နာေရးကူညီမႈ အသင္းထူေထာင္ခဲ့သူ ႐ုပ္ရွင္သ႐ုပ္ေဆာင္ ေက်ာ္သူႏွင့္ ဇနီး၊ စာေရးဆရာမ သန္းျမင့္ေအာင္၊ စာေရးဆရာမ စုထား၊ ဒါ႐ုိက္တာ မင္းထင္ကိုကိုႀကီး၊ ဒါ႐ုိက္တာ ခ်ဳိတူးေဇာ္၊ ေတးေရးဆရာ ကိုရဲလြင္၊ အနဂၢ၊ သံသာ၀င္း၊ ေဆာင္းဦးလႈိင္ႏွင့္ ဟန္ထူးလြင္ (က်ားေပါက္) တို႔ သြားေရာက္ခဲ့သည္။ ယင္းကဲ့သို႔ ေ၀ဒနာရွင္မ်ားအား သြားေရာက္အားေပးျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ အဆိုေတာ္ ဆရာ၀န္တဦးျဖစ္သူ က်ားေပါက္ကို ဧရာ၀တီ သတင္းေထာက္ နရီလင္းလက္က ဆက္သြယ္ေမးျမန္းထားပါသည္။
က်ားေပါက္သည္ အဆိုေတာ္ ရင္ဂုိ၏ သားျဖစ္ၿပီး ပန္႔ခ္ ဂီတျဖင့္ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္တြင္ ဂီတေလာကထဲသို႔ ၀င္ေရာက္ခဲ့သူ ျဖစ္သည္။ ၎၏ ပထမဆံုး ဂီတမွတ္တိုင္ျဖစ္သည့္ “အားလံုးအတြက္ ပန္႔ခ္” စီးရီးၿပီးေနာက္ ေတးစီးရီး ၈ ေခြကို ထြက္ခဲ့ၿပီး ဂီတသက္တမ္း ၆ ႏွစ္အၾကာတြင္ တကိုယ္ေတာ္ ေဖ်ာ္ေျဖပြဲ က်င္းပခဲ့သည္။
ေမး ။ ။ HIV/ AIDS ေ၀ဒနာရွင္ေတြကို သြားအားေပးျဖစ္ခဲ့ပံုကို ေျပာျပပါဦး။
ေျဖ ။ ။ တေန႔က က်ေနာ့္ကို ဒါ႐ိုက္တာ မင္းထင္ကိုကိုႀကီးက ဖုန္းဆက္တယ္။ ေျမာက္ဒဂံုဘက္က HIV ေ၀ဒနာသည္ေတြကို ဒံေပါက္သြားေကၽြးမလို႔၊ ကိုေက်ာ္သူတို႔လည္း ပါတယ္ဆိုတာနဲ႔ က်ေနာ္သြားေနက် ေျမာက္ဒဂံုက အန္တီဂ်ဴး (စာေရးဆရာမ ဂ်ဴး) ရဲ႕ သုခ ရိပ္ၿမံဳ HIV/ AIDS ေ၀ဒနာသည္ ကေလးေတြကိုထားတဲ့ ေနရာထင္တာနဲ႔ လိုက္သြားျဖစ္တာ။ အဲဒီကိုေတာ့ ၃၊ ၄ ေခါက္ေလာက္ ေရာက္ဖူးေပမယ့္ အခုက ေနရာသစ္ေပါ့။ ဟိုေရာက္ေတာ့ ေ၀ဒနာရွင္ လူႀကီးေတြ ၈၀၊ ၁၀၀ ေလာက္ရွိမယ္။ က်ေနာ္လည္း အဲဒီေလာက္ မထင္ထားေတာ့ ျဗဳန္းစားႀကီး ျဖစ္ၿပီး ပိုက္ဆံပဲ လႉခဲ့ရတယ္။ ေနာက္ေတာ့ Oral Care (ခံတြင္းက်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈ) ေလာက္ပဲ တခ်က္ၾကည့္ခဲ့ႏိုင္တယ္။ က်ေနာ္ ေဆးေတြ ဘာေတြ လိုတာအတြက္ ေနာက္တေခါက္လာ လႉမယ္ဆိုၿပီး ေျပာခဲ့ပါတယ္။
ေမး ။ ။ ဒီလိုမ်ဳိး မရည္ရြယ္ဘဲ ေရာက္သြားျဖစ္ခဲ့တဲ့အတြက္ ဟိုမွာ ကိုယ္မေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ ေ၀ဒနာရွင္ေတြ အမ်ားႀကီးကို ေတြ႔လိုက္ရေတာ့ ဘယ္လိုခံစားရလဲ။
ေျဖ ။ ။ က်ေနာ့္ကို ေခၚသြားေပးတဲ့ ကိုေက်ာ္သူတုိ႔၊ ကိုမင္းထင္ကိုကိုႀကီး တို႔ကို ေက်းဇူးတင္တယ္။ ၀မ္းသာပါတယ္။ က်ေနာ့္အတြက္ လႉစရာ တေနရာ တိုးသြားတာေပါ့။ ႏို႔မို႔ဆို အဲဒီေနရာကို ရွိတယ္ဆိုတာေတာင္ က်ေနာ္ သိမွာ မဟုတ္ဘူးေလ။
ေမး ။ ။ ဒီလိုမ်ဳိးေနရာေတြ ရွိတယ္ဆိုတာ မ်ားမ်ားသိဖို႔ လူငယ္တေယာက္အေနနဲ႔၊ ဆရာ၀န္တေယာက္အေနနဲ႔ ဘယ္လို လုပ္သင့္တယ္လို႔ ထင္လဲ။
ေျဖ ။ ။ မီဒီယာကေတာ့ လိုတာေပါ့။ ေ၀ဒနာရွင္ေတြ ေနေနတဲ့ ဒီလိုေနရာေတြ ရွိေနတယ္ဆိုတာ က်ေနာ္တို႔ မသိရဘူး။ ဒီလိုပဲ တျခားသူေတြ မ်ားမ်ားသိဖို႔လိုတယ္။ ဒိလိုကိစၥေတြအတြက္ ရဲရဲ၀ံ့ဝံ့နဲ႔ မဂၢဇင္း၊ ဂ်ာနယ္ေတြ၊ သတင္းစာေတြကေန တဆင့္ အလႉခံခြင့္ ရွိရမယ္။ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ ေျပာခ်င္တာတခုရွိတာက ႏိုင္ငံေရးဆိုတာကို မၾကည့္ေစခ်င္ဘူး။ တခုခုဆို ဒီလူနာေတြ အရင္ထိမွာပဲ။
က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္လည္း ႏိုင္ငံေရးအေနနဲ႔ သြားတာ မဟုတ္သလို အႏုပညာရွင္ တေယာက္အေနနဲ႔ သြားတာလည္း မဟုတ္ဘူး။ ဆရာ၀န္တေယာက္အေနနဲ႔ သူတို႔ ဘာေတြ လိုအပ္လဲဆိုတာ က်ေနာ္ အရမ္းသိခ်င္တယ္။ ကိုယ္တိုင္ သြားၾကည့္မွ သိရမယ့္ အေျခအေန ျဖစ္ေနတယ္။ က်န္တဲ့ အပိုင္းေတြကို ထည့္မတြက္ရင္ အေကာင္းဆံုးပဲ။
ေမး ။ ။ ကိုဟန္ထူးလြင္ အေနနဲ႔ ဆိုရင္ေရာ ေ၀ဒနာရွင္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ သိေအာင္ ဘယ္လို လုပ္ခ်င္လဲ။
ေျဖ ။ ။ အခု စဥ္းစားေနတယ္။ တခ်ဳိ႕ၾကေတာ့ အင္တာနက္ကေန Donation Group ေလးေတြ ေထာင္ၿပီး အလႉခံၾကတယ္။ အဲဒီလို သြားလို႔ရမယ္။ ဘယ္အဖြဲ႔က ေထာင္ၿပီး လုပ္တဲ့ ဟာမို႔လို႔ ဆိုၿပီး ဆင္ဆာဘာေတြ ၿငိမွာလည္း ၾကည့္စရာ မလိုဘူး။ ေနာက္တခု လႉႏိုင္တဲ့လူေတြ အမ်ားစုက အင္တာနက္ သံုးစြဲသူေတြမ်ားေတာ့ အင္တာနက္ကေန က်ယ္ျပန္႔ေအာင္ လုပ္လို႔ရတယ္။ အင္တာနက္ကေန ပိုက္ဆံေကာက္ သြားလႉတာမ်ိဳး လုပ္လို႔ရတယ္။ အခု ေလာေလာဆယ္ေတာ့ အဲဒီတနည္းက ေကာင္းတယ္။
ေမး ။ ။ ဆရာ၀န္ တေယာက္အေနနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ အတိုင္းအတာအထိ ဒီ လူနာေတြအေပၚမွာ ကူညီေပးႏိုင္မယ္ထင္လဲ။
ေျဖ ။ ။ ပံုေသေတာ့ တြက္လို႔မရဘူး။ ကိုယ္ ဘယ္ေလာက္ လုပ္လို႔ရမလဲ ဆိုတဲ့အေပၚမွာ မူတည္တာေပါ့။ က်ေနာ္ ဒီဇင္ဘာ လကုန္ေလာက္ကစၿပီး နာေရးကူညီမႈက ဖြင့္တဲ့ သုခ ကုသိုလ္ျဖစ္ ေဆးခန္းမွာ တပတ္ ၂ ရက္ေလာက္ ထိုင္မယ္။ ဒီလိုထိုင္ဖို႔ ေျပာထားတာေတာ့ ၾကာၿပီ။ ဒီေဂဟာမွာ ရွိေနတဲ့၊ ပါးစပ္ထဲမွာ အနာေပါက္ေနတဲ့ ေ၀ဒနာသည္ေတြကိုလည္း အဲဒီ ေဆးခန္းကို လာခဲ့ဖို႔ ညႊန္ထားတယ္။ သူတို႔အေနနဲ႔ ဒီပါးစပ္က အနာေတြေပ်ာက္မွ အစား ေကာင္းေကာင္း စားလို႔ရမယ္။ ေနာက္ဆက္တြဲ ေရာဂါအတြက္ ကိုယ္ခံအား ေကာင္းလာမယ္။
ေမး ။ ။ အႏုပညာရွင္ တေယာက္ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ လူမႈေရး လုပ္ငန္းေတြမွာ လုပ္ကိုင္ရတဲ့အခါ ပိုလြယ္ကူတယ္ ထင္လား။
ေျဖ ။ ။ အဆိုေတာ္ဆိုတဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္နဲ႔လည္း ဆိုင္မယ္ထင္တယ္။ ႏို႔မို႔ဆို က်ေနာ္ ကုပါမယ္ဆိုၿပီး ထြက္လာရင္ မင္း ဘယ္သူလဲေမးမယ္။ အခုက်ေတာ့ လြယ္လြယ္ကူကူပဲ။ ကိုယ့္ကို ဆရာ၀န္ဆိုတာလည္း သိထားတယ္။ အဲဒါေတြေၾကာင့္လည္း ကိုယ္ လုပ္ႏိုင္တာေလးေတြ ပို ရွိသြားတယ္။ က်ေနာ္ ဘယ္သူပါ၊ ဘြဲ႔ ဘယ္တုန္းက ရတယ္ဆိုၿပီး ေျပာေနရရင္ အခ်ိန္လည္း ကုန္တယ္။ နာဂစ္တုန္းကလည္း အဲဒီလိုပဲ။ ေရာက္တာနဲ႔ ေဆးအိတ္ေတြခ်ၿပီး ခြဲၾက စိတ္ၾက။ ပိုျမန္ဆန္တဲ့ ထိေရာက္မႈရွိတယ္။ အက်ဳိးရွိတာေပါ့။
ေမး ။ ။ အခုေခတ္ လူငယ္ေတြ လႈမႈေရးလုပ္ငန္းေတြမွာ အားနည္းလာတယ္ထင္လား။ ဘယ္လိုျမင္မိလဲ။
ေျဖ ။ ။ က်ေနာ္က နဂုိကတည္းက သူမ်ားေတြ ဘာေတြလုပ္ေနလဲဆိုတာကို သိပ္ ဂ႐ုမထားဘူး။ ကိုယ့္ဘာသာ ကိုယ္ ႏိုင္သေလာက္ Team ေလးနဲ႔ လုပ္ျဖစ္တာ မ်ားတယ္။ နာဂစ္တုန္းက ဆိုလည္း က်ေနာ္ရယ္၊ ကိုေနမ်ဳိးေဆး၊ ကိုေမာင္ေမာင္ေဇာ္လတ္တို႔နဲ႔ ေဆးဘက္က လူေတြရယ္ ေလွေတြဘာေတြ ငွားၿပီးသြားတာပဲ။ က်ေနာ္ လုပ္တာကိုပဲ အာ႐ံုစိုက္ျဖစ္တယ္။ ဒီေတာ့ တျခားသူေတြ ဘာလုပ္ေနလဲ ဆိုတာ ေမးလာရင္ ဒီဘက္မွာ က်ေနာ္အားနည္းေတာ့ မသိတာ မ်ားတယ္။
ေမး ။ ။ လူငယ္ေတြမ်ားမ်ား ပါ၀င္လာေအာင္ ဘယ္လို တိုက္တြန္းခ်င္လဲ။
ေျဖ ။ ။ က်ေနာ္ အားနည္းတာက သိပ္မတိုက္တြန္းျဖစ္ဘူး။ အလႉကိစၥ ဆိုတာကလည္း လႉပါဆိုၿပီး တိုက္တြန္းလို႔ ေကာင္း တာမဟုတ္ဘူး။ တခ်ဳိ႕ၾကေတာ့ သက္ႀကီးေဂဟာ၊ ဘုရားေတြ ဘာေတြမွာလည္း လႉေနၾကတာပဲ။ က်ေနာ္ တေယာက္တည္း ဆႏၵေျပာရရင္ လႉတာ နည္းတဲ့ေနရာ၊ ဘယ္သူမွ မေရာက္ႏုိင္တဲ့ေနရာ မ်ဳိးကို သြားလႉတာ ပိုထိေရာက္တယ္လို႔ ထင္တယ္။ ဘုရားတရားေတာင္ သိပ္မလုပ္ျဖစ္ဘူး။ ဒီလိုေနရာမ်ဳိးက ကိုယ္ေတြသြားေတာ့ ပိုထိေရာက္တယ္၊ ကိုယ့္အသိစိတ္နဲ႔ ကိုယ္ လုပ္စရာရွိတယ္ေဟ့ဆိုၿပီး ၀ိုင္းလုပ္တာမ်ဳိးကို ပိုလိုခ်င္တယ္။ က်ေနာ္ ဒီေန႔ေတာင္ သြားမလို႔ အိမ္ေရွ႕မွာ လမ္းခင္းေနတာနဲ႔ ထြက္လို႔မရလို႔ မသြားျဖစ္ဘူး။ ေဆးေတြယူသြားၿပီး ေနာက္ တေခါက္ သြားလႉမယ္။ အႏုပညာ အသိုင္းအ၀န္းက မဟုတ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြရယ္၊ က်ေနာ့္ ဆရာ၀န္ သူငယ္ခ်င္းေတြရယ္ကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ ေငြေၾကး ထည့္ခ်င္ထည့္၊ ဒါမွမဟုတ္ ေစတနာနဲ႔ လိုက္ ကုခ်င္တဲ့သူ ကု ဆိုၿပီး ေျပာထားတာေတာ့ ရွိတယ္။
ေမး ။ ။ အဲဒီမွာ အဓိက ဘာလုိအပ္ခ်က္ေတြ ရွိတယ္လို႔ ျမင္မိလဲ။
ေျဖ ။ ။ General အကုန္ေကာင္းတယ္။ Oral Care ပိုင္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဂ႐ုစိုက္တာ အားနည္းတယ္။ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာအရ သူတို႔ အဲဒီမွာ ေနရတာ ေပ်ာ္ေနၾကတယ္။ လူနာ ၂ ေယာက္ ေလာက္ကေတာ့ အေျခအေန နည္းနည္းဆိုးမယ္ ထင္တယ္။ HIV အဆင့္ မကေတာ့ဘူးလို႔ ထင္တယ္။ က်ေနာ္က ေသြးေတြ ဘာေတြ ေသခ်ာ မစစ္ရေတာ့ အျပင္ကေန ၾကည့္ ေျပာရတာေပါ့။ ။
| < Prev | Next > |
|---|
