အခုအာဏာလုပြဲကေတာ့ လက္ရွိ ေအာက္လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေဟာင္း သူရ ဦးေရႊမန္းနဲ႔ ဒုတိယ သမၼတ - ၁ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေဟာင္း သီဟသူရ ဦးတင္ေအာင္ျမင့္ဦးတို႔ရဲ႕ အင္အားျပတဲ့ လြန္ဆြဲပြဲ ျဖစ္ေနပါတယ္။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ပဋိပကၡက ဘယ္ကို ဦးတည္မယ္ဆိုတာ ခန္႔မွန္းရခက္ေပမယ့္ ထိန္းမႏိုင္သိမ္းမရ မျဖစ္ခင္ ဒီျပႆနာကို ေျဖရွင္းဖို႔အေရး သမၼတ ဦးသိန္းစိန္တေယာက္ ေခါင္းမီးေတာက္ ေနေလာက္ၿပီ။ တကယ္လို႔ အေျခအေနကို မထိန္းဘူးဆိုရင္ သူလည္း ေဘးေရာက္သြားမွာျဖစ္သလို၊ ျမန္မာျပည္ဟာလည္း စစ္အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္က စက္ဆုပ္ဆိုရြားတဲ့ အေျခအေန ဆီကို ျပန္ေရာက္သြားႏိုင္တယ္။
ဦးေရႊမန္းဟာ ၿပီးခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္ ေအးခ်မ္းသာယာေရးႏွင့္ ဖြ႔ံၿဖိဳးေရးေကာင္စီ (နအဖ) လက္ထက္မွာ အလားအလာ အရွိဆံုး ထိပ္ပိုင္းအဖြဲ႔ဝင္ ျဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္။ လက္ေထာက္ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္အေနနဲ႔ တာဝန္ယူခဲ့ၿပီး နအဖ မွာ နံပါတ္ ၃ ေခါင္းေဆာင္ လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ သူရဲ႕ တရားဝင္ ရာထူးက ၾကည္း၊ ေရ၊ ေလ ညိႇႏႈိင္း ကြပ္ကဲေရးမႉး၊ ဒီရာထူးကို မၾကာေသးခင္က “အနားယူသြားၿပီ” ဆိုတဲ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊက ဖန္းတီးခဲ့ၿပီး သကၠရာဇ္ ၂၀၀၀ အေစာပိုင္းမွာ သူ႔ကို ေပးခဲ့တာပါ။
ဒီရာထူးေၾကာင့္ ဦးေရႊမန္းဟာ တပ္မေတာ္ စစ္ဆင္ေရးေတြကို ႀကီးၾကပ္ရၿပီး တိုင္းမႉး၊ တပ္မမႉးေတြ႔ရဲ႕ ေလးစားမႈနဲ႔ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္မႈေတြကို ရခဲ့တယ္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊနဲ႔ ဒုတိယ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးေမာင္ေအးတို႔ တရားဝင္ အနားယူ ၿပီးေနာက္ပိုင္းမွာ တပ္ရဲ႕ ေထာက္ခံမႈကို အခိုင္အမာ ရမယ့္သူလို႔လည္း အမ်ားကယူဆၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔လည္း ေရြးေကာက္ပြဲၿပီးရင္ သူ သမၼတျဖစ္လာ လိမ့္မယ္လို႔ ထင္ေၾကးေပးခံရတာေပါ့။
ဒါေပမယ့္ သူ႔ရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈနဲ႔ လူႀကိဳက္မ်ားမႈေတြကပဲ သူ႔ကို က်ရံႈးေစခဲ့တာျဖစ္ႏိုင္တယ္။ တပ္မေတာ္ထဲမွာ သူ႔ရဲ႕ၾသဇာ တျဖည္း ျဖည္း ႀကီးလာမႈဟာ တဖက္သားအေပၚ သံသယ လြန္ကဲတတ္တဲ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊကို တုန္လႈပ္ေကာင္း တုန္လႈပ္ေစႏိုင္ တယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း သမၼတ ရာထူး သူ႔ကိုမေပးဘဲ သူ႔ထက္စာရင္ လိုသလို ပံုသြင္းလို႔ ပိုရၿပီး အႏၱရာယ္လည္းနည္းတဲ့ ဦးသိန္းစိန္ကို ေပးခဲ့တာေပါ့။ ဦးသိန္းစိန္က သူ ဦးေနဝင္းနဲ႔ မိသားစုကို လက္စားေခ်ခဲ့သလိုမ်ိဳး သူနဲ႔ သူ႔မိသားစုကို လက္စားေခ်ဖို႔ ျဖစ္ႏိုင္ေခ် နည္းတဲ့သူလို႔ ခန္႔မွန္းတြက္ဆလို႔ရပါတယ္။
ဦးသိန္းစိန္ဟာ အရင္တုန္းက ဗုိလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊအေပၚ သစၥာရွိတဲ့ အရာရွိ၊ ၿပီးေတာ့ အရင္စစ္အစိုးရလက္ထက္မွာ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ လုပ္ခဲ့စဥ္ကလည္း ေရွ႕တန္းမွာ မားမားရပ္ၿပီး တျခားဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြကို သံတမန္နည္းနဲ႔ ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္ အကာအကြယ္ေပးခဲ့တာ ျဖစ္တယ္။ သူဟာ သူေတာ္စဥ္ေတာ့မဟုတ္တာ ေသခ်ာပါတယ္။ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္တဲ့ စစ္အစိုးရရဲ႕ ထိပ္တန္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးနဲ႔ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ျဖစ္ခဲ့တယ္ ဆိုတာကို အၿမဲတမ္း သတိရေနဖို႔ေတာ့လိုတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူဟာ အရင္ စစ္အစိုးရ ေခါင္းေဆာင္ အမ်ားစုထက္စာရင္ ခ်စားမႈနည္းၿပီး သူမ်ားေျပာတာကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္ နားေထာင္တတ္သူလို႔ လူသိမ်ားတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲ အၿပီးမွာ က်န္းမာေရးေၾကာင့္ တာဝန္က အနားယူခ်င္ေပမယ့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊက သူ႔ကို လိုအပ္တာမို႔ တာဝန္ဆက္ ယူခိုင္းခဲ့တာလို႔လည္း ေကာလာဟလ ထြက္လာခဲ့ေသးတာ ျဖစ္ပါတယ္။
အရွက္ရၿပီး ေသာကေတြ ပတ္လည္ဝိုင္းေနတဲ့ ဦးေရႊမန္းဟာ အထိနာစရာတခုနဲ႔ ထပ္ႀကံဳရျပန္တယ္။ အဲဒါကေတာ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊက ဦးတင္ေအာင္ျမင့္ဦးကို ဒုတိယ သမၼတ - ၁ အျဖစ္ ပြဲထုတ္လိုက္တာေၾကာင့္ပါပဲ။ နအဖ အတြင္းေရးမႉး ၁ နဲ႔ နံပါတ္ ၄ ေခါင္းေဆာင္၊ တခ်ိန္တည္းမွာလည္း စစ္ေထာက္ခ်ဳပ္အျဖစ္ တာဝန္ယူခဲ့တဲ့ ဦးတင္ေအာင္ျမင့္ဦးဟာ သေဘာထား တင္းမာသူ ျဖစ္ၿပီး ရိုင္းရိုင္းစိုင္းစိုင္း ေျပာတတ္သူလို႔ နာမည္ႀကီးသူျဖစ္တယ္။ သူ႔လူရင္းေတြနဲ႔ ျမန္မာျပည္ထဲမွာ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံၾကတဲ့ တရုတ္ ကုမၸဏီေတြကို စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြ အထူးအခြင့္အေရးနဲ႔ ခ်ေပးၿပီး ရလာတဲ့ ဝင္ေငြအေပၚ ရာခိုင္ႏႈန္း အေတာ္မ်ားမ်ား ျဖတ္ယူတယ္လို႔လည္း အပုပ္နံ႔ ထြက္ေနသူျဖစ္တယ္။
ဒါေပမယ့္ ဒီအရာေတြက ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးကို စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကမႈ မျဖစ္ေစခဲ့ဘူး။ သူ႔ကိုပဲ ဒုသမၼတ - ၁ အျဖစ္ ခန္႔အပ္ခဲ့တယ္။ ဒါဟာလည္း အံ့ၾသစရာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ဒါက ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးရဲ႕ ဂႏၳဝင္ေျမာက္တဲ့ က်ား ေရႊ႕ကြက္ေတြပါ။ အတြင္း ပဋိပကၡရွိေလေလ၊ သူ႔အတြက္ လံုၿခံဳတယ္လို႔ ယူဆေလကိုး။ အဲဒီေတာ့ အစိုးရသစ္ထဲမွာ လူေကာင္းနဲ႔ လူဆိုး ဆိုတာ ေတြကို တြဲထားခ်င္မွာေပါ့။
အခုေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး မွန္းထားခဲ့အတိုင္း အရပ္သားအစိုးရသစ္ရဲ႕ ထိပ္ပိုင္း ေခါင္းေဆာင္ေတြၾကားမွာ တင္းမာမႈေတြ သိသိသာသာ ျဖစ္ေနၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ေမးစရာရွိလာတာက သူ႔အေနနဲ႔ သူ႔အစြမ္းအစအေပၚ အရမ္း ယံုၾကည္စိတ္ခ်မႈ ထားခဲ့ေလသလား ဆိုတာပဲ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ သူရဲ႕ကစားကြက္ေတြက ဦးတင္ေအာင္ျမင့္ဦးဆိုတဲ့ အာဏာရွင္ ေနာက္တေယာက္ ေပၚထြက္ လာဖို႔ စင္တင္ေပးသလိုမ်ိဳး ျဖစ္မယ္ဆိုရင္ ဦးေရႊမန္း သမၼတ ျဖစ္တာထက္ကို သူ႔အတြက္ ပိုၿပီး အႏၱရာယ္ရွိႏိုင္လို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဦးတင္ေအာင္ျမင့္ဦးအေနနဲ႔ သေဘာထားတင္းမာသူ၊ အာဏာလိုခ်င္သူ ျဖစ္တာမို႔ အရပ္သားအစိုးရသစ္ထဲမွာ အာဏာရွိတဲ့၊ ဒါမွမဟုတ္လည္း အာဏာအရွိဆံုးဆိုတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္လာတာ အံ့ၾသစရာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ သူဟာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြခ်တဲ့ ေနရာမွာ ကိုယ္တိုင္ ပါဝင္ႏိုင္ေအာင္ လုပ္ခဲ့တာျဖစ္တယ္။ အဲဒီလိုလုပ္ေနတဲ့ ေနရာမွာလည္း ဘတ္ဂ်က္ကေန ကုန္သြယ္ေရးမူဝါဒ၊ ႏိုင္ငံေတာ္လံုၿခံဳေရး ကိစၥေတြအထိ တိုက္ရိုက္ပါဝင္ႏိုင္ေအာင္ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ကိုေက်ာ္ၿပီး လုပ္ခဲ့တာျဖစ္တယ္။
ဒါတင္မကေသးဘူး အခုဆိုရင္ သူဟာ ျပန္ၾကားေရးဝန္ႀကီး ဦးေက်ာ္ဆန္းနဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊရဲ႕ အေစာင့္အေရွာက္ခံ လူယံုတဦးျဖစ္တဲ့ အထက္လႊတ္ေတာ္ ဥကၠ႒ ဦးခင္ေအာင္ျမင့္ တို႔နဲ႔လည္း အုပ္စုဖြဲ႕ထားတယ္လို႔ ဆိုၾကတယ္။ ဒီလို ငါ့ျမင္းငါစိုင္း တဲ့ ဦးတင္ေအာင္ျမင့္ဦးတို႔ဂိုဏ္းဟာ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ရွိေနတာမို႔လည္း သူ႔အေနနဲ႔ အစိုးရသစ္ရဲ႕ အဓိကဆံုးျဖတ္ခ်က္ အေတာ္ မ်ားမ်ားကို ပုဂၢိဳလ္ေရးအရ ဝင္ေရာက္ စြက္ဖက္ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလိုလုပ္တဲ့အတြက္ ဦးသိန္းစိန္ရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အာဏာနဲ႔ မူဝါဒ အေကာင္အထည္ေဖာ္မႈ စြမ္းရည္ ႏွစ္ရပ္စလံုးကို ထိခိုက္ေလ်ာ့ပါး သြားေစပါတယ္။
တခ်ိန္တည္းမွာလည္း သူဟာ ဦးေရႊမန္းကို အသံမထြက္ေအာင္ လုပ္ထားႏိုင္ျပန္တယ္။ စီးပြားေရးသမားေတြကို ရန္ကုန္မွာ ေျပာခဲ့တဲ့ ဦးေရႊမန္းရဲ႕ မိန္႔ခြန္းကို ဦးေက်ာ္ဆန္းရဲ႕ ျပန္ၾကားေရးဝန္ႀကီးဌာနက ဆင္ဆာျဖတ္ခဲ့တာကိုး။
စီးပြားေရးသမားေတြကို ႏိုင္ငံ့သားေကာင္းေတြ ျဖစ္ၾကဖို႔ ဦးေရႊမန္းက သူ႔မိန္႔ခြန္းထဲမွာ တိုက္တြန္းခဲ့တယ္။ သူကိုယ္တိုင္လည္း ဦးသိန္းစိန္ လူထုကိုေျပာခဲ့တဲ့အတိုင္း “အစိုးရေကာင္း” တရပ္ျဖစ္လာဖို႔ တာဝန္ရွိသူေတြနဲ႔အတူ ႀကိဳးပမ္းသြားမယ္လို႔ ကတိေပး ခဲ့တယ္။ “ဥပေဒအထက္တြင္ မည္သူမွ်မရွိေစရ” လို႔ေတာင္ ဆိုခဲ့ေသးတယ္။ ဒီစကားကို စစ္အစိုးရက ေထာက္လွမ္းေရး ေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေဟာင္း ဦးခင္ညြန္႔ကို ၂၀၀၄ မွာ ျဖဳတ္တုန္းက ဦးေရႊမန္းပဲ ေနာက္ဆံုး ေျပာခဲ့တာပါ။ ဒီတႀကိမ္ ဒီစကားကို ေျပာတဲ့ အခါက်ေတာ့ တေယာက္ေယာက္ကို ရည္ရြယ္ၿပီး ေျပာတာလားလို႔ လူတိုင္းက စူးစမ္းၾကတယ္။ သူ႔ၿပိဳင္ဘက္ ဦးတင္ေအာင္ျမင့္ဦးကို ညႊန္းတာလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ဦးသန္းေရႊကိုလား စသျဖင့္ေပါ့။
တိုင္းျပည္တျပည္မွာ လႊတ္ေတာ္ မရွိဘူးဆိုရင္ တိုင္းသူျပည္သားေတြ ဖိႏွိပ္ခံရမယ္လို႔လည္း ဦးေရႊမန္းက ဆက္ေျပာေသးတယ္။ သူဟာ စစ္အစိုးရေဟာင္းမွာ အထင္ရွားဆံုးနဲ႔ အာဏာအရွိဆံုး တေယာက္ျဖစ္ခဲ့တယ္ဆိုတာရယ္၊ ၿပီးေတာ့ သူ႔သားႏွစ္ေယာက္ဟာ အဲ့ဒီအစိုးရဆီကေန အေရးပါတဲ့ စီးပြားေရး အခြင့္အလမ္းေတြ ရတဲ့အတြက္ သူ႔မိသားစု ႂကြယ္ဝ ခ်မ္းသာလာခဲ့တယ္ ဆိုတာရယ္ကို ေမ့ၿပီး ဒီစကားေတြကို ေျပာေနသလိုမ်ိဳး ျဖစ္ေနပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ဆုတ္ယုတ္မႈေတြကိုေတာ့ ဦးေရႊမန္းက ဝန္ခံတယ္။ ျမန္မာျပည္ဟာ အျခားႏိုင္ငံေတြထက္စာရင္ အမ်ားႀကီး ေနာက္က်က်န္ခဲ့ၿပီ၊ ႏိုင္ငံတကာ အျမင္မွာ အထင္ေသးစရာျဖစ္ေနၿပီလို႔ သူကဆိုတယ္။ ဒီလို တဲ့တိုးေျပာတာဟာ စီးပြားေရးသမား ေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားအတြက္ သေဘာက်စရာျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဦးေက်ာ္ဆန္းအတြက္ေတာ့ သေဘာက်စရာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔မိန္႔ခြန္းကို သတင္းစာထဲမွာ ျပည့္ျပည့္စံုစုံ ထည့္ခြင့္မျပဳတာေပါ့။ သူနဲ႔ ဘယ္လိုမွ သင့္ျမတ္လို႔ရမွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ျမင္တာကိုး။
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ အရင္ လက္ေထာက္ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္လုပ္ခဲ့တဲ့ ဦးေရႊမန္းရဲ႕ ၾသဇာက သိပ္ႀကီးတာမို႔ သူ႔ကို လံုးဝ အသံတိတ္ေအာင္ လုပ္လို႔မရသလို ဖယ္ထုတ္လိုက္လို႔လည္း မရပါဘူး။ လက္ရွိ တပ္မေတာ္ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး မင္းေအာင္လႈိင္ဟာ ဦးေရႊမန္းအေပၚ သစၥာရွိသူလို႔ အမ်ားက တြက္ဆ ခန္႔မွန္းၾကပါတယ္။ မၾကာေသးခင္က လုပ္ခဲ့တဲ့ တိုင္းမႉး တပ္မမႉးေတြ အေျပာင္း အလဲမွာ လက္ရွိ ကာခ်ဳပ္က သူဘာလဲဆိုတာ စၿပီး အေမာက္ေထာင္ျပၿပီလို႔ ေလ့လာေစာင့္ၾကည့္သူတခ်ိဳ႕က မွတ္ခ်က္ခ်ၾကတယ္။
လူတိုင္း နားလည္သေဘာေပါက္တာကေတာ့ ဒီကိစၥေတြအားလံုးကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊကိုယ္တုိင္ ကန္႔လန္႔ကာ ေနာက္ကြယ္ ကေန ေစာင့္ၾကည့္ေနတယ္ ဆိုတာပဲ။ နအဖ အရင္ ႏုိင္ငံေတာ္ၿငိမ္ဝပ္ျပားမႈ တည္ေဆာက္ေရးအဖြဲ႕ (နဝတ) မွာ တာဝန္ယူဘူးတဲ့ အၿငိမ္းစား ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးတေယာက္က သတိေပးဖူးတယ္၊ ျမန္မာျပည္က စစ္အာဏာရွင္ေတြဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ေအးေအးေဆးေဆး ထြက္မသြားဘူးတဲ့။ ႏိုင္ငံေရးမွာ သူတို႔ အၿမဲတမ္း ျပန္လည္ ဝင္ေရာက္ စြက္ဖက္ေလ့ရွိတယ္လို႔ သူ ဆုိခ်င္တာပါ။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္းတုန္းကဆို ၁၉၈၈ မွာ တရားဝင္ အၿငိမ္းစား ယူတယ္ဆိုေပမယ့္ ေနာက္ဆံုး အာဏာသိမ္းဖို႔ ပူးေပါင္းႀကံစည္ တယ္ဆိုတဲ့ စြပ္စြဲခ်က္နဲ႔ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ ခ်ခံရတဲ့ ၂၀၀၂ ခုႏွစ္အထိ ကိစၥရပ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ႀကိဳးကိုင္သြားတာပါ။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊဆိုရင္လည္း ႏိုင္ငံေရး စစ္တုရင္ ကစားရာမွာ ဆရာတဆူ ျဖစ္တဲ့အျပင္ သူ႔ လိုအင္ဆႏၵနဲ႔ ကိုက္ညီမယ့္ အရာေတြအတြက္ လက္ရွိအစိုးရကို ခ်ယ္လွယ္ဖို႔ လံုးဝ စိတ္စႏိုးစေနာင့္ျဖစ္မယ့္သူ မဟုတ္ဘူး။ လက္ရွိအစိုးရ ထိပ္တန္းအရာရွိ တေယာက္နဲ႔ နီးစပ္တဲ့ စီးပြားေရး သမားတေယာက္က မၾကာခင္က သတိေပးခဲ့ပါတယ္။ “အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့က်ားကို ဘယ္သူမွ သြားမႏိႈးပါနဲ႔” တဲ့။
အခုျဖစ္ေနတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေဟာင္းေတြ အာဏာလုပြဲ အလယ္မွာရွိေနသူကေတာ့ ဖာသိဖာသာ ေနတတ္ၿပီး ျပတ္သားမႈမရွိတဲ့ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလူေတြအားလံုးဟာ အရင္ စစ္အစိုးရ လက္ထဲမွာ သူ႔ထက္ ပို အာဏာရွိခဲ့တဲ့ သူေတြခ်ည္းပဲ။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ၃ လအတြင္း သူလုပ္ခဲ့တာဆိုလို႔ မိန္႔ခြန္းေကာင္းေကာင္းတခ်ိဳ႕ ေႁခြတာပဲ ရွိတာ၊ တကယ္ လုပ္ငန္းေအာင္ျမင္ေအာင္ အေကာင္အထည္ေဖာ္တာ သိပ္နည္းတာ ေတြ႕ရပါတယ္။
အစိုးရထဲမွာ ဦးတင္ေအာင္ျမင့္ဦး အုပ္စု အားေကာင္းလာတာကို ဦးသိန္းစိန္အေနနဲ႔ ေကာင္းေကာင္း နားလည္သေဘာေပါက္ပံု ရပါတယ္။ အဲဒီ အုပ္စုရွိေနတဲ့အတြက္ အစိုးရေကာင္း တရပ္ျဖစ္ဖို႔နဲ႔ ခ်စားမႈ ပေပ်ာက္ေရးအတြက္ သူေပးထားတဲ့ ကတိေတြကို ထိခိုက္ေစတာကိုး။ ဒါေပမယ့္ ဒါနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး လက္ေတြ႔က်က် သူ ဘာလုပ္ႏိုင္မွာလဲ။
အာဏာရွင္ေဟာင္းရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးအရိပ္ေအာက္မွာပဲ ရွိေနတဲ့ သမၼတ တေယာက္က သူ႔ရဲ႕ လုပ္ပိုင္ခြင့္ကို ခ်ိဳးေဖာက္တဲ့အျပင္ အာဏာကို အလြဲသံုးစားလုပ္ၿပီး စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြကေန ေငြအလံုးအရင္း ယူတယ္ဆိုတဲ့ ေကာလာဟလထြက္ေနတဲ့ ဒု-သမၼတ တေယာက္ကို ေဒါသအေလွ်ာက္ ထုတ္ပစ္တာမ်ိဳး လုပ္ႏိုင္ပါ့မလား။
တကယ္လို႔ ဦးသိန္းစိန္အေနနဲ႔ အဲ့ဒီလိုလုပ္ႏိုင္ဖို႔ ႏိုင္ငံေရးအျမင္ေတြနဲ႔ သူ႔ကို ဝန္းရံမယ့္သူေတြကို စုစည္းႏိုင္မယ္ဆိုရင္ သမၼတ တေယာက္ အေျပာနဲ႔အလုပ္ ညီစျပဳၿပီလို႔ ျပည္သူေတြက ဆိုၾကလိမ့္ပါမယ္။ ၿပီးေတာ့ တုိင္းျပည္အတြက္လည္း အခြင့္အလမ္းတခု ပြင့္ေကာင္း ပြင့္လာႏိုင္္တယ္။ သူ႔အေနနဲ႔ မလုပ္ႏိုင္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္စုႏွစ္ အနည္းငယ္က ျမန္မာ့သမိုင္းကို ျပန္လွန္ၿပီး အစိုးရတြင္း အာဏာလုပြဲ ရလဒ္ကိုပဲ ခန္႔မွန္းရေတာ့မွာပဲ။ အဲဒီလိုဆိုရင္ စစ္တပ္က အႏိုင္၊ လူထုက အရံႈး ဒံုရင္းက ဒံုရင္းပဲ ျဖစ္ေတာ့မွာေပါ့။
ေအာင္ေဇာ္၏ The Rut and Roar Begins in Burma ကို ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ျပန္ဆိုသည္။
| < Prev | Next > |
|---|