အမ်ား လက္ခံထားသည့္ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသား ၂၀၀၀ ခန္႔ရွိသည္ ဆုိျခင္းကိုမူ အစိုးရက မဟုတ္မွန္ေၾကာင္း ျငင္းဆုိသည္။
ထုိင္းႏို္င္ငံ အေျခစိုက္ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား ကူညီေစာင့္ေရွာက္ေရးအသင္း (AAPP) ၏ တြဲဖက္အတြင္းေရးမႉး ကိုဘိုၾကည္က အစိုးရသည္ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသား အမ်ားစုကို ရာဇ၀တ္ပုဒ္မမ်ားတပ္၍ ဖမ္းဆီး ထားျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသား အေရအတြက္ နည္းေနရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ ထိုသို႔ ဖမ္းဆီးျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာသည္။
“က်ေနာ္တုိ႔မွာ အခုရွိတဲ့စာရင္းက ၁၉၉၈ ဦးရွိတယ္။ ဒီစာရင္းက လက္လွမ္းမီသေလာက္ ႀကိဳးစား ျပဳစုထားတဲ့ စာရင္းပါ။လက္လွမ္း မမီတဲ့သူေတြလည္း ရွိေနမွာပါ။ ေနာက္ထပ္ အေသးစိပ္ က်ေနာ္တုိ႔ ထပ္ထုတ္ျပန္ဖုိ႔ ရွိတယ္” ဟု ၎ကဆိုသည္။
၁၉၈၀ ျပည့္ႏွစ္ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ ေပးခဲ့စဥ္ ႏို္င္ငံေရးအရ ဖမ္းဆီးထားသူမ်ားကိစၥ ကြဲကြဲျပားျပား ျဖစ္ေစရန္ ႏုိင္ငံေရး တက္ႂကြ လႈပ္ရွားသူမ်ားက ႏို္င္ငံေတာ္ေကာင္စီသို႔ တင္ျပေမးျမန္းခဲ့ရာ ႏို္င္ငံေရးပုဒ္မျဖင့္ ဖမ္းဆီးထားသူမ်ားကို တရား၀င္ ထုတ္ျပန္ခဲ့ေၾကာင္း၊ ၎တုိ႔မွာ ပုဒ္မ ၅၊ မတရားသင္းဆုိင္ရာ ပုဒ္မ ၁၇၊ ႏိုင္ငံေတာ္ ပုန္ကန္မႈဆုိင္ရာ ပုဒ္မ ၁၂၂ မွ ၁၃၀ စသည္တုိ႔ ျဖစ္ေၾကာင္း ကိုဘိုၾကည္က ေျပာသည္။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕က ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေဟာင္း တဦးက “ဥပမာ - ဒလက အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ (NLD) လူငယ္ ကိုေနလင္းဦး ဆုိရင္ ဒီမိုကေရစီေန႔က ၿငိမ္းခ်မ္းေရး သ၀ဏ္လႊာဖတ္တာကို မူးယစ္ရမ္းကားမႈနဲ႔ ဖမ္းတယ္၊ ေနာက္ေတာ့ ေညာင္တုန္းက ကုိထြန္းထြန္းဆုိရင္ စိတၱဇေဆးရံုပို႔ၿပီး စိတ္ေ၀ဒနာသည္ ပံုစံနဲ႔ ဖမ္းတယ္။ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြကို အဲဒီလို ပံုဖ်က္တာမ်ိဳးေတြ အမ်ားႀကီး ရွိတယ္” ဟု ဆုိသည္။
မၾကာေသးခင္က ျမန္မာႏုိင္ငံကို လာေရာက္ခဲ့သည့္ ကုလသမဂၢ လူ႔အခြင့္အေရး စံုစမ္းစစ္ေဆးေရးမႉး မစၥတာ ေသာမတ္ အုိေဟး ကင္တာနားက ျမန္မာအစုိးရအား ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား ၂၀၀၀ ေက်ာ္ကို အျမန္ဆံုးျပန္လႊတ္ေပးရန္ ေျပာဆုိရာ မစၥတာ ကင္တာနား ဆုိလုိသည့္ အေရအတြက္မဟုတ္ေၾကာင္း၊ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသား အနည္းငယ္မွ်သာရွိၿပီး တည္ဆဲဥပေဒ ခ်ိဳးေဖာက္သူ မ်ားသာရွိေၾကာင္း ျမန္မာအစုိးရဘက္က ေျပာဆုိခဲ့သည္။
ယခုေနာက္ပုိင္းတြင္လည္း အီလက္ထရြန္းနစ္ အက္ဥပေဒ ပုဒ္မ်ားျဖင့္ ဖမ္းဆီး ေထာင္ခ်မႈမ်ား ရွိေၾကာင္း၊ မၾကာမီက ေသြးလွဴဒါန္းေရးအတြက္ ကူညီေပးသူ ဗုိလ္ႀကီးေဟာင္း ေနမ်ိဳးဇင္ကုိ အဆုိပါ ပုဒ္မ ျဖင့္ ေထာင္ဒဏ္ ၁၀ ႏွစ္ အျပစ္ေပး အေရး ယူခဲ့ေၾကာင္း၊ အက်ဥ္းေထာင္၊ ရဲဘက္စခန္းမ်ားတြင္ ဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္ ခံထားရသည့္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားစာရင္း ျပဳစု ရာတြင္လည္း အဖက္ဖက္မွ ပိတ္ဆုိ႔ထားမႈမ်ားေၾကာင့္ AAPP အေနျဖင့္ အလြန္ခက္ခဲေၾကာင္း ကိုဘိုၾကည္က ဆုိသည္။
ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေဟာင္း တဦးကလည္း “သူတုိ႔က ဖမ္းတုန္းကလည္း လူမသိ သူမသိဖမ္းတယ္။ လြတ္လာရင္ေတာ့ ကိန္းဂဏန္း ထုတ္ေျပာၿပီးသာ အသားယူတာ၊ ဘယ္သူဘယ္၀ါ ဆုိတာလည္း ေျပာေလ့မရွိဘူး။ ေထာင္ေတြထဲမွာ ကလည္း ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြကို ကန္႔သတ္တာမ်ားေတာ့ စာရင္းလုပ္ရတာ အခက္အခဲရွိတယ္။ ေနာက္ၿပီး အေ၀းႀကီးေတြကို ေျပာင္းပစ္ေတာ့ မိသားစုက မသြားႏိုင္ဘူး။ အဆက္အသြယ္ျပတ္ေတာ့ ပိုဆုိးတယ္” ဟု ေျပာျပသည္။
ျမန္မာႏို္င္ငံတြင္ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ ၾကက္ေျခနီအဖြဲ႔ (ICRC) အေနျဖင့္ အက်ဥ္းေထာင္မ်ားသုိ႔ ၀င္ေရာက္ခြင့္ ရခဲ့စဥ္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားကို မွတ္ပံုတင္ခဲ့ၿပီး မိသားစုႏွင့္ ဆက္သြယ္ေဆာင္ရြက္ခြင့္မ်ား ေပးခဲ့ေၾကာင္း၊ ထုိစဥ္က တိုးတက္မႈ အနည္းငယ္ ရွိခဲ့ေသာ္လည္း အက်ဥ္းေထာင္မ်ားတြင္ အေရးအႀကီးဆံုးအခ်က္ ၃ ခ်က္ျဖစ္ေသာ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈ၊ အစာအာဟာရ ေကၽြးေမြးမႈ၊ ေနရာထုိင္ခင္းတို႔တြင္ တုိးတက္မႈမရွိေသးေၾကာင္း သူက ဆုိသည္။
ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား စာရင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္အထိ AAPP ေဖာ္ျပထားသည့္ စာရင္းႏွင့္ ICRC စာရင္းတုိ႔မွာ ကြာဟမႈမရွိခဲ့ေၾကာင္း၊ သို႔ရာတြင္ ICRC အက်ဥ္းေထာင္တြင္း ၀င္ခြင့္မရေတာ့သည့္ ေနာက္ပိုင္း AAPP အေနျဖင့္ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသား စာရင္းမ်ား ျပဳစုတင္ျပရာတြင္ ခ်ိန္ညိႇရန္ အတြက္ အခက္အခဲျဖစ္ခဲ့ေၾကာင္း ကိုဘုိၾကည္က ေျပာသည္။
“ICRC က ေထာင္တြင္း၀င္ခြင့္မရတဲ့ အခ်ိန္ကစၿပီး တခ်ိဳ႕ တုိးတက္မႈေတြကို တာ၀န္ခံ ေျပာမယ့္သူ မရွိေတာ့ဘူး။ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသား မိသားစုေတြ အေနနဲ႔ မီဒီယာအင္တာဗ်ဴးေတြက တဆင့္ သိလုိ႔ ျပဳစုတာမ်ိဳးလည္း လုပ္ရတယ္။ နီးစပ္ရာနဲ႔ ျပဳစုၾကရတယ္၊ အခက္အခဲေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ ဘယ္ႏွေယာက္ဖမ္းတယ္ဆုိတာ အစုိးရက အသိဆံုးပဲျဖစ္လိမ့္မယ္။ နယ္မွာ ဖမ္းသြားတာေတြဆုိ သိေတာင္ မသိလုိက္ရတာေတြရွိတယ္” ဟု သူက ဆုိသည္။
| < Prev | Next > |
|---|
