“ရန္ကုန္မွာေနမွာ”
“ဟာ ေနျပည္ေတာ္က စည္မွာကြ၊ ေနျပည္ေတာ္ သြားမွာကြ”
“ရန္ကုန္ကိုလည္း စည္ေအာင္ လုပ္မွာတဲ့ကြ၊ ရန္ကုန္ကမွ တကယ့္ သႀကၤန္စစ္စစ္ အရသာရွိတာ”
ႏွစ္သစ္ကူး သႀကၤန္ အခ်ိန္ ရန္ကုန္တြင္ ေနမည္၊ ေနျပည္ေတာ္တြင္ ေနမည္ဟု ျငင္းခုန္ေန ၾကေသာ ဖိုးရႈပ္ႏွင့္ ႂကြက္စုတ္တို႔မွာ ရန္ကုန္၊ ေနျပည္ေတာ္ တို႔ႏွင့္ လားလားမွ မဆုိင္သည့္ ခ်င္းမိုင္ က်ံဳးေဘးတြင္ ေပါက္ေပါက္ ေဖာက္ေနၾက ျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ပူလြန္း ေသာေၾကာင့္ က်ံဳးေဘး ထဖဲဂိတ္တြင္ လာထုိင္ကာမွ အလုိက္မသိ ဆယ္တန္း မေအာင္သည့္ ငတိ ႏွစ္ေဖာ္ေၾကာင့္ ေဘးက ဦးရုကၡစိုးလည္း ေတာ္ေတာ္ စိတ္ညစ္လာသည္။႐ုကၡစိုး။ ။ ေနစမ္းပါဦး၊ မင္းတို႔ကို ဘယ္သူက ျပည္ဝင္ခြင့္ေပးမွာမို႔လို႔ ျငင္းခုန္ေနၾကတာလဲ။ ငါ့လည္း အားနာဦး။ ရာသီဥတုက ပူရတဲ့အထဲ နားပါ ပူတယ္။
ဖိုးရႈပ္။ ။ ဘယ္သူမွ ျပည္ေတာ္မျပန္ပါဘူး ဦးရုကၡစိုးရယ္။
ႂကြက္။ ။ နတ္ျဖစ္ၿပီး ပူေနရလား။ က်ေနာ္တို႔ လူေတြ ပူဖို႔လည္း ထားပါဦး။
ရုကၡစိုး။ ။ နတ္လည္း ပူတာပဲကြ။ ေနစမ္းပါဦး ျပည္ေတာ္မျပန္ဘဲနဲ႔ မင္းႀကီးေတာ္ႀကီး ေယာက္်ားေနာက္ လိုက္ေျပးမွာမို႔လို႔ ေနျပည္ေတာ္သြားမယ္ … ရန္ကုန္သြားမယ္နဲ႔ အေလာတႀကီး ေဆြးေႏြးျငင္းခုန္ ေနတာလား။
ဖုိးရႈပ္။ ။ ေၾသာ္ ဒါလား … ဒါက က်ေနာ္တို႔ သြားၾကမွာကို ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးရဲ႕ ေျမးေတာ္ေလး ဖိုးေလာက္လန္း ဘယ္မွာ သႀကၤန္က်မလဲဆိုတာ ျငင္းေနတာ။
ရုကၡစိုး။ ။ ေတာ္ေတာ္ အားေနၾကတယ္ ဟုတ္လား။ သူ႔ဘာသာ ဘယ္ေနေန မင္းတို႔နဲ႔ ဘာဆိုင္လဲ။
ႂကြက္စုတ္။ ။ ဘာမွေတာ့ မဆုိင္ဘူးေပါ့ ဦးရုကၡစိုးရယ္ ...။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ဘိုးေတာ္ဘုရားက ေနျပည္ေတာ္ သႀကၤန္ႀကီး မစည္စည္ေအာင္ လုပ္ရမယ္ဆိုၿပီး ရန္ကုန္က ရွိသမွ် နာမည္ႀကီးေတြကို ေငြနဲ႔ေပါက္တန္ေပါက္၊ အာဏာနဲ႔ ဖိတန္ဖိၿပီး ေနျပည္ေတာ္ ေခၚေနတဲ့အခ်ိန္ ေျမးက ရန္ကုန္မွာပဲ သႀကၤန္က်မယ္ ဆိုတာမ်ိဳး ျဖစ္လာမလား၊ ေျမးနဲ႔ အဘိုး အားၿပိဳင္ပြဲ ဘယ္သူ အႏိုင္ရမလဲ ဆိုတာ စဥ္းစားစရာေကာင္းေနတာကိုးဗ်။
ရုကၡစိုး။ ။ ေဟ့ေကာင္ … ေတာ္ … ေတာ္ … မင္းေလသံက ေဒဝါလီမဂၢဇင္းရဲ႕ ရာဟု စကားဝိုင္းသံ ေပါက္ေနၿပီ။ သူ႔ဘာသာ အားပဲၿပိဳင္ၿပိဳင္ … ထိပ္ပဲေပါက္ေပါက္ … ေခါင္းပဲကြဲကြဲ မင္းနဲ႔ မဆိုင္ဘူး။ တကယ္ဆို အခုအခ်ိန္မွာ တုိင္းျပည္ရဲ႕ ႏုိင္ငံေရး အေျခအေနကို ေျပာေနရမယ့္အခ်ိန္ကြ ...။ NLD ဘာလဲ၊ ဘယ္လဲ … ဆိုတာ ဘယ္ေလာက္ စိတ္ဝင္စားဖို႔ ေကာင္းလဲ။
ဖိုးရႈပ္။ ။ ဘာလဲ … ဘယ္လဲ လုပ္မေနနဲ႔ေတာ့ေလ ဦးရုကၡစိုးရဲ႕။ ဘာမွမလဲဘူး … ။ NLD က ျပည္သူေတြကို ေတာင္းပန္လုိက္ၿပီ။
ရုကၡစိုး။ ။ ေတာင္းပန္တယ္ ဆိုတာေတာ့ ဟုတ္ပါၿပီ၊ သူ႔ကိုမဲထည့္ခဲ့ၿပီး အႏွစ္ ၂၀ လံုးလံုး ေစာင့္ေနရတဲ့ ျပည္သူလူထုကိုေတာ့ ဘာေလးလုပ္လိုက္ပါ ဆိုၿပီး တခုခု ေျပာသင့္တယ္ မဟုတ္ဘူးလား။ အခုေတာ့ ဘာမွလည္း မေျပာဘူး။ လူေတြက ဘာလုပ္ ရမွာလဲ။ ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီး လုပ္သမွ် ဆက္ခံရမွာလား။ ဒါမွမဟုတ္ ေတာင္းပန္တဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ရမွာလား။
ႂကြက္စုတ္။ ။ NLD မပါလည္း ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးက သူ႔လမ္းေပ်ာက္ေျမပံုႀကီးကို အဆံုးထိ ဆက္ေလွ်ာက္မွာပဲဟာ …။
ဖိုးရႈပ္။ ။ ဟုတ္တယ္၊ အဲဒီေတာ့ လူေတြက မဲမထည့္ဘဲ ငုတ္တုတ္ ထိုင္ေနရင္ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးက သူႏိုင္ေစခ်င္တဲ့ ပါတီကို အႏိုင္ေပးလိုက္လိမ့္မယ္၊ မဲထည့္ရင္လည္း မဲခိုးၿပီး သူႏုိင္ခ်င္တဲ့ ပါတီကိုပဲ အႏိုင္ေပးလိုက္ၾကလိမ့္မယ္။
ရုကၡစိုး။ ။ ဘာလဲ … မင္းေျပာခ်င္တာက ႀကံ့ဖြံ႕လား ...။
ဖိုးရႈပ္။ ။ ဒါပဲရွိတာပဲဟာ … မွတ္ပံုတင္တဲ့ ပါတီ ၁၀ ခုေက်ာ္မွာ တဝက္ေလာက္က အလံရွဴးေတြ၊ က်န္တဲ့တဝက္ကို ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးက လံုးဝ စာရင္းထဲမထည့္။ ႀကံ့ဖြံ႕ကအခုကတည္းက ေရမီးအစံုနဲ႔ မဲဆြယ္ေနၿပီ။
ထိုစဥ္ သူတို႔နားသို႔ လူတေယာက္ ခ်ဥ္းကပ္လာၿပီး … “ဒီလိုလည္း မဟုတ္ေသးပါဘူးဗ်ာ” ဟု ေျပာလိုက္သည္။ ထိုသို႔ ေျပာလိုက္သူက ဦးေနဝင္းေျပာင္ျဖစ္သည္။
ႂကြက္စုတ္။ ။ ဟာ … အသံတိတ္ဂ်ာနယ္ရဲ႕ ဆင္အီးယိုႀကီး။
ေျပာင္။ ။ စီအီးအိုလုပ္စမ္းပါဗ်ာ။
ရုကၡစိုး။ ။ စိတ္မရွိပါနဲ႔ဗ်ာ … သူက အဂၤလိပ္လို အသံထြက္ ေတာ္ေတာ္ညံ့တာ။
ေျပာင္။ ။ ခင္ဗ်ားတို႔ ေျပာေနတာေတြက နည္းနည္း အစြန္းေရာက္လြန္းတယ္ဗ်ာ ...။ အခုဆို က်ဳပ္တပည့္ေလးေတြလည္း ပါတီေထာင္ေတာ့မွာဗ်။ ေစာေစာကေတာ့ NLD ဝင္မဝင္ကို တခ်က္ေစာင့္ၾကည့္ေနတာ။ ခု သူ မဝင္ဘူးဆိုေတာ့ က်န္တာေတြကို သိပ္ေၾကာက္စရာ မရွိဘူးေလ။ ပြဲလန္႔တုန္း ဖ်ာေလးဘာေလး ဝင္ခင္းမလားလို႔။
ဖိုးရႈပ္။ ။ ခင္ဗ်ားရဲ႕တပည့္ေတြဆိုတာ အီးျမက္ေတြလား။ ဘယ္လိုလူေတြပါလိမ့္။
ေျပာင္။ ။ ေၾသာ္ လူခ်မ္းသာ မိသားစုေတြက ေပါက္ဖြားလာတဲ့ ေပၚေက်ာ့ေလးေတြေပါ့။ မိဘပိုက္ဆံ ျဖဳန္းခ်င္တိုင္း ျဖဳန္းႏုိင္တဲ့ လူေတာ္ေလးေတြပါ။ အလုပ္ေတြေတာ့ မရွိရွာဘူး … အားအား ယားယား ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ ျဖစ္ေနၾကရွာလို႔ ပါတီေထာင္လို႔ ေျပာထားတယ္။
ႂကြက္စုတ္။ ။ အီးျမက္ကို ဘယ္သူက ေနာက္ခံ ေငြေၾကး ေထာက္ပံ့ေပးမွာလဲဗ်။
ေျပာင္။ ။ ႏိုး၊ ႏိုး … အီးျမက္က သပ္သပ္၊ ပါတီနာမည္က အစိမ္းေရာင္တဲ့ … ။ ဟဲဟဲ ျမန္မာျပည္နဲ႔ မလိုက္ဘူးလား။ ေထာက္ပံ့မယ့္ သူေတြကေတာ့ က်ဳပ္နဲ႔ က်ဳပ္အေပါင္းအပါ ေမွာင္ခိုႀကီးေတြေပါ့ဗ်ာ။ ၾကားဖူးမွာေပါ့ ဂြေမာင္ေခြ တို႔ တင္ေမာင္ဗ်န္းတို႔ေလ။ ေၾကာင္သက္ဗန္းနဲ႔က သယ္ယင္းေတြေပါ့။
“အင္း … အစိမ္းေရာင္ကကို မထြက္ပါလား” ဟု ဦးရုကၡစိုးက စဥ္းစားလိုက္သည္။
ဖိုးရႈပ္။ ။ ခင္ဗ်ားကေကာ ဘယ္ေနရာက ေနမွာလဲ။
ေျပာင္။ ။ က်ဳပ္က ႏုိင္ငံေရးသမားမလုပ္ဘူး … ေရွးက သက္ေတာ္တို အမတ္ႀကီးေတြလိုေပါ့ … မင္းတုိင္ပင္ … ငါ့တိုင္ပင္ … အဲ … အဲ … အဲဒါက က်ဳပ္ရဲ႕ မဟာ အိပ္မက္ေတာ္ႀကီးပဲဗ်။
ႂကြက္စုတ္။ ။ ရူးပါေပ့ … အဲ … က်ေနာ္ဆိုလိုတာကေလ … အဲဒီလို ရူးမွ … ထူးမယ္ … ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား။ အဟီး။
ႂကြက္စုတ္စကားေၾကာင့္ ဦးေနဝင္းေျပာင္၏ မ်က္ႏွာႀကီးမွာ ကတၱရာပံုးထဲ က်သကဲ့သို႔ မည္းခနဲ ျဖစ္သြားရာ စကားကို ကမန္းကတန္း ျပန္ျပင္ေျပာလိုက္ရသည္။
ေျပာင္။ ။ က်ဳပ္က ေနာက္ကေနပဲ အစစအရာရာ ညႊန္ၾကားမယ္ေလ။ ေရွ႕မထြက္ေတာ့ဘူး။ ထြက္လည္း အရပ္ကပုေနေတာ့ ျမင္ၾကမွာမဟုတ္ဘူး။ က်ဳပ္ေဘာ္ဒါေတြကေတာ့ စစ္အစိုးရနဲ႔ ေပါင္းစားထားတဲ့ ပိုက္ဆံေတြ ဘယ္နား ထားရမွန္း မသိတဲ့အတူတူ က်ဳပ္ပံ့ပိုးခ်င္တဲ့ ပါတီကို ဝိုင္းပံ့ပိုးၾကမွာ။ ႏိုင္ငံေရးခြင္ထဲဝင္ၿပီး ကစားၾကည့္ၾကမွာေပါ့ဗ်ာ။ ေပါင္းစား … အဲေလ … ေယာင္လို႔ … ပူးသတ္ရမယ္ေလ … ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား။
ရုကၡစိုး။ ။ အင္း ဒီႏွစ္သႀကၤန္စာအလိုအရေတာ့ ျဗဟၼာႀကီးဦးေခါင္းကို ယူမယ့္ နတ္သမီးက ငိုၿပီးမွယူမွာတဲ့ ...။
ဦးရုကၡစိုးစကားေၾကာင့္ ဖိုးရႈပ္ႏွင့္ႂကြက္စုတ္တို႔ ေၾကာင္သြားသည္ ...။
ဖိုးရႈပ္။ ။ ဦးရုကၡစိုး … ႏုိင္ငံေရး အေၾကာင္း စိတ္ဝင္စားတယ္ဆို ...။
ရုကၡစိုး။ ။ ေသာၾကာသား အတာစားမယ္ဆိုေတာ့ … သန္းတို႔ သိန္းတို႔ … အင္း … ဒင္းတို႔က အတက္ေန႔မွာ ေကာင္းမႈကုသိုလ္ လုပ္လိုက္ရင္ တႏွစ္လံုး ႀကံတိုင္း ေအာင္မယ္ဆိုပါလား။
ႂကြက္စုတ္။ ။ ႏိုင္ငံေရး ေျပာမလို႔ဆို ဦးရုကၡစိုး … ဘယ့္ႏွယ္ သႀကၤန္စာ ...။
ရုကၡစိုး။ ။ ဒီႏွစ္မွာ အႏုပညာရွင္ေတြ၊ ပန္းခ်ီဆရာေတြ၊ မ်က္လွည့္သမားေတြ အထူးေကာင္းမယ္တဲ့ … ဟုတ္ေတာ့ ဟုတ္ေနၿပီ။
ေျပာင္။ ။ ဗ်ာ ဘယ္လို၊ ဘယ္လို … မ်က္လွည့္သမားေတြ ေကာင္းမယ္ ဟုတ္လား။ တကယ္လား။
ရုကၡစိုး။ ။ သႀကၤန္စာက ဆိုတာပဲဗ်။
ေျပာင္။ ။ လုပ္မယ္ဗ်ာ။ က်ဳပ္က ေဗဒင္တို႔၊ ယၾတာတို႔ ေအာက္လမ္းတို႔ … ၁၂ ႀကိဳးတို႔၊ ၁၃ ႀကိဳးတို႔ သိပ္ယံုတာဗ်။ အင္း … ပန္းခ်ီကေတာ့ မျဖစ္ဘူး၊ ဝလံုးေတာင္ ေျဖာင့္ေအာင္ေရးတတ္တာ မဟုတ္ဘူး။ အႏုပညာက်ေတာ့လည္း ေမ်ာက္က ေတာင္ အခ်ိဳးက်က် မကတတ္ဘူး။ သီခ်င္းဆိုရင္လည္း ပတ္ဝန္းက်င္က ခဲနဲ႔ထုလို႔ ေျပးေပါက္မွားဦးမယ္ … မျဖစ္ဘူး။ ဒီေတာ့ … ဟုတ္ၿပီ။ အခုအခ်ိန္ကေန စၿပီး မ်က္လွည့္ သြားသင္မယ္။
ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ ႏႈတ္မဆက္ဘဲ ဦးေနဝင္းေျပာင္ ထြက္သြားရာ … ဖိုးရႈပ္က သတင္းေထာက္ပီပီ အတင္းလိုက္၍ စပ္စုသည္။
ဖိုးရႈပ္။ ။ ေဟ့လူ … မ်က္လွည့္ ဘယ္မွာသင္မွာလဲ … ေျပာသြားဦးေလ။
ေျပာင္။ ။ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးဆီမွာ တပည့္ခံၿပီး သင္မလို႔။ ဒီကမၻာမွာ မ်က္လည့္အကၽြမ္းဆံုးက ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးပဲေလ။ အႏွစ္ ၂၀ ေလာက္ တည္တံ့ခဲ့တဲ့ NLD ပါတီကို တရက္တည္းနဲ႔ ဖ်က္သိမ္းရေအာင္ လုပ္ႏုိင္တာ … ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး မဟုတ္ဘူးလား။ သူ႔ကိုမွ မ်က္လွည့္ ကၽြမ္းတယ္ မေျပာရင္ ဘယ္သူ႔ကို ေျပာမလဲ … ငွဲငွဲငွဲ။ ။
“ေထြရာေလးပါး” သည္ Satire ေခၚ သေရာ္စာ က႑ ျဖစ္ပါသည္။ သတင္းမွန္မ်ားအေပၚ အေျခခံ ေရးသားထားျခင္း မဟုတ္ပါ။
| < Prev | Next > |
|---|
