သူတို႔ရဲ႕ လက္ေတြမွာေတာ့ ၂ ေယာက္တတြဲ လက္ထိပ္ကိုယ္စီနဲ႔။ သူတုိ႔ရဲ႕ပတ္ပတ္လည္မွာေတာ့ ကာကီေရာင္ တူညီ၀တ္စံု ၀တ္ဆင္ထားၾကၿပီး နံပါတ္တုတ္ ကိုယ္စီ ကိုင္ေဆာင္ထားၾကတဲ့ ေထာင္၀န္ထမ္း အေယာက္ ေလးဆယ္ေလာက္က တင္းမာတဲ့ မ်က္ႏွာထားေတြနဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကတယ္။ သူတို႔လမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့ တခြပ္ခြပ္ စစ္ဖိနပ္သံေတြနဲ႔ တခ်က္ တခ်က္ က်ီးအာသံကလြဲလို႔ ၄ ေဆာင္ဟာ အသက္မဲ့ေနသလိုပဲ။
ခနအၾကာမွာေတာ့ “ပံုစံ” ဆိုတဲ့ ၀န္ထမ္းတေယာက္ရဲ႕ ေအာ္သံနဲ႔အတူ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား ၄၂ ေယာက္ စလံုးရဲ႕ ေခါင္းေတြဟာ ၿပိဳင္တူငံု႔လိုက္ၾကတယ္။ “ေအးေစ” လို႔ ျပန္ေျပာၿပီး ေခါင္းေတြေမာ့လိုက္ၾကတဲ့အခါ သူတို႔ရဲ႕ေရွ႕မွာ ရပ္ေနသူက အမွတ္ ၄ အိပ္ေဆာင္ရဲ႕ တာ၀န္ခံအေဆာင္မႉး ေထာင္မႉးေအာင္ႀကီး။
ကာကီေရာင္ ယူနီေဖာင္းကို ေကာ့ေနေအာင္ ၀တ္ထားတဲ့၊ ပုခံုးေပၚက ေငြေရာင္ၾကယ္တပြင့္နဲ႔ ေထာင္မႉး ေအာင္ႀကီးဆီက အသံတခု ဟိန္းကနဲ ထြက္ေပၚ လာခဲ့တယ္။
“မင္းတို႔ ေထာင္က လုပ္ခိုင္းတဲ့အလုပ္ကို လုပ္မွာလား၊ မလုပ္ဖူးလား” တဲ့။ အားလံုးဟာ တိတ္ဆိတ္ ၿငိမ္သက္ေနတယ္။ အိပ္ေဆာင္ေတြထဲမွာ ေသာ့ပိတ္ထားတဲ့ တျခား အက်ဥ္းသား ေတြကလည္း ဘာေတြ ျဖစ္လာဦးမလဲ ဆိုတဲ့ စိတ္နဲ႔ ရင္ခုန္တိတ္ဆိတ္စြာ ...။
ခဏအၾကာမွာေတာ့ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသား ၄၂ ေယာက္ဆီက ျပန္ေျဖသံ ၿပိဳင္တူထြက္လာခဲ့တယ္။
“လံုး၀မလုပ္ႏိုင္ဘူး ...”
အင္းစိန္ေထာင္ရဲ႕ ေထာင္တြင္းအလုပ္ ဆန္႔က်င္ေရးတိုက္ပြဲက စခဲ့ပါၿပီ။
ခနအၾကာမွာ ၀ီစီသံေတြ ထြက္ေပၚလာခဲ့ၿပီး လက္ေမာင္းမွာ တာ၀န္ဆိုတဲ့ လက္ပတ္အနီ တပ္ဆင္ထားတဲ့ ေထာင္တြင္း ဒုစရိုက္ႏွိမ္နင္းေရးလို႔ ေခၚေ၀ၚၾကတဲ့ မိန္းေဂ်း အထူးအက်ဥ္း ဦးစီး၀န္ထမ္းေတြ ေရာက္လာၾက ပါေတာ့တယ္။ သူတို႔ကို ဦးေဆာင္လာခဲ့သူက ေထာင္တြင္းမွာ နာမည္ဆိုးနဲ႔ ေၾကာ္ၾကားေနတဲ့ တပ္ၾကပ္၀င္းျမင့္။
သူက စက္တင္ဘာ ေထာင္တြင္းဆႏၵျပမႈမွာ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြကို လူမဆန္စြာ ရိုက္ႏွက္ ျပခဲ့တာေၾကာင့္ ေထာင္အာဏာပိုင္ အရာရွိေတြက ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြကို ႏွိပ္ကြပ္မႈအတြက္ ေရွ႕တန္းတင္ ထားခံရသူ … (အဲဒီအေၾကာင္းကို သတ္သတ္ တင္ျပပါ့မယ္)
သူတို႔ ေရာက္လာၿပီး ခနအၾကာမွာေတာ့ လက္ထိပ္ကိုယ္စီ အခတ္ခံထားရတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား ၄၂ ေယာက္ဟာ အမွတ္ ၄ အိပ္ေဆာင္ထဲကေန ၂ ေယာက္တတြဲ တန္းစီၿပီး မိန္းေဂ်းလို႔ေခၚတဲ့ ဗဟိုရံုးခန္း ရွိရာကို ထြက္ခြာ လာခဲ့ၾကတယ္။ မိန္းေဂ်း ေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ ေျခေထာက္ကိုယ္စီကို အခ်ိန္အားျဖင့္ ၃ ပိႆာ ၅၀ သား ရွိတဲ့ သံေဒါက္ေျချခင္းေတြ တပ္ဆင္လိုက္ ပါေတာ့တယ္။
၄၂ ေယာက္စလံုး ေဒါက္ေျချခင္း ခတ္ခံရအၿပီးမွာေတာ့ နံပါတ္တုတ္ ကိုယ္စီကိုင္ေဆာင္ထားတဲ့ အက်ဥ္းဦးစီး ၀န္ထမ္းေတြၿခံရံၿပီး ေဒါက္ေျချခင္းသံ တခြ်င္ခြ်င္နဲ႔ မိန္းေဂ်းကေန တန္းစီ ေလ်ာက္လွမ္းခဲ့ၾကတယ္။ သူတို႔ ဦးတည္ေနတဲ့ ေနရာကေတာ့ ေထာင္က် အက်ဥ္းသားတိုင္း နာမည္ၾကားရံုနဲ႔ ဖိန္႔ဖိန္႔တုန္ေအာင္ ေၾကာက္ၾကတဲ့ စစ္ေခြးျပစ္ဒဏ္တိုက္ ဆီကိုပါ။
စစ္ေခြးတိုက္ဆိုတာ ေထာင္ကို လွည့္တဲ့ စစ္ေခြးေတြကို ထားတဲ့၊ အိပ္ေဆာင္ေတြနဲ႔ သီးျခား ေ၀းတဲ့ ေနရာတခုျဖစ္ၿပီး အဲဒီ၀န္းထဲမွာ တခန္းကို ၈ ေပ ပတ္လည္ က်ယ္၀န္းတဲ့ ၁၀ ခန္းတြဲ တိုက္ခန္း ရွိေနပါတယ္။ စစ္ေခြးတိုက္ကို ၀င္၀င္ျခင္းမွာပဲ သူတို႔ ၄၂ ေယာက္ရဲ႕ ေခါင္းေတြကို ေခါင္းစြပ္ေတြ စြပ္လိုက္တာ ခံလိုက္ၾကရၿပီး ဘယ္ကမွန္း မသိတဲ့ နံပါတ္တုတ္ခ်က္ေတြက ေခါင္းကလြဲလို႔ ခႏၶာကိုယ္ ေနရာအႏွံ႔ကို က်ေရာက္ လာပါ ေတာ့တယ္။
အဲဒီလိုနဲ႔ ရိုက္ႏွက္ကန္ေက်ာက္ ခံရင္းနဲ႔ပဲ သူတို႔ဟာ ၈ ေပ ပတ္လည္ အခန္းတခန္းကို လူ ၆ ေယာက္ႏႈန္းစီနဲ႔ အထည့္ခံလို္က္ ရပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ ေထာင္ေလာကရဲ႕ ရာဇ၀တ္သားထဲမွာ နာမည္ဆိုးနဲ႔ ေက်ာ္ၾကား ေနတဲ့ စိုးျမတ္၊ ေက်ာ္သူ၊ စတဲ့ ရာဇ၀တ္သားေတြက စစ္ေခြးတိုက္ရဲ႕ ပံုစံထိုင္နည္းကို စတင္ ျပသပါေတာ့တယ္။
ပံုစံထို္င္နည္းကေတာ့ … အရင္က ပံုစံဆိုရင္ အက်ဥ္းသားေတြအားလံုးက တင္ပလႅင္ေခြ ေခါင္းငံု႔ထိုင္ရေပမယ့္ စစ္ေခြးတိုက္က အျပစ္ဒဏ္သမားေတြ အားလံုးကေတာ့ ပံုစံဆိုရင္ ေရွ႕လက္ ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ေရွ႕ကိုပစ္ၿပီး နဖူးနဲ႔ ၾကမ္းနဲ႔တိုက္၊ ဖင္ဘူးေထာင္း ေထာင္ထားရတဲ့ ပံုစံပါ။ (ဒါကို ေထာင္အေခၚ ... ေခြး၀ပ္ ၀ပ္ခိုင္းတယ္လို႔ ေခၚပါ တယ္)
အဲဒီေနာက္ပိုင္း ပိုဆိုးတဲ့ပံုစံကေတာ့ စစ္ေခြးတိုက္ ပံုစံႀကီးလို႔ေခၚတဲ့ လက္ႏွေခ်ာင္းကို ယွက္ၿပီး ေခါင္းေပၚတင္ ေျခဖ်ားေထာက္၊ ခါးကိုဆန္႔ထားတဲ့အခ်ိန္မွာ ေက်ာေပၚကို နံပါတ္တုတ္ေပါင္း မ်ားစြာ က်လာေတာ့ တာပါပဲ။
အဲဒီၤလိုနဲ႔ တေန႔ကို ၅ ႀကိမ္ေလာက္ တိုက္ခန္းထဲကေန အျပင္ကို ထုတ္ၿပီး အနည္းဆံုး ေက်ာေပၚကုိ နံပါတ္တုတ္ အခ်က္ေပါင္း ၅၀ ကေန ၁၀၀ ၾကား အရိုက္ခံခဲ့ၾကရ ပါတယ္။ တေနကုန္ အရိုက္ခံလို႔ ၿပီးသြားလို႔ စိတ္ပန္း၊ လူနာ ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ မနက္ ၀န္ထမ္းနဲ႔ ည၀မ္ထမ္း အခ်ိန္းအေျပာင္း သူတို႔ ၄၂ ေယာက္အတြက္ ကံဆိုး လိုက္တာက ညဂ်ဴတီ ၀င္လာတဲ့သူဟာ အင္းစိန္ၿမိဳ႕နယ္ရဲ႕ အရန္မီးသတ္ တေယာက္ ျဖစ္သလို ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြကို ရန္သူလို သေဘာထားတတ္တဲ့ တပ္သား မ်ိဳးႏိုင္ဆိုသူပါပဲ။
သူ၀င္လာကတည္းက အရက္ကို မူးေအာင္ေသာက္ထားသလို ၀င္လာတာနဲ႔ “ပံုစံ” လို႔ ေအာ္လိုက္တဲ့အခါ အားလံုးဟာ ခုနက ေရးျပသလို ေခြး၀ပ္ ၀ပ္ေပး လိုက္ၾကရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မ်ဳိးလြင္ဆိုတဲ့ အက်ဥ္းဦးစီး ၀န္ထမ္းကေတာ့ သူ႔ရဲ႕ပံုစံအတိုင္း “ပံုစံဆိုရင္ ေျချခင္းသံေတြ ညီရမယ္” ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ တိုက္ခန္း အျပင္၀ကေန ၀ါးဆစ္ပိတ္နဲ႔ တိုက္ထဲက တေယာက္ဆီကို ရိုက္ပါေတာ့တယ္။ ဒါဟာ သိပ္ေအးလွတဲ့ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ေဆာင္းတြင္း သံမံတလင္းေပၚမွာ ဘာအခင္း၊ ဘာအၿခံဳမွ မရွိဘဲ အိပ္ေနရတဲ့ သံေဒါက္ ေျချခင္းခတ္ ခံထားရတဲ့ သူေတြရဲ႕ ခံစားခ်က္ကို နားလည္ၾကည့္ ေစခ်င္လို႔ပါ။ အဲဒီလိုနဲ႔ ေန႔ငရဲ၊ ညငရဲ ေပါင္းမ်ားစြာကို ရက္ေပါင္း ၃၀ ေက်ာ္ ျဖတ္သန္းအၿပီးမွာေတာ့ အဲဒီ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား ၄၂ ေယာက္ ေတာင္းဆိုခဲ့တဲ့ “အလုပ္မလုပ္ႏိုင္ဘူး” ဆိုတဲ့အေျဖထက္ သာလြန္တဲ့ အေျဖတခုကို အင္းစိန္ေထာင္ အာဏာပိုင္ေတြဘက္က ျပန္လည္ ေပးဆပ္ခဲ့ရ ပါေတာ့တယ္။
ဒါကေတာ့ ကိုယ့္ေတာင္ယာ ကိုယ္လုပ္၊ ကိုယ္လုပ္တာ ကိုယ္စားခြင့္ အျဖစ္ ကိုယ္ပိုင္ ၅ ည ေတာင္ယာ စိုက္ခင္းေတြကို လုပ္ကိုင္ခြင့္ ရခဲ့တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
(၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ စစ္ေခြးတိုက္ ေလဘာတိုက္ပြဲ အမွတ္တရ)
| < Prev | Next > |
|---|
