ဧရာဝတီ

ႂကြက္စုတ္ႏွင့္ ဖိုး႐ႈပ္တို႔ ႏွစ္ဦးသား ဦး႐ုကၡစိုးႏွင့္ ခ်ိန္းထားရာေနရာကိုေရာက္ေတာ့ ေငးေငး ငိုင္ငိုင္ ထိုင္ေနသည့္ ဦး႐ုကၡစိုးႀကီးကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။

ႂကြက္စုတ္။ ။ ငိုင္လွခ်ည္လား ဦး႐ုကၡစိုးရယ္။ နဂိုက မေခ်ာရတဲ့အထဲ ခုလိုငိုင္ေနေတာ့ လင္းတႀကီး လည္လိမ္ထားသလို ေတာ္ေတာ္႐ုပ္ဆိုးလွပါလား။

ဖိုး႐ႈပ္။ ။ ႂကြက္စုတ္တို႔ကေတာ့ လုပ္ေတာ့မယ္။ သူမ်ား ဘာျဖစ္ေနမွန္းမသိ။ ဘာျဖစ္လဲ ဦး႐ုကၡစိုး။ ခင္ဗ်ားမိန္းမ ေနာက္ေယာက္်ား ယူသြားလို႔လား။

႐ုကၡစိုး။ ။ ေတာ္ၾကစမ္းပါကြာ။ မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္က ငါ့ကို မေတြ႕လိုက္နဲ႔ ေတြ႕တာနဲ႔ ႏွိပ္ကြပ္ဖို႔ပဲ။ ငါ့မွာ ျမန္မာျပည္က ေဘာ္ဒါ အေပါင္းအသင္းေတြအတြက္ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ေနတာကြ။

ႂကြက္စုတ္။ ။ ခင္ဗ်ား ေဘာ္ဒါ နတ္ေတြ ဘာျဖစ္လို႔လဲ။ ျမန္မာျပည္မွာ လူေတြေတာင္ ဒုကၡေရာက္ေနရတဲ့ ၾကားထဲ။ နတ္ကတေမွာင့္။

႐ုကၡစိုး။ ။ ဟာ၊ ေဟ့ေကာင္ ႂကြက္စုတ္ရဲ႕ ခု ရန္ကုန္မွာ သစ္ပင္ႀကီးႀကီးဆိုလို႔ မက်န္သေလာက္ဘဲ သိရဲ႕လား။

ဖုိး႐ႈပ္။ ။ နာဂစ္နဲ႔ သစ္ပင္ေတြ ပါသြားတာ သိသားပဲ။ အဲဒါဘာျဖစ္လဲဗ်။ လူေတြ ငတ္ေနတဲ့ကိစၥထက္ သစ္ပင္က ပိုအေရးႀကီးေနလား။ ခုခ်ိန္မွာ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ကိစၥ ဘယ္သူမွ စိတ္မဝင္စားဘူး။ ထမင္းစားရဖို႔ အေရးႀကီးတယ္။

႐ုကၡစိုး။ ။ တလြဲကေျပာၿပီ။ သစ္ပင္မရွိေတာ့တဲ့ ကိစၥက ငါတို႔ ႐ုကၡစုိးေတြအတြက္ အေရးႀကီးတယ္ကြ။ ဟုိမွာ ငါ့ေကာင္ေတြ ဘံုေပ်ာက္ကုန္ၿပီေလကြာ။ ျပည္သူ႔ရင္ျပင္ထဲက ေကာင္ေတြ၊ တကၠသိုလ္ဝင္းထဲက ေကာင္ေတြဆို ဘယ္သြားရမွန္းမသိ ျဖစ္ေနၿပီ။ လူအတြက္က ဒုကၡသည္စခန္း ရွိေသးတယ္။ နတ္အတြက္ နတ္ဒုကၡသည္စခန္းမွ မရွိဘဲ။

ႂကြက္စုတ္။ ။ လူေတြကုိေတာင္ ဒုကၡသည္စခန္းေတြက ႏွင္ထုတ္ေနတာ၊ ခင္ဗ်ား နတ္ေတြအတြက္ ဘယ္လိုလုပ္ ဒုကၡသည္စခန္း ရွိႏိုင္မွာလဲဗ်။ အေရးထဲ ခင္ဗ်ားက တေမွာင့္။

ဖိုး႐ႈပ္။ ။ စစ္အစိုးရ သတင္းစာထဲမွာေတာ့ ရႊန္းရႊန္းေဝလို႔ပါကြာ။ ျပန္လည္ ထူေထာင္ေရးေတြ ေတာ္ေတာ္ခရီးေရာက္ေနၿပီဆို။ သစ္ပင္ေတြလည္း ျပန္စိုက္ေနတယ္ တဲ့။ မပူနဲ႔ ဦး႐ုကၡစိုးေရ။ ခင္ဗ်ား ရဲ႕ေဘာ္ဒါ ႐ုကၡစိုးေတြကိုလည္း ျပန္လည္ေနရာခ်ထားေရးေတြ လုပ္ေပးမွာပါ။

႐ုကၡစိုး။ ။ ေပါက္ေပါက္ ရွာရွာကြာ။ ခုမွ စစိုက္တဲ့ သစ္ပင္ေပါက္စေလးေတြမွာ ေနဖို႔ ဘယ္ေလာက္ ေစာင့္ရမွာလဲ။ ခုဟာက နာဂစ္ေၾကာင့္ လဲကုန္တဲ့ သစ္ပင္ေတြအျပင္ အႏၱရာယ္ ရွိႏိုင္တယ္ဆိုၿပီး မလဲေသးတဲ့ သစ္ပင္ေတြကိုပါ ခုတ္ေနတာတဲ့ကြ။

ႂကြက္စုတ္။ ။ အင္းခက္တာက။ ခင္ဗ်ားတို႔က နတ္ေတြဆိုေတာ့ အိမ္လည္း ေဆာက္ မေနတတ္။ ဘယ္လို စဥ္းစားေပးရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ဘူး။

ဖိုး႐ႈပ္။ ။ ေဟ့ေကာင္ေရ။ အိမ္ေဆာက္ေနတတ္လည္း။ ေနလို႔မရဘူးကြ။ ဒီသစ္ပင္ေတြ ကို စစ္တပ္နဲ႔ စည္ပင္က သိမ္းသြားၿပီ။ စစ္တပ္က ထင္းလုပ္မွာ စည္ပင္ကေတာ့ ေရာင္းစားမွာ။ ဘယ္သူမွမရဘူး။ ခုဆို ႏွစ္တရာသစ္ပင္ႀကီးေတြရဲ႕ ျမစ္ဆံုႀကီးေတြကို ပန္းပု ထုၿပီး ေရာင္းၿပီးေနၿပီ။ ဂ်ာနယ္ေတြထဲမွာ သစ္ပင္ ေလလံပစ္တဲ့ သတင္းေတြေတာင္ ပါလာၿပီကြ။

႐ုကၡစိုး။ ။ ဟုတ္တယ္ကြ။ သစ္ပင္ေတြကို အျမစ္ေတာင္မခ်န္ဘဲ ေလလံပစ္ေနတာ။ အဲဒါ ငါ့ေကာင္ေတြ ေနစရာမရွိေတာ့ဘူး ဆိုၿပီး ေအာ္ေနၾကလို႔ ငါလည္း ေခါင္းခဲေနရ တာေဟ့။

ႂကြက္စုတ္။ ။ အင္း…။ အႀကံေပးရရင္ေတာ့ ဒီလိုလုပ္ပါလား။ ခင္ဗ်ား ႐ုကၡစိုးေတြကို ရန္ကုန္က ဟိုတယ္ ေတြမွာ တက္ေနခိုင္းလိုက္။ ျမန္မာျပည္ကို တိုးရစ္ေတြမဝင္တာနဲ႔ ဟုိတယ္ေတြလည္း အခန္းေတြအားေနတာ အေတာ္ပဲ။

ဖုိး႐ႈပ္။ ။ အဲဒါေတာ့ ဟုတ္တယ္ဗ်။ တခ်ိဳ႕ဟိုတယ္ႀကီးေတြဆို လူမငွားလို႔ ေဘာလံုးပြဲ စုၾကည့္ခ်င္တဲ့ သူေတြကို ဆားဗစ္ အျပည့္ေပးၿပီး ငွားစားေနရတာ။ ခင္ဗ်ား နတ္ေတြ ေနမယ္ဆိုရင္ သူတို႔လည္း အလုပ္ျပန္လည္ပတ္ႏိုင္တာေပါ့။

ဖိုး႐ႈပ္ႏွင့္ ႂကြက္စုတ္တို႔ ႏွစ္ဦးမွာ ျဖစ္ႏုိင္သည္ မျဖစ္ႏိုင္သည္မသိ။ ေျပာခ်င္ရာ စြတ္ရြတ္ ေျပာေနေသာ ေၾကာင့္ ဦး႐ုကၡစိုး၏ မ်က္ႏွာႀကီး ႐ႈံ႕တြသြားသည္။

႐ုကၡစိုး။ ။ ႀကံႀကံဖန္ဖန္ကြာ ႐ုကၡစိုးေတြကို ဟိုတယ္တက္ ေနခိုင္းရမယ္လို႔။ တခါမွ မၾကားဖူးဘူး။ အေရးထဲ ဟုိတယ္ မားကတ္တင္းနဲ႔လာေတြ႔ေနတယ္။ အဲဒီဟုိတယ္ေတြက အလွဴေပးေနတယ္ ဆိုရင္လည္း မင္းတို႔လူ ဒုကၡသည္ေတြကိုပဲ အစိုးရက ျပန္လည္ေနရာခ်ထားေရးေတြ မလုပ္ေပးေသးခင္စပ္ၾကား ဟုိတယ္တက္ ေနဖို႔ ေျပာလိုက္ေလ။ ခုဆို ဟုိတယ္ေတာ့ မေျပာတတ္ဘူး ေကာင္မေလးေတြကေတာ့ တည္းခိုခန္းေတြ ကာရာအိုေကေတြကို စစ္အစိုးရ ေက်းဇူးနဲ႔ အရင္ထက္ ပိုေရာက္ကုန္ၿပီ မဟုတ္လား။

ဦး႐ုကၡစိုးက အရြဲ႕တိုက္ၿပီးေျပာလိုက္သည္ကို ႂကြက္စုတ္ေကာ ဖုိး႐ႈပ္ပါ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနၾကသည္။

ဖိုး႐ႈပ္။ ။ ေျပာရရင္ ျမန္မာျပည္ႀကီးက သာယာဝေျပာၿပီး အရင္အတုိင္းပံုမွန္ ျပန္ျဖစ္ေနၿပီဗ်။ ႀကံ့ဖြ႔ံအသင္းဝင္ လူငယ္ေတြဆိုရင္လည္း ေနရာတုိင္းမွာ တတ္ႏိုင္ သေလာက္ လုပ္အားနဲ႔ ပါဝင္ေနၾကတာ သတင္းစာမွာ အားလံုးအေတြ႕။ ျပန္လည္ ထူေထာင္ေရး လုပ္ငန္းေတြကို ၾကည့္ဦးမလား ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ကိုယ္တုိင္ ၾကပ္မတ္ကြပ္ကဲ လုပ္ေဆာင္ေပးေနလို႔ ဟာကြက္မရွိ။

ဖိုး႐ႈပ္က ဦး႐ုကၡစိုး မခံခ်င္ေအာင္ လက္သီးလက္ေမာင္းတန္း၍ ဟန္အျပည့္ ေျပာလိုက္သည္ကို ႂကြက္စုတ္က ဝင္၍ ပင့္ေပးသည္။

ႂကြက္စုတ္။ ။ ဟုတ္သားပဲ။ ခုလိုအခ်ိန္မွာ ခင္ဗ်ားက ဘာမဟုတ္တဲ့ ခင္ဗ်ားတို႔ နတ္ကိစၥကို မညည္းစမ္းပါနဲ႔ဗ်ာ။ နတ္ဆိုတာက လူအဆင္ေျပရင္ သူ႔ဟာသူ ေျပလည္ သြားမွာပဲ။ ပူမေနပါနဲ႔။ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးေပါ့။ ထံုးစံအတိုင္း ညဘက္ ကလပ္ေလးဘာေလး သြား။ ေကာင္မေလးေတြနဲ႔…က…။

႐ုကၡစိုး။ ။ ေအး ေကာင္းၿပီ။ မင္းတို႔ေျပာလို႔ေနာ္။ ခု ငါ့ေကာင္ေတြက ျမန္မာျပည္မွာ ေနစရာမရွိ၊ လူေတြကလည္း မပသႏိုင္ၾကေတာ့လို႔ ငါ့ဆီကို ေအာက္လမ္းက ဝင္လာေတာ့ မလို႔တဲ့။ အဲဒါေၾကာင့္ သူတို႔လာရင္ ဘယ္လိုထားရမွန္း မသိတာနဲ႔ စိတ္ဆင္းရဲေနတာ။ မင္းတို႔က မပူပါနဲ႔ဆိုေတာ့လည္း မပူေတာ့ပါဘူး ။ အဲဒီေတာ့ သူတို႔လာရင္သာ မင္းတို႔ ႏွစ္ေယာက္က မွ်ၿပီး လက္ခံ ေစာင့္ေရွာက္ ထားလိုက္ၾက။ ငါကေတာ့ ကလပ္သြားမယ္။ ေကာင္မေလးေတြနဲ႔ ကမယ္ေဟ့ တာ့တာ..။

ေျပာေျပာဆိုဆို ထထြက္သြားေသာ ဦး႐ုကၡစိုးေၾကာင့္ ဖိုး႐ႈပ္ႏွင့္ ႂကြက္စုတ္တို႔ ႏွစ္ဦးသား ပါးစပ္ အေဟာင္းသားႏွင့္ က်န္ခဲ့ေလေတာ့သည္။

< Prev		Next >