ႏိုင္ငံတကာမွ ဖယ္က်ဥ္ထားမႈႏွင့္ ပိတ္ဆို႔ျခင္းမ်ား ရင္ဆိုင္ေနရေသာ ေနျပည္ေတာ္ရွိ စစ္အစိုးရက အဏုျမဴဓာတ္ ေပါင္းဖိုကို “ၿငိမ္းခ်မ္းေသာကိစၥမ်ားအတြက္ သက္သက္သာ” အသံုးခ်ရန္ ရည္ရြယ္၍ တည္ေဆာက္ျခင္းျဖစ္သည္ ဟု အခိုင္အမာ ေျပာဆိုေနသည္။ ၂၀၀၂ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလတြင္ ဒုတိယႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီးေဟာင္း ဦးခင္ေမာင္ ၀င္းက ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ၿငိ္မ္းခ်မ္းစြာအသံုးခ်ေရးရည္မွန္းခ်က္အတြက္ အဏုျမဴေလာင္စာအေပၚ စိတ္၀င္စားမႈသည္ ေရွးယခင္ကာလမ်ား ကတည္းက ရွိေနခဲ့သည္ဟု ထုတ္ေဖၚေျပာဆိုခဲ့ဖူးသည္။သို႔ေသာ္လည္း ျမန္မာျပည္တြင္းႏွင့္ ျပည္ပရွိ အင္အားစုမ်ားအပါအ၀င္ ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအ၀န္းကမူ ဤအာမခံခ်က္ကို သံသယျဖင့္သာ ေစာင့္ၾကည့္ေနဆဲ ျဖစ္သည္။
ဤသံသယကို အျခားအခ်က္မ်ားကလည္း အားျဖည့္ေပးျပန္သည္။ ရိုဆာတြမ္ Rosatom အာဏာပိုင္မ်ား၏ အဆိုအရ ယူေရနီယမ္ ၂၃၅ (Uranium 235) ၂၀ ရာခိုင္ႏႈန္းထက္ေလ်ာ့နည္း၍ ေလာင္စာေပးရန္ လိုအပ္ေသာ ၁၀ မီဂါ၀ပ္ အဏုျမဴ ဓာတ္ေပါင္းဖိုသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ႏ်ဴကလီးယားရူပေဗဒ၊ ဇီ၀-သိပၸံနည္းပညာ၊ ရုပ္၀တၳဳသိပၸံ သုေတသနလုပ္ငန္းမ်ားအတြက္ အေထာက္အကူျဖစ္ေစၿပီး ေဆး၀ါးေပါင္းမ်ားစြာ ထုတ္လုပ္ရာတြင္လည္း အေထာက္အကူျဖစ္ေစမည္ဟု ဆိုခဲ့ၾကပါသည္။ လုပ္ငန္းစီမံကိန္းဆိုင္ရာအေသးစိတ္ ပထမအဆင့္ ေဆြးေႏြးပြဲ မ်ား စတင္ေနၿပီျဖစ္ၿပီး ေနာက္ထပ္ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားကိုလည္း ယခုႏွစ္ ဒုတိယပိုင္းတြင္ ဆက္လက္ေဆြးေႏြးရန္ ျပင္ဆင္ထားၾကပါသည္။
ႏ်ဴကလီးယားစြမ္းအင္ထုတ္လုပ္လိုေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ စိတ္၀င္စားမႈသည္ အသစ္အဆန္းေတာ့ မဟုတ္ေပ။ ၁၉၅၀ ခုႏွစ္ မ်ားကပင္ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံအဏုျမဴစြမ္းအင္ဌာန (UBAEC) ကို တည္ေထာင္၍ ဦးလွညြန္႔အား ဦးေဆာင္ေစခဲ့ ပါသည္။ ဦးလွညြန္႔သည္ ၁၉၄၉ ခုႏွစ္တြင္ ႏိုဘဲလ္ဆုခ်ီးျမႇင့္ခံခဲ့ရေသာ နာမည္ေက်ာ္ ဂ်ပန္ လူမ်ဳိး ရူပေဗဒပညာရွင္ ဟိုင္ဒီကီ ယူကာ၀ါ (Hideki Yukawa) ထံတြင္ ဆည္းပူးေလ့လာခဲ့သည့္ ေက်ာင္းသား တဦး ျဖစ္သည္။
ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံ အဏုျမဴစမ္းအင္ဌာန (UBAEC) သည္ လူငယ္မ်ား၊ ထူးခြၽန္ေသာ ရူပေဗဒပညာရွင္မ်ားကို စုစည္း၍ အေမရိကန္ႏွင့္ ၿဗိတိန္ႏိုင္ငံမ်ားသို႔ ေနာက္ထပ္ေလ့လာမႈမ်ားျပဳလုပ္ရန္ ေစလႊတ္ခဲ့ပါသည္။ ၁၉၅၆ ခုႏွစ္တြင္ အေမရိကန္စြမ္းအင္၀န္ႀကီးဌာန၏ အႀကီးဆံုးသုေတသနဌာနမ်ားအနက္မွ တခုျဖစ္ေသာ အာဂိုနဲ အမ်ဳိးသား ဓာတ္ခြဲခန္း (Argonne National laboratory) တြင္ အနည္းဆံုး ေျခာက္ဦး ေလ့လာခြင့္ရခဲ့ ပါသည္။
ထိုကာလမ်ားတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ အိမ္နီးနားခ်င္းႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ ႏိႈင္းယွဥ္ပါက ႏ်ဴကလီးယား လုပ္ငန္းတြင္မ်ားစြာ ေရွ႕တန္း ေရာက္ရိွေနခဲ့ပါသည္။ ၁၉၆၀ ခုႏွစ္ အေစာပိုင္းကာလမ်ားတြင္ပင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လိႈင္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္း ပရ၀ဏ္အတြင္း၌ အဏုျမဴသုေတသန ဓာတ္ေပါင္းဖိုတခု တည္ေဆာက္ရန္အတြက္ ေနရာလ်ာထား သတ္မွတ္ခဲ့ဖူးပါသည္။
၁၉၆၂ ခုႏွစ္၌ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းက အာဏာသိမ္းအၿပီးေနာက္ပိုင္းတြင္ (UBAEC) သည္ ရပ္ဆိုင္းအသက္မဲ့ သြားခဲ့ရပါသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးက သူ၏ “ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္” ထူေထာင္ေရးအတြက္ အလုပ္ရႈပ္ေနခဲ့သလို ႀကီးမားသည့္ ၿခိမ္းေျခာက္ မႈျဖစ္ေနေသာ ကြန္ျမဴနစ္သူပုန္မ်ားႏွင့္ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္သူပုန္မ်ား၏ရန္ကို တန္ျပန္တိုက္ခိုက္ရန္အတြက္ သူ၏အာဏာအုတ္ျမစ္ကို အေျခခိုင္ေအာင္ တည္ေဆာက္ေနရင္းျဖင့္ အခ်ိန္ကုန္ေနေသာ ကာလျဖစ္သည္။ ၎တို႔ထက္ ပို၍အေရးႀကီးေသာအခ်က္မွာ အာဏာရွင္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးက ဦးလွညႊန္႔ကို မယံုၾကည္ျခင္း ျဖစ္သည္။
၁၉၈၄ ခုႏွစ္ ညစာစားပြဲ တခုတြင္ တကၠသိုလ္ပါေမာကၡမ်ားအား ၎လုပ္ငန္းကို အဆံုးသတ္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ သူ႔အေနျဖင့္ အမွားတခုကို က်ဴးလြန္မိခဲ့သည္ဟု ဦးေန၀င္းက ၀န္ခံခဲ့ပါေသာ္လည္း ျမန္မာ့အဏုျမဴစီမံကိန္းသည္ ဤသို႔ျဖင့္ တိမ္ျမဳပ္ သြားခဲ့ရေတာ့သည္။
လက္ရိွစစ္အစိုးရက ၎အဏုျမဴစီမံခ်က္ကို ျပန္လည္ဆန္းသစ္လာေစခဲ့သည္။ ၁၉၅၀ ခုႏွစ္မ်ားတြင္ ဦးလွညႊန္႔၏ ေက်ာင္းသားတဦးျဖစ္ေသာ ရခိုင္လူမ်ဳိးပါေမာကၡ ဦးသိန္းဦးဖိုးေစာက ၁၉၉၀ ခုႏွစ္တြင္ အဏုျမဴစြမ္းအင္ ေကာ္မတီအား အသစ္ျပန္လည္ေမြးဖြားခဲ့ၿပီး ႏုိင္ငံတကာအဏုျမဴစြမ္းအင္ေအဂ်င္စီ (IAEA) ႏွွင့္ အသစ္တဖန္ စတင္ ဆက္သြယ္ခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ၎၏ “ၿငိမ္းခ်မ္းေသာရည္ရြယ္ခ်က္အတြက္” အဏုျမဴစြမ္းအင္ထုတ္လုပ္ေရး ဆႏၵရွိေန သည္ကို ေဖာ္ျပလာခဲ့သည္။
အျပင္ပန္းအားျဖင့္ စစ္အစိုးရသည္ ႏ်ဴကလီးယားကင္းလြတ္ေသာနယ္ေျမဟူေသာ အယူအဆကို ေထာက္ခံထားသည္။ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္တြင္ ဘန္ေကာက္သေဘာတူညီခ်က္ စာခ်ဳပ္ဟု လူသိမ်ားေသာ အေရွ႕ေတာင္ အာရွေဒသအတြင္း ႏ်ဴကလီးယားလက္နက္ကင္းလြတ္ေရးဇုန္ စာခ်ဳပ္ကို လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့သည္။ ေနာင္တႏွစ္ အၾကာတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံက ႏ်ဴကလီးယားစမ္းသပ္မႈမ်ား လံုး၀ကင္းရွင္းေစေရးစာခ်ဳပ္ Comprehensive Nuclear Test Ban Treaty ကို လက္မွတ္ ေရးထိုးခဲ့ျပန္သည္။
တခ်ိန္တည္းမွာပင္ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ႏ်ဴကလီးယားဓာတ္ေပါင္းဖို တခုတည္ေဆာက္ရန္ စီစဥ္ေနခဲ့သည္။ သိပၸံႏွင့္ စြမ္းအင္၀န္ႀကီး ဌာနအား ၁၉၉၇ ခုႏွစ္တြင္ စတင္တည္ေထာင္ခဲ့ၿပီး စစ္တကၠသိုလ္ (ဒီအက္စ္ေအ) အပတ္စဥ္- ၁ ဆင္း အစြန္းေရာက္အမ်ဳိးသားေရး၀ါဒီ ဦးေသာင္းကို ဦးေဆာင္ေစခဲ့သည္။ ေနာင္၂ ႏွစ္ၾကာေသာအခါတြင္ ျမန္မာ ႏိုင္ငံသည္ ရုရွႏုိင္ငံႏွင့္စတင္၍ ႏ်ဴကလီးယားစီမံခ်က္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေဆြးေႏြးမႈမ်ား စတင္ျပဳလုပ္လာခဲ့သည္။ ၂၀၀၂ ခု
ဇန္န၀ါရီလတြင္ စစ္အစိုးရသည္ ႏ်ဴကလီးယားသုေတသန ဓာတ္ ေပါင္းဖိုတခုအား ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ တည္ေဆာက္ရန္ အစီအစဥ္ရွိေၾကာင္းကို အတည္ျပဳေျပာၾကားလာခဲ့သည္။
ေမွ်ာ္မွန္းထားသလိုပင္ ျပည္ပေရာက္ျမန္မာအတိုက္အခံမ်ားသည္ ဤကိစၥအေပၚ သတင္းအခ်က္အလက္မ်ား အနံ႔ခံစုစည္းျခင္းျဖင့္ အလုပ္မ်ားေနခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ခိုင္မာေသာ သက္ေသ အေထာက္ အထားအနည္း အက်ဥ္းသာ ရရွိခဲ့ၾကသည္။ ႏ်ဴကလီးယား ဓာတ္ေပါင္းဖိုတည္ေဆာက္ရန္ သတ္မွတ္ ထားေသာေနရာသည္ပင္ အတိအက် မသိရွိၾကရေသးေပ။ အခ်ဳိ႕ေသာ အတိုက္အခံမ်ားက ေကာင္းကင္ၿဂိဳဟ္တု ေျမပံုကိုေဖာ္ေပးႏိုင္ေသာ ဂူးဂဲလ္ အတ္သ္ (Google Earth) ကြန္ပ်ဴတာစနစ္ကို အသံုးျပဳ၍ ျဖစ္ႏိုင္ေျခေနရာ မ်ားကို ေထာက္ျပၾကသလို ျမန္မာျပည္အလယ္ပိုင္းရွိ အေဆာက္ အဦမ်ားကိုပင္ ညႊန္ျပၾကသည္။ မေကြးၿမိဳ႕ဟု ေတာက္ေလွ်ာက္ ညႊန္းျပေျပာဆိုေနၾကသည္။ အကယ္၍သာ အဏုျမဴဓာတ္ေပါင္း ဖိုအား စစ္ေရးရည္ရြယ္ခ်က္အတြက္ အသံုးျပဳရန္တည္ေဆာက္မည္ ဆိုပါက တည္ေဆာက္မည့္ေနရာသည္ ႏိုင္ငံေတာ္လွ်ဳိ႕၀ွက္ခ်က္အျဖစ္ ထားမည္မွာ ေသခ်ာလွသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ႏ်ဴကလီးယား ပိုင္ဆိုင္ေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံ ျဖစ္လာမည့္အေရးမွာ မည္သို႔ပင္ဆိုေစ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာျမင့္ပါလိမ့္ဦးမည္။
ယခုအခ်ိန္တြင္ေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ႏ်ဴကလီးယားပိုင္ဆိုင္လိုသည့္ စိတ္ဆႏၵကို ျဖည့္ဆည္းေပးေနေသာ ရုရွႏိုင္ငံ၏ အခန္းက႑အေပၚတြင္သာ ပို၍အာရံုစိုက္လာၾကသည္။ တၿပိဳင္နက္တည္းမွာပင္ ျပည္ပရွိ အတိုက္အခံ အုပ္စုမ်ားႏွင့္ စစ္အစိုးရကို ေ၀ဖန္ေျပာဆိုေနသူမ်ားက ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ေျမာက္ကိုရီးယားႏိုင္ငံမွ လည္း ႏ်ဴကလီးယားနည္းပညာမ်ားကို ရယူရန္ ႀကိဳးပမ္းေနသည္ဟု ဆိုၾကသည္။ ေျမာက္ကိုရီးယားႏိုင္ငံမွ စစ္ေရးသံတမန္မ်ားက အလည္အပတ္လာေရာက္ခဲ့ သည္ကို ေတြ႔ခဲ့ၾကရသည္။ ဤမွ်မက ေျမာက္ကိုရီးယား နည္းပညာရွင္မ်ားသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံအလယ္ပိုင္းတြင္ မီးရထားတြဲ မ်ားေပၚမွ ေဆာက္လုပ္ေရး ပစၥည္းမ်ားခ်ေပးေန သည္ကို ျမင္ခဲ့ၾကရသည္ဟု စြပ္စြဲေျပာဆိုမႈမ်ား ရိွလာၾကသည္။ ရုရွ ေလယာဥ္ပ်ံမ်ားလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံအလယ္ ပိုင္းတြင္ ဆင္းသက္ေနသည္ကို ေတြ႔ျမင္ၾကရေၾကာင္းေဖာ္ျပခဲ့ၾကသည္။
အေမရိကန္အစိုးရကပင္လွ်င္ သံသယမ်ားရိွေနခဲ့သည္။ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္အေစာပိုင္းတြင္ အေမရိကန္ အရာရိွမ်ားႏွင့္ ကြန္ဂရက္ လႊတ္ေတာ္ အမတ္မ်ားက ျမန္မာႏိုင္ငံႏွင့္ ေျမာက္ကိုရီးယားအၾကား လွ်ဳိ႕၀ွက္ဆက္ဆံေရး ျပန္လည္ထူ ေထာင္ေနမႈႏွင့္ ပတ္သက္၍ သတိေပးေျပာဆိုမႈမ်ား ရိွလာခဲ့သည္။
အေမရိကန္ ဆီးနိတ္၏ ႏိုင္ငံျခားေရးရာေကာ္မတီဥကၠ႒ေဟာင္း ရစ္ခ်တ္ လူဂါက ၂၀၀၅ ခုႏွစ္တြင္ ေျမာက္ကိုရီးယားႏိုင္ငံ၏ အဓိကျပည္ပပို႔ကုန္မွာ အႏၱရာယ္ရိွေသာ လက္နက္နည္းပညာမ်ားျဖစ္ၿပီး ၎သည္ အာရွေဒသ၏ လံုျခံဳေရးႏွင့္ တည္ၿငိမ္ ေရးကို အဓိကၿခိမ္းေျခာက္မႈတခု ျဖစ္သည္ဟု သတိေပးေျပာၾကားခဲ့သည္။ အေမရိကန္ ႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီးဌာနကလည္း ျမန္မာအစိုးရထံသို႔ ေျမာက္ကိုရီးယားႏိုင္ငံမွ ဒံုးက်ည္မ်ား လႊဲေျပာင္းလက္ခံခဲ့သည္ဟူေသာ ေကာလာဟလထြက္လာမႈ အေပၚ စိုးရိမ္မကင္းျဖစ္မႈကိုု တရား၀င္စာေရး ေပးပို႔ လာခဲ့ဖူးသည္။
၎ျဖစ္ထြန္းမႈမ်ားတြင္ အေရးအႀကီးဆံုးေသာ အခ်က္တခ်က္မွာ လြန္ခဲ့ေသာ ဧၿပီလက ျမန္မာႏိုင္ငံႏွင့္ ေျမာက္ကိုရီးယား ႏိုင္ငံတို႔ သံတမန္ဆက္ဆံေရး ျပန္လည္လမ္းဖြင့္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ေတာင္ကိုရီးယားႏိုင္ငံ သမၼတ ခၽြန္ဒူး၀မ္ ဦးေဆာင္ေသာ အစိုးရဧည့္ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔ကို ေျမာက္ကိုရီးယား အၾကမ္းဖက္သမားမ်ားက ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ ဗံုးခြဲတုိက္ခိုက္ခဲ့ေသာ (၁၉၈၃ ခုႏွစ္) လုပ္ၾကံသတ္ျဖတ္မႈ ျဖစ္ပြားခဲ့ခ်ိန္မွစ၍ ႏွစ္ႏိုင္ငံဆက္ဆံေရး ပ်က္စီးရပ္ဆိုင္းခဲ့ရၿပီးေနာက္ပိုင္း လူသိရွင္ၾကား ျပန္လည္ဆက္ဆံၾကျခင္း ျဖစ္သည္။
အမွန္တြင္ ဤႏွစ္ႏိုင္ငံၾကား ႏွစ္မ်ားၾကာျမင့္စြာကပင္ ျပန္လည္၍ လ်ွိဳ႕၀ွက္ဆက္ဆံေနၿပီး ျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံက ၎ အတြက္လိုအပ္ေနေသာ သမားရိုးက်လက္နက္မ်ား အပူတျပင္းရွာေဖြေနရင္း ယခုကဲ့သို႔ ပို၍ အဆင့္ျမင့္ တိုးတက္လာ ေနခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ ကာကြယ္ေရးဆိုင္ရာကိစၥမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ တစိုက္ မတ္မတ္ေလ့လာေနခဲ့သူ အင္ဒရူး ဆဲလ္သ္ (Andrew Selth) က မၾကာေသးခင္ကမွ ထုတ္ေ၀ခဲ့သည့္ “ျမန္မာ ႏိုင္ငံႏွင့္ ႏ်ဴကလီးယားနည္းပညာျပန္႔ပြားမႈ။
မူ၀ါဒေရးရာႏွင့္ ထင္ျမင္သံုးသပ္ခ်က္မ်ား” (Burma and nuclear proliferation: policies and perceptions) ဟူေသာ အစီရင္ခံစာတြင္ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္မ်ား၌ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ေျမာက္ကိုရီးယားႏိုင္ငံမွ ၁၅၀ မမဒံုးက်ည္ ၁၆ လက္၊ M 46 အမ်ဳိးအစား တိုက္ပြဲ၀င္လက္နက္မ်ားအပါအ၀င္ သမားရိုးက်လက္နက္မ်ားႏွင့္ က်ည္ဆံ အေျမာက္အမ်ား ၀ယ္ယူခဲ့သည္ဟု ေဖာ္ျပေရးသားထားခဲ့ပါသည္။ သတင္းမ်ားအရ ျမန္မာႏိုင္ငံကလည္း စစ္ေရးမစ္ရွင္အဖြဲ႔မ်ားႏွင့္ အရာရိွမ်ားကို ၿပံဳယမ္းသို႔ ေစလႊတ္ခဲ့သည္ ဟုလည္း ဆိုပါသည္။ ထိုကဲ့သို႔ေသာ စစ္ေရးအရဆက္ဆံမႈမ်ားသည္ ျပႆနာပိုႀကီးရန္၊ အႏၱရာယ္ပိုမ်ား ရန္သာ ျဖစ္ေစႏိုင္ပါသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးသန္းေရႊႏွင့္ ထိပ္တန္းစစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားအၾကား မည္သို႔ေတြးေခၚေနၾကသည္ကို အတိ အက်သိရန္ ခက္ခဲလွေသာ္လည္း စစ္အင္အားကို အေျခခံ၍ “စတုတၳျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္”ကို တည္ေထာင္မည္ ဟူေသာ အိပ္မက္မ်ား ကိန္းေအာင္းေနၾကသည္မွာ လူအမ်ားသိထားၾကသည့္ကိစၥ ျဖစ္ပါသည္။ ၎တို႔၏ ႏ်ဴကလီးယားေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အေပၚ မေရရာမႈမ်ား ရွိေနျခင္းကပင္လွ်င္ အိမ္နီးခ်င္း ထိုင္းႏိုင္ငံ၊ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ႏိုင္ငံကဲ့သို႔ေသာ ႏိုင္ငံမ်ားအေပၚ ျခိမ္းေျခာက္မႈ ျဖစ္လာေစပါသည္။ ႏ်ဴကလီးယားလက္နက္ လက္၀ယ္ပိုင္ဆိုင္ထားပါက အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ ဆက္ဆံရာတြင္ လည္းေကာင္း၊ ပိတ္ဆို႔အေရးယူမႈမ်ားကို ရင္ဆိုင္ရာတြင္ လည္းေကာင္း အသာစီးရေစႏိုင္မည္ဟု ျမန္မာစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး မ်ားက ယံုၾကည္ေကာင္း ယံုၾကည္ေနႏိုင္္ပါသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံမွ သုေတသနပညာရွင္မ်ားအဆိုအရ စစ္အစိုးရသည္ ၂၀၂၅ ခုႏွစ္တြင္ ႏ်ဴကလီးယားပိုင္ဆိုင္ေသာ တုိင္းျပည္တခုအျဖစ္ အၿပီးတည္ေဆာက္ရန္ ေမွ်ာ္မွန္းထားသည္ဟု သိရသည္။ ဦးေန၀င္းအစိုးရလက္ထက္ႏွင့္ လက္ရိွ စစ္အစိုးရကိုပါ အၾကံဥာဏ္မ်ား ဆက္လက္ေပးေနေသာ ျမန္မာပါေမာကၡအခ်ဳိ႕ကပင္ စစ္အစိုးရသည္ မီဂါ၀ပ္ ၁၀၀ မွ ၄၀၀ အင္အားရိွသည့္ ႏ်ဴကလီးယားဓာတ္ေပါင္းဖိုမ်ား တည္ေဆာက္ရန္ စီစဥ္ေနသည္ဟု ဖြင့္ဟ ေျပာဆိုလာခဲ့ၾကသည္။ ဤအစီအစဥ္မ်ားတြင္ အေသးစားဓာတ္ေပါင္းဖိုမ်ား တည္ေဆာက္ရန္ႏွင့္ ႏ်ဴကလီးယား သုေတသနလုပ္ငန္းမ်ား ထပ္မံ တိုးခ်ဲ႕ေဆာင္ရြက္ရန္လည္း ပါရိွသည္ဟု အဆိုပါပညာရွင္မ်ားက ေျပာျပၾကသည္။
ဦးသိန္းဦးဖိုးေစာအျပင္ ၀န္ႀကီး ဦးေသာင္းသည္လည္း ျမန္မာျပည္၏ ႏ်ဴကလီးယားစီမံခ်က္ အထေျမာက္ေရး အတြက္ ေဆာင္ရြက္လွ်က္ရိွသည္။ ရုရွ အဏုျမဴေအဂ်င္စီ၏တာ၀န္ရိွသူျဖစ္ေသာ ဆာဂ်ီ ကီရီယန္ကို (Sergi Kiriyenko) ႏွင့္ ဦးေသာင္းသည္ ေမာ္စကိုၿမိဳ႕၌ ၿပီးခဲ့သည့္ ဇြန္လတြင္ ဓာတ္ေပါင္းဖိုတည္ေဆာက္ေရး သေဘာ တူညီခ်က္စာခ်ဳပ္ကို လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့သည္။ ဦးေသာင္းက ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊႏွင့္ နီးစပ္သူ၊ ၎၏လက္ေထာက္ ဒုတိယ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး ေမာင္ေအးတို႔ႏွင့္ နီးစပ္သူတဦးဟုလည္း လူအမ်ား သိထားၾကသူ ျဖစ္သည္။
ဦးေသာင္းသည္ ျမန္မာျပည္၏ ဓာတ္သတၱဳႏွင့္ ယူေရနီယမ္လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ အထူးကြၽမ္းက်င္သူ တဦးျဖစ္ၿပီး စစ္တပ္ ရာထူးမွ အနားယူခ်ိန္ ၁၉၈၀ ခုႏွစ္မ်ားမွစ၍ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ဘူမိေဗဒေလ့လာေရးႏွင့္ဓာတ္သတၱဳရွာေဖြတူးေဖၚ ေရးဌာနတြင္ ညႊန္ၾကားေရးမွဴးခ်ဳပ္ တာ၀န္ယူလာခဲ့သူလည္း ျဖစ္သည္။
စစ္တပ္အေပၚ သူ၏သစၥာရိွမႈမွာ ေမးခြန္းထုတ္စရာမလိုေအာင္ အျပည့္အ၀ျဖစ္ၿပီး လက္ရိွစစ္အစိုးရေအာက္တြင္လည္း ဆက္လက္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနဆဲ ျဖစ္သည္။ ၁၉၉၆ ခုႏွစ္တြင္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံသို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံဆုိင္ရာ သံအမတ္ႀကီး အျဖစ္ ခန္႔အပ္တာ၀န္ေပးခံရၿပီး ေနာက္ပိုင္းတြင္ ရန္ကုန္သို႔ျပန္ေခၚ၍ သိပၸံႏွင့္ နည္းပညာ၀န္ႀကီး ဌာနကို ဦးေဆာင္ တည္ေထာင္ေစခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ရုရွႏိုင္ငံႏွင့္ ဆက္ဆံေရး တည္ေဆာက္ရန္၊ ဓာတ္ေပါင္းဖို စီမံခ်က္အား စတင္ရန္ကိုပါ တဆက္တည္း ညႊန္ၾကားခံခဲ့ရသည္။
တာ၀န္ယူခ်ိန္မွစ၍ လြန္ခဲ့ေသာ ၇ ႏွစ္တာကာလအတြင္း သေဘာတူစာခ်ဳပ္ အထေျမာက္ေစရန္အတြက္ ဦးေသာင္းသည္ ေမာ္စကိုသုိ႔ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ သြားေရာက္ခဲ့ၿပီး ေငြေပးေခ်ေရးကိစၥမ်ားအေပၚ သေဘာတူညီမႈ မရႏိုင္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ကနဦး ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားသည္ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္တြင္ ရပ္နားထားခဲ့ရသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ယခု အခ်ိန္တြင္ သဘာ၀ဓာတ္ေငြ႔သိုက္ႀကီးမ်ား အသစ္ထပ္မံ ေတြ႔ရိွလာေနသည္ႏွင့္အမွ် ေငြေၾကးကိစၥအတြက္ စစ္ အစိုးရက ျပႆနာအျဖစ္ ပူပန္ေနစရာ မလိုေတာ့ေပ။
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ သိပၸံႏွင့္အင္ဂ်င္နီယာေက်ာင္းသားမ်ား ရိွေသာ္လည္း ဦးေသာင္းက သေဘာေပါက္လာသည္မွာ ၎တုိ႔တြင္ ႏ်ဴကလီးယားပညာရပ္ဆိုင္ရာ အသိပညာ ႏွင့္ သင္တန္းမ်ားလုိအပ္ေနေသးသည္ဟု နားလည္လာခဲ့ သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ စစ္တပ္အရာရိွမ်ားကို ေမာ္စကိုသို႔ ပညာသင္ေစရန္ စတင္၍ ေစလႊတ္လာ ခဲ့သည္။၂၀၀၆ ခုႏွစ္တြင္ ႏ်ဴကလီယား ရူပေဗဒဌာနမ်ားကို ရန္ကုန္ႏွင့္ မႏၱေလးတကၠသိုလ္မ်ားတြင္ စတင္ ဖြင့္လွစ္္ခဲ့ၿပီး ေက်ာင္း၀င္ခြင့္ကို အစိုးရက ကိုယ္တိုင္ ထိန္းခ်ဳပ္ထားသည္။
လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံဆိုင္ရာ ရုရွသံအမတ္ႀကီး ေဒါက္တာ မီေခးလ္ အမ္ မတ္ဂလဒ္ဇီ (Dr. Mikhail M. Mgeladze) က ႏွစ္ႏိုင္ငံ သေဘာတူညီခ်က္အရ ရုရွႏိုင္ငံ၏ အဆင့္ျမင့္ေက်ာင္း ၁၁ ေက်ာင္းတြင္ ျမန္မာေက်ာင္းသား ၂,၀၀၀ ခန္႔ကို ပညာသင္ၾကားခြင့္ျပဳထားေၾကာင္းႏွင့္ ေက်ာင္သား ၅၀၀ ခန္႔သည္ ဘြဲ႔ႀကိဳ၊ မဟာဘြဲ႔၊ သို႔ မဟုတ္ ေဒါက္တာ ဘြဲ႔မ်ားရ၍ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ျပန္သြားၿပီျဖစ္ေၾကာင္း အတည္ျပဳေျပာၾကားခဲ့သည္။
ၿငိမ္းခ်မ္းေသာဦးတည္ခ်က္ျဖင့္ ႏ်ဴကလီးယားနည္းပညာအသံုးခ်ေရးကို ရည္ရြယ္၍ IAEA မွ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားကို သင္တန္းမ်ားေပးေနဆဲျဖစ္သည္ဟု ၂၀၀၂ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလတြင္ ဒုတိယ ႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီး ဦးခင္ေမာင္၀င္းကလည္း ထုတ္ျပန္ေျပာဆိုခဲ့သည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ႏ်ဴကလီးယားစီမံကိန္းကို ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးေမာင္ေအးကိုယ္တိုင္ ႀကီးၾကပ္ေနသည္ဟု တရုတ္ေထာက္လွမ္းေရး သတင္းရပ္ကြက္မ်ားက ယံုၾကည္ၾကသည္။ ဒု ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး ေမာင္ေအးသည္ ယမန္ႏွစ္က ရုရွႏိုင္ငံသို႔ပင္ တရား၀င္ အလည္အပတ္ခရီး သြားေရာက္ခဲ့ေသးသည္။
ဓာတ္ေပါင္းဖိုစီမံကိန္းတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း ယူေရနီယမ္ အပူတျပင္းရွာေဖြေရးလည္း ပါ၀င္ေနသည္။ ၂၀၀၂ ခုႏွစ္ အေစာပိုင္းတြင္ စစ္အစိုးရက ျမန္မာႏိုင္ငံ ေနရာ ၅ ခုတြင္ ယူေရနီယမ္ ဓာတ္သတၱဳမ်ား ရွာေဖြေတြ႔ရိွခဲ့သည္ဟု တရား၀င္ လူသိရွင္ၾကား အတည္ျပဳေျပာၾကားခဲ့သည္။ ယင္းေနရာမ်ားမွာ မေကြး၊ ေတာင္တြင္းႀကီး၊ ေက်ာက္ ျဖဴကုန္း၊ မိုးကုတ္ၿမိဳ႕ အနီး ေဖာင္းျပင္ႏွင့္ ေက်ာက္ဆင္ေဒသတို႔ ျဖစ္သည္။ မၾကာေသးမီက မႏၱေလးၿမိဳ႕ေျမာက္ ဘက္ မိုင္ ၆၀ ေ၀းေသာ သပိတ္က်င္းၿမိဳ႕နယ္တြင္လည္း ရွာေဖြမႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ေသးသည္ဟု ေဒသခံမ်ားက ေျပာျပၾကသည္။ ေတာင္ပိုင္း တနသၤာရီတိုင္းတြင္လည္း လုပ္ငန္းေဆာင္ရြက္မႈမ်ား ရွိေနခဲ့ေၾကာင္း သတင္းေပးပို႔ အစီရင္ခံမႈမ်ားလည္း ရိွခဲ့သည္။
တရုတ္သတင္းရပ္ကြက္မ်ား၏ အဆိုအရ ရုရွသတၱဳတူးေဖၚေရးကုမၸဏီတခုသည္ ျမန္မာျပည္ အထက္ပိုင္းေဒသတြင္ ယူေရနီယမ္အေျမာက္အမ်ားရွိေနေသာ သိုက္ကို ေတြ႔ရိွခဲ့သည္ဟု ဆိုသည္။ ရုရွကုမၸဏီ Zarubezneft, Itera, Kalmykia ႏွင့္ ရုရွား၏ ႏိုင္ငံပိုင္စီးပြားေရးလုပ္ငန္းတခုျဖစ္ေသာ Tyazhpromexport တို႔သည္ ေလာင္စာႏွင့္ သဘာ၀ဓာတ္ေငြ႔ ရွာေဖြေရးတြင္ ပါ၀င္လုပ္ကိုင္ေနၾကၿပီး၊ ရွမ္းျပည္နယ္တြင္ သံရိုင္းေဖၚထုတ္ရန္အတြက္ စက္ရံုတရံုတည္ေထာင္ခဲ့ၾကသည္။ Tyazhpromexport ၏ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈတခုတည္းကပင္လွ်ွင္ အေမရိကန္ ေဒၚလာ သန္း ၁၅၀ တန္ဖိုးရိွေနသည္။
ျမန္မာျပည္အတြင္း ႏ်ဴကလီးယားလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ရုရွားႏိုင္ငံ၏ ပါ၀င္ပတ္သက္မႈကို တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားဖြယ္ မျဖစ္ၾက ေသာ္လည္း စိုးရိမ္မႈမ်ားႏွင့္ မွန္းဆခ်က္မ်ားမွာ ေျမာက္ကိုရီးယားႏွင့္ အသစ္တဖန္ မိတ္ေဆြျပန္ဖြဲ႔မႈေၾကာင့္ ပို၍ႀကီးထြား လာေစခဲ့သည္။
ဧၿပီလတြင္ ကန္နမ္ ၁ (Kang Nam 1) ဟုေခၚေသာ ေျမာက္ကိုရီးယား ကုန္တင္သေဘာၤတစင္းသည္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွ ေတာင္ဘက္ ကီလိုမီတာ ၃၀ အကြာရိွ သီလ၀ါဆိပ္ကမ္းတြင္ ရပ္နားလာခဲ့သည္။ သံတမန္ဆက္ဆံေရး ျပန္ လည္စတင္ သည့္အခ်ိန္မွစ၍ ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္ ျမန္မာျပည္သုိ႔ ဆိုက္ကပ္လာခဲ့ေသာ ေျမာက္ကိုရီးယားသေဘၤာသည္ မုန္တုိင္း လာခုိျခင္းသာျဖစ္သည္ဟု ျမန္မာအာဏာပိုင္မ်ားက ရွင္းျပခဲ့ၾကသည္။
သီလ၀ါဆိပ္ကမ္းသည္ ဘိန္းဘုရင္ေဟာင္း ေလာ္စစ္ဟန္၏ ေအးရွေ၀ါကုမၸဏီမွ ပိုင္ဆိုင္လည္ပတ္ေနၿပီး ဆိပ္ကမ္းသို႔ သတင္းစံုစမ္းရန္ သြားေရာက္ခဲ့ေသာ ဂ်ပန္သတင္းေအဂ်င္စီအတြက္ အလုပ္လုပ္ေနသူ ေဒသခံ သတင္းေထာက္ႏွစ္ဦး ကိုလည္း အာဏာပိုင္မ်ားက ေခတၱေခၚယူထိန္းသိမ္းခဲ့သည္။
ျမန္မာ့ေရပိုင္နက္သို႔ ထူးထူးဆန္းဆန္း တိုက္ဆိုင္မႈျဖင့္ ဒုကၡေရာက္၍ေျပး၀င္ခိုလႈံလာေသာ ေျမာက္ကိုရီးယား သေဘၤာသည္ ပထဦးဆံုးေတာ့ မဟုတ္ေပ။ လြန္ခဲ့ေသာ ႏို၀င္ဘာလတြင္ ေျမာက္ကိုရီးယားကုန္တင္သေဘၤာ အမ္ ဗြီ ေဟာင္ဖန္း (M V Bong Hoafan) သည္လည္း မုန္တိုင္းမိ၍ ျမန္မာ့ဆိပ္ကမ္းတခုသို႔ ၀င္ေရာက္ ခိုနား ခဲ့ဖူးေသးသည္။ သေဘၤာေပၚသို႔ တက္ေရာက္ရွာေဖြ စစ္ေဆးရာတြင္ မသၤကာစရာပစၥည္းႏွင့္ စစ္သံုးပစၥည္းမ်ား မေတြ႔ရိွခဲ့ရေၾကာင္း ျမန္မာစစ္အစိုးရက သတင္းထုတ္ျပန္ေပးခဲ့ေသာ္လည္း ရန္ကုန္ရိွ သတင္းေထာက္မ်ားႏွင့္ သံတမန္မ်ားအၾကားတြင္ သံသယမ်ား မေျပႏိုင္ခဲ့။
အတိုက္အခံသတင္းရပ္ကြက္မ်ား၏ အဆိုအရ လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ ဇူလုိင္လအေစာပိုင္းတြင္ ေျမာက္ကိုရီးယား သေဘၤာ တစင္းျဖင့္ ေျမာက္ကိုရီးယား အႀကီးတန္း ႏ်ဴကလီးယားနည္းပညာ ကြၽမ္းက်င္သူ ဗိုလ္မႈးဟြန္ ကီးလ္ ဒြန္ (Maj. Hon Kil Don) သည္ ရန္ကုန္သို႔ ေရာက္လာခဲ့ၿပီး ဇီ၀ႏွင့္ ႏ်ဴကလီးယားဆိုင္ရာ ပစၥည္းမ်ားလည္း ၎ႏွင့္ အတူ ပါလာသည္ဟု ဧရာ၀တီမဂၢဇင္းသို႔ ေျပာျပခဲ့သည္။ ႏိုင္ငံျခားသား ေလ့လာသံုးသပ္သူမ်ားႏွင့္ ေထာက္လွမ္း ေရးသတင္းရပ္ကြက္မ်ားက ဤသတင္းကို ခ်က္ခ်င္းပယ္ခ်ခဲ့ေသာ္လည္း ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ ၿပံဳယမ္းထံမွ အဆင့္ ျမင့္ တာေ၀းပစ္ဒံုးက်ည္မ်ားအစား သမားရိုးက်လက္နက္မ်ားႏွင့္ နည္းပညာမ်ား ရယူရန္ ႀကိဳးပမ္းျခင္း ျဖစ္ႏိုင္ သည္ဟု သေဘာတူခဲ့ၾကသည္။
သို႔ေသာ္လည္း စစ္အစိုးရေျပာစကားကို မယံုၾကည္ႏိုင္ၾကသူမ်ားအတြက္မူ ႏ်ဴကလီးယား ဓာတ္ေပါင္းဖိုစီမံခ်က္အား ဆက္လက္ေဆာင္ရြက္ေနခ်ိန္ႏွင့္ ေျမာက္ကိုရီးယားသေဘၤာႏွစ္စင္း ေရာက္ရိွလာမႈသည္ သာမန္တိုက္ဆိုင္မႈေတာ့ မဟုတ္တန္ရာဟု ျမင္ေနခဲ့ၾကသည္။ ရုရွႏိုင္ငံ၏ ျမန္မာႏိုင္ငံ ႏ်ဴကလီးယားလုပ္ငန္း စီမံခ်က္တြင္ ပါ၀င္ ပတ္သက္လာမႈႏွင့္ ေျမာက္ကိုရီးယား သေဘၤာမ်ား ေရာက္ရိွလာမႈသတင္းသည္ အိမ္နီးခ်င္း တ႐ုတ္အစိုးရကို လႈပ္ႏႈိးသတိေပးသလို ျဖစ္ေစခဲ့ သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ျမန္မာစစ္အစိုးရ၏ အရင္းႏွီးဆံုး အင္အားႀကီး ႏိုင္ငံေရး မိတ္ေဆြႀကီး ေဘဂ်င္းအစိုးရသည္ ဤကိစၥရပ္အေပၚတြင္ ေရငံုႏႈတ္ပိတ္ေနဆဲ ျဖစ္သည္။ တရုတ္ႏိုင္ငံ အတြက္မူ ႏ်ဴကလီးယားပိုင္ဆိုင္ေသာ အိမ္နီးနားခ်င္း ႏွစ္ဦး အနားတြင္ထားရန္ ဆိုသည္ကမူ မလြယ္ကိန္း ျဖစ္မည္။
ခက္ခဲရႈပ္ေထြး၍ ေဘးအႏၱရာယ္မ်ားလွေသာ လုပ္ငန္းစဥ္ျဖစ္သည့္ ယူေရနီယမ္မွ လက္နက္ထုတ္ႏိုင္ေသာ ပလူတိုနီယမ္ အဆင့္ကို တက္လွမ္းရန္ဆိုသည္မွာ ခက္ခဲမလြယ္ကူလြန္းလွေသာ ကိစၥျဖစ္ၿပီး ျမန္မာစစ္အစိုးရက ဤသို႔ ၾကံရြယ္ခ်က္ရွိေန သည္ဟု နိဂံုးခ်ဳပ္သံုးသပ္ခ်က္ ခ်ရန္မွာ လက္ရိွအေျခအေနမ်ားအရ အခ်က္အလက္ မခိုင္လံု အလြန္ေစာလြန္းလွပါေသး သည္။ သို႔ေသာ္လည္း သံသယမ်ားက ပို၍ပို၍ ႀကီးထြားလာေနပါသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ၂၀၂၅ ခုႏွစ္တြင္ ႏ်ဴကလီးယား စြမ္းအင္ပိုင္ဆိုင္ေသာ ႏိုင္ငံတခုအျဖစ္သို႔ ေရာက္ရိွေစေရး အတြက္ ရည္မွန္းခ်က္ထားသည္ဟု ဆုိသည္မွာ ႏ်ဴကလီးယား လက္နက္ထုတ္ႏိုင္ေသာ အဆင့္ကို ဆိုလိုျခင္း လည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ ျဖစ္ခ်င္မွလည္း ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ မေသခ်ာပါ။
သို႔ေသာ္လည္း ေျခာက္ျခားဖြယ္ ေဖာ္ျပၾကေသာ ေတြးေခၚေျပာဆိုခ်က္မ်ားလည္း ရွိေနပါေသးသည္။ ဆိုပါစို႔။ အကယ္၍ လြန္ခဲ့ေသာ ႏို၀င္ဘာလႏွင့္ ယခုႏွစ္ပိုင္းမ်ားအတြင္း ေရာက္ရိွခဲ့ေသာ ေျမာက္ကိုရီးယား ကုန္တင္ သေဘၤာမ်ားက သမားရိုးက်လက္နက္မ်ားကို သယ္ေဆာင္လာျခင္း မဟုတ္ဘဲ ပလူတိုနီယမ္ႏွင့္ ဓာတ္ျပဳပစၥည္းမ်ားပါ သယ္ယူလာသည္ ဆိုပါက ျမန္မာႏို္င္ငံသည္ ပလူတိုနီယမ္ ထုတ္ယူရေသာ ရႈပ္ေထြးေသာအဆင့္ကို ေက်ာ္လြန္၍ လက္နက္ထုတ္ႏိုင္သည့္ အဆင့္ကို တိုက္ရိုက္ေက်ာ္လႊားတက္သြားႏိုင္ပါသည္။ ဤသို႔ သံသယ ျဖင့္ ခန္႔မွန္းေဖာ္ျပေနသူမ်ားလည္း ရွိေနပါသည္။
ခိုင္မာေသာ သက္ေသအေထာက္အထား ယခုအခ်ိန္အထိ မျပႏိုင္ေသးေသာ္လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ၿပံဳယမ္းထံမွ ႏ်ဴကလီးယားနည္းပညာ ရရိွေရးႀကိဳးပမ္းေနသည္ကို အလြယ္တကူ တြက္ထားႏိုင္ပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဤကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ စစ္အစိုးရ၏ စိတ္ရင္းအမွန္ကို သိရွိရေစရန္ အတြက္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ တာ၀န္မဲ့ အစိုးရမ်ား၏လက္၀ယ္တြင္ ႏ်ဴကလီးယားနည္းပညာမေရာက္ရိွေရး ကာကြယ္တားဆီးရန္အတြက္ ေသာ္ လည္းေကာင္း လူသိရွင္ၾကား ေဖၚထုတ္၍ စံုစမ္းမႈမ်ား ျပဳလုပ္ရန္မွာ တရား၀င္ေသာ၊ က်ဳိးေၾကာင္းဆီေလ်ာ္ လွေသာ လုပ္ငန္းတခု ျဖစ္ပါသည္။
ျမန္မာအစိုးရက ႏ်ဴကလီးယားလက္နက္ ထုတ္လုပ္လိုစိတ္ လံုး၀မရိွေၾကာင္းကို ထုတ္ေဖၚ ေျပာဆိုခဲ့ၿပီး ၎၏ အဏုျမဴ စီမံကိန္းသည္ အစိုးရ၏မူ၀ါဒႏွင့္အညီ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္သာ ျဖစ္သည္ဟုလည္း ေျပာဆိုထားခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္လည္း အာမခံေနသူကိုယ္တိုင္က ယုံၾကည္စရာမရွိေသာ အျခအေနျဖစ္ေနပါသည္။ သို႔မဟုတ္ ယုံၾကည္စရာ ေကာင္းေနသည္ ဆုိဦးေတာ့ ဤ ႏ်ဴကလီးယားစြမ္းအင္ စီမံကိန္းကိစၥသည္ ေမြးခြန္းထုတ္စရာ မလိုအပ္ေသာ အားလံုးေကာင္း၊ အားလံုး အဆင္ေျပမည့္ကိစၥမ်ိဳး မဟုတ္ေပ။
၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လထုတ္ ဧရာ၀တီ မဂၢဇင္းမွ ေအာင္ေဇာ္ေရးသားေသာ Burma Plays Nuclear Card ကို ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ျပန္ဆိုေဖာ္ျပပါသည္။
| < Prev | Next > |
|---|
