အသက္ ၆၀ ေက်ာ္အရြယ္ အၿငိမ္းစား အဘိုးအို တဦးအတြက္မူ ၿမိဳ႕ကေလးက အရာရာ ေျပာင္းလဲခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။
ၿမိဳ႕အနီး ၀န္းက်င္ ေက်းရြာမ်ား၏ အတင္းအဓမၼ ေျပာင္းေရႊ႕ ခံခဲ့ရမႈ၊ ထင္းရႉးေတာမ်ား စည္းကမ္းမဲ့ ခုတ္ထြြင္မႈ၊ ပ်က္ယြင္းလာေသာ ပတ္၀န္းက်င္နွင့္ ေရအရင္းအျမစ္ ေလ်ာ့ပါးလာမႈ၊ ၿမိဳ႕ကေလးအတြင္းသို႔ ေရာက္လာေသာ ယူနီေဖာင္းအသစ္မ်ား၊ လူတန္းစား အသစ္မ်ား၊ ယခင္ ကိုလိုနီေခတ္ တိုက္ခံအိမ္မ်ားကို စိန္ေခၚလာႏိုင္ေသာ ေခတ္မီတိုက္တာ အိုးအိမ္မ်ား အစရွိသည္ျဖင့္…။
အစစ အရာရာသည္ အဘိုးအို၏ မ်က္စိ ေအာက္္တြင္ပင္ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သည္။ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး ေခါင္းစဥ္ ေအာက္မွ မင္းမဲ့စရိုက္ ဆန္ဆန္ စနစ္ မက်ေသာ မူ၀ါဒမ်ား၏ ေနာက္ဆက္တြဲ ရလဒ္အျဖစ္ တန္ဖိုး မျဖတ္ႏိုင္ေသာ ၀န္းက်င္ ေဂဟစနစ္ကို အလဲအထပ္ လုပ္လိုက္ရသည္။ စေတး လိုက္ရသည္။
ၿဗိတိသွ် ေခတ္က “ဒုတိယေျမာက္ အဂၤလန္” ဟုပင္ နာမည္ ေက်ာ္ခဲ့ေသာ ရွမ္းကုန္းျမင့္ ေပၚရွိ ထင္းရႉးၿမိဳင္ ၿမိဳ႕ကေလး၏ ပ်ိဳျမစ္ေသာ အလွတရား အေတာ္ မ်ားမ်ားမွာ တိုက္စား ခံလိုက္ရၿပီ ျဖစ္သည္။
“ႏွစ္ ၅၀ အတြင္းမွာ ေတာ္ေတာ္ႀကီးကို ပ်က္သြားတာ” ဟု အသက္ ၆၅ ႏွစ္အရြယ္ အဘိုးအိုက ခပ္ေဆြးေဆြး ဆိုေလသည္။
* * * * *
ၿမိဳ႕ကေလး၏အမည္မွာ “ကေလာ”။ ရွမ္းကုန္းျပင္ျမင့္ အတက္တြင္ ပထမဆုံးေတြ႔ရမည့္ ေတာင္ေပၚၿမိဳ႕ကေလး။ ဒယ္အိုးဟု အဓိပၸာယ္ရေသာ ပေလာင္စကား “ကေလာ့” မွ ဆင္းသက္လာသည္ဟု ၿမိဳ႕ခံမ်ားက ဆိုေလ့ရွိသည္။ ျမန္မာျပည္ ၿဗိတိသွ် လက္ေအာက္ က်ေရာက္စဥ္က အဂၤလိပ္အရာရွိႀကီးမ်ား ေႏြရာသီအခ်ိန္ အပန္းေျဖစခန္းအျဖစ္ ၿမိဳ႕တည္ခဲ့ခ်ိန္မွ စတင္ကာ နာမည္ေက်ာ္လာခဲ့သည္။ ၿမိဳ႕ပတ္ပတ္လည္ ေတာင္ကုန္းမ်ားတြင္ ထင္းရႉးေတာမ်ား အံု႔ဆိုင္းေနမႈ၊ လွပေသာ သဘာ၀ ေတာေတာင္အေနအထား၊ ၿဗိတိသွ်တို႔၏ ၿမိဳ႕တည္ပုံ စိတ္ကူးစိတ္သန္းတို႔က ၿမိဳ႕၏အလွကို ပိုမိုရုပ္လုံးႂကြေစသည္။
“အဲဒီေခတ္ကဆို လွ်ပ္စစ္မီး မရွိေသးလို႔ ညေနဆို ျမင္းနဲ႔ လမ္းတေလွ်ာက္ မီးတုိင္ေတြမွာ မီး လိုက္ထြန္းတယ္။ ညဆို အရမ္းလွတယ္လို႔ ၾကားဖူးတယ္”ဟု အၿငိမ္းစား ၀န္ထမ္းတဦးက ျပန္ေျပာင္းေျပာဆိုသည္။
ကေလာၿမိဳ႕၏ နာမည္ေက်ာ္ၿမိဳ႕ပတ္လမ္း၊ ေကြ႔ေကာက္ ကဗ်ာဆန္ေသာ ၿမိဳ႕လယ္လမ္း၊ ယခု စစ္ဦးစီးတကၠသိုလ္တည္ရွိရာ Kingswood High School၊ ဘူတာအနီးရွိ နာမည္ေက်ာ္ မီးရထားကုန္း (ယခု တပ္မ ၅၅ တည္ေနရာ)၊ ေရေအးကန္ စသည္တို႔ကို တည္ေဆာက္ထားပံုက စနစ္က်နေသာၿမိဳ႕တည္ထားပုံုကို သက္ေသျပဳေနသည္။
ထို႔အျပင္ ၿမိဳ႕ကုိ သဘာ၀က ေပးအပ္ထားေသာ အလွတရားျဖစ္သည့္ ထင္းရႉးေတာင္၊ ထင္းရႉးေတာမ်ား က ထင္းရႉးေျမ (Pine Land) အျဖစ္ ခ်စ္စႏိုးအမည္ တြင္ေစခဲ့သည္။
“အရင္က ဆိုရင္ နီးနီးနားနား မႈိင္းလုံးေတာင္ဆိုရင္ေတာင္ အေဖာ္နဲ႔သြားရတာ။ ေတာ အဲဒီေလာက္ထူတာ၊ က်မတို႔ ငယ္ငယ္ကဆိုရင္ ေခ်သံေတြေတာင္ ၾကားရဖူးေသးတယ္”စေသာ ၿမိဳ႕ခံမ်ား၏ ေျပာဆိုသံမ်ားက မၾကာေသးမီ ဆယ္စုႏွစ္မ်ားက ထင္းရႉးေတာမ်ား၏ အေနအထားကို ပုံေဖာ္ၾကည့္ႏိုင္သည္။
အေနာက္တုိင္းက ဆရာမ်ား ကိုယ္တိုင္လာေရာက္ပို႔ခ်ေသာ Kingswood High School၊ နာမည္ေက်ာ္ ကြန္ဗင့္ေက်ာင္း စေသာ ခရစ္ယာန္ သာသနာျပဳ ပညာေရးေက်ာင္းမ်ား ရွိျခင္းေၾကာင့္ ၿမိဳ႕ခံမ်ား၏ ပညာေရးမွာ ကမၻာ့တန္းမီခဲ့သည္။
သို႔ေသာ္ အရာရာအားလုံးနီးပါးသည္ ဆယ္စုႏွစ္ အနည္းငယ္အတြင္းပင္ ပ်က္ယြင္းသြားခဲ့ရၿပီ။
* * * * *
ကေလာၿမိဳ႕ အနီးတ၀ိုက္ ထင္းရႉးေတာမ်ား စတင္ျပဳန္းတီးလာရျခင္း၏ မူလ အစမွာ ၁၉၇၀ ျပည့္ႏွစ္မ်ားအတြင္း ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွ ထင္းရႉးပင္မ်ား ၀ယ္ယူခဲ့ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ထိုႏွစ္မ်ားအတြင္း ဂ်ပန္သို႔တင္ပို႔ရန္ ထင္းရႉးပင္ သိန္းခ်ီခုတ္ယူခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ပထမ အသုတ္ တင္ပုိ႔မႈအၿပီး ထပ္မံ မွာယူျခင္းမျပဳေတာ့ေၾကာင္း သိရသည္။
“ထင္းရႉးသားေတြထဲမွာ ဒုတိယကမၻာစစ္တုန္းက ဗံုးဆံေတြ ၀င္ေနလို႔ ဆိုၿပီး ေနာက္ထပ္မယူေတာ့တာ။ ဒီေတာ့ ပိုက္ဆံလည္း မရ။ ထင္းရႉးပင္ေတြလည္း ပံုထားရေတာ့ တမိုးလြန္တာနဲ႔ ေဆြးေရာ။ အလကား အလဟသျဖစ္သြားေရာ”ဟု ေဒသခံတဦးက ေျပာျပ သည္။
ေနာက္ပိုင္း လူဦးေရတုိးပြားလာမႈ၊ သစ္ေတာမ်ားကို အာဏာပိုင္မ်ားက စနစ္တက် မထိန္းသိမ္းႏိုင္မႈ တုိ႔ေၾကာင့္ ေတာမ်ားတစစ ေပ်ာက္ကြယ္လာခဲ့သည္။ အဓိကမွာ ထင္း၊ မီးေသြး ထုတ္ယူျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ၿပီး တခ်ိဳ႕ကို စစ္တပ္ႏွင့္ ၿမိဳ႕ေနလူထု မိသားစု ေနအိမ္ မ်ား ေဆာက္လုပ္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ၾကသည္။
“ဒီတအိမ္လံုး ထင္းရႉးသားနဲ႔ ေဆာက္ထားတာ”ဟု အသက္ ၈၀ အရြယ္ အဘြားအိုတဦးက ၎၏ပ်ဥ္ေထာင္ အိမ္ကေလးကို ညႊန္ျပရင္း ေျပာဆိုသည္။ မွန္သည္၊ ေနာက္ပိုင္းေဆာက္လုပ္ေသာ ေနအိမ္မ်ားမွအပ ၿမိဳ႕တြင္းရွိ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေသာ ေနအိမ္မ်ားကို ထင္းရႉးသားမ်ားျဖင့္သာ ေဆာက္လုပ္ထားသည္။
၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ေနာက္ပိုင္း စစ္အစိုးရလက္ထက္တြင္ စစ္ေရးအရ မဟာဗ်ဴဟာက်ေသာ ကေလာၿမိဳ႕၌ စစ္ဦးစီးတကၠသိုလ္ တည္ေထာင္ တိုးခ်ဲ႕ျခင္း၊ စစ္တပ္မ်ား တိုးခ်ဲ႕ျခင္း၊ သစ္မ်ား ထင္သလို ထုတ္ယူခြင့္ျပဳျခင္း တို႔ေၾကာင့္ ပိုမိုဆိုးရြားလာခဲ့သည္။
“အရပ္သား အစိုးရဆိုရင္ အဲဒီေလာက္ျဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူး” ဟု ေဒသခံ ပညာတတ္တဦးကေျပာဆိုသည္။
ယခင္နာမည္ေက်ာ္ ကေလာ စက္မႈလက္မႈသိပံၸ (GTI) ကို ေအးသာယာၿမိဳ႕သစ္သို႔ ေရြ႕ေျပာင္းေစကာ ၀င္ေရာက္ေနရာ ယူခဲ့ေသာ စစ္ဦးစီး တကၠသိုလ္ တုိးခ်ဲ႕ရန္အတြက္ ၿမိဳ႕အနီးရွိ အုန္းပင္ေတာင္ရြာႏွင့္ အုန္းပင္ေျမာက္ရြာကို အတင္းအဓမၼ ေရႊ႕ေျပာင္းခဲ့ရာ တခ်ိဳ႕ေသာ ရြာခံမ်ားသာ ေလ်ာ္ေၾကးေငြ ရရွိခဲ့သည္။
“ေတာင္ရြာေျပာင္းတုန္းက ရၾကပါတယ္။ ေျမာက္ရြာေျပာင္းေတာ့ မေပးေတာ့ဘူးလို႔ ၾကားတယ္။ ေျမကြက္ ခ်ေပးတာေတာ့ ရွိတာေပါ့”ဟု စစ္တပ္ႏွင့္ နီးစပ္သူတဦးက ေျပာသည္။
ေနာက္ထပ္ ေဒသခံမ်ား ေျပာစမွတ္ျပဳရသည့္ ကိစၥမွာ တပ္မ ၅၅ ေျပာင္းေရႊ႕မႈျဖစ္သည္။ ေတာင္ႀကီးသို႔ သြားသည့္ အေ၀းေျပး လမ္းမွ ကေလာၿမိဳ႕ကို ျဖတ္သန္းေသာအခါ ၿမိဳ႕တြင္းရွိေတာင္နံရံကို ခြဲၿဖိဳ တည္ေဆာက္ထားေသာ တပ္အ၀င္လမ္းႏွင့္ စစ္တပ္ အေဆာက္အဦမ်ားကို ထင္ထင္ရွားရွား ျမင္ရမည္ ျဖစ္သည္။
တျခားၿမိဳ႕နယ္မ်ားတြင္ စစ္တပ္ကို ၿမိဳ႕ျပင္တြင္ တည္ေဆာက္ေလ့ရွိေသာ္လည္း အဘယ္ေၾကာင့္ကေလာၿမိဳ႕တြင္း တည္ေဆာက္ ထားရသနည္း ဟူေသာေမးခြန္း၏ အေျဖကို ၿမိဳ႕ခံမ်ားက သိလိုၾကသည္။ ယခင္တပ္မ ၅၅ မွာ ကေလာၿမိဳ႕စြန္တြင္ တည္ရွိေသာ္ လည္း စစ္ဦးစီးတကၠသုိလ္ တုိးခ်ဲ႕တည္ေဆာက္မႈေၾကာင့္ ယခင္မီးရထားကုန္းအျဖစ္ ၿမိဳ႕တြင္းသုိ႔ ေျပာင္းေရႊ႕လာျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ၿမိဳ႕ခံမ်ားကဆိုၾကသည္။
ၿမိဳ႕ခံအမ်ားစုက မေက်နပ္။ သို႔ေသာ္ တခ်ိဳ႕ေျပာေလ့ရွိေသာစကား တစ္ခြန္းက “မေျပာရဲပါဘူးေလ” ဟူ၍ ျဖစ္သည္။
တပ္မ ၅၅ ကို ယခုႏွစ္ပိုင္းတြင္မွ စတင္ေျပာင္းေရႊ႕လာခဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီး မေျပာင္းေရႊ႕မီ မီးရထား၀န္ႀကီးဌာနက အျပင္းအထန္ ကန္႔ကြက္ေသးသည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္ ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္၌ တပ္တည္ခႊင့္ေပးလိုက္ရသည္။ အေရွ႕ဘိုကုန္းတြင္ တည္ေဆာက္ ထားေသာ Hill Top Villa Resort Hotel အ၀င္လမ္းကုိ တပ္ အ၀င္လမ္းအျဖစ္ ေပးလိုက္ရသည္။
“ႏိုင္ငံျခားသားေတြ လာတည္းရင္ တပ္နားက အခန္းဆိုရင္ မယူဘူး ဆိုတာမ်ိဳး ႀကံဳရတယ္”ဟု ဟိုတယ္ ၀န္ထမ္း တဦးက ေျပာျပသည္။
လူဦးေရ သုံးေသာင္းခန္႔သာရွိေသာ ကေလာၿမိဳ႕တြင္ တပ္မ ၅၅၊ အမွတ္ ၇ ေျချမန္တပ္ရင္း၊ အမွတ္ ၃ ေျချမန္တပ္ရင္း၊ အမွတ္ ၁၂၂ ေျချမန္တပ္ရင္း၊ အေျခခ် စစ္ေဆးရုံ၊ စစ္ဦးစီးတကၠသိုလ္ စေသာ တပ္ရင္း တပ္ဖြဲ႔မ်ားရွိသည္။
စစ္ဦးစီးတကၠသိုလ္ တက္ေရာက္ရန္ လာၾကသည့္ တပ္ရင္းမႉးမ်ား အပါအ၀င္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး အဆက္ဆက္၏ သစ္ေတာ ဧရိယာပါမက်န္ ၿမိဳ႕အခ်က္အခ်ာ က်ေသာ ေျမေနရာမ်ားကို ၿခိမ္းေျခာက္ကာ ေစ်းႏွိမ္၀ယ္ယူျခင္း၊ သင္တန္း တက္ေရာက္လာသည့္ ႂကြယ္၀ေသာ တပ္ရင္းမႉး တခ်ိဳ ႔က ေငြေၾကး အဆမတန္ေပးကာ ၀ယ္ယူျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ၿမိဳ႕၀န္းက်င္ ေျမယာႏွင့္ သစ္ေတာ စီမံခန္႔ခြဲမႈ၌ ကေမာက္ကမ ျဖစ္ရသည္။
“အဆိုးဆံုးကေတာ့ အခုေက်ာင္းအုပ္ႀကီး ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေမာင္ေမာင္ေအးပဲ။ သူယူထားတဲ့ေျမေတြ နည္းတာမဟုတ္ဘူး” ဟု ဒသခံတဦးကဆုိသည္။
ဗုိလ္မႉးခ်ဳပ္ေမာင္ေမာင္ေအးမွာ ၂၀၀၇ သံဃာ အေရးအခင္းကို ရက္ရက္စက္စက္ႏွိမ္ႏွင္းခဲ့သူအျဖစ္ နာမည္ေက်ာ္ေသာ တပ္မ ၆၆ ၏ အႀကီးအကဲျဖစ္သည္။ သူ လက္သံေျပာင္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ေက်ာင္းအုပ္အျဖစ္ ရာထူးတိုးျမႇင့္ေပးျခင္းခံခဲ့ရသည္ဟု ေဒသခံတို႔က ေျပာစမွတ္ ျပဳၾကသည္။
၂၀၀၉ ခုႏွစ္က ကေလာသို႔ သြားေရာက္လည္ပတ္စဥ္ ကေလာၿမိဳ႕ေနာက္ခံ မိႈင္းလံုးေတာင္ ကမ္းပါးတြင္ စိုက္ထားေသာ အလံနီမ်ားကို မေတြ႕ရေတာ့ေပ။
ထိုစဥ္က ေဒသခံတဦးက “အဲဒါ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးယူထားတဲ့ ေျမေတြေလ”ဟု ရွင္းျပခဲ့ဖူးေသာ္လည္း မည္သို႔ မည္ပုံ ရယူထားသည္ကိုမူ မေျပာခဲ့ေခ်။
ယခုႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီး ဦးဉာဏ္၀င္း၊ အေရွ႕ေတာင္တိုင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္တိုင္းမႉး ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ရာျပည့္ႏွင့္ ႀတိဂံတိုင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္ တိုင္းမႉး ဗုိလ္မႉးခ်ဳပ္ ေက်ာ္ၿဖိဳးတို႔မွာ စစ္ဦးစီးတကၠသိုလ္ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး ျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။
ထင္းရႉးေတာမ်ား ပ်က္ယြင္းလာျခင္း၏ ရိုက္ခတ္မႈကို ပထမဆုံးသိသာစြာ ခံစားလာရသူမ်ားမွာ ေဒသခံမ်ားပင္ ျဖစ္သည္။
ေဒသခံမ်ားအတြက္ အလြန္တရာ ခ်မ္းေအးခဲ့ေသာ ေတာင္ေပၚ ၿမိဳ႕ကေလး အေၾကာင္းကို ေနာင္တခ်ိန္တြင္ မိမိတို႔၏ သားသမီးမ်ားအား ပုံျပင္သဖြယ္ ေျပာျပရေတာ့မည္ကို စိုးရိမ္မိသည္။
ယခုပင္လွ်င္ “တခ်ိန္တုန္းက ဒီလို” ဟူေသာ အတိတ္လြမ္းသံမ်ားကို ၾကားေနရေပၿပီ။ မ်ိဳးဆက္တခုတြင္ အလိုက္သင့္ လြယ္လြယ္ ကူကူ ရရွိခဲ့ေသာ သဘာ၀ ၀န္းက်င္တုိ႔ ေနာက္မ်ိဳးဆက္ မ်ားအတြက္ က်န္ရွိေတာ့မည္ မဟုတ္ေပ။
ကေလာၿမိဳ႕ကို လာေရာက္လည္ပတ္ေသာ ကမၻာလွည့္ ခရီးသြားမ်ားကလည္း ထင္းရႉးပင္မ်ား ထင္သေလာက္ မေတြ႕ရ ေတာ့ သည္ကို ေမးခြန္းထုတ္ေနၾကၿပီ။ နာမည္ေက်ာ္ ၿမိဳ႕ကေလး၏ သတင္းစကား ယခင္ေလာက္ မေမႊးေတာ့ၿပီ။
ေက်ာက္ဆန္ သဲဆန္ ေသာေျမတြင္ပင္ ေပါက္ေရာက္ရွင္သန္ႏိုင္ေသာ၊ ရာသီဥတုဒဏ္ကို ခံႏိုင္ေသာ ထင္းရႉးပင္မ်ား တစစ ေပ်ာက္ကြယ္မႈေၾကာင့္ ၿမိဳ႕ကေလးတြင္ ဆက္လက္ေနထုိင္ၾကမည့္ ေနာက္မ်ိဳးဆက္ကို သဘာ၀ ဥတုရာသီ၏ ရိုက္ခတ္မႈမွ အကာကြယ္ေပးမည့္ အေဖာ္မြန္ေကာင္းတရပ္ ေပ်ာက္ကြယ္ရ ေပေတာ့မည္။
“သက္တမ္းရွည္ ထင္းရႉးပင္ေတြဆို ဘုရားေက်ာင္းထဲမွာပဲ ရွိေတာ့တာ”ဟုၿမိဳ႕ခံ တဦးကရွင္းျပသည္။
“ေဆာင္းဆိုရင္ အရင္ တျဖည္းျဖည္းမွ ေအးလာတာ။ ေနာက္ပိုင္းေဆာင္္းက ၀ုန္းဆို ေအးလာေရာ၊ အပင္ေတြ မရွိတာ ေတာ္ေတာ္ သိသာတယ္”ဟူသည့္ အလယ္တန္းျပ ဆရာမ တဦး၏ ေျပာဆိုခ်က္မွာ ထင္းရႉးပင္မ်ား အသက္ငင္သံႏွင့္ အတူ ၿမိဳ႕ကေလး၏ တံခါး၀သုိ႔ ရာသီဥတု က်ိန္စာ ေရာက္ရွိေနျပီျဖစ္ေၾကာင္း သတိေပးေနသည့္ႏွယ္။
ေဒသခံ သစ္ေတာအာဏာပိုင္တုိ႔၏ “သစ္မခုတ္ရ၊ ေထာင္ ၃ ႏွစ္” ဟုေသာ ထင္းရႉးပင္မ်ားတြင္ ခ်ိတ္ဆြဲ သတိေပးထားမႈကို ေဒသခံမ်ားက “ဒါက အရပ္သားေတြ အတြက္ပါ၊ တပ္အတြက္မပါဘူး”ဟုပင္ ေနာက္ေျပာင္ ေျပာဆိုေလ့ရွိသည္။
သစ္ေတာ အာဏာပိုင္တုိ႔ အေနျဖင့္လည္း စစ္ဦးစီးတကၠသိုလ္ အၾကီးအကဲကသာ အရာရာကို စီမံေသာ ကေလာၿမိဳ႕၏ ျဖစ္ျခင္း ပ်က္ျခင္းတို႔ကို ၀င္စြက္ႏိုင္ရန္ စြမ္းသာမည္မဟုတ္ေပ။ ဥပေဒ၏ အထက္တြင္ တစုံတရာ တန္ခိုးထြားေနသည္ မဟုတ္ပါေလာ။
* * * * *
ခပ္ရီရီ အေမွာင္ႏွင့္အတူ အေအးဓာတ္ထူထူ ေရာက္လာေလ့ရွိေသာ ၿမိဳ႕ကေလးတြင္ ညအေမွာင္ စြန္းသည္ႏွင့္ ၿမိဳ႕လယ္ေနရာ တခ်ိဳ႕မွအပ လူသူပါးလ်သြားတတ္သည္။ ည ၈ နာရီခန္႔ ဆိုလ်င္ပင္ ၿမိဳ႕လမ္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ရွင္းေနတတ္သည္။
ထုိအခ်ိန္ဆိုလ်င္ ၿမိဳ႕အနီးတ၀ိုက္ရွိ ေတာင္ကုန္း ေတာင္တန္းမ်ားေပၚတြင္ နီနီရဲရဲ ေလာင္ၿမိဳက္ေနေသာ ေတာမီးမ်ားကို ထင္းရွင္း စြာ ျမင္ေတြ႔ရမည္။ ေစာေစာ အိပ္ရာ ၀င္တတ္ေသာ ၿမိဳ႕ကေလးမွ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သတိျပဳမိမည္ ဆိုသည္ကေတာ့ သံသယရွိဖြယ္ပင္။
အသက္ ၆၀ ေက်ာ္အရြယ္ အၿငိမ္းစားအဘိုးအိုအတြက္မူ ၿမိဳ႕ကေလး သူ႔မ်က္စိေအာက္တြင္ပင္ အရာရာေျပာင္းလဲခဲ့သည္ကို သတိ ထားမိေနသည္။
က်ိဳးတိုးက်ဲတဲ ထင္းရႉးပင္မ်ားၾကား ေစာေစာအိပ္ရာ၀င္တတ္ေသာ ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားမ်ား သတိလက္လြတ္ ဆက္ေနပါက ရန္သူမိ်ဳး ငါးပါးေၾကာင့္ ျဖစ္သင့္ေသာ အေနအထားထက္ ပုိ၍ တစစေျပာင္းလဲ ပ်က္ယြင္းေနေသာ ၿမိဳ႕ကေလးအတြက္ စိုးရိမ္ရပါသည္။
ထင္းရူးၿမိဳင္ၿမိဳ႕ကေလး၏ က်န္းမာေရးအတြက္ ေျပာေရးဆိုခြင့္ တစုံတရာ မရရွိေသးသေရြ႕ေတာ့ ဆက္လက္ တိုး၀င္ ေလာင္ျမိဳက္ ေနဦးမည္သာ။ ။
| < Prev | Next > |
|---|
