ျမန္မာ့အေရးကို လစ္ဗ်ားေလာက္ အေရးမထားတဲ့ ကုလသမဂၢ

Saturday, 05 March 2011 16:29 သူ႔အေတြး သူ႔အျမင္
Print
၂၀၁၁ ခုႏွစ္ဟာ ေျမာက္အာဖရိကနဲ႔ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းက ဒီမိုကေရစီေရး လူထုလႈပ္ရွားမႈေတြနဲ႔ စတင္ခဲ့ၿပီး ကမာၻ႔သတင္း မီဒီယာေတြက “စံပယ္ေတာ္လွန္ေရး” လို႔ လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္ပဲ ကင္ပြန္းတပ္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေျမာက္အာဖရိက က စတင္တဲ့ ဒီမိုကေရစီလိႈင္းဟာ လစ္ဗ်ားႏိုင္ငံဆီ ကူးစက္လာတဲ့အခါမွာေတာ့ လူထုလြတ္လပ္ေရးလႈပ္ရွားမႈရဲ႕ သင္းပ်ံ႕တဲ့ အနံ႔အသက္ဟာ စတင္ေပ်ာက္ဆံုးခဲ့ပါေတာ့တယ္။

ေဖေဖာ္၀ါရီလလယ္ ေရာက္ခ်ိန္မွာေတာ့ လစ္ဗ်ားရဲ႕ အိမ္နီးခ်င္း တူနီးရွားနဲ႔ အီဂ်စ္ႏိုင္ငံေတြမွာ အစုိးရေခါင္းေဆာင္ေတြကို ျဖဳတ္ခ်ႏိုင္ခဲ့တဲ့ ေအာင္ျမင္တဲ့ လူထုဆႏၵျပပြဲေတြရဲ႕ အရိွန္အေစာ္က ၁၉၆၉ ခုႏွစ္မွာ အာဏာသိမ္းၿပီး တိုင္းျပည္ကို ယေန႔အထိ အာဏာရွင္တဦးအေနနဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ မြမ္မာ မူဟာမက္ အယ္လ္ ကဒါဖီ အုပ္ခ်ဳပ္မႈကို ေတာ္လွန္ဖို႔ လစ္ဗ်ားျပည္သူေတြ လမ္းမေတြေပၚထြက္ ဆႏၵျပလာၾကပါတယ္။

saffron-revolutionအာရပ္ကမာၻရဲ႕ အျခားေဒသေတြမွာ ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ ဒီမိုကေရစီအေရး လႈပ္ရွားမႈေတြနဲ႔မတူဘဲ လစ္ဗ်ားက ဆႏၵျပ ျပည္သူေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕အာဏာရွင္ ကဒါဖီရဲ႕ အမ်က္ေဒါသနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရၿပီး ကဒါဖီဟာ သူ႔ကိုသစၥာခံတဲ့ လစ္ဗ်ားစစ္တပ္ရဲ႕ အစိတ္အပိုင္းတခ်ိဳ႕၊ သူငွားရမ္းထားတဲ့ ေၾကးစားစစ္သားမ်ားသာမက ဗံုးႀကဲစစ္ေလယာဥ္ကိုေတာင္မွ အသံုးျပဳၿပီး လက္နက္မဲ့ ဆႏၵျပည္သူေတြကို ေခ်မႈန္းေနပါတယ္။

ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၂၅ ရက္ေန႔မွာ ကုလသမဂၢ လူ႔အခြင့္အေရးေကာင္စီဟာ အထူးအစည္းအေ၀းတရပ္ကို ဆြစ္ဇာလန္ႏိုင္ငံ ဂ်နီဗာၿမိဳ႕မွာ ေခၚယူ က်င္းပခဲ့ၿပီး လစ္ဗ်ားအစိုးရဟာ လူ႔အခြင့္အေရးဆိုင္ရာ ႏိုင္ငံတကာဥပေဒကို ခ်ိဳးေဖာက္ေနတယ္ဆိုတဲ့ စြပ္စြဲခ်က္ေတြကို စံုစမ္းစစ္ေဆးဖို႔ လြတ္လပ္တဲ့ ႏိုင္ငံတကာ စံုစမ္းစစ္ေဆးေရး ေကာ္မရွင္တရပ္ (Commission of Inquiry - CoI) ေစလႊတ္ဖို႔ အဖြဲ႔၀င္ႏိုင္ငံေတြက ကန္႔ကြက္မဲမရိွ တညီတညႊတ္တည္း ေတာင္းဆိုလိုက္ပါတယ္။

အဲဒီေတာင္းဆိုခ်က္ ထြက္ေပၚလာၿပီး ေနာက္တေန႔မွာပဲ ကုလသမဂၢ လံုၿခံဳေရးေကာင္စီက ေကာင္စီရဲ႕သမိုင္းမွာ အေရးႀကီးတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တရပ္ကို တညီတညြတ္တည္း ခ်မွတ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ လစ္ဗ်ားအစိုးရဟာ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အေပၚ က်ဴးလြန္တဲ့ ရာဇ၀တ္မႈ (Crime against Humanity) ကို သူ႔ျပည္သူေတြအေပၚ က်ဴးလြန္ခဲ့ျခင္းရိွမရိွ စံုစမ္းစစ္ေဆးရန္ နယ္သာလန္ႏိုင္ငံမွာ အေျခစိုက္တဲ့ ႏိုင္ငံတကာ ရာဇ၀တ္တရား႐ံုး (ICC) သို႔ လႊဲေျပာင္းေပးအပ္တဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

မၾကာေသးခင္ ကာလေတြအတြင္း ႏိုင္ငံတကာအေရးအရာ ကိစၥေတြမွာ ကုလသမဂၢရဲ႕ ၀င္ေရာက္ေဆာင္ရြက္ခဲ့တဲ့သမိုင္းမွာ ရွားပါးတဲ့လုပ္ရပ္အျဖစ္ လံုၿခံဳေရးေကာင္စီရဲ႕ အင္းအားႀကီးႏိုင္ငံ ၅ ႏိုင္ငံျဖစ္တဲ့ အေမရိကန္၊ တ႐ုတ္၊ အဂၤလန္၊ ျပင္သစ္နဲ႔ ႐ုရွားႏိုင္ငံတို႔ဟာ ကဒါဖီးအစိုးရကို အေရးယူတဲ့ကိစၥမွာ တညီတညြတ္တည္း ရပ္တည္ခဲ့ၾကပါတယ္။

ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၂၈ ရက္ေန႔မွာေတာ့ ICC ဟာ လစ္ဗ်ားအစိုးရက လူသားမ်ားအေပၚက်ဴးလြန္တဲ့ ရာဇ၀တ္မႈမ်ိဳး က်ဴးလြန္ျခင္း ရိွမရိွ စံုစမ္းစစ္ ေဆးေရးေကာ္မရွင္ ဖြဲ႔သင့္ မဖြဲ႔သင့္ကို အျမန္ဆံုး စဥ္းစားဆံုးျဖတ္ လုပ္ေဆာင္သြားမယ္လို႔ ေျပာဆိုလိုက္ပါတယ္။ ICC ရဲ႕ ေရွ႕ေန Luis Moreno-Ocampo က ရာဇ၀တ္မႈက်ဴးလြန္တဲ့ ဘယ္လို ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္မ်ိဳးမွ ဥပေဒရဲ႕ကင္းလြတ္ခြင့္ မရရိွေစရဘူး၊ ယခုကိစၥကို ေႏွာင့္ေႏွးမႈမရိွဘဲ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ် လုပ္ေဆာင္သြားမယ္လို႔ ေျပာဆိုခဲ့ပါတယ္။

ရက္စက္ဖိႏွိပ္တဲ့ အစိုးရတရပ္ကို အခုလို ရက္ပိုင္းအတြင္း ထိထိေရာက္ေရာက္ ကိုင္တြယ္ဆက္ဆံခဲ့တာဟာ ကုလသမဂၢရဲ႕ အခန္းက႑ကို အင္းအားေကာင္းေကာင္းနဲ႔ သက္ေသျပလိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကုလသမဂၢဟာ ျမန္မာစစ္အစိုးရနဲ႔ ဆက္ဆံတဲ့အခါမွာေတာ့ ဘာေၾကာင့္မ်ား အစြယ္က်ိဳးေနရပါသလဲ။

အေျဖက အလြန္ရိုးရွင္းပါတယ္။ လစ္ဗ်ားအစိုးရကို အေရးယူတဲ့အခါမွာ လံုၿခံဳေရးေကာင္စီမွာ ရရိွခဲ့တဲ့ ညီညြတ္မႈမ်ိဳး ျမန္မာ့အေရးကို ကိုင္တြယ္ေဆာင္ရြက္တဲ့အခါမွာ ဘယ္တုန္းကမွ မရရိွခဲ့ပါဘူး။

စစ္အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္က ႐ုန္းထြက္ဖို႔ ဒီမိုကေရစီထူေထာင္ဖို႔ ျမန္မာျပည္သူေတြ လမ္းမေတြေပၚထြက္ ေတာင္းဆိုဆႏၵျပခဲ့တဲ့ အခါတိုင္းမွာ စစ္အစိုးရရဲ႕ စစ္တပ္အင္းအားသံုးၿပီး လူျမင္ကြင္း လမ္းမေတြေပၚမွာ ရက္ရက္စက္စက္ ႏွိမ္ႏွင္းခံခဲ့ၾကရပါတယ္။
ျမန္မာျပည္က ၿငိမ္းခ်မ္းစြာဆႏၵျပတဲ့ ျပည္သူေတြ ေမွ်ာ္လင့္ရမယ့္ အရာေတြကေတာ့ လမ္းမေတြေပၚမွာ ပစ္သတ္ခံရတာ၊ ဖမ္းဆီးႏွိပ္စက္ခံရတာ၊ လူသားရဲ႕ျဖစ္တည္မႈကို ဆန္႔က်င္တဲ့ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေထာင္ဒဏ္အျပစ္ေပးတာ၊ ဒါမွမဟုတ္ နယ္စပ္ေဒသေတြကို ထြက္ေျပးၿပီး အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြမွာ ခိုလံႈရတာေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

၂၀၀၇ ႏွစ္မွာ ေလာင္စာဆီနဲ႔ ကုန္ေစ်းႏႈန္းမ်ား အဆမတန္ ႀကီးျမင့္ခဲ့တာေၾကာင့္ ျပည္သူေတြရဲ႕ဘ၀ရပ္တည္ေရး ခက္ခဲလာခ်ိန္မွာ ျပည္သူေတြရဲ႕ လူမႈဒုကၡကို ကူညီဖို႔ ဗုဒၶဘာသာရဟန္းေတာ္မ်ား ဦးေဆာင္ၿပီး သံဃာထုတရပ္လံုးက ရန္ကုန္ၿမိဳ႕နဲ႔ တျခားၿမိဳ႕ႀကီးေတြမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ လမ္းေလွ်ာက္ေမတၱာပို႔ ဆႏၵျပကာ စစ္အစိုးရကို ႏိုင္ငံေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ား ျပဳလုပ္ေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စစ္အစိုးရက စစ္တပ္အင္အားသံုးၿပီး ဆႏၵျပ ရဟန္းသံဃာေတြနဲ႔ ျပည္သူေတြကို ပစ္ခတ္ႏွိမ္ႏွင္းခဲ့ပါတယ္။
အလားတူ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္မွာ ပါတီရဲ႕စည္း႐ံုးေရးခရီးစဥ္နဲ႔ အထက္ျမန္မာျပည္က ဒီပဲယင္းၿမိဳ႕ကိုသြားစဥ္ ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္တန္းကို စနစ္တက်ႀကိဳတင္စီမံၿပီး အရပ္၀တ္လူရမ္းကားအုပ္စုက ၀ိုင္း၀န္း႐ိုက္ႏွက္ သတ္ျဖတ္ခဲ့လို႔ ဒီမိုကေရစီလိုလားသူ အေယာက္ ၇၀ ခန္႔ အသက္ဆံုးရံႈးခဲ့ရပါတယ္။

ျမန္မာစစ္အစိုးရအုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တဲ့ လြန္ခဲ့တဲ့အႏွစ္ ၂၀ အတြင္းမွာ တိုင္းျပည္ရဲ႕ အစြန္အဖ်ားက တိုင္းရင္းသားျပည္နယ္ေတြမွာ တို္င္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ ပဋိပကၡကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ေက်းရြာေပါင္း ၃၀၀၀ ေက်ာ္ကို မီးရိႈ႕ဖ်က္ဆီးခဲ့လို႔ လူနည္းစု တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳး ၅ သိန္းခန္႔ဟာ ေတာေတာင္ေတြထဲမွာ ပံုးေအာင္းေနရတာနဲ႔ နယ္စပ္ေဒသကို ထြက္ေျပးလာၿပီး အိမ္နီးခ်င္း ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ ယေန႔အထိ ခိုလံႈေနၾကရပါတယ္။

ဒီလို စစ္အစိုးရရဲ႕ လူ႔အခြင့္အေရးခ်ိဳးေဖာက္မႈေတြကို ကုလသမဂၢ အေထြေထြညီ လာခံနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရးေကာင္စီတို႔က ၁၉၉၀ ခုႏွစ္မ်ား အေစာပိုင္းကာလ ကတည္းက ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ား ခ်မွတ္ မွတ္တမ္းတင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာစစ္အစိုးရဟာ ၎တို႔ကိုယ္တိုင္ က်ဴးလြန္တဲ့ စစ္ရာဇ၀တ္မႈေတြနဲ႔ လူသားမ်ားအေပၚ က်ဴးလြန္တဲ့ရာဇ၀တ္မႈေတြကေန ယေန႔တိုင္ ဥပေဒရဲ႕ကင္းလြတ္ခြင့္ကို ရရိွခံစားေနၾကပါတယ္။

လြတ္လပ္တဲ့ ကုလသမဂၢ စံုစမ္းစစ္ေဆးေရး ေကာ္မရွင္တရပ္ မရိွခဲ့တဲ့အတြက္ ျမန္မာျပည္က လူ႔အခြင့္အေရး အေျခအေနေတြဟာ တႏွစ္ထက္တႏွစ္ တိုးတက္လာတာမရိွဘဲ ပိုလို႔ ဆိုးရြားလာေနေပမယ့္ ႏိုင္ငံတကာ ဥပေဒေတြဟာ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြအေပၚ ဘယ္လိုမွ အက်ိဳးမသက္ေရာက္ႏိုင္ပါဘူးလို႔ ၎တို႔ကို ပိုၿပီး ယံုၾကည္မႈရိွလာေစပါတယ္။

၂၀၁၀ ခုႏွစ္အေစာပိုင္းမွာေတာ့ ျမန္မာျပည္ဆိုင္ရာ ကုလသမဂၢ လူ႔အခြင့္အေရးကိုယ္စားလွယ္ ေသာမတ္စ္ ကင္တားနားက လူ႔အခြင့္အေရးေကာင္စီကို တင္ျပတဲ့ သူ႕ရဲ႕ ျမန္မာျပည္ဆိုင္ရာ အခြင့္အေရးအစီရင္ခံစာမွာ ယခင္ကနဲ႔ မတူဘဲ ထူးထူးျခားျခား ျမန္မာျပည္က ျဖစ္ႏိုင္ေျခရိွတဲ့ စစ္ရာဇ၀တ္မႈေတြနဲ႔ လူသားမ်ားအေပၚ က်ဴးလြန္တဲ့ရာဇ၀တ္မႈေတြအတြက္ CoI တရပ္ ဖြဲ႔စည္းရန္ လိုအပ္ေၾကာင္း ေတာင္းဆိုခဲ့ပါတယ္။

လူ႕အခြင့္အေရးေကာင္စီကေရာ လံုၿခံဳေရးေကာင္စီကပါ သူ႔ရဲ႕ေတာင္းဆိုခ်က္ကို ယေန႔အခ်ိန္အထိ အေရးယူ တုန္႔ျပန္ေဆာင္ရြက္တာ မရိွခဲ့ပါဘူး။

ယခုေလာေလာဆယ္ က်င္းပေနတဲ့ လူ႔အခြင့္အေရးေကာင္စီရဲ႕ ၁၆ ႀကိမ္ေျမာက္ ပံုမွန္အစည္းအေ၀းကို Asian Legal Resource Center (ALRC) က ျမန္မာႏိုင္ငံနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သီးျခားအစီရင္ခံစာ တေစာင္တင္သြင္းခဲ့သလို ALRC ရဲ႕ ျမန္မာ့ လူ႔အခြင့္အေရးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ဥပေဒသံုးသပ္ခ်က္တခ်ိဳ႕ကိုလည္း မတ္လ ၃ ရက္ေန႔မွာ ေၾကညာခ်က္တေစာင္ ထုတ္ျပန္ခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီေၾကညာခ်က္မွာ ALRC က လူ႔အခြင့္အေရးေကာင္စီ အစည္းအေ၀းအတြင္း ဂ်ပန္အစိုးရကိုယ္စားလွယ္က ျမန္မာစစ္အစုိးရ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားကို ေမးျမန္းခဲ့တဲ့ ေမးခြန္းတခ်ိဳ႕ကို ရည္ညြန္းထားပါတယ္။

“ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ျဖစ္ပြားေနသည့္ စနစ္တက် အခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖာက္မႈျပႆနာသည္ ႏိုင္ငံတကာ လူအဖြဲ႔အစည္းစံႏႈန္းမ်ားႏွင့္ ႏိုင္ငံတကာဥပေဒမ်ားကို လိုက္နာက်င့္သံုးရန္ ျငင္းဆန္ေနသည့္ ျပႆနာထက္ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ဥပေဒမ်ား သို႔မဟုတ္ မည္သည့္ ဥပေဒ ျဖစ္ေစကာမူ ဥပေဒတရပ္ရပ္၏ စံႏႈန္းေတြကို လိုက္နာက်င္သံုးရန္ ျငင္းဆန္ေနသည့္ ျပႆနာျဖစ္ပါသည္” လို႔ ဂ်ပန္ အစိုးရရဲ႕ ကိုယ္စားလွယ္က လူ႔အခြင့္အေရးေကာင္စီမွာ ေျပာခဲ့ပါတယ္။

ALRC ရဲ႕ ေၾကညာခ်က္ထဲမွာ လူ႔အခြင့္အေရးေကာင္စီရဲ႕ အားနည္းခ်က္ကိုလည္း ေထာက္ျပေ၀ဖန္ထားပါတယ္။ ေၾကညာခ်က္မွာ “ျမန္မာႏိုင္ငံဥပေဒမ်ားႏွင့္ ျမန္မာျပည္တြင္း ျဖစ္ပြားေနေသာ လက္ေတြ႔ျဖစ္ရပ္မ်ားအၾကား ကြာဟခ်က္သည္ အခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖာက္မႈကို က်ဴးလြန္ေသာ လုပ္ရပ္မ်ား၏ ေနာက္ဆက္တြဲ ရလဒ္သက္သက္မွ် မဟုတ္ပါ။ ယင္းသည္ မူ၀ါဒဆိုင္ရာ ကိစၥရပ္ျဖစ္ၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံက နာတာရွည္လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖာက္မႈမ်ား၏ အေျခခံက်သည့္ အေၾကာင္းတရားတခု ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ဤအခ်က္ကို လူ႔အခြင့္အေရးေကာင္စီက မည္သည့္အခါကမွ် ျပည့္ျပည့္၀၀ လက္ခံအသိအမွတ္ျပဳျခင္း မရိွခဲ့ပါ” ဟု ေဖာ္ျပထားသည္။

ဒါ့အျပင္ ကံမေကာင္း အေၾကာင္းမလွစြာပင္ ျမန္မာျပည္သူေတြဟာ ကုလသမဂၢ လံုၿခံဳေရးေကာင္စီရဲ႕ တညီတညြတ္တည္း ေထာက္ခံမႈကို မည္သည့္အခါမွ မရရိွခဲ့ပါ။ ရလဒ္အေနနဲ႔ စစ္အစိုးရက ဆက္လက္က်ဴးလြန္ေနတဲ့ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖာက္မႈေတြကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းႏိုင္တဲ့ ႏိုင္ငံတကာဥပေဒ ယႏၲရားတရပ္ရပ္ ရိွမေနျခင္းဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလိုျဖစ္ရတာဟာ စစ္ေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊက လစ္ဗ်ားေခါင္းေဆာင္ ကဒါဖီလို လမ္းေပၚထြက္ၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵျပၾကတဲ့ ျပည္သူေတြကို ဗံုးႀကဲႏိွမ္ႏွင္းမႈ မလုပ္ခဲ့လို႔ပါလား။ ဒါမွမဟုတ္ ေသြးစြန္းခဲ့တဲ့လမ္းမေတြကို စစ္အစိုးရက ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ဖံုးကြယ္ထားႏိုင္ခဲ့လို႔ပါလား။ ဒါမွမဟုတ္ ျမန္မာစစ္တပ္အတြင္း အကြဲအၿပဲ မျဖစ္ခဲ့လို႔ပါလား။

လစ္ဗ်ားႏိုင္ငံမွာ လက္ရိွျဖစ္ပြားေနတဲ့ အစိုးရကိုယ္တိုင္က က်ဴးလြန္ေနတဲ့ အၾကမ္းဖက္မႈေတြဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ အေျခအေနေတြနဲ႔ ျပင္းထန္မႈေရာ က်ယ္ျပန္႔မႈပါ ကြာျခားေပမယ့္ ျမန္မာျပည္က တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈမရိွတဲ့ အေျခအေနေတြအေပၚ ကုသသမဂၢအေနနဲ႔ ျပည္သူေတြဘက္က တသံတည္း တညီတညြတ္တည္း ရပ္တည္ေထာက္ခံေပးဖို႔ကိုလည္း ျမန္မာျပည္သူေတြ ရရိွခဲ့သင့္တာ ၾကာပါၿပီ။