ဧရာဝတီ

ပန္းခ်ီေအးမင္းသည္ ၁၉၈၆ - ၈၇ ခုႏွစ္ ခန္႔မွ စတင္၍ ေရေဆး ပန္းခ်ီကို တစိုက္မတ္မတ္ ေရးဆြဲခဲ့သည့္ ပန္းခ်ီ ဆရာ တဦးျဖစ္ၿပီး ပန္းခ်ီပညာကုိ ပန္းခ်ီဆရာႀကီး ဦးလြန္းႂကြယ္၊ မႏၲေလး ပန္းခ်ီ ဦးတင္ေအး တို႔ထံမွ

ေလ့လာ ဆည္းပူးခဲ့သူျဖစ္သည္။ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္ ၀န္းက်င္က ရန္ကုန္ ပန္းခ်ီေက်ာင္းတြင္လည္း တက္ေရာက္ သင္ယူခဲ့သည္။ ၎သည္ ႏိုင္ငံတကာ ျပပြဲေပါင္း ၉ ပြဲခန္႔ ျပသခဲ့သူျဖစ္သည္။

ထိုင္းႏုိင္ငံ ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕ သု၀ဏ ဘူမိ ပန္းခ်ီ ျပခန္းတြင္ မတ္လ ၂၁ ရက္မွ ဧၿပီလ ၁၀ ရက္ေန႔အထိ ျပသေနေသာ ပန္းခ်ီေအးမင္း၏ Feeling of Water Colour အမည္ရွိ တကုိယ္ေတာ္ ေရေဆးပန္းခ်ီျပပြဲႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ေတြ႕ဆုံ ေမးျမန္း၍ ေဖာ္ျပလိုက္ပါသည္။

ေမး။     ။ ဒီျပပြဲမွာ ပါတဲ့ ပန္းခ်ီကားအမ်ားအစုက ၿမိဳ႕႐ႈခင္းေတြမ်ားၿပီးေတာ့ အေဆာက္အဦးေဟာင္းေတြကို အေရးမ်ား တာေတြ႕ရတယ္၊ အဲဒီ အေပၚမွာ ဘယ္လို ခံးမႈျဖစ္ၿပီးေရးျဖစ္တာပါလဲ။

ေျဖ။     ။ ဒီ Old building (အေဆာက္အဦးေဟာင္း)ေတြက နဂိုကတည္းက အႏုပညာဆန္တဲ့ အေဆာက္အဦး ေတြ မ်ားတယ္၊ သူတို႔ အေဆာက္ အဦးပုံစံကိုက ၾကည့္လိုက္ရင္ ရင္သပ္႐ႈေမာၾကည့္ရတဲ့ပုံစံမ်ိဳးရွိတယ္၊ အေသ ႀကီးေတြ မျဖစ္ဘူး၊ အေဆာက္အဦး ကုိက အႏုပညာဆန္တာေပါ့၊ ကုိယ္ကလည္း အဲဒီလိုေနရာေတြမွာေနတာဆို ေတာ့ အၿမဲၾကည့္ ျဖစ္တယ္၊ ပန္းခ်ီဆရာ ျဖစ္လာေတာ့ ေရးျဖစ္သြားတာေပါ့၊ နဂိုကတည္းက အဲဒီ ၿမိဳ႕ျပကို ဖီလင္ က ရွိၿပီးသား၊ ဒီအေဆာက္အဦး ေတြကို အၿမဲတမ္းျမင္ေတြ႕ေနၿပီး ပန္းခ်ီ မေရးတတ္ခင္ကတည္း ကသေဘာက်ခဲ့ တာ။

ေမး။     ။ အဲဒီ အေဆာက္အဦးအေဟာင္းႀကီးေတြက တခ်ိန္က်ရင္ ၿပိဳက်ပ်က္စီးသြားတာတုိ႔၊ ေရာင္းခ်ပစ္လိုက္ တာတို႔ ျဖစ္သြားၿပီး အဲဒီေနရာေတြမွာ အေဆာက္အဦးအသစ္ေတြ ျဖစ္လာရင္ေကာ ဘယ္လိုေနမလဲ။

ေျဖ။     ။ အဲဒါမ်ိုးက်ရင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိမွာပဲ၊ ဘာျဖစ္ျဖစ္ က်ေနာ္တို႔က ပန္းခ်ီဆရာဆိုေတာ့ ပန္းခ်ီ လိုပဲ ၾကည့္တာေပါ့၊ ကုိယ္ျမင္တာေလးက ပန္းခ်ီဆန္တယ္ဆိုရင္ ပန္းခ်ီကားျဖစ္ ေအာင္ေရးမွာပဲ၊ အဲဒီ သေဘာ ေပါ့၊ ကုိယ္ကနဂိုကတည္း က ဘာၾကည့္ၾကည့္ ပန္းခ်ီအေနနဲ႔ၾကည့္တာ၊ အဲဒါေလးေတာ့ ရွိတယ္၊ ပန္းခ်ီဆရာရဲ႕ ဖီလင္မွာ။

ေမး။     ။ အခုေရးတဲ့ ကားေတြထဲမွာ ျမင္ကြင္းေတြက ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ထဲ၊ ေမၿမိဳ႕၊ ေတာင္ႀကီး၊ ေမာ္လၿမိဳင္၊ ပဲခူး စတဲ့ ေနရာ ေတြကို ေတြ႕ရတယ္၊ ကုိယ္တိုင္ သြားေရးတာပဲေပါ့။

ေျဖ။     ။ ဟုတ္ပါတယ္၊ ကိုယ္တိုင္သြားေရးခဲတာပါ၊ အေတာ္မ်ားမ်ားက Out door ေတြမ်ားတယ္၊ ကုိယ္က နဂိုကတည္း က Out door သမားဆုိေတာ့ အိမ္မွာေရးလည္း mood ကရၿပီးသား၊ က်ေနာ္သြားေလရာ အၿမဲတမ္း ပါတယ္၊ ေဆးဘူး ေရာ၊ စာ႐ြက္ေရာ၊ ဓာတ္ပုံ႐ိုက္ရင္လည္း စကက္ခ်္ ရေအာင္ေတာ့ ေရးလိုက္ေသးတယ္၊ ပန္းခ်ီကားေရးေတာ့ ကုိယ့္စိတ္ထဲမွာ ရွိၿပီးသားျဖစ္ေနေရာ။

ေမး။     ။ အခုလိုမ်ိဳး အေဆာက္အဦးပုံေတြ၊႐ႈခင္းပုံေတြ မဟုတ္ဘဲ လူပုံေတြ figure ေတြ၊ လူေတြရဲ႕လႈပ္ရွားမႈေတြ နဲ႔ စ႐ိုက္ သဘာ၀ေတြကို ေရးတာေရာရွိလား။

ေျဖ။     ။ Figure ေလးေတြထည့္တာက ေတာ့ အခုက်ေနာ့္ကားေတြမွာ ဖြဲ႕စည္းပုံအရ အျဖည့္သေဘာထည့္တာေတာ့ ရွိ တယ္၊ ဟာေနတဲ့ ေနရာေလးေတြေပါ့၊ လူပုံေတြ Figure ေတြ၊ လူေတြရဲ႕လႈပ္ရွားမႈေတြ နဲ႔ စ႐ိုက္ သဘာ၀ေတြ လည္း ေရးျဖစ္တာရွိပါတယ္၊ ပန္းခ်ီက ေရးရင္းနဲ႔ သူ႔ဟာသူ အကုန္လုံးကေတာ့ ပါလာတာပါပဲ၊ ေစ်းေတြလည္း ေရးျဖစ္တယ္၊ ဘုရားပြဲ၊ ပုဂံအာနႏၵာ ဘုရားပြဲလိုမ်ိုးေတြလည္း ေရးျဖစ္တယ္၊ က်ေနာ္က အဲဒီ လူေတြမ်ားတာကို လည္း ႀကိဳက္တယ္၊ က်ေနာ့္ ပန္းခ်ီကားမွာ လူေတြက လႈပ္လႈပ္သြားေနရမယ္၊ လႈပ္ေနရမယ္၊ အေပၚမွာ ၿငိမ္ေန မယ္၊ က်ေနာ္ကအဲတာမ်ိဳးေလးေတြေပါ့၊ အေပၚမွာ ၿငိမ္ ေအာက္မွာလႈပ္မယ္၊ က်ေနာ္က အဲဒါမ်ိဳးေတြေရးတယ္၊
အေဆာက္အဦးႀကီးက အၿငိမ္ေပါ့၊ သူ႔ဟာသူ လွေနတယ္၊ ေအာက္က ကားေလးေတြ ျဖတ္ေမာင္းသြားတာတို႔ လူေလးေတြ သူ႔ဟာသူ ဟိုသြားဒီသြား သြားေနတာေလးေတြက သြားလိုက္ဖက္တယ္၊ ပန္းခ်ီသေဘာအရ လႈပ္ တာနဲ႔ ၿငိမ္တာနဲ႔ တြဲေရးရငက္ အဆင္ေျပာတာေပါ့၊ အားလုံး အၿငိမ္ပဲဆိုရင္လည္း ၾကည့္တဲ့လူကလည္း ၿငိမ္ေန တာေပါ့။

က်ေနာ္က အလင္းကိုေရးတာမ်ားတယ္၊ အလင္းက ပူတာ ေအးတာ ပါသြားေတာ့ စိတ္ကို လႈပ္ရွားသြာတယ္၊ က်ေနာ္ အညာဘက္ေရာက္ေတာ့ အဲဒီက ကေလးေလးေတြရဲ႕ ကာ႐ိုက္တာေလးေတြ ေရးခဲ့ဖူးတယ္၊ သူ႔တို႔ မ်က္ႏွာကခံစားမႈေလးေတြ၊ သူတို႔ လႈပ္ရွားမႈေလးေတြ၊ ခ်စ္ဖို႔လည္းေကာင္းတယ္။

ေမး။     ။ ဒီလုိ လူပုံေတြေရးတာနဲ႔ Building ေရးတာ စိတ္အာ႐ုံ ခံစားမႈ ဘယ္လိုကြာလဲ။

ေျဖ။     ။ Building ေတြေရးတာက က်ေနာ့္အတြက္ ခံစားမႈပို ျဖစ္တယ္၊ က်ေနာ့္ အထင္ေပါ့၊ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆုိေတာ့ သူက အႀကီးႀကီးကုိ ၾကည့္ၿပီး ေရးတာ ၊ အႀကီးႀကီးကုိ ၾကည့္ရတဲ့ အတြက္ အားရွိတယ္၊ က်ေနာ္က အားရွိပါးရွိ ေရးခ်င္ တယ္၊ လူတေယာက္ကိုပဲ ၾကည့္ၿပီးေရးဆိုရင္ က်ေနာ္ နည္းနည္းပ်င္းတယ္၊ က်ေနာ္ ပုဂံ မွာ Out door သြားရင္ ပုိေရးျဖစ္တယ္၊ ပုဂံမွာ ဘုရားေတြက အႀကီးႀကီးေတြကို၊ ဒါ႐ိုက္ က်ေနာ့္ကို လာထိတာ၊ ထုတည္ႀကီးေတြ က အရမ္းေရးလို႔ ေကာင္းတယ္၊ ပုဂံကား ေရေဆးေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေရးျဖစ္တယ္၊ ကုိယ္ေရးတဲ့ လိုင္းနဲ႔က ေတာ္ေတာ္ေလးအဆင္ေျပတယ္၊ ပုဂံက ႏွစ္တိုင္းေရာက္တယ္၊

ေမး။     ။ အခု ျပပြဲမွာ တင္ထားတဲ့ ကားေတြထဲက ကုိယ္တိုင္ ႏွစ္သက္ခံစားမိတဲ့ကားေတြကို ေျပာျပပါ။

ေျဖ။     ။ ကိုယ္ကေတာ့ တကားေရးၿပီး တကားႀကိဳက္သြားတာမ်ိဳးရွိတယ္၊ မွတ္မွတ္ရရေျပာရရင္ေတာ့ အေဆာက္ အဦး ကားေလးေတြ၊ တကယ့္လိုက္တင္ေလးေတြကို မိေအာင္ေရးတဲ့ ကားေလးေတြ၊ ၿပီးေတာ့ မိုး ကားေလး ေတြ၊ မိုး ကား ေလးေတြဆုိရင္ ေတာ္ေတာ္ မိလည္းမိတယ္၊ ကုိယ္ေပးခ်င္တဲ့ အရသာလည္းရတယ္၊ အဲဒါ မ်ိဳးေလး ေတြ က်ေတာ့ ကုိယ္ႀကိဳက္တာေပါ့၊ အခု ျပပြဲဖိတ္စာမွာ ပါတဲ့ Evening ဆိုတဲ့ကားေလး၊ အဲဒီ ကားေလးက တိုက္ေတြ ကို က်ေန ထိထားတာေပါ့၊ အေပၚမွာလင္းၿပီးေတာ့ ေအာက္ေလးမွာ အရိပ္ေလးေတြနဲ႔ေအးေနတာေပါ့၊ အဲဒါ ေလး က တကယ့္ ဖီလင္ေလးပဲ၊ ၿပီးေတာ့အဲဒီတိုက္မွာထိတဲ့ အလင္းပက္တန္ေလးက ေတာ္ေတာ္လွတယ္၊ က်ေနာ္ စေရးကတည္းက အဲဒါေလးကို ေဖာ္ၿပီးေရးေတာ့ ေကာင္းေနတာ၊ ေရးကတည္းက ႀကိဳက္တယ္၊ အလင္း လည္း အားရွိတယ္၊ အေမွာင္လည္း အားရွိတယ္၊ ပုိလက္ေတြ႕တာလည္း ပါတယ္။

ေမး။     ။ ေရေဆး ပန္းခ်ီကုိပဲ တစိုက္မတ္မတ္ေရးလာတဲ့ အေတြ႕အႀကံဳနဲ႔ အခက္အခဲ ရွိရင္ေျပာျပပါဦး။

ေျဖ။     ။ ေရေဆးကုိပဲ ေတာက္ေလွ်ာက္ေရးလာတာ ၁၈ ႏွစ္ေလာက္ရွိပါၿပီ၊ ေရေဆးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ အခက္အခဲ ျဖစ္တာဆိုလို႔ သိပ္မႀကံဳေသးဘူး၊ ကုိယ္သုံးမယ့္ပစၥည္း စာ႐ြက္ေတြဘာေတြ ကုိယ္လိုတာေတြကေတာ့၊ တခါ တေလက် ကုိယ္လက္ေတြ႕တဲ့စာ႐ြက္က ေနာက္ မရွိေတာ့ဘူး၊ အခုေနာက္ပိုင္း ဘာစာ႐ြက္လာလာ အကုန္ေရး တတ္ေအာင္လို႔ စာ႐ြက္ ေတြ ရွိသမွ်အကုန္လုံးစမ္းတယ္၊ ဒီစာ႐ြက္အေပၚမွာလည္း ဘာသံေယာဇဥ္မွ မထား ေတာ့ဘူး၊ စာ႐ြက္ တခုအေပၚမွာ သံေယာဇဥ္ထားလိုက္ရင္ အဲဒါ မရွိျပန္ရင္ေတာ့ ဒုကၡေတြ႕ျပန္ေရာ၊ ဒါက အခက္ အခဲတခုေပ့ါ၊ အဲဒီ ေတာ့ ဘာစာ႐ြက္လာလာ ပန္းခ်ီကားေကာင္းေကာင္းျဖစ္ေအာင္ ေရးမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္က ၀င္ လာတယ္၊ က်ေနာ္ေရး ေနသမွ်မွာေတာ့ ေရေဆးပန္းခ်ီနဲ႔ပတ္သက္လို႔ အခက္အခဲႀကီးႀကီးမားမား မေတြ႕ရဘူး။

ေမး။     ။ အေၾကာင္း အရာ ေ႐ြးခ်ယ္မႈကေရာ ဘယ္လိုေ႐ြးခ်ယ္လဲ။

ေျဖ။     ။ အေၾကာင္းအရာ ေ႐ြးတာကလည္း ေရေဆးကေတာ့ အကုန္လုံးေရးလို႔ ရေနတာပဲ၊ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ အဓိက ေရးတာက ၿမိဳ႕ျပေတြမ်ားတယ္၊ ၿမိဳ႕ျပေတြ ေရးခဲ့တဲ့ ႏွစ္က မနည္းေတာ့ဘူး၊ ေရးစရာေတြက အရမ္းမ်ားတယ္၊ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေရးလို႔ရတယ္၊ ရန္ကုန္မွာပဲ လွည့္ပတ္ေရးလို႔ ရတယ္၊ ၿမိဳ႕ျပမွာေရးစရာေတြက အစုံပါတယ္၊ ပန္းခ်ီ သေဘာနဲ႔ေျပာရင္ သူ႔မွာ မ်ဥ္းေျဖာင့္ေတြလည္းပါတယ္၊ ထုထည္ေတြလည္းပါတယ္၊ အေရာင္ေတြေရာ၊ အလင္းေတြေရာ သူ႔မွာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ပါတယ္၊ အားလုံးက ပန္းခ်ီကားလို ျဖစ္ေနတယ္၊ အဲဒါမ်ိဳးက ေရေဆး ေလးနဲ႔ ရေအာင္ ေရးျပႏိုင္ရင္ ေတာ္ေတာ္ေလးအရသာရွိမယ္၊ ကုိယ့္အတြက္လည္း အရသာရွိမယ္၊

ေမး။     ။ ပန္းခ်ီေရးတဲ့ အခါမွာ ပရိသတ္အတြက္ ဘယ္လို ရည္႐ြယ္ခ်က္ထားၿပီးေရးလဲ။

ေျဖ။     ။ Message တခုေပးခ်င္တဲ့ သေဘာေတာ့ပါတယ္၊ နံပါတ္ ၁ က ပန္းခ်ီကားကို အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္၊ က်ေနာ္ အႀကိဳက္ဆုံး ျဖစ္ေအာင္ ေရးတယ္၊ ေလာေလာဆယ္ ကုိယ့္ကားေလးကုိယ္ႀကိဳက္သြားတယ္၊ ကုိယ့္ကားကို ၁၀၀ ရာႏႈန္း ႀကိဳက္ရင္ ပရိသတ္အေနနဲ႔ အနည္းဆုံး ၄၀-၅၀ ရာႏႈန္းေလာက္ေတာ့ ႀကိဳက္ႏိုင္မယ္လို႔စိတ္ကထင္တယ္၊ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆုိေတာ့ ပန္းခ်ီဆရာနဲ႔ ၾကည့္တဲ့ လူနဲ႔က အဲဒီေလာက္ေတာ့ ဆက္ႏြယ္မႈေတာ့ရွိမွာပဲ၊ အျပည့္ ႀကီး ေတာ့ ရခ်င္မွရမယ္၊ နံပါတ္ ၁ က ေတာ့ ကုိယ္အႀကိဳက္ဆုံး ျဖစ္ရမယ္။
ေမး။     ။ ေရေဆး ပန္းခ်ီကို ဘယ္လိုေလ့လာ ဆြဲျဖစ္တာလဲ။

ေျဖ။     ။ က်ေနာ့္မ်ိဳး႐ိုးမွာ ပန္းခ်ီဆရာ တေယာက္မွ မရွိဘူး၊ အရင္က က်ေနာ့္ အိမ္က ပန္းခ်ီေရးတာ သိပ္မႀကိဳက္ဘူး၊ ပန္းခ်ီေက်ာင္း မတက္ခင္က အိမ္မွာ ပန္းခ်ီ ခိုးခိုးဆြဲရတယ္၊ အခန္းထဲမွာ ခိုးခိုး ေရးရတယ္၊ စာက်က္တာနည္း တာေပါ့၊ ခိုးခိုးေရးရင္း လူက ခါးကုံးသလို ျဖစ္လာတယ္၊ အဲဒါ မင္းပန္းခ်ီဆြဲလို႔ ခါးကုံးတာလို႔ အေဖကေျပာတယ္၊ က်ေနာ္က ၿမိဳ႕ထဲသြားရင္ ပန္းခ်ီျပပြဲ ၀င္ၾကည့္တယ္၊ ပန္းခ်ီေဆးေတြ ၀ယ္တယ္၊ ဘယ္လိုတားတား၊ အေဖက သူ႔သား ပန္းခ်ီ ဆရာ ျဖစ္မွာ စိုးတယ္။

ဟိုတုန္းက သူတို႔က သေဘာမေပါက္ဘူး၊ က်ေနာ္က စိတ္ထဲမွာ နဂိုကတည္းကရွိေနေတာ့ သူတို႔ တားလို႔လည္း မရဘူးျဖစ္ေနတာေပါ့၊ ေနာက္ပိုင္း ပန္းခ်ီကားေတြ ေရာင္းလာရတဲ့ အခ်ိန္အထိ က်ေနာ့္ အေဖက သိပ္ မႀကိဳက္ ေသးဘူး၊ က်ေနာ္ ၁၀ တန္းလည္း က်တယ္၊ အေဖက ေဒါသ ထြက္တယ္၊ ပန္းခ်ီေၾကာင့္က်တယ္ခ်ည္း ေျပာ တယ္၊ က်ေနာ္ ပန္းခ်ီေက်ာင္းတက္ေတာ့ က်ေနာ္ေလးစားတဲ့ပန္းခ်ီဆရာေတြနဲ႔ေတြ႕တယ္၊ သူတို႔က ပန္းခ်ီ ဆရာ ဆိုတာ ၁၀ တန္းေအာင္မွ ေကာင္းတာလို႔ ေျပာတယ္၊ အဲဒီလို ေျပာလိုက္ေတာ့ က်ေနာ္ အဲဒီႏွစ္ ၁၀ တန္း ေအာင္ သြားတယ္။

အေဖတို႔က စီးပြားေရးသမားေတြ ၊ က်ေနာ္က ပန္းခ်ီကားေလး ေရာင္းလိုက္ေပ်ာ္လိုက္ေနတာ၊ သူတို႔က သိပ္ သေဘာ မက်ဘူး၊ က်ေနာ့္ အနာဂတ္ကို သူတို႔က ပူပန္တယ္၊ ေနာက္ဆုံးေတာ့ အေဖပဲ အ႐ႈံးေပးလိုက္ရတယ္၊ ေနာက္ပိုင္း က်ေနာ္ေရးတာၾကည့္ၿပီး သူအႀကံဉာဏ္ေတြ ေပးတာေတြျဖစ္လာတယ္။

က်ေနာ့္ အေဖက ဖိနပ္လုပ္ငန္းလုပ္တာ၊ တအိမ္လုံး လုပ္တာ၊ အဲဒီ ဖိနပ္ လုပ္တာကလည္း အေညာင္းထိုင္ရတာ မနက္ကေန ညအထိ၊ ပန္းခ်ီဆြဲတာကလည္း အေညာင္းထိုင္ရတာပဲ၊ ဒါေပမယ့္ ဟိုတုန္းက မတူဘူး၊ ဖိနပ္လုပ္ တာက အရမ္းပိုက္ဆံ ရတယ္၊ က်ေနာ့္ပန္းခ်ီက ဘာမွမရဘူး၊ အဲဒါေၾကာင့္ အေဖက အၿမဲတမ္း ဖိနပ္လုပ္ခိုင္း တယ္၊ က်ေနာ္ ပန္းခ်ီေရးဖန္မ်ားလာေတာ့ သူလည္းတားလို႔ မရေတာ့လို႔ သူျပန္အားေပးလာရတယ္၊ က်ေနာ့္ အေၾကာင္း ဂ်ာနယ္ေတြဘာေတြမွာ ပါလာေတာ့ သူလည္းေပ်ာ္တာေပါ့၊ ပီတိျဖစ္ေနတဲ့ အေဖ့ရဲ႕ အၿပံဳးေတြ က်ေနာ္ျမင္တာေပါ့။

က်ေနာ္က ဒီေရေဆးကို ပန္းခ်ီစၿပီး ၀ါသနာစပါကတည္းက ေရေဆးနဲ႔ပဲ မိတ္ဆက္ခဲ့ရတာပါ၊ စတာထြက္ ကတည္းက ေရေဆးနဲ႔ ေရးခဲ့တာေပါ့၊ ၈၆-၈၇ ေလာက္ကေပါ့၊ က်ေနာ္က ပန္းခ်ီေက်ာင္း မတက္ခင္ကတည္း က Water color က ေရးေနၿပီ။ ပန္းခ်ီ ေက်ာင္းတက္တာက ၈၉-၉၀-၉၁ ၊ အဓိက ဆရာေတြကေတာ့ မႏၲေလး ဦးတင္ေအး တုိ႔၊ ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္လည္း ေလ့လာတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ဆရာေတြနဲ႔ ေတြ႕လိုက္ေတာ့ ဉာဏ္ပို ပြင့္သြားတယ္၊ ေက်ာင္းကေတာ့ အေျခခံကစသင္ေပးတာ အရင္တုန္းက ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ေရးတာ အေျခခံ ေတြဘာေတြ မသိခဲ့ဘူး၊ ေက်ာင္းတက္ေတာ့ ပိုနားလည္သြားတာေပါ့၊ ပုိေကာင္းသြားတာေပါ့။

ေရေဆးေရးတဲ့ ပန္းခ်ီဆရာ ေတာ္ေတာ္မ်ားကို က်ေနာ္ ႀကိဳက္တယ္၊ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ႀကိဳက္တာပဲ ရွိတယ္၊ သူတို႔လိုေတာ့ တခါမွ ျပန္မေရးဘူး၊ အဲဒီလိုေရးမယ္လို႔ ျပန္မလုပ္ျဖစ္ဘူး၊ ေရေဆး ဦးလူတင္ဆိုတာ က်ေနာ္တို႔ ျမင္ဆရာထဲမွာ ပါပါတယ္၊ ရန္ကုန္ကဆို ဆရာ ဦးျမေသာင္းတို႔ေပါ့၊ သူတို႔က ေရေဆးေရးခဲ့ၾကတာ။

က်ေနာ္ေရးတဲ့ဟန္က ရီရာယ္လစ္ဇင္လည္း မဟုတ္ဘူး၊ အစ္ဇင္ထဲမွာ ထည့္ေျပာရတာနည္းနည္း ဘယ္လိုေျပာ မလဲ အင္ပရက္ရွင္ စတိုင္နည္းနည္းပါတာေပါ့၊ တကယ့္အရွ္ိကုိေရးတာပဲ၊ တကယ့္ခံစားမႈကိုရတယ္၊ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ ရွိေနတဲ့ အတိုင္း လိုက္ေရးတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး၊ တူေအာင္လိုက္ေရးတာမဟုတ္ဘူး၊ ၾကည့္လိုက္ရင္ တူသလိုနဲ႔ မဟုတ္ျပန္ဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ၾကည့္တဲ့လူကေတာ့ တကယ္ခံစားရမယ္၊ ဆိုပါေတာ့ ဒီဟာက ပန္းၿခံ၊ ဒီေနရာႀကီးက ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမ၊ ဒီေနရာက ဆူးေလဘုရား၊ အားလုံးသိသာတယ္၊ ဒါေပမယ့္ သူ႔ရဲ႕ ေရေဆး သေဘာအရ သြားတဲ့ ႐ိုက္ခတ္မႈေတြ၊ အဲဒီအေပၚမွာ လိုက္ၿပီးေတာ့ ေရးတဲ့ဟန္က ျဖစ္သြားတာ။

က်ေနာ္က အရင္ဆီေဆးေတြ ဘာေတြလည္း ေရးပါတယ္၊ ပန္းခ်ီေရးရင္ေတာ့ က်ေနာ္ အာရုံ ညႊတ္တဲ့ဟာ တခုပဲ ေရးတာ၊ ၀ါတာကာလာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ အခုျပပြဲမွာ ဆုိရင္ လိုက္တင္ေလးေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ပါ တယ္၊ ဒါေပမယ့္ အလင္းဆုံး တခုပဲ တင္ၿပီးေရးတယ္၊ အဲဒီမွာ ပက္တန္ေလးေတြေပါ့၊ ပန္းခ်ီ အေဆာက္အဦး ႀကီး ျဖစ္ရင္ျဖစ္သြားတာ၊ အဲဒါ မ်ိဳးေလးေတြလည္း ပါတယ္၊ အလင္းကို ဦးစားေပးေရးထားတာ၊ အခုျပပြဲမွာပါတဲ့ လသာလမ္းထိပ္က တ႐ုတ္ဘုံေက်ာင္း ကားက ဘုံေက်ာင္းနံရံ မွာ လာထိတဲ့ အလင္းကို ေရးတာ။

ေမး။     ။ ေရေဆး ပန္းခ်ီ ဆရာတေယာက္အေနနဲ႔ ပန္းခ်ီ အႏုပညာအေပၚမွာ ဘယ္လိုခံယူခ်က္ထားလဲ။

ေျဖ။     ။ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ကေတာ့ ေရေဆးနဲ႔ ပန္းခ်ီဆရာေကာင္း တေယာက္ျဖစ္ခ်င္တယ္၊ ေရေဆးေရးတဲ့ ပန္းခ်ီဆရာက လည္း အခုဆုိရင္ အေရးနည္းလာတယ္၊ ရွားလာတယ္၊ က်ေနာ္က ေရေဆးကို နဂိုကတည္းက ႀကိဳက္ေတာ့ ေရေဆး ပန္းခ်ီဆရာေကာင္း တေယာက္ျဖစ္ခ်င္တယ္၊ ေန႔တိုင္းလည္း ေရးျဖစ္တယ္။

ေမး။     ။ ႏုိင္ငံတကာ ျပပြဲေတြလည္း ျပဖူးေတာ့ ႏုိင္ငံတကာအေတြ႕အႀကံဳအရ ျမန္မာနဲ႔ဘာေတြ ကြာျခားမႈ ရွိလဲ၊ ေရေဆး သမား တေယာက္အေနနဲ႔ အေတြ႕အႀကံဳေပါ့။

ေျဖ။     ။ အမ်ားစုက ျပမယ့္သူက က်ေနာ္တို႔ ပန္းခ်ီကားေတြကုိသူတို႔က လာေ႐ြးတာ၊ က်ေနာ္တို႔ လက္ရာကို ႀကိဳက္လို႔ ေပါ့၊ သူတို႔က ပြဲလုပ္ေပးတယ္၊ ၀ါတာကာလာပဲ ၊ ၿမိဳ႕ျပ႐ႈခင္းေတြပဲ မ်ားတယ္၊ ျပည္တြင္းနဲ႔ အမ်ားႀကီးကြာျခားမႈေတြရွိတယ္၊ ဟုိမွာက က်ေနာ္တို႔ ေျပာခ်င္တာကို သိတယ္၊ ဟိုက ခံစားႏိုင္တယ္၊ ကုိယ္မွားရင္လည္း သိိတယ္၊ အဲဒီ သေဘာေတာ့ ရွိတယ္၊ ေစ်းကြက္ကလည္း ကြာတယ္၊ တန္ဖိုး ပုိရတယ္။

ေမး။     ။ ပန္းခ်ီ အႏုပညာနဲ႔ ပန္းခ်ီကား အေရာင္းအ၀ယ္ အလုပ္အေပၚ သေဘာထားကေရာ ဘယ္လိုရွိလဲ။

ေျဖ။     ။ က်ေနာ္ ပန္းခ်ီေရးတာကေတာ့ တကယ္ ဖီလင္ျဖစ္လို႔ ေရးတာ၊ စီးပြားေရးအရ ေျပာရင္ေတာ့ က်ေနာ့္ ကားေတြ က ေရာင္းရခက္တဲ့ အထဲမွာ ပါတယ္၊ ေတာ္႐ုံတန္႐ုံ ၀ယ္မယ့္သူကလည္း စဥ္းစားတာပဲ၊ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္ေခါင္းထဲမွာ အဲဒါေတြ မရွိဘူး၊ က်ေနာ္ႀကိဳက္တာကို က်ေနာ္ေရးတယ္၊ လူေတြက၀ယ္ၾကတယ္၊ က်ေနာ္ ေပ်ာ္တာေပါ့၊ က်ေနာ္ႀကိဳက္တာကို လူေတြက ၀ယ္တာကိုး၊ သူတို႔ အႀကိဳက္ကို က်ေနာ္ တခါမွမေရးျပဖူး ဘူး၊ က်ေနာ့္အႀကိဳက္ ကို သူတို႔ အားေပးတာ ပုိေပ်ာ္ဖို႔ ေကာင္းတယ္။

ေမး။     ။ အခုလိုမ်ိဳး ပန္းခ်ီ ဆရာတေယာက္အေနနဲ႔ အလုပ္ေတြ လုပ္ႏိုင္ေအာင္ ဘယ္လိုက်င့္ႀကံ လုပ္ကိုင္ ေနထိုင္သလဲ၊ စိတ္က်န္းမာေရး၊ လူက်န္းမာေရးကအစ ေျပာျပပါဦး။

ေျဖ။     ။ က်ေနာ္က က်ေနာ့္ မိသားစုနဲ႔ အေနမ်ားတယ္၊ က်န္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ဘာသာေရးလုပ္တယ္၊ အဲဒါက က်ေနာ္ တို႔နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ နီးစပ္တယ္၊ ပန္းခ်ီေရးတာမွာလည္း အာ႐ုံစူးစိုက္မႈ ရွိလာတယ္၊ ဒါကိုလည္း မိသားစုကို ျပန္ေျပာ ျပ တယ္၊ က်ေနာ့္အိမ္ေထာင္ဖက္က က်ေနာ့္ကို နဂိုကတည္းက ပန္းခ်ီဆရာမွန္းသိၿပီးယူခဲ့တာ၊ က်ေနာ့္ကို အားေပး တယ္၊ က်ေနာ္တို႔မွာ သမီးေလး တေယာက္လည္းရွိတယ္၊ အဲဒီေတာ့ ပန္းခ်ီနဲ႔ မိသားစုကို မွ်တေအာင္ ေနထိုင္ လုပ္ကိုင္ ပါတယ္။     ။

< Prev		Next >