ရုကၡစိုး။ ။ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး ဒီနားမွာ ကုပ္ေခ်ာင္းေခ်ာင္းနဲ႔ ဘာလုပ္ေနတာလဲ။ခ်ိဳကုပ္။ ။ ေအာင္မေငး … လန္႔လိုက္တာဗ်ာ။ ဦးရုကၡစိုးပါလား။ ေတာ္ပါေသးရဲ႕။ ဦးရုကၡစိုးက က်ဳပ္ ရုပ္ဖ်က္ထားတာေတာင္ မွတ္မိလား။
ရုကၡစိုး။ ။ ေသခ်ာ မွတ္မိလို႔ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးက မ်က္ႏွာဖံုးစြပ္နဲ႔ ခါးေတာင္းကလည္း က်ိဳက္ထား ေသးေတာ့ သူခိုးနဲ႔ ေတာ္ေတာ္တူတာပဲ။ အဲဒါေၾကာင့္ ခ်ိဳကုုပ္ဒူးႀကီးပဲ ျဖစ္မယ္ဆိုၿပီး လာႏႈတ္ဆက္တာ။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ က်ဳပ္က သူခိုးရုပ္ ေပါက္ေနလို႔လား။
ထိုစဥ္ သူတို႔နားသို႔ လူတဦး ရုတ္တရက္ ေရာက္လာၿပီး ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးကို လက္ညႇိဳးေငါက္ေငါက္ ထုိးကာ “သူခိုးရုပ္ ေပါက္တာမဟုတ္ဘူး … ခင္ဗ်ားက သူခိုးႀကီး၊ မဲသူခိုးႀကီး။ ျပန္ေပး၊ က်ဳပ္တုိ႔ မဲေတြ ခု ျပန္ေပး” ဟု ေျပာလိုက္ေလသည္။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဟာ … ဟဲလ္မက္ ပါတီ ဥကၠ႒။
ဟဲလ္မက္။ ။ ဟုတ္တယ္။ ျပန္ေပး က်ဳပ္တို႔မဲေတြ။ မေပးလို႔ကေတာ့ တိုင္လို႔ရတဲ့ဆီ အကုန္ တုိင္မယ္။ ကန္႔ကြက္တယ္၊ ရႈတ္ခ်တယ္။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဟာ … ဘယ္တုန္းက ခိုးလို႔လဲဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားတို႔က ရႈံးတာနဲ႔ ရႈံးမဲ မဲေနၾကတာ။ မေပးႏုိင္ဘူး။
“မေပးႏုိင္ရင္ တရားစြဲမယ္။ ခံုရံုးတင္မယ္ … ဥပေဒေၾကာင္းအရ လုပ္လို႔ရတာ အကုန္လုပ္မယ္”
ခ်ိဳကုပ္။ ။ အယ္ … ေဒါင္းၿမီးကၽြတ္ ပါတီ ဥကၠ႒ ပါလား။
ေဒါင္းၿမီးကၽြတ္။ ။ ဟုတ္တယ္။ က်ဳပ္ပဲ။ မဲေတြျပန္မေပးရင္ … တရားစြဲမယ္။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ တရားစြဲခ်င္ စြဲလိုက္ေလ။ ၅ သိန္းကုန္ထားတာ မမွတ္ေသးဘူးလား။ ခင္ဗ်ားတို႔ တရားစြဲရင္ ၁၀ သိန္း ထပ္ေပးရမွာ။ တရားသူႀကီးကလည္း ခင္ဗ်ားတို႔ကို ရႈံးတယ္ပဲ ေျပာမွာပဲ။ အဲဒီအခါက် အသေရဖ်က္မႈနဲ႔ ၃ သိန္း ထပ္ေပးရမယ္။ ေရြးေဂါက္ပြဲတုန္းက အေပါင္ဆံုး ပစၥည္းေတြေတာင္ ျပန္ေရြးႏုိင္ေသးလို႔လား။
ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး၏ အေျပာေၾကာင့္ ေဒါင္းၿမီးကၽြတ္ ပါတီဥကၠ႒ႏွင့္ ဟဲလ္မက္ ပါတီဥကၠ႒တို႔မွာ အနည္းငယ္ ေတြေဝသြားၿပီး လက္ခ်ိဳးေရတြက္ကာ ေခါင္းစားေနၾကသည္။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ သူတို႔ ေခါင္းစားတုန္း လစ္မွျဖစ္မယ္ ဦးရုကၡစိုးေရ။ ခဏေနရင္ ျပန္ကြိဳင္ရွာေနလိမ့္မယ္။
လူအုပ္ၾကားမွ မ်က္ျခည္ျဖတ္ကာ ထြက္ေျပးသြားေသာ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးေနာက္မွ ဦးရုကၡစိုးလည္း နတ္တို႔၏ အလ်င္ျဖင့္ ထက္ၾကပ္မကြာ လိုက္ပါသြားသည္။ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးက ယုဇန စင္တာ အေပၚဆံုးထပ္သို႔ တက္ေျပးသြားျခင္း ျဖစ္သည္။
ရုကၡစိုး။ ။ ဘာလို႔ ဒီေလာက္ အလန္႔တၾကား ထြက္ေျပးရတာလဲ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးရယ္။ သူတို႔ ေတာင္းတာေလးေတြ ျပန္ေပးလိုက္ရင္ ၿပီးၿပီ မဟုတ္လား။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ျပန္ေပးလို႔မျဖစ္ေတာ့ဘူး ဦးရုကၡစိုးရဲ႕။ က်ဳပ္လုပ္တာ အကုန္လံုး လက္လြန္ ေျခလြန္ေတြ ျဖစ္ကုန္ၿပီ။ က်ဳပ္ရဲ႕ လမ္းေပ်ာက္ေျမပံုႀကီးကိုလည္း ၿပီးေအာင္ လုပ္ရဦးမယ္။ မလုပ္ႏုိင္ရင္ က်ဳပ္ကို ေထာင္ကဲႀကီးက ဟားမွာေပါ့ဗ်။
ရုကၡစိုး။ ။ ဒါေပမယ့္ ဟိုပါတီကတုိင္၊ ဒီပါတီက မေက်နပ္နဲ႔ ...။
ထုိစဥ္ လူတဦး အေျပးအလႊားေရာက္လာကာ “ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး … သတင္းစာထဲမွာ မဲထြက္ေပးတဲ့လူထု ရာခိုင္ႏႈန္း ဘယ္ေလာက္ ထည့္ရမွန္းမသိဘူး ျဖစ္ေနတယ္ … လုပ္ပါဦး” ဟု ေမးလိုက္သည္။ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးက “၁၃၅၀ ရာခိုင္ႏႈန္းလို႔ ထည့္လိုက္” ဟု ေျပာလိုက္ရာ ထိုသူ ျပန္လည္ ေျပးထြက္သြားသည္။
ရုကၡစိုး။ ။ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး သတိထားဦးေလ … ၁၃၅၀ ရာခိုင္ႏႈန္းဆိုတာ ရွိပါ့မလား။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ အဲ … ဟုတ္သားပဲ။ လက္လြန္သြားျပန္ၿပီ။ ရပါတယ္။ ဒါမိ်ဳး လုပ္ေနက်ပဲဟာ။ မနက္ျဖန္ သတင္းစာက်မွ ျပန္ျပင္လိုက္မယ္။
“ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး … ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး ပို႔ထားတဲ့ မဲေတြက မေလာက္ဘူးတဲ့။ ႀကိဳတင္မဲေတြ၊ ဂ်ိဳကာမဲေတြ၊ မဲပိုေတြ၊ အင္တာေနရွင္နယ္ မဲေတြ အကုန္ ထပ္ထည့္တာေတာင္ တုိင္းရင္းသားေတြက ႏုိင္ေနတုန္းပဲ” ဟု လူတေယာက္ အေျပးအလႊား လာေျပာျပန္ရာ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးက “ဒါဆို အဲဒီ ႏုိင္တဲ့ တုိင္းရင္းသားေတြကို မဲခိုးမႈနဲ႔ တရားစြဲလိုက္” ဟု ျပန္ေျပာလိုက္သည္။ ထုိသူလည္း ျပန္လည္ ေျပးထြက္သြားသည္။
ရုကၡစိုး။ ။ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးရဲ႕ ေျဖရွင္းပံုရွင္းနည္းက ေတာ္ေတာ္ ခက္မွာပဲေနာ္။
ဦးရုကၡစိုးက ရြဲ႕ေျပာသည္ကို ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးက အဟုတ္ထင္ေနသည္။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ မလြယ္ဘူး ဦးရုကၡစိုးေရ။ ႀကံ့ဖြံ႕ပါတီေဘးမွာ အမွန္ျခစ္ ျခစ္ဖို႔ က်ဳပ္နဲ႔ ကြိဳင္ကြိဳင္ ၂ ပတ္ေလာက္ အိပ္ေရး ပ်က္သြားတာ။ က်ဳပ္တို႔ ဘယ္ေလာက္ ႀကိဳးစားလဲဆိုရင္ တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ မဲေတြ လက္လြန္ကုန္လို႔ ျပန္ေတာင္ ေလွ်ာ့ယူရေသးတယ္။
ရုကၡစိုး။ ။ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးကေတာ့ လက္လြန္ကုန္တာ ခ်ည္းပဲေနာ္။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ အဲဒီေလာက္ လက္လြန္ထားကာမွ ေတာ္ကာက်မွာေလ ဦးရုကၡစိုးရဲ႕။ လက္မလြန္ရင္ ေသခ်ာေပါက္ ရႈံးေတာ့မွာကိုး။
ရုကၡစိုး။ ။ ဒါေပမယ့္ … လူေတြက ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး လက္လြန္ေျခလြန္ မဲခိုးတာကို ေတာ္ေတာ္ေလး မေက်မနပ္ျဖစ္ေနတာ မဟုတ္လား။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ အဲဒီလို မေက်မနပ္သံေတြ၊ ပြစိပြစိ သံေတြေၾကာင့္ က်ဳပ္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို လႊတ္ေပး လိုက္တာေလ … ဦးရုကၡစိုးရဲ႕။ လူေတြမ်ား အာရံုေျပာင္းမလားလို႔။
ေျပာရင္း ယုဇနစင္တာ အေပၚထပ္မွ ငံု႔ၾကည့္လုိက္ရာ လူအုပ္ႀကီးက တိုးေဝွ႔ ေအာ္ဟစ္ရင္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အားေပးေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ၾကရသည္။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ၾကည့္စမ္းပါဦး ဦးရုကၡစိုးရယ္ ...။ လူေတြကလည္း ဒီ ေကာင္မေလးကို ဘာလို႔ ဒီေလာက္ သည္းသည္းလႈပ္ ျဖစ္ေနရတာလဲ မသိဘူး။ တသက္လံုး အပင္ပန္းခံ အုပ္ခ်ဳပ္လာတဲ့ က်ဳပ္ကိုက်ေတာ့ တခါမွ သည္းသည္း မလႈပ္ဘူး။
“သည္းသည္းေတာ့ မလႈပ္ဘူး … သည္းသည္းမည္းမည္း နားရင္း အုပ္မွာ” ဟု ဦးရုကၡစိုးက စိတ္ထဲက ျပန္ေျပာလိုက္သည္။
ထိုစဥ္ ျပဴတင္းေပါက္မွ ေအာက္သို႔ ငံု႔ၾကည့္ေနသည့္ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးကို ေထာင္ကဲႀကီး တဦးက ပုခံုး လာတို႔သည္။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဟာ … အစ္ကိုေတာ္ ေထာင္ကဲပါလား။ က်န္းခန႔္သာလို႔ မာရဲ႕လား။ ဘယ္လိုလဲ …၊ ညီေလးရဲ႕ လုပ္ရပ္ကို ေဝဖန္ပါဦး။
ေထာင္ကဲ။ ။ ဝီဖန္ရရင္ေတာ့ မင္း ေတာ္ေတာ္ မုိက္မဲတယ္လို႔ ေျပာရမွာပဲ ခ်ိဳကုပ္ရယ္။ မင္းက ဒီေကာင္မေလးကို လႊတ္လိုုက္ေတာ့ ဝ ကို အင္တာ နီရွီနယ္က ဟိုတေယာက္ကိုပါ လႊတ္ေပးဖို႔ ေအာ္မွာေပါ့။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဒါဆိုလည္း ညီေလးနဲ႔ အတူတူ ျဖစ္သြားေအာင္ အစ္ကိုေတာ္လည္း ဟိုတေယာက္ကို လႊတ္လိုက္ပါလား။
ေထာင္ကဲ။ ။ လႊတ္လိုက္ရင္ ဝ ေခါင္းကို တက္နင္းမွာေပါ့။ ဒီ ေကာင္မေလးကို ျပန္ဖမ္းလို႔ မီရဘူးလားကြာ။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ မီရဘူး … အဲ မရဘူး အစ္ကိုႀကီးရဲ႕။ လက္လြန္သြားၿပီ။ အခုမွ ျပန္ဖမ္းရင္ သားသားကို လူေတြက အစိမ္းလိုက္ ဝါးစားမွာေပါ့။ ေၾကာက္စရာႀကီး။
ေထာင္ကဲ။ ။ ဒါဆို မင္း ဘာဆက္လုပ္မွာလဲ။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဘာလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲ စဥ္းစားေနတာ။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ စကားလြန္ထားၿပီးသား လမ္းေပ်ာက္ ေျမပံု ၇ ရပ္ထဲက ေနာက္ဆံုးအခ်က္ကို ဆက္လုပ္မယ္ေလ။
ရုကၡစိုး။ ။ လမ္းေပ်ာက္ေျမပံု ၇ ရပ္ကို ေနာက္မွလုပ္။ အခုေလာေလာဆယ္ လမ္းေပ်ာက္ေနတဲ့ကိစၥ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ က်ဳပ္ကေတာ့ လစ္ၿပီဗ်ိဳ႕။
ဦးရုကၡစိုး ကိုယ္ေယာင္ေဖ်ာက္ၿပီး ထြက္သြားသည္ႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နားတြင္ ဝိုင္းေနသည့္ လူအုပ္ႀကီးမွာ ဘယ္က ဘယ္လို သတင္းရသြားသည္မသိ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး ရွိရာ ယုဇန စင္တာ အေပၚဆံုးထပ္သို႔ ေအာ္ဟစ္ရင္း တက္လာၾကသည္။
“ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးကို ဘယ့္ႏွယ္ဝိုင္းမယ္ … ဒီ့ႏွယ္ ဝိုင္းမယ္”
“ခ်ိဳကုပ္ကို အျပဳတ္ႏွံ … တလုပ္စာေတာင္ မခ်န္ၾကနဲ႔” ဟု လူအုပ္ႀကီးက ေအာ္ဟစ္လာသည္။
ေထာင္ကဲႀကီးလည္း မကယ္ႏုိင္ေတာ့။ ထို႔ေၾကာင့္ လမ္း တကယ္ေပ်ာက္သြားေသာ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးမွာ လက္လြန္ေျခလြန္ ကိစၥတခုကို မလႊဲမေရွာင္သာ လုပ္လိုက္ရေလေတာ့၏။
တျခားေတာ့ မဟုတ္ … ဆံပင္တု စြပ္၍ မိန္းမကဲ့သို႔ ဝတ္ကာ အေရးေပၚ ေလွခါးမွ ေခြးေျပး ဝက္ေျပး ထြက္ေျပးသြားရျခင္း ျဖစ္ေပေတာ့သည္။
ေထြရာေလးပါး က႑သည္ Satire ေခၚ သေရာ္စာ က႑ ျဖစ္ပါသည္။ သတင္းအခ်က္အလက္ အမွန္မ်ား အေပၚ အေျခခံ ေရးသားထားျခင္း မဟုတ္ပါ။
| < Prev | Next > |
|---|
