ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕ ဝါဝီေကာ္ဖီဆိုင္တြင္ ထိုင္ရင္း ႐ုတ္တရက္ ထေအာ္လိုက္ေသာ ဖိုးရႈပ္ အသံေၾကာင့္ အင္တာနက္ သတင္း ဖတ္ေနသည့္ ႂကြက္စုတ္ႏွင့္ ငိုက္ေနေသာ ဦးရုကၡစိုးတို႔ လန္႔သြားသည္။
ႂကြက္စုတ္။ ။ ေဟ့ေကာင္ ဖိုးရႈပ္ မင္းရူးသြားၿပီလား။ ရုကၡစိုး။ ။ ဟုတ္ပါ့ကြာ .. အိပ္မက္ထဲမွာ နတ္သမီးေလးေတြ တဘက္ေလး ငါးရာနဲ႔ ဇိမ္က်ေနတာ ေတာင္ ဘယ္ေရာက္သြားလဲမသိဘူး။ ဘာေတြလည္းကြာ။
ဖိုးရႈပ္။ ။ ဟာ ညံ့လိုက္ၾကတာ .. ဒါ မာယာေကာ့စကီးရဲ႕ ေဘာင္းဘီဝတ္ မိုးတိမ္ေလ။ က်ဳပ္က ေဘာင္းဘီဝတ္ ခ်င္းမိုင္ကို ခံစားေနတာဗ်။
ဖိုးရႈပ္က ေျပာရင္း မ်က္စိေပကလပ္ ေပကလပ္ျဖင့္ ဝင္လာသမွ် ထုိင္းမေလးမ်ားကို အလြတ္မေပးဘဲ ငမ္းေနသည္။
ႂကြက္စုတ္။ ။ ေဟ့ေကာင္ မင္းက သတင္းသမားေနာ္။ ဘာ မာယာေကာ့စကီးလဲ။ ဘယ္တုန္းက မင္း ကဗ်ာဆရာေတြအေၾကာင္း ေျပာဖူးလို႔လဲ။ ထူးထူးဆန္းဆန္း။
ဖိုးရႈပ္။ ။ သတင္းသမားလည္း ခံစားတတ္တဲ့ ႏွလံုးသားနဲ႔ပဲကြ။ …… …… …… ေမေမ .. ေမေမ .. သားေတာ့ လွလွပပ ဖ်ားေပါ့ ..။
ႂကြက္စုတ္။ ။ ေဟ့ေကာင္ ဖ်ားမွေတာ့ လွလွပပ မဖ်ားဘူး။ ဝက္တုပ္ေကြး ျဖစ္ၿပီး ႏွာရည္တရႊဲရႊဲျဖစ္မွာ၊ နားလည္လား။ ဦး႐ုကၡစိုးကလည္း ငိုက္မေနစမ္းပါနဲ႔ဗ်ာ။ ဒီမွာ ေျမာက္အလွည့္ ေတာင္အဝင္ ျဖစ္ေနၿပီဗ်။
ဖိုးရႈပ္။ ။ ဘာလဲကြာ ေျမာက္အလွည့္ ေတာင္အဝင္ ေျပာလိုက္ရင္ အသစ္ေတြခ်ည္းပဲ။ ဘယ္ေမ်ာက္က ဘယ္ကိုလွည့္ၿပီး ဘယ္ေတာင္က ဘယ္ထဲဝင္တာလဲ။ ဒီမွာ ခံစားေနတာ အာရံုပ်က္တယ္။
ႂကြက္စုတ္။ ။ ေျမာက္ကိုရီးယားသေဘၤာႀကီးက ျပန္လွည့္ေနၿပီ။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဘန္ကီမြန္းဆိုတဲ့ ေတာင္ကိုရီးယားသားႀကီးက ျမန္မာျပည္ဝင္မယ္။ အဲဒါကို ေျပာတာ။
ဖိုးရႈပ္၏ စကားေၾကာင့္ ဦးရုကၡစိုး ငိုက္ေနရာမွ ပ်င္းေက်ာဆန္႔ရင္း သန္းလိုက္သည္။
ရုကၡစိုး။ ။ ဝွားလားလားလားလား … ဘန္ကီမြန္းသူ႔ဟာသူ သြားေတာ့ ဘာျဖစ္လဲကြ ..၊ မင္းဟာကလည္း ဒီမွာ ငိုက္တာ ေကာင္းေကာင္းမငိုက္ရဘူး။
ႂကြက္စုတ္။ ။ ခက္ပါလား ဦးရုကၡစိုးရယ္။ ဒီတႀကိမ္မွာ ရလဒ္ေကာင္းေတြ ေဆာင္က်ဥ္းလာႏုိင္ မလား ဆိုတာ လူတိုင္းစိတ္ဝင္စားရမယ့္ ကိစၥေလဗ်ာ။
႐ုကၡစိုး။ ။ ရလဒ္ေကာင္း မေကာင္းေတာ့မသိဘူး ဓာတ္ပံုေတြကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ေကာင္းမွာ။ ဘန္ကီမြန္းက ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးနဲ႔ ျဖစ္ျဖစ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ျဖစ္ျဖစ္ ဓာတ္ပံုေတြ တြဲရိုက္လာမွာေတာ့ အေသအခ်ာပဲဟ။
ႂကြက္စုတ္။ ။ ဟာ ဦးရုကၡစိုးကလည္း က်ေနာ္က စကားအေကာင္းေျပာေနတာဗ်။ ေတာ္ပါၿပီဗ်ာ ဒီေလာက္ အေရးႀကီးေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ဦးရုကၡစိုးကလည္း မလႈပ္မေခ်ာက္၊ ဟိုေကာင္ ဖိုးရႈပ္ကလည္း သတင္းေရးေနရာက ကဗ်ာ ေျပာင္းေရးေတာ့မလားမသိဘူး။
ဖိုးရႈပ္။ ။ ခုခ်ိန္မွာ ငါ့ရဲ႕ ႏွလံုးသားက သိပ္ကို ႏုေနတယ္ ႂကြက္စုတ္။ .. ေကာင္မေလးရယ္ .. မင္းရဲ႕ ႏွင္းဆီခင္း ပါးျပင္ေလးမွာ .. ငါ့ရဲ႕ ႏွာေခါင္းလိပ္ျပာေလးကို နားခြင့္ျပဳမွာလား ..။
ႂကြက္စုတ္။ ။ ေတာက္ .. မာယာ ရႈပ္စကီးနဲ႔ လာေတြ႕ေနတယ္ကြာ။ ႏွာေခါင္းနဲ႔ ႏွင္းဆီခင္းေတာ့ ေတြ႕မွာမဟုတ္ဘူး သေဘၤာသီးေထာင္းတဲ့ က်ည္ေပြ႕နဲ႔ပဲ ထုခံရမွာ…။
ႂကြက္စုတ္က ပြစိပြစိ ေရရြတ္ရင္း ဖိုးရႈပ္ကို မ်က္ေစာင္း ထိုးကာ အင္တာနက္ဝက္ဘ္ဆိုက္မ်ားကို တခုၿပီး တခု ဖြင့္ခ်ည္ပိတ္ခ်ည္ လုပ္ေနသည္။
ႂကြက္စုတ္။ ။ ဟာ .. လူရႊင္ေတာ္ မန္းဝင္းႀကီးက ပါးရွားဇာတ္ ေျပာင္းကမယ္ထင္တယ္ ၾကည့္ပါဦး။
ဒီတခ်ီေတာ့ ဖိုးရႈပ္လည္းမေနႏိုင္ေတာ့ ..။ ဦး႐ုကၡစိုးလည္း ဘယ္လိုမွ ဆက္ငိုက္လို႔ မရေတာ့ဘဲ ႂကြက္စုတ္ ၾကည့္ေနရာသို႔ လိုက္ၾကည့္လိုက္ၾကရသည္။
ဖိုးရႈပ္။ ။ ေတာ္ေတာ္ ေပါက္ကရေျပာတဲ့ေကာင္ပဲကြာ။ ငါမပါလို႔ မရေတာ့ပါလား။ အဲဒါႂကြက္ခ်ဳပ္ႀကီး သတင္းစာ ရွင္းလင္းပြဲ လုပ္ေနတာကြ။ မွန္းစမ္း .. ေၾသာ္ ႂကြက္ခ်ဳပ္ႀကီးကလည္း ဝက္တုပ္ေကြး ကာကြယ္ ေရး သရုပ္ျပသားပဲကြေနာ္။ မဆုိးဘူး .. အခု ရန္ကုန္မွာ ႏွာေခါင္းစည္းေတြ ေစ်းတက္ ေနတာနဲ႔ အေတာ္ပဲ။ ဖက္ရွင္ေတာင္ ျဖစ္ေသးတယ္။
ရုကၡစိုး။ ။ ဖိုးရႈပ္ရာ မင္းဘာသာမင္း ကဗ်ာရြတ္ရင္လည္း ဆက္ရြတ္ပါ။ ဘယ္က ဝက္တုပ္ေကြး ကာကြယ္ေရး သရုပ္ျပရမွာလဲ။ အဲဒါ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အိမ္ထဲမွာ ယက္္ေထာႀကီးထားခဲ့တယ္ ဆိုတဲ့ ဝတ္စံုကို ဝတ္ျပထားတာကြ။ မင္းတို႔လို စိတ္ကူးတည့္ရာ ေပါက္တတ္ကရ ေျပာေနပံုနဲ႔ ျမန္မာျပည္ႀကီး ဒီမို ကေရစီရဖို႔ အေတာ္ေဝးေသးတယ္။ အဲဒါေတြ စဥ္းစားၿပီး စိတ္ပ်က္လို႔ ဘာမွ မလုပ္ဘဲ ငိုက္ေနတာေဟ့ သိၿပီလား။
ဖိုးရႈပ္။ ။ က်ေနာ္လည္း တူတူပဲေလ ဦးရုကၡစိုးရဲ႕။ ေရးလိုက္ရတဲ့ သတင္းသံုးသပ္ခ်က္ေတြ။ ဘာမွလည္း ျဖစ္မလာဘူး။ ခု ဘန္ကီမြန္းႀကီး သြားလည္း ဘာမွ ျဖစ္လာမွာမျမင္ဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ ဘာမွ မျဖစ္မယ့္တူတူ ဖိုးရႈပ္ဆိုတဲ့ နာမည္နဲ႔လိုက္ေအာင္ ရည္းစားႏွစ္ေယာက္ တၿပိဳင္တည္း ထားၾကည့္ေနတာဗ်။ ခုနက ကဗ်ာေတြက က်ေနာ့္ရဲ႕ အခ်စ္သစ္နဲ႔ ေတြ႕မွ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ရင္တြင္း ခံစားခ်က္ စစ္စစ္ေတြေပါ့။
ဖိုးရႈပ္စကားေၾကာင့္ ႂကြက္စုတ္ ဘုၾကည့္ ၾကည့္လိုက္သည္။ ထိုစဥ္ သူတို႔ထိုင္ေနရာ စားပြဲနားကို လူတေယာက္ ခ်ဥ္းကပ္လာသည္။
လူစိမ္း။ ။ ခင္ဗ်ားတို႔ ေျပာေနတာေတြ စိတ္ဝင္စားလို႔ဗ်ာ။ ဒီမွာ ခဏ ထိုင္ပါရေစေနာ္။
ႂကြက္စုတ္။ ။ ခင္ဗ်ားက ဘယ္သူလဲ။ က်ဳပ္တို႔ ေျပာေနတာေတြက ဘာမွ စိတ္ဝင္စားစရာ မေကာင္းပါဘူးဗ်ာ။ ဘာမွ မျဖစ္လာမွာေတြ ေျပာေနတာပါ။
လူစိမ္း။ ။ မဟုတ္ဘူး။ က်ေနာ္က ေဒဝါလီအြန္လိုင္းကို အၿမဲဖတ္တဲ့သူဗ်။ ခင္ဗ်ားတို႔ကိုသိတယ္။ ဒီက ဦးရုကၡစိုးႀကီးကို မိတ္ဆက္ခ်င္လို႔ပါဗ်ာ။
ရုကၡစိုး။ ။ ခင္ဗ်ားက ခ်င္းမိုင္မွာ ေနတာလား။
လူစိမ္း။ ။ က်ေနာ္က ရန္ကုန္ကပါ။ ခ်င္းမိုင္ကို ခဏလာလည္တာ။ ျပန္ေတာ့မွာ။ ဦးရုကၡစိုးကို ျမင္တာနဲ႔ .. ဟို ..။
ရုကၡစိုး။ ။ ေၾသာ္ ျပန္ေတာ့မွာလား။ ေအးဗ်ာ ျမန္မာျပည္ လူထုအတြက္ စိတ္မေကာင္းဘူး။ ခုန က်ဳပ္တို႔ ေျပာေနတာေတြ ၾကားမွာေပါ့။ ဘန္ကီမြန္းႀကီးက ျမန္မာျပည္ သြားျပန္ဦးမယ္။ သူ႔ကို ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး က ဘယ္လို လွည့္ပတ္ဦးမယ္မသိဘူး။ တကယ္ကုိ စိတ္မခ်မ္းေျမ့စရာ ..။
ဖိုးရႈပ္။ ။ ဦးရုကၡစိုးကလည္းဗ်ာ ..။ အခ်စ္နဲ႔ ဝိုင္တခြက္သာရွိရင္ ေပါင္မုန္႔ေထာပတ္သုပ္လည္း မစားခ်င္ေတာ့ပါဘူး။
ႂကြက္စုတ္။ ။ ေတာ္ပါေတာ့ အရူးရယ္။ ဧည့္သည္ေျပာတာလည္း နားေထာင္ပါဦး။
လူစိမ္း။ ။ ဒီလိုဗ် .. ဦးရုကၡစိုးႀကီး အေနနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာျပည္သူေတြအတြက္ တခုခု လုုပ္ေပး ႏုိင္တာ ရွိမယ္လို႔ က်ေနာ္ ယံုၾကည္ …။
႐ုကၡစိုး။ ။ ဟာ .. ဟုတ္ၿပီ။ က်ဳပ္သေဘာေပါက္ၿပီ ..။ ခင္ဗ်ားတို႔ ျပည္သူလူထုအတြက္ က်ဳပ္ရဲ႕ တန္ခိုးနဲ႔ ဖန္ဆင္းေပးမယ္ဗ်ာ။ ဆု တခုေတာင္း။ ဟုတ္ၿပီလား။ ဒါက ေတာ္ရံုလူေတြကို လုပ္ေပးတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ ေဝးခ်င္တိုင္း ေဝးေနတဲ့ ျမန္မာျပည္သူလူထုကို သနားလြန္းလို႔ ..။ ေျပာ ဘာလုပ္ေပးရမလဲ ..။ ဝက္တုပ္ေကြး မျဖစ္ဖို႔လား။
လူစိမ္း။ ။ ဟာဗ်ာ .. က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာျပည္သူေတြက ဘာကပ္ေရာဂါလာလာ ၿပီးၿပီးသား။ အဲဒါ မလုိဘူး။
ႂကြက္စုတ္။ ။ ခင္ဗ်ားကလည္း ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးကို ကင္ဆာျဖစ္ခိုင္းလိုက္ဗ်ာ ..သူေသရင္ ၿပီးၿပီလို႔ ေျပာၾကတယ္။
လူစိမ္း။ ။ ေနပါေစဗ်ာ .. သူက ကင္ဆာမျဖစ္လည္း အိုၿပီး ေသေတာ့မွာပဲ။ မလိုဘူး။
ဖိုးရႈပ္။ ။ က်ေနာ့္ႏွလံုးသားေတြ သိပ္ႏူးညံ့ေနတယ္ဗ်ာ .. ။ ၿငိမ္းခ်မ္းဖို႔ ေတာင္း ..။ ျမန္မာျပည္သူေတြ ၿငိမ္းခ်မ္းဖို႔ေလ။
လူစိမ္း။ ။ ဟင့္အင္းဗ်ာ .. ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလည္း မလိုခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ သိပ္ၿငိမ္းခ်မ္းေနရင္ ပ်င္းစရာႀကီး။
ရုကၡစိုး။ ။ ဒါဆိုရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ားလိုခ်င္တာ သိၿပီ .. ခင္ဗ်ား ဒီမိုကေရစီ လိုခ်င္တယ္ .. ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လား။ ခင္ဗ်ားကိုေတာ့ ေလးစားသြားၿပီဗ်ိဳ႕။
လူစိမ္း။ ။ ဒီမိုကေရစီလည္း မလိုခ်င္ပါဘူးဗ်ာ .. ခင္ဗ်ားတို႔ ဘာေတြလာေျပာေနၾကတာလဲ။
ႂကြက္စုတ္။ ။ ဒါဆို ဘာလဲဗ်။
လူစိမ္း။ ။ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာျပည္သူလူထု ကိုယ္စား ေတာင္းမယ္။ က်ေနာ္တို႔လိုခ်င္တာ ဒီမိုကေရစီ လည္း မဟုတ္ဘူး ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး အသက္ထြက္ဖို႔လည္းမဟုတ္ဘူး ..၊ ဝက္တုပ္ေကြး ျဖစ္မွာလည္း မေၾကာက္ဘူး။ က်ေနာ္တို႔အားလံုး ႏွလံုး ေရာဂါ ခံစားေနရတယ္ဗ် အဲဒါကို ကုစားဖို႔ ေတာင္းခ်င္တာ။
ဖိုးရႈပ္။ ။ ဟာ တိုက္ဆိုင္လိုက္တာ က်ေနာ္လည္း တူတူပဲ .. ရင္ထဲမွာ မြမ္းၾကပ္လြန္းလို႔ ခံစားခ်က္ေတြ ပြင့္ထြက္ကုန္ေတာ့မယ္၊ က်ေနာ္တုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ ခ်စ္တဲ့ၾကားက ေဝးရေတာ့မယ္။ ေနာင္ႀကီးရယ္ .. အဲဒီေရာဂါက ဘာနဲ႔မွ မတူဘူးဗ် ေနာ္။ ေသေလာက္ေအာင္ ခံစားရတယ္ .. ေၾသာ္ .. ႏွလံုးေရာဂါ .. ႏွလံုးေရာဂါ။ ခင္ဗ်ားအတြက္ ေဆးေတာင္းရင္း က်ဳပ္ကိုပါ နည္းနည္း မွ်ပါဗ်ာ။
လူစိမ္း။ ။ ဘာေတြ လာေျပာေနတာလဲ။ က်ဳပ္လိုခ်င္တာက ေပါက္ဂဏန္းဗ် ေပါက္ဂဏန္း။ ခုပဲ ေပးေတာ့ဗ်ာ။ ။
| < Prev | Next > |
|---|
