ဧရာဝတီ

ဖိုးရႈပ္ႏွင့္ ႂကြက္စုတ္တုိ႔ ေဘးမွ ေျမႂကြက္ႀကီးတေကာင္ ဝွီးခနဲ ျဖတ္ေျပးသြားရာ ဖိုးရႈပ္ လန္႔ၿပီး ထခုန္လိုက္ မိသည္။ ေျမႂကြက္ႀကီးက သူတို႔ကို နည္းနည္း ေက်ာ္ကာ ရပ္လုိက္ၿပီး ႏွာေခါင္း ပြစိ ပြစိ လုပ္ေနသည္။ ခဏေနေတာ့ သူတို႔နားက အရာတခု ဝွီးခနဲ ျဖတ္သြားျပန္သည္။ ထို “ဝွီး” ကေတာ့ ေလာက္စာလံုးျဖစ္သည္။ “ဝွီး” တခုတည္းမဟုတ္ .. ေနာက္က “ဖုတ္” ဆိုသည့္အသံပါ ၾကားလိုက္ရၿပီး ခုနက ေျမႂကြက္ႀကီးခမ်ာ ခ်က္ခ်င္းပင္ မာလက စ်ာန္ႂကြသြားေလေတာ့သည္။

ဖိုးရႈပ္။     ။ (အမႈိက္ပံုကို ပါလာသည့္ သံခၽြန္တပ္ တုတ္ေခ်ာင္းျဖင့္ ဖြရင္း) အင္း ရန္ကုန္ရဲ႕ ဇီးကြက္ စီးပြားေရးစနစ္ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ေျပာင္းလဲလာၿပီပဲကြေနာ္ .. ႂကြက္စုတ္။

ႂကြက္စုတ္။     ။ ေစ်းကြက္စီးပြားေရး လုပ္စမ္းပါကြာ။

ဖိုးရႈပ္။     ။ ဟာ .. ခုလို ႂကြက္ဖမ္းထြက္တဲ့သူေတြအတြက္က ဇီးကြက္ စီးပြားေရးေပါ့ကြ .. ။ သူတို႔က ညဘက္ ထြက္အလုပ္လုပ္ .. ေန႔ဘက္အိပ္ၾကရတဲ့ ဥစၥာ။

ႂကြက္စုတ္။     ။ ခုက ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ႀကီးေလ။

ဖိုးရႈပ္။     ။ ဒါကေတာ့ ေန႔ခင္းဘက္ မ်က္စိလည္ လမ္းမွားလာတဲ့ ေျမႂကြက္မို႔လို႔ ခံသြားရတာပါ။ တကယ့္သူတို႔ အလုပ္က ညဘက္ ဇီးကြက္စီးပြားေရး ..။

ႂကြက္စုတ္။     ။ ဟာ .. ေစ်းကြက္ေတြ၊ ဇီးကြက္ေတြ အသာထားစမ္းပါကြာ .. ခုမင္းက ဘာလုပ္မွာလဲ .. ငါ့ကိုလည္း ဆင္ထားလိုက္တာ အမႈိက္ေကာက္သမား က်ေနတာပဲ။ ၿပီးေတာ့ ဒီတုတ္ခၽြန္နဲ႔ ဟိုထိုး ဒီထုိး ..။

ဖိုးရႈပ္။     ။ ခက္ပါလား ႂကြက္စုတ္ရယ္ .. ငါက သတင္းသမားဆိုတာ မေမ့နဲ႔ေလ။ ငါ စတိုရီ ပါမသြားရင္ ကိုေဂၚႀကီးက ထုမွာ .. မင္းလည္း သိရဲ႕သားနဲ႔။ ငါက ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးအေၾကာင္း စတိုရီ ေရးမွာဆိုေတာ့ ဒီလုိစတိုင္ ဝတ္ထားတာ အေကာင္းဆံုးပဲကြ။ အမိႈက္ပံုနဲ႔တူတဲ့ ရန္ကုန္ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးမွာ .. အမႈိက္ေကာက္သမားစတိုင္ ဖမ္းၿပီး သတင္းလိုက္မယ္ေလကြာ။

ႂကြက္စုတ္။     ။ ေသပါၿပီကြာ .. ရန္ကုန္ျပန္ရမယ္ ဆိုလုိ႔ လိုက္လာတာ။ ခုေတာ့ အမိႈက္ဝိုင္းေကာက္ ေပးရမယ့္ပံု ေပါက္ေနၿပီ။ ဒါနဲ႔ ခုနက ႂကြက္ကို ေလာက္ေလးနဲ႔ ပစ္ဖမ္းၿပီး ဘာလုပ္ဖို႔လဲ။

ဖိုးရႈပ္။     ။ ဒါလား ႂကြက္သားက ပိႆာခ်ိန္နဲ႔ ေရာင္းဖို႔၊ ႂကြက္ၿမီးက စည္ပင္ကို တခု ၅၀ နဲ႔ ျပန္ေရာင္း ဖို႔ေလ။ ဟာ ႂကြက္စုတ္ ဟိုေရွ႕က အမႈိက္ပံုတခုကို ဖြေနတာ ဘယ္သူပါလိမ့္ .. ဒီလူကို ငါျမင္ဖူးသလိုပဲကြ။

ႂကြက္စုတ္။     ။ (စူးစိုက္ၾကည့္လိုက္ရင္း) ျမင္ဖူးမွာေပါ့ .. ဦးရုကၡစိုးေလ။

အမႈိက္ေကာက္သမား ပံုစံ ဝတ္ထားေသာ ဦးရုကၡစိုးတေယာက္ သူတို႔နားေရာက္လာသည္။

ဖိုးရႈပ္။     ။ ဟား က်ေနာ္တို႔တင္ အမႈိက္ေကာက္သမားပံုစံ ဝတ္ထားတယ္မွတ္တာ။ ဘာလို႔ ဦးရုကၡစိုးက ဒီစတိုင္ ဝတ္ထားတာလဲဗ်။

႐ုကၡစိုး။     ။ ခု ခ်ိန္မွာ ဒီစတိုင္ ဝတ္ထားတာက အႏၱရာယ္အကင္းဆံုးပဲေလကြာ .. မသိဘူးလား .. ဒါ ရန္ကုန္ ဖက္ရွင္ကြ။ ေတာ္ၾကာ ငါ့ နတ္ယူနီေဖာင္းနဲ႔ဆိုရင္ ထုိးထိုးေထာင္ေထာင္နဲ႔ တမူထူးျခားေနမွာ စိုးလို႔။ ခုလို ဝတ္ထားလိုက္ေတာ့ ေပမွာ ကံ်မွာလည္း မစိုးရိမ္္ရေတာ့ဘူး။ ၿပီးေတာ့ ႀကံဳတုန္းအမႈိက္ေကာက္ၿပီး အေဟာင္းဆိုင္ သြင္းရင္ အပိုဝင္ေငြေလးဘာေလး ရႏုိင္တယ္။

ႂကြက္စုတ္။     ။ ေတာ္ၾကာ .. ခ်ာတိတ္ေတြက သူ႔တို႔ခြင္ ဝင္လုတယ္ဆိုၿပီး ဦးရုကၡစိုးကို ျပႆနာရွာ ေနမယ္ေနာ္ .. မႀကီးမငယ္နဲ႔ ၾကည့္လုပ္ဦး။

ထိုစဥ္ မိုးရြာခ်လိုက္ရာ ေရက ခ်က္ခ်င္း ေျခသလံုးတဝက္နစ္သြားသည္။ ေရပုပ္မ်ားႏွင့္အတူ ေရသန္႔ဘူးခြံမ်ား၊ ႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္မ်ားႏွင့္ တျခား အမိႈက္အေဆြးအပုပ္မ်ား ေပါေလာေမ်ာပါလာသည္။ သူတို႔နားက ျဖတ္သြားသည့္ လူတေယာက္က ေရထဲတြင္ ပုဆိုးကို ဒူးအထက္ေရာက္ေအာင္ မရင္း ခပ္တည္တည္ေလွ်ာက္သြားကာ ကြမ္း တံေတြးကို “ဗ်စ္” ခနဲ ေရထဲသို႔ ေထြးခ်လိုက္ သည္။ သူေထြးလိုက္သည့္ ကြမ္းတံေထြးက ခဏေနေတာ့ ေရထဲမွာ ေပ်ာက္သြားသည္။ ထိုစဥ္ ဘတ္စ္ကားတစီး သူတို႔ေဘးက ျဖတ္သြားရာ .. ေရညစ္ပတ္မ်ား သူတို႔ကိုယ္ ေပၚတြင္ ရႊဲရႊဲစိုသြားသည္။ ယာဥ္ေပၚက စပယ္ယာက ကားလမ္းမေပၚ ေျခတဘက္ ခ်မိေနေသာ ဖိုးရႈပ္ကို “@#$#@%^&” ဟု ေထာမနာျပဳရင္း “ထြီ” ခနဲ ကြမ္းတံေတြး ေထြးခ်သြားျပန္သည္။

႐ုကၡစိုး။     ။ ေတြ႕တယ္မဟုတ္လား။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ထဲကို ဒီလို အဝတ္အစားနဲ႔ ထြက္တာ အေကာင္းဆံုးပဲ။

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္တြင္ ႀကီးေနေသာ ေရထဲမွာ သတိထားၿပီး ျဖတ္ေလွ်ာက္ၾကရသည္။ လမ္းဟိုဘက္ကို ကူးလိုက္ႏုိင္ေတာ့ ေရလြတ္သည့္ ပလက္ေဖာင္းအုတ္ျပားတခ်ပ္ကို ေတြ႕ရာ ဖိုးရႈပ္ ဝမ္းသာအားရ တက္ရပ္လိုက္ သည္။ “ဝုန္း” …။ ထို “ဝုန္း” ကေတာ့ ေဆြးေနသည့္ပလက္ေဖာင္း အုတ္ျပားခ်ပ္ က်ိဳးက်သြားျခင္း ျဖစ္သည္။ ေအာက္က ေျမာင္းက သိပ္မနက္ေသာေၾကာင့္ ဖိုးရႈပ္ ေရညစ္ပတ္ထဲတြင္ ယက္ကန္ယက္ကန္ နည္းနည္းျဖစ္ၿပီး ျပန္ထလိုက္ႏုိင္သည္ .. ။ သူတို႔ ေရာက္ေနသည့္ေနရာတြင္ မီးသတ္ကန္ေဟာင္း တခု ရွိသည္။ ထို ကန္ေဟာင္းအုတ္ေဘာင္ေပၚတြင္ အခ်ိဳးမက်သည့္ အရာတခုက သူတို႔ကို ၾကည့္ရင္း ခြက္ထုိးခြက္လန္ ရယ္ေမာေနသည္။

ႂကြက္စုတ္။     ။ ဟာ .. ဘာသတၱဝါလည္းဟ ..။ ရုပ္ကလည္း ပံုမက် ပန္းမက် .. လူေတာ့ မဟုတ္ဘူးနဲ႔ တူတယ္။

“လူမဟုတ္ဘူးဗ် .. က်ဳပ္က ၾကပ္ ..။ နာမည္က ငေပြး .. ေနရပ္က ၾကပ္ေျပး” ဟု ထိုသတၱဝါက ေျပာလိုက္သည္။ သူ႔ပံုစံက အဂၤလိပ္ဂဏန္း ‘8’ ပံုသဏၭာန္္ျဖစ္သည္။ ရယ္လိုက္ခ်ိန္တြင္ ေရွ႕တည့္တည့္က သြားႀကီး တေခ်ာင္း တည္း ျပဴးထြက္ေနသည္။ ၿခံဳငံု၍ ဆိုရလွ်င္ သူ႔ပံုစံက ‘8’ တြင္ တုတ္ေခ်ာင္းေလး ၂ ေခ်ာင္းတပ္ထားသည့္ ပုံစံ ျဖစ္သည္။ ေျခေထာက္လည္းမပါ။ အၿမီးက တန္းလန္းႏွင့္ ..

႐ုကၡစိုး။     ။ မင္းပံုစံကလည္း ရုပ္ဆိုး လိုက္တာကြာ။

ငေပြး။     ။ ဟာ .. ၾကပ္ပါဆိုမွ .. ၾကပ္ရုပ္ပဲ ထြက္မွာေပါ့ .. ။ ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားတို႔ လူေတြ ၾကည့္ေတာ့သာ ရုပ္ဆိုးတာ၊ က်ဳပ္တို႔ ၾကပ္ေလဒီေတြကေတာ့ က်ဳပ္ကို စီေရာ္နယ္ဒိုနဲ႔ မလဲဘူးတဲ့ သေဘာေပါက္။

ဖိုးရႈပ္က သူ႔ကိုဟားထားသည့္ ထိုၾကပ္ကို နည္းနည္း စိတ္ခုေနသည္။

ဖိုးရႈပ္။     ။ ဘာလို႔ မင္းက တဟားဟားရယ္ေနရတာလဲ .. ဒီမွာ ဒီေလာက္ ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့ဟာကို။

ငေပြး။     ။ ရယ္မွာေပါ့ဗ်။ ခင္ဗ်ားပံုလည္း ျပန္ၾကည့္ဦး။ ညစ္ပတ္လိုက္တာလည္း လြန္ေရာ။ ခင္ဗ်ားတို႔ မို႔လို႔ ဒီလို ရန္ကုန္အမႈိက္ပံုကိုလာတယ္။ ဒီမွာ .. က်ဳပ္တို႔ ၾကပ္ေျပးကိုလာၾကည့္လုိက္ .. သန္႔ၿပီး ေတာက္ေျပာင္ ေနတာေတြ႕ရလိမ့္မယ္။

႐ုကၡစိုး။     ။ မင္းေနရပ္က ၾကပ္ေျပးဆိုေတာ့ ေနျပည္ေတာ္ေပါ့ ဟုတ္လား။ မင္းကေကာ ဒီရန္ကုန္ကုိ ဘာလာလုပ္တာလဲ။

ငေပြး။     ။ က်ဳပ္က ၈ ေလးလံုးမ်ိဳးဆက္ ၾကပ္ဗ်။ က်ဳပ္တို႔ၾကပ္ခ်ဳပ္ႀကီးက လႊတ္လို႔ လာၾကည့္တာ။

ႂကြက္စုတ္။     ။ ၈ ေလးလံုးမ်ိဳးဆက္ ၾကပ္ရယ္လို႔ မၾကားဖူးပါဘူးကြာ။ ေနာက္ၿပီးၾကပ္ခ်ဳပ္ႀကီးတဲ့။

ေျပာရင္းျဖင့္ ႂကြက္စုတ္ ခြက္ထိုးခြက္လန္ ရယ္ေမာေနသည္။

ငေပြး။     ။ ဟာ မရယ္နဲ႔ဗ်။ ေနာက္ေနတာမဟုတ္ဘူး။ က်ဳပ္တို႔ၾကပ္ေတြ ခု ေနျပည္ေတာ္ကို သိမ္းထားတယ္။ အရင္ကဆို အဲဒီေနရာက ေတာႀကီးေခါင္ေခါင္ဗ်ာ။ ခုဆို မီးေတြကိုထိန္လို႔ ..။ လမ္းေတြကလည္း အက်ယ္ႀကီးေတြ။ လူလည္း သိပ္မရွိဘဲ .. သန္႔ၿပီး ေတာက္ေျပာင္ေနတာပဲ။ ညဘက္မီးေရာင္ေအာက္မွာ က်ဳပ္တို႔ ၾကပ္ေတြ ျမဴးၾကတာ .. ဘာေျပာေကာင္းမလဲဗ်ာ ..။ ဒီလိုနဲ႔ ၾကပ္မ်ိဳးဆက္ေတြ ထပ္ပြားလာၿပီး ေနစရာ သိပ္မလံုေလာက္ေတာ့လို႔ က်ဳပ္တို႔ ၾကပ္ခ်ဳပ္ႀကီးက အရင္ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ေဟာင္း ရန္ကုန္ကို သြားၾကည့္ခိုင္းတာနဲ႔ လာခဲ့တာ။

ၾကပ္ငေပြးက ႏွာေခါင္းကိုရံႈ႕ကာ “ရြံစရာေကာင္းလိုက္တဲ့ၿမိဳ႕ဗ်ာ။ လမ္းေတြကလည္းပ်က္စီး၊ ညစ္ပတ္လိုက္တာ လည္း လြန္ေရာ၊ တကယ့္ အမိႈက္ပံု၊ ခင္ဗ်ားတို႔ လူေတြပဲေနၾကတယ္။ က်ဳပ္တို႔ ၾကပ္ေတြေတာ့ မေနႏုိင္ဘူးဗ်ိဳ႕၊ တခုေတာ့ရွိတယ္ ေျပာမရဆိုမရ ဆိုးသြမ္းၾကပ္ေတြကို ရန္ကုန္ပို႔ရင္ေတာ့ျဖစ္မယ္” ဟု ဆက္ေျပာသည္။

႐ုကၡစိုး။     ။ မင္းကလည္း ႀကီးက်ယ္လိုက္တာကြာ .. မင္းတို႔ လုုပ္ခ်င္တုိင္း လုပ္ေနတာေတြ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးမ်ား သိရင္ေတာ့ မလြယ္ဘူးထင္တယ္။

ငေပြး။     ။ ဟာ .. သူ႔ေလာက္က ေအးေအးေဆးေဆးပါ။ ခုလည္း တရုတ္- ျမန္မာနယ္စပ္က ဖက္ဆစ္ ျမန္မာ တပ္ေတြကို အမိန္႔ေပးေနရတယ္ အားတာမဟုတ္ဘူး။ က်ဳပ္တို႔ ၾကပ္ေတြဘက္ မလွည့္အားဘူး။

ဖိုးရႈပ္။     ။ ေဟ့ေကာင္ ဖက္ဆစ္ ဂ်ပန္ပဲ ၾကားဖူးပါတယ္ကြာ။

ငေပြး။     ။ ခင္ဗ်ားက ဘာသတင္းေထာက္လဲ .. ညံ့လွခ်ည္လား။ ခု ကမၻာမွာ ဖက္ဆစ္ဆိုလို႔ ျမန္မာ တႏုိင္ငံပဲက်န္ေတာ့တယ္။ ဂုဏ္ယူလုိ႔ရတယ္ေနာ္။ နယ္စပ္မွာ တရုတ္ေတြကို ပါးခ်၊ တရုတ္မေလးေတြကို ကားေပၚဆြဲတင္ .. ဒါမ်ိဳးေတြလုပ္ေနတာ က်ဳပ္တို႔ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ခင္ဗ်။

႐ုကၡစိုး။     ။ ထားပါေတာ့ကြာ .. ခုနက မင္းေျပာေတာ့ မင္းက ၈ ေလးလံုးမ်ိဳးဆက္ဆို၊ မင္းတို႔ ၾကပ္ခ်ဳပ္ႀကီးကေကာ ..။

ငေပြး။     ။ သူကေတာ့ ဦးသန္႔အေရးအခင္းတုန္းက ေသတာေလ။ ဒီမွာ ဦး႐ုကၡစိုး ..က်ဳပ္တို႔က ၾကပ္ လုပ္ခ်င္လို႔ လုပ္ေနတယ္မထင္နဲ႔ဗ် ..။ အခ်ိန္မေရြး ကၽြတ္လြတ္လို႔ရတယ္ မွတ္ထား။ နအဖ မျပဳတ္က်မခ်င္း မကၽြတ္ဘူးဆိုၿပီး က်ဳပ္တို႔အားလံုး သႏၷိဌာန္ ခ်ထားလို႔ ခုလို ၾကပ္ဘဝမွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးေနေနၾကတာ။

ႂကြက္စုတ္။     ။ ႀကီးက်ယ္လိုက္တာကြာ။

ငေပြး။     ။ ႀကီးက်ယ္တာမဟုတ္ဘူး ဒါ အမွန္ပဲ။ ခု ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးလက္ထက္ .. ေနျပည္ေတာ္မွာ .. ညဘက္ ညဘက္ .. လမ္းေတြ၊ ေရေျမာင္းေတြ၊ ကစားကြင္းေတြ၊ ပန္းၿခံေတြ၊ စူပါမားကက္ႀကီးေတြ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြရဲ႕ အိမ္ယာ ၿခံဝင္းေတြထဲမွာ က်ဳပ္တို႔ ၾကပ္ေတြကို ျပည့္ေနတာပဲ။ တခါတေလမ်ား သူတို႔ေတြ ကုလားေသကုလားေမာ အိပ္ေနၾကတုန္း အေပ်ာ္လြန္ၿပီး သူတို႔ အိမ္ေတြထဲေတာင္ ဝင္ေသာင္းက်န္း လိုက္ေသးတယ္။ ဟီးဟီး။

႐ုကၡစိုး။     ။ မင္းေျပာတာနဲ႔ ငါေတာင္ ေနျပည္ေတာ္လာၿပီး ကစားခ်င္လာၿပီ။

ငေပြး။     ။ ေၾသာ္ မယံုရင္ လာလည္စမ္းပါ။ ဦး႐ုကၡစိုးအတြက္ေတာ့ တာဝန္ယူတယ္။ ခုေတာင္ က်ဳပ္ ရန္ကုန္ေရာက္တာ ၃၊ ၄ ရက္ၾကာေနလို႔ ေနျပည္ေတာ္ကို လြမ္းေနၿပီ။ က်ဳပ္က လွ်ပ္စစ္မီးမရွိရင္ မေနတတ္ ေတာ့ဘူးေလ။ ဒီ ရန္ကုန္ကို ၾကည့္ပါဦး .. မီးရဖို႔အေရး မီးစက္ႀကီးေတြ တဒုန္းဒုန္းနဲ႔ .. ေနျပည္ေတာ္မွာဆိုရင္ ..။

ဖိုးရႈပ္။     ။ မင္းကလည္း ၈ ေလးလံုးမ်ိဳးဆက္သာဆိုတယ္ .. ေနျပည္ေတာ္ ခ်ီးမြမ္းခန္းခ်ည္း ဖြင့္ေနေတာ့ တာပဲ။

ငေပြး။     ။ ဘာျဖစ္လဲဗ်ာ .. ဒါကေတာ့ ၈ ေလးလံုးမ်ိဳးဆက္ ဆိုေပမယ့္လည္း ေကာင္းတဲ့ေနရာ ေလးမွာ ေတာ့ ေနခ်င္ေသးတာေပါ့။ အေရးႀကီးတာ ေတာ္လွန္ေရး လုပ္ေနဖို႔ပဲ မဟုတ္လား ..။ တခ်ိဳ႕ ၈ ေလးလံုး မ်ိဳးဆက္ ေတြဆို အေမရိကားေတာင္ သြားေနေသးတာပဲ။ ေဟာ သူတို႔က အင္တာနက္ေပၚကေန ေတာ္လွန္ေရးလုပ္တယ္ .. က်ဳပ္တို႔က ၾကပ္ဘဝနဲ႔ ေတာ္လွန္ေရးလုပ္တယ္။

႐ုကၡစိုး။     ။ ဟား ေတာ္လွန္ေရးက ပါလာျပန္ၿပီ။ မင္းရဲ႕ ေနျပည္ေတာ္ၾကပ္ေျပးႀကီး အေၾကာင္းပဲ ေျပာစမ္းပါကြာ။

ငေပြး။     ။ ဟုတ္ပါတယ္ .. က်ဳပ္လည္း ဒါပဲ ေျပာေနတာပဲ။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီး စုတ္ျပတ္လြန္းလို႔ ေနျပည္ေတာ္ ၾကပ္ေျပးနဲ႔ ယွဥ္ၿပီး ခင္ဗ်ားတို႔ နားလည္ေအာင္ ေျပာေနရတာ။ ခုဆိုရင္ ရန္ကုန္က စုတ္ျပတ္ၿပီး အမႈိက္ပံုနဲ႔ တူရံုတင္မကဘူး .. ဟိုတေန႔က ဗိုလ္ခ်ဳပ္သားေတြ ရန္ျဖစ္ၾကတာကလည္း က်ဴးေက်ာ္ရပ္ကြက္ အစြန္အဖ်ားက လမ္းေဘးကေလကေခ်ေတြ က်ေနတာပဲ။ ၾကားလိုက္တယ္ မဟုတ္လား။
 
ႂကြက္စုတ္။     ။ ဒါကေတာ့ကြာ .. ေခတ္အဆက္ဆက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သားဆိုရင္ ဘယ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သားမ်ား ေကာင္းလို႔လဲကြ၊ အားလံုး လူဆိုးေတြခ်ည္းပဲဟာ။

႐ုကၡစိုး။     ။ အင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္သားေတြက ဆိုးလြန္းေတာ့ .. လံုၿခံဳေရးစိတ္မခ်ရလို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သမီးကို ေနအိမ္ အက်ယ္ခ်ဳပ္ကေန ဘယ္မွ မထြက္ခိုင္းတာ ျဖစ္မယ္ ထင္တယ္ေနာ္။

ငေပြး။     ။ ေတာ္ပါၿပီဗ်ာ။ ၾကာရင္ က်ဳပ္လံုၿခံဳေရးပါ စိုးရိမ္ရတယ္။ ၾကပ္ခ်ဳပ္ႀကီးကို အေၾကာင္းၾကားၿပီး ျပန္တာပဲေကာင္းမယ္ထင္တယ္ .. ခင္ဗ်ားတို႔လည္း သိပ္ၾကာၾကာမေနၾကနဲ႔ေတာ့ ၾကားလား။

ဖိုးရႈပ္။     ။ ဦးရုကၡစိုးေရ .. ရန္ကုန္ကေတာ့ ၾကပ္ေတာင္ မေနခ်င္တဲ့ ၿမိဳ႕ျဖစ္ေနပါလား။ က်ေနာ္တို႔လည္း ျပန္ၾကရင္ေကာင္းမယ္ ထင္တယ္။

႐ုကၡစိုး။     ။ ေအးကြ ..ရန္ကုန္မွာက အမႈိက္ေတြ၊ အရႈပ္ေတြရယ္၊ ႂကြက္စုတ္ေတြ .. အဲ .. အဲ ေျမႂကြက္ ေတြရယ္ပဲ ရွိတာဆိုေတာ့ .. ပဲရစ္ၿမိဳ႕ႀကီးအလား ေတာက္ပတဲ့ ေနျပည္ေတာ္ကို ၾကပ္ငေပြးနဲ႔ လိုက္သြားဦးမယ္။

ႂကြက္စုတ္။     ။ ဟင္ ဘယ္လိုျဖစ္ရျပန္တာလဲဗ်။ က်ေနာ္တို႔နဲ႔အတူ ခ်င္းမိုင္ကို လိုက္မျပန္ေတာ့ဘူးလား။

ဦး႐ုကၡစိုးမွာ .. သူ႔ကို အတင္းလိုက္ေခၚေနေသာ ဖုိးရႈပ္ႏွင့္ ႂကြက္စုတ္တို႔ကို နည္းနည္းမွပင္ လွည့္မၾကည့္ေတာ့ဘဲ ၾကပ္ငေပြးႏွင့္အၿပိဳင္ ေဇာ္ဝင္းထြဋ္၏ “ပဲရစ္ၿမိဳ႕” သီခ်င္းကို ဖ်က္ဆိုကာ ေနျပည္ေတာ္သို႔ ေကာက္ေကာက္ ပါေအာင္ လိုက္သြား ေလေတာ့သည္။

“ေဟး .. ပဲရစ္ၿမိဳ႕နဲ႔ ေနျပည္ေတာ္ကို မလဲႏုိင္ဘူး .. ဒါဒါဒါ .. ဒီဒီဒီ .. …. ပဲရစ္ၿမိဳ႕ကို ေပးမယ္ ဆိုေတာင္ လံုးဝမလဲႏုိင္ .. ငါလိုခ်င္တာ ဒါေတြမဟုတ္ဘူး .. ေဟး ပဲရစ္ၿမိဳ႕ .. ငါလက္မခံဘူး .. ေနျပည္ေတာ္ .. ငါမလဲႏုိင္ဘူး” … ။     ။

ေထြရာေလးပါး က႑သည္ Satire ေခၚ သေရာ္စာ က႑ ျဖစ္ပါသည္။ သတင္းအခ်က္အလက္ အမွန္မ်ားအေပၚ အေျခခံ ေရးသားထားျခင္း မဟုတ္ပါ။ အားေပး ေဝဖန္ၾကေသာ ပရိသတ္ကို ေလးစားလ်က္ … ။

< Prev		Next >