ဇြတ္သႀကၤန္၊ ႁပြတ္ သႀကၤန္၊ ဖြတ္ သႀကၤန္၊ ဝဋ္ သႀကၤန္

ၾဆာေတ လွ်ာရွည္သည္ဟုေတာ့ မထင္ေစခ်င္ပါ ...။

ဒီလိုအခ်ိန္ေရာက္လာရင္ ၾဆာေတ့စိတ္က ပိုးထၿမဲ … ။ ဝန္ႀကီး ပေဒသရာဇာ၏ ေလအတိုင္း ခိုးခ်ၿပီး “သႀကၤန္ကာလ ပိုးထတည့္လွ်င္” ဟူ၍ ကဗ်ာတပုဒ္ပင္ စပ္လိုက္ခ်င္ေသးသည္။

တျခားပိုးေတာ့ မဟုတ္ပါေပ … ။ လက္ျမင္လွ်င္ ဆြဲျခင္သည့္ပိုး ...။ တမ်ိဳးမထင္ပါႏွင့္၊ လက္ဆြဲ၍ လကၡဏာၾကည့္ခ်င္၊ ေဗဒင္ေဟာခ်င္သည့္ ပိုးျဖစ္သည္။



ထိုသို႔ ၾဆာေတ့ပိုးမ်ားက ထခ်င္တိုင္းထ ရြခ်င္တုိင္း ရြေနသည္ကို မစာနာ မေထာက္ထားသူ ရွိေနသည္။ သူကေတာ့ တျခားသူ ဟုတ္ရိုးလား … ၾဆာေတ့ အိမ္သူသက္ထား … နံပါတ္ဝမ္း တစ္ ဇနီးခ်စ္ … ရႈမၿငီးသည့္ မဒမ္ေတပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။

“ကိုတာေတ … ရွင္ ဒီပံုအတိုင္းဆိုရင္ က်မတို႔ သားအမိေတြ ထမင္းငတ္ေတာ့မယ္၊ ဆိုက္ကားက ထြက္မွာလား မထြက္ဘူးလား၊ တခြန္းတည္းေျပာ”

ထိုတခြန္းမွာ ၾဆာေတ့အတြက္ ေတာ္ေတာ္အေရးႀကီးသည့္ တခြန္းျဖစ္ပါသည္။ တခ်က္လႊတ္ အမိန္႔လည္း ျဖစ္ပါသည္။ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးက NLD ကို “ေရြးေကာက္ပြဲ ဝင္မွာလား၊ မဝင္ဘူးလား”  ဟု ေမးသည္ႏွင့္ ထပ္တူထပ္မွ် ျဖစ္ပါသည္။ NLD ဘက္က “ေရြးေကာက္ပြဲ မဝင္” ဆိုသည့္ အေျဖရမည္ကို ႀကိဳသိထားဘိသကဲ့သို႔ ၾဆာေတ့ပါးစပ္က “ထြက္မွာေပါ့ကြာ” ဟူေသာ အေျဖေပးရမည့္ ဦးေဆာင္ေမးခြန္းလည္း ျဖစ္ပါသည္။

ၾဆာေတမွာ ေရွးေရွးပေဝသဏီက ဆရာႀကီး၊ သမားႀကီးမ်ားကဲ့သို႔၊ လက္ရွိ တုိင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ မင္းလုပ္ ေနသည့္ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးကဲ့သို႔ မိန္းမေၾကာက္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သနားစရာ ဆိုက္ကား ကခ်လာေလးကို နင္းကာ လမ္းထိပ္ ဆိုက္ကားဂိတ္ရွိရာ ထြက္ခဲ့ရေလေတာ့သည္။ သို႔ေသာ္ ကၽြႏ္ုပ္ၾဆာေတမွာ ေရွးေရွး ပေဝသဏီက ဆရာႀကီးမ်ားကဲ့သုိ႔ပင္ မိန္းမကုိ ေၾကာက္ပင္ ေၾကာက္ေသာ္ျငားလည္း ကြယ္ရာ၌ လုုပ္ခ်င္ရာလုပ္ေသာ အစားထဲ၌ ပါေပသည္။ ေယာက်္ားေကာင္းေပကိုး ...။

အခုလို ပူေလာင္ျပင္းျပေနသည့္ အခ်ိန္သမယမွာ ဘယ္သူက ေခၽြးတလံုးလံုးႏွင့္ ဆုိက္ကား နင္းခ်င္ပါ့မလဲ ...။ သစ္ပင္ရိပ္မွာ ေရေႏြးေလးေသာက္၊ ကြမ္းေလးဝါးကာ လူတကာကို ဆရာ လုပ္ေနရလွ်င္ ၾဆာေတ ပညာသင္ခဲ့ရက်ိဳး နပ္ေပၿပီ။ မိန္းမေျပာသည့္ “အရည္မရ အဖတ္မရ” ဆိုတာေလးကိုပဲ လုပ္ခ်င္လွသည္။

တူးပို႔ေတးသံႏွင့္ ဒီေဂ် ဝုရႈ ဝုရႈ သံ ေရာေထြး ထြက္ေပၚေနသည္ကိုက … ကဗ်ာဆန္လွ၏။ ၾဆာေတ တေယာက္ေယာက္ကို ေဗဒင္ေဟာခ်င္သည္၊ လကၡဏာ ၾကည့္ေပးခ်င္သည္။ အဲဒီလို ေဗဒင္ လကၡဏာ ၾကည့္ေပးရင္းက ဆရာႀကီးဂိုက္ဖမ္းကာ … ဒီႏွစ္ သႀကၤန္စာ အေၾကာင္းကို ေလပစ္ခ်င္သည္။ ဆိုက္ကားဂိတ္က ကြပ္ပ်စ္မွာ ထုိင္ေနတာ အေတာ္ၾကာၿပီ။ ဘယ္သူမွ မလာ။ ဘဝတူ ဆိုက္ကားဆရာေတြကလည္း ၾဆာေတ့ ေလဒဏ္ မိုးဒဏ္ကို မခံႏုိင္ၾက။ စကားစသည္ႏွင့္ အေၾကာင္း တခုခုျပကာ လစ္ကုန္ၾကသည္။

ဆိုက္ကားစီး ေဖာက္သည္ တဦးျဖစ္သည့္ ေဒဝါလီ မဂၢဇင္းက ကိုေဂၚႀကီးကလည္း အဆင့္ ျမင့္သြားၿပီ။ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္လုပ္ရာကေန ဘယ္သူက ေျမႇာက္ေပးလိုက္ေသာေၾကာင့္ ပိုးဝင္လာသည္မသိ … ရုပ္ရွင္ မင္းသား လုပ္ေတာ့မလို႔ … တဲ့။ ဆိုက္ကားမစီးေတာ့ … ။ ကား ေျပာင္းစီးေနၿပီ။

ဒီႏွစ္ ကဆုန္မွာ သႀကၤန္တက္သည့္ကိစၥ ေျပာခ်င္သည္။ ကဆုန္မွာ သႀကၤန္တက္လွ်င္ တုိင္းျပည္ တခုခုျဖစ္မည္။ ထူးျခားမည္ … ဘာညာသာရကာေပါ့။ မထူးျခားဘဲ ခံႏိုင္မလား … ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးက ေရြးေကာက္ပြဲကို ဇြတ္က်င္းပေတာ့မည္ေလ။ ထူးျခားသည့္ႏွစ္မွာ တမင္ပဲ ကဆုန္လႀကီး သႀကၤန္ တက္ေလသည္လားမသိ။ ထိုသို႔၊ ထိုသို႔ ေပါက္တတ္ကရမ်ား စဥ္းစားရင္း မ်က္လံုးမ်ားက နာဂစ္ဒဏ္ သိပ္မခံလိုက္ရရွာသည့္ ကုကၠိဳပင္ႀကီးဆီ ေရာက္သြားျပန္သည္။

ရြက္ဝါတို႔ တဖြဲဖြဲ ေႂကြက်ေန၏။ “ေၾသာ္ … သႀကၤန္၊ သႀကၤန္ …” … သႀကၤန္အေၾကာင္း စဥ္းစားရင္း မဒမ္ေတႏွင့္ ဖူးစာ ဆံုခဲ့ရသည္ကို ျပန္လြမ္းသြားသည္။ မဒမ္ေတ့ မ်က္ႏွာကို ျပန္ျမင္ေယာင္မိသည္ … “ေၾသာ္ မိန္းမ … မိန္းမ … မရခင္က သႀကၤန္ေရလို ေအးသေလာက္ … ကေလး ၅ ေယာက္လည္း ေမြးၿပီးေရာ … သႀကၤန္က်င္းပခ်ိန္ျဖစ္တဲ့ ေႏြလုိ ပူလွ ပါလားေနာ္”

“တကယ္လားဗ် … ဒါဆို က်ဳပ္ ခင္ဗ်ားမိန္းမကို သြားေျပာျပလိုက္မယ္”
“ေသာက္ပလုပ္တုတ္၊ ငါ့ဟာငါ … စိတ္ထဲက ေျပာတာ … ဘယ္က အသံက ထြက္လာပါလိမ့္”
“ၾကပ္ … အိုင္ အမ္ ၾကပ္”

အသံႏွင့္အတူ ၾဆာေတ့ေရွ႕တြင္ ဘြားခနဲ ေပၚလာတာကေတာ့ ပံုမက်ပန္းမက် ခႏၶာကိုယ္ႏွင့္ ဘာေကာင္ဟု ေခၚရမွန္းမသိသူ ျဖစ္ေနသည္။

“က်ဳပ္ကို လာမရႊီးနဲ႔ … ၾကက္သား မစားႏုိင္တာ ၾကာေပမယ့္ ၾကက္ဆိုတာ ဘယ္လိုပံုစံ လည္းေတာ့ က်ဳပ္သိတယ္။ ခင္ဗ်ား ဘယ္သူလဲ မွန္မွန္ေျပာ။ ၿပီးေတာ့ က်ဳပ္စိတ္ထဲက ေျပာတာကို ဘယ္လိုလုပ္သိေနရတာလဲ”

ရဲက ရယက ကို ေဟာက္သည့္ ေလသံဖမ္းကာ ၾဆာေတ ၿဖဲေျခာက္လိုက္သည္။

“လုပ္ၿပီ … ၾဆာေတကေတာ့။ က်ဳပ္ကို မမွတ္မိဘူးလားဗ်။ ၾကက္မဟုတ္ဘူး ၾကပ္ေလဗ်ာ။ ေနျပည္ေတာ္ ၾကပ္ေျပးအရပ္က အေမာင္ ၾကပ္ငေပြးပါ ခည။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ဇာတ္ေကာင္အျဖစ္ ပါခဲ့ဖူးပါတယ္”
“အဲဒီလို အစကတည္းက ေျပေျပလည္လည္ေျပာပါလား။ ခုေတာ့ ခင္ဗ်ားက ႀကံ့ဖြံ႕ေတြ ႏွစ္လံုးထီ ဒိုင္ကို အၾကပ္ကိုင္သလို ပံုစံနဲ႔ အိမ္က မိန္းမကို သြားတုိင္မယ္ ေျပာတာကိုးဗ်”
“စတာပါ ၾဆာေတရယ္။ ကဲ … ခင္ဗ်ား ပ်င္းေနတယ္ မဟုတ္လား။ က်ဳပ္နဲ႔ စကားေလး ဘာေလး ေျပာရေအာင္ဗ်ာ”
“ဟင့္အင္း က်ဳပ္က ေဗဒင္အေၾကာင္း လကၡဏာအေၾကာင္း သႀကၤန္စာအေၾကာင္းပဲ ေျပာခ်င္တာ”
“ေျပာလို႔ရပါတယ္။ က်ဳပ္ နားေထာင္ပါ့မယ္။ က်ဳပ္လည္း ၾကပ္ေျပးမွာ သႀကၤန္ မစည္စည္ ေအာင္လုပ္တဲ့ တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးတို႔ လူစုေၾကာင့္ စိတ္ညစ္ၿပီး ရန္ကုန္ကို ထြက္လာရင္း ခင္ဗ်ား ေပါက္ကရေျပာတာေတြ နားေထာင္ခ်င္လို႔ ဝင္လာတာ”
“ေျပာ ဆိုလည္း ေျပာရတာေပါ့ေလ။ ခုလို ဆရာတင္မယ့္သူကို ေစာင့္ေနတာ အေတာ္ပဲ။ ဒီႏွစ္ သႀကၤန္က ထူးျခားတယ္။ သိၾကားမင္းက ႏြားႀကီးစီးၿပီး …. ၿပီး”

ကၽြႏု္ပ္စကား မဆံုးခင္ ၾကပ္ငေပြးက “ႏြား မဟုတ္ပါဘူး ကၽြဲပါ” ဟု ျဖတ္ေျပာလိုက္သျဖင့္ အနည္းငယ္ ကၽြဲၿမီးတိုသြားေသာ္လည္း နားေထာင္သူ မရွိေတာ့မည္ စိုးေသာေၾကာင့္ …

“အဲ … ကၽြဲနဲ႔ႏြား အေရာင္ေလးပဲ ကြာတာပါဗ်ာ။ က်ဳပ္ကုိ အိမ္နားက ပန္းခ်ီဆရာက ေသခ်ာ ေျပာလိုက္တာ … သႀကၤန္စာမွာ ေရးထားတဲ့ ပံုက ႏြားတဲ့”
“သႀကၤန္စာမွာ ဆြဲတဲ့ ပန္းခ်ီဆရာက ကၽြဲမွန္းႏြားမွန္း ေသခ်ာမသိလို႔ပါ … ကဲ ကဲ ဆက္ေျပာပါဦး”
“အဲဒီလို ကၽြဲႀကီးစီးၿပီး ဆင္းလာေတာ့ … အင္း ေနဦးဗ်။ က်ဳပ္က ႏြားနဲ႔ တြက္ထားတာ။ ကၽြဲဆိုေတာ့ စာအုုပ္ထဲ ျပန္ၾကည့္ရဦးမယ္။ အဲဒီေနရာ ေက်ာ္တယ္ဗ်ာ။ ျဗဟၼာႀကီး ဦးေခါင္းကို လႊဲေျပာင္းယူမယ့္ နတ္သမီးက … ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္ေနတယ္ဗ်”
“ငိုတာပါဗ်ာ … ပံုမွာ မ်က္ရည္ေတြေတာင္ က်လို႔ ...”
“ဒါကေတာ့ … အရမ္းရယ္ရင္လည္း မ်က္ရည္က်တာပဲေလ … ေနစမ္းပါဦး … ခင္ဗ်ားက ဒီေလာက္ေတာင္ သိေနရင္လည္း ဘာကိစၥ က်ဳပ္ကို လာေမးေနတာလဲ”
“ဒါကေတာ့ ခင္ဗ်ား ေပါက္ကရေျပာတာေတြ ရယ္ခ်င္လို႔ပါဗ်ာ …။ တပ္ခ်ဳပ္ႀကီး အၿမီး အေမာက္ မတည့္တာေတြ လုပ္တာ ျမင္ရလြန္းလို႔ စိတ္ညစ္ေနတာ … ခင္ဗ်ားနဲ႔ ေတြ႕ေတာ့ နည္းနည္း သက္သာသြားသဗ်”

ၾကပ္ငေပြးစကားေၾကာင့္ ကၽြႏု္ပ္၏ ပညာခန္းမ်ားကို ခဏေမ့သြားသည္။ ၾကပ္ငေပြး ေျပာသည့္ တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးေခၚ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးက ကၽြႏု္ပ္၏ ေဖာက္သည္ႀကီး မဟုတ္ေပဘူးလား။ သူ႔အေၾကာင္း ေဒဝါလီမဂၢဇင္းမွာ ေရးႏုိင္လွ်င္ စာမူခရမည္။ မဒမ္ေတကို ဖားႏုိင္မည္ေလ။

“တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးက ဘာေတြ အၿမီးအေမာက္ မတည့္တာေတြ လုပ္လို႔လဲ။ လုပ္ပါဦး”
“ေၾသာ္ ေနျပည္ေတာ္မွာ မစည္ စည္ေအာင္ဆိုၿပီး ဇြတ္သႀကၤန္လုပ္တယ္ေလဗ်ာ”
“အင္း … ဒါက သိၿပီးသားႀကီးပဲ။ ေဖာလိုးအပ္ ဘာရွိလို႔တုန္း”
“ဝန္ထမ္းေတြခမ်ာ … ေနခ်င္လည္းေန မေနခ်င္လည္း ေန … ေနျပည္ေတာ္မွာ သႀကၤန္ က်ရမယ္ေလ …။ ဒီေလာက္ ပူေလာင္၊ ဖုန္ထူ ေရရွားတဲ့ ေနရာမွာ ဘယ္သူက သႀကၤန္က်ခ်င္ပါ့မလဲ။ ေရပက္ဖို႔ ေနေနသာသာ ေန႔တုိင္းေတာင္ မွန္မွန္ ေရခ်ိဳးႏုိင္တာ မဟုတ္ဘူး”
“ေၾသာ္ … ဒါကေတာ့ ႁပြတ္ သႀကၤန္ ဆိုပါေတာ့”
“ဟင္ … ဘာဆုိင္လို႔လဲ”
“ေၾသာ္ … ေရကရွားေတာ့ ႁပြတ္ေလာက္နဲ႔ပဲ ေရပက္လို႔ရမွာကုိ ေျပာပါတယ္”
“ရန္ကုန္က်ေတာ့ … ျမန္မာ့ရိုးရာ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ အညီ မ႑ပ္ေတြလုပ္ရမယ္၊ ယိမ္းေတြ ထည့္ရမယ္၊ ဒီေဂ် မဖြင့္ရဘူးတဲ့။ ေနျပည္ေတာ္က်ေတာ့ ဒီေဂ်ေကာ … ေရာသမေမႊတဲ့ သားစုိးေကာ … ေပါင္ျဖဴျဖဴ ေပါင္မည္းမည္း ေမာ္ဒယ္ေလးေတြေကာ … အကုန္ေခၚ ထားတယ္”
“ႏုိင္ငံေတာ္ ေမ်ာက္ေလာင္းေလး ဖိုးေလာက္လန္းအတြက္ က်ေတာ့ … ရန္ကုန္မွာ ေတဂြနဲ႔ ဦးေဘာ္ေဘာ္ တို႔က ျပည္လမ္းေပၚ မ႑ပ္ႀကီးေတြ ေဆာက္ၿပီး ကဲေစမယ္တဲ့ ...”
“သူတို႔က ေနျပည္ေတာ္မွာလည္း မ႑ပ္ႀကီးေတြ သိန္းေပါင္းမ်ားစြာ အကုန္ခံၿပီး ေဆာက္ရတာေနာ္”
“အင္း … သႀကၤန္တြင္း မရွိမဲ့ ရွိမဲ့ ၾကားက ေရပက္ခ်င္၊ မ႑ပ္ထိုင္ခ်င္၊ ေရပက္ခံထြက္ခ်င္တဲ့ ရန္ကုန္က ကိုရြပိုး၊ မရြပိုးတို႔အတြက္ကေတာ့ ဖြတ္သႀကၤန္ေပါ့ဗ်ာ”
“ဒါနဲ႔ ဒီႏွစ္ ရန္ကုန္သႀကၤန္မွာ အမိန္႔ထုတ္ထားတာ တခုက ထူးျခားတယ္ဗ်။ မိန္းကေလးေတြ အရက္ေသာက္တာ ေတြ႕ရင္ ဖမ္းမယ္တဲ့”
“ဒါ ခြဲျခားဆက္ဆံတာပဲ … ။ ဒစ္ခရစ္မနိတ္လုပ္တာပဲ။ အဲဒီေတာ့ မိန္းကေလးေတြက ဘာလုပ္ၾကမလဲ”
“ေဆးခ် …၊ အဲ ဆံခ်ၿပီး သီလရင္ ဝတ္ၾကရံုပဲ ရွိတာေပါ့”
“အင္း ... ခင္ဗ်ားရဲ႕ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးအတြက္ကေတာ့ ဒီႏွစ္က ဂြတ္ (Good) သႀကၤန္ဗ် ...”
“ဘာလို႔တုန္း”
“သႀကၤန္ မတိုင္ခင္ေလးတင္ပဲ သူ႔ရဲ႕ တခုတည္းေသာ အတိုက္အခံပါတီ NLD က ေနာက္ဆုတ္ လိုက္တယ္မဟုတ္လား”
“အဲ ေသာၾကာသားေတြ ေသာၾကာနာမ္ေတြလည္း အတာစားမယ္ ေျပာတယ္။ ဒီေတာ့ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးနဲ႔ ခ်ိဳကုပ္ႀကီး သိန္းဂိန္တို႔လို  အတက္ေန႔မွာ ေကာင္းမႈကုသိုလ္ေတြ မ်ားမ်ားလုပ္ရမယ္။ အဲဒီလို လုပ္ရင္ တႏွစ္လံုး ႀကံတိုင္းေအာင္မယ္။ မလုပ္ရင္ေတာ့ စုတ္ျပတ္သတ္ေနေအာင္ က်ရႈံးမယ္”
“အတက္ေန႔ေတာ့ မသိဘူး … ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးက ခုကတည္းက ေကာင္းမႈ ကုသိုလ္ေတြ လုပ္ေနတယ္ေလဗ်ာ … ခင္ဗ်ားမသိဘူးလား”
“ဘာလဲဗ်”
“ျပည္ပမီဒီယာေတြက ေရြးေကာက္ပြဲ ေကာင္းေၾကာင္း ေရးေပးရင္ တပုဒ္ကို ေဒၚလာ ၅၀၀ ေပးေနတယ္တဲ့ … ခင္ဗ်ားတို႔ ေဒဝါလီ မဂၢဇင္းလည္းပါတယ္”

ၾကပ္ငေပြးစကားက ၾဆာေတ့ပါးစပ္ကို အေဟာင္းသား ျဖစ္သြားေစသည္။ ထိုစဥ္ ဘယ္အခ်ိန္က ဘယ္လို ေရာက္ေနသည္မသိေသာ မဒမ္ေတ့ အသံက ထြက္ေပၚလာ၏။

“ကိုကိုေတ … ရွင့္ဆိုက္ကားစုတ္ႀကီးကို ေခ်ာင္ထိုးထားလိုက္ေတာ့ …. ။ ေဗဒင္လည္း မေဟာနဲ႔ေတာ့။ ဒီေန႔ကစၿပီး ေဒဝါလီ မဂၢဇင္းမွာ ေရြးေကာက္ပြဲ ေကာင္းတယ္ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း တေန႔ကို ၅ ပုဒ္ေရး။ သႀကၤန္တြင္း ေက်ာေျပာင္ႀကီးနဲ႔ အိပ္ေနဖို႔ မစဥ္းစားနဲ႔ေတာ့ … ။ စာေရးဖို႔ျပင္ … ၾကားလား”

မဒမ္ေတ့ အရွိန္အဝါကား ႀကီးလြန္းလွေပသည္။ ၾကပ္ငေပြးလည္း ဘယ္အခ်ိန္က ဘယ္လို လစ္သြားသည္ မသိ … အစအနပင္ မျမင္ရေတာ့။

“ရွင့္ အယ္ခ်ဳပ္ ကိုေဂၚႀကီး ဆိုက္ကား မစီးေတာ့တာ … အခုမွပဲ သိရေတာ့တယ္။ မင္းသားရူး ရူးၿပီး ဆိုက္ကားမစီးေတာ့တာ မဟုတ္ဘူးေတာ္ေရ႕ … ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီးဆီက ဖန္ဒင္ေတြ ရလို႔ ဆိုက္ကားမစီးေတာ့ဘဲ ကားေျပာင္းစီးေနတာ။ နားလည္လား”

တူးပို႔တူးပို႔ ေတးသံႏွင့္ ဝုုရႈ ဝုရႈ ဒီေဂ်သံတို႔ကို ေက်ာ္လြန္ကာ မဒမ္ေတ့ စကားသံမ်ားက ၾဆာေတ့နားထဲ လွ်ံထြက္ေနသည္။ ဒီႏွစ္သႀကၤန္ကေတာ့ ၾဆာေတ့အတြက္ … ဝဋ္ သႀကၤန္ ပင္ ျဖစ္ေပေတာ့မည္။
 
Facebook Video Blog
ကာတြန္း
ကာတြန္း
စစ္သည္ေတာ္ စာမ်က္ႏွာ
Ads-for-Cmnat224tg
  • အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္
  • သူ႔အေတြး သူ႔အျမင္

ဒီမိုကရက္တစ္ ယဥ္ေက်းမႈ တည္ေဆာက္ၾကပါစို႔

ျမန္မာျပည္ စာနယ္ဇင္းေလာက အတြက္ အံ့အားသင့္စရာေကာင္းေသာ၊ သို႔ေသာ္ ဝမ္းေျမာက္ဖြယ္ေကာင္းေသာ သတင္းတပုဒ္ကို ယခုရက္ပိုင္းတြင္ ၾကားလိုက္ရသည္။ ျပည္ပအေျခစိုက္

အျပည့္အစံုသို႔

ဆႏၵမေစာၾကပါႏွင့္

ဧရာဝတီျမစ္ဆံု ေရအားလွ်ပ္စစ္ စီမံကိန္းႀကီးအား သမၼတ ဦးသိန္းစိန္မွ ဆိုင္းငံ့ေၾကာင္း ေၾကညာခ်က္သည္ ျမန္မာ တမ်ိဳးသားလုံး၏ ညီညြတ္မႈေၾကာင့္ ေအာင္ျမင္မႈရသည္ဟု ေျပာရပါမည္။

အျပည့္အစံုသို႔

Donate to Irrawaddy

ေငြလဲႏႈန္း

ေအာက္တိုဘာ ၀၆၊ ၂၀၁၁
us ေဒၚလာ = ၈၃၀ က်ပ္
th ဘတ္ = ၂၅.၆ က်ပ္