ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို လႊတ္ခ်ိန္တန္ၿပီ

Wednesday, 05 August 2009 18:32 အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္
Print
ျမန္မာႏိုင္ငံ ဒီမိုကေရစီေရး အတြက္ မီးရႈးတန္ေဆာင္သဖြယ္ ျဖစ္ေနသူ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ႏိုင္ငံတိုးတက္ရာ တိုးတက္ေၾကာင္းတြင္ အႀကီးမားဆံုးေသာ အဟန္႔အတားသဖြယ္ ေဖာ္ျပလာခဲ့သည့္ တခ်ဳိ႕ေသာစိတ္ကူးစိတ္သန္းမ်ားကို မၾကာေသးမီက ဖတ္ခဲ့ရျပန္သည္။
ဤသို႔ေသာ အျငင္းအခုန္ျဖစ္ဖြယ္ အျမင္မွာ မိမိတို႔ ကိုယ္မိမိတို႔ ျမန္မာျပည္အေရး ကၽြမ္းက်င္သူမ်ားဟု ယူဆေနၾကသူ "တတိယအင္အားစု၀င္" မ်ားက ၀ါဒျဖန္႔ခ်ိေနၾကျခင္းျဖစ္ၿပီး လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္မ်ားအတြင္း ၎တို႔ ေခါင္းျပဴထြက္ႏိုင္ရန္ အႀကိမ္ႀကိမ္ ႀကိဳးပမ္းရင္း ဤသို႔ ေျပာဆိုေနခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ဧရာ၀တီမဂၢဇင္းအေနျဖင့္ ဤသို႔ေသာ ယံုမွတ္မွားခ်က္ အျမင္ကို အနားေပးရန္ သင့္ၿပီဟု ယံုၾကည္သည့္အေလွ်ာက္ တုံ႔ျပန္ေရးသားရျခင္း ျဖစ္သည္။

ေနာက္ဆံုးျဖစ္ရပ္မွာ ဤသို႔မသမာေသာ အၾကံအစည္ျဖင့္ ေရးသားထားသည့္စာကို ဇူလိုင္လ ၂၃ ရက္ေန႔ထုတ္ "သည္ အီေကာ္ေနာ္မစ္" (The Economist) စီးပြားေရးမဂၢဇင္းတြင္ ေဖာ္ျပလာခဲ့သည္။ "အမ်ဳိးသမီးအေနႏွင့္ ေျပာင္းလဲရန္ သင့္ေပ ၿပီ" (The Lady should be for turning) ဟူေသာ ေဆာင္းပါးပါ ေဖာ္ျပခ်က္ ျဖစ္သည္။

ဤေဆာင္းပါးတြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္ အိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္က်ခံရသည့္ အႏွစ္ (၂၀) ေျမာက္သည့္ ေန႔မွစ၍ စတင္ေဖာ္ျပခဲ့ၿပီး သူ၏ ဆယ္စုႏွစ္ ၂ ခုေက်ာ္ကာလ ရင္ဆိုင္ခဲ့ရေသာ ရဲစြမ္းသတၱိႏွင့္ ပုဂၢိဳလ္ေရးအရ စြန္႔လႊတ္ အနစ္နာခံမႈမ်ားကို ပစ္ပယ္၍ ေရးသားထားသည္။ (ယခင္က ၿဗိတိန္ႏိုင္ငံထုတ္ ဂါးဒီးယန္း သတင္းစာတြင္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ႏို၀င္ဘာလအတြင္းက ေရးသား ေဖာ္ျပခ်က္ကဲ့သို႔ အမွားမ်ဳိး မျဖစ္ရေလေအာင္ေတာ့ ေရွာင္လႊဲေရးသားခဲ့သည္မွာ သံသယ ျဖစ္ဖြယ္ မရွိပါ။ ၎ ဂါးဒီးယန္းပါ သတင္းစာေဆာင္းပါးမွာ "ကိစၥမ်ားအားလံုး ၿပီးဆံုးၿပီးသည့္ေနာက္ ထင္သလို သူရဲေကာင္း ႀကီးလည္း မဟုတ္ပါ" (Not such such a hero after all) ဟု ေခါင္းစဥ္အမည္ေပးထားခဲ့ၿပီး ေနာက္ဆံုးတြင္ အႀကိမ္ႀကိမ္ ျပန္လည္ ျပင္ဆင္ရမႈမ်ား၊ လူသိရွင္ၾကား ေတာင္းပန္ရမႈမ်ားႏွင့္ အဆံုးသတ္ခဲ့ရဖူးသည္။)

သမားရိုးက်ပံုစံမ်ားျဖင့္ ေဆာင္းပါးကို ခင္းက်င္းလာခဲ့ေသာ္လည္း စာေရးသူက "တိုးတက္ေျပာဆိုလာေနၾကေသာ အျမင္ မ်ား" ဟူ၍ ကိုးကားၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ "စံျပဳစရာ ေခါင္းေဆာင္ေလာ၊ အခက္အခဲေလာ" ဟု ေမးခြန္းထုတ္ လာခဲ့သည္။ ပို၍ တိတိက်က်ေဖာ္ျပရလွ်င္ စီးပြားေရးဒဏ္ခတ္ပိတ္ဆို႔မႈအေပၚ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ရပ္တည္ခ်က္ကို ပါးနပ္စြာ တိုက္ခိုက္ထားၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံ စီးပြားေရးပ်က္ယြင္းရမႈ၏ အေၾကာင္းရင္း တခုသဖြယ္ သတၱဳခ် ေဖာ္ျပထားသည္။ ထို႔ ေနာက္ ဒီမိုကေရစီအေရးအတြက္ အဓိပၸာယ္ရွိေသာ တိုးတက္ျဖစ္ထြန္းမႈမ်ား မရရွိႏိုင္သည့္အေျခအေနကိုလည္း ေထာက္ျပထားခဲ့သည္။

ဤသို႔ တစံုတဦးက စြပ္စြဲလာမည္ ဆိုပါက ဤသို႔ စဥ္းစားေတြးေခၚမႈပံုစံသည္ သူ႔တဦးတည္းအတြက္ လက္ခံႏိုင္ဖြယ္ ထင္ ရွား ေပၚလြင္ေနသည္ ဆိုဦးေတာ့ ျငင္းပယ္မႈအမ်ားအျပား ျဖစ္ေပၚလာလိမ့္မည္ ျဖစ္ပါသည္။ ဤအေျခအေနမ်ဳိးကို စာေရး သူကလည္း လိုလားမည္ မဟုတ္ပါ။ သို႔ေသာ္လည္း တင္ျပထားသည့္ ေဆြးေႏြးခ်က္အေပၚတြင္ အေျခခံက်သည့္ အမွား မ်ားကို မိမိတို႔က ေဖာ္ထုတ္ ေထာက္ျပလိုပါသည္။ သို႔မွသာ အမွန္ကို ျမင္ေအာင္ မွတ္ေက်ာက္တင္ႏိုင္လိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။

ပထမ ေထာက္ျပလိုသည့္အခ်က္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ား၏ မူ၀ါဒမ်ားကို ၾသဇာလႊမ္း ထားျခင္း မဟုတ္ပါ။ မ်ားေသာအားျဖင့္ အေနာက္တိုင္းမွ စီးပြားေရးအရ ဒဏ္ခတ္ပိတ္ဆို႔ အေရးယူမႈမ်ားကို ေဒၚေအာင္ ဆန္းစုၾကည္ ၏ ပုဂၢိဳလ္ေရး ကံၾကမၼာႏွင့္ တြဲခ်ိတ္ထားတတ္ေသာ္လည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ဤမူ၀ါဒမ်ား ေနာက္ကြယ္မွ တြန္း အား၊ အင္အားတခု မဟုတ္ပါ။ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ၏ ႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီး ဟီလာရီ ကလင္တန္က အကယ္၍ ေဒၚေအာင္ ဆန္းစုၾကည္ကို လႊတ္ေပးလွ်င္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုက ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈမ်ား ျပန္လည္ျပဳလုပ္ရန္ အသင့္ရွိေနေၾကာင္း မၾကာေသးမီက ေျပာခဲ့သည့္အခါ သူ၏ အျမင္အရ ေဖာ္ျပေျပာဆိုခဲ့ျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ အထိန္းသိမ္းခံေနရသည့္ ေခါင္းေဆာင္ႏွင့္ ညိႇႏိႈင္းတိုင္ပင္၍ ေျပာဆိုခဲ့ျခင္း မဟုတ္ပါ။

တနည္းေျပာရလွ်င္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က စီးပြားေရးဒဏ္ခတ္ ပိတ္ဆို႔မႈအေပၚ ယခင္က သူ၏ ရပ္တည္ခ်က္ကို ေျပာင္းလဲ၍ ေျပာဆိုလာခဲ့လွ်င္ေသာ္မွ အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ားက ဤေျပာၾကားခ်က္အတိုင္း အလိုအေလ်ာက္ လိုက္လံ လုပ္ေဆာင္မည္ဟု မဆိုႏိုင္ပါ။ သို႔အတြက္ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံရပ္ျခားအစိုးရမ်ားက လုပ္ေဆာင္ေနၾကေသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ား အတြက္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တြင္ တာ၀န္ရွိသည္ဟု စြပ္စြဲေနၾကျခင္းမွာ လံုး၀ မမွ်မတ ျဖစ္ေနပါေတာ့သည္။                

ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ဆင္းရဲမြဲေတမႈ အေၾကာင္းအရင္းမွာ စီးပြားေရးဒဏ္ခတ္ပိတ္ဆို႔မႈ ျဖစ္သည္ဟု ေဖာ္ျပေနၾကျခင္းမွာလည္း အခ်က္အလက္မ်ားကို ပံုဖ်က္ ေဖာ္ျပေနၾကျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ျမန္မာ ႏိုင္ငံ ကဲ့သို႔ေသာ သဘာ၀သယံဇာတ ေပါႂကြယ္၀ သည့္ ႏိုင္ငံတခုတြင္ ျပည္သူလူထုကို မေထာက္ပံ့ႏိုင္ဘဲ ျဖစ္ေနရသည့္ အဓိက အေၾကာင္းရင္းမွာ အစိုးရက တာ၀န္ယူ တာ၀န္ခံမႈ လံုး၀ကင္းမဲ့ေနျခင္းသာ ျဖစ္သည္။

ႏိုင္ငံတကာမွ အကူအညီအေထာက္အပံ့မ်ား မရရွိျခင္း၊ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈမ်ား ရွိမေနျခင္းေၾကာင့္ မဟုတ္ပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ ႂကြယ္၀လွသည့္ သဘာ၀ သယံဇာတမ်ားကို လာေရာက္ေခါင္းပံုျဖတ္ အျမတ္ထုတ္ယူၾကမည့္ ႏိုင္ငံရပ္ျခားမိတ္ေဆြမ်ားကို ရွာေဖြေရး၌ စစ္ အစိုးရအတြက္ အခက္အခဲမရွိလွပါ။ သို႔ေသာ္လည္း ဤသို႔ ႏိုင္ငံ၏ ႂကြယ္၀ခ်မ္းသာမႈမ်ားကို အလံုးစံု ခိုး၀ွက္ ခ်ေရာင္းလိုက္သည့္ ေငြေၾကးဘ႑ာမ်ားသည္ ႏိုင္ငံရပ္ျခားရွိ ဘဏ္စာရင္းမ်ား၌ေသာ္လည္းေကာင္း၊ သို႔မဟုတ္ ေနျပည္ေတာ္၌ ဥမင္ လိုဏ္တည္ေဆာက္ေရးလုပ္ငန္းမ်ား၌ နိဂံုးခ်ဳပ္ အဆံုးသတ္သြားၾကပါသည္။ ေဒသတြင္း စီးပြားေရး လုပ္ငန္းမ်ားအတြင္းသို႔ ဤဘ႑ာေငြမ်ားက ျပန္လည္စီးဆင္းလာျခင္း မရွိသလို၊ ႏိုင္ငံ၏ ေရရွည္ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈအတြက္ လည္း အက်ဳိးမျဖစ္ထြန္းေစပါ။   

The Economist မဂၢဇင္းက မွတ္ခ်က္ျပဳခဲ့သလို ျမန္မာႏိုင္ငံက ရရွိသည့္ ႏိုင္ငံတကာ တရား၀င္အကူအညီမ်ားမွာ ႏိုင္ငံက လိုအပ္သည္ထက္ ေလ်ာ့နည္းေနသည္ဆိုသည္မွာ အမွန္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ဤသို႔ျဖစ္ရသည္မွာလည္း ႏိုင္ငံတကာအလွဴရွင္ မ်ားက စစ္အစိုးရကို ယံုၾကည္မႈ ရွိမေနေသာေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္သည္။ သူတို႔က စစ္အစိုးရအေနႏွင့္ ၎အကူအညီမ်ားကို သင့္ ေလ်ာ္သလို အက်ဳိးရွိရွိ သံုးစြဲလိမ့္မည္၊ အကူအညီေပးသည့္ ေအဂ်င္စီအဖြဲ႔မ်ားႏွင့္ အျပည့္အ၀ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္လိမ့္ မည္ဟု ယံုၾကည္ထားျခင္း မရွိၾကပါ။ ထိုသူမ်ားက အလွဴေငြမ်ားကို ေပးအပ္ေရး ထိန္းခ်ဳပ္ထားၾကသည္မွာလည္း ျမန္မာ ႏိုင္ငံရွိ ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္ကို ေထာက္ခံမႈျပသေသာေၾကာင့္ မဟုတ္ရပါ။ ေနာက္ဆံုး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ယခု တြက္ခ်က္ထားမႈထဲမွ ဖယ္ရွားလိုက္လွ်င္ေသာ္မွ စစ္အစိုးရကို ေထာက္ခံေျပာဆိုေနသူမ်ား၊ မိမိကိုယ္ကို လက္ေတြ႔က် သည့္ သဖြယ္ ဟန္ေဆာင္ေျပာဆိုေနၾကသူမ်ား ကာလၾကာရွည္ေျပာဆိုလာၾကသလို အေျခအေနက ေျပာင္းလဲသြားလိမ့္ မည္ မဟုတ္ပါ။ နာဂစ္မုန္တိုင္းေနာက္ပိုင္းကာလကို ျပန္ၾကည့္လွ်င္ပင္ စစ္အစိုးရက အကူအညီမ်ားကို ေခ်ာေမြ႔လွ်င္ျမန္ ေစရန္ ကူညီရမည့္အစား၊ ပိတ္ဆို႔မႈမ်ားပင္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ေသးသည္။

ကမၻာႀကီးက ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ အကူအညီမ်ားတိုး၍ ေပးအပ္လိုသည့္ ယခုကာလမွာပင္ စစ္အစိုးရက အတိုက္အခံအင္အားစု မ်ားကို တင္းက်ပ္၍ ဖိႏွိပ္ေနသည့္အခ်က္မွာ ျမန္မာစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားအေနႏွင့္ ျပည္သူမ်ား ခံစားဒုကၡေတြ႔ေနရသည္ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ သူတို႔အက်ဳိးအတြက္ အျမတ္ထုတ္လိုသည့္ ဆႏၵေပၚလြင္ထင္ရွားေနပါေတာ့သည္။ ဤသို႔ေဆာင္ရြက္ေန ျခင္းျဖင့္ သူတို႔က ႏိုင္ငံတကာမိသားစုကို ၂ ခုထဲမွ တခု ႀကိဳက္ရာေရြးခိုင္သည့္သဖြယ္ ျဖစ္ေနေစသည္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ကယ္တင္မည္ေလာ၊ က်န္သည့္ ႏိုင္ငံသားမ်ားကို ကယ္တင္မည္ေလာဟု ေရြးခ်ယ္ခိုင္းသည့္ ႏွယ္ ရွိေနသည္။ အကယ္၍ ဤေရြးခ်ယ္မႈသည္ အဓိပၸာယ္ရွိေသာ ေရြးခ်ယ္ရန္ကိစၥ ျဖစ္ပါက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကိုယ္ႏႈိက္က ဒုတိယအေျဖကို ေရြးခ်ယ္ရန္ မဆိုင္းမတြ တိုက္တြန္းပါလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ ဤသို႔မဟုတ္ပါ။ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ကို ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုတခုအျဖစ္မွ ဖယ္ပစ္ရန္ ႀကိဳးပမ္းေနျခင္းျဖင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားအတြက္လည္း ေရရွည္ခံစားရမည့္ အက်ဳိးအျမတ္မ်ား ျဖစ္ထြန္းလာဖြယ္ မရွိပါ။  

The Economist မဂၢဇင္းက အျခားသူမ်ားကဲ့သို႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အပုပ္ခ်ျပစ္တင္ေ၀ဖန္ရန္အတြက္ ရည္ရြယ္ ခ်က္ ရွိပံုမရပါ။ သို႔ေသာ္လည္း ယခုတင္ျပထားသည့္ အျမင္မ်ားႏွင့္ ကြဲလြဲေနသည့္၊ သို႔မဟုတ္ ယခုတင္ျပထားသူမ်ား အေပၚ သံသယျဖစ္ လာေစမည့္ အျမင္မ်ားကို တင္ျပထားျခင္း မရွိပါ။ လက္ခံေက်းဇူးတင္ဖြယ္ အျမင္တခုမွာ စီးပြားေရး ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈရွိမွ ႏိုင္ငံေရးအတြက္ တြန္းအား၊ ေကာင္းက်ဳိးမ်ား ေဆာင္က်ဥ္းလာမည္ဟူေသာ အျမင္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။

သို႔အတြက္ေၾကာင့္ ၎မဂၢဇင္းက"သတၱိေကာင္းလွေသာ အမ်ဳိးသမီး" အေနႏွင့္ "ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးသည္ ဒီမိုကေရစီေရး အတြက္ ပို၍ျမန္ေသာလမ္းျဖစ္မည္" ကို ၀န္ခံလာလိမ့္မည္ေလာဟု ေမးခြန္း ထုတ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

တရုတ္ႏွင့္ ဗီယက္နမ္ႏိုင္ငံမ်ား၏ အေတြ႔အၾကံဳကိုဖယ္၍ ဤႏွစ္ႏိုင္ငံကို ျမန္မာႏိုင္ငံက အတုယူႏိုင္ဖြယ္ရွိေသာ ပံုစံအျဖစ္ ေဖာ္ျပခဲ့ျခင္းကို လံုး၀လက္ခံႏိုင္ဖြယ္ မရွိပါ။ ျမန္မာစစ္အစိုးရက ေဘဂ်င္းႏွင့္ ဟႏြိဳင္ အစိုးရမ်ားထံမွ အတုယူ ေလ့လာရ မည့္အစား၊ ေျမာက္ကိုရီးယား ျပံဳယန္းအစိုးရကို အားက်ေနသည္ဆိုသည့္ အခ်က္ကို စာေရးသူက ေမ့ေလ်ာ့ထား ပံု ရပါ သည္။ အကယ္၍ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈမွတဆင့္ ဒီမိုကေရစီ ရႏိုင္သည္ဟူေသာ အေျပာကို ယံုၾကည္ေစလိုသည္ ဆိုလွ်င္ ျဖင့္ အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံ ဥပမာကမွ ေတာ္ေသးသည္ဟု ဆိုရပါလိမ့္မည္။

The Economist မဂၢဇင္းက "ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈျဖင့္ ႏိုင္ငံေရး ေရခံေျမခံကို အလွ်င္အျမန္ ေျပာင္းလဲသြားေစ ဖြယ္ရွိသည္။ အင္ဒိုနီးရွားတြင္ ေနာက္ဆံုး ျဖစ္ေပၚလာသကဲ့သို႔ဟု ဆိုရမည္" ဟု ျမန္မာ့သမိုင္းပညာရွင္ ဦးသန္႔ျမင့္ဦးကို ကိုးကား၍ ဤ အျမင္ကို ေဖာ္ျပခဲ့သည္။ အကယ္၍ အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံ အေတြ႔အၾကံဳကို ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ အသံုးခ်ႏိုင္သည္ဟုဆိုပါကလည္း မ်ားစြာ လက္ခံဖြယ္ေကာင္းေသာ ဥပမာ မဟုတ္ပါေသးေခ်။ ဆူဟာတို လက္ေအာက္ ျခစားမႈႏွင့္ ရက္စက္ ၾကမ္းၾကဳတ္မႈ မ်ား တင္းၾကမ္းျပည့္ေနေသာ အေျခအေနတြင္ ႏွစ္ေပါင္း ၃၀ ေက်ာ္ျဖတ္သန္းၿပီးမွ စီးပြားေရးပ်က္ကပ္အၿပီး အင္ဒိုနီးရွား စီးပြားေရးအၿပိဳကာလ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္မ်ား ေႏွာင္းပိုင္း ေသြးထြက္သံယို လူထုမၿငိမ္သက္မႈမ်ား ၾကံဳရၿပီးမွသာ ဒီမိုကေရစီစနစ္ သို႔ ေျပာင္းလဲျဖစ္ေပၚလာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ ဦးသန္႔ျမင့္ဦးႏွင့္ စီးပြားပိတ္ဆို႔မႈ ဆန္ရွင္ကို ဆန္႔က်င္ေနၾကသူမ်ား က ျမန္မာႏိုင္ငံကို ျဖစ္ေစလိုသည့္ နမူနာေလာဟု ေမးခြန္းထုတ္ဖြယ္ ရွိေနပါသည္။

ဤသို႔ဆိုပါက ၁၉၈၈ ခုႏွစ္က ျဖစ္ေပၚခဲ့ ေသာ လူထုအံုႂကြမႈမ်ဳိးကို ျပန္လည္ေတာင္းဆိုရန္ မည္မွ်လုိလားၾကပါသနည္း ဟုလည္း ေမးဖြယ္ ရွိေနျပန္သည္။
 
အကယ္၍ အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံ အေတြ႔အၾကံဳမွ သင္ခန္းစာထုတ္ယူစရာ ရွိသည္ဆိုဦးေတာ့၊ ဖိႏွိပ္မႈမ်ားမွေန၍ အၾကမ္းဖက္မႈ မ်ား ေပၚေပါက္ေစသည္ဟုသာ သင္ခန္းစာ ထုတ္ယူရန္ ရွိပါသည္။ တိုင္းျပည္ကို တ၀ဲလည္လည္ ထိုးက်ဆင္းေနေစေသာ အဆိုးသံသရာကို ရပ္ဆိုင္းဟန္႔တားႏိုင္ရန္အတြက္ သံလက္သီးျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေသာ စနစ္မွလြဲ၍ အျခားေရြးခ်ယ္စရာ နည္း လမ္းမွာ တခုတည္းသာ ရွိပါသည္။ ဤအဆိုးသံသရာေၾကာင့္ ေဖာက္ျပန္ဆိုးရြားသည့္ အာဏာရွင္စနစ္မ်ား နိဂံုးခ်ဳပ္ရၿခိမ့္ မည္ဟု သင္ခန္းစာ ထုတ္ယူရန္သာ ရွိပါသည္။

အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံတြင္ လုပ္ၾကံခံရသူ လြတ္လပ္ေရးေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဆူကာႏို၏ သမီးျဖစ္သူ ေမဃာ၀တီ ဆူကာႏိုပူထရီ က ႏိုင္ငံ ေခ်ာက္ထဲက်လုဆဲဆဲ အေျခအေနမွ ျပန္လည္ေကာင္းမြန္တည့္မတ္ လာေစေရးအတြက္ လမ္းညႊန္ျပရာတြင္ အေရးႀကီးသည့္ အခန္းက႑မွ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ သမၼတတဦးကဲ့သို႔ သူက ထိေရာက္စြာ မေဆာင္ရြက္ႏိုင္ ေသာ္လည္း ပို၍ စြမ္းရည္ထက္ျမက္သည့္ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ား ေနရာယူႏိုင္ရန္ လမ္းခင္းေပးႏိုင္ခဲ့ၿပီး ပို၍တည္ၿငိမ္သည့္ ႏိုင္ငံေရးစနစ္တခုကိုလည္း ဖန္တီးေပးႏိုင္ခဲ့ပါသည္။ အကယ္၍ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သာ အလားတူအခြင့္အေရး ရခဲ့ပါကလည္း အလားတူ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္မည္သာ ျဖစ္သည္ဟု ယံုၾကည္သည္။

၀မ္းနည္းဖြယ္ေကာင္းသည္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ လက္ရွိအုပ္ခ်ဳပ္ေနသူမ်ားအေနႏွင့္ ဤသို႔ျဖစ္ေပၚလာမည့္အေရးကို ႀကိဳတင္ ၍ မျမင္ႏိုင္ၾကျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ အင္ဒိုနီးရွားေခါင္းေဆာင္ ေမဃာ၀တီႏွင့္ မတူကြဲျပားေသာအခ်က္မွာ သူက ဆူဟာတို အာဏာမွ မဆင္းရမီကတည္းက အင္ဒိုနီးရွားလႊတ္ေတာ္တြင္ ေနရာယူ လႈပ္ရွားေနခဲ့သူတဦး ျဖစ္သည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစု ၾကည္မွာ ၿပီးခဲ့သည့္ ဆယ္စုႏွစ္ ၂ ခုေက်ာ္ကာလအတြင္း အခ်ိန္အမ်ားစုတြင္ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ခံထားရၿပီး သူ၏ အခ်ိန္ကို ကုန္ဆံုး ခဲ့ရသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အထီးက်န္ျဖစ္ေအာင္ ထားခဲ့သလို ႏႈတ္ပိတ္ အသံတိတ္ေစရန္လည္း လုပ္ေဆာင္ခဲ့ ၾကသည္။ စီးပြားေရးဒဏ္ခတ္ ပိတ္ဆို႔မႈအေပၚ သူ၏ ရပ္တည္ခ်က္ကို ျပန္၍ ဆင္ျခင္သံုးသပ္ႏိုင္ရန္ အခြင့္အလမ္းျဖစ္ေစ၊ အေၾကာင္းျပခ်က္ ျဖစ္ေစ ေပးအပ္ခဲ့ၾကျခင္း မရွိပါ။

တခ်ဳိ႕ေသာ အေနာက္တိုင္းသတင္းစာဆရာမ်ားက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ အဆင့္ေနရာကို The Economist မဂၢဇင္း က ေဖာ္ျပထားခဲ့သလို၊ "ဒီမိုကေရစီအေရး ပိုစတာထဲမွ အမ်ိဳးသမီးေလး"သဖြယ္ထား၍ သူ႔ကို ပစ္ပယ္ရန္ ျမင္ေနၾကသည္ မွာလည္း ၀မ္းနည္းဖြယ္ပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ ထိုသူမ်ားက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ျမန္မာျပည္အတြက္ အလြန္ အက်ဳိး ယုတ္စရာ အေၾကာင္း ျပဳေနၾကသည္ဟု ဆိုရေပေတာ့မည္။ အေနာက္တိုင္းသတင္းမီဒီယာမ်ားက ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားမႈ မရွိဘဲ ၾကည္ညိဳ ေလးစားစိတ္ျဖင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေၾကာင္း အမွားေရးၾကသလို၊ တခ်ဳိ႕ကလည္း ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္၏ သူရဲေကာင္း ေခါင္းေဆာင္ပံုရိပ္ကို ျပန္ဆြဲခ်ႏိုင္ရန္ တဖက္အစြန္းေရာက္ ျပဳေနၾကျပန္သည္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေ၀ဖန္ခြင့္မရွိ၊ ဤသို႔ ေ၀ဖန္စရာမ်ား ကင္းလြတ္ေနသည္ဟု ဆိုလိုျခင္း မဟုတ္ပါ။ သို႔ေသာ္ လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ၾကံဳေတြ႔ေနရေသာ ဆင္းရဲဒုကၡအလံုးစံုအတြက္ ပံုခ်ျပစ္တင္ေ၀ဖန္ေနျခင္း (တနည္းအားျဖင့္ သြယ္၀ိုက္၍ ျပစ္တင္ေနျခင္း) သည္ လံုး၀လြဲေခ်ာ္ မွားယြင္းေနေသာ ကိစၥျဖစ္ပါ သည္။ ေမးစရာရွိလာေသာ ေမးခြန္းမွာ The Economist မဂၢဇင္းက ဤမွ်ႀကီးမားေသာ အမွားကို ၀န္ခံပါမည္ေလာ ဟူ၍ပင္ ျဖစ္ပါေတာ့သည္။

ဧရာ၀တီမဂၢဇင္း၏ အြန္လိုင္း အယ္ဒီတာ့ အာေဘာ္ Lay Off the Lady ကို ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ျပန္ဆိုေဖာ္ျပပါသည္။