ေမး။ ။ မျဖဴျဖဴသင္းတို႔ ေစာင့္ေရွာက္ထားတဲ့ HIV လူနာေတြကို ဖိအားေပး ေျပာင္းေ႐ႊ႕ခိုင္းတဲ့ကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘာေတြ ထပ္ထူးျခားပါေသးလဲ။ ေျဖ။ ။ မထူးျခားေသးဘူး။ မထူးျခားဘူး ဆုိတာက ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဥပေဒေၾကာင္းအရ လူနာေတြက ဧည့္စာရင္း တိုင္ၿပီး ေနပုိင္ခြင့္႐ွိတယ္။ ဒါ ႏုိင္ငံသား အခြင့္အေရးျဖစ္တယ္။ ဒါက ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေ႐ြႊကုိယ္တုိင္ လက္မွတ္ ေရးထုိးထားတဲ့ ႏုိင္ငံသား အခြင့္အေရးပဲ။ အဲဒီေတာ့ ေနပိုင္ခြင့္ဆုိတာ ႐ွိၿပီးသား ျဖစ္တယ္။ အဲဒါကို က်မတို႔ လူနာ တဦးက ရပ္ကြက္ရံုးကို စာေရးၿပီး သြားတင္ထားတယ္။ ဒါေပမယ့္ လက္မခံဘူးလုိ႔ ေျပာတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ ႏိုဝင္ဘာ ၂၅ ရက္ေန႔အထိ ေနာက္ဆုံးပိတ္ သတ္မွတ္ထားတဲ့ အတြက္ ၂၅ မွာ ဘာျဖစ္မယ္ဆိုတာ သိၿပီးမွ သူတို႔ ဆုံးျဖတ္မယ္တဲ့။
ေမး။ ။ အဲဒါဆုိ ၂၅ ရက္ေန႔ အၿပီးေ႐ႊ႕ရမွာလား။
ေျဖ။ ။ ေရႊ႕ေတာ့ မေရႊ႕ေပးဘူး။ ဒါေပမယ့္ ၿခိမ္းေျခာက္ထားတယ္။ ၂၅ ရက္ေန႔ ေနာက္ပုိင္းဆုိရင္ ဖမ္းဆီး အေရးယူ ခံရႏုိင္တယ္ ဆုိၿပီး ေျပာတယ္။
ေမး။ ။ လူနာေတြကို ေျပာင္းေ႐ႊ႕ဖို႔ ဘယ္လို လာေျပာတာလဲ။
ေျဖ။ ။ ေဆး႐ုံမွာ ေနဖို႔ ထုိင္ဖို႔ လူနာေတြအတြက္ အကုန္စီစဥ္ ေပးထားတယ္ေပါ့၊ အစုိးရပုိင္းက စီစဥ္ထားတာ ႐ွိတယ္ဆိုၿပီး ေျပာတာ။ အဲဒီ သာေကတက ေဆး႐ုံ တ႐ုံလုံးမွာ လူနာ ၆ ေယာက္ပဲ ႐ွိတယ္လုိ႔ ေျပာသံၾကားတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔က ၿခိမ္းေျခာက္ၿပီးေတာ့ ေဆး႐ုံကို ေ႐ႊ႕ကို ေ႐ႊ႕ရမယ္ဆိုၿပီး ေျပာတာေပါ့ေနာ္။ ဒီမွာလည္း ဆက္ေနဖုိ႔ မေပးေတာ့ဘူးလုိ႔ ေျပာတယ္။ ဒါေပမယ့္ လူနာေတြက မသြားခ်င္ၾကဘူး။ လူနာေတြက ဒီမွာပဲ ေနခ်င္ၾကတယ္။ ဒါကလည္း သူတုိ႔ ေနခ်င္တဲ့ေနရာမွာ ေနပုိင္ခြင့္ ႐ွိၿပီးသားေလ။ ေလာေလာဆယ္မွာေတာ့ အကုန္လုံး ေျပာင္းဖို႔ အစီအစဥ္ေတာ့ မ႐ွိေသးဘူးေပါ့ေနာ္။
ေနာက္တခါ ရပ္ကြက္ထဲမွာ ဒီလုိမထားသင့္ဘူး၊ ဒါဟာ ကူးစက္ ေရာဂါျဖစ္တယ္ဆိုၿပီး ရပ္ကြက္ထဲက လူေတြကိုလည္း လက္မွတ္လိုက္ထုိးခိုင္းတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရပ္ကြက္ထဲက ျပည္သူလူထုက မနာခံဘူး၊ လက္မွတ္ မထုိးေပးၾကဘူး။
ေမး။ ။ ေျပာင္းေရႊ႕ရမယ့္ ေဆးရံုအေျခအေနကို သြားၾကည့္ေတာ့ေကာ ဘယ္လုိေတြ႔ရလဲ။
ေျဖ။ ။ အဲဒီမွာ လူနာကေတာ့ ၆ ေယာက္ပဲ ႐ွိတာေပါ့ေနာ္။ လူနာေတြကို အသားေပးမယ္ ေျပာတယ္။ တေန႔စာ ဘယ္ေလာက္ေပါ့။ ကုိယ့္ဟာကိုယ္ ခ်က္ျပဳတ္စား ေပါ့ေနာ္။ ေရေတြဘာေတြေတာ့ ဝယ္ေသာက္ရတယ္။ တကယ္က ေပးတဲ့ အသားကလည္း သိပ္မ႐ွိပါဘူး။ ေစတနာ အမွန္နဲ႔ လူနာကုိ ကူညီခ်င္တာ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးေလ။ အဲဒါေတြ သိတဲ့ အခါက်ေတာ့ လူနာေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက မသြားခ်င္ၾကတာ။ သူတုိ႔ မသြားႏုိင္ဘူးပဲ ေျပာၾကတယ္။
ေမး။ ။ အခုလိုမ်ိဳး လာေျပာင္းေရႊ႕ခိုင္းတာ၊ ရပ္ကြက္က လူေတြကို လက္မွတ္ထိုးခိုင္းတာ ဘယ္တုန္းကလဲ။
ေျဖ။ ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လူနာေတြကို လာၾကည့္တာက ၁၇ ရက္ေန႔က၊ သူတုိ႔ ဒီစာကုိ ထုတ္တာက ၁၈ ရက္ေန႔၊ ၁၉ ရက္ေန႔က်ေတာ့ ရပ္ကြက္ထဲမွာ လက္မွတ္ လာထုိးခုိင္းတယ္။
ေမး။ ။ အရင္တုန္းကေကာ အခုလို လူနာေတြကို ေႏွာင့္ယွက္တာတို႔၊ ေရႊ႕ခုိင္းတာတုိ႔၊ လာၿပီး ၾကည့္ရႈတာမ်ိဳး ႐ွိခဲ့လား၊ ကူးစက္ေရာဂါ ျပန္႔ပြား ႏုိင္တယ္လုိ႔ လာေျပာတာမ်ိဳးေကာ ႐ွိပါသလား။
ေျဖ။ ။ အရင္တုန္းကလည္း လုပ္ခဲ့တာ႐ွိတယ္။ အဲဒါဘာလဲဆုိေတာ့ အိမ္ငွား ေနခဲ့တာဆိုေတာ့ အိမ္႐ွင္ကို ဒီလူနာေတြ ဒီအတိုင္းထားရင္ ဖမ္းမယ္ ဆီးမယ္ ဆိုတာမ်ိဳးေပါ့။ အဲဒီလို လုပ္တဲ့ အခါက်ေတာ့ အိမ္႐ွင္ေတြ ထြက္ေျပး ရတာမ်ဳိး ႀကံဳဖူးတယ္။ အိမ္႐ွင္က ဒီ လူနာေတြကို ထားခ်င္တယ္။
အဲဒီလို အိမ္႐ွင္ကို ဒုကၡေပးတာမ်ဳိး ရွိလာေတာ့ က်မတုိ႔ပဲ ေျပာင္းေ႐ႊ႕ ေပးလုိက္ရတယ္။ တခ်ဳိ႕ ေနရာမွာဆုိလည္း အိမ္႐ွင္နဲ႔ စာခ်ဳပ္ ၆ လ ခ်ဳပ္တယ္ဆုိရင္ ၃ လ၊ ၄ လ ေလာက္ ေနၿပီးၿပီဆိုရင္ အတင္း ဖိအားေပးၿပီး ေျပာင္းေ႐ႊ႕ခုိင္းတယ္။ အိမ္႐ွင္ကေတာ့ ဘယ္ေျပာင္းေစခ်င္မလဲ။ သူတုိ႔ကေစတနာ႐ွိတယ္ေလ။ ထားခ်င္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အတင္း ဖိအားေပးတဲ့ အခါမွာက်ေတာ့ သူတုိ႔ဘက္ကလာၿပီး ေတာင္းေတာင္းပန္ပန္နဲ႔ သူတုိ႔က မေျပာင္းေစခ်င္ပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ဒီလုိဒီလုိ ျဖစ္လုိ႔ပါဆုိၿပီး လာေျပာၾကရတယ္ေလ။ အဲဒီလုိမ်ဳိးဆုိေတာ့လည္း က်မတုိ႔က အိမ္႐ွင္ကို ဒုကၡမေရာက္ေစခ်င္ဘူးေပါ့။ အိမ္႐ွင္ ဒုကၡေရာက္မွာမို႔ ေျပာင္းေပး လုိက္ရတာမ်ဳိးေတြ ႐ွိတယ္။ ေနာက္တခါ လူနာေတြကို အတင္းကို ေဆး႐ုံေပၚ တင္လိုက္တာမ်ိဳး လုပ္တယ္။ သက္ဆုိင္ရာက ေခၚတင္ခိုင္းတယ္ ဘာညာဆုိၿပီး ဆြဲတင္သြားတာပဲ။ အဲဒီလုိမ်ဳိး ခဏ ခဏ ႀကံဳဖူးတယ္။
အခု အိမ္ကေတာ့ ငွားတာ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္ပိုင္ အိမ္ျဖစ္ေနတယ္။ ဒီေတာ့ အိမ္႐ွင္ကိုလည္း ျပႆနာ ႐ွာလို႔မရေတာ့ လူနာေတြကို ၿခိမ္းေျခာက္တာေပါ့။ လူနာေတြကေတာ့ ၿခိမ္းေျခာက္ေပမယ့္လည္း ဒီမွာပဲ ေနမယ္ဆုိတာမ်ိဳးပဲ ေျပာေနတာေပါ့။
ေမး။ ။ အဲဒီလို လူနာေတြကို ေဆး႐ုံ တက္ခိုင္းတဲ့ အခါမွာ လူနာေတြအတြက္ေကာ ပိုၿပီး အဆင္ေျပလား။ ေဆး ရရွိမႈ အေျခအေနက အစေပါ့။
ေျဖ။ ။ အဲဒါေျပာစရာရွိတယ္။ စက္တင္ဘာေတာ္လွန္ေရး ျဖစ္ေတာ့ က်မ မ႐ွိဘူး။ သံဃာေတြ ဖမ္းဟယ္ ဆီးဟယ္ လုပ္ၾကေရာ။ အဲဒီအခ်ိန္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြမွာ လူနာေတြ႐ွိေနတယ္။ အဲဒီက အမ်ဳိးသား တေယာက္ အမ်ဳိးသမီး တေယာက္ကို ေဆး႐ုံ တင္လုိက္တယ္။ ေဆး႐ုံေရာက္ေတာ့ တာဝန္မယူႏုိင္ ပါဘူး ဆုိၿပီးေတာ့ ခ်က္ခ်င္းပဲ ညတြင္းခ်င္း ကားစီစဥ္ၿပီး သူတုိ႔႐ြာကို ျပန္ပို႔လိုက္တယ္။ ရြာလည္း ျပန္ေရာက္ေရာ သိပ္မၾကာခင္ ေသဆုံးသြားၾကတယ္။ အဲဒီလိုမ်ဳိးေတြ ႐ွိခဲ့ဖူးတယ္။ လူနာေတြ အေနအထားက ျပန္လာလုိ႔လည္း မလြယ္ဘူး။ ေတာ္ေတာ္ေလး က်န္းမာေရး အေျခအေနက ဆုိးေနေတာ့ ျပန္မလာ ႏုိင္ေတာ့ဘူးေပါ့။ သူတုိ႔ဆီ ေရာက္သြားရင္ေတာ့ အဆင္ေျပသြားတယ္ဆိုတာ မႀကံဳဖူးဘူး။ အဆင္ေျပ သြားတာေတြ မ႐ွိဘူး။
ေမး။ ။ အဲဒီလုိ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို လူနာေတြက ေသေသခ်ာခ်ာ သိလား။
ေျဖ။ ။ သိတယ္။ လူနာေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကေတာ့ အကုန္လုံး အပ္ကအစ ဝယ္ရတာေလ။ အားလုံး သူတုိ႔ဆီမွာ ဘာမွ အလကား ရတာမ႐ွိဘူး။ အဲဒီေတာ့ အခု လူနာေတြက သူတို႔ကို အကုန္လုံးက အဲဒီလိုမ်ဳိးႀကီး ကူညီေပးမယ္၊ ဘာလုပ္ေပးမယ္ ဆိုတဲ့ဟာမ်ဳိးကုိ လုံးဝ မယုံၾကည္ၾကဘူး။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ဆိုေတာ့ သူတုိ႔ကိုယ္တုိင္က ဒါမ်ဳိးေတြကို ႀကံဳခဲ့ၿပီးၿပီေလ။ လူနာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေဆး႐ုံက ဆင္းခဲ့ၾကတဲ့ သူေတြခ်ည္းပဲ။ သူတုိ႔ကိုယ္တုိင္က ဒီလုိအေတြ႔အႀကံဳ မ်ဳိးေတြ ႐ွိတဲ့ အခါက်ေတာ့ သူတုိ႔ဘယ္လုိပဲ ေကာင္းေအာင္ လုပ္ေပးမယ္ေျပာေျပာ သူတုိ႔မယုံၾကည္ၾကဘူး။ က်မ အေနနဲ႔ကလည္း သူတု႔ိကို ေျပာပါတယ္။ အဆင္ေျပမယ္ဆုိရင္ သြားေပါ့။ ဒါေပမယ့္ က်မကလည္း အဆင္မေျပမယ့္ ေနရာမ်ိဳးကို သိပ္ၿပီး မထိုးထည့္ ခ်င္ဘူး။ လူနာေတြ ဒုကၡေရာက္တာမ်ဳိး ေတြကိုေတာ့ မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး။ သူတို႔ရဲ႕ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကလည္း ဘယ္သူမွ မသြားခ်င္ဘူး။ သူတုိ႔ကလည္း ေတာ္ေတာ္ေလး သိေနၾကတယ္။
ေမး။ ။ လူနာေတြက အဲဒီလုိ အစိုးရရဲ႕ ေဆးရံုကို မသြားခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းရင္းက မယုံၾကည္တာ တခုပဲလား၊ တျခား အေၾကာင္းေတြ ဘာ႐ွိေသးလဲ။
ေျဖ။ ။ အဲဒါေတာ့ အေၾကာင္းစုံ ရွိတာေပါ့ေနာ္။ လူနာေတြက က်မတုိ႔ေတြထားတဲ့ ပံုစံကေတာ့ သီးသန္႔ႀကီး မဟုတ္ဘူးေပါ့။ ဟုိသပ္သပ္၊ ဒီသပ္သပ္ မဟုတ္ဘူးေပါ့ေနာ္။ အားလုံးက တစုတေဝးတည္း၊ အကုန္လုံးက တကယ့္ကုိ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမလုိ ေနၾကတာ။ အဲဒီလို ေနၾကတဲ့ အခါက်ေတာ့ သူတုိ႔က အဲဒီအေပၚမွာ ႏွစ္သက္တယ္နဲ႔ တူပါတယ္။ ခံစားရတယ္နဲ႔ တူပါတယ္။ က်မတို႔ ကိုယ္တုိင္ကိုက လူနာေတြနဲ႔ ေနတဲ့အခါမွာ တကယ့္ကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းနဲ႔ ေျပာစရာ႐ွိရင္ ေျပာတာပဲ။ ေျပာရမယ္ ဆုိရင္ေတာ့ သူတုိ႔ မိသားစု ကိစၥကအစ၊ သူတို႔ ခံစားခ်က္ကအစ နားေထာင္ ေပးတယ္။ တတ္ႏုိင္သေလာက္ ဝုိင္းေျဖ႐ွင္းေပးတယ္။ ကိုယ္လုပ္ေပးႏုိင္တာ ေလးေတြေပါ့ေနာ္။ သူတုိ႔ ကိုယ္တုိင္က ယုံလည္း ယုံၾကည္တယ္။ အဲဒါေတြလည္း ပါတာေပါ့။
ဒီမွာ ေတြ႔ရတာေတာ့ လူနာေတြရဲ႕အခက္အခဲေတြ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား၊ စီးပြားေရး အေျခအေနေတြဘာေတြကအစ သူတုိ႔ ရင္ဖြင့္ၾကတယ္။ စီးပြားေရး မဆင္မေျပဘဲနဲ႔ လာတဲ့လူ မ်ားတယ္ေလ။ အဲဒီလိုမ်ဳိးေတြကို က်မတုိ႔ အကုန္ နားေထာင္ေပး ရတာကိုး။
ေမး။ ။ မျဖဴျဖဴသင္းတို႔ဆီမွာ လူနာက ဘယ္ႏွေယာက္ ႐ွိေနၿပီလဲ။
ေျဖ။ ။ အားလုံး ၁၀၀ ေက်ာ္တယ္။ ေနေရးထိုင္ေရးကေတာ့ သိပ္ အဆင္ေတာ့ မေျပဘူး။ ဒါေပမယ့္ ျဖစ္တာေတာ့ ျဖစ္ပါတယ္။
ေမး။ ။ အခုလိုမ်ဳိး လူနာေတြကို ရုတ္တရက္ လာေ႐ႊ႕ခုိင္းတဲ့ ကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ မျဖဴျဖဴသင္း အေနနဲ႔ ဘယ္လုိ ထင္လဲ။ ဘာေၾကာင့္မို႔လို႔ အခုလို လာေရႊ႕ခိုင္းတယ္လို႔ ထင္လဲ။
ေျဖ။ ။ ဘာေၾကာင့္ အခုလို ရုတ္တရက္ လာေရႊ႕ခိုင္းတာလဲ ဆုိေတာ့ တုိက္ဆုိင္မႈတခုလုိ႔ပဲ ဆုိရမွာေပါ့။ က်မတုိ႔က ဒီလုိကိစၥမ်ဳိးေတြ မၾကာခဏ ႀကံဳေတြေနရတာပဲေလ။ ဒါေပမယ့္ အခုေနရာက်ေတာ့ တမ်ဳိးေပါ့ေနာ္။ အခု ကေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ၁၇ ရက္ေန႔ကလာတယ္။ ၁၈ ရက္ေန႔မွာ သူတုိ႔စာထုတ္တယ္။ က်မ ျမင္တာကေတာ့ သက္ဆုိင္ရာ အာဏာပိုင္ အဖြဲ႔အစည္းေတြက သူတု႔ိလုပ္ပုိင္ခြင့္႐ွိတယ္၊ သူတု႔ိလုပ္ႏုိ္င္တယ္ဆိုၿပီး အာဏာကို အလြဲသုံးစား လုပ္တယ္လုိ႔ ျမင္တာေပါ့။
က်မရဲ႕ အျမင္ကေတာ့ ျပည္သူလူထုအေပၚမွာ ဘာပဲေျပာေျပာ ဖိအားေပးစရာ မလုိဘူးေပါ့ေနာ္။ အဓိကက သူတို႔မွာ ဒီေရာဂါ႐ွိေတာ့ ပိုၿပီးအားငယ္တာေပါ့။ အားငယ္ေနတဲ့ လူေတြကို ကူညီဖုိ႔လုိပါတယ္။ ပူးေပါင္း ေဆာင္႐ြက္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။ က်မအေနနဲ႔ NGOs နဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ အစိုးရပိုင္းနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ခ်င္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ ပူးေပါင္း ေဆာင္႐ြက္တဲ့ ေနရာမွာလည္း ေစတနာ မွန္ဖို႔လုိပါတယ္။ အခုဟာက က်မျမင္တာေတာ့ ေစတနာလုံးဝ မမွန္ဘူး။ ေနာက္တခုက က်ေတာ့ ဒီလူနာကုိ ကူညီရမယ္ ႏွစ္သိမ့္ရမယ္ အားေပးရမယ္ ဆိုတာထက္ သူတုိ႔က ၿခိမ္းေျခာက္မႈနဲ႔ သူတုိ႔က အာဏာ႐ွင္၊ ငါတုိ႔ လုပ္ခ်င္တာ လုပ္လုိ႔ရတယ္ ဆိုတဲ့ ပုံစံမ်ဳိးေပါ့။ အဲဒါကေတာ့ အာဏာ႐ွင္ ဆန္ဆန္ လုပ္တယ္ဆုိတဲ့ သေဘာေတြ႔ရတယ္။
ေမး။ ။ အဲဒီေတာ့ ဒီကိစၥကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေကာ သိၿပီးပါၿပီလား။ သူက ဘယ္လို ထင္ျမင္ခ်က္ေတြ ေပးေသးလဲ။
ေျဖ။ ။ သိတယ္၊ အကုန္သိပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ေၾကာင့္လည္း က်မတုိ႔က တရားဥပေဒအရ ရင္ဆုိင္ဖုိ႔ အားလုံး စီစဥ္ ၿပီးသားပါ။
အန္တီကေတာ့ လူနာေတြ အတြက္ကို ေတာ္ေတာ္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ လူနာေတြအတြက္ အမ်ားႀကီး ေမွ်ာ္လင့္ထားတယ္။ အမ်ားႀကီး လုပ္ေပးမယ္ဆိုတဲ့ အစီအစဥ္ရွိတယ္။ လူနာေတြရဲ႕ ေနေရး ထုိင္ေရးကိစၥက အစ သူအမ်ားႀကီး ႀကိဳးစားေပးပါ့မယ္ ဆိုတာကို လူနာေတြကို ေျပာခဲ့တယ္ေလ။ ေဆးဝါးေတြ ရ႐ွိဖုိ႔ တတ္ႏုိင္ သေလာက္ သူ႔အေနနဲ႔ အစစ အရာရာ ႀကိဳးစားသြားမယ္လို႔လည္း ေျပာခဲ့တယ္။ အဲဒီလုိမ်ဳိး သူက ႀကိဳးစားမယ္ဆိုၿပီး အင္အား တက္ႂကြၿပီး ေျပာထားတဲ့ အခ်ိန္မွာမွ လူနာေတြကို ႏွင္ထုတ္လုိက္တယ္ ဆုိေတာ့ သူ ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္မေကာင္း ျဖစ္တာေပါ့။
အန္တီ့ကိုေတြ႕ေတာ့ လူနာေတြအားလုံးကလည္း အရမ္းကို တက္ႂကြေနၾကတာ ေပါ့ေနာ္။ အကုန္လုံး ဝမ္းသာတာေပါ့။ အန္တီ့ကို သူတို႔က ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကတယ္။ လူနာေတြ အေနနဲ႔ အမ်ားႀကီး ေမွ်ာ္လင့္ၾကတယ္။ အားလည္း ကိုးၾကတယ္။
ေမး။ ။ တကယ္လုိ႔ သူတို႔ဘက္က မေ႐ႊ႕မေနရ အတင္းအက်ပ္ ေ႐ႊ႕ခုိင္းရင္ မျဖဴျဖဴသင္းတုိ႔ဘက္က ဘာလုပ္လုိ႔ရမလဲ။
ေျဖ။ ။ က်မတို႔ဘက္က ဘာလုပ္မလဲဆုိေတာ့ အစစအရာရာ ျပင္ဆင္ထားတယ္ေလ။ ဥပေဒေၾကာင္း အရ ျပင္ဆင္ ထားတယ္။ အတင္းအက်ပ္ လုပ္လာမယ္ဆုိရင္ က်မ လူနာေတြကို လုံးဝ အထိအခုိက္ ခံမွာမဟုတ္ဘူး။ သူတို႔အေနနဲ႔ လူနာေတြ အေပၚမွာ အဓမၼလုပ္ရင္ က်မ လုံးဝ လက္မခံဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆုိေတာ့ သူတို႔ ဒီလို မတရားလုပ္ခဲ့တာေတြ တေလွ်ာက္လုံး က်မ ႀကံဳခဲ့ရၿပီးၿပီ။ ႀကံဳခဲ့တဲ့တေလွ်ာက္လုံး က်မတုိ႔ေတြက လူနာ႐ွင္ ဘက္ကေန မားမားမတ္မတ္ ရပ္တည္ၿပီး လူနာေတြ ထိခုိက္မႈ မ႐ွိေအာင္ က်မတုိ႔ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ အခု ဒီတေခါက္လည္း လူနာေတြကို တခုခုလုပ္မယ္ဆုိရင္ က်မလူနာေတြကို အထိအခုိက္ လုံးဝမခံပါဘူး။ သူတုိ႔ဘက္ကေန ရပ္တည္သြားမွာပါ။
လူနာေတြရဲ႕ သေဘာထားအတုိင္းပဲ ျဖစ္ရမွာပါ။ အခုကလည္း သူတို႔သေဘာာထား သိေနၿပီ။ သူတို႔ကလည္း ျပတ္ျပတ္ သားသားပဲ။ မေရႊ႕ႏုိင္ဘူးပဲ ေျပာေနၾကတယ္။ ။
| < Prev | Next > |
|---|
