ေခတ္မီသူတိုင္း လံုးၾကရာဝယ္ … ဦးရုကၡစိုးလည္း ဝင္လံုးသည္၊ ဖိုးရႈပ္ကလည္း အရင္ကတည္းက သူက လံုးၿပီးသား … ေအာ္ရီဂ်င္နယ္ လံုး ... ဟု ခပ္ႂကြားႂကြား ဆိုသည္။ အိပ္ငိုက္ေနေသာ ႂကြက္စုတ္ပင္ ေယာင္ရမ္း ထလာၿပီး “ဒီေန႔ ေၾကးက ဘယ္ေလာက္ေပါက္လဲ” ဟု ေမးသည္။
ျမန္မာျပည္တြင္ ဝမ္းတန္းေခၚ တပတ္ရစ္ တီဗီေဟာင္းမ်ား ေရာင္းေကာင္းသည္။ နီဗန္၊ မက္ထေရာနစ္ စေသာ တီဗီ အင္တင္နာမ်ား ေသာက္ေသာက္လဲ ေရာင္းရသည္။ ဖိုးရႈပ္၊ ႂကြက္စုတ္ႏွင့္ ဦးရုကၡစိုးတို႔လည္း ရန္ကုန္ ေရာက္တုန္းေရာက္ခုိက္ တီဗီ ဝယ္ဖို႔ ျပင္ၾကရသည္။ ဒါမွပဲ ကမၻာ့ဖလားပြဲ ၾကည့္ဖို႔ အဆင္ေျပမည္။ မဟုတ္လ်င္ ဘီယာဆုိင္မ်ား၌ သြားၾကည့္ရမည္။ ဖိုးရႈပ္ႏွင့္ ႂကြက္စုတ္ ေသာက္ႏႈန္းႏွင့္ဆို ဘီယာဖိုးႏွင့္ မြဲႏိုင္သည္။ သူမ်ား ေတြလို ဟုိတယ္တက္ၿပီးလည္း မၾကည့္ႏိုင္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ တပတ္ရစ္တီဗီမ်ား ရႏုိင္သည့္ ၃၅ လမ္းဝန္းက်င္တြင္ သူတို႔ ေရာက္ေနၾကသည္။ဖိုးရႈပ္။ ။ တီဗီဝယ္တာေတာ့ ဟုတ္ပါၿပီ။ တကယ္လို႔ မီးျပတ္ရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။
ႂကြက္စုတ္။ ။ ဒါဆို အင္ဗာတာပါ တခါတည္း ဝယ္ရင္ေကာင္းမယ္။
ဖိုးရႈပ္။ ။ မီးက အင္ဗာတာထဲ ဝင္သေလာက္ေတာင္ မလာရင္ေကာ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။
ႂကြက္စုတ္။ ။ ဒါဆိုလည္း မီးစက္ပါဝယ္ကြာ။
ရုကၡစိုး။ ။ မင္းတို႔ဟာကလည္းကြာ … ေတာင္အာဖရိက အထိပဲ သြားၾကည့္လိုက္ၾက ပါေတာ့။
တီဗီတလံုးႏွင့္ အလုပ္ရႈပ္ေနေသာ သူတို႔ကို ၾကည့္ရင္း လူတဦးက အားပါးတရ ၿပံဳးသည္။ တျခားသူေတာ့မဟုတ္။ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး ပင္ျဖစ္သည္။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ တခ်က္ခုတ္ ႏွစ္ခ်က္ျပတ္ ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးကို ေျပာတာဗ် ဟဲဟဲ။
ဖိုးရႈပ္။ ။ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးပါလား။ ရန္ကုန္ကို ဘာလာလုပ္တာလဲ။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ရန္ကုန္ကလူေတြ ဘာလုပ္ေနၾကလဲ သိခ်င္လို႔လာၾကည့္တာ။ ခုလို တီဗီကေန ကမၻာ့ဖလားကို တုိက္ရိုက္ လႊင့္ခြင့္ ေပးလိုက္ေတာ့ ဘယ္သူမွ စေလာင္းေတြ စလက္ေတြကို စိတ္မဝင္စားၾက ေတာ့ဘူး။ ေတြ႕တယ္ မဟုတ္လား။ မာစတာ ဘရိန္းဗ်။
ရုကၡစိုး။ ။ ဟုတ္ပါ့ဗ်ာ … လူေတြအားလံုးက ကမၻာ့ဖလားၾကည့္ဖို႔က လြဲရင္ ဘာမွကို စိတ္မဝင္စား ၾကေတာ့ဘူး။
သူတို႔နားက ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားသမွ် လူအားလံုး၏ ပါးစပ္ဖ်ားတြင္ အဂၤလန္၊ ေဟာ္လန္၊ ဖင္လန္၊ ပါရာေဂြး၊ ဥရုေဂြး၊ ႏိုင္ဂ်ီးရီးယား၊ အယ္လ္ဂ်ီးရီးယား …ဆလိုေဗးနီးယား စေသာအသံမ်ားျဖင့္ ျပည့္ေနသည္။
ႂကြက္စုတ္ ပါးစပ္ကလည္း “ျပင္သစ္ကေတာ့ ျပင္မွ သစ္မယ့္ သေဘာရွိတယ္။ မျပင္ရင္ ေဟာင္းေနမွာ။ လန္ေတြရယ္၊ ေဂြးေတြရယ္၊ ယားေတြရယ္ … အင္း … ေတာ္ေတာ့္ကို ရင္ခုန္ဖို႔ ေကာင္းတာပဲ” ဟူ၍ တတြတ္တြတ္ ရြတ္ေနသည္။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ က်ဳပ္ရဲ႕ ေရြးေကာက္ပြဲႀကီးမွာ … မွာ ...။
ဖိုးရႈပ္။ ။ ေနစမ္းပါဦးဗ်ာ။ ပြဲစဥ္ဇယားကို အလြတ္က်က္ထားတာ ျပန္ရြတ္ၾကည့္ေနတာ၊ ဘယ္ေရာက္သြားၿပီလဲ မသိေတာ့ဘူး။
ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး စကားမဆံုးခင္ ဖိုးရႈပ္က ျဖတ္ေျပာလိုက္ေသာေၾကာင့္ ဆန္႔ငင္ဆန္႔ငင္ ျဖစ္သြားသည္။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ႀကံ့ဖြံ႕ပါတီကို အဘက္ဘက္က ပံ့ပိုးေပးဖို႔ ေထာင့္ေစ့ေအာင္ ….။
ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး၏ စကားကို ဘယ္သူမွ စိတ္မဝင္စား။ ဦးရုကၡစိုးက ကမၻာ့ဖလား ေဘာလံုးပြဲ သီခ်င္းဆိုသည့္ ရွားခီးယားကဲ့သို႔ တင္ကေလး လႈပ္ခါလႈပ္ခါျဖင့္ “ဝါကာ … ဝါကာ … ဝါကား … ဝါကာ” ဟု ညည္းေနသည္။
ခ်ိဳကုုပ္။ ။ (အသံကို အနည္းငယ္ျမႇင့္၍) က်ဳပ္ရဲ႕ ႏ်ဴကလီးယား ပေရာဂ်က္ႀကီးဟာ ဆိုလို႔ ရွိလို႔ ရွိရင္ … ရွိရင္ ...။
ႂကြက္စုတ္။ ။ ဂ်င္ကလိ ပေရာဂ်က္ပဲ အရင္လုပ္လိုက္ပါဦးဗ်ာ။ နားညည္းလိုက္တာ။ ေဟ့ေကာင္ဖုိးရႈပ္ … ဒီႏွစ္ ခ်န္ပီယံ ဘယ္သူျဖစ္မလဲ မင္းနဲ႔ငါ ႀကိဳေလာင္းမလား။ ဒါနဲ႔ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး … ႏ်ဴကလီးယားအတြက္ ကုန္မယ့္ ပိုက္ဆံေတြကို ဆီေရာ္နယ္ဒို ဝယ္ထားလိုက္ပါလား။ အေကာင္းနဲ႔ အႀကံေပးတာေနာ္။ ျပန္ေရာင္းရင္ ေစ်းေကာင္းရႏိုင္တယ္။
သူ႔စကားကို ဘယ္သူမွ စိတ္ဝင္စားျခင္း မရွိေသာေၾကာင့္ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ ျဖစ္ကာ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး ေခါင္းကုတ္ေနသည္။ ထိုစဥ္ သူတို႔ရွိရာသို႔ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး၏ ေျမးေတာ္ေလး ဖိုးေလာက္လန္း ေရာက္လာသည္။
ေလာက္လန္း။ ။ ဘိုးေတာ္ဘုရား ဘာေတြ စိတ္ညစ္ေနတာလဲ။ ေခါင္းေတြလည္း ပြရႈပ္ေနတာပဲ။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဘာျဖစ္ရမွာလဲ ေျမးေတာ္ေလးရယ္။ ခါတုိင္းဆို ဒီလူေတြ ဘိုးဘုိးေျပာတဲ့ စကားကို စိတ္အရမ္းဝင္စား ၾကတာ။ ဘိုးဘိုး ဘာေျပာမလဲ ဆိုတာကို ေစာင့္နားေထာင္ၾကတာ။ အခုေတာ့ ၾကည့္ပါဦး၊ တေယာက္ကလည္း ေဘာလံုး၊ တေယာက္ ကလည္း ကမၻာ့ဖလား၊ တေယာက္ကလည္း ဝါကာဝါကာနဲ႔ ဘာေတြမွန္းလဲ မသိဘူး။
ေလာက္လန္း။ ။ ဒါမွန္တာေပါ့ ဘိုးဘ္ိုးရယ္၊ ဒါျဖစ္သင့္တာေပါ့။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဘာ … ဘာ … ေျမးေလးကပါ ဘိုးဘုိ္းကို ခုလို ေျပာေနၿပီလား။ ေျမးေလး ေျပာလို႔ ေဇာ္မင္းေကြးကို ပါမစ္ေပးၿပီး တိုက္ရိုက္လႊင့္ဖို႔ ဘိုးဘိုးခြင့္ျပဳခဲ့တာ ခုေတာ့မွားၿပီထင္တယ္။ ကမၻာေက်ာ္ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးကို အခုေတာ့ ဘယ္သူမွ အဖက္မလုပ္ ေတာ့ဘူးဗ် … အဟီး … အီး … အဟီး။
ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး ငိုခ်င္းခ်သည္ကို ဖိုးရႈပ္၊ ႂကြက္စုတ္ႏွင့္ ဦးရုကၡစိုးတို႔ လွည့္မၾကည့္ၾကေပ ….။
ေလာက္လန္း။ ။ ဟာ … ငိုမေနနဲ႔ေလ ဘိုးဘိုးရဲ႕၊ ၿပိတၱာတို႔မ်က္ရည္ ေျမမက်ေကာင္းဘူးတဲ့။ ကဲ … ကဲ … ေျမးေလး အႀကံေပးမယ္။ ဘုိးဘုိးက အရင္လို အားလံုး ဝိုင္းအာရံုစိုက္တာ ခံခ်င္တာ မဟုတ္လား။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဟုတ္တယ္။ အားလံုးက ခ်ိဳကုပ္ကို အာရံုစိုက္ရမယ္၊ ခ်ိဳကုပ္ဆိုတာ ကမၻာေက်ာ္။ နာမည္ အႀကီးဆံုး ခ်ိဳကုပ္ပဲ ျဖစ္ရမယ္။ ခ်ိဳကုပ္ကို ဘယ္သူမွ ေက်ာ္မတက္ရဘူး။ ဒါပဲ။
ေလာက္လန္း။ ။ ရတာေပါ့ ဘိုးဘိုးရယ္၊ ခ်ိဳကုပ္ ဖလား ဆိုၿပီး က်င္းပေပးလိုက္။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ေဟ … ခ်ိဳကုပ္ဖလား … ဟုတ္လား။
ေလာက္လန္း။ ။ ဟုတ္တယ္။
ခ်ိဳကုပ္ဖလား ဆိုေသာ အသံေၾကာင့္ ဟို သံုးဦးသားလည္း မေနႏိုင္ဘဲ လွည့္ၾကည့္ကာ နားစြင့္ၾကသည္။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ျဖစ္ … ျဖစ္ပါ့မလား … ငါ့ေျမးရယ္။ အခု ကမၻာ့ဖလားကို ေက်ာ္ေအာင္ ဘိုးဘိုးက လုပ္ခ်င္တာေနာ္။ တကမၻာလံုးမွာ ရွိရွိသမွ် လူအားလံုးက ေတာင္အာဖရိကကိုပဲ စိတ္ဝင္စားေနတာ။
ေလာက္လန္း။ ။ ဘာမွ မပူနဲ႔ … ဘိုးဘိုး၊ သားလက္ကိုသာ အပ္လိုက္။ ဝင္ေငြလည္း ေသာက္ေသာက္လဲ ရေစရမယ္၊ နာမည္လည္း ႀကီးသြားေစရမယ္။
ထိုသို႔ ဖိုးေလာက္လန္းက ေျပာခ်င္ရာေျပာသည္ကို မ်က္စိမွိတ္ ယံုေလ့ရွိေသာ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးက “ဒါဆိုလည္း ခ်ကြာ … နာမည္ႀကီးရင္ ေတာ္ၿပီ” ဟု ေျပာလိုက္ေလသည္။ ဘိုးေတာ္ဘုရား၏ ခြင့္ျပဳမိန္႔ရသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ ဖိုးေလာက္လန္းလည္း ေနရာမွ ခြာေလသည္။
ထိုေန႔မွ စ၍ ဖုိးရႈပ္၊ ႂကြက္စုတ္ႏွင့္ ဦးရုကၡစိုးတို႔ ၾကည့္သမွ်ေသာ ကိုရီးယားကား၊ တရုတ္ကား၊ ျမန္မာကားမ်ားၾကားတြင္ ကန္႔လန္႔ခံေနေသာ ေၾကာ္ျငာတခုကို ေန႔စဥ္ တရက္မလပ္ မၾကည့္ခ်င္ ျမင္လ်က္သား ျဖစ္ရေလေတာ့၏။
စူပါေမာ္ဒယ္ေလး ဝက္ဝံေရႊရည္က ေတးေရး ႏိုင္ငံေက်ာ္ အေကာ္ဒီယံ ဓနိေက်ာ္ ေရးစပ္ထားသည့္ “ျဖဴကာ ျပာကာ … ျမန္မာ၊ ျမန္မာ” ဆိုသည့္သီခ်င္းကို တင္၊ ရင္ အကုန္လႈပ္ကာ သီဆိုရင္း ဝင္လာသည့္ ေၾကာ္ျငာျဖစ္သည္။
“ျဖဴကာ ျပာကာ ျမန္မာ ျမန္မာ … ခ်ိဳကုပ္ဖလား …၊ ကမၻာ့ဖလားႏွင့္အၿပိဳင္ က်င္းပမယ့္ ခ်ိဳကုပ္ဖလား။ လူမ်ိဳးမေရြး ဘာသာမေရြး က်ားမ မေရြး အသက္ ၁၈ ႏွစ္ ျပည့္ၿပီးသူတိုင္း ပါဝင္ႏိုင္တဲ့ ခ်ိဳကုပ္ဖလား … စိတ္ဝင္စားသူတိုင္း ေနျပည္ေတာ္ … ဂန္ဖလား အားစကားကြင္းတြင္ လာေရာက္ ယွဥ္ၿပိဳင္ႏိုင္ပါၿပီ”
ဖိုးေလာက္လန္း ေရးေပးထားသည့္ ေၾကာ္ျငာစာသားျဖစ္သည္။ ေရြးေကာက္ပြဲႏွင့္ မွားကာ အသက္ ၁၈ ႏွစ္ ျပည့္ၿပီးသူတိုင္း ဆိုတာကို ထည့္ေရးထားသည္။
“ၿပိဳင္ပြဲစည္းကမ္းခ်က္ အေနနဲ႔ … ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး ေခါင္းပံု ေဘာလံုးကို ဂိုးထဲဝင္ေအာင္ သြင္းရပါမယ္။ ဂိုးေရွ႕မွာ ေစာင့္မယ့္ သူေတြကေတာ့ နာမည္ႀကီးေမာ္ဒယ္ေလးမ်ား ျဖစ္ၾကတဲ့ ေဆာင္းေဟကို၊ ဝက္ဝံေရႊရည္နဲ႔ သင္ဇာဝင့္ေဖာ္တို႔ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ မည္သူမဆို ဖိုးေလာက္လန္းထံမွာ က်ပ္ ၅၀ ေပးသြင္းၿပီး ဝင္ေရာက္ ယွဥ္ၿပိဳင္ႏုိင္ပါၿပီ ရွန္။ … ျဖဴကာ ျပာကာ … ျမန္မာ ျမန္မာ”
ဖိုးရႈပ္။ ။ ဟာ … ကမၻာ့ဖလား မၾကည့္ေတာ့ဘူး။ ေနျပည္ေတာ္ သြားမယ္။
ႂကြက္စုတ္။ ။ ဟုတ္တယ္။ ဟုတ္တယ္ … ငါလည္း လိုက္မယ္ေဟ့။
ဖိုးရႈပ္ႏွင့္ ႂကြက္စုတ္တို႔ ေနျပည္ေတာ္ သြားၾကမည္ ဆိုေသာေၾကာင့္ ဦးရုကၡစိုးလည္း မေနႏုိင္မထုိင္ႏိုင္ လိုက္သြားရေတာ့သည္။ ေနျပည္ေတာ္ ဂန္ဖလားကြင္းတြင္ လူမ်ားႀကိတ္ႀကိတ္တိုး စည္ကားေနသည္။
ထိုရက္ပိုင္းအတြင္း အဲဇလံုေလေၾကာင္းလိုင္းမွာ ရွိရွိသမွ် လိုင္းမ်ားအျပင္ ၾကားေလယာဥ္မ်ားပါ ေျပးဆြဲလိုက္ရသည္။
ေတာင္အာဖရိက ကမၻာ့ဖလား လက္မွတ္ဝယ္ထားသူမ်ားမွာ လက္မွတ္ဖိုး အဆံုးခံ၍ ျမန္မာျပည္သို႔ ရရာ ေလယာဥ္ျဖင့္ ေျပးလာ ၾကသည္။ ဖိုးေလာက္လန္းမွာ အတြင္းေရးမႉး အေယာက္ ၁၀၀ ခန္႔ထားေသာ္လည္း လက္မလည္ေအာင္ ပိုက္ဆံ သိမ္းေနရသည္။
သူ ထုိင္ေနသည့္ စားပြဲေနာက္တြင္ေတာ့ စာတန္းတတန္း ထင္ရွားစြာ … ျမင္ေနရသည္
“ခ်ိဳကုပ္ဖလား … ဆုရရွိသူမ်ားကို ေရႊေရာင္ ဂန္ဖလား ခ်ီးျမႇင့္မည္။ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး၏ မ်က္ခြက္ႀကီးကို အားရပါးရ ကန္ျခင္းျဖင့္ သင့္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ရယူပါ”
“ေထြရာေလးပါး” သည္ Satire ေခၚ သေရာ္စာ က႑ ျဖစ္ပါသည္။ သတင္းမွန္မ်ားအေပၚ အေျခခံ ေရးသားထားျခင္း မဟုတ္ပါ။
| < Prev | Next > |
|---|
