ဧရာဝတီ

၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္မွစတင္၍ ေတးေရးသမား ဘဝျဖင့္ အႏုပညာေလာကထဲသုိ႔ ဝင္ေရာက္လာခဲ့ၿပီး ၁၉၉၃ ခုႏွစ္တြင္ သီခ်င္းမ်ား စတင္ သီဆိုခဲ့သည့္ ေတးေရးေတးဆုိ ေဆာင္းဦးလႈိင္သည္ ယခုလက္ရွိ

တကုိယ္ေတာ္ေတးစီးရီး ၁၁ ေခြ၊ အတြဲစီးရီး အေခြေပါင္း ၂၀ ေက်ာ္ထြက္ရွိၿပီး ျဖစ္သည္။ ၎ေရးသားသီဆုိခဲ့ေသာ ေတးသီခ်င္းမ်ားမွာ ၁၉ ႏွစ္ အတြင္း ပုဒ္ေရေပါင္း ၅၀၀ ေက်ာ္ရွိသည္။ ျမန္မာျပည္ ဂီတေလာကထဲတြင္ ၁၀ စုႏွစ္၂ခုနီးပါး က်င္လည္ခဲ့ေသာ ေဆာင္းဦးလႈိင္ ကို လက္ရွိ ျမန္မာ့ ဂီတ ေလာက၏ အေျခအေန၊ ၎၏ အျမင္၊ ခံစားခ်က္မ်ားႏွင့္  ပတ္သက္၍ ဧရာဝတီ သတင္းေထာက္ သဲသဲက ဆက္သြယ္ေမးျမန္းထားပါသည္။

ေမး။     ။ ကုိေဆာင္းဦးလႈိင္အေနနဲ႔ ဂီတနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ ဘယ္အပုိင္းကို အ႐ူးသြပ္ဆံုးလို႔ ေျပာလို႔ရမလဲ။

ေျဖ။     ။ က်ေနာ္အဓိက ဂီတမွာရူးသြပ္တာက Composer (ေတးေရးဆရာ) ျဖစ္ခ်င္တယ္။ ေနာက္တခုက Computer Music ဆုိၿပီးစေပၚတဲ့အခ်ိန္မွာ အဲဒါကုိ အရမ္းေလ့လာၿပီးေတာ့ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္လည္းတီးႏုိင္ေအာင္ လုပ္တယ္၊ ကေလးေတြကိုလည္း သင္တန္းဖြင့္ၿပီး သင္ေပးခဲ့တယ္။ က်ေနာ့္စိတ္ထင္ “အျဖဴေရာင္ သီခ်င္း” စီးရီး ေလာက္မွာ ကတည္းက ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ ဒရမ္္ေတြ စလုပ္တယ္။ ၂၀၀၁ - ၂၀၀၂ ေလာက္ကေပါ့။ ကိုယ့္သီခ်င္းတခ်ိဳ႕ကို ကိုယ့္ဘာသာ တီးၾကည့္တယ္။ အဲဒီလုိေတာက္ေလွ်ာက္ တီးလာတာ အခုေနာက္ဆုံးထြက္တဲ့ အေခြထိ က်ေနာ္ တီးတာေတြ မ်ားပါတယ္။ ကိုယ့္ဘာသာ ေရးတယ္၊ တီးတယ္၊ ဆုိတယ္ ေပါ့ဗ်ာ။

ေမး။     ။ ျမန္မာျပည္မွာ အတီးသမားတေယာက္အေနနဲ႔ ရပ္တည္မယ္ ဆုိရင္လြယ္ကူႏုိင္မလား။

ေျဖ။     ။ သူတုိ႔ေတြကေတာ့ နာမည္ႀကီးသြားတယ္ ဆုိရင္ေတာ့တမ်ိဳးေပါ့။ နာမည္မႀကီးဘူး ဆုိရင္ေတာ့ ကုိယ့္ဝါသနာကုိ ဇြဲႀကီးႀကီး ဖက္တြယ္ထားမွ၊ မနည္းေလွာ္ခတ္ေနမွ၊ အားႀကိဳးမာန္တက္ႀကိဳးစားေနမွပဲ ရမွာဗ်။ ဒါနဲ႔ အသက္ေမြးခ်င္တယ္ ဆုိရင္ေတာ့ နာမည္ေက်ာ္ၾကားမွပဲ ရမယ္။ ဒီအတိုင္းနဲ႔ေတာ့ အဆင္မေျပႏုိင္ပါဘူး။

ေမး။     ။ ျမန္မာျပည္မွာ နာမည္ႀကီးတီးဝိုင္းအေနနဲ႔ လက္ခ်ိဳးေရတြက္လုိ႔ရေအာင္ နည္းပါးတာကို ေတြ႕ရတယ္။ အဲဒါ ဘယ္လုိ ေၾကာင့္ပါလဲ။

ေျဖ။     ။ က်ေနာ္တ႔ုိႏုိင္ငံက ဘယ္လုိစနစ္နဲ႔ စခဲ့လဲဆုိေတာ့ နာမည္ႀကီး တီးဝိုင္းတခုတည္းက နာမည္ႀကီး အဆုိေတာ္ ၁၀ ေယာက္၊ ၁၅ ေယာက္ေလာက္နဲ႔ နယ္လွည့္ရႈိးေတြ၊ ရန္ကုန္ရႈိးေတြ လုပ္ၾကတဲ့ ေရစီးေၾကာင္းက လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ ၃၀၊ ၄၀ ေလာက္ကတည္းက ထြန္းကားတာကုိး၊ အဲဒီေတာ့ အဲဒီလို နာမည္ႀကီး တီးဝိုင္းေတြနဲ႔ပဲ ဆက္တုိက္ ေဖ်ာ္ေျဖလာၾကေတာ့ နာမည္မရွိတဲ့ တီးဝိုင္းေတြက ဝင္တုိးဖုိ႔ခက္တာေပါ့။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ သူက တီးဝိုင္း ကလည္းနာမည္ႀကီး၊ ပါဝင္တဲ့ အဆုိေတာ္ေတြကလည္း နာမည္ႀကီးဆုိေတာ့ အားက ႏွစ္ခုေပါင္း ေနတာေပါ့။ အဲဒီလုိ နာမည္ႀကီးေတြစုထားတာကုိ … ဥပမာဗ်ာ သိပ္နာမည္မႀကီးတဲ့ တီးဝုိင္းက နာမည္မရွိတဲ့ အဆုိေတာ္ေလး ၂ ေယာက္ ၃ ေယာက္နဲ႔ အဲဒီေစ်းကြက္ႀကီးကို ဝင္တုိးဖုိ႔ခက္ခဲခဲ့တယ္ေပါ့။ အဲဒီတုန္းက ေရစီးေၾကာင္းႀကီးက အခုထက္ ထိရွိေနေတာ့လည္း ဥပမာ - ျမန္မာျပည္မွာ အင္အားေကာင္းတာ Iron Cross၊ Emperor ရွိမယ္ဗ်ာ ေနာက္ပိုင္း ေပၚ လာတာက Metal Zone၊ The Tree ၊ Lazy Club ေပါ့။ ဒီအဖြဲ႔ေတြကေတာ့ ဘာပဲေျပာေျပာ အဆင္ေျပတယ္ေပါ့၊ ဂီတသမားအျဖစ္ ဘဝရွင္သန္လုိ႔ရႏုိ္င္တယ္။

အခုေနာက္ပုိင္းမွာမွ ေပၚလာတဲ့့၊ က်ားေပါက္တုိ႔ရဲ႕ Big Bag ဆိုရင္လည္း သူ႔တီးဝိုင္းနဲ႔သူ။ ေနာက္ ကေလးေတြ မွာလည္း Guiter Band လုိ႔ေခၚတဲ့ ဂစ္တာတီးၿပီးေတာ့ Rock သီခ်င္းဆိုတဲ့ကေလး Band ေလးေတြလည္း အမ်ားႀကီးရွိေနၿပီေလ။ တေန႔က်ရင္ က်ေနာ္တုိ႔က အဲဒီလုိ လမ္းကိုပဲ သြားတာပုိေကာင္းမယ္လုိ႔ထင္တယ္။

Band တခုမွာအဆုိေတာ္ ၂ ေယာက္ ၃ ေယာက္ ေလာက္ပဲ ရွိသင့္တယ္။ ဒါမွလည္း လူအေျမာက္အျမားအတြက္ အခြင့္အလမ္း အမ်ားအျပား ရမွာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ဗ်ာ က်ေနာ္တုိ႔ ျမန္မာ့ဂီတ ေစ်းကြက္မွာကေတာ့ နာမည္ႀကီးတီးဝုိ္င္းႏွစ္ခု သုံးခုေလာက္ကပဲ လက္ဝါးႀကီးအုပ္လုိက္တာနဲ႔ တျခားအတြက္ ေစ်းကြက္ကုိ မက်န္ေတာ့ပါဘူး။

ေမး။      ။ ကုိေဆာင္းဦးလႈိင္ရဲ႕ ကုိယ္ပုိင္သံစဥ္သီခ်င္းေတြအေပၚ  အျမင္ေလးေျပာေပးပါဦး။

ေျဖ။      ။ က်ေနာ္ စၿပီး အႏုပညာေလာကကို ဝင္ကတည္းက ေတးေရးဆရာဘဝနဲ႔ ဝင္လာခဲ့တာပါ။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက က်ေနာ့္အသက္ ၁၈ ႏွစ္ေလာက္ေပါ့၊ အဲဒီေတာ့ က်ေနာ္ဖတ္ထားတဲ့စာေပေတြ ရွာေဖြထားတဲ့ ဗဟုသုတေတြထဲက သူမ်ားရဲ႕သီခ်င္း သူမ်ားရဲ႕ အႏုပညာပစၥည္းကုိ သူတို႔ဆီကခြင့္မေတာင္းဘဲနဲ႔ ဒီလုိသံစဥ္ေတြကို တုိက္ရိုက္ကူးယူ စာသားေတြကအစ တခါတေလ တိုက္ရိုက္ဘာသာျပန္တာေတြေပါ့၊ အဲလုိမ်ိဳး မလုပ္သင့္ဘူး၊ မလုပ္အပ္ဘူးေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီလုိ ခံယူခ်က္ေလးေတာ့ ငယ္ငယ္ကတည္းက ရွိခဲ့တယ္ဗ်။ က်င့္ဝတ္ေပါ့ဗ်ာ။

က်ေနာ္ ေျပာခ်င္တာ ကေတာ့ သူတုိ႔ရဲ႕ ႏုိင္ငံတကာ အဆင့္ဆုိတာက ကုိယ္ေတြထက္ေတာ္ေတာ္ကို ေတာ္ၾက တတ္ၾက တာေလ၊ ကုိယ္ေတြႀကိဳက္တဲ့သီခ်င္းေတြ၊ အႏုပညာသမားေတြက ႏိုင္ငံတကာမွာ အမ်ားႀကီးပဲ၊ သူတို႔ကို ႀကိဳက္တယ္ သူတုိ႔ရဲ႕ သီခ်င္းေတြကိုေလ့လာတယ္၊ သူတုိ႔ကို ကိုယ့္ဆရာေတြ  ကုိယ့္ရဲ႕ ဖတ္စာအုပ္ ေတြအျဖစ္ သေဘာထား ခဲ့တယ္၊ ဒါေပမယ့္သူတို႔ရဲ႕ သီခ်င္းေတြကို တုိက္ရိုက္ ၁၀၀ ရာခုိင္ႏႈန္း ယူဆုိဖုိ႔က်ေတာ့ သင့္လည္း မသင့္ေတာ္ဘူး၊ ေကာင္းလည္းမေကာင္းဘူး၊ ကုိယ္တတ္ႏိုင္သေလာက္ေလး ဖန္တီးမယ္ေပါ့၊ အဲဒီလုိစိတ္ကူးေလးနဲ႔ ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္ကုိပဲ တသက္လုံးဖက္တြယ္ လာခဲ့တာေပါ့ဗ်ာ။

ေမး။      ။ အခုလတ္တေလာျမန္မာျပည္ မွာ ေခတ္စားၿပီး ေအာင္ျမင္ေနတဲ့ တရုတ္သီခ်င္း ေကာ္ပီေတြ၊ ထုိင္းသီခ်င္း ေကာ္ပီေတြ၊ ကုိရီးယားဇာတ္လမ္းတြဲေတြထဲက သီခ်င္းေတြကို ေကာ္ပီလုပ္ၿပီး ျပန္ဆုိလာၾကတာေေတြ ကုိ ကိုေဆာင္းဦးလႈိင္ ဘယ္လိုသေဘာရပါသလဲ။

ေျဖ။      ။ ဟုတ္ကဲ့ က်ေနာ္တုိ႔ ငယ္ငယ္ကေတာ့ အေမရိကားက Rock သီခ်င္းေတြ Pop သီခ်င္းေတြ၊ အဂၤလန္က Rock ေတြ Pop ေတြကို က်ေနာ္တုိ႔နဲ႔ မ်ိဳးဆက္တူတဲ့ သူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အမ်ားဆုံး သီဆုိခဲ့ တာေပါ့ေလ။ အခုက်ေတာ့ အာရွသီခ်င္းေတြေပါ့၊ အဲဒီေတာ့ က်ေနာ္တို႔က အာရွသား အခ်င္ခ်င္းျဖစ္ေနေတာ့ နည္းနည္းနီးစပ္ တယ္ေလ။ အာရွ အခ်င္းခ်င္းရဲ႕ ခံစားမႈ၊ ရင္ခုန္သံခ်င္းကလည္း နီးစပ္တယ္ဆုိေတာ့ ဒီအာရွ သီခ်င္း ေတြက ေနာက္ပုိင္းမွာ ပိုေပါက္ဖုိ႔လြယ္လာတာေပါ့ဗ်ာ။

တရုတ္သီခ်င္းကုိ ျမန္မာျပည္မွာ အႀကီးအက်ယ္ဆုိၿပီး မ်ိဳးေစ့ ခ်ခဲ့တဲ့ သူတေယာက္ေတာ့ရွိတယ္။ သူက က်ေနာ္တုိ႔နဲ႔ မ်ိဳးဆက္ခ်င္း သိပ္ေတာ့မကြာဘူး၊ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တုိ႔ ထက္ေတာ့ ေနာက္က်ပါတယ္၊ ၿပီးေတာ့သူက ဒီေနာက္ပုိင္း ၂၀၀၃၊ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္ေလာက္မွာ က်ေနာ္တုိ႔ ျမန္မာ့ဂီတ ေလာကရဲ႕ နံပါတ္ ၁၊ ၂ ေနရာမွာ ရလာတာေပါ့၊ လူငယ္ အဆုိေတာ္ေပါ့၊ နာမည္အႀကီးဆုံးေပါ၊့ စတားေတြေပါ့ဗ်ာ။ သူတို႔က ဒီတရုတ္သီခ်င္းေတြဘက္ကို ပီပီျပင္ျပင္ ေျခဦး လွည့္လာတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ဂီတေလာက မွာ တရုတ္သံစဥ္ေတြကို မ်ိဳးေစ့ခ်ေပးခဲ့တဲ့သူ ဆိုရင္ မမွားဘူးေပါ့။

က်ေနာ့္ အျမင္ကေတာ့ အေမရိကားကသီခ်င္းေတြ၊ အဂၤလိပ္သီခ်င္းေတြကုိ ျပန္တီးျပန္ဆုိၾကတာကမွ နားေထာင္တဲ့ ပရိသတ္အတြက္ ပညာ၊ ဗဟုသုတ ရႏုိင္ေသးတယ္၊ ဘာေၾကာင့္လည္းဆုိေတာ့ နည္းပညာေရာ အႏုပညာေရာ ပုိၿပီးျဖစ္ထြန္းတဲ့ တုိင္းျပည္ေတြေလ၊ က်ေနာ္တုိ႔ ငယ္ငယ္တုန္းက သူမ်ားေတြလုပ္ခဲ့တာကမွ နည္းနည္းေတာ္ဦးမယ္၊ အခုက ကုိယ့္အိမ္နီးခ်င္း ႏိုင္ငံကဟာေတြဆုိေတာ့ ဒီအေခြသာ ျမန္မာေတြက ကုိယ့္အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြကိုသာ ပါသြားခဲ့မယ္ဆုိရင္.. ၊ အထူးသျဖင့္ ယိုးဒယားလုိ သီခ်င္းမ်ိဳးေတြက မလုပ္သင့္ဘူးဗ်။ က်ေနာ္တုိ႔ဖန္တီးမႈေတြက ယိုးဒယားထက္ ညံ့တယ္လုိ႔ေတာ့ မယူဆထားဘူး၊ ဘာပဲ ညံ့မလည္းဆုိရင္ စက္မႈပိုင္းဆုိင္ရာေလာက္ပဲ ညံ့မယ္။ ဘာလုိ႔လည္းဆုိေတာ့ သူတို႔ေလာက္မသံုးႏို္င္လုိ႔ေလ။

က်ေနာ္တုိ႔ဆီမွာ ဒီ မူပိုင္ခြင့္ ဆုိတာကို ျပဌာန္းလုိက္မွပဲ ျဖစ္မွာ။ အစစ အရာရာအတြက္ ကမၻာမွာလည္း ဒီလုိပဲ သူ႔က်င့္ဝတ္နဲ႔ က်င့္ထုံးနဲ႔ သြားၾကတာပဲေလ။ မူပိုင္ခြင့္ ဆုိတာက တေန႔ ျဖစ္ေပၚလာမွာပဲ။ ဒါေတြလည္း ေျပာစရာ မလုိေတာ့ဘူး။ ေနာက္ ဂီိတေစ်းကြက္၊ ရုပ္ရွင္ေစ်းကြက္ကေလးလည္း သူ႔ မူပိုင္ခြင့္ဥပေဒနဲ႔ သူ နည္းနည္းျပန္ၿပီး တည့္မတ္လာမယ္၊ အႏုပညာသမားေတြရဲ႕ က်င့္ဝတ္ပုိင္းဆုိင္ရာလည္း ပုိၿပီးေတာ့ တုိးတက္လာမယ္လုိ႔ ထင္တာပဲဗ်။

ေမး။      ။ အခုလက္ရွိ ျမန္မာျပည္က Hip Hop ဂီတနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကိုေဆာင္းဦးလႈိင္ရဲ႕ အျမင္ကေရာ…။

ေျဖ။      ။ ဒီ Hip Hop ကေတာ့ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္း မ်ိဳးေက်ာ့ၿမိဳင္က ျမန္မာျပည္မွာ Rap စဆုိတယ္လုိ႔ ေျပာၾက တာကိုး။ သူ႔ဆီကေနၿပီးေတာ့မွ သူနဲ႔သိပ္မတူတဲ့ အေမရိကားက လူမည္းေတြရဲ႕ Hip Hop လုိ္င္းဘက္ကို လူငယ္ေတြ က တျဖည္းျဖည္းကူးသြားၾကတာေပါ့။ ဒီေရစီးေၾကာင္းက ကမၻာမွာလည္း ယေန႔ထိ တုိင္ေအာင္ရွိတယ္၊ ျမန္မာျပည္မွာ လည္း သူ႔ေရစီးေၾကာင္းေလးနဲ႔ သူရွိလိမ့္မယ္ဗ်ာ။ ႏိုင္ငံတကာမွာေတာ့ အမ်ားႀကီးရွိတယ္ဗ်။ Classic (ဂႏၳဝင္ဂီတ) ကုိ လုိက္စားတဲ့သူ၊ Country Music လုိက္စားတဲ့သူ၊ တခ်ိဳ႕က Pop၊ Hip Hop ေပါ့။ Hip Hop ထဲမွာမွ Melody ဆုိတဲ့ R&B ဆုိတာ ရွိေသးတယ္။ ႏိုင္ငံတကာမွာကေတာ့ လုိင္းေတြအမ်ားႀကီးရွိတယ္ဗ်။ အဲဒီလုိအမ်ားႀကီးထဲကမွ လူငယ္ေတြက သူတုိ႔ စိတ္ဝင္စားတဲ့ ဂီတ ေရစီးေၾကာင္းထဲကုိ ခုန္ခ်တာေပါ့။

ျမန္မာျပည္မွာက်ေတာ့ Band ႀကီးေတြတီးတဲ့ Rock တုိ႔ Pop တုိ႔ ရွိတယ္။ ၿပီးေတာ့ အခုေျပာတဲ့ ကေလးေတြ ဖန္တီး ေနတဲ့ Hip Hop စတဲ့ ေရစီးေၾကာင္းေပါ့။ အထူးသျဖင့္ ႏွစ္ေၾကာင္းေလာက္ပဲရွိတယ္၊ R&B သမားတခ်ိဳ႕ ျမန္မာျပည္မွာ နည္းနည္းေပၚလာခ်င္သလုိ ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔ကလည္း  Hip Hop အုပ္စုထဲမွာပဲ ေန ေန ၾကတယ္။ အဲဒီေတာ့ Hip Hop ဂီတက ရွိသင့္တယ္၊ ေနာက္ က်ေနာ္ ေျပာခ်င္တာက ဒီထက္မက လူငယ္ေတြေရြးခ်ယ္ ပုိင္ခြင့္ ရွိသင့္ပါ တယ္။ အခုေခတ္ ကေလးေတြကို ေမးလုိ္က္ရင္ သူတုိ႔ၾကားထဲမွာ ရယ္စရာေကာင္းတာတခုက မင္းက Hip Hop လား Punk လားေပါ့၊ Punk ကေတာ့ Rock တုိ႔ Pop တုိ႔နဲ႔လည္း နည္းနည္းႏြယ္တယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ဂစ္တာေတြ ဘာေတြ နဲ႔သူတို႔ Band နဲ႔ သူတုိ႔တီးတဲ့ Music ေပါ့။ သူတုိ႔ကုိ ဒီႏွစ္မ်ိဳးပဲေမးစရာရွိတယ္။

< Prev		Next >