႐ုကၡစိုး။ ။ မင္းတို႔ကလည္းကြာ အစိုးရဆိုတဲ့စကားလံုးပါတာနဲ႔ ေနရာတကာ ဆန္႔က်င္ရမယ္ဆိုၿပီး တထစ္ခ် တြက္မထား ၾကနဲ႔ေလကြာ။
ဖိုး႐ႈပ္။ ။ အဲလိုလဲ မဟုတ္ေသးဘူး ဦး႐ုကၡစိုးရဲ႕၊ က်ေနာ္ကသတင္းေထာက္ပါ ဟိုဘက္ဒီဘက္မွ်မွ်တတ စဥ္းစားေလ့ ရွိပါတယ္။
ေညာင္ပင္ေအာက္၌ ဖိုး႐ႈပ္ႏွင့္ ဦး႐ုကၡစိုးတို႔ စကားအေျခအတင္ ျဖစ္ေနၾက၏။ အနားကို ႂကြက္စုတ္ေရာက္လာသည္ကိုပင္ သတိမထားမိၾက။
ႂကြက္စုတ္။ ။ ဘာေတြျဖစ္ေနၾကတာလဲဗ်။ သတင္းေထာက္ေတြက အစိုးရကို ဆန္႔က်င္ဆႏၵျပၾကမလို႔လား။ အဲဒါ ငါတို႔ လုပ္ရမယ့္အလုပ္ကြ … ေအးေအးေဆးေဆးသတင္းေရးပါကြာ ငါတို႔အလုပ္ကိုေတာ့ ၀င္မလုပါနဲ႔။
႐ုကၡစိုး။ ။ အေရးထဲ ဒီႂကြက္စုတ္ႂကြက္နာကတမ်ိဳး။ တ႐ုတ္ႏို႔မႈန္႔ျပႆနာကို ေျပာေနတာကြ။ နင့္ဂ်ီးေဒၚႀကီးကို ဆႏၵ ျပရမွာလား။
ဖိုး႐ႈပ္။ ။ တ႐ုတ္ကလာတဲ့ ႏို႔မႈန္႔ကိစၥေျပာေနတာကြ။ ေနပါဦး ဦး႐ုကၡစိုးဆီသြားဖို႔ ခ်ိန္းထားရဲ႕သားနဲ႔ မင္းက ဘယ္ကို ေခ်ာ္ေတာေငါေနတာလဲ။
ႂကြက္စုတ္။ ။ အေျပာမေစာနဲ႔ကိုယ့္လူ … ငါက မင္းလို လူႀကီး လူႀကီးမွန္းမသိတဲ့အထဲမွာမပါဘူး။ ဒီမွာေတြ႔လား။
ႂကြက္စုတ္က ေျပာလည္းေျပာ ျပလည္းျပျဖင့္ လက္တြင္ဆြဲလာသည့္ အထုပ္ႀကီးတထုပ္ကို ျပေလသည္။
႐ုကၡစိုး။ ။ ဘာေတြလည္းကြ။
ႂကြက္စုတ္။ ။ သီတင္းကၽြတ္ၿပီေလဗ်ာ … အဲဒါ က်ေနာ္တို႔ ၂ ေယာက္က ဦး႐ုကၡစိုးကို ကန္ေတာ့ဖို႔ ဒီပစၥည္းေတြ သြားယူ ေနလို႔ ေနာက္က်ေနတာဗ်။
ႂကြက္စုတ္၏စကားေၾကာင့္ ႐ုကၡစိုးႀကီးမ်က္ႏွာ ၿပံဳးၿပံဳးႀကီးျဖစ္သြားၿပီး …
႐ုကၡစိုး။ ။ ေမာင္ႂကြက္စုတ္က ဒါမ်ိဳးက်ေတာ့ တယ္ေတာ္ပါလားကြ။ လူလိမၼာသား ယဥ္ပါးဆိုသလို လူႀကီး သူႀကီးကို သိပ္သိတတ္တယ္။ ကဲမင့္အထုပ္ႀကီး ခဏခ်ၿပီး အေမာေျဖပါဦးကြာ။ ေဟာဟိုမွာ မင္းအတြက္ဖယ္ထားတဲ့ ပက္စီကိုလာ ေလးေသာက္လိုက္ပါဦး။
ႂကြက္စုတ္။ ။ ဦး႐ုကၡစိုးကလည္း မသိရင္ခက္မယ္ … အဲဒီပက္စီကိုလာက ဘုရားဖူးေတြလႉသြားတာမဟုတ္လား။
ဖိုး႐ႈပ္။ ။ ဘုရားဖူးလႉလႉ၊ ဘုရားလူႀကီးလႉလႉ ေသာက္စရာရွိ ေသာက္လိုက္ေပါ့ကြာ။ အခုနေဆြးေႏြးတဲ့ အေၾကာင္းအရာ မၿပီးေသးဘူး၊ ဆက္ေဆြးေႏြးၾကစို႔။ ျပန္ခါနီးမွ ဦး႐ုကၡစိုးကို တႏွစ္အတြင္း ျပစ္မွားခဲ့သမွ် ၀န္ခ်ေတာင္းပန္းရင္ ကန္ေတာ့ ၾကတာေပါ့။
႐ုကၡစိုး။ ။ အိမ္း … မင္းတို႔ သတင္းေထာက္ေတြ၊ အက္တိဗစ္ေတြလည္း ေ႐ႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးၿပီးမွ ဘာသာတရား အေတာ္ေလးကိုင္း႐ိႈင္းလာၾကတယ္။ သံဃာေတာ္ေတြရဲ႕ ဂုဏ္ေက်းဇူးလို႔ဆိုရမွာပဲ။
ဦး႐ုကၡစိုးစကားက ခ်ီးက်ဴးသလိုလို၊ ႏွိပ္ကြပ္သလိုလိုျဖင့္ ၂ ခြ ျဖစ္ေန၏။ ႂကြက္စုတ္က စကားစျဖတ္သည့္အေနႏွင့္ ဘုရင္ မင္းတရားႀကီးဟန္ျဖင့္ …
ႂကြက္စုတ္။ ။ ကဲ ဒါဆိုရင္ျဖင့္ တ႐ုတ္ႏို႔မႈန္႔အေၾကာင္း ေျပာမယ္ဗ်ာ။ ေမာင္မင္းတို႔ ဘာေတြျငင္းခံုတယ္ဆိုတာ ေလွ်ာက္တင္ေစဗ်ား။
ဖိုး႐ႈပ္။ ။ ေဟ့ေကာင္ ဒီမွာ လူႀကီးေတြစကားေကာင္းေျပာေနတာ၊ ဘုရင္အ႐ႉးထခ်င္ရင္ ေနျပည္ေတာ္ကိုသြား။
႐ုကၡစိုး။ ။ ဒီလိုကြ။ တ႐ုတ္အဆိပ္သင့္ႏို႔မႈန္႔ေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အေစာပိုင္းမွာ အစိုးရကလ်စ္လ်ဴ႐ႉထားေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းမွာ သတင္းစာကတဆင့္ ေၾကညာတာတို႔၊ ႏို႔မႈန္႔ေတြကိုလိုက္စစ္ၿပီး အဆိပ္သင့္ပါတယ္ဆိုတဲ့ တံဆိပ္ေတြကို လိုက္သိမ္းတာတို႔လုပ္တယ္ေလ။ အဲဒါကို ဒီေကာင္ ဖိုး႐ႈပ္က ဒီေလာက္နဲ႔မရဘူးလို႔ ေျပာေနလို႔ ျငင္းေနၾကတာ။
ဖိုး႐ႈပ္။ ။ ဟုတ္တယ္ေလဗ်ာ … စစ္ေဆးမႈေတြအတြက္ ဓာတ္ခြဲခန္းကမရွိ၊ ကၽြမ္းက်င္သူကမလံုေလာက္၊ ပညာေပးမႈ ကလည္းမရွိဆိုေတာ့ ဒုကၡေရာက္ရင္ ကေလးငယ္ေတြေရာက္ၾကမွာ အစိုးရပိုင္းက သား၊ သမီးေတြေတာ့ ေရာက္မွာ မဟုတ္ဘူး။ အခုအခ်ိန္အထိ တခ်ိဳ႕ဆိုင္ႀကီးေတြမွာ တားျမစ္ထားတဲ့တံဆိပ္ေတြ တင္ထားတုန္း။ ဆိုင္တင္မေရာင္းတဲ့ စီးပြားေရးသမားကလည္း ဒါေတြကိုဖ်က္ဆီးပစ္တာမွမဟုတ္တာ။ အေျခအေနေကာင္းရင္ ျပန္ေရာင္းမယ္ဆိုတဲ့စိတ္ကူးက ရွိၿပီးသား။ ဆိုေတာ့ … အစိုးရအေနနဲ႔ စနစ္က်တဲ့ စမ္းသပ္မႈေတြမလုပ္ႏိုင္ရင္ေတာင္ ကုန္သည္ေတြသိုေလွာင္ထားတဲ့ တားျမစ္တံဆိပ္ေတြကို သိမ္းဆည္းၿပီး ဖ်က္ဆီးပစ္ရမွာ။
ႂကြက္စုတ္။ ။ သိမ္းတဲ့ကိစၥကေတာ့ မလြယ္ေသးဘူး။ စမ္းသပ္မႈအပိုင္းကေတာ့ စေနပါၿပီကြ။ တားျမစ္တံဆိပ္ေကာ၊ မတားျမစ္တံဆိပ္ေကာ အခုရက္ပိုင္းအတြင္း ႏို႔မႈန္႔အားလံုးကို စၿပီးစမ္းသပ္ေနၿပီ။
႐ုကၡစိုး။ ။ တယ္ဟုတ္ပါလား။ ငါေျပာတယ္မဟုတ္လား ဖိုး႐ႈပ္ရ။ ေမာင္မင္းႀကီးသားမ်ားကို ဒီ၀ါကၽြတ္မွာ ဆုေတာင္းေပး လိုက္မယ္ … က်န္းမာၾကပါေစဗ်ာ။ ဒါနဲ႔ အခုအစိုးရက ႏို႔မႈန္႔ေတြကို ဘယ္လိုမ်ိဳး စစ္ေဆးတာလဲကြ။ ႏိုင္ငံတကာအကူအညီ ေတြေကာ ယူရေသးလား။
ဖိုး႐ႈပ္။ ။ ေျပာပါဦး ဆရာႂကြက္ေရ၊ ဟုတ္တယ္ဆိုလည္း သာဓုေခၚရေအာင္လို႔ပါ။
ႂကြက္စုတ္။ ။ ဘယ္တိုင္းတပါးရဲ႕အကူအညီမွမလိုပါဘူးခင္ဗ်ာ၊ ျပည္တြင္းက မ်ိဳးဆက္သစ္ေလးေတြရဲ႕ စြမ္းအားနဲ႔ ႏို႔မႈန္႔ေတြ အဆိပ္သင့္ မသင့္ စမ္းသပ္ေနတာပါ။
႐ုကၡစိုး။ ။ မ်ိဳးဆက္သစ္ … တယ္ဟုတ္ပါလား၊ ေျပာမွာျဖင့္ ျမန္ျမန္ေျပာေတာ့ေလ …
ႂကြက္စုတ္။ ။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၃၊ ၄ ရက္ကစၿပီး စူပါမားကက္ေတြ၊ စတိုးဆိုင္ႀကီးေတြ၊ ေစ်းေတြ၊ သိုေလွာင္႐ံုေတြက ႏို႔မႈန္႔ ေတြကို တပ္မေတာ္က လိုက္လံသိမ္းဆည္းၿပီး ဂ်င္မခါနာ (သားဖြားေဆး႐ံု) ကိုပို႔တယ္ဗ်။ ၿပီးေတာ့မွ တဘူးခ်င္း၊ တထုပ္ ခ်င္းေဖာက္ၿပီး မယ္လမင္း ပါ မပါကို ေမြးကာစကေလးေတြကို တိုက္ၾကည့္တာေပါ့။
႐ုကၡစိုး။ ။ ႂကြက္စုတ္၊ ႂကြက္နာ … ငါက အေကာင္းမွတ္လို႔နားေထာင္ေနတာ။
ႂကြက္စုတ္။ ။ ဦး႐ုကၡစိုးေရ … အစိ္ုးရဘက္က ေရွ႕ေနလိုက္ဖို႔စဥ္စားမေနနဲ႔၊ ရန္ကုန္မွာ ႏို႔မႈန္႔ေမွာင္ခိုေစ်းေတာင္ ေပၚေနၿပီဆိုတာ ကိုယ္ေရာင္ေဖ်ာက္ၿပီး သြားၾကည့္လိုက္ဦး။
႐ုကၡစိုး။ ။ ဘယ္လိုလဲကြ ငါၾကားဖူးတာက ဓာတ္ဆီေမွာင္ခို၊ လက္မွတ္ေမွာင္ခိုေလာက္ပါ … ဘယ္ကဘယ္လို ႏို႔မႈန္႔ေမွာင္ခိုက ေပၚလာရတာလဲ။
ႂကြက္စုတ္။ ။ ႏို႔မႈန္႔ေတြကို ဆိုင္ႀကီးေတြ၊ ေစ်းေတြမွာ ေရာင္းခြင့္မရေတာ့တဲ့အခါက်ေတာ့ လမ္းေဘးမွာ ေစ်းေပါေပါနဲ႔ ခိုးေရာင္းေနၾကတယ္ေလ။
ဖိုး႐ႈပ္။ ။ အဲဒီလိုခ်ေရာင္းတာနဲ႔ လူေတြက ၀ယ္တာပဲလား။
ႂကြက္စုတ္။ ။ အဲဒါ အခုနမင္းေျပာတဲ့ ပညာေပးကိစၥေလ။ ဒါေတြဟာ အဆိပ္မႈန္႔ေတြဆိုတာကို အစိုးရပိုင္းက ၾကပ္ၾကပ္ မတ္မတ္ပညာေပးမႈကလည္းမရွိ၊ ဆင္းရဲသားလူတန္းစားခမ်ာမွာလည္း အခုလို အလကားနီးနီးေစ်းမ်ိဳးနဲ႔ရမွ ၀ယ္ယူသံုးစြဲႏိုင္ တဲ့အေျခအေနဆိုေတာ့ စဥ္းစားသာၾကည့္ေပါ့ဗ်ာ။ လူေတြက သူတို႔ကိုသူတို႔ တုတ္၊ ဓား၊ ေသနတ္ေတြ မပီးေပမယ့္ မယ္လမင္းႏို႔မႈန္႔ေတာ့ပီးတယ္လို႔ ေနာက္သလိုလို၊ အတည္လိုလိုနဲ႔ ေျပာေနၾကၿပီ။
ဖိုး႐ႈပ္။ ။ ျမန္မာျပည္သူေတြဘ၀ကေတာ့ ေတြးေလ ရင္ေလးေလပါပဲ။ ဆႏၵျပတာ၊ စာေ၀တာၾကေတာ့ဖမ္းၿပီး အခုကိစၥ မ်ိဳးမွာမ်က္ႏွာလႊဲေနရင္ တမ်ိဳးသားလံုး ကိုယ္ႀကိဳးနည္းကုန္လိမ့္မယ္။
ႂကြက္စုတ္။ ။ ကဲကဲ ေဆးလိပ္လည္းတို ေနလည္းညိဳၿပီ ဦး႐ုကၡစိုးကို ကန္ေတာ့ၾကစို႔ … ၿပီးရင္ အိမ္ျပန္ရဦးမွာ။
႐ုကၡစိုး။ ။ အထုပ္ႀကီးက ႀကီးလွခ်ည့္လားကြ။ ဘာေတြ႔နဲ႔ ကန္ေတာ့တာတုန္းကြ။
ႂကြက္စုတ္။ ။ ျပည္တြင္းကလာတဲ့မိတ္ေဆြတေယာက္ကို ဦး႐ုကၡစိုးကို ကန္ေတာ့ဖို႔အတြက္ တန္ဖိုးမမ်ားဘဲ ထူးျခားတာ ေလးေတြ ၀ယ္ခဲ့ပါမွာလိုက္လို႔ ႏို႔မႈန္႔ကလုပ္တဲ့ တ႐ုတ္မုန္႔ေတြေလဗ်ာ။ အခုနေျပာတဲ့ ေမွာင္ခိုေစ်းက ၀ယ္လာတာ၊ ဒီအထုပ္ ႀကီးတထုပ္လံုးမွ ငါးရာက်ပ္ပဲ ေပးရတယ္။ နတ္ေတြက အေငြ႔ပဲသံုးေဆာင္တာဆိုေတာ့ ဦး႐ုကၡစိုး အဆိပ္မသင့္ေလာက္ ပါဘူး။
ႂကြက္စုတ္၏ စကားေၾကာင့္ အကန္ေတာ့ခံရန္ အက်အနထိုင္ေနသည့္ ႐ုကၡစိုးႀကီးတေယာက္ နတ္သက္ေႂကြသြားသည့္ အလား အေငြ႔တေထာင္းေထာင္းထြက္ကာ ကိုယ္ေရာင္ေဖ်ာက္သြားေလ၏။| < Prev | Next > |
|---|
