ဦးေန၀င္းေျပာင္။ ။ ေဟ့ … ဖုိးရႈပ္၊ လာ … လာ … လာ။ ေနာက္က်လွခ်ည္လား။ က်ဳပ္ေတာင္ ၿပီးသြားၿပီ။
ဖုိးရႈပ္။ ။ ဟာ … တယ္ဟုတ္ပါလား။ ခင္ဗ်ားက ေစာေစာစီးစီး … …
ဦးေန၀င္းေျပာင္။ ။ ေအး … အႏွိပ္ခံရမယ္ကြ။ ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕ထုိင္ၿပီး အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္ေတြ ေရးရတာ ေညာင္းတယ္ေလကြာ။ ဒါေၾကာင့္ အေၾကာေလွ်ာ့ဖုိ႔ အႏွိပ္ခန္းေတြကုိ အားကုိးေနရတာ။ ဒီလုိ အႏိွပ္ခန္းေတြကုိ ခြင့္ျပဳတ့ဲ ႏုိင္ငံေတာ္ အစုိးရကုိ ေက်းဇူးတင္ရမယ္ကြ။ ဒီအေၾကာင္း အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္ ေရးဦးမွပဲ။ေျပာေျပာဆုိဆုိႏွင့္ ဦးေန၀င္းေျပာင္က မွတ္စုစာအုပ္ကုိ ထုတ္ၿပီး “အႏွိပ္ခန္းမ်ားႏွင့္ ႏုိင္ငံေတာ္အစုိးရ” ဟု တုိ႔ထားလုိက္သည္။
ဖုိးရႈပ္။ ။ ဆုိစမ္းပါဦးဗ်။ က်ေနာ့္ကုိ ဒီေနရာမွာ ခ်ိန္းထားတာ ဘာေျပာစရာ ရိွလုိ႔လဲ။
ဦးေန၀င္းေျပာင္။ ။ ေၾသာ္ … ခင္ဗ်ားကလည္း ေျပာစရာရိွမွ ေတြ႔ရမယ့္လူေတြလားဗ်ာ ဟဲဟဲဟဲ။ ဒီလုိဗ် … က်ဳပ္ရဲ႕ အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္ေတြ အေၾကာင္း သုံးသပ္သံေလး ၾကားခ်င္လုိ႔ပါ။
ဖုိးရႈပ္။ ။ ဟာဗ်ာ … ဒါေလးမ်ား အီးေမးလ္ပုိ႔လုိက္လည္း ရပါတယ္ဗ်။
ဦးေန၀င္းေျပာင္။ ။ ခင္ဗ်ားလည္း က်ဳပ္ေရးတ့ဲ အယ္ဒီတာ့ အာေဘာ္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေျပာခ်င္ပုံ မရဘူး။ မေျပာခ်င္လဲ ေနေပါ့ဗ်ာ။ ဒီေန႔ ခင္ဗ်ားကုိ ဒီမွာ ခ်ိန္းရတ့ဲ အေၾကာင္း ေနာက္တခုကေတာ့ ႏုိင္ငံေရးသမားႀကီးတေယာက္နဲ႔ ေတြ႔ေစခ်င္လုိ႔ပါ။
ဖုိးရႈပ္။ ။ ဟုတ္လား။ ဘယ္ႏုိင္ငံေရးသမားလဲ။ ဘယ္အဖဲြ႔လဲ။ ၈၈ အမည္ခံေတြလား၊ NLD ခဲြထြက္ေတြလား။
ဦးေန၀င္းေျပာင္။ ။ ႏုိး … ႏုိး … ႏုိး… ႏုိး ………………… ႏုိး။ အဲဒီ ဟုိမေရာက္ ဒီမေရာက္ေတြနဲ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ခင္ဗ်ားနဲ႔ ေတြ႔ေပးမယ့္ ႏုိင္ငံေရးသမားက ႏွယ္ႏွယ္ရရ မဟုတ္ဘူးဗ်။ ဖြတ္ႀက့ံပါတီ ဥကၠ႒ ဦးသိန္းဂိန္ ဆုိတ့ဲ ပုဂၢဳိလ္ႀကီးပါ။
ဖုိးရႈပ္။ ။ ေကာင္းပါေလ့။ ေတြ႔ဆုိလည္း ေတြ႔ရတာေပါ့။ အဲ … ဒီေန႔ သတင္းစာမွာေတာင္ ဦးသိန္းဂိန္ရဲ႕ ဖြတ္ႀက့ံပါတီကုိ တည္ေထာင္ခြင့္ ျပဳလုိက္ၿပီ ဆုိတ့ဲ သတင္း ပါလာသဗ်။
ဦးေန၀င္းေျပာင္။ ။ ဟုတ္တယ္ဗ်ာ။ က်ဳပ္လည္း ဖတ္လုိက္ရပါတယ္။ ေဟာ … ေျပာရင္းဆုိရင္း ဦးသိန္းဂိန္ ေရာက္လာပါၿပီဗ်ာ။ ထုိင္ဗ်ာ ဦးသိန္းဂိန္ ထုိင္ … ထုိင္ …။
အႏွိပ္ခန္းသုိ႔ ေရာက္လာသူ ဦးသိန္းဂိန္က ပုဆုိးကုိ ျပင္၀တ္ၿပီးမွ ထုိင္လုိက္သည္။ ဦးေန၀င္းေျပာင္က ဖုိးရႈပ္ ႏွင့္ ႏုိင္ငံေရးသမားႀကီး ဦးသိန္းဂိန္တုိ႔ကုိ မိတ္ဆက္ေပးသည္။
ဦးသိန္းဂိန္။ ။ ပုဆုိး မ၀တ္တာ ၾကာၿပီ ဆုိေတာ့ သိပ္ေတာင္ မ၀တ္တတ္ေတာ့ဘူးဗ်ဳိ႕ ဟား …ဟား …ဟား … ။ ဦးေန၀င္းေျပာင္ေရ … ခင္ဗ်ားရဲ႕ အယ္ဒီတာ့ အာေဘာ္ေတြကေတာ့ လန္းတယ္ဗ်ာ။ က်ဳပ္တုိ႔ကေတာ့ အရမ္း အရမ္းကုိ ႀကိဳက္တာပါပဲ။ ဒီပုံအတုိင္းသာ ဆက္ေရးေပေတာ့ဗ်ာ။
ထုိသုိ႔ ခ်ီးက်ဴးလုိက္သျဖင့္ ဦးေန၀င္းေျပာင္ မေနတတ္ မထုိင္တတ္ ျဖစ္သြားသည္အထိ ၀မ္းသာသြားသည္။
ဦးသိန္းဂိန္။ ။ က်ဳပ္တုိ႔လူ ဦးေရာ္ဆမ္း ကုိင္ထားတ့ဲ ျမန္မာ့အေမွာင္ သတင္းစာတုိ႔ ဘာတုိ႔ကုိလည္း ခင္ဗ်ားေရးသလုိ အတုခုိးဖုိ႔ လမ္းညႊန္ခုိင္းရဦးမယ္။ ဒီေကာင္ေတြ ည့ံခ်က္ကေတာ့ ကမ္းကုိ ကုန္ေရာ။ ေခတ္သစ္ အယ္ဒီတာ့ အာေဘာ္ ေရးနည္းကုိ ေလ့လာဖုိ႔ ခင္ဗ်ားဆီမွာ သင္တန္းတက္ခုိင္းရမယ္ဗ်။
ဦးသိန္းဂိန္က ထုိသုိ႔ ေလေပါေနခုိက္ ၎တုိ႔၏ စကား၀ုိင္းသုိ႔ ဦးရုကၡစုိး ၀ုန္းခနဲ ေရာက္ခ်လာသျဖင့္ လန္႔ၿပီး ထခုန္လုိက္သည္။
ဦးသိန္းဂိန္။ ။ ဟုိက္ … ေသာက္ပလုတ္တုပ္။ ဒီမွာ ေကာင္မေလးေတြပဲ အလုပ္လုပ္တာ မဟုတ္လား။ ဒီလူႀကီးက ဘယ္သူလဲ။
မ်က္လုံးျပဴး မ်က္ဆံျပဴးျဖင့္ ထိတ္လန္႔ေနေသာ ဦးသိန္းဂိန္ အေၾကာက္ေျပေစရန္ ဖုိးရႈပ္က ကမန္းကတန္း ၀င္၍ ရွင္းျပလုိက္ရသည္။
ဖုိးရႈပ္။ ။ သူက ထုိင္းႏုိင္ငံ၊ ခ်င္းမုိင္ၿမိဳ႕မွာ ေရာက္ေနတ့ဲ ျမန္မာရုကၡစုိးပါ။ ျမန္မာျပည္ကုိလည္းလြမ္း၊ က်ေနာ့္ကုိလည္း ေတြ႔ခ်င္တာေၾကာင့္ ေရာက္လာတာပါ။ ဟုတ္တယ္ေနာ္ ဦးရုကၡစုိး။ ထုိင္ပါ ဦးရုကၡစုိး … ထုိင္ပါ…။
ဖုိးရႈပ္၏ ရွင္းလင္းခ်က္ အဆုံးတြင္ ဦးသိန္းဂိန္က ၾကမ္းျပင္တြင္ ဒူးေထာက္လုိက္ၿပီးေနာက္ ခ်င္းမုိင္ ရုကၡစုိးႀကီးကုိ ကန္ေတာ့ေလသည္။ ထုိအျပဳအမူေၾကာင့္ ဖုိးရႈပ္ႏွင့္ ဦးေန၀င္းေျပာင္တုိ႔ အ့ံအားသင့္သြားၾကသည္။
ရုကၡစုိးႀကီးလည္း အ့ံၾသသြားသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ပီတိျဖစ္ ေက်နပ္သြားသည္။ သူႏွင့္ ေတြ႔သူအမ်ားစုက သူ႔ကုိ ထုိသုိ႔ အရုိအေသ ေပးျခင္းမရိွေပ။ ဖုိးရႈပ္ႏွင့္ ၾကြက္စုတ္ ဆုိသည့္ ငနဲႏွစ္ေကာင္ကေတာ့ သူ႔အေပၚ အရုိအေသ တန္လြန္းသည္ဟု ရုကၡစုိးႀကီး ေတြးမိသည္။ သူ႔ကုိ ထုိင္ကန္ေတာ့ေနေသာ ဦးသိန္းဂိန္ကုိ ၿပဳံးျပၿပီး …
ဦးရုကၡစုိး။ ။ ဒီက ေနာင္ႀကီးက ဘယ္သူလဲ။ ႏုိင္ငံျခားမွာ ေနတာ ၾကာလုိ႔ ထင္တယ္၊ ပုဆုိး ၀တ္တာ ကုိးရုိးကားရားနဲ႔။
ဦးသိန္းဂိန္။ ။ က်ေနာ့္နာမည္ သိန္းဂိန္ပါ၊ ေနျပည္ေတာ္မွာ ေနပါတယ္။ တသက္လုံး ေဘာင္းဘီေတြပဲ ၀တ္ၿပီး ခုမွ ယူနီေဖာင္း ေျပာင္းလုိက္တာပါ။ ပုဆုိး၀တ္တာ သိပ္မၾကာေသးေတာ့ ကုိးရုိးကားရား၊ ဖုိးရုိးဖားရား ျဖစ္ေနတာပါ … … ဟီးဟီး။
ဦးရုကၡစုိး။ ။ ၀တ္စားထားတာက ေတာက္ေတာက္ေျပာင္ေျပာင္ ဆုိေတာ့ လုပ္ငန္းရွင္လား၊ ကုမၸဏီ မန္ေနဂ်ာႀကီးလား။
ထုိေမးခြန္းကုိ ဦးေန၀င္းေျပာင္က ၀င္ေျဖလုိက္သည္။
ဦးေန၀င္းေျပာင္။ ။ လုပ္ငန္းရွင္လည္းမဟုတ္ဘူး၊ မန္ေနဂ်ာႀကီးလည္း မဟုတ္ဘူး။ သူက ႏုိင္ငံေရးသမားႀကီးပါ။ အုပ္စုလည္း အရမ္း အရမ္း ေတာင့္တယ္။ ေရြးေကာက္ပဲြမွာ ၀င္ၿပိဳင္ဖုိ႔ အစစ အရာရာ ရယ္ဒီ ျဖစ္ေနတ့ဲသူပါ။ အတိအက် ေျပာရရင္ ေရြးေကာက္ပဲြၿပီးတ့ဲအခါ ႏုိင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္မယ့္သူေပါ့ခင္ဗ်ာ။
ဦးရုကၡစုိး။ ။ ဟုိက္ … ရွာလဘတ္ရည္ … ေသခ်ာလွခ်ည္လားကြ။
ဦးေန၀င္းေျပာင္။ ။ သိပ္ …………………………………………… ေသခ်ာတာေပါ့ဗ်ာ။ ဒီအေၾကာင္းကုိ ေရွ႕တပတ္ က်ဳပ္ဂ်ာနယ္ရဲ႕ အယ္ဒီတာ့ အာေဘာ္မွာ ထည့္ေရးရဦးမယ္ ဟဲဟဲဟဲ။
ေျပာေျပာဆုိဆုိ ဦးေန၀င္းေျပာင္က သူ၏ မွတ္စုစာအုပ္ကုိ ထုတ္ၿပီး “ႏုိင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ ဦးသိန္းဂိန္” ဟု ေရးလုိက္ျပန္သည္။ ထုိသုိ႔ ေရးေနစဥ္ ဖုိးရႈပ္က ဦးသိန္းဂိန္ကုိ ၾကည့္ၿပီး ေျပာလုိက္သည္။
ဖုိးရႈပ္။ ။ ဦးသိန္းဂိန္ နဲ႔ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဘက္ေတြက နာမည္ အရမ္း ပ်က္ေနတာေနာ္။ ႏုိင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ဖုိ႔ ေနေနသာသာ ေရြးေကာက္ပဲြမွာေတာင္ မဲရပါ့မလား။ လူေတြက မဲထည့္ပါ့မလား။
ဦးသိန္းဂိန္။ ။ ဟုတ္ပါတယ္။ က်ဳပ္တုိ႔ နာမည္ပ်က္ေနတာ မွန္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူေတြဆီက ပုိက္ဆံေတာင္း၊ လုပ္ငန္းရွင္ေတြဆီက ပုိက္ဆံေကာက္ၿပီး ဟုိတေလာက လမ္းေတြျပင္ျပခ့ဲပါတယ္။ အဲဒီလမ္းေတြကုိ လက္ညိွဳးထုိးျပၿပီး မဲေပးၾကဖုိ႔ ေျပာရမွာပါပဲ။ သူတုိ႔ မေပးလည္း သူတုိ႔ရဲ႕ ေထာက္ခံမဲေတြ က်ဳပ္တုိ႔ ရေအာင္ လုပ္မယ့္ နည္းလမ္းေတြ က်ဳပ္တုိ႔မွာ ရိွပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အစစ အရာရာ အုိေကသြားေအာင္ အရွင္ ရုကၡစုိး နတ္မင္းႀကီးက ေစာင့္ေရွာက္ ၾကည့္ရႈေတာ္မူပါ။
ဦးသိန္းဂိန္က လက္အုပ္ခ်ီၿပီး ရုိရုိေသေသ ေျပာေနသျဖင့္ ရုကၡစုိးႀကီး အလြန္ ေက်နပ္သြားသည္။ နတ္တုိ႔၏ အစြမ္းအစျဖင့္ ကူညီရန္လည္း ဆုံးျဖတ္လုိက္သည္။
ဦးရုကၡစုိး။ ။ အင္း … ေနာင္ႀကီး ဦးသိန္းဂိန္တုိ႔ အဲဒီေလာက္ ေသခ်ာေနမွေတာ့ ဟန္က်ၿပီေပါ့ကြယ္။ အဆင္ေျပေအာင္ က်ဳပ္ ေစာင့္ေရွာက္ေပးမွာပါ။ ေရြးေကာက္ပဲြႏုိင္ေအာင္ေတာ့ ကူညီႏုိင္မယ္ ထင္တယ္၊ ေနာင္ႀကီးတုိ႔လည္း ေငြေကာက္ၿပီး လမ္းေဖာက္တာေတြ လုပ္ျပထားတယ္ဆုိေတာ့ အဆင္ေျပမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ …
ဦးေန၀င္းေျပာင္။ ။ ဘာ ဒါေပမယ့္လဲဗ်။
ဦးရုကၡစုိး။ ။ ဒါေပမယ့္ ႏုိင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ဖုိ႔ အထိေတာ့ က်ဳပ္လည္း မကူႏုိင္ဘူး ထင္တယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆုိေတာ့ ႏုိင္ငံေတာ္ သမၼတသည္ ျပည့္တန္ဆာလုပ္ငန္း အေတြ႔အႀကဳံ ရိွရမည္ ဆုိလား ဟုိ … ဥပေဒမွာ ျပ႒ာန္းထားတယ္ မဟုတ္လား။
ရုကၡစုိးႀကီး၏ စကားေၾကာင့္ ဦးေန၀င္းေျပာင္က ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္ေမာလုိက္သည္။
ဦးေန၀င္းေျပာင္။ ။ ဟားဟားဟား … က်ဳပ္က ဒါေတြကုိ သိလုိ႔ ဦးသိန္းဂိန္ကုိ ဒီအႏွိပ္ခန္း လာဖုိ႔ ခ်ိန္းလုိက္ရတာေပါ့။ အခုဆုိရင္ ဦးသိန္းဂိန္မွာ ဒီ အေတြ႔အႀကဳံ ရိွသြားေရာေပါ့ဗ်ာ။ ဒါ့အျပင္ … ရန္ကုန္မွာ ရိွတ့ဲ အႏွိပ္ခန္းေတြမွာ ဦးသိန္းဂိန္တုိ႔ ေဆြမ်ဳိး သားခ်င္းေတြ အစုရွယ္ယာ ထည့္ဖုိ႔ စီစဥ္ထားပါတယ္။ တခ်က္ခုတ္ သုံးခ်က္ျပတ္ေပါ့ဗ်ာ။ ဟားဟားဟား ……… ။
ဦးရုကၡစုိး။ ။ ဟုတ္ပါၿပီေလ။ က်ဳပ္ ကူညီပါ့မယ္။ က်ဳပ္ရဲ႕ နတ္ ေဘာ္ဒါေတြရိွပါတယ္။ သူတုိ႔ဆီ အီးေမးလ္ပုိ႔ၿပီး ေနာင္ႀကီး ဦးသိန္းဂိန္ ႏုိင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ေအာင္ ေျပာေပးပါ့မယ္။ ဒါေပမယ့္ … … က်ဳပ္ မရွင္းတာေတြ ရိွေသးတယ္။
ဦးသိန္းဂိန္ ။ ။ (လက္အုပ္ခ်ီၿပီး) ဟုတ္က့ဲပါ။ ေျပာပါ။ မရွင္းတာေတြ ရွင္းသြားေအာင္ စြမ္းအားရွင္တုိ႔ ဘာတုိ႔ ရိွပါတယ္။ အားလုံး ရွင္းသြားေအာင္ လုပ္ခုိင္းလုိက္ပါ့မယ္။
ဦးရုကၡစုိး။ ။ ေရြးေကာက္ပဲြ၀င္မွာ ဆုိေတာ့ ေနာင္ႀကီးတုိ႔က ေငြေၾကး အလုံအေလာက္ ရိွရဲ႕လား။ ရုံးဖြင့္ဖုိ႔ ေနရာ ရၿပီလား။ မဲဆြယ္တ့ဲ ကာလမွာ သြားေရးလာေရး သယ္ယူပုိ႔ေဆာင္ေရး အဆင္ေျပပါ့မလား။
ဦးသိန္းဂိန္ ။ ။ ဘတ္ဂ်က္ကေတာ့ ႀကိဳက္သေလာက္ သုံးလုိ႔ရတယ္။ ရုံးကလည္း ၿမိဳ႕တုိင္း ရြာတုိင္းမွာ အခုခ်က္ခ်င္း ဖြင့္ပစ္လုိက္လုိ႔ ရတယ္။ မေန႔ကမွ ပါတီေထာင္ခြင့္ တရား၀င္ ရထားတာေၾကာင့္ မဖြင့္ေသးတာပါ။ သြားေရးလာေရး မဲဆြယ္ေရးလည္း အစစ အရာရာ အဆင္ေျပပါတယ္။
ဦးရုကၡစုိး။ ။ ဒါဆုိရင္ ေနာင္ႀကီးတုိ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တုိ႔၊ ၿပီးေတာ့ သူတုိ႔ရဲ႕ NLD ပါတီကုိ ဘယ္လုိ သေဘာထားသလဲ။
ရုကၡစုိးႀကီးက ထုိသုိ႔ ေမးလုိက္သျဖင့္ ဦးသိန္းဂိန္က လက္အုပ္ခ်ီျခင္း မျပဳဘဲ မတ္တပ္ရပ္ၿပီး ခါးေထာက္လုိက္သည္။ အရုိအေသ ေပးေနရာမွ ရုတ္တရက္ အမူအယာ ေျပာင္းသြားသျဖင့္ ရုကၡစုိးႀကီး အ့ံအားသင့္သြားသည္။
ဦးသိန္းဂိန္။ ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အတြက္ က်ဳပ္တုိ႔ စီစဥ္ထားတာ ရိွပါတယ္။ ယက္ေထာကုိ အင္းလ်ားကန္မွာ ေရလာကူးဖုိ႔ ေခၚထားပါတယ္။ ႏွစ္ကုန္ပုိင္းမွာ ေရာက္လာပါလိမ့္မယ္။ NLD ပါတီ ကုိေတာ့ ရာဇ၀င္ထဲမွာ ထားရစ္ခ့ဲရမွာပဲ။ မတတ္ႏုိင္ဘူး။ သူတုိ႔ကုိ က်ဳပ္တုိ႔ အႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္ စိတ္ရွည္ေပးခ့ဲၿပီးၿပီ။
ဦးရုကၡစုိး။ ။ (ေဒါသကုိ ထိန္းၿပီး) ဒါဆုိရင္ လြတ္လပ္စြာ ေရးသား၊ ေဖာ္ျပခြင့္၊ ဆႏၵထုတ္ေဖာ္ခြင့္ ဆုိတာေတြေရာ အနာဂတ္မွာ ရိွမလား။
ဦးသိန္းဂိန္။ ။ စည္းကမ္းရိွရိွ လုပ္ၾကမယ္ ဆုိရင္ေတာ့ အနာဂတ္မွာ အရာရာ အားလုံး ျဖစ္ႏုိင္တယ္။ စည္းကမ္းမရိွရင္ေတာ့ ၀မ္းနည္းပါတယ္၊ တာ၀န္အရ က်ဳပ္တုိ႔က ေဆာင္ရြက္ရမွာပဲ။
ဦးရုကၡစုိး။ ။ ေနာက္ဆုံး တခု သိခ်င္တယ္။ ဒါ အေရးႀကီးတယ္ေနာ္။ ေကာင္းေကာင္း ေျဖ … … ။ ေရြးေကာက္ပဲြႏုိင္ၿပီး အစုိးရ ဖဲြ႔ၿပီးရင္ ေထာင္ထဲမွာ ရိွတ့ဲ မင္းကုိႏုိင္တုိ႔ ကုိကုိႀကီးတုိ႔လုိ ပုဂၢိဳလ္ေတြကုိ လႊတ္ေပးမွာလား … ။
ဦးသိန္းဂိန္ ။ ။ ဘာေၾကာင့္ ဒီေသာင္းက်န္းသူေတြကုိ လႊတ္ေပးရမွာလဲ။ မလႊတ္ဘူး။ မလႊတ္ေရးခ် မလႊတ္ဘူး။
ဦးသိန္းဂိန္၏ အေျဖမ်ားေၾကာင့္ ရုကၡစုိးႀကီး ေဒါသ အႀကီးအက်ယ္ ထြက္သြားသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ဦးေန၀င္းေျပာင္ဘက္သုိ႔ လွည့္ၿပီး …
ဦးရုကၡစုိး။ ။ ကဲ - ဦးေန၀င္းေျပာင္။ ၾကားၿပီးေရာေပါ့။ ခင္ဗ်ားက ဘယ္လုိထင္သလဲ။ ဒီလူေတြ ႏုိင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္လာၿပီ ဆုိရင္ ျမန္မာႏုိင္ငံ ဘာေတြ ဆက္ျဖစ္လာမလဲ။ အဲဒါကုိ ခင္ဗ်ား အယ္ဒီတာ့ အာေဘာ္မွာ ဘယ္လုိေရးမလဲ။
ဦးေန၀င္းေျပာင္။ ။ ေရးရမယ္ ဆုိရင္ေတာ့ အဟဲ … ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အနာဂတ္ အခင္းအက်င္းဟာ အရမ္း အရမ္းကုိ အဆင္ေျပ၊ ႀက့ံခုိင္၊ ဖံြ႔ၿဖိဳး၊ စည္းကမ္းရိွမယ္လုိ႔ ယူဆပါေၾကာင္း ဆုိၿပီး ေရးလုိက္မယ္ေလ၊ မေကာင္းဘူးလား။
ဦးသိန္းဂိန္ ။ ။ သိပ္ေကာင္းတာေပါ့ကြာ။
၎တုိ႔၏ စကားအဆုံးတြင္ ရုကၡစုိးႀကီး၏ ထြက္ေနေသာ ေဒါသမ်ားသည္ ငယ္ထိပ္အထိ ေရာက္သြားသည္။ ထုိ႔ေနာက္ စိတ္ မထိန္းႏုိင္ဘဲ ထုိင္ခုံျဖင့္ရုိက္ရန္ ဟန္ျပင္ေသာေၾကာင့္ ဦးသိန္းဂိန္ ႏွင့္ ဦးေန၀င္းေျပာင္တုိ႔ႏွစ္ဦးသား အႏွိပ္ခန္းအတြင္းမွ ထြက္ေျပးၾကေလသည္။
“ေထြရာေလးပါး” သည္ Satire ေခၚ သေရာ္စာ က႑ ျဖစ္ပါသည္။ သတင္းမွန္မ်ားအေပၚ အေျခခံ ေရးသားထားျခင္း မဟုတ္ပါ။
| < Prev | Next > |
|---|
