လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီး ဝန္ႀကီးနဲ႔ ျမစ္ဆံုက ျဖစ္ပံု

“ဒီမွာ ဦးရုကၡစိုး … ဒါက ဘာအခ်ိဳးလဲဗ်”

ေဆာက္လက္စ ျမစ္ဆံုဆည္ႀကီးကို ၾကည့္ရင္း ၾကားဖူးသမွ် ပြားေနၾကေသာ ဦးရုကၡစိုးႏွင့္ ဖိုးရႈပ္တုိ႔နားသို႔ လူတဦး ေရာက္လာကာ ေျပာလိုက္ေသာေၾကာင့္ ဦးရုကၡစိုး ရုတ္တရက္ လန္႔သြားသည္။

cmnat“ျပန္ၾကားေရးဝန္ႀကီး ဦးေဆာ္ၾကမ္းက်ေတာ့ ဇာတ္ေထာင္ေပးၿပီး အင္တာဗ်ဴးလုပ္တယ္။ က်ဳပ္က်ေတာ့ ဒီလို မသိက်ိဳးကၽြံလုပ္တာ ေကာင္းလား”
“... …”
“ဒီမွာ ဦးရုကၡစိုး … မွင္စာေလာက္ေတာ့ လူတုိင္းေသးပါတယ္ဗ် … အဲ … လဒေလာက္ေတာ့ ငွက္တုိင္းထိပ္ေျပာင္ ...”
“ေန … ေနပါဦး … ခင္ဗ်ားက ဘယ္သူလဲ”
“အဲဒါပဲ … ခင္ဗ်ားတို႔က အသံက်ယ္တဲ့သူကိုပဲ ေရာ့ခ္ သီခ်င္းဆိုတတ္တယ္ ထင္ေနၾကတာ။ အဲဒါေၾကာင့္ က်ဳပ္က စင္ေပၚတက္ျပလိုက္တာ သိလား”

ရုကၡစိုး။     ။ ဘာေတြလဲ … ဖိုးရႈပ္ေရ ...။ ငါေတာ့ နားမလည္ေတာ့ဘူး။ ဒါ ဘယ္သူလဲဟ”

ဖိုးရႈပ္။     ။ ေၾသာ္ … ဦးရုကၡစိုးကလည္း။ မ်က္ႏွာသစ္ကေလး မို႔လို႔ မသိတာေနမယ္။ အဲဒါ လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီးဝန္ႀကီး ဦးေဇာ္ပင္းေလ။

ရုကၡစိုး။     ။ သူက ျပဴးတူးၿပဲတဲနဲ႔ ဘာျဖစ္တာလဲ။ စင္ေပၚတက္ ျပတယ္လည္း ေျပာေနတယ္ …။ သူလည္း ဇာတ္မင္းသား လုပ္ခ်င္လို႔လား။

ေဇာ္ပင္း။     ။ လုပ္မွာပဲ … လုပ္မွာပဲ … ငါ့ကိုလာမတားနဲ႔ … ေဆာက္မွာပဲ … ေဆာက္မွာပဲ … ငါ့ကိုလာမတားနဲ႔။ စားမွာပဲ … ဝါးမွာပဲ ငါ့ကိုလာမတားနဲ႔ ...။

ရုကၡစိုး။     ။ သီခ်င္းဆိုေနျပန္ၿပီ။ အဆိုေတာ္ လုပ္မလို႔နဲ႔တူတယ္။

ေဇာ္ပင္း။     ။ ဟာ … ေဝးပါ့ဗ်ာ။ ျမစ္ဆံုဆည္ကို ဆက္ေဆာက္မယ္၊ သိၾကားမင္းလာတားလည္း မရဘူး၊ ေဆာက္မွာပဲ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း ေျပာေနတာဗ်။

ရုကၡစိုး။     ။ ေဆာက္မွာပဲကေတာ့ ဟုတ္ပါၿပီ။ ေနာက္က ဝါးမွာပဲဆိုတာကဘာလဲ။

ေဇာ္ပင္း။     ။ တရုတ္ေတြဆီက ပြဲခရတယ္ေလ … အဲဟုတ္ပါဘူး ေယာင္လို႔ … ဒါက သီခ်င္းဆိုတာပါ။ ကဲ သားကို ဗ်ဴးလို႔ရၿပီ။

ရုကၡစိုး။     ။ ဟင္ … ဒီအရြယ္ႀကီးကလည္း သားတဲ့။ စကားမစပ္ကေလး ဘာေလးေတာင္ မခံပါလား။ အတင္းႀကီးပဲ။ ကဲ ဗ်ဴးလိုက္ပါ ဖိုးရႈပ္ရာ။ မဟုတ္ရင္ ဒီေနရာက ခြာမွာမဟုတ္ဘူး။

ဖိုးရႈပ္။     ။ ဗ်ဴးဆိုလည္း ဗ်ဴးရတာေပါ့ေလ။ ဒါနဲ႔ ဝန္ႀကီးက ဘာလို႔ ဒီေလာက္ေတာင္ ဗ်ဴးခံခ်င္ေနရတာလဲ။

ေဇာ္ပင္း။     ။ နာမည္ႀကီးခ်င္လို႔ေပါ့ဗ်။ ျပည္ေထာင္စု ဝန္ႀကီးခ်င္းတူတူ တမူး ပိုရွဴခ်င္တဲ့ ေဆာ္ၾကမ္းကိုလည္း အျမင္ကတ္လို႔။ ေဆာ္ၾကမ္း က်ေတာ့ ငို … ငိုျပန္ၿပီ၊ ဇာတ္က ကျပန္ၿပီနဲ႔ သူလုပ္သမွ် အကုန္ လိုက္ေရးေနၾကၿပီး က်ဳပ္လည္း ဂ်ာနယ္ေတြ၊ သတင္းစာေတြမွာ ပါခ်င္တာေပါ့။

ရုကၡစုိး။     ။ ဟုတ္ေတာ့ ဟုတ္တယ္ေနာ္ … ဦးေဆာ္ၾကမ္းက သူ႔ပံုက်ေတာ့ ျမန္မာ့အေမွာင္ထဲမွာ ပံုႀကီးေတြ၊ ပံုေသးေတြ ထည့္၊ သူေျပာတာေတြထဲက ေကာင္းတာေတြေရြးၿပီး ေဖာ္ျပေနၿပီးေတာ့ ဦးေဇာ္ပင္း ေျပာတာက်ေတာ့ တလံုးမွလည္း မထည့္ဘူး။

ေဇာ္ပင္း။     ။ အဲဒါပဲ။ က်ဳပ္ကို မနာလိုလို႔ေလ။ က်ဳပ္က သူ႔ထက္ အမ်ားႀကီးေခ်ာတာကို မနာလိုတာ။ တကယ္ဆို မင္းသားလုပ္မလို႔၊ အသက္ကေလး နည္းနည္း ႀကီးသြားလို႔ စာပဲ ေရးေနတာ။ ဒါကိုလည္း ေဆာ္ၾကမ္းက မနာလိုျဖစ္ၿပီး က်ဳပ္ ေဆာင္းပါးေတြ မသံုးေပးဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ရမလဲ၊ သူ႔ေလာက္ကေတာ့ သနားတယ္ဗ်။ က်ဳပ္က လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီး ဆိုတဲ့ ကေလာင္နာမည္နဲ႔ ေဆာင္းပါးတပုဒ္ ေရးၿပီး ထည့္လိုက္တာ သူေတာင္ မသိလိုက္ဘူး။ ဟဲဟဲ။

ဖိုးရႈပ္။     ။ ဒါနဲ႔ လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီးနဲ႔ ဖေရာင္းတိုင္အေၾကာင္း ဝန္ႀကီးေလာက္ သိတဲ့သူ မရွိဘူးဆိုေတာ့ ဒီပညာရပ္ေတြကို ဘယ္မွာ သြားသင္လာတာလဲဟင္။

ေဇာ္ပင္း။     ။ အဲဒါ ေျပာရရင္ ေတာ္ေတာ္ရွည္မယ္ဗ်။ ဘယ္မွာမွ သင္စရာမလိုပါဘူး။ က်ဳပ္တုိ႔ႏုိင္ငံကလြဲရင္ ဘယ္ႏုိင္ငံမွာမွ ဒီပညာကို ေသေသခ်ာခ်ာ သင္ေပးႏုိင္တဲ့ ႏုိင္ငံမရွိေသးပါဘူး။ လာမယ့္ပညာသင္ႏွစ္မွာ က်ဳပ္တို႔ႏုိင္ငံက ေတာင္းစုတ္၊ ပလံုးစုတ္ တကၠသိုလ္နဲ႔ ခြက္ေစာင္းခုတ္ တကၠသိုလ္ေတြမွာ ဒီပညာရပ္ကို ထည့္သြင္းၿပီး ေဒါက္တာဘြဲ႕ ေပးႏုိင္တဲ့ထိ လုပ္သြားမွာပါ။

ရုကၡစိုး။     ။ အဲဒီပညာအေၾကာင္း နည္းနည္းရွင္းျပပါလား။ ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ ဒီပညာကို ဝန္ႀကီးက တဖက္ကမ္းခတ္ တက္သြားတာလဲဆိုတာ။

ေဇာ္ပင္း။     ။ ဒီပညာရပ္က ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ေနတဲ့သူတိုင္း မသိမျဖစ္ တတ္ထားသင့္တဲ့ ပညာပါ။ အေျခခံကေတာ့ လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီး ခလုပ္ကို ဘယ္လိုႏွိပ္ရမယ္၊ ဖေရာင္းတုိင္ မီးကို ဘယ္လို ညႇိရမယ္ဆိုတာက စတာပါ။ ဒါေပမယ့္ က်ဳပ္လို ပညာရွင္ကေတာ့ ဘာေၾကာင့္လူေတြ လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီးနဲ႔ ဖေရာင္းတိုင္ကို တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ သံုးရတယ္ ဆိုတာက အစ ေျပာႏုိင္တယ္ဗ်။

ေျပာရင္းျဖင့္ လည္ကတံုးအကႌ်ေကာ္လာကို ေထာင္လုိက္ေသးသည္။

ဖိုးရႈပ္က “လွ်ပ္စစ္မီး မရွိလို႔ ဒါေတြကို တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္သံုးရတာမ်ား လူတုိင္းသိတယ္” ဟု ခပ္တိုးတုိး ေျပာလိုက္ေသာ္လည္း ဝန္ႀကီးက ၾကားသြားသည္။

ေဇာ္ပင္း။     ။ ႏိုး ႏိုး ႏိုး … အဲဒီလို လြယ္လြယ္ မေျပာပါနဲ႔။ လွ်ပ္စစ္မီးက မရွိတာမဟုတ္ပါဘူး။ ရွိလြန္းလို႔ ဟိုဘက္ကမ္းကို ေရာင္းစား … အဲ ရွိလြန္းလို႔ ပိုလွ်ံေနရတာပါ။

ရုကၡစိုး။     ။ ရွိတယ္၊ ပိုတယ္သာေျပာတယ္ … လူေတြက ေမွာင္ထဲကကို မတက္ဘူး။ အခုဆို ေမွာင္ထဲမွာ ထမင္းစားနည္းတုိ႔၊ ေမွာင္ထဲမွာ အိမ္သာတက္နည္းတို႔၊ အေမွာင္ထဲမွာ လိုခ်င္တဲ့ပစၥည္းကို ရွာနည္းတို႔ေတာင္ ကၽြမ္းေနၿပီ။ ဘာျဖစ္လို႔ ျပည္သူလူထု က်ေတာ့ မီးမွန္မွန္ မေပးလဲ။

ေဇာ္ပင္း။     ။ ေပးလို႔မရလို႔ေပါ့ ဦးရုကၡစိုးရယ္။ တကယ္က လွ်ပ္စစ္က အမ်ားႀကီး ပိုလွ်ံေနတာ။ ဒါေပမယ့္ မီးေပးဖို႔ က်ေတာ့ ေျမေအာက္ မီးႀကိဳးေတြနဲ႔ ထရန္စေဖာ္မာေတြက ဒုတိယကမၻာစစ္တုန္းက သမိုင္းဝင္ပစၥည္းေတြ ျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒါေတြနဲ႔ မႏိုင္ေတာ့ဘူးေလ။

ဖိုးရႈပ္။     ။ အဲဒါေတြကို အသစ္မလဲဘူးလား။

ေဇာ္ပင္း။     ။ ဟာ ေျပာရက္လိုက္တာ။ က်ဳပ္က သမိုင္းဝင္ပစၥည္းကို အရမ္း တန္ဖိုးထားတာဗ်။ မဟာဗႏၶဳလရဲ႕ အရိုးအုိး ဘယ္ေနရာမွာ ရွိလဲ ခင္ဗ်ားတို႔သိၾကလား။ သိမယ့္ပံုလည္း မေပၚပါဘူး။ အဲဒီအရိုးအိုး ေရတုိက္စားတဲ့ထဲ ပါသြားမွာစိုးလို႔ က်ဳပ္ ေရႊ႕ေပးခဲ့တာဗ်။ ဒီေလာက္ထိ တန္ဖိုးထားတာ။ တျခားဟာေတြ မေျပာေတာ့ပါဘူး။ ေျပာရင္ ႂကြားမွာစိုးလို႔။ က်ဳပ္အဘုိး ဆိုရင္ သီေပါမင္း ပါေတာ္မူတုန္းက က်န္ခဲ့တဲ့ ေျခနင္းတဖက္ကို ေရာင္းစားခဲ့တာေပါ့ … အဲ အမ်ိဳးသားျပတုိက္ကို လွဴခဲ့တာေပါ့။

ဖုိးရႈပ္။     ။ အဲဒါနဲ႔ ေျမေအာက္ ဓာတ္ႀကိဳးေတြနဲ႔ ဘာဆိုင္လို႔လဲ။

ေဇာ္ပင္း။     ။ ဆုိင္တာေပါ့ … က်ဳပ္က သမိုင္းဝင္ပစၥည္းေတြကို တန္ဖိုးထားလြန္းလို႔ ေရွးမူမပ်က္ ျဖစ္ခ်င္တာနဲ႔ အဲဒီ ဓာတ္ႀကိဳးေတြ ထုတ္မလဲတာ။ အဲဒီလို မလဲတဲ့အတြက္ မီးက ေပးလို႔မရဘူး၊ အဲဒီလို မီးေပးလို႔ မရတဲ့အတြက္ လွ်ပ္စစ္ေတြက အရမ္းအရမ္းကို ပိုလွ်ံေနတယ္၊ အဲဒီလို ပိုလွ်ံေနတဲ့ လွ်ပ္စစ္ေတြ အလဟသ ျဖစ္မွာစိုးလို႔ သူမ်ားကို ေစ်းေပါေပါနဲ႔ ေရာင္းလိုက္တယ္။

ရုကၡစိုး။     ။ ပိုေနတဲ့ လွ်ပ္စစ္ေတြ ေရာင္းလို႔ရတဲ့ ပိုက္ဆံေတြက ဘယ္မွာသံုးလဲ။

ေဇာ္ပင္း။     ။ က်ဳပ္မိသားစုအတြက္ သံုး … အယ္ ဟုတ္ပါဘူး … အဲဒါေတြနဲ႔ ျပည္သူေတြရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ ျဖစ္တဲ့ ဖေရာင္းတိုင္၊ မီးခြက္၊ မီးဇာ၊ ေရနံဆီ၊ ဓာတ္ခဲ၊ ေအာက္လင္းဓာတ္မီး၊ လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီးေတြ ျပန္ဝယ္ရတယ္ေလ။

ရုကၡစိုး။     ။ ရွိေနလက္စဟာေတြ ပိုလို႔ ေရာင္းတာေတာ့ ထားပါေတာ့ … ဘာျဖစ္လို႔ အခု လူေတြဒီေလာက္ ကန္႔ကြက္ေနတဲ့ ျမစ္ဆံုဆည္ႀကီး ဆက္ေဆာက္ၿပီး လွ်ပ္စစ္ထပ္ထုတ္မွာလဲဗ်။

ေဇာ္ပင္း။     ။ ဒါက ဒီလိုရွိပါတယ္။ က်ဳပ္တို႔ႏိုင္ငံက ျပည္သူေတြကို လွ်ပ္စစ္မီး မေပးႏုိင္တဲ့အတြက္ ျပည္သူေတြမွာ ဖေရာင္းတိုင္၊ လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီး၊ အင္ဗာတာ၊ ဘထၳရီနဲ႔ ၾကည့္လို႔ရတဲ့ တီဗီ၊ ဒီဗီဒီ အဲဒီလို ဓာတ္ပစၥည္းေတြ ေပါေပါေလာေလာ လိုအပ္လာပါတယ္။ ဒီ ပစၥည္းေတြကို ေပါေပါေခ်ာင္ေခ်ာင္ သြင္းတာဆိုလို႔ အစ္ကိုေတာ္ တရုတ္ပဲ ရွိပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ သူတို႔ကို လွ်ပ္စစ္ေရာင္းေပးမွ သူတို႔က ဒီပစၥည္းေတြ ျပန္ေရာင္းမယ္ ဆိုလို႔ က်ဳပ္တို႔က ဒါကို လုပ္ရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ အမ်ိဳးသား အက်ိဳးစီးပြားဗ် … ဟြင္းဟြင္းဟြင္း။

ဖိုးရႈပ္။     ။ လူေတြက ဧရာဝတီျမစ္ႀကီး တိမ္ေကာေတာ့မယ္၊ ပ်က္စီးေတာ့မယ္၊ သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ထိခိုက္တယ္ ေျပာၿပီး ကန္႔ကြက္ေနတဲ့ ၾကားက ဒီဆည္ႀကီးကို ဆက္ေဆာက္မယ္ဆိုေတာ့ ဝန္ႀကီးက ေတာ္ေတာ္ေလး အေရထူတာပဲေနာ္။

ေဇာ္ပင္း။     ။ ထူဆို က်ဳပ္တို႔က ဆင္မ်ိဳးေလ … အဲ ဟုတ္ပါဘူး ေယာင္ကုန္ၿပီ။ ဒီမွာ … က်ဳပ္ ဘာကိုမွ ဂရုမစိုက္ဘူး။ ပြဲခက ယူၿပီးေနၿပီ ... အဲ စကားေတြလြန္ၿပီး စာခ်ဳပ္ေတြက ခ်ဳပ္ၿပီးေနၿပီ။ တကယ္က သူတို႔ မသိၾကတာပါ … ထြက္မယ့္ လွ်ပ္စစ္ရဲ႕ ၈၅ ရာခိုင္ႏႈန္းေလးေပးလိုက္ရံုနဲ႔ လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီးေတြ အမ်ားႀကီး ရမယ့္ကိစၥဗ်ာ။ သူတို႔ခမ်ာ လာလည္း ေဆာက္ေပး ေသးတယ္။ တကယ္ဆို သူတို႔ကို ထမင္းေကၽြးၿပီး နင္းေပးလိုက္ဖို႔ေတာင္ ေကာင္းေသးတယ္။

“သူကိုယ္တုိင္ နင္းေပးေနက် ျဖစ္မယ္” ဟု ဦးရုကၡစိုးက စဥ္းစားလိုက္သည္။

ဖိုးရႈပ္။     ။ ပညာရွင္ေတြ ေျပာတာေတာ့ အဲဒီဆည္ႀကီးေဆာက္လိုက္ရင္ ဧရာဝတီျမစ္ႀကီး တကယ္ကို ပ်က္စီးမွာတဲ့။

ေဇာ္ပင္း။     ။ ေၾသာ္ … ခက္ေနျပန္ပါၿပီ။ ျမစ္ႀကီးက ပ်က္စီးေနတာျဖင့္ၾကာလွၿပီ။ အခုမွ ထေအာ္ေနတယ္။ အဲဒါပညာရွင္ေတြ မဟုတ္ဘူး။ ေရာဂါထေနတဲ့သူေတြ။ က်ဳပ္ကမွ တကယ္ေတာ္တဲ့ ပညာရွင္။ က်ဳပ္ေျပာတာကိုယံုစမ္းပါ။ က်ဳပ္ကမွ ေတာ္တာ။

ရုကၡစိုး။     ။ ဝန္ႀကီးေတာ္တယ္လို႔ ဘယ္သူ ေျပာလဲဟင္။

ေဇာ္ပင္း။     ။ က်ဳပ္ေျပာတယ္ေလ။ မယံုရင္ က်ဳပ္မိန္းမ သြားေမးၾကည့္ … ေန႔တုိင္း ေျပာေနက် … ေတာ္လိုက္တာ ေယာက္်ားရယ္တဲ့။

ဖိုးရႈပ္။     ။ ေတာ္ၾကာ ဧရာဝတီျမစ္ကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး လူထုလႈပ္ရွားမႈ ျဖစ္လာရင္ ဝန္ႀကီး တရားခံျဖစ္မွာေနာ္၊ မေၾကာက္ဘူးလား။

ေဇာ္ပင္း။     ။ ေဇာ္ပင္းတဲ့ တပင္းတည္းရွိတယ္။ မေၾကာက္လို႔ စစ္သား၊ အရပ္သား ႏွစ္ေခတ္လံုး ပင္းစား ... အဲ … လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီး ဝန္ႀကီး လုပ္လာတာ။ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ ေမာင္ဘခ်စ္ … သိၾကားမင္း လာကန္႔ကြက္လည္း က်ဳပ္ကေတာ့ ေဆာက္မွာပဲ။ ဒီမွာ က်ဳပ္ကေတာ့ ေဆာ္ၾကမ္းလို ငိုလိမ့္မယ္ မထင္နဲ႔။ သူက ဧရာဝတီကိစၥကို မေျဖတတ္လို႔ ငိုတာ။ က်ဳပ္က ေျဖတတ္တယ္။ ငိုစရာမလိုဘူး။ ဟားဟားဟားဟား … က်ဳပ္က ရယ္ပဲရယ္မယ္။

ဖုိးရႈပ္။     ။ ဧရာဝတီျမစ္က အမ်ားပိုင္ေလ၊ ဝန္ႀကီး လုပ္ခ်င္တုိင္း လုပ္လို႔ဘယ္ရမလဲ။

ေဇာ္ပင္း။     ။ အမ်ားပုိင္မို႔လို႔ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ၿပီး ေရာင္းစားတာေပါ့။ က်ဳပ္ပုိင္တဲ့ က်ဳပ္မိန္းမကိုဆို ေရာင္းစားဖို႔ တခါမွ မစဥ္းစားဘူး။

ထုိစဥ္ ဆူဆူညံညံ အသံမ်ားၾကားရသည္။

“ဧရာဝတီျမစ္အေရး တို႔အေရး၊ ဧရာဝတီကို ကယ္တင္ၾက” စသည္ျဖင့္ လူအမ်ားက ေအာ္ဟစ္လာၾကကာ လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီး ဝန္ႀကီး ဦးေဇာ္ပင္းအနားသို႔ တျဖည္းျဖည္း တုိးလာသည္။

ေဇာ္ပင္း။     ။ ခဏေနၾကဦးေလ။ က်ဳပ္က ပိုလို႔ေရာင္းစားတာပဲဟာ။ ဒီလိုလုပ္ … ခင္ဗ်ားတို႔ကို ဖေရာင္းတုိင္ တတိုင္စီ အလကားေပးမယ္။

ဦးေဇာ္ပင္းက ေတာင္းပန္ေသာ္လည္း လူထုႀကီးက ဆက္ေအာ္ေနသည္။

ေဇာ္ပင္း။     ။ လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီး တေယာက္ တေခ်ာင္းေပးမယ္ဗ်ာ။

ထုိသို႔ ေျပာေသာ္လည္း လူထုက မေက်နပ္ေပ။ ျမစ္ဆံုစီမံကိန္း ရပ္ေရးကိုသာ ေအာ္ေနၾကသည္။

“က်ဳပ္ ဒီေလာက္ ေျပာေနတာ မရဘူးလား။ က်ဳပ္က မေၾကာက္တတ္ဘူးေနာ္။ က်ဳပ္က ေဆာ္ၾကမ္းလိုေတာ့ ငိုျပမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေလာက္ေတာင္ ျဖစ္လွတာ … က်ဳပ္အေၾကာင္း သိၾကေရာ့ေပါ့” ဟု ဦးေဇာ္ပင္းက တုိက္ပံုလက္ႏွစ္ဘက္ကို ပင့္တင္ရင္း ႀကိမ္းလိုက္သည္။

ဖိုးရႈပ္။     ။ ဦးရုကၡစိုးေရ … ဦးေဇာ္ပင္းေတာ့ ေဒါသထြက္ေနၿပီထင္တယ္။ တခုခု လုပ္ေတာ့မလားမသိဘူး။

ရုကၡစိုး။     ။ ဒါဆို ငါတို႔လည္း ေျပးေပါက္ ရွာထားရင္ ေကာင္းမယ္။

လူထုက ဆက္လက္ ေအာ္ဟစ္ေနသည္။

ဦးေဇာ္ပင္းက ပုဆိုးကိုပါ ခါးေတာင္းက်ိဳက္လိုက္ ျပန္သည္။ ဖိုးရႈပ္ႏွင့္ ဦးရုကၡစိုးလည္း အသင့္အေနအထား ျပင္ထားလိုက္သည္။ လူထုက ေအာ္ဟစ္ရင္း ေရွ႕ဆက္တိုးလာသည္။

ထုိအခါ ဦးေဇာ္ပင္းက လက္သီးလက္ေမာင္းတန္းရင္း “ဒီေလာက္ေတာင္ ျဖစ္ေနၾကတာ။ ကယ္ၾကပါဦးဗ်ိဳ႕” ဟု ေအာ္ရင္း လူထုႏွင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္ ေဆာက္လက္စ ျမစ္ဆံုဆည္ႀကီးဘက္သို႔ တဟုန္ထုိး ထြက္ေျပးေလေတာ့ သတည္း။     ။

ေထြရာေလးပါး က႑သည္ Satire ေခၚ သေရာ္စာ က႑ ျဖစ္ပါသည္။ သတင္း အခ်က္အလက္ အမွန္မ်ားအေပၚ အေျခခံေရးသားထားျခင္း မဟုတ္ပါ။
 
Facebook Video Blog
ကာတြန္း
ကာတြန္း
စစ္သည္ေတာ္ စာမ်က္ႏွာ
Ads-for-Cmnat224tg
  • အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္
  • သူ႔အေတြး သူ႔အျမင္

ဒီမိုကရက္တစ္ ယဥ္ေက်းမႈ တည္ေဆာက္ၾကပါစို႔

ျမန္မာျပည္ စာနယ္ဇင္းေလာက အတြက္ အံ့အားသင့္စရာေကာင္းေသာ၊ သို႔ေသာ္ ဝမ္းေျမာက္ဖြယ္ေကာင္းေသာ သတင္းတပုဒ္ကို ယခုရက္ပိုင္းတြင္ ၾကားလိုက္ရသည္။ ျပည္ပအေျခစိုက္

အျပည့္အစံုသို႔

ဆႏၵမေစာၾကပါႏွင့္

ဧရာဝတီျမစ္ဆံု ေရအားလွ်ပ္စစ္ စီမံကိန္းႀကီးအား သမၼတ ဦးသိန္းစိန္မွ ဆိုင္းငံ့ေၾကာင္း ေၾကညာခ်က္သည္ ျမန္မာ တမ်ိဳးသားလုံး၏ ညီညြတ္မႈေၾကာင့္ ေအာင္ျမင္မႈရသည္ဟု ေျပာရပါမည္။

အျပည့္အစံုသို႔

Donate to Irrawaddy

ေငြလဲႏႈန္း

ေအာက္တိုဘာ ၀၆၊ ၂၀၁၁
us ေဒၚလာ = ၈၃၀ က်ပ္
th ဘတ္ = ၂၅.၆ က်ပ္