အဆိုပါ ေၾကးကြင္းျဖဳတ္ထားသည္မွာ ၂ ႏွစ္ႏွီးပါး ရွိၿပီး ကရင္နီဒုကၡသည္စခန္းတြင္ စီမံခန္႔ခြဲမႈႏွင့္ ေခါင္းေဆာင္မႈ ဘာသာရပ္မ်ား သင္ယူခဲ့သည့္ ေဟြ႔ပူကဲ ရြာခံတဦး ျဖစ္သူ မူဟြီ(Mu Hwit) က လူငယ္မ်ားအေနႏွင့္ လြတ္လပ္စြာ သြားလာလႈပ္ ရွားလိုၾကသည္ဟု ေျပာဆိုသည္။
“ဒီလိုယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ေနလာတာ အႏွစ္ ၂၀ ႏွီးပါးရွိ လာၿပီးလည္း က်မတို႔အတြက္ ဘာမွတိုးပြားမႈ မရွိဘူး” ဟု လည္း ၎က ေျပာသည္။
မူဟြီက ဆက္လက္ၿပီး“ဒီေၾကးကြင္းတပ္ထားရင္ ခရီးသြားခြင့္မရွိဘူး၊ က်မတို႔ေက်းရြာမွာေၾကးကြင္း ျဖဳတ္ထားတာ ၇ေယာက္ ေလာက္ရွိၿပီ၊ ဘာလို႔လဲ ဆို ရြာအျပင္ထြက္ၿပီးလြတ္လြတ္လပ္လပ္သြားခ်င္ တယ္၊ ပညာသင္ခ်င္တယ္၊ ရြာထဲမွာ ထိုင္္ၿပီး ရုိးရာ ထိန္းသိမ္းေနတဲ့လူေတြ ဟုတ္ခ်င္မွလည္းဟုတ္ လိမ့္မယ္၊ လူငယ္ေတြက လြတ္လပ္ခ်င္စိတ္ရွိတယ္” ဟု ေျပာသည္။
ထိုင္းႏိုင္ငံေျမာက္ပိုင္း မယ္ေဟာင္ေဆာင္ခရိုင္တြင္ ေနထိုင္ေသာ ေၾကးကြင္းစြပ္ ပေဒါင္မ်ားကို ကမၻာလွည့္ ခရီးသည္မ်ားက အထူးတဆန္းျဖစ္ၿပီး လာေရာက္ၾကည့္ရႈခဲ့ရာမွ စြဲေဆာင္မႈတခု ျဖစ္လာခဲ့သျဖင့္ အာဏာပိုင္မ်ားက ခရီးသြားမ်ားအား အခ ေၾကးေငြယူ၍ ယင္းပေဒါင္ရြာကို ၾကည့္႐ႈလည္ပတ္ေစခဲ့ၿပီး ပေဒါင္တိုင္းရင္းသား မ်ား၏ သြားလာေရးကိုလည္း အထူးတင္းက်ပ္ထားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
မူဟြီသည္ ေၾကးကြင္းျဖဳတ္စဥ္ မိဘမ်ားက အထူးတားျမစ္ျခင္းမရွိ္ေသာ္လည္း အဘြားျဖစ္သူက ျပန္တပ္ရန္ ဖိအားေပးေျပာဆိုမႈကို အတိုက္အခံျငင္းဆန္ ခဲ့ရေၾကာင္းေျပာျပသည္။
မူဟြီက အေဝးတေနရာသို႔ သြားေရာက္ကာဆက္လက္ပညာသင္ၾကားလိုေၾကာင္း၊ ပညာသင္ၾကားခြင့္မရွိဘဲ ရုိးရာယဥ္ေက်းမႈထိန္းသိမ္းၿပီးရြာထဲမွာေနလွ်င္ အနာဂတ္လွပႏိုင္မည္မဟုတ္ေၾကာင္းလည္း ေျပာသည္။
“ထိုင္းအာဏာပိုင္ေတြက သူတုိ႔သတ္မွတ္ထားတဲ့ရြာမွာ ေၾကးကြင္းစြပ္ထားတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြကို လစာေငြ ေထာက္ပံ့မယ္္၊ စားေသာက္စရိတ္ေပးမယ္ဆိုၿပီး ကတိေပးခဲ့တယ္၊ ေနာက္ေတာ့ တာဝန္ရွိသူေတြက မေထာက္ပံ့ေတာ့ဘူး၊ ႏိုင္ငံျခားခရီးသြားနည္းေတာ့ ဝင္ေငြနည္းပါးလာၿပီး မိသားစုအခက္အခဲျဖစ္လာတယ္၊ ဒါေၾကာင့္လူငယ္ေတြက သူတို႔ ေၾကးကြင္းျဖဳတ္ၿပီး အေဝးထြက္ဖို႔စဥ္းစားလာၾကတယ္”ဟုကရင္နီယဥ္ေက်းမႈ ႀကီးၾကပ္ေရးေကာ္မတီ အဖြဲ႔ဝင္တဦးျဖစ္သည့္ ေတာ္ရယ္ (Thaw Reh ) ကေျပာသည္
တခ်ိဳ႕ ပေဒါင္တိုင္းရင္းသား အိမ္ေထာင္သည္မ်ားမွာမူ လက္ရွိ၎တို႔ ေနထိုင္ေနရေသာ ဘဝကိုေက်နပ္ၿပီး ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ ဆက္လက္ေနထိုင္ လိုၾကေၾကာင္းလည္းသိရသည္။
ေၾကးကြင္းစြပ္ ပေဒါင္လူမ်ိဳးမ်ားသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္းရွိ ကယားျပည္နယ္ (ကရင္နီ) ဒီေမာဆိုး ၿမိဳ႕နယ္မ်ား ႏွင့္ ရွမ္းျပည္ ေတာင္ပိုင္း ဖယ္ခံုၿမိဳ႕နယ္တို႔တြင္ အေျခခ်ေနထိုင္ရာမွ လြန္ခဲ့သည့္ အႏွစ္ (၂၀) အတြင္း ျမန္မာ စစ္တပ္မ်ား၏ အဓမၼေရႊ႕ေျပာင္းခိုင္းမႈ၊ ထိုးစစ္ဆင္မႈေၾကာင့္ ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္သို႔ ထြက္ေျပးခုိလႈံခဲ့ၾက သည္။
ေၾကးကြင္းမ်ားကို ပေဒါင္အမ်ိဳးသမီးမ်ားက ၆ ႏွစ္အရြယ္မွစၿပီး အသက္ႀကီးသည္အထိ ေၾကးကြင္း၂၆ ကြင္း အထိပင္ ဝတ္ဆင္ေၾကာင္း သိရသည္။ ေၾကးကြင္းကို ဘိုးဘြားအစဥ္အဆက္က တပ္ခဲ့ၾကၿပီး ကိုယ့္လူမ်ိဳး ထူးျခားေစရန္ဟူေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္တပ္ဆင္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းလည္း သိရသည္။
ယခုႏွစ္ဆန္းပိုင္းက ယင္းပေဒါင္းလူမ်ိဳးမ်ားအား ကေနဒါ၊ နယူးဇီလန္ႏွင့္ ဖင္လန္ႏိုင္ငံမ်ားမွ အေျခခ် ေနထိုင္ခြင့္ ေပးခဲ့ ေသာ္လည္း ေဒသအာဏာပိုင္မ်ားက ခြင့္ျပဳရန္ ျငင္းဆုိခဲ့သည္။
ထိုင္းႏိုင္ငံ ေျမာက္ပိုင္း မယ္ေဟာင္ေဆာင္ခရုိင္တြင္ ယင္း လည္ပင္းရွည္ ပေဒါင္မ်ားသည္ ေဟြ႔စူေထာက္၊ ေဟြ႔ပူကဲ၊ ႏိုင္ဆြိဳင္ စသည့္ ႐ြာ ၃ ရြာ တို႔တြင္ ေနထိုင္လ်က္ရွိၿပီး လူဦးေရ ၅၀၀ ေက်ာ္ရွိခဲ့ရာမွ ယခုအခါ တတိယ ႏိုင္ငံသုိ႔ ထြက္ႏိုင္ရန္ အတြက္ လူဦးေရ တဝက္ခန္႔မွာ ကရင္နီဒုကၡသည္ စခန္းသို႔ေရႊ႕ေျပာင္း သြားသျဖင့္ လူဦးေရ ၂၅၀ ခန္႔ သာ က်န္ရွိသည္ဟုသိရသည္။
| < Prev | Next > |
|---|
