၂၀၀၃ ခုႏွစ္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ အလယ္ပိုင္း ဒီပဲယင္းေဒသ၌ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ၎ကို ေထာက္ခံသူမ်ားအေပၚ စစ္ အစိုးရက ရက္ရက္စက္စက္ အၾကမ္းဖက္တိုက္ခိုက္ခဲ့ခ်ိန္တြင္ တုံ႔ျပန္သည့္အေနျဖင့္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုက ျမန္မာ ႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရးႏွင့္ ဒီမိုကေရစီဥပေဒ (Freedom and Democracy Act) ကို ျပဌာန္း၍ စစ္အစိုးရကို အေရးယူခဲ့သည္။
၂၀၀၅ ခုႏွစ္တြင္းလည္း သမၼတဘုရွ္က ျမန္မာႏိုင္ငံကို ကမၻာေပၚတြင္ ၾကြင္းက်န္တည္ရွိေနသည့္ "အာဏာရွင္မ်ား၏ ခံက တုတ္ ႏိုင္ငံတခု" အျဖစ္ က်ဴးဘား၊ အီရန္၊ ေျမာက္ကိုရီးယား၊ ဇင္ဘာေဘြ၊ ဘယ္လာရုစ္ ႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ အတူ တတန္းတည္း ထား၍ ေ၀ဖန္ခဲ့ျပန္သည္။
လြန္ခဲ့သည့္ႏွစ္ စက္တင္ဘာလ လူထုဆႏၵျပပြဲမ်ားကို အၾကမ္းဖက္ေခ်မႈန္းခဲ့ခ်ိန္တြင္လည္း သမၼတဘုရွ္က စစ္အစိုးရအေပၚ အႀကိမ္ႀကိမ္ျပစ္တင္ေ၀ဖန္ခဲ့ၿပီး စစ္အစိုးရေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားႏွင့္ ၎တို႔၏ လက္ေ၀ခံစီးပြားေရးသမားမ်ားကို ဒဏ္ ခတ္ပိတ္ဆို႔မႈမ်ား တိုး၍ ခ်မွတ္ခဲ့သည္။ ထပ္မံ၍ အားေပးေထာက္ခံမႈ လကၡဏာေဖာ္ျပခ်က္တခုအေနျဖင့္ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စု ကြန္ဂရက္လႊတ္ေတာ္မွ အရပ္သားမ်ားသို႔ အျမင့္ဆံုးဂုဏ္ျပဳဆုအျဖစ္ ခ်ီးျမႇင့္ေလ့ရွိသည့္ ကြန္ဂရက္ လႊတ္ေတာ္ ေရႊတံဆိပ္ဆု (Congressional Gold Medel) ကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သို႔ လြန္ခဲ့သည့္ဒီဇင္ဘာ လက အပ္ႏွင္းခ်ီးျမႇင့္ခဲ့ျပန္သည္။ ထို႔ေနာက္ ဇူလိုင္လတြင္ သမၼတဘုရွ္က ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ေက်ာက္စိမ္းမ်ားအပါအ၀င္ အဖိုး တန္ ေက်ာက္ျမက္မ်ား တင္သြင္းမႈအေပၚ တားျမစ္သည့္ ဥပေဒ (Burma Jade Law) ကို လက္မွတ္ေရးထိုးျပဌာန္း၍ စီးပြား ဒဏ္ခတ္မႈကို တဆင့္တိုးခဲ့သည္။
ရႈပ္ေထြးသည့္ ျပႆနာမ်ားကို အျဖဴႏွင့္ အမည္းျဖစ္သာ ခြဲျခားရႈျမင္ေလ့ရွိသူဟု သမၼတဘုရွ္ကို လူအမ်ားက မ်ားမၾကာ ဆိုသလို ေ၀ဖန္မႈ ရွိခဲ့ၾကသည္။ သူ၏ ႏိုင္ငံေရးအယူအဆကို အီရတ္ႏိုင္ငံအေပၚ ဇြတ္အတင္း သြတ္သြင္းခဲ့သည့္အတြက္ သမၼတဘုရွ္ကို လူအမ်ားက ျပစ္တင္ရႈံ႔ခ်ၾကေသာ္လည္း၊ လူတခ်ဳိ႕က ေထာက္ျပေ၀ဖန္ၾကရာတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ အေရးကိစၥ၌ မူ သူ၏ စံတန္ဖိုးထားခ်က္မ်ားအတိုင္း ရပ္တည္ေဆာင္ရြက္ရန္ ပ်က္ကြက္ေနေသးသည္ဟု ဆိုၾကပါသည္။ လက္ေတြ႔ အေျခ အေနကလည္း သူတို႔ေ၀ဖန္ၾကသည့္အတိုင္း ရွိေနခဲ့ပါသည္။
သမၼတဘုရွ္ႏွင့္ သမၼတကေတာ္ ေလာ္ရာဘုရွ္တို႔က ျမန္မာ့ႏိုင္ငံအေရးအေပၚ ပုဂၢိဳလ္ေရးအရ ျပင္းျပစြာ စိတ္၀င္စားမႈရွိေန ေၾကာင္း ေဖာ္ျပခဲ့ၾကပါသည္။ ၾသဂုတ္လဆန္းပိုင္းတြင္ သမၼတႏွင့္ သမၼတကေတာ္တို႔က ထိုင္းႏိုင္ငံရွိ ျပည္ပေရာက္ ျမန္မာ အတိုက္အခံကိုယ္စားလွယ္မ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆံုခဲ့ၾကၿပီး နယ္စပ္ရွိ ဒုကၡသည္စခန္းမ်ားသို႔လည္း သြားေရာက္လည္ပတ္ခဲ့ ၾကပါ သည္။ ဤအျဖစ္အပ်က္မွာ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးသမိုင္းတြင္ ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္ဟု ဆိုရမည္ျဖစ္ၿပီး အေမရိကန္သမၼတႏွင့္ သမၼတကေတာ္တို႔က ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီအေရးႏွင့္ လူသားခ်င္းစာနာမႈဆိုင္ရာကိစၥမ်ားကို အထူးအာရံုစိုက္၍ ပုဂၢိဳလ္ေရးအရ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် အေလးေပးခဲ့သည္မွာ ဤတႀကိမ္သာ ရွိပါေသးသည္။
သမၼတဘုရွ္ႏွင့္ သမၼတကေတာ္တို႔ထံမွ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ေထာက္ခံအားေပးမႈ ရရွိေနသည္မွာ ျမန္မာျပည္သူမ်ားအတြက္ ကံေကာင္းသည္ဟု ဆိုရမည္ျဖစ္သည္။ ၎တို႔က ျမန္မာ့အေရးကို ႏိုင္ငံတကာ ႏိုင္ငံေရးမ်က္ႏွာစာတြင္ ေရွ႕တန္းေရာက္ လာေအာင္ တြန္းတင္ေပးႏိုင္ၾကသူမ်ားလည္း ျဖစ္ပါသည္။
သို႔ေသာ္လည္း သမၼတဘုရွ္၏ ျမန္မာႏိုင္ငံအေပၚ ခ်မွတ္က်င့္သံုးေနသည့္ မူ၀ါဒမ်ားအေပၚ ေ၀ဖန္ေနၾကသူမ်ားလည္း မရွား လွပါ။ ေ၀ဖန္ေျပာဆိုေနၾကသူမ်ားလည္း ရွိေနၾကပါေသးသည္။
တခ်ဳိ႕ေသာ ေ၀ဖန္သူမ်ားက ေထာက္ျပၾကရာတြင္ တိုက္ခိုက္ေ၀ဖန္မႈမ်ား ၾကံဳေနရသည့္ သမၼတအတြက္ ျမန္မာ့အေရး သည္ သိပ္ရႈပ္ေထြးမႈ မရွိလွသည့္ ႏိုင္ငံျခားေရးမူ၀ါဒ ျပႆနာျဖစ္ၿပီး ေနျပည္ေတာ္ရွိ ျမန္မာစစ္အစိုးရႏွင့္ ဆက္ဆံေရးတြင္ သူက အျမဲတေစ သမၼာေဒ၀၊ နတ္သူေတာ္မ်ားသဖြယ္ အေပၚစီးယူ ရပ္တည္ေလ့ရွိသည္ဟု ဆိုၾကပါသည္။
တခ်ဳိ႕ေ၀ဖန္ေနၾကသူမ်ားကလည္း အကယ္၍ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုကသာ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ စစ္မွန္သည့္ ႏိုင္ငံေရး ေျပာင္းလဲမႈမ်ားကို ေလးေလးနက္နက္ လုပ္ေဆာင္လိုပါက စီးပြားေရးဒဏ္ခတ္ပိတ္ဆို႔မႈ သက္သက္မွ်ႏွင့္ မလံုေလာက္ႏိုင္၊ ၀ါရွင္တန္ရွိ အေမရိကန္အစိုးရအေနျဖင့္ ေဒသအတြင္းရွိ အဓိကအင္အားစုမ်ားျဖစ္သည့္ တရုတ္၊ အာဆီယံႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ လည္း ပိုမို၍ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ရန္ လိုမည္ဟု ဆိုၾကပါသည္။ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုက ရန္ကုန္တြင္ မၾကာေသးမီ ကာလက သံရံုးအသစ္တည္ေဆာက္ခဲ့ေသာ္လည္း အမွန္မွာမူ ျမန္မာႏိုင္ငံႏွင့္ ၎တို႔၏ သံတမန္ေရးဆက္ဆံမႈ အဆင့္ အတန္းကို ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ အစုလိုက္အျပံဳလိုက္ သတ္ျဖတ္ေခ်မႈန္းမႈမ်ား ျဖစ္ပြားစဥ္ကပင္ စတင္၍ အဆင့္အတန္းေလွ်ာ့ခ် ထားရွိခဲ့ပါသည္။
ေနာက္ထပ္ အေလးအနက္ျပဳစရာ အခ်က္တခုမွာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံႏွင့္ ပတ္သက္၍ မဟာဗ်ဴဟာ ဆိုင္ရာ အက်ဳိးစီးပြား ရွိမေနျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ တရုတ္ႏိုင္ငံကမူ အက်ဳိးစီးပြားအေလွ်ာက္ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္မွစတင္၍ ျမန္မာ ႏိုင္ငံ၏ အဓိက ကုန္သြယ္ဖက္ ျဖစ္လာခဲ့ၿပီး အဓိကလက္နက္တင္ပို႔ ေထာက္ပံ့သူလည္း ျဖစ္လာခဲ့သည္။
ဤအေနအထားေၾကာင့္ပင္ ျမန္မာစစ္အစိုးရက ကုလသမဂၢကဲ့သို႔ေသာ ႏိုင္ငံတကာဆက္ဆံေရး မ်က္ႏွာစာမ်ားတြင္ တရုတ္ႏိုင္ငံကုိ အားကိုးအားထားရာ ျဖစ္လာခဲ့ရပါသည္။ ေဘဂ်င္းရွိ တရုတ္အစိုးရကလည္း ျမန္မာ့အေရးကဲ့သို႔ေသာ ကိစၥမ်ား ကုလသမဂၢ လံုျခံဳေရးေကာင္စီတြင္ တင္သြင္း ေဆြးေႏြးရန္ ရွိလာပါက ဗီတိုအာဏာသံုး၍ ပိတ္ပင္တားဆီးကာ စစ္အစိုးရကို ဆက္လက္ကာကြယ္ ေပးထားခဲ့သည္။
တခ်ဳိ႕ေသာ အၾကံေပးသူမ်ားကမူ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုအေနျဖင့္ လာမည့္ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲကာလ ေနာက္ ပိုင္း ျဖစ္လာမည့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ႏိုင္ငံေရးအသြင္ေျပာင္းကာလကို ေရရွည္ေမွ်ာ္ျမင္၍ မူ၀ါဒခ်မွတ္ ျပင္ဆင္သင့္သည္ဟု ဆို ၾကပါသည္။ ဤေရြးေကာက္ပြဲေနာက္ပိုင္းတြင္ စစ္အစိုးရ၏ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးသန္းေရႊ လက္ရွိႏိုင္ငံေရး ဇာတ္ခံုမွ စြန္႔ခြာ၍ ထြက္သြားဖြယ္လည္း ရွိေနပါသည္။
အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုအေနျဖင့္ အနီးကပ္ေလ့လာေစာင့္ၾကည့္၍ ဆံုးျဖတ္ေဆာင္ရြက္သင့္သည့္ က႑တခုလည္း ရွိပါ ေသးသည္။ ၎မွာ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ႏွင့္ မည္သို႔ေသာ ဆက္ဆံေရးမ်ား ေရွ႕ဆက္ေဆာင္ရြက္မည္နည္းဟူသည့္ ကိစၥ ျဖစ္ပါသည္။ လြန္ခဲ့သည့္ ဆယ္စုႏွစ္အတြင္းတြင္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုသည္ တျခားေသာ ဥေရာပသမဂၢ အပါအ၀င္
အေနာက္တိုင္း ႏိုင္ငံမ်ားထက္စာလွ်င္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ျပည္တြင္း၊ ျပည္ပရွိ ဒီမိုကေရစီ လႈပ္ရွားမႈမ်ား၊ အတိုက္အခံ အင္အား စုမ်ားႏွင့္ ပို၍ မိတ္ေဆြဖြဲ႔ထားႏိုင္ခဲ့ပါသည္။ သို႔ပါေသာ္လည္း ျမန္မာ့တပ္မေတာ္အတြင္း အေျပာင္းအလဲကို ဖန္တီးႏိုင္မည့္ အင္အားစုမ်ားကို အေမရိကန္က ေဖာ္ထုတ္ သတ္မွတ္ႏိုင္ခဲ့ျခင္း မရွိသလို မိတ္ေဆြဖြဲ႔ထားႏိုင္ခဲ့ျခင္းလည္း မရွိခဲ့ပါ။
သံသယျဖစ္ဖြယ္မလိုသည့္အခ်က္မွာ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ရွိ အရာရွိအမ်ားအျပားက ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊအေနျဖင့္ ကမၻာ့ အင္အားအႀကီးဆံုးႏိုင္ငံႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းသင့္ျမတ္သည္ကို ျမင္လိုလွၿပီး သူတို႔က အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုအေနျဖင့္ ပို၍ ျပတ္ျပတ္သားသား၊ ပို၍ ဦးေဆာင္ ကမကထျပဳသည့္ မူ၀ါဒမ်ားျဖင့္ ခ်မွတ္ေဆာင္ရြက္လာသည္ကိုလည္း ျမင္ေတြ႔လို ေနၾကပါသည္။ တခ်ဳိ႕ေသာ ျမန္မာစစ္အရာရွိမ်ားက အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုအေနျဖင့္ တပ္မေတာ္အတြင္း ပို၍ လႈပ္သာ လွည့္သာမည့္ ေနရာလပ္မ်ား၊ လုပ္ပိုင္ခြင့္မ်ား ဖန္တီးေပးရန္ လိုလားေနၾကပါသည္။ သို႔မွသာ သေဘာထားေပ်ာ့ေျပာင္း သည့္ အင္အားစုမ်ားက ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊဦးေဆာင္သည့္ ေခါင္းမာဂိုဏ္းသားမ်ားကို ဆန္႔က်င္တြန္းလွန္ႏိုင္ရန္ အခြင့္သာ ေစလိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။
ေ၀ဖန္ေနၾကသူမ်ားကေရာ ျမန္မာအတိုက္အခံမ်ားကပါ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုအေနျဖင့္ ႏိုင္ငံေရးအရ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ မ်ားတိုး၍ ေဆာင္ရြက္ရန္ လိုလားေနၾကပါသည္။ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္အတြင္း ျဖစ္ေပၚတိုးတက္မႈမ်ားကို အနီးကပ္ေစာင့္ ၾကည့္၍ အာဆီယံႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ ၀ါရွင္တန္အၾကား လြန္းပ်ံေျပးလႊားေဆာင္ရြက္ေနမည့္ သံတမန္ဆက္ဆံေရးမ်ဳိး ျဖစ္ေစ လိုေနၾကပါသည္။
ေသခ်ာသည့္အခ်က္မွာ စစ္အစိုးရက ၎ဆက္လက္တည္ျမဲေနေရးအတြက္ ထိန္းသိမ္းႏိုင္စြမ္း ရွိမေနပါ။ ၀ါရွင္တန္ရွိ အေမရိကန္အစိုးရအေနျဖင့္ ေရတို ေရရွည္ မဟာဗ်ဴဟာမ်ားကို ေသခ်ာခ်မွတ္၍ ျမန္မာႏိုင္ငံကို စီးပြားဒဏ္ခတ္ပိတ္ဆို႔ ထားသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္တည္း၌ ေဒသအတြင္း ပို၍ တက္ႂကြစြာ တြန္းထိုးေဆာင္ရြက္ရန္ လိုအပ္ေနပါသည္။ ေဒသအတြင္းရွိ ၎၏ မဟာမိတ္မ်ား၊ မိတ္ဖက္အင္အားစုမ်ားႏွင့္ ပို၍ နီးကပ္စြာ ေဆာင္ရြက္ရန္ လိုေနပါသည္။
ဤသို႔ တက္ႂကြစြာေဆာင္ရြက္ျခင္းျဖင့္သာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုအေနျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ သိသာထင္ရွားသည့္ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲမႈမ်ား အမွန္တကယ္ ျဖစ္ေပၚလာေစရန္ အေျပာမဟုတ္၊ အလုပ္ျဖင့္ သက္ေသျပေနေၾကာင္း ထင္ရွားလာေစမည္ ျဖစ္သည္။ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္သည့္ အာဏာရွင္လက္ေအာက္ရွိ ျပည္သူမ်ားအတြက္ စိတ္ဓာတ္ေရးရာ ပံ့ပိုးမႈမွ်သာ ေပး ေနသည္မဟုတ္၊ လြတ္လပ္မႈအခြင့္အေရးမ်ားကို ကာကြယ္ေပးသူဟူ၍ ၎အတြက္နာမည္ေကာင္းရရံု ေဆာင္ရြက္ေပးေန သည္ မဟုတ္ေၾကာင္း ျပသႏိုင္လိမ့္မည္ ျဖစ္ပါေၾကာင္း။ ။
| < Prev | Next > |
|---|
