ရုကၡစိုး။ ။ ဘယ္လိုလဲ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးရဲ႕ အမ်ိဳးသားေအာင္ပြဲေန႔ က်င္းပတာ လူလည္း မပါဘူး။ တိရစာၦန္ေတြခ်ည္းပါလား။ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဟာ … ဒါ ႏွယ္ႏွယ္ရရ တိရစာၦန္ေတြ မဟုတ္ဘူးေနာ္ ဦးရုကၡစိုး။ အာဖရိကကေန ေသေသခ်ာခ်ာ မွာထားတဲ့ တိရစာၦန္ေတြ။
ရုကၡစိုး။ ။ ဟုတ္ပါၿပီ … ဘာလို႔ တိရစာၦန္ေတြနဲ႔ ပြဲက်င္းပေနလဲ ဆိုတာ ေျပာစမ္းပါဦး။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဦးရုကၡစိုးရယ္ ...။ နတ္ျဖစ္ၿပီး ညံ့ရန္ေကာ။ လူက အာဏာဖီဆန္တာတို႔၊ ျငင္းတာတို႔၊ ေတာေျပာေတာင္ေျပာ ေျပာတာတို႔ လုပ္တတ္တယ္ေလ၊ တိရစာၦန္ဆိုေတာ့ ကိုယ္ ေျပာတဲ့အတုိင္း အကုန္နာခံတာ မဟုတ္ဘူးလား။
ရုကၡစိုး။ ။ မနာခံတဲ့ တိရစာၦန္ဆိုရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲဗ်။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ အဲဒါဆိုလည္း သတ္စား၊ အဲ ခ်ဳပ္ထား … အင္း … ေၾသာ္ နာခံေအာင္ ဖိအားေပးရမွာေပါ့ ဦးရုကၡစိုးရဲ႕။ ဒီလိုပဲေပါ့။
ေျပာရင္း ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးက ဖြတ္တေကာင္၏ ေက်ာကို လက္ျဖင့္ သပ္ေပးလိုက္သည္။
ရုကၡစိုး။ ။ အမ်ိဳးသား ေအာင္ပြဲေန႔က တကယ္ကို အႀကီးအက်ယ္ က်င္းပေနတာပဲေနာ္။ တခါမွ ဒီေလာက္ ႀကီးက်ယ္တဲ့ပြဲ မျမင္ဖူးဘူး။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဒါက အတိတ္ေကာင္း နိမိတ္ေကာင္းေလ။ အမ်ိဳးသား ေအာင္ပြဲေန႔ဆိုတာ အမ်ိဳးသမီး ေအာင္ပြဲေန႔မွ မဟုတ္ဘဲ။ အမ်ိဳးသားေတြ ေအာင္ျမင္တဲ့ပြဲမို႔လို႔ အမ်ိဳးသားေအာင္ပြဲေန႔လို႔ ေခၚတယ္မဟုတ္လား ဦးရုကၡစိုးႀကီးရဲ႕။
ခ်ိဳကုုပ္ဒူးႀကီးက ဇာတ္ထဲမွ လူရႊင္ေတာ္မ်ား၏ ေလသံအတိုင္း တေထရာတည္း တူေအာင္ ေျပာလိုက္သည္။
ရုကၡစိုး။ ။ ဟာ မဟုတ္က ဟုတ္က … ကိုလိုနီနယ္ခ်ဲ႕ကို ေက်ာင္းသားေတြက စတင္ သပိတ္ေမွာက္တဲ့ ေန႔ကို အမ်ိဳးသား ေအာင္ပြဲေန႔လို႔ ေခၚတာပါဗ်ာ။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ အဲဒါက သမိုင္းတို႔၊ ခဝဲၿခံတို႔၊ ႀကိဳ႕ကုန္းတို႔မွာ က်န္ခဲ့ၿပီ ဦးရုကၡစိုးႀကီး။ အခု က်ဳပ္က်င္းပေနတဲ့ အမ်ိဳးသား ေအာင္ပြဲေန႔က အသစ္။ အမ်ိဳးသားေတြ ေအာင္ဖို႔ က်င္းပတဲ့ပြဲ။ အမ်ိဳးသမီးေတြ က်ရႈံးမယ့္ပြဲဗ်။ ဒါ ယၾတာသေဘာလည္း ပါတယ္။
ရုကၡစိုး။ ။ ေၾသာ္ ဟုတ္လား။ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးရဲ႕ တိရစာၦန္ေတြက စံုလည္းစံု၊ မ်ားလည္း မ်ားပဲေနာ္။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ အခု လုပ္မယ့္ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ပိုေတာင္ စံုေသးတယ္။
ရုကၡစိုး။ ။ ခင္ဗ်ာ ...။ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ တိရစာၦန္ရံုပါ ေဆာက္ထားလို႔လား။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဟာ … ဦးရုကၡစိုးကလည္း … လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ဘယ္လိုလုပ္ တိရစာၦန္ရံု ေဆာက္ရမွာလဲ။ က်ဳပ္ေျပာတာက လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ႀကံ့ဖြံ႕အမတ္ေတြ အစံုေတြ႕ရမယ္လို႔ ေျပာတာ။ ၈၀ ရာခိုင္ႏႈန္း အႏုိင္ယူ ထားတာေလဗ်ာ … ငွဲငွဲငွဲ။
ရုကၡစိုး။ ။ ေၾသာ္ … က်ဳပ္က တိရစာၦန္ေတြ စံုတယ္လို႔ ေျပာတာပါ။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဒါလား … ဒါက က်ဳပ္ရဲ႕ေနျပည္ေတာ္ကို အာဖရိက ေတာတြင္းလို ျဖစ္ေအာင္ လုပ္မလို႔ေလ။ ဘယ္ေလာက္ ကုန္ကုန္ လုပ္ဦးမွာ။
ရုကၡစိုး။ ။ ျမန္မာျပည္နဲ႔ အာဖရိက နည္းနည္းမ်ား လွမ္းေနသလားလို႔။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဘယ္ေလာက္ လွမ္းလွမ္းဗ်ာ။ တေန႔တလံ ပုဂံေတာင္ ေလယာဥ္ပ်ံျဖစ္ … အဲ … ပုဂံ ဘာျဖစ္တယ္ဆိုလား … စကားပံု ရွိတယ္ေလ။ အခုဆို က်ဳပ္လက္ထက္မွာ ေဘာလံုးအသင္းေတြေတာင္ အာဖရိက ေဘာလံုးအသင္းေတြနဲ႔ ပံုစံ တူလာၿပီ မေတြ႕ဘူးလား။
ရုကၡစိုး။ ။ ဟုတ္ပါတယ္၊ ဟုတ္ပါတယ္။ ၾကည့္လိုက္တိုင္း ကြင္းထဲမွာ မည္းမည္း မည္းမည္းနဲ႔ … အာဖရိက ေဘာလံုးအသင္းေတြ အတိုင္းပဲ။
“ကန္ေနတဲ့ ျမန္မာေဘာလံုး သမားေတြလည္း အာဖရိကက လူေတြလို မည္းေျခာက္ ပိန္ကပ္ေနၿပီ” ဟု ဦရုကၡစိုးက စိတ္ထဲမွ ေျပာလိုက္သည္။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ အဲဒါေပါ့ … ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးကို ေလွ်ာ့မတြက္ေလနဲ႔။ အဲဒီေတာ့ ေနျပည္ေတာ္ကို အာဖရိက ေတာႀကီးလို လုပ္မယ္ ဆိုတာ ယံုၿပီ မဟုတ္လား။
ရုကၡစိုး။ ။ ဒါဆို တိရစာၦန္ေတြ အမ်ားႀကီး လိုဦးမွာေပါ့ေနာ္။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ မလိုပါဘူး … ေနျပည္ေတာ္မွာ အကုန္ ရွိၿပီးသားပါ။ အခုဆို က်စ္က်စ္လ်စ္လ်စ္ ျဖစ္ေအာင္ ေပါင္းသင့္တာ ေပါင္းၿပီး ေသေသခ်ာခ်ာ ျပန္လည္ဖြဲ႕စည္းဖို႔ လုပ္ေနၿပီ။
ရုကၡစိုး။ ။ ဟာ … ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး နည္းနည္း လြဲေနၿပီထင္တယ္။ က်ဳပ္က အာဖရိက ေတာႀကီးလိုျဖစ္ဖို႔ တိရစာၦန္ေတြ လိုမယ္လို႔ ေျပာတာေနာ္။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဟင္ ဟုတ္လား။ က်ဳပ္က ဝန္ႀကီးအဖြဲ႕ကို ေမးတာမွတ္လို႔ … ။ စကားကို ေသေသခ်ာခ်ာ ရွင္းရွင္း လင္းလင္း ေျပာစမ္းပါဗ်ာ။ က်ဳပ္က က်ဳပ္ေခါင္းထဲက အစီအစဥ္ေတြနဲ႔ ေရာေရာ ကုန္တာ။
ရုကၡစိုး။ ။ ဒါနဲ႔ … အခု အသစ္တက္မယ့္ အစိုးရကို ဘယ္လိုမ်ား နာမည္စဥ္းစားထားလဲ။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ (ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးက အေဝးသို႔ ေငးၾကည့္ရင္း ၿပံဳးကာ) နာမည္လား … ေဒး ဆာဖာရီ လို႔ ေပးထားတယ္။ ဘယ္လို သေဘာရလဲ။ မိုက္တယ္ မဟုတ္လား။
ရုကၡစိုး။ ။ ေဒးဆာဖာရီ … ဟုတ္လား။ အင္း လံုးဝ အသစ္ပဲ။ က်ဳပ္ေတာ့ တခါမွကို မၾကားဖူးဘူး။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဟာ ေတာ္ေတာ္ညံ့တဲ့ ဦးရုကၡစိုးႀကီးပဲ။ ခ်င္းမိုင္က လာတယ္လည္း ေျပာေသးတယ္။ ခ်င္းမိုင္မွာ ႏုိက္ ဆာဖာရီ ရွိတယ္ေလ။ အဲဒါမ်ိဳးပဲေပါ့။
ရုကၡစိုး။ ။ အဲဒါက တိရစာၦန္ရံုႀကီးပဲဟာ။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ အင္းေလ … က်ဳပ္ကလည္း အသစ္ တိုးခ်ဲ႕မယ့္ တိရစာၦန္ရံုကို ေျပာတာပဲဟာ။
ရုကၡစိုး။ ။ ရႈပ္ကုန္ၿပီ … က်ဳပ္ေမးတာက ေနာက္တက္မယ့္ အစိုးရသစ္ နာမည္ဗ်။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ေၾသာ္ … ရွင္းရွင္းေမးတာ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒါက မစဥ္းစားရေသးဘူးဗ်။ နာမည္ လွလွေလး တခုခုေတာ့ ေပးမွာပါ။
ထိုစဥ္ သူတို႔နားသို႔ ထိပ္ေျပာင္ေျပာင္ႏွင့္ လူတဦး အေမာတေကာ ေရာက္ရွိလာသည္။ ထိုသူက “ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး၊ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး … လုပ္ပါဦး … ကိုယ္က်ိဳးေတာ့ နည္းပါၿပီ” ဟု ငိုႀကီးခ်က္မႏွင့္ ေျပာလိုက္သည္။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ သိန္းဂိန္ပါလား။ ဘယ္လို ျဖစ္လာတာလဲ။
သိန္းဂိန္။ ။ ေအာင္မေလး ကိုယ္က်ိဳးနည္းပါေပါ့လား ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးရဲ႕။ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး ၾကည့္ခိုင္းလို႔ သြားၾကည့္တာ … အခုေတာ့ လြတ္ကုန္ၿပီ။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ စကားကလည္း အရင္းမရွိ၊ အဖ်ားမရွိ၊ ဘာလဲဟ။ ဘာလြတ္တာလဲ။ ဘယ္သူလြတ္တာလဲ။
သိန္းဂိန္။ ။ ခ်ိဳကုပ္ဒူး ေမာင္ေကြးေလ။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ေၾသာ္ … ေမာင္ေကြး လြတ္တာမ်ား အဆန္းလုပ္လုိ႔။ ေသာက္တာ မ်ားသြားလို႔ ေနမွာေပါ့။ သူ႔မိန္းမကို ေကာ္ဖီၾကမ္းတခြက္ ေဖ်ာ္တုိက္ခိုင္းလိုက္။
သိန္းဂိန္။ ။ လြတ္တာက ေမာင္ေကြး မဟုတ္ဘူးဗ်။ ေမာင္ေကြးက မူးၿပီး လႊတ္လိုက္လို႔ ႀကံ့ ၂ ေကာင္ လြတ္သြားတာ။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဘာ … ဘာေျပာတယ္။
သိန္းဂိန္။ ။ အာဖရိကက မေန႔ကမွ ေရာက္လာတဲ့ ႀကံ့ျဖဴ ၂ ေကာင္ ေနျပည္ေတာ္ ေတာထဲ ဝင္ေျပးသြားၿပီ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး။ အဟီး … အီး … က်ေနာ္မ်ိဳးႀကီး ေသသင့္ပါတယ္။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ေခြးေခါင္း ဓားစက္ အသင့္ျပင္စမ္း … အာ … ေယာင္လို႔။ ဘာလို႔ ေသရမွာလဲ။ ေသစရာမလုိဘူး။ ေမာင္မင္း … ေသဖုိ႔ မလိုေသးဘူး။ ေနာက္တက္မယ့္ အစိုးရအဖြဲ႕မွာ ေခါင္းေရွာင္လုပ္ရဦးမွာ။
ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးက သူ၏ တြန္႔လိမ္ ရႈံ႕တြေနေသာ မ်က္ႏွာႀကီးကို ျမင္မေကာင္းရႈမေကာင္းေအာင္ ၿပံဳး လိုက္သည္။ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးသိန္းဂိန္ကေတာ့ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး ဘာကို ဆိုလိုမွန္းမသိသည့္အတြက္ ေၾကာင္တက္တက္ ျဖစ္ေနသည္။
ခ်ိဳကုုပ္။ ။ အဲဒါပဲ ဦးရုကၡစိုးရဲ႕ … ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးကို ေလွ်ာ့မတြက္နဲ႔ ဆိုတာ အဲသဟာေျပာတာ။ အခု ႀကံ့ ၂ ေကာင္ လြတ္သြားတာ အရမ္းေကာင္းတဲ့ နိမိတ္ပဲဗ်။
ရုကၡစိုး။ ။ ဟုတ္လား … ဘယ္လိုေကာင္းတာလဲ။ လုပ္ပါဦး။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဘယ္လို ေကာင္းသလဲ ဆိုေတာ့ကာ ... ဒါ ယၾတာေက်တဲ့ သေဘာဗ်။ ဒီ ႀကံ့ေတြသာ မလြတ္ရင္ က်ဳပ္ရဲ႕ ႀကံ့ေတြ လြတ္ကုန္မွာေလ။ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ သိန္းဂိန္တို႔လို ႀကံ့ဖြံ႕ပါတီ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ရူးကုန္မယ္လို႔ ေျပာတာ။ အခု ဒီ ႀကံ့ ၂ ေကာင္က လြတ္သြားၿပီဆိုေတာ့ ယၾတာေက်သြားၿပီ။ အရမ္းေကာင္းတယ္။ ကဲ သိန္းဂိန္။ ႀကံ့ေတြကို လႊတ္ေပးလိုက္တဲ့ ေမာင္ေကြးကို ဘလူးေလဘယ္လ္ တလံုး အျမန္ဆံုးဆုခ်စမ္း။
“ဟုတ္ကဲ့” ဟုု ေျပာကာ … ဦးသိန္ဂိန္ ကုတ္ေခ်ာင္းေခ်ာင္းျဖင့္ လစ္သြားသည္။
ရုကၡစိုး။ ။ ဟုတ္ၿပီ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး။ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးရဲ႕ အစိုးရသစ္အတြက္ နာမည္သစ္တခု က်ဳပ္ စဥ္းစားလို႔ရၿပီ။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဟုတ္လား … ေျပာပါဦး။
ရုကၡစိုး။ ။ ႀကံ့လြတ္ အစိုးရလို႔သာ ေပးလိုက္။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဟာ ေကာင္းလိုက္တဲ့နာမည္။ ႀကံ့လြတ္ အစိုးရ … ႀကံ့လြတ္အစိုးရ။
ဦးရုကၡစိုးေပးသည့္ နာမည္ကို သေဘာက်လြန္းသျဖင့္ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးက တတြတ္တြတ္ ရြတ္ၾကည့္ေနသည္။ ဦးရုကၡစိုးကေတာ့ ထိုသတင္းကို ဖိုးရႈပ္ႏွင့္ ႂကြက္စုတ္အား ေျပာျပရန္ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး က်င္းပေသာ ေနျပည္ေတာ္ အမ်ိဳးသား ေအာင္ပြဲ အခမ္းအနားမွေန၍ ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕သို႔ အတြင္းတန္ခိုးမ်ားသံုးကာ အျမန္ဆံုး ျပန္လာခဲ့ ေလေတာ့သတည္း။
ေထြရာေလးပါး က႑သည္ Satire ေခၚ သေရာ္စာ က႑ ျဖစ္ပါသည္။ သတင္းအခ်က္အလက္ အမွန္မ်ား အေပၚ အေျခခံ ေရးသားထားျခင္း မဟုတ္ပါ။
| < Prev | Next > |
|---|
