ဦးေလးျဖစ္သူက စက္ခ်ဳပ္တဲ့ အလုပ္လုပ္ၿပီးေတာ့ တူျဖစ္သူကေတာ့ က်ပန္း အလုပ္လုပ္ပါတယ္။
သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္က အတူေနၾကေပမယ့္ သေဘာထား အျမင္ေတြေတာ့ မတူၾကပါဘူး။ မၾကာခဏ ျငင္းခုန္ စကားမ်ားၾက ပါ တယ္။
အခုလည္း တူအရီး ႏွစ္ေယာက္ အရက္၀ိုင္းေလး ဖြဲ႕မိေနၾကျပန္ပါၿပီ။
သက္ႏုိင္က သူ႔အလုပ္က အပိုေၾကးေလး ရလာလို႔ ဦးေလး ျဖစ္သူကို အရက္ျဖဴေလး နဲ႔ ျပဳစုမယ္စိတ္ကူးနဲ႔ ဒီ၀ိုင္းေလးဖြဲ႕တာပါ။
အရက္နဲ႔ ျမည္းဖို႔လည္း နည္းနည္းနဲ႔ က်ဲက်ဲ၀ိုင္းဆိုသလို လက္ဖက္သုပ္(အဘိုးႀကီးသုပ္)၊ ကန္စြန္းပလိန္း နဲ႔ ၾကက္ဥ ဟတ္ဖ္႐ုိက္ ေၾကာ္လည္း စီစဥ္ထားပါေသးတယ္။
သက္ႏုိင္က အရက္ကို ဖန္ခြက္ ႏွစ္ ခြက္ထဲ ညီတူ မွ်တူ ငွဲ႔လိုက္ၿပီးေတာ့ သူ႔ဦးေလးကို စကား စလိုက္ပါတယ္။
“ကဲ ဦးေလးၾကည္ ခ်ီးယားစ္ ဗ်ာ၊ က်ေနာ့္ ရွိတာေလးနဲ႔ ျဖစ္သလိုပဲ စီစဥ္ရတာ ခ်လိုက္ရေအာင္”
ဦးၾကည္ကလည္း အရက္ခြက္ခ်င္းတိုက္လိုက္ကာ တႀကိဳက္တည္းေမာ့ခ်လိုက္ၿပီး လက္ဖက္သုပ္ ကုိ ႏႈိက္ျမည္းလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သက္ႏုိင္ ကိုလည္း ေျပာလိုက္ပါတယ္။
“ေကာင္းကြာ ၊ ရင္ထဲကို ပူဆင္းသြားတာပဲ၊ မင့္ရွိတာေလးလို႔ ဆုိေပတဲ့ ေစတနာသာ အဓိကပါကြာ”
အရက္ကျဖင့္ ေသာက္ခါစပဲ ရွိေသး “စ လာၿပီ” လို႔ သက္ႏုိင္က ေတြးလိုက္ပါတယ္။
ဘာျဖစ္လို႔လည္း ဆုိေတာ့ ဦးၾကည္က စာတိုေပစေလးကလည္း ဖတ္မွတ္ေလ့လာ၊ အာေဘာင္အာရင္း သန္သန္နဲ႔ ေျပာဆို ေဆြး ေႏြးတတ္တဲ့ ၀ါသနာေလးကလည္းပါ၊ စကားေျပားရင္လည္း တကယ့္ကို အသံက်ယ္က်ယ္ အာေဘာင္ အာရင္း သန္သန္နဲ႔ ေျပာ တဲ့လူ။ အဲဒီလိုမ်ိဳး လူ။ သက္ႏုိင္က ေတြ႕ဖူးႀကံဳဖူးတာမ်ားၿပီမဟုတ္လား။ ဒါေပမယ့္ သက္ႏုိင္က အလိုက္အထိုက္ လုပ္လိုက္တယ္။
“ဟုတ္ကဲ့ ဦးေလးၾကည္”
အဲဒီလို သက္ႏုိင္ဆီက ေလးစားသမႈ ပုံစံျပလိုက္ရင္ပဲ ဦးၾကည္က အရက္ကို ကုိယ့္ဘာသာ ဖန္ခြက္ထဲ ငွဲ႔ ေသာက္လိုက္၊ အျမည္း ကိုလည္း လက္နဲ႔ႏႈိက္လိုက္လုပ္ရင္း အသံက်ယ္က်ယ္နဲ႔ စကားဆက္ေနပါေတာ့တယ္။
“ေအး ေစတနာ ဆုိတာ တူေသာ အက်ိဳးေပးတယ္လို႔ ဘုရား ေဟာထဲမွာလည္း ပါတယ္မဟုတ္လားကြာ ေအ့ ”
ဦးၾကည္က အရွိန္ရလာေလၿပီ။
“ဟုတ္ကဲ့”
“တဦးက ေစတနာ တဦးက ေမတၱာ ဆုိတာလည္း ရွိတယ္မဟုတ္လား”
“ဟုတ္ကဲ့”
သက္ႏုိင္က အာ႐ုံလႊဲခ်င္တဲ့ သေဘာနဲ႔ သူ႔ ဖန္ခြက္ထဲ အရက္ ငွဲ႔ေပးလိုက္တာကို ဦးၾကည္က လက္ကာၿပီး ျပန္ေျပာတယ္။
“ရပါတယ္ကြာ ၊ ေတာ္ၿပီေလ ေတာ္ၿပီ ေတာ္ၿပီ”
ေတာ္ၿပီသာ ဆိုတယ္၊ တကယ္ေတာ့ ဦးၾကည္လက္က ဖန္ခြက္ကုိ အုပ္လိုက္တာ မဟုတ္ဘူး၊ သူ႔ လက္ဖ၀ါး ႏွစ္ဘက္ကုိ ရင္ဘတ္နားမွာ ကတ္ထားၿပီးေျပာေနတာ။
ေသာက္ရင္းစားရင္းနဲ႔ အရက္လည္း ေတာ္ေတာ္ ကုန္သြားၿပီ။ အျမည္းေတြလည္း ကုန္ေတာ့မယ္။ သက္ႏုိင္လည္း အရွိန္ရေနၿပီ။
ဦးၾကည္က ပုလင္းထဲက အရက္ကို ငွဲ႔ေသာက္ရင္း အျမည္း ပန္းကန္ကို လက္လွမ္းလိုက္ျပန္ပါတယ္။
အဲဒီမွာ သက္ႏုိင္က ဦးၾကည္ကို စေျပာလာတယ္။
“ဦးေလး အျမည္း ေနာ္”
“စားပါတယ္ ငါ့ တူရ”
အဲဒီလို ဦးၾကည္က သူ႔ကို သက္ႏုိင္က အျမည္းမစားမွာ စုိးလို႔ သတိေပးတယ္အထင္နဲ႔ အျမည္းႏႈိက္ဖို႔ ေနာက္တခါ လက္လႈပ္ရွား တဲ့ အခ်ိန္မွာ သက္ႏုိင္ကလည္း ထပ္ေျပာတယ္။
“ဦးေလး အျမည္းေနာ္”
“စားပါတယ္ ငါ့ တူရ”
ဒီလုိနဲ႔ အျမည္းက ကုန္ခါနီးဆိုေတာ့ သက္ႏုိ္င္က ထပ္သတိေပးတယ္။
“ဦးေလး အျမည္းေနာ္”
ဦးၾကည္ကလည္း သူ႔ကို စားခိုင္းတယ္ထင္ၿပီးေတာ့ ေစာေစာက အတိုင္းပဲ ျပန္ေျပာတယ္။
“စားပါတယ္ ငါ့ တူရ”
ေနာက္ဆုံး သက္ႏုိင္ မေနႏုိင္ေတာ့ဘူး။
သက္ႏိုင္ ေဒါသ ေပါက္ကြဲၿပီး စိတ္ဆုိးမန္ဆိုးနဲ႔ ဦးၾကည္ကို ေျပာလိုက္တာကေတာ့ -
“ခင္ဗ်ား စားလြန္လြန္းလို႔ ေျပာေနတာ၊ အျမည္းက အဲဒါ အကုန္ပဲ မရွိေတာ့ဘူး”
အဲဒီမွာတင္ ထုံးစံအတိုင္း တူအရီး ႏွစ္ေယာက္ စကားမ်ားၿပီး အရက္၀ိုင္းလည္း ပ်က္သြားပါေတာ့တယ္။
ကုိဒဲ့ဒိုး
(သူငယ္ခ်င္း တေယာက္ရဲ႕ ကုိယ္ေတြ႕အျဖစ္အပ်က္ကို ျပန္လည္ မွ်ေ၀ျခင္းျဖစ္ပါတယ္)
ဧရာ၀တီ ပရိသတ္ႀကီး ေပ်ာ္ရႊင္ရယ္ေမာႏုိင္ရန္ “ရယ္စရာ ေမာစရာ” ဟာသ က႑သစ္ စတင္ဖြင့္လွစ္ လိုက္ပါသည္။ မည္သူမဆို မိမိ ဘ၀ အေတြ႕အႀကဳံ မ်ားထဲက အျပစ္ကင္းစြာ ရယ္ေမာႏုိင္ေသာ ရယ္စရာ ဟာသမ်ားကို ဤက႑အတြက္ ေပးပို႔ႏုိင္ပါသည္။ အသံုးျပဳမည့္ စာမူမ်ားကို အေၾကာင္း ျပန္ၾကားပါမည္။
This e-mail address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it သို႔ ေပးပို႔ပါရန္။
ႏွလုံးဟာဒယ ရႊင္ျပႏုိင္ၾကပါေစ။| < Prev | Next > |
|---|