ခ်င္းမိုင္ရုကၡစိုးႏွင့္ ခ်ိတ္ဝတ္ မာမီမ်ား

ေနျပည္ေတာ္ရွိ လြတ္လပ္ေရးေန႔ အလံတင္ အခန္းအနားႀကီး ဖိတ္ဖိတ္ လက္ေနသည္။ ေရာက္ရွိသြားေသာ ဦးရုကၡစိုးပင္ နတ္ျဖစ္လ်က္ႏွင့္ အေရာင္မွိန္သြား ေသာေၾကာင့္ အားငယ္သြား၏။

ခ်ိဳကုပ္။     ။ ဟိုင္း … ဦးရုကၡစိုး … ေရာက္လာၿပီလား။ ဒီကို သက္သက္ပဲလား။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ေဘာ္ဒါ ငရႈပ္ေတြ မပါဘူးလား။

cmnatရုကၡစိုး။     ။ ေနရာတကာ ေခၚမသြားႏိုင္ပါဘူးဗ်ာ။ ဆီေစ်းေတြက ႀကီးကႀကီးနဲ႔။ ဒီေတာ့ ဆီမလိုတဲ့က်ဳပ္ပဲ လာလိုက္ တယ္ေလ။ က်ဳပ္ကေတာ့ ဒီကိုသက္သက္ပါပဲ။ လြတ္လပ္ေရးေန႔မွာ ဘာေတြမ်ား လုပ္ေနသလဲ လာၾကည့္တာပါ။

ခ်ိဳကုပ္။     ။ အခု အလံတင္မယ္။ ညက် ညစာစားပြဲ က်င္းပမယ္။ ဒါပဲေလဗ်ာ။

ရုကၡစိုး။     ။ လြတ္လပ္ေရးေန႔မွာ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ခ်ိဳကုပ္ေတြၾကည့္ရတာ မလြတ္မလပ္ ျဖစ္ေနသလားလို႔။ တခုခုမ်ား လြဲေနလား ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး။

ခ်ိဳကုပ္။     ။ မလြဲပါဘူး ဦးရုကၡစိုးရယ္။ အရပ္သားအစိုးရ အျဖစ္ ေလွ်ာက္လွမ္းမယ့္ အနာဂတ္ႏုိင္ငံေတာ္သစ္ႀကီးဆီ ခ်ီတက္ဖို႔ အရပ္သား ျဖစ္ဖို႔လိုတယ္မဟုတ္လား။ ဒါေၾကာင့္ အရပ္သားအျဖစ္ က်င့္ခိုင္းေနတာ။ နည္းနည္းေတာ့ စႏိုးစေနာင့္ႏုိင္တာေပါ့။

ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးစကားပင္ မဆံုးေသး ခ်ိဳကုပ္တေယာက္ ကၽြတ္ေနေသာ ပုဆိုးကို စြန္ေတာင္ဆြဲကာ ေလွ်ာက္လွမ္းလာသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ထို ခ်ိဳကုပ္မွာ အားလံုးက ၈ လံုးဟု သိထားေသာ ဦးသီဟ ကိုယ္ရ တင္ေျပာင္ ျမင္းျပဴး ျဖစ္ေနသည္။

ခ်ိဳကုပ္။     ။ ဟဲ့ … ၈ လံုး … ဘယ္လိုျဖစ္လာတာလဲ။ ပုဆိုးမႏုိင္ ပုဝါမႏိုင္နဲ႔။

၈ လံုး။     ။ မႏုိင္ဆို ဒါမ်ိဳးႀကီးကို တခါပဲ ဝတ္ဖူးေသးတာေလ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးရဲ႕။ အခန္းအနားမစခင္ အိမ္သာသြားမလို႔ ထလိုက္တာ ေဘးက ကိုယ္ရ ေရႊပန္းက ပုဆိုးစတက္နင္းလိုုက္လို႔ ကၽြတ္သြားတာ။ အခု ျပန္မဝတ္တတ္ေတာ့ဘူး။

ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ ၈ လံုးမွာ ပုဆိုးကို ကြင္းသိုင္းၿပီး အိမ္သာရွိရာသို႔ ေဆာင့္ႀကီးေအာင့္ႀကီးႏွင့္ ဆက္လက္ ထြက္ခြာ သြားေလသည္။

ခ်ိဳကုပ္။     ။ ဒီ ေရႊပန္းေတာ့ကြာ … နရင္း ၂ ခ်က္ေလာက္တီးၿပီး ရာထူးခ်ဦးမွနဲ႔တူတယ္။

ရုကၡစိုး။     ။ ေနပါဦး ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးရဲ႕ … ခ်ိဳျပဳတ္ေတြအကုန္လံုး ဝတ္ထားလိုက္ၾကတာ … ႀကိဳးႀကီးခ်ိတ္ေတြ ခ်ည္းပဲ။ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ။ က်ဳပ္ေတာင္ အေရာင္နည္းနည္း မွိန္သြားသလိုပဲ။

ခ်ိဳကုပ္။     ။ ပုဆိုးဝတ္တယ္ ဆိုတာကေတာ့ အရပ္သားအစိုးရဆိုတာကို လူျမင္ေကာင္းေအာင္ လုပ္တာေပါ့ဗ်ာ။ ႀကိဳးႀကီးခ်ိတ္ ဝတ္ခိုင္းရတာကေတာ့ ယၾတာေခ်တာရယ္၊ ေဒၚလာေစ်းက်လို႔ရယ္ ...။

ရုကၡစိုး။     ။ ရွင္းစမ္းပါဦး ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးရယ္။

ခ်ိဳကုပ္။     ။ ႀကိဳးႀကီးခ်ိတ္ ဆိုတာ တနလၤာနံေတြခ်ည္းပဲ မဟုတ္လား။ က်ဳပ္ရဲ႕ ခ်စ္ဇနီး ႏွမေတာ္ေလး ကြိဳင္ကြိဳင္ ဆိုတာလည္း တနလၤာနံ … ဟုတ္တယ္ေနာ္။ ကြိဳင္ကြိဳင္က ၂၀၁၁ ႏွစ္ဆန္းမွာ အသက္အႏၱရာယ္ ရွိတယ္လို႔ ေဗဒင္က ေဟာထားတယ္ေလ။ အဲဒါ ကြိဳင္ကြိဳင့္ အေနနဲ႔ခါးဝတ္ပုဆိုးလို အသက္နဲ႔ ခႏၱာၿမဲေစဖို႔ အတြက္ တနလၤာနံ ႀကိဳးႀကီးခ်ိတ္ကို ပုဆိုးလုပ္ ဝတ္ခိုင္းတာဗ်ား။

ရုကၡစိုး။     ။ အခုနက ၈ လံုး ပုဆိုးကၽြတ္သြားတယ္ဆိုေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။

ခ်ိဳကုပ္။     ။ အဲဒါေၾကာင့္ ေျပာေနရတာ။ ေရႊပန္းကို ရာထူးခ်ပါမယ္လို႔။ ဒီေလာက္ အေရးႀကီးတဲ့ ကိစၥကို ေပါ့တီး ေပါ့ဆ လုပ္ေနတယ္။ ရေတာ့ရပါတယ္။ ၈ လံုးက ျပန္ဝတ္မွာပါ။

ထိုစဥ္ ၈ လံုးမွာ အိမ္သာမွေန၍ လႈပ္လီလႈပ္လဲ့ႏွင့္ ျပန္ေလွ်ာက္လာသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ႀကိဳးႀကီးခ်ိတ္ကို ပုဆိုးလို မဝတ္ဘဲ ထဘီဝတ္သကဲ့သို႔ ဝတ္ထားေလ၏။ သူတို႔ ေရွ႕မွ အျဖတ္တြင္ ၈ လံုးက “ပုဆိုး မဝတ္တတ္လို႔ မိန္းမကို ျပန္ဝတ္ ခိုင္းတာ … သူက ဒီလိုပဲ ဝတ္တတ္တယ္ဆိုၿပီး ဝတ္ေပးလိုက္တယ္ေလ … သြား … လူဆိုးႀကီး” ဟု ေျပာ၍ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးကို မ်က္ေစာင္း ထိုးျပသြားကာ ကႏြဲ႕ကလ် ဆက္ေလွ်ာက္သြားသည္။

ခ်ိဳကုပ္။     ။ အင္း ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြတ္မေနဖို႔က လုိရင္းပဲေလ။ ဝတ္တတ္သလို ဝတ္ပါေစ။

ရုကၡစိုး။     ။ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးဝတ္ခိုင္းတဲ့ ႀကိဳးႀကီးခ်ိတ္ေတြကလည္း ထဘီဆင္ေတြခ်ည္းပါပဲလား။ အေရာင္ေတြကလည္း မိန္းမ ဆင္ေတြ။

ခ်ိဳကုပ္။     ။ ဒါလား … ဒါက တခ်က္ခုတ္ ႏွစ္ခ်က္ျပတ္ ယၾတာေလ။ ေဗဒင္က ေဟာတယ္ဗ်ာ … တုိင္းျပည္မွာ ထဘီဝတ္သူ အုပ္စိုးမယ္တဲ့ … အဲဒါေၾကာင့္ ခ်ိဳျပဳတ္ေတြကို ထဘီေတြ ဆင္ေပးလိုက္တာပဲ။

ရုကၡစိုး။     ။ ကဲပါဗ်ာ။ ခုနက ေျပာတဲ့ထဲမွာ ေဒၚလာေစ်းက်လို႔ ႀကိဳးႀကီးခ်ိတ္ ဝတ္ရတယ္လုိ႔ ခင္ဗ်ား ေျပာသြားတယ္။ အဲဒါကေကာ။

ခ်ိဳကုပ္။     ။ ဒါကေတာ့ ခ်ိဳကုပ္ေတြအားလံုးရဲ႕ စိတ္ကူးလည္းပါတယ္ ဦးရုကၡစိုးရဲ႕ ...။ ေဒၚလာေစ်းက က်ေတာ့ ပို႔ကုန္ လုပ္ငန္းေတြ အကုန္ အရႈံးေပၚကုန္တယ္။ ဒီလုပ္ငန္းေတြ ပိုင္ဆိုင္တာကလည္း ခ်ိဳကုပ္ေတြ ခ်ိဳျပဳတ္ေတြခ်ည္းပဲ မဟုတ္လား … အကုန္အရႈံုးေပၚေတာ့ လုပ္ငန္းေလးဘာေလး ေျပာင္းလုပ္ခ်င္ၾကတယ္။ အဲဒီလို ေျပာင္းလုပ္တဲ့အခါ အဆင္ေျပေအာင္လို႔ အခုလို ႀကိဳးႀကီးခ်ိတ္ အဆင္ဆန္းေတြ ဝတ္ၾကတာ။

ထုိစဥ္သူတို႔ ရွိရာသို႔ ခ်ိဳျပဳတ္တေယာက္ ႏြဲ႕ႏြဲ႕ေႏွာင္းေႏွာင္း ေလွ်ာက္လာျပန္သည္။ ထို ခ်ိဳျပဳတ္မွာ ႀကိဳးႀကီးခ်ိတ္ ပန္းဆီေရာင္ ေတာက္ေတာက္ကို ဝတ္ထားသည္။ “ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး … အလံတင္ေတာ့မယ္တဲ့ … ဂယ္ပဲ … သူမ်ားကိုပဲ သြားေခၚခိုင္း ေနတာပဲ။ ခု လာခဲ့ပါတဲ့ … အဟင့္ … လူဆိုးႀကီး … လာခဲ့ေနာ္” ဟု ထိုခ်ိဳျပဳတ္က ေျပာကာ ဦးရုကၡစိုးကို မ်က္စိတဖက္ မွိတ္ျပ၍ ထြက္သြားသည္။

ရုကၡစိုး။     ။ ဒီခ်ိဳျပဳတ္ေတြက ဘယ္လိုအလုပ္ေတြမ်ား ေျပာင္းလုပ္မွာ မို႔လို႔လဲ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးရဲ႕။ ရင္တုန္စရာႀကီးပါလား။

ခ်ိဳကုပ္။     ။ ေၾသာ္ ဦးရုကၡစိုးရယ္။ ဒီခ်ိဳကုပ္ေတြ ခ်ိဳျပဳတ္ေတြ က ဘာစီးပြားေရး နားလည္မွာ မို႔လို႔လဲ။ ေတဂြတို႔လို စီးပြားေရးသမားေတြ ရွာေပးတာကို ထုိင္းစားေနၾကတဲ့ဟာ။ အခု ေဒၚလာေစ်းကက်၊ စုထားတဲ့ ေရႊေတြ ထုတ္ေရာင္းမယ္ဆိုျပန္ေတာ့လည္း ေစ်းကက်နဲ႔ … ဘာမွမလုပ္တတ္ေတာ့ … ထုိင္းက ေဂးဘားေတြကို သြားၿပီး စီးပြားရွာမယ္တဲ့။ အဲဒါ သူတို႔ကို ဟိုက ေခၚခ်င္ေအာင္ ႀကိဳးႀကီးခ်ိတ္ အဆင္ဆန္းေလးေတြ ဝတ္ျပထားတာေလ။

ရုကၡစိုး။     ။ ဟင္ … ဒီ ခ်ိဳကုပ္ ရုပ္ၾကမ္းႀကီးေတြ အကုန္လံုး သြားမွာလား။ ဘုရားဘုရား ထုိင္းေတာ့ စီးပြားပ်က္ကပ္ ဆိုက္ေတာ့မယ္ထင္တယ္။

ခ်ိဳကုပ္။     ။ အကုန္လံုးေတာ့ ဘယ္လႊတ္လို႔ ျဖစ္ပါ့မလဲ ဦးရုကၡစိုးရယ္ … လႊတ္ေတာ္ထဲကို ၁၆၆ ေယာက္ ဝင္ခိုင္းထားတာ ရွိေသးတယ္။ သူတို႔ကိုေတာ့ ေနခဲ့ခိုင္းရမွာေပါ့။

ရုကၡစိုး။     ။ ခ်ိဳကုပ္ေတြကို လႊတ္ေတာ္ထဲ ဝင္ခိုင္းမယ္ဆိုေတာ့ … ေတာ္ေတာ္ေလး ႏုိင္ငံေရး ကၽြမ္းက်င္တဲ့ သူေတြ ျဖစ္မွာေပါ့ေနာ္။

ခ်ိဳကုပ္။     ။ ႏုိင္ငံေရးကေတာ့ ဘာကၽြမ္းသလဲ မေမးနဲ႔ … စာလံုးေတာင္ ဘယ္လိုေပါင္းရလဲ သိတဲ့ေကာင္ေတြ မဟုတ္ ပါဘူးဗ်ာ။ သူတို႔ကုိ တပတ္အျပတ္ သင္တန္းေပးၿပီး လႊတ္ေတာ္ထဲ သြားခုိင္းရမွာ။

ရုကၡစိုး။     ။ တပတ္ထဲသင္မယ္ ဟုတ္လား။ ဆယ္တန္း ကေလးေတြ အနီးကပ္ က်ဴရွင္ တက္ရင္ေတာင္ အနည္းဆံုး တလေလာက္ေတာ့ သင္ရတာ မဟုတ္ဘူးလား။

ခ်ိဳကုပ္။     ။ လြယ္ပါတယ္ ဦးရုကၡစိုးရယ္။ ျမန္မာျပည္က ပါေမာကၡအဆင့္ေတာင္ တလေလာက္နဲ႔ ေက်ာင္းဆင္းတာ … ခ်ိဳကုပ္ေတြ ႏုိင္ငံေရး လုပ္ဖို႔က တပတ္ဆိုတာေတာင္ မ်ားေသးတယ္။

ရုကၡစိုး။     ။ တပတ္နဲ႔ ဘာေတြ သင္မွာလဲဗ်။

ခ်ိဳကုပ္။     ။ ပုဆိုးဝတ္နည္းက တရက္၊ လူကြယ္ၿပီး အိပ္ငိုက္နည္းက တရက္၊ ပါတီ ကိုယ္စားလွယ္ေတြ ေျပာသမွ် သိသိ မသိသိ ဖင္ပိတ္ျငင္းနည္းက တရက္၊ ကြန္ပ်ဴတာ ဖြင့္နည္း ပိတ္နည္းက တရက္၊ က်န္တဲ့ သံုးရက္ကေတာ့ ႏုိင္ငံေရး ဆိုတာရယ္ ဒီမိုကေရစီ ဆိုတာရယ္ စာလံုးေပါင္း တတ္ဖို႔၊ တို႔ တာဝန္အေရးသံုးပါးတို႔၊ သူ႔တာဝန္ အေရးသံုးပါးတို႔ကို အလြတ္ရြတ္တတ္ေအာင္ က်က္ဖို႔ … ဒါပဲေလ။ တပတ္က မ်ားေတာင္ မ်ားေနေသးတယ္ မဟုတ္ဘူးလား။

ထုိစဥ္ အလံတင္အခမ္းအနား က်င္းပၿပီး အလံကို အေလးျပဳၾကသည္ ...။ ၿပီးသြားသည္ႏွင့္ ႀကိဳးႀကီးခ်ိတ္ဝတ္ ခ်ိဳကုပ္မ်ားမွာ ဦးရုကၡစိုးနားသို႔ သူ႔ထက္ငါ ဝိုင္းလာၾကေလသည္ ...။

ခ်ိဳကုပ္။     ။ ဟဲ့ဟဲ့ … ဘာလုပ္ၾကတာလဲ … ဘာလုပ္ၾကမလို႔လဲ … ဦးရုကၡစိုးႀကီး အသက္ရွဴက်ပ္ ေနပါ့မယ္။

ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးေျပာသည္ကို တေယာက္မွ ဂရုမစိုက္ၾကဘဲ ဦးရုကၡစိုးႀကီး၏ ေျခမ်ားလက္မ်ားကို ဆြဲကိုင္က အသီးသီး ေတာင္းပန္ေနၾကသည္ …။

ႀကိဳးႀကီးခ်ိတ္ ခရမ္းေရာင္ဝတ္ ခ်ိဳကုပ္တေယာက္က ခ်ိုဳကုုပ္ဒူးႀကီးဘက္သို႔ လွည့္၍ “မ်ားတို႔ … ဒီက ဦးရုကၡစိုးႀကီးနဲ႔ ထုိင္းႏုိင္ငံ လိုက္သြားမလို႔ေလ။ သူနဲ႔ဆို ဗီဇာလည္း မလိုဘူး၊ ေလယာဥ္လည္း စီးစရာမလိုဘူးဆိုေတာ့ မ်ားတို႔ထဲက ႏိုင္သေလာက္ ေခၚသြားခိုင္းမလို႔ ...။ ေနာ္ … ဦးရုကၡစိုးႀကီး မ်ားတို႔ကို ေခၚသြားပါေနာ္” ဟု ေျပာလိုက္သည္။

ေနာက္တေယာက္ကလည္း “ဟုတ္တယ္ မ်ားတို႔ကို ေခၚသြားေပးပါ။ ဟိုေရာက္ရင္ ဦးရုကၡစိုးကို ဒုကၡ မေပးပါဘူး။ မ်ားတို႔ဘာသာ မ်ားတို႔ လုပ္စားပါ့မယ္” ဟု ေျပာျပန္သည္။

အျဖစ္မွန္ကို သိသြားေသာ ဦးရုကၡစိုးႀကီးမွာ ဤ အခမ္းအနားသို႔ ဆတ္ေဆာ့စြာ လာမိေသာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ႀကိမ္ဆဲရင္း ႀကိဳးႀကီးခ်ိတ္ဝတ္ ခ်ိဳကုပ္မ်ားၾကားမွ အျမန္ဆံုးအလ်င္ျဖင့္ ကိုယ္ေရာင္ေဖ်ာက္ကာ ထြက္ေျပးရေလေတာ့သတည္း။     ။

ေထြရာေလးပါး က႑သည္ Satire ေခၚ သေရာ္စာ က႑ ျဖစ္ပါသည္။ သတင္းအခ်က္အလက္ အမွန္မ်ား အေပၚ အေျခခံ ေရးသားထားျခင္း မဟုတ္ပါ။
 
Facebook Video Blog
ကာတြန္း
ကာတြန္း
စစ္သည္ေတာ္ စာမ်က္ႏွာ
Ads-for-Cmnat224tg
  • အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္
  • သူ႔အေတြး သူ႔အျမင္

ဒီမိုကရက္တစ္ ယဥ္ေက်းမႈ တည္ေဆာက္ၾကပါစို႔

ျမန္မာျပည္ စာနယ္ဇင္းေလာက အတြက္ အံ့အားသင့္စရာေကာင္းေသာ၊ သို႔ေသာ္ ဝမ္းေျမာက္ဖြယ္ေကာင္းေသာ သတင္းတပုဒ္ကို ယခုရက္ပိုင္းတြင္ ၾကားလိုက္ရသည္။ ျပည္ပအေျခစိုက္

အျပည့္အစံုသို႔

ဆႏၵမေစာၾကပါႏွင့္

ဧရာဝတီျမစ္ဆံု ေရအားလွ်ပ္စစ္ စီမံကိန္းႀကီးအား သမၼတ ဦးသိန္းစိန္မွ ဆိုင္းငံ့ေၾကာင္း ေၾကညာခ်က္သည္ ျမန္မာ တမ်ိဳးသားလုံး၏ ညီညြတ္မႈေၾကာင့္ ေအာင္ျမင္မႈရသည္ဟု ေျပာရပါမည္။

အျပည့္အစံုသို႔

Donate to Irrawaddy

ေငြလဲႏႈန္း

ေအာက္တိုဘာ ၀၆၊ ၂၀၁၁
us ေဒၚလာ = ၈၃၀ က်ပ္
th ဘတ္ = ၂၅.၆ က်ပ္