ျမန္မာ အတၳဳပၸတၱိ စာေပအမ်ိဳးအစားသည္ ျမန္မာစာေပ စတင္ေပၚေပါက္လာကတည္းက တၿပိဳင္နက္တည္းလိုလို ယွဥ္တြဲ ေပၚေပါက္လာခဲ့သည္ဟု ဆိုရပါမည္။ ျမန္မာစာေပ အရုဏ္ဦးကတည္းက အတၳဳပၸတၱိစာေပ အမ်ိဳးအစား ေပၚေပါက္လာခဲ့သည့္ သေဘာပင္ ျဖစ္သည္။
 |
| စာအုပ္အမည္။ ။ စစ္သားဘဝ အမွတ္တရမ်ား ေရးသူ။ ။ ေသာင္းေဝဦး ထုတ္ေဝသူ။ ။ ေဒၚမူမူ ( ျမရတနာ စာေပ) ထုတ္ေဝခုႏွစ္။ ။ ၂၀၀၃၊ အုပ္ေရ ၃၀၀၀ တန္ဖိုး။ ။ ၂၀၀၀ က်ပ္ |
ႏွစ္ေပါင္း ၁၀၀၀ ဝန္းက်င္ သက္တမ္းရွိခ့ဲၿပီျဖစ္သည့္ ျမန္မာ အတၳဳပၸတၱိ စာေပအမ်ိဳးအစားကို အၾကမ္းဖ်င္းအားျဖင့္ ေလးမ်ိဳး ရွိသည္ဟု ခြဲျခမ္းေျပာဆို၍ ရႏိုင္ျပန္ပါသည္။
ပုဂၢိဳလ္တဦးတစ္ေယာက္၏ ဘဝျဖစ္ရပ္ႏွင့္ စ႐ိုက္ကို တျခားပုဂၢိဳလ္တဦးက ေရးသားမွတ္တမ္းတင္သည့္ စာေပအမ်ိဳးအစားကို “ရိုးရိုး အတၳဳပၸတၱိစာေပ” ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ မိမိ၏ ဘဝျဖစ္ရပ္ကို မိမိကိုယ္တိုင္ေရးသည့္ “ကိုယ္တိုင္ေရး အတၳဳပၸတၱိစာေပ” ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ယင္း အတၳဳပၸတၱိ စာေပအမ်ိဳးအစားႏွစ္ခုကိုပင္ ရိုးရိုးစင္းစင္း မေရးဘဲ မိမိ၏ စိတ္ကူးစိတ္သန္းမ်ားကိုပါ ထည့္သြင္းေရးသားသည့္ “ဝတၳဳသေဘာေဆာင္သည့္ အတၳဳပၸတၱိ စာေပ” ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ေနာက္ဆံုးအမ်ိဳးအစားမွာ “မွတ္တမ္းသေဘာပါေသာ အတၳဳပၸတၱိစာေပ” အမ်ိဳးအစားဟူ၍လည္းေကာင္း ျဖစ္သည္။
၁၉၈၈ ခုႏွစ္ေနာက္ပုိင္း ပံုႏွိပ္ထုတ္ေဝလာသည့္ အတၳဳပၸတၱိဆိုင္ရာ စာအုပ္မ်ားထဲတြင္ ထိပ္တန္း စစ္ေခါင္းေဆာင္တခ်ိဳ႕ ေရးသားထုတ္ေဝသည့္ အတၳဳပၸတၱိစာအုပ္မ်ားကို စာဖတ္ပရိသတ္က ပို၍စိတ္ဝင္ စားခဲ့ၾကသည္ဟု ယူဆမိပါသည္။ ဥပမာ - တင့္ေဆြ (ဖ်ာပံု) (ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေဟာင္း တင့္ေဆြ) ၏ “ေက်ာပိုးအိတ္ေလးကို ခ်ီကာလြယ္ ”၊ ေသာင္းေဝဦး (ဗိုလ္မႉးႀကီး ေသာင္းေဝ) ၏ “စစ္သားဘဝ အမွတ္တရမ်ား”၊ ထြန္းၾကည္ (မံုရြာ) (ဒု ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ထြန္းၾကည္) ၏ “အႏွစ္ ငါးဆယ္ေက်ာ္ ကိုယ္ေတြ႔မ်ား” စသည့္ စာအုပ္မ်ား ျဖစ္သည္။
ႏွစ္ေပါင္း ၄၀ ေက်ာ္ တိုင္းျပည္အာဏာကို စစ္တပ္က ပုံသ႑ာန္အမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ ရယူထားခဲ့သည့္ ကာလအတြင္း အုပ္ခ်ဳပ္သူ စစ္ေခါင္းေဆာင္တို႔၏ အတြင္းေရးကို တိုင္းျပည္က မသိေအာင္ အထူး ထိန္းခ်ဳပ္ ဖံုးအုပ္ထားသည့္အခ်ိန္ စစ္တပ္၏ ထိပ္ပိုင္း ေခါင္းေဆာင္တခ်ိဳ႕က သူတို႔၏ ကိုယ္ေရး အတၳဳပၸတၱိမ်ားကို ေရးသားထုတ္ေဝလာသည့္အခါ စာဖတ္ပရိသတ္အေနႏွင့္ ထုိစစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ စာအုပ္မ်ားအေပၚ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ျဖင့္ စိတ္ဝင္စားခဲ့ၾကသည္ဟု ဆိုရပါမည္။ အုပ္ခ်ဳပ္သူတို႔၏ အတြင္းေရးမ်ား၊ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားက တိုင္းျပည္အေပၚထားရွိသည့္ စိတ္ေနစိတ္ထားႏွင့္ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ အေတြးအေခၚ အတိမ္အနက္ကို ထိုစာအုပ္မ်ားထဲက တဆင့္ တစြန္းတစအားျဖင့္ သိႏိုင္ေကာင္းရဲ႕ဟူေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ျဖင့္သာ ထိုစာအုပ္မ်ားကို စာဖတ္ပရိသတ္က စိတ္ဝင္စားခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။
က်ေနာ္သည္လည္း ထို စိတ္အာသီသ အခံျဖင့္ပင္ မွတ္တမ္းသေဘာပါဝင္ေသာ ကိုယ္တိုင္ေရး အတၳဳပၸတၱိစာအုပ္ျဖစ္သည့္ ေသာင္းေဝဦး (ဗိုလ္မႉးႀကီး ေသာင္းေဝ- အၿငိမ္းစား) ၏ “စစ္သားဘဝ အမွတ္တရမ်ား” စာအုပ္တြဲ ၄ အုပ္ကို ဖတ္ရႈခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ဦးစြာပထမ ဝန္ခံရပါမည္။
(၂)
ေသာင္းေဝဦး၏ “စစ္သားဘဝအမွတ္တရမ်ား” စာအုပ္မွာ လွ်ိဳ႕ဝွက္ဆန္းၾကယ္ မဂၢဇင္းတြင္ လစဥ္အခန္းဆက္ေရးခဲ့သည့္ ေဆာင္းပါးမ်ားကို အတြဲ ၄ တြဲခြဲ၍ ထုတ္ေဝေသာ စာအုပ္ျဖစ္သည္။ စစ္တပ္အတြင္း စတင္ဝင္ေရာက္သည္မွ ပင္စင္ယူသည္အထိ စစ္မႈထမ္းတဦး၏ အေတြ႔အႀကံဳမ်ားကို မွတ္တမ္းႏွင့္ အေတြး ေရာယွက္ေရးသားသည့္ မွတ္တမ္းသေဘာပါေသာ အတၳဳပၸတၱိ စာအုပ္ျဖစ္သည္။
မ်က္ေမွာက္ေခတ္ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္တြင္ မိမိဆႏၵအေလ်ာက္ စစ္တပ္အတြင္း ဝင္ေရာက္လာခဲ့ၾကသူမ်ား ရွိသည့္နည္းတူ မိမိဆႏၵအေလ်ာက္မဟုတ္ဘဲ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ သိမ္းသြင္းဆြဲေခၚ၍ စစ္တပ္အတြင္း ဝင္ၾကရသူမ်ား ရွိေနသည္ဟူသည့္ သတင္း ထြက္ေပၚေနခဲ့သည္မွာ ၾကာၿပီျဖစ္သည္။
ေသာင္းေဝဦးကမူ စစ္တပ္အတြင္း ဆြဲသြင္းလို ့ဝင္ရာက္လာရသူေတာ့ မဟုတ္ပါ။ မိမိဆႏၵအေလ်ာက္ စစ္တပ္အတြင္း ဝင္ေရာက္လာခဲ့သူျဖစ္၏။ သူ၏ “စစ္သားဘဝ အမွတ္တရမ်ား” စာအုပ္ အတြဲ ၁၊ နိဒါန္းအခန္း “မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ စစ္သားျဖစ္လာျခင္း” ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ေရးသည့္ ေဆာင္းပါးတြင္ မိမိဘက္မွ တဖက္သတ္ႀကိဳက္ေနေသာ မိမိထက္ အသက္ႀကီးသည့္ အမ်ိဳးသမီးတဦးက မိမိအား တျခားေယာက်္ားတဦးႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္ကာ ႏွိမ္ခ်ေျပာဆိုသည္ကို မခံခ်င္စိတ္တခုတည္းႏွင့္ စစ္ထဲဝင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ဝန္ခံေရးသားထားသည္ကို ေတြ႔ရ၏။ အခန္း ၁ ၏ အဖြင့္ စာေၾကာင္းကေလးက ေသာင္းေဝဦး စစ္တပ္ထဲဝင္ေရာက္လာရျခင္း ရည္ရြယ္ခ်က္ကို တိတိက်က်ပင္ ေဖာ္ျပထားသည္ကို ေတြ႔ရ၏။
အခန္း ၁ ပါ “အရပ္သားဘဝမွ စစ္သားဘဝသို႔ ဗိုလ္ေလာင္းေက်ာင္းသား က်ေနာ္” ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ေရးသည့္ ေဆာင္းပါးအစကို ေသာင္းေဝဦးက ယခုလို ေရးၿပီးမွ ဖြင့္လုိက္၏။ “က်ေနာ္သည္ ဟုိမိန္းမႀကီးေၾကာင့္ မခံခ်င္စိတ္ျဖင့္ စစ္တပ္ထဲ ေျခစံုပစ္ဝင္ကာ စစ္သားျဖစ္လာသူျဖစ္ပါသည္” ဟူ၍ စစ္တပ္တြင္းသို႔ ဝင္ေရာက္လာခဲ့ရျခင္း ရည္ရြယ္ခ်က္ကို ေရးခ့ဲ၏။ (စာမ်က္ႏွာ ၄၅)
ေသာင္းေဝဦးက သူ၏စာအုပ္ အတြဲ ၄ တြဲတြင္ စုစုေပါင္း အခန္း ၄၄ ခန္းဖြဲ႔ၿပီး ေရးသားခဲ့၏။ ဗိုလ္ေလာင္းသင္တန္း အေတြ႔အႀကံဳမ်ားကအစ ေက်ာင္းဆင္းေသာအခါ တာဝန္က်ရာ ေဒသအသီးသီးတြင္ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႔မ်ား၊ ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ဦးေဆာင္ေသာ ေတာ္လွန္ေရး အဖြဲ႔မ်ားႏွင့္ ရင္ဆိုင္ တိုက္ခိုက္ရသည့္ စစ္ပြဲေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာကို အေျခခံလ်က္ သူ၏ မွတ္တမ္းသေဘာပါသည့္ ကိုယ္တိုင္ေရး အတၳဳပၸတၱိကို ရွည္လ်ားစြာ ေရးထားသည္ကို ဖတ္ရ၏။ နယ္ေျမအားျဖင့္ ရွမ္းျပည္၊ တနသာၤရီတိုင္းႏွင့္ ကရင္ျပည္နယ္မ်ားတြင္ တာဝန္က်ခဲ့၏။ ဗိုလ္အဆင့္မွ ဗိုလ္မႉးႀကီး အဆင့္အထိ တာဝန္ယူခဲ့ရ၏။ တပ္ခြဲမႉးတာဝန္မွ ဗ်ဴဟာမႉးတာဝန္အထိ တဆင့္ၿပီး တဆင့္တိုး၍ တာဝန္ယူခဲ့၏။ ႏွစ္ေပါင္း ၂၉ ႏွစ္ေက်ာ္ ၃၀ နီးပါး စစ္သက္ရွိခဲ့၏။
(၃)
ေသာင္းေဝဦး၏ စစ္သားဘဝ အမွတ္တရမ်ား စာအုပ္တြင္ပါရွိသည့္ အျဖစ္အပ်က္တခ်ိဳ႕မွာ က်ေနာ္လက္လွမ္းမီေသာ အျဖစ္အပ်က္မ်ား ျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႔ရသျဖင့္ က်ေနာ့္မွာ ပိုၿပီး စိတ္လႈပ္ရွားေနခဲ့မိသည္။ က်ေနာ္ လက္လွမ္းမီေသာ အျဖစ္အပ်က္မ်ားဆုိသည္မွာ ထိုအျဖစ္အပ်က္မ်ား၏ ျဖစ္စဥ္တခ်ိဳ႕တြင္ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ ပါဝင္ပတ္သက္ခဲ့သည့္အတြက္ လက္လွမ္းမီေသာ အျဖစ္အပ်က္မ်ားဟု ဆိုလိုျခင္းျဖစ္ၿပီး က်န္အျဖစ္အပ်က္မ်ားမွာမူ က်ေနာ္ႏွင့္လံုးဝ ထိေတြ႔ႏိုင္ခဲ့ျခင္း မရွိသည့္အတြက္ က်ေနာ္ လက္လွမ္းမမီေသာ အျဖစ္အပ်က္မ်ားဟု ဆိုရပါလိမ့္မည္။
ထို႔ျပင္ က်ေနာ္ လက္လွမ္းမီေသာ အျဖစ္အပ်က္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး က်ေနာ္ သိထား မွတ္သားထားသည့္ အခ်က္အလက္တခ်ိဳ႕ႏွင့္ ေသာင္းေဝဦး ေရးသားေဖၚျပသည့္ အျဖစ္အပ်က္ အခ်က္အလက္တခ်ိဳ႕မွာ မတူညီဘဲျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႔ရပါသည္။ အခ်က္အလက္ မတူညီဘဲျဖစ္ေနသည့္ အျဖစ္အပ်က္မ်ားစြာထဲမွ အခ်က္အလက္တခုကို က်ေနာ္ ေဖာ္ျပပါမည္။
ကရင္ျပည္နယ္အတြင္း ကမေမာင္းႏွင့္ ဖာပြန္ၿမိဳ႕ ေႏြရာသီသံုး ကားလမ္းလံုၿခံဳေရး ကိစၥမ်ားေဆာင္ရြက္ရာတြင္ ေသာင္းေဝဦး၏ မွတ္တမ္းႏွင့္ က်ေနာ္၏ မွတ္သားထားခ်က္မ်ားမွာ ကြဲျပားလြန္းေနပါသည္။
ေသာင္းေဝဦး ဗ်ဴဟာမႉးဘဝႏွင့္ ယင္းနယ္ေျမအတြင္း တာဝန္က်ေနစဥ္ က်ေနာ္သည္လည္း ထိုနယ္ေျမအတြင္း ဒီမိုကရက္တစ္ ျမန္မာ့အသံ (DVB) ၏ ကြင္းဆင္းသတင္းေထာက္အေနႏွင့္ ေရာက္ရွိေနခဲ့ပါသည္။ အတိအက်ေျပာရလ်င္ ေသာင္းေဝဦး စီးနင္းလိုက္ပါလာသည့္ စစ္ကားတန္းအတြင္းမွ စစ္ကားတစီး မိုင္းခြဲခံရစဥ္ က်ေနာ္သည္ မိုင္းကြဲသည့္ရြာထဲက ကားလမ္းႏွင့္ ကိုက္ ၁၀၀ ခန္ ့အကြာ တဲကေလးတလံုးေပၚတြင္ ေရာက္ရွိေနခဲ့သည့္အခ်ိန္ ျဖစ္ပါသည္။ လုိအပ္သလို အႏွစ္ခ်ဳပ္ၿပီးေျပာရလ်င္ ေသာင္းေဝဦးက ဗ်ဴဟာမႉးဘဝႏွင့္ ကမေမာင္း၊ ဖာပြန္ ေႏြရာသီသံုး ကားလမ္းတေလ်ာက္ နအဖ စစ္တပ္မ်ားကို ကြပ္ကဲေဆာင္ရြက္ေနရစဥ္အခိ်န္က က်ေနာ္သည္ ယင္း စစ္ကားတန္းတေလ်ာက္ ေက်းရြာမ်ားအနီးတဝုိက္တြင္ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖာက္ခံရမႈသတင္းမ်ားကို စံုစမ္းမွတ္တမ္းတင္ေနသည့္ အခ်ိန္ျဖစ္ပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ တခ်ိန္တည္း တေနရာတည္းတြင္ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သည့္ အျဖစ္အပ်က္တခ်ိဳ႕အေပၚ ေသာင္းေဝဦးက မွတ္တမ္းတင္ခဲ့သလို က်ေနာ္သည္လည္း မွတ္တမ္းတင္ႏိုင္ခဲ့၏။ သို႔ေသာ္ ေသာင္းေဝဦး၏ မွတ္သားထားခ်က္တခ်ိဳ႕ႏွင့္ က်ေနာ္၏ မွတ္သားထားခ်က္မ်ားမွာ မကိုုက္ညီသည္ကို ေတြ႔ရပါသည္။
အထင္ရွားဆံုး ကြဲလြဲခ်က္တခုကို က်ေနာ္ ေျပာပါမည္။
ဖာပြန္ၿမိဳ႕မွာ ေႏြရာသီတြင္ ယာယီအားျဖင့္ အသံုးျပဳ၍ရသည့္ ကားလမ္းမွတဆင့္ လိုအပ္သည့္ ရိကၡာမ်ားကို စစ္ကားမ်ားျဖင့္ အေခါက္ေခါက္အခါခါ သယ္ယူပို ့ေဆာင္ေနရသည့္ ၿမိဳ႕ျဖစ္ပါသည္။ မိုးရာသီတြင္မူ ေလယာဥ္ပ်ံျဖင့္သာ ဆက္သြယ္သြားလာ၍ ရသည့္ ၿမိဳ႕ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေႏြေရာက္လာသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ နအဖစစ္တပ္မ်ားသည္ ေအာင္သိဒၶိလမ္းမႀကီး ေခၚ ကမေမာင္းႏွင့္ ဖာပြန္ ေႏြရာသီသံုးကားလမ္းကို ျပင္ဆင္ျခင္း၊ ကားလမ္းတေလွ်ာက္ လံုၿခံဳေရးအတြက္ စစ္တပ္မ်ား လာေရာက္ တပ္ခ် တာဝန္ယူရျခင္းႏွင့္ လိုအပ္သည့္ စစ္ဆင္ေရးမ်ားကို ေဆာင္ရြက္ၾကရပါသည္။ ထိုအခါ ကားလမ္းေဖာက္လုပ္ျပင္ဆင္ေရးႏွင့္ ကားလမ္းလံုျခံဳေရးကို သက္ဆိုင္ရာ နယ္ေျမတာဝန္က် စစ္တပ္မ်ားက စီမံကိန္းခ်ၿပီး ေဆာင္ရြက္ၾကရပါသည္။ ထိုစီမံကိန္းႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ေသာင္းေဝဦး၏ စစ္သားဘဝ အမွတ္တရမ်ား စာအုပ္တြင္ ဝန္ခံေရးသားထားသည္ကို ေတြ႔ရ၏။
အတြဲ ၄၊ အခန္း ၁၂ တြင္ ေသာင္းေဝဦးက သူတာဝန္ယူရသည့္ နယ္ေျမအတြင္း ကားလမ္းေဖာက္လုပ္ျခင္းကို ေရးရာ၌ “ယခင္က တလေလာက္ အခ်ိန္ယူၿပီးမွ ေဖာက္လုပ္ခဲ့ရသည့္ ကားလမ္းကို ယခုအခါ ေဒသခံမ်ား၏ ေမတၱာေစတနာ အကူအညီေၾကာင့္ ႏွစ္ပတ္ခန္႔ႏွင့္ ၿပီးေအာင္ေဖာက္လုပ္ႏိုင္ခဲ့သည္” ဟု ေရး၏။ (စာမ်က္ႏွာ ၃၁၆)
ထို႔အျပင္ ကားလမ္းတေလွ်ာက္ ေမာင္းႏွင္လာသည့္ စစ္ကားမ်ားကို ကရင္ေတာ္လွန္ေရး ေျပာက္က်ားတပ္မ်ားက ၿခံဳခိုတိုက္ခိုက္ျခင္းႏွင့္ ကားမိုင္း အခြဲခံရျခင္းမ်ား ရွိတတ္သျဖင့္ ကားလမ္းလံုၿခံဳေရးကို ေဆာင္ရြက္ရာ၌ “တပ္မ်ားႏွင့္ မိုင္းရွာ႐ံုသာမက ကားမိုင္းတလံုး ေသာင္းခ်ီ၍ ဆုေငြေပးၿပီး နယ္သူနယ္သားမ်ားအား ကူရွာေစ၏” ဟု ေရးခဲ့၏။ (စာမ်က္ႏွာ ၂၆၂)
ေသာင္းေဝဦး၏ အထက္ပါ မွတ္တမ္းမ်ားအရဆိုလ်င္ ကမေမာင္း-ဖာပြန္ ေႏြရာသီသံုး ယာယီကားလမ္းကို ျပင္ဆင္ေဖာက္လုပ္ရာ၌ ေဒသခံလူထု၏ ေမတၱာေစတနာႏွင့္ ဝုိင္းဝန္းလုပ္အားေပးမႈေၾကာင့္ ေအာင္ျမင္ ၿပီးစီးခဲ့သည့္သေဘာျဖစ္၏။ တဖန္ ကားလမ္းလံုၿခံဳေရးအတြက္ ကရင့္ေတာ္လွန္ေရးတပ္မ်ား ေထာင္ထားသည့္ မိုင္းဗံုးမ်ားကို ရွာေဖြေဖာ္ထုတ္ေပးႏိုင္ပါက ဗံုးတလံုးလွ်င္ ေငြတေသာင္း ဆုေငြေပးၿပီး လမ္းလံုၿခံဳေရးကို ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည့္ သေဘာ ေတြ႔ရျပန္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ က်ေနာ္ ရရွိခဲ့သည့္ အခ်က္အလက္မ်ားအရမူ ထိုသို႔မဟုတ္သည္ကို ေတြ႔ရသည္။
ေႏြရာသီသံုး ကားလမ္းေဖာက္လုပ္ျပင္ဆင္ေရးအတြက္ ကားလမ္းတေလွ်ာက္ ေက်းရြာမ်ားအားလံုးထံမွ လုပ္အားေပး ေပၚတာမ်ား လိုလ်င္လိုအပ္သလို အေရအတြက္ အကန္႔အသတ္မရွိ အခ်ိန္ အကန္႔အသတ္မရွိ အဓမၼ ဆင့္ေခၚ အသံုးျပဳခဲ့၏။ သက္ဆိုင္ရာနယ္ေျမ တာဝန္က် စစ္တပ္စခန္းမ်ားမွ တပ္ရင္း တပ္ခြဲ ႐ံုးတံဆိပ္ ႐ိုက္ႏွိပ္ ဆင့္ေခၚေသာ စာမ်ားကို က်ေနာ္ လက္ခံရရွိခဲ့၏။ (ႏွစ္ပတ္လည္ လူ႔အခြင့္အေရးခ်ိဳးေဖါက္ခံရမႈ မွတ္တမ္း စာအုပ္၊ ၁၉၉၄ တြင္ ပံုႏွိပ္ေဖာ္ျပၿပီး)
ယင္းသို ့ဆင့္ေခၚသည့္ အခမဲ့ လုပ္အားေပးကိစၥမ်ား အခ်ိန္မီ မေဆာင္ရြက္ႏိုင္သည့္အတြက္ ပ်က္ကြက္သည့္ ေက်းရြာမ်ားအား အရက္၊ ၾကက္၊ ဝက္၊ ဆိတ္၊ ေငြ၊ အစရွိသည္မွ ဆန္၊ ဆီ၊ ဆားကအစ ေတာင္းဆို ဒဏ္ရုိက္ခဲ့၏။ (ႏွစ္ပတ္လည္ လူ႔အခြင့္အေရးခ်ိဳးေဖါက္ခံရမႈ မွတ္တမ္းစာအုပ္၊ ၁၉၉၄ တြင္ ေဖာ္ျပၿပီး)
က်ေနာ္ သိမီွမွတ္သားရရွိခဲ့သည့္ မွတ္တမ္းမွတ္ရာမ်ားအရဆိုလ်င္ ယင္း ေႏြရာသီသံုး ကားလမ္းေဖာက္လုပ္ေရးအတြက္ ေဒသခံလူထုမွာ မ်က္ရည္မ်ား၊ ေသြးမ်ား၊ ဥစၥာပစၥည္းမ်ားကို ရင္းၿပီးမွ ေဖာက္လုပ္ေပးခဲ့ရသည့္ သေဘာသာျဖစ္ေနသည္ကို အခိုင္အမာ ေတြ႔ခဲ့ရပါသည္။
အဆိုးဝါးဆံုး ကိစၥမွာ ကားလမ္းလံုၿခံဳေရး ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ား ျဖစ္ပါသည္။
ကားလမ္းလံုၿခံဳေရးကိစၥတြင္ ေသာင္းေဝဦး၏ မွတ္တမ္း၌ အေထြအထူး ရွည္လ်ားစြာ ေဖာ္ျပထားျခင္း မရွိဘဲ ဗံုးတလံုး ရွာေဖြေတြ႔ရွိေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးႏိုင္သူ ရြာသားကို ဗံုးတလံုးလွ်င္ ဆုေငြတေသာင္းေပးခဲ့သည္ဟုသာ ေရးသားထားသည္ကို ေတြ႔ရ၏။
ဤေနရာတြင္မူ က်ေနာ္ မွတ္သားရရွိခဲ့သည့္ အခ်က္အလက္မ်ားအရ အနည္းငယ္ ျပည့္စံုေအာင္ ေဖာ္ျပမွ ရႏိုင္မည္ဟု ယူဆပါသည္။
ေႏြရာသီသံုး ကားလမ္းလံုၿခံဳေရးအတြက္ သက္ဆိုင္ရာနယ္ေျမ တာဝန္က် နအဖ တပ္ရင္းတပ္ဖြဲ႔မ်ားသည္ နီးစပ္ရာ ရြာမ်ားမွ ရြာသားမ်ားကို စုေဝးေစကာ ကားတန္းလံုၿခံဳေရး စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ားကို ေျပာဆိုေၾကညာခဲ့၏။ ထိုေၾကညာခ်က္ထဲတြင္ အကယ္၍ ကားမိုင္းအခြဲခံရပါက ဗံုးကြဲသည့္ေနရာႏွင့္ အနီးစပ္ဆံုးေက်းရြာမ်ားသည္ ပ်က္စီးသြားေသာ စစ္ကားတန္ဖုိးကို ေပးေလ်ာ္ရမည္ဟူေသာ အခ်က္ကို အတိအလင္း ေၾကညာခဲ့၏။
ထို႔အျပင္ စစ္ကားတန္းမ်ား မဆင္းခင္ႏွင့္ မတက္ခင္ (ကမေမာင္းမွ ဖာပြန္အသြားကို အတက္၊ အျပန္ကို အဆင္းဟု ေခၚဆိုေလ့ရွိပါသည္) ေက်းရြာလူထုက ကားလမ္းေပၚတြင္ သတ္မွတ္ထားသည့္ ေနရာအတိုင္း လမ္းလံုးျပည့္ လူအုပ္ႏွင့္ တံျမက္စည္း လွည္းျခင္းအားျဖင့္ မိုင္းရွာေပးၾကရမည္ျဖစ္သည္။ (လူသား မုိင္းရွာကိရိယာအျဖစ္ အသံုးျပဳခံရျခင္း)။ ယင္းကိစၥႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး က်ေနာ္သည္ ေက်ာက္ျဖာရြာအထြက္တြင္ ေက်ာက္ျဖာရြာသား ကေလးလူႀကီးအပါအဝင္ လူ သံုးဆယ္ခန္႔ တံျမက္စည္းကိုယ္စီ လွည္းေနၾကရသည္ကို မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႔ ႀကံဳခဲ့ဖူးပါသည္။ (၁၃ ရက္ ၃လပိုင္း ၁၉၉၄)
ထို႔အျပင္ ၁၃ ရက္ ၃ လပိုင္း ၁၉၉၄၊ တနဂၤေႏြေန႔ ေန႔လည္ ၂ နာရီခန္႔တြင္ နအဖ စစ္ကားတန္း အစီး ၁၀၀ ေက်ာ္ ဖာပြန္ၿမိဳ႕မွ ဆင္းလာရာ၌ ေက်ာက္ျဖာရြာထိပ္တြင္ပင္ စစ္ကားတစီး မိုင္းခြဲခံခဲ့ရ၏။ မိုင္းခြဲခံရသည့္ စစ္ကားနံပါတ္မွာ န - ၇၈၃၄၊ တီအီး ၁၁ အမ်ိဳးအစား ျဖစ္ပါသည္။ ကားေမာင္းသူ စစ္သား ဒဏ္ရာအျပင္းအထန္ ရရွိသြားခဲ့၏။ (ထိုစဥ္အခ်ိန္က က်ေနာ္သည္ ေက်ာက္ျဖာရြာအတြင္း ကားလမ္းႏွင့္ ကိုက္ ၁၀၀ ခန္႔အကြာ အိမ္တလံုးေပၚမွတဆင့္ စစ္ကားမ်ားကို မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ ့မွတ္တမ္းတင္ေနေသာ အခ်ိန္ျဖစ္ပါသည္။)
ကားမိုင္းအခြဲခံရၿပီး ေနာက္တေန႔တြင္ ေက်ာက္ျဖာရြာတြင္ တပ္စြဲထားသည့္ တပ္မ ၉၉ လက္ေအာက္ခံ ခလရ ၃၀၂၊ တပ္ခြဲ ၃၊ တပ္ခြဲမႉး ဗိုလ္ေအးကို၏ လက္မွတ္ႏွင့္ ေက်ာက္ျဖာရြာ၊ ေကြေလရြာ၊ က်ံဳေထာ္ရြာ တို႔အား သံုးရက္အတြက္ စုစုေပါင္း ကားဘိုးေငြ တသိန္း ေပးရမည္ဟူေသာစာကို ေက်ာက္ျဖာရြာသူႀကီး ဦးေက်ာက္လံုးထံ ပို႔လာခဲ့၏။
ဤေနရာတြင္ စာေလးမည္၊ စာရွည္မည္ျဖစ္ေသာ္လည္း အေရးႀကီးသည္ဟု ယူဆပါသျဖင့္ အနည္းငယ္ ထပ္မံ ရွင္းလင္းဖို ့ရွိပါေသးသည္။
ယခုကဲ့သို႔ ကားမုိင္းအခြဲခံရသည့္အခါ ေဒသခံလူမ်ားႏွင့္ ေတာ္လွန္ေရးတပ္ဖြဲ႔ တာဝန္ရွိသူမ်ားက ေက်ာက္ျဖာရြာ ကားမိုင္းအခြဲခံရသည့္ကိစၥမွာ ေတာ္လွန္ေရးဘက္မွ ေထာင္သည့္ မိုင္း မဟုတ္ဘဲ ေက်ာက္ျဖာရြာတြင္ တပ္စြဲထားသည့္ နအဖ စစ္တပ္ကိုယ္တိုင္က ျပန္ၿပီး ေထာင္ထားသည့္ ကားမိုင္း ျဖစ္သည္ဟု က်ေနာ့္အားရွင္းျပခဲ့ၾကပါသည္။
ရွင္းပါမည္။ ကားလမ္းလံုၿခံဳေရးအတြက္ စီမံရာ၌ အကယ္၍ ကားမိုင္းအခြဲခံရပါက နီးစပ္ရာရြာမ်ားကို ကားဖိုးအေလ်ာ္ေတာင္းျခင္း၊ မိုင္းကြဲသည့္ေနရာတြင္ မိုင္းကြဲသည္ႏွင့္တၿပိဳင္နက္ လူ၊ တိရိစာၦန္ မခြဲျခားဘဲ မဲမဲျမင္ရာ ေသနတ္ႏွင့္ ပစ္ခတ္အေရးယူျခင္း၊ အိမ္မ်ား မီးတင္အရႈိ႕ခံရျခင္း၊ မသကၤာသူကို ဖမ္းဆီးႏွိပ္စက္ျခင္း၊ သတ္ျဖတ္ျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ေနသည့္အတြက္ ကရင့္ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႔မ်ားအေနႏွင့္ ကားမိုင္းေထာင္ျခင္းအလုပ္ကို ေလွ်ာ့ခ်ခဲ့သည့္အျပင္ ရြာႏွင့္ေဝးသည့္ေနရာမ်ားတြင္သာ မိုင္းေထာင္ဖို႔ရာ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကပါသည္။
အထူးသျဖင့္ ရြာသားမ်ားက စစ္ကားတန္း ေရွ႕ကႀကိဳၿပီး လမ္းလံုးျပည့္ တံျမက္စီးလွည္းျခင္း၊ ရြာသားအျပည့္ တင္ေဆာင္ထားသည့္ လွည္းမ်ား အေခါက္ေခါက္အခါခါ ေမာင္းေစျခင္းမ်ားကို အတင္းအဓမၼ ခိုင္းေစခံရသည့္အတြက္ ရြာသားမ်ား ထိခိုက္နစ္နာမႈ မရွိရေအာင္ မိုင္းေထာင္သည့္အလုပ္ကို ေခတၱ ရပ္ဆိုင္းထားသည့္အခ်ိန္ျဖစ္ပါသည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ေက်ာက္ျဖာရြာထိပ္တြင္ ကြဲသည့္မိုင္းမွာ ေတာ္လွန္ေရးဘက္က ေထာင္သည့္ မုိင္းမဟုတ္ပါဟု က်ေနာ့္ကို ရွင္းျပၾက၏။
ထို႔ျပင္ ေဒသခံ နအဖ စစ္တပ္ကိုယ္တိုင္က အဘယ့္ေၾကာင့္ မိုင္းေထာင္ရသနည္းဆိုေသာ္ ထိုကားမိုင္းခြဲသည့္အခ်ိန္မွာ ယင္းေဒသခံတပ္ရင္းသည္ ေရွ႕တန္းမွ ျပန္လည္ ရုပ္သိမ္းအနားယူရေတာ့မည့္ ၆ လျပည့္ခါနီးရက္ျဖစ္ၿပီး ကားမိုင္းခြဲကာ ကားဖိုးအေလ်ာ္ေတာင္းျခင္းအားျဖင့္ ဝင္ေငြရွာ သြားျခင္းသာျဖစ္သည္ဟု ေထာက္ျပၾကပါသည္။ (ကားမိုင္းေပါက္ၿပီး ေနာက္ထပ္ ၁၅ ရက္ရွိေသာအခါ ကားလမ္းလံုၿခံဳေရးကင္းမ်ား ႐ုတ္သိမ္းသြားျခင္းႏွင့္ ေက်ာက္ျဖာရြာတြင္ တပ္စြဲထားသည့္ နအဖ တပ္ရင္းသည္လည္း သည္တႏွစ္ ေႏြရာသီအတြက္ တာဝန္ၿပီးဆံုးသျဖင့္ ေက်းရြာသံုးရြာမွ ေငြတသိန္းကို လက္ခံရယူၿပီးေနာက္ ျပန္လည္ ႐ုတ္သိမ္းသြားခဲ့ပါသည္။)
ကားမိုင္းကြဲသည့္ေနရာမွာ ရြာထိပ္တြင္ပင္ျဖစ္ေသာ္လည္း ရြာတြင္တပ္စြဲထားသည့္ စစ္သားမ်ားက ယခင့္ယခင္ အျဖစ္အပ်က္မ်ားလို မဲမဲျမင္ရာ ပစ္ခတ္ျခင္း၊ ရြာသားမ်ားကို ဖမ္းဆီးစစ္ေဆးႏွိပ္စက္ျခင္း အလ်ဥ္းမလုပ္ဘဲ ေနခဲ့သည့္ကိစၥမွာလည္း စဥ္းစားဖြယ္ရာကိစၥ ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။
အထက္ေဖာ္ျပပါ က်ေနာ္ ရရွိခဲ့သည့္ သတင္းအခ်က္အလက္မ်ားကို ေထာက္ရႈလ်င္ ေသာင္းေဝဦး၏ ေရးသားခ်က္ႏွင့္ က်ေနာ္ သိရွိထားသည့္အခ်က္မ်ားမွာ မ်ားစြာကြဲျပားေနသည္ကို ေတြ႔ရမည္ ျဖစ္သည္။
(၄)
ယခုအခါ စာဖတ္သူမ်ားကို ေသာင္းေဝဦး ေရးသားခဲ့သည့္ “စစ္သားဘဝ အမွတ္တရမ်ား” စာအုပ္အေပၚ က်ေနာ္၏ ရႈျမင္သံုးသပ္မႈကို အစီရင္ခံခဲ့ၿပီးျဖစ္ပါသည္။
ဤ စာအုပ္ကို ဖတ္စဥ္က က်ေနာ္၏ မူလ အေျခခံရည္ရြယ္ခ်က္မွာ က်ေနာ္တို႔တိုင္းျပည္ ရာစုႏွစ္ တဝက္ခန္႔ ရင္ဆိုင္ျဖတ္သန္းေနရသည့္ ျပည္တြင္းစစ္ လံုးဝ ရပ္စဲေရး၊ ဒီမိုကေရစီစနစ္ ထူေထာင္ႏိုင္ေရးႏွင့္ အမ်ိဳးသားရင္ၾကားေစ့ေရး သမိုင္းေပး ျပႆနာႀကီးမ်ားအေပၚ နအဖ စစ္တပ္ ထိပ္တန္း ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးျဖစ္သူတဦးက ဘယ္လိုျမင္၊ ဘယ္လိုခံစားၿပီး ဘယ္လို ေျဖရွင္း ေဆာင္ရြက္ခဲ့သနည္းဆိုသည့္ အခ်က္ကို သိေကာင္း သိႏိုင္ဖြယ္ရာရွိသည္ဟူေသာ အေျခခံ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ျဖင့့္ သည္စာအုပ္ကို တေလးတစား ဖတ္ရႈခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။
သို႔ေသာ္လည္း က်ေနာ္ ေမွ်ာ္မွန္းထားသည္မ်ား ျဖစ္မလာခဲ့ပါ။ မိမ္ဘက္မွ တဘက္သတ္ႀကိဳက္ေနသည့္ မိန္းမတေယာက္က မိမိအား တဖက္သတ္ခ်ိဳးႏွိမ္သည္ကို မခံခ်င္သျဖင့္ တုန္႔ျပန္ေခ်ပရမည္ဟူေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္တခုတည္းႏွင့္သာ တပ္မေတာ္အတြင္း ဝင္ေရာက္ခဲ့ၿပီး မိမိတာဝန္က်ရာနယ္ေျမအတြင္း စစ္ေရးတာဝန္မ်ားထမ္းေဆာင္စဥ္ ေဒသခံ မိဘျပည္သူမ်ားအေပၚ က်ဴးလြန္ခဲ့သည့္ လူ႔အခြင့္အေရးခ်ိဳးေဖာက္မႈမ်ားကိုပါ ထိန္ခ်န္ေရးသားခဲ့သူ ေသာင္းေဝဦးထံမွ သို႔မဟုတ္ စစ္သားဘဝ အမွတ္တရမ်ားစာအုပ္မွ က်ေနာ္ ေမွ်ာ္လင့္သည့္ အခ်က္မ်ားကို တစံုတရာ အရိပ္အေယာင္မွ်ပင္ မရရွိႏိုင္ခဲ့ပါဟူ၍သာ ေျပာလို႔ရမည္ ထင္ပါသည္။
လက္ရွိကာလမွာ က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံ၊ က်ေနာ္တို ့တမ်ိဳးသားလံုး ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းေနရသည့္ ႏိုင္ငံေရးအက်ပ္အတည္းႀကီးအတြင္း ျမန္မာ့တပ္မေတာ္၏ အခန္းက႑သည္ အင္မတန္အေရးႀကီးသည့္ အေနအထားတြင္ ရွိေနသည္ကို လူတိုင္းလက္ခံၾကရမည့္ ကိစၥျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ မပါဝင္ဘဲ တနည္းအားျဖင့္ေျပာရလ်င္ တပ္မေတာ္ကို ခ်န္လွပ္ထားျခင္းအားျဖင့္ သည္ျပႆနာႀကီးကို ေျဖရွင္းလို႔ ရႏိုင္မည္လည္းမဟုတ္ပါ။
ထို႔ေၾကာင့္ ေသာင္းေဝဦး၏ “စစ္သားဘဝ အမွတ္တရမ်ား” စာအုပ္ထဲမွတဆင့္ လက္ရွိ သမိုင္းေပးတာဝန္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး တပ္မေတာ္ ထိပ္တန္း ေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ တိုင္းျပည္အေပၚထားသည့္ စိတ္ေနစိတ္ထား၊ အေတြးအေခၚအယူအဆမ်ားကို ေတြ႔ရေကာင္း ေတြ႔ရႏိုင္သည္ဟု က်ေနာ္ ေမွ်ာ္လင့္ထားခဲ့မိ၏။
သို႔ပါေသာ္လည္း မိန္းမတေယာက္အေပၚ ကလဲ့စားေခ်ရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္တခုတည္းႏွင့္သာ စစ္ထဲဝင္ခဲ့သူ၊ မိမိ တာဝန္က်ရာေဒသအတြင္း ေဒသခံျပည္သူမ်ားအေပၚ က်ဴးလြန္ခဲ့သည့္ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖာက္မႈမ်ားကို ထိန္ခ်န္ေရးသားခဲ့သူ ေသာင္းေဝဦး (ဗိုလ္မႉးႀကီးေဟာင္း ေသာင္းေဝ) ထံမွ သို႔မဟုတ္ စစ္သားဘဝ အမွတ္တရမ်ား စာအုပ္မွ က်ေနာ္ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့သည့္ အခ်က္မ်ား မရႏိုင္သည့္အတြက္ က်ေနာ့္မွာ သက္ျပင္းသာ ခ်လိုက္မိပါေတာ့သည္။
ကိုးကား။ ။ အတၳဳပၸတၱိစာေပ (အတၳဳပၸတၱိစာေပ ႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲတြင္ တင္သြင္းခဲ့ေသာ စာတန္းမ်ား၊ ေဆြးေႏြးခ်က္မ်ားႏွင့္ အစီရင္ခံစာ)
| < Prev | Next > |
|---|