လိုခ်င္တာ ဒီမိုကေရစီ၊ ေရြးေကာက္ပြဲမဟုတ္

Saturday, 06 November 2010 20:54 ျမန္မာျပည္မွေပးစာ
Print
နအဖသည္ လူထုကလိုလား တမ္းတေနေသာ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံေတာ္သစ္ တည္ေဆာက္ရန္ အတြက္ဟုဆိုကာ ၁၉၉၆ ခုႏွစ္က ရပ္ဆိုင္းထားခဲ့ေသာ အမ်ိဳးသားညီလာခံ ျပန္လည္ စတင္ႏိုင္ေရး အတြက္ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လတြင္ လမ္းျပေျမပံု ၇ ခ်က္ကို ထုတ္ျပန္ေၾကညာခဲ့သည္။

Burmese-people-look-at-campaign-poster-of-candidate-at-downtownလမ္းျပေျမပံု၏ ပထမအခ်က္ျဖစ္သည့္ ရပ္ဆိုင္းထားခဲ့ေသာ အမ်ဳိးသားညီလာခံကို ၂၀၀၄ ခုႏွစ္ ေမလ ၁၇ ရက္ေန႔တြင္ ေမွာ္ဘီၿမိဳ႕နယ္ ေညာင္ႏွစ္ပင္စခန္း၌ ျပန္လည္က်င္းပခဲ့သည္။ ထိုညီလာခံသို႔ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲအႏိုင္ရ အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဴပ္ (NLD) ႏွင့္ လူထုကိုယ္စားလွယ္မ်ား တက္ေရာက္ျခင္းမရွိေပ။

နအဖမွ စိတ္ႀကိဳက္ေရြးခ်ယ္ထားေသာ ကုိယ္စားလွယ္မ်ားျဖင့္သာ က်င္းပခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ညီလာခံတြင္ တိုင္းရင္းသား အခြင့္အေရးမ်ားႏွင့္ ပက္သက္ၿပီး အပစ္အခတ္ ရပ္စဲထားေသား တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႔အစည္း တခ်ဳိ႕၏ တင္ျပခ်က္မ်ားကိုလည္း မ်က္ကြယ္ ျပဳခဲ့သည္။ ကုလသမဂၢ အပါအ၀င္ ႏိုင္ငံတကာမိသားစုမ်ားကလည္း ညီလာခံ မစတင္ခင္ကပင္ အင္အားစုအားလံုး ပါ၀င္ႏိုင္ေရးအတြက္ အဘက္ဘက္က ႀကိဳးစားေဆာင္ရြက္ခဲ့ေသာ္လည္း နအဖက ထိုကမ္းလွမ္းခ်က္မ်ားကို မ်က္ကြယ္ျပဳ ဇြတ္ဆန္႔က်င္ကာ ေခါင္းမာမာျဖင့္ က်င္းပခဲ့သည္။

ျပည္ပရွိ အတိုက္အခံအင္အားစုမ်ားသည္ နအဖ၏ လမ္းျပေျမပံု ၇ ခ်က္ ထြက္ေပၚလာၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ လမ္းျပေျမပံုပါ အဆင့္တိုင္းအား ဆန္႔က်င္တိုက္ ဖ်က္သြားမည္ဆိုသည့္ ေၾကညာခ်က္မ်ားထုတ္ကာ သႏၷိ႒ာန္ခ်ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ႏိုင္ငံေရးအရ အားေကာင္းခဲ့ေသာ္လည္း လက္ေတြ႔မွာမူ ထင္သေလာက္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ခဲ့ျခင္းမရွိေပ။ ထို႔အတူ ျပည္တြင္းရွိ NLD အပါအ၀င္ တိုင္းရင္းသားအင္အားစုမ်ားကလည္း နအဖ၏ အမ်ဳိးသားညီလာခံ ရပ္တန္႔သြားေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ျခင္း မရွိေပ။ ေျပာရမည္ဆိုလွ်င္ အတိုက္အခံအင္အားစုမ်ား၏ အားနည္းခ်က္ျဖစ္သည့္ စုစည္းႏိုင္မႈအားနည္းျခင္း၊ ခိုင္မာသည့္ ေခါင္းေဆာင္မႈမရွိျခင္း (Strong Leadership)၊ တခုလံုးထက္ တဖြဲ႔ခ်င္း၏ အက်ဳိးကိုသာ ဦးစားေပေဆာင္ရြက္ျခင္း စသည့္ အခ်က္မ်ားေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

နအဖသည္ အမ်ဳိးသာညီလာခံကုိ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ၃ ရက္ေန႔တြင္ အဆံုးသတ္ခဲ့ၿပီး စစ္အာဏာရွင္စနစ္ အသြင္ကူးေျပာင္းေရး ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒ မူၾကမ္းကို ေရးဆြဲခဲ့သည္။ ၎ေနာက္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၉ ရက္ေန႔ ရက္စြဲျဖင့္ ထိုမူၾကမ္းအား အတည္ျပဳႏိုင္ေရးအတြက္ လူထုဆႏၵခံယူပြဲကို ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ေမလ ၁၀ ရက္ေန႔တြင္ က်င္းပမည္ဟု ထုတ္ျပန္ခဲ့သည္။

နာဂစ္မုန္တိုင္းဒဏ္ေၾကာင့္ ေသဆံုးသြားခဲ့သူမ်ားႏွင့္ အသက္ရွင္ က်န္ရစ္ခဲ့သူမ်ားအတြက္ ျပန္လည္ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားအား အမ်ဳိးသားေရးလုပ္ငန္းအျဖစ္ သတ္မွတ္ၿပီး ခ်က္ခ်င္းေဆာင္ရြက္ရမည့္ အခ်ိန္တြင္ ၎တို႔ အာဏာတည္ၿမဲေရးအတြက္ မရွိမျဖစ္ လိုအပ္ေသာ ဖဲြ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ မူၾကမ္း အတည္ျပဳႏိုင္ေရးအတြက္ လံုးလစိုက္ထုတ္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ၾကသည္။ ၎တို႔၏ ႀကိဳတင္အကြက္ခ် အဓမၼ စီစဥ္ထားမႈမ်ားေအာက္တြင္ လူထုေထာက္ခံမႈ ၉၂.၄၈ ရာခုိင္ႏႈန္း ရရွိခဲ့သည္ဟု ကမာၻကို ထုတ္ျပန္ေၾကညာခဲ့သည္။

နအဖ၏ ဒီမိုကေရစီ အသြင္ကူေျပာင္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္ကို ေလ့လာၾကည့္သည့္အခါ ဒီမိုကေရစီ၏ အေျခခံက်သည့္ အခ်က္ျဖစ္သည့္ အင္အားစုအားလံုး ပါ၀င္ႏိုင္ေရးဆိုသည့္အခ်က္ကို ဆန္႔က်င္သည့္ ေဆာင္ရြက္မႈမ်ားကိုသာ ေတြ႔ရသည္။ ထိုအခ်က္သည္ တကယ္တမ္း ဒီမိုကေရစီ အသြင္ကူေျပာင္းေရးကို ဦးတည္ေနသည္လားဆိုသည္မွာ သံသယျဖစ္စရာမလိုေပ။ NLD ႏွင့္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားျပဳေကာ္မီတီက ေရြးေကာက္ပြဲကိုဆန္႔က်င္ထားသည္။

ယခု ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲႏွင့္ ပတ္သက္၍ ျပည္တြင္းျပည္ပရွိ အတိုက္အခံအင္အားစုမ်ား အၾကားတြင္ သေဘာထားကြဲလြဲမႈမ်ား ရွိခဲ့သည္ အထူးသျဖင့္ ျပည္တြင္းအင္အားစုမ်ားအၾကားတြင္ ျဖစ္သည္။ ႏွစ္ဖက္စလံုး၏ အျမင္ခ်ည္းကပ္မႈမ်ားသည္ သူ႔အယူအဆႏွင့္သူ ခုိင္မာေၾကာင္း ယူဆနုိင္ပါသည္။ ေသခ်ာသည္မွာ အတိုက္အခံ အင္အားစုမ်ားအေနျဖင့္ အမ်ဳိးသားလႊတ္ေတာ္ (သို႔) ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္တြင္ ဥပေဒျပဳႏိုင္ေရးအတြက္ လံုေလာက္ေသာ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေနရာ ရရွိႏိုင္မည္ မဟုတ္ေပ။ အကယ္၍ လံုေလာက္သည့္ ကိုယ္စားလွယ္ဦးေရ ရရွိသည္ဆိုဦး၊ အတည္ျပဳႏိုင္ေရး အတြက္ ၇၅ ရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္ ရရွိရန္လိုအပ္သည္။ ျပည္ေတာင္စုလႊတ္ေတာ္ကို အရပ္သား ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ ၇၅ ရာခိုင္ႏႈန္းႏွင့္ စစ္တပ္မွ ၂၅ ရာခိုင္ႏႈန္းျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းထားျခင္း ျဖစ္သည္။

ထိုေၾကာင့္ ၇၅ ရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္ရန္အတြက္ဆိုလွ်င္ က်န္ရွိေနသည့္ စစ္တပ္အင္အားျဖစ္သည့္ ၂၅ ရာခိုင္ႏႈန္းထဲမွ ၁ ရာခိုင္ႏႈန္းရရန္မွာ လြယ္ကူေသာကိစၥ မဟုတ္ေပ။ အထက္ပါအခ်က္မ်ားေၾကာင့္ မိမိတို႔အေနျဖင့္ ျပဳျပင္လိုေသာ ဥပေဒ၊ ေဆြးေႏြးလိုေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို မည္သို႔မွ် ေဆြးေႏြးခြင့္ ရရွိႏိုင္မည္မဟုတ္ေပ။ သို႔ေသာ္လည္း လူထုႏွင့္ တိုင္းျပည္အတြက္ မိမိတို႔၏ အျမင္အယူအဆမ်ားကို အျခားသူမ်ားသိရွိေအာင္ တင္ျပႏိုင္ေသာ အခြင့္အေရးသာ ရရွိမည္ျဖစ္သည္။

ယခုဆိုလွ်င္ ေရြးေကာက္ပြဲကာလ နီးလာေလ ျပႆနာ မ်ားလာေလျဖစ္ေနသည္။ ေအာက္တိုဘာလ ၂၂ ရက္ေန႔က တနာရီလွ်င္ မိုင္ ၁၂၀ ႏႈန္းရွိေသာ ဂီရိဆိုက္ကလုန္းမုန္တိုင္း ရခိုင္ျပည္နယ္အတြင္းသို႔ ၀င္ေရာက္တိုက္ခိုက္ခဲ့ရာ ေက်ာက္ျဖဴ၊စစ္ေတြ၊ ေျမပံုၿမိဳ႕မ်ားတြင္ ပ်က္ဆီးဆံုး႐ံႈးမႈ အမ်ားဆံုးရွိခဲ့သည္။ လူဦး ၇၀၇၉၅ ဦး အိုးအိမ္မဲ့ျဖစ္ခဲ့ရၿပီး လူဦးေရ ၁၇၅၀၀၀ ေက်ာ္ မုန္တိုင္းဒဏ္ေၾကာင့္ အစားအစာ၊ ေသာက္သံုေရ မလံုေလာက္မႈ အခက္အခဲတို႔ႏွင့္ ရင္ဆိုင္ေနရခ်ိန္တြင္ ထိုသူမ်ားအတြက္ ကယ္ဆယ္ေစာင့္ေရွာက္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားကို အလ်င္အျမန္ေဆာင္ရြက္ရမည့္အစား လ်စ္လ်ဴ႐ႈကာ မိမိတို႔အာဏာရရွိေရးအတြက္ မဲဆြယ္ႀကိဳးစားေနမႈမ်ားကိုသာ ေတြ႔ေနရသည္။

ေနျပည္ေတာ္တြင္လည္း ယူနီေဖာင္းခြ်တ္ခိုင္းမႈေၾကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားအခ်င္းခ်င္း မယံုသကၤာျဖစ္ကာ လံုၿခံဳေရးတင္းၾကပ္မႈမ်ား ရွိေနသည္ဟု ၾကားေနရပါသည္။ လူထုအတြင္းတြင္လည္း ေရြးေကာက္ပြဲနီးလာသည့္တိုင္ေအာင္ မည္သည့္ပါတီ၊ မည္သည့္ပုဂၢဳိလ္ကို ဘယ္လိုေရြးခ်ယ္မဲေပးရမည္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မသိဘဲ ဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္လ်က္ရွိပါသည္။ ေသခ်ာသည္မွာ ဌာနဆိုင္ရာမ်ားတြင္လည္းေကာင္း၊ စစ္တပ္ႏွင့္ ရဲတို႔ အတြင္းတြင္လည္းေကာင္း ႀကံ့ဖြံ႔ပါတီကိုသာ မဲေပးရမည္ဟု တရား၀င္ေျပာဆိုမႈမ်ား ရွိေနသည္။

ထို႔အျပင္ တိုင္းေဒသႀကီးမ်ားႏွင့္ ျပည္နယ္မ်ားတြင္ တာ၀န္ယူမည့္ အႀကီးအကဲမ်ား၏ အမည္မ်ားလည္း ထြက္ေနၿပီျဖစ္သည္။ ဤသည္ကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ႀကိဳတင္စီစဥ္ထားၿပီးျဖစ္သည္ ဆိုသည္မွာ ရွင္းေနၿပီျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေရြးေကာက္ပြဲဆိုသည္မွာ ဘာလဲ၊ အဓိပၸာယ္ရွိပါဦးမည္လား။ ေအာက္တိုဘာလ ၂၈ ရက္ေန႔က ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ဗဟန္းရွိ ၎တို႔႐ံုးတြင္ ပထမဆံုးက်င္းပေသာ ျပည္ေထာင္စု ႀကံ့ခိုင္ေရးႏွင့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးပါတီ (ႀကံ့ဖြံ႔ပါတီ) ၏ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲတြင္ “ေရြးေကာက္ပြဲအၿပီး ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ေခၚခ်ိန္အထိ လက္ရွိစစ္အစိုးရမွ ဆက္လက္အုပ္ခ်ဴပ္သြားမည္ဟု လယ္ယာစုိက္ပ်ဳိးေရးႏွင့္ ဆည္ေျမာင္း၀န္ႀကီး ဦးေဌးဦးက” ၎တို႔ႏွင့္ မသက္ဆိုင္ေသာ အေၾကာင္းအရာကို ထည့္သြင္းေျပာသြားခဲ့သည္။

ယခုဆိုရင္ ေရြးေကာက္ပြဲရက္ေရာက္ရန္ ၂ ရက္သာ လုိေတာ့သည့္ အခ်ိန္တြင္ ၎တို႔၏ သြင္ျပင္လကၡဏာက ပိုမိုထင္ရွားလာေလ ျဖစ္ေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးျပႆနာကို ေရြးေကာက္ပြဲက်င္းပ႐ံုနွင့္ ေျပလည္သြားၿပီေလာ၊ ေရြးေကာက္ပြဲသည္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးအတြက္ အေျဖေလာဆိုသည္ကေတာ့ စဥ္းစားစရာ ေမးခြန္းျဖစ္ေနေၾကာင္း တင္ျပအပ္ပါသည္။