ေဟာခန္းထဲကို ဝင္လိုက္တာနဲ႔ ေနာက္ထပ္ထူးဆန္းတာတခု ထပ္ႀကံဳရပါတယ္။ ေဟာခန္းက ရွင္းေနၿပီးေတာ့ မီးေခ်ာင္းေတြကလည္း စတတ္တာ (starter) ျဖဳတ္ထားတာလား၊ မပါတာလားေတာ့မသိဘူး၊ ေမွာင္လိုက္၊ လင္းလိုက္ေတြ ျဖစ္ေနတယ္။ က်ေနာ္တို႔ အပတ္စဥ္က ေမာင္ေတြကလည္း အကုန္လံုးက တိုက္ပံု၊ ပုဆိုး၊ ဆံပင္ပံုစံကအစ တူေနေတာ့ ဘယ္သူမွန္း သိပ္မကြဲျပားဘူး။ ကိုယ့္နားက သူေလာက္ကိုပဲ ထင္ထင္ရွားရွားသိတယ္။ က်ေနာ္တို႔ေတြ ေမွာင္တလွည့္ လင္းတခ်ီျဖစ္ေနတဲ့ ေဟာခန္းက်ယ္ႀကီးထဲမွာ ေယာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႔ ရပ္ေနတုန္း စီနီယာဆိုတဲ့ ဗိုလ္ေလာင္းေတြ ဝင္လာၿပီး မေျပာမဆိုနဲ႔ အားလံုးကို “သမ” ပါေလေရာ။ ကိုယ္ေတြကလည္း ဘုမသိ ဘမသိနဲ႔ ခံရေတာ့တာေပါ့။ တခ်ိဳ႕ေမာင္ေတြကလည္း အားကနဲ၊ အြန္႔ကနဲပဲ။ က်ေနာ္လည္း အစပိုင္းတုန္းက ကိုယ့္ဆီဝင္လာတဲ့ လက္သီးခ်က္ေတြကို ခုခံဖို႔ႀကိဳးစားပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခုခံေလ၊ ပိုပင္ပန္းၿပီး ပိုနာေလ ျဖစ္တာေၾကာင့္ ဘယ္လိုမွ မတတ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ က်ေနာ္တို႔ကို ဝင္သမေနတဲ့သူေတြက က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ရင္ဘတ္၊ ဗိုက္၊ နံၾကားေတြကိုပဲ ထိုးၾကတယ္။ လည္ပင္းတို႔ မ်က္ႏွာတို႔ကိုေတာ့ မထိုးၾကပါဘူး၊ ေခ်ာ္ၿပီး ထိတာမ်ိဳးေတာ့ ရွိတာေပါ့။ မွိတ္တုတ္ မွိတ္တုတ္ မီးေရာင္ေအာက္မွာ ကိုယ့္ကို ဘယ္သူထိုးလို႔ ထိုးမွန္းလည္းမသိ၊ ေဘး ဘယ္ညာကို ၾကည့္မိျပန္ေတာ့လည္း မသဲမကြဲနဲ႔ ညည္းညဴသံေတြၾကားမွာ ေခြက်တဲ့သူေတြကိုလည္း တခ်က္ တခ်က္ ျမင္ရပါတယ္။
ထေျပးခ်င္စိတ္ေပၚေပမယ့္လည္း လက္သီးခ်က္ေတြကို ေရွာင္ေနရတာနဲ႔ပဲ ဘာမွမတတ္ႏိုင္၊ စစ္တကၠသိုလ္ကို လာတက္မိတာ မွားမ်ား မွားေနၿပီလားဆိုတဲ့ အေတြးေတြ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ သမေနတာ ဘယ္သူမွန္း မသိေပမယ့္လည္းပဲ လက္တုန္႔ျပန္ခ်င္တဲ့ စိတ္ေတြ စတဲ့ ခံစားခ်က္ေပါင္းစံုနဲ႔ တမိနစ္ကိုလည္း တကမာၻေလာက္အထင္နဲ႔ ျဖတ္သန္းလြန္ေျမာက္ခဲ့ရပါတယ္။
ေနာက္ရက္က်မွပဲ ေနာင္ေတာ္ စီနီယာဗိုလ္ေလာင္းမ်ားရဲ႕ ေျပာျပခ်က္အရ က်ေနာ္တို႔ကို သမတဲ့ပြဲကို Brain Wash (ဦးေႏွာက္ေဆးတာ) လို႔ ေခၚေၾကာင္း၊ အဲဒီလိုလုပ္မွပဲ အရပ္သားဘဝကေန စစ္သားဘဝကို ခ်က္ျခင္း ဘဝေျပာင္းလာတဲ့ ဗိုလ္ေလာင္းအသစ္ေတြကို သင္ၾကားရာမွာ ပိုၿပီးလြယ္ကူမွာျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း၊ ယခင္ႏွစ္ အပတ္စဥ္ေတြကတည္းက ႏွစ္တိုင္းျပဳလုပ္ခဲ့တာျဖစ္ေၾကာင္း က်ေနာ္တို႔ သိရပါတယ္။ စီနီယာ ဗိုလ္ေလာင္းမ်ားက ဂ်ဴနီယာေတြကို အုပ္ထိန္းမႈမွာလည္း အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ ရွိမယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း က်ေနာ္တို႔ကို ေျပာျပပါတယ္။
သူတို႔ရဲ႕ လက္ေတြ႔က်တဲ့နည္းက စီနီယာေတြ၊ သင္တန္းအရာရွိေတြ အုပ္ခ်ဳပ္၊ အမိန္႔ေပးရတာေတြကို အက်ိဳးျပဳတယ္လို႔ ေနာက္တရက္မွာပဲ က်ေနာ္သိလိုက္ရပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ပထမႏွစ္ ဗိုလ္ေလာင္းေတြအကုန္လံုး မ်က္ႏွာေသေတြနဲ႔ တခြန္းေမးရင္ တခြန္းပဲေျဖေတာ့တယ္။ ဟုတ္ပါတယ္၊ က်ေနာ္တို႔တေတြ “ဟုတ္” နဲ႔ “မဟုတ္” ကိုပဲ ေျပာခြင့္ရွိတဲ့ ပထမႏွစ္ ဗိုလ္ေလာင္းစစ္စစ္ေတြ ျဖစ္သြားၾကပါၿပီ။
ၿပီးခဲ့တဲ့ ဆယ္စုႏွစ္အတြင္းက ႏွစ္ေတြအထိ Brain Wash ဆိုတဲ့ အေလ့အထ ရွိပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းႏွစ္ ေတြမွာေတာ့ Brain Wash အျပင္၊ တရားမဝင္ အျပစ္ေပးတာေတြ၊ ထိုးႀကိတ္တာေတြကို ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး ကိုယ္တိုင္က အမိန္႔ခ်ၿပီး တားျမစ္ခဲ့ပါတယ္။
တရားမဝင္ အျပစ္ေပးမႈဆိုတာကေတာ့ စီနီယာ ဗိုလ္ေလာင္း သို႔မဟုတ္ တာဝန္က် ဗိုလ္ေလာင္းမ်ားက ဂ်ဴနီယာေတြကို တန္းေပါင္းစီကြင္းမွာ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ မိမိတို႔ အေဆာင္ေတြမွာျဖစ္ျဖစ္၊ တျခားေနရာမွာျဖစ္ျဖစ္ အျပစ္ေပးျခင္းကို တရားမဝင္ အျပစ္ေပးတယ္လို႔ သတ္မွတ္ပါတယ္။ အဲဒီလို တားျမစ္ေပမယ့္လည္းပဲ သင္တန္းအရာရွိေတြက ဗိုလ္ေလာင္းတိုင္းကို ကိုယ္တိုင္ လိုက္မၾကည့္ႏိုင္ေတာ့ တရားမဝင္ အျပစ္ေပးတာေတြ၊ ထိုးႀကိတ္တာေတြ အနည္းနဲ႔အမ်ား ရွိေနတုန္းပါပဲ။
ထိုးႀကိတ္တယ္ ဆိုတာကေတာ့ ရွင္းပါတယ္၊ ရင္ဘတ္ေတြ ဗိုက္ေတြကို ထိုးတာကိုပဲ ေခၚတာပါ။ အဲဒါကိုေတာ့ စစ္တကၠသိုလ္စကားနဲ႔ ေျပာမယ္ဆိုရင္ “ထန္းသီးေကြ်းတယ္” လို႔ ေခၚပါတယ္။ ဂ်ဴနီယာဗိုလ္ေလာင္းေတြ အမွားတခုခုလုပ္ၿပီး ေနာင္ေတာ္ ဗိုလ္ေလာင္းေတြက အျပစ္ေပးေတာ့မယ္ဆိုရင္ တခ်ိဳ႕ေသာ စီနီယာေတြကေတာ့ ေမးပါတယ္။ သူတို႔ခိုင္းတဲ့ အျပစ္ေပးနည္းေတြအတိုင္း လုပ္မလား၊ ဒါမွမဟုတ္ အထိုးပဲခံမလား ဆိုတာကိုေမးပါတယ္ (အၿမဲတမ္းေတာ့ မေမးပါ)။
အဲဒီလိုေမးလို႔ကေတာ့ ဗိုလ္ေလာင္းတခ်ိဳ႕ကေတာ့ အထိုးခံဖို႔ကိုပဲ ေ႐ြးခ်ယ္ၾကပါတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အထိုးခံရတာက တျခားနည္းလမ္းေတြနဲ႔ အျပစ္ေပးတာထက္စာရင္ အခ်ိန္ကိုပိုၿပီး ေခြ်တာလို႔ရပါတယ္။ အထိုးခံတယ္ဆိုရင္ အခ်ိန္က အမ်ားဆံုးကုန္မွ ၁၀ မိနစ္ ၁၅ မိနစ္။ တျခားအျပစ္ေပးနည္းေတြျဖစ္တဲ့ ဖားခုန္၊ လက္ေထာက္ေမွာက္၊ ဂြ်မ္းထိုး စတာေတြ လုိက္လုပ္မယ္ဆိုရင္ အနည္းဆံုး နာရီဝက္ပါပဲ။ ေလးငါး ဆယ္ခ်က္ ခုန္ၿပီးတာနဲ႔ စီနီယာဗိုလ္ေလာင္းေတြက တန္းျဖဳတ္ ေပးတာမဟုတ္ပါဘူး။ အႀကိမ္ေရေပါင္း ရာနဲ႔ ခ်ီရင္ခ်ီ၊ မဟုတ္ရင္ ေထာင္ဂဏန္းခ်ီၿပီး ခုန္ရ ျပဳရပါတယ္။
မွတ္မွတ္ရရ အျဖစ္အပ်က္ေလးတခုကေတာ့ တရက္မွာ က်ေနာ္တို႔ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကို တပ္မေတာ္ ေဆးတကၠသုိလ္ (မဂၤလာဒံု) က ခြင့္ျပန္ဗိုလ္ေလာင္းတေယာက္ ေရာက္လာပါတယ္ (တပ္မေတာ္ ေဆးတကၠသိုလ္ရဲ႕ ခြင့္ျပန္ကာလက စစ္တကၠသိုလ္ထက္ တလေလာက္ ေစာပါတယ္)။ သူေရာက္လာတာကလည္း ဧည့္ေတြ႔ေဆာင္ေတြကေနတဆင့္ ေရာက္လာတာ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ ဗိုလ္ေလာင္းေတြေနရတဲ့ ဘားတိုက္ ေတြၾကားထဲကို ေရာက္လာတာပါ။ သူ႔ပံုစံကလည္း လည္ကတံုး ရွပ္၊ တိုက္ပံု၊ ပုဆိုးနဲ႔ဆိုေတာ့ စကားမေျပာၾကည့္ရင္ က်ေနာ္တို႔ စစ္တကၠသိုလ္ ဗိုလ္ေလာင္းေတြအတိုင္းပါပဲ။ အဲဒီမွာ သူနဲ႔ က်ေနာ္နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ဆံုပါေလေရာ။ သူက ေမးတယ္ ဟိုဘက္က ဘားတိုက္ေတြၾကားထဲမွာ နံပတ္စဥ္ေတြကို ေထာင္ဂဏန္းခ်ီၿပီး ေရတြက္ေနတဲ့အသံၾကားတယ္၊ ဘာအသံလဲ ဆိုၿပီးေမးတာပါ။ ၿပီးေတာ့ ေရတြက္ေနၾကတာလည္း တေယာက္တည္းမဟုတ္ဘူး ဆိုတာကိုပါ ထည့္ေျပာတယ္။
စီနီယာဗိုလ္ေလာင္းေတြက ဂ်ဴနီယာေတြကို အျပစ္ေပးေနတာျဖစ္ေၾကာင္း၊ ၾကားရတဲ့အသံအရဆိုရင္ ဖားခုန္ခုန္ေနၾကတာ ျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔ သူ႔ကို ျပန္ေျပာျပပါတယ္။ အဲဒီမွာ သူက တပ္မေတာ္ ေဆးတကၠသိုလ္က ဗိုလ္ေလာင္း ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း၊ သူတို႔ေက်ာင္းမွာ ဖားခုန္ကို အႀကိမ္ေရေထာင္နဲ႔ခ်ီၿပီး ခုန္ရတယ္ဆိုတာ တခါမွ မၾကားဖူးေၾကာင္း၊ အဲလို ခုန္ရတဲ့အတြက္ ေျခေထာက္ေတြဘယ္လိုမွ မေနဘူးလား ဆိုတာေတြကို ျပန္ၿပီး ေမးခြန္းထုတ္ပါတယ္။ က်ေနာ္လည္း ဘာမွျပန္မေျဖေတာ့ဘဲ ကိုယ့္အိပ္ေဆာင္ရွိရာကိုပဲ ျပန္သြားခဲ့ပါတယ္။
ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးမွာ အျပစ္ေပးခံရတာေတြကို တေယာက္ေယာက္ကို ျပန္ေျပာျပမယ္ဆုိရင္ ေက်ာင္းစကားအရ “ပြတယ္” လို႔ ေျပာပါတယ္။ အဲဒီလို ပြတာကို ေနာင္ေတာ္ဗိုလ္ေလာင္းေတြ သိရင္လည္း ပြရေကာင္းလားဆိုၿပီး “အုပ္” (အျပစ္ေပး) ခံရပါေသးတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ တပ္မေတာ္ ေဆးတကၠသိုလ္နဲ႔ တပ္မေတာ္ နည္းပညာတကၠသိုလ္ ဆိုတာေတြ ရွိေနတဲ့အထဲမွာ စစ္တကၠသိုလ္ ဆိုတာကေတာ့ အျပစ္ေပးတာ အၾကမ္းဆံုးဆိုၿပီး နာမည္ႀကီးပါတယ္။ စစ္တကၠသိုလ္မွာ အေနာ္ရထာ၊ ဘုရင့္ေနာင္နဲ႔ ေအာင္ေဇယ် ဆိုတဲ့ ဗိုလ္ေလာင္းတပ္ရင္း သံုးရင္းခြဲထားပါတယ္။ ဗိုလ္ေလာင္း အပတ္စဥ္ တခုကို အၾကမ္းဖ်င္း အေယာက္ ၂ ေထာင္ခန္႔နဲ႔ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း “ေနာင္တေခတ္ရဲ႕ ေအာင္စစ္သည္” ဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြကို ေမြးထုတ္ေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။
| < Prev | Next > |
|---|
