ နာရီကေန ၆ နာရီအတြင္း မွာပဲ နယူးေဒလီမွာ လူေပါင္း ၁၁ ေယာက္ အသက္ေသဆံုးခဲ့ၿပီး အမ်ိဳးသမီးေတြကို ေစာ္ကားတယ္လို႔ တိုင္ၾကားတာေတြလည္း ရွိေနတယ္လို႔ ေဒလီရဲတပ္ဖြဲ႔က ဆိုပါတယ္။
“တခါကေတာ့ ေရာင္စံုမႈန္႔ေတြမွာ ဖန္မႈန္႔ေတြပါလို႔ မ်က္ႏွာပြန္းၿပီး ေယာင္ေနတာ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မေပ်ာက္ဘူး။ ရမ္းကား တာေတြ ရွိလို႔ ဟိုလီေန႔ဆိုရင္ ဘယ္ကိုမွ မသြားဘူးလုိ႔ ဆံုးျဖတ္ေပမယ့္ တကယ္တမ္းက်ရင္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ တေနရာရာမွာ သြားေဆာ့ျဖစ္ ၾကတာပါပဲ” လို႔ အန္နာမတ္စီးဆိုတဲ့ ေဒလီၿမိဳ႕ခံက ေျပာျပပါတယ္။မ်က္ႏွာကို ေဆးေရာင္စံုမႈန္႔ေတြနဲ႔ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းသုတ္ခံရလို႔ အသက္႐ႈ မြန္းၾကပ္မတတ္ ခံစားရတာ၊ ၾကက္ဥနဲ႔ ပစ္ေပါက္ခံရတာ၊ ေရခ်ိဳးၿပီးတာေတာင္ ဖ်က္မရတဲ့ ေဆးေရာင္ေတြ စြန္းက်န္ခဲ့ၿပီး ေဆးေရာင္ က်န္တဲ့ ေနရာေတြက စပ္ဖ်ဥ္းဖ်ဥ္းနဲ႔ ပူေလာင္ေနတာေတြေၾကာင့္ ဟိုလီပြဲေတာ္ကို က်မ အေနနဲ႔ သိပ္ဘ၀င္ မက်မိေပမယ့္ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း ကစားၾကမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အေရာင္စံုေတြနဲ႔ စိတ္လႈပ္ရွားစရာ၊ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ ႐ိုးရာ ပြဲေတာ္တခုလို႔ ဆိုရမွာပါ။
ပြဲေတာ္ရက္မွာ ေစ်းအေဆာက္အအံု၊ တိုက္ခန္းေတြရွိရာ လမ္းေတြ တေလွ်ာက္မွာေတာ့ ေရာင္စံုတိမ္တိုက္ႀကီး မိုးေပၚက က်လာသလို ေရာင္စံုမႈန္႔ေတြနဲ႔ အုံ႔မႈိင္းေနၿပီး လမ္းစႀကၤန္တေလွ်ာက္မွာလည္း ၀ါ၊ စိမ္း၊ နီ၊ ျပာ ေရာင္စံုေတြ ျပန္႔ႀကဲ၊ လမ္းသြား လမ္းလာေတြလည္း နဂိုအသားအေရကေန ေရာင္စံုအသားအေရေတြ ေျပာင္းကုန္ၾကတာေၾကာင့္ သူတို႔ အိႏၵိယ တိုင္းသားေတြကေတာ့ ဟိုလီပြဲေတာ္ကို ေဆးေရာင္စံုတို႔ သူပုန္ထတဲ့ပြဲလို႔ နာမည္ ေပးထားၾကပါတယ္။ ။
| < Prev | Next > |
|---|
