ဧရာဝတီ

အိႏၵိယႏိုင္ငံ ဂ်န္တားမန္တား ပန္းၿခံေထာင့္တေနရာမွာ အိႏၵိယ ႏိုင္ငံေရာက္ ျမန္မာ့ ဒီမိုကေရစီ အင္အားစုေတြနဲ႔ ျမန္မာ အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႕ အမ်ိဳးသမီး အခြင့္အေရးအေပၚ အေလးထားဖို႔၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အပါအ၀င္ အမ်ိဳးသမီး ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြကို လႊတ္ေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုသံေတြ ပ်ံ႕လြင့္ေနပါတယ္။

အိႏၵိယ အနယ္နယ္ အရပ္ရပ္က အမ်ိဳးသမီး ၂ ေသာင္းေက်ာ္တို႔ဟာ အမ်ိဳးသမီး အခြင့္အေရးေတြအတြက္ စီတန္း လမ္းေလွ်ာက္ပြဲ တခု လုပ္ေနၾကပါတယ္။

ကမၻာတ၀န္းက အမ်ိဳးသမီးေတြဟာ တန္းတူ အခြင့္အေရးရရွိဖို႔၊ အမ်ိဳးသမီးထုအေပၚ ႏိုင္ငံေရး၊ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရးနဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈ ထံုးတမ္း စဥ္လာေတြအရ ဖိႏွိပ္မႈေတြပေပ်ာက္ဖို႔အတြက္ ႏိုင္ငံတကာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားေန႔ကို သတ္မွတ္ လႈပ္ရွားလာၾကတာ မတ္လ ၈ ရက္ေန႔မွာ ႏွစ္ေပါင္း ၁၀၀ ျပည့္ခဲ့ပါၿပီ။

အျဖဴေရာင္ ၀တ္စံုေတြ ၀တ္ထားတဲ့ ေက်ာင္းသူေလးေတြဟာ ဒီႏွစ္ ႏိုင္ငံတကာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားေန႔ရဲ႕ ေဆာင္ပုဒ္ျဖစ္တဲ့ Equal rights, equal opportunities: Progress for all ဆိုတဲ့ စာတမ္းပါတဲ့ အလံနီေတြကို ကိုင္ေဆာင္ရင္း အမ်ိဳးသမီးေတြကို ေလးစားဖို႔၊ အမ်ိဳးသမီးေတြကို အၾကမ္းဖက္မႈ၊ လစ္လ်ဴ႐ႈမႈေတြကို ရပ္တန္းကရပ္ဖို႔ ဆိုတဲ့ ေႂကြးေၾကာ္သံေတြကို ဟင္ဒီဘာသာနဲ႔ ေအာ္ဟစ္ေနၾကပါတယ္။

သူတို႔ရဲ႕ ေနာက္မွာေတာ့ ဆိုင္းဘုတ္ေတြ၊ အလံေတြ ကိုင္ထားတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြ၊ လက္တြဲျပီး စီတန္းေလွ်ာက္လာေနတဲ့ အမ်ိဳးသမီးၾကီးေတြကို ေတြ႔ရပါတယ္။

ျမန္မာ အမ်ိဳးသမီးေတြ ကိုင္ေဆာင္ထားတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ဓာတ္ပံုကို ျမင္ေတာ့ “အခုခ်ိန္ထိ သူ မလြတ္ေသးဘူးလား” လို႔ အမ်ိဳးသမီး ဓာတ္ပံု ပညာရွင္ တဦးျဖစ္သူ Sarvesh က ေမးပါတယ္။

“အမ်ိဳးသမီးတေယာက္ကုိ ေသနတ္ေတြနဲ႔ စစ္ဗိုလ္ အမ်ိဳးသားေတြက ဘာလို႔ ဒီေလာက္ေတာင္ ေၾကာက္ေနၾကလဲ။ ဘာလို႔ အခုထိ လႊတ္မေပးေသးတာလဲဆိုတာ အံ့ၾသမိတယ္။ သူ႔ကို ဒီလိုလုပ္ထားတာ မတရားဘူး။ သူအျမန္ဆံုး လြတ္ေျမာက္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းပါတယ္” လို႔ သူက ဆက္ေျပာပါတယ္။

လမ္းေလွ်ာက္ပြဲမွာ ပါတဲ့ အိႏၵိယ အမ်ိဳးသမီးတခ်ိဳ႕ဟာ ျမန္မာ အမ်ိဳးသမီးေတြ ဟစ္ေအာ္ေနတဲ့ ေႂကြးေၾကာ္သံေတြကို သံေယာင္လိုက္ ေအာ္ေနၾကတာကိုလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။ အမ်ိဳးသမီး အခြင့္အေရးအတြက္ ေျပာဆိုေနတယ္လို႔ သိသြားၾကေတာ့ သူတို႔လိုပဲ တန္းတူ အခြင့္အေရး မရၾကတ့ဲ ႏိုင္ငံတကာက အမ်ိဳးသမီးေတြ၊ ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ အက်ဥ္းက်ေနတဲ့ အမ်ိဳး သမီးေတြအတြက္ လူမႈအဖြဲ႔အစည္း အသီးသီးက ၀ိုင္း၀န္းကူညီလုပ္ေဆာင္ၾကေစခ်င္တယ္လို႔ ဆိုၾကပါတယ္။

လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ ၁၀၀ ေက်ာ္က အေမရိကန္ႏိုင္ငံ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕ အထည္ခ်ဳပ္စက္႐ံုတရံုက အမ်ိဳးသမီးေတြဟာ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္ အမ်ိဳးသားေတြရတဲ့ လစာရဲ႕ ထက္၀က္ႏႈန္းပဲ ခံစားခြင့္ရွိသလို၊ လုပ္ငန္းခြင္မွာ ပင္ပန္းဆင္းရဲလြန္းတာေၾကာင့္ ေရာဂါေတြ ရၾကတာကို တင္ျပျပီး ပိုမို ေကာင္းမြန္တဲ့ လုပ္ငန္းခြင္နဲ႔ ရသင့္ရထိုက္တဲ့ အလုပ္သမားအခြင့္အေရးေတြ ေတာင္းဆိုရရွိခဲ့ၾကရာက ႏိုင္ငံတကာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားေန႔ အစျပဳ ျဖစ္ေပၚခဲ့ပါတယ္။

အလုပ္သမား အခြင့္အေရး၊ ဘူဇြာစနစ္ ဆန္႔က်င္ေရးနဲ႔ လူတန္းစားမွ်တေရး လႈပ္ရွားမႈေတြနဲ႔ စက္မႈေတာ္လွန္ေရးကာလ ၁၉၀၉ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၂၈ ရက္ေန႔မွာေတာ့ အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႕ အခြင့္အေရး၊ လြတ္လပ္ခြင့္၊ မဲေပးခြင့္ေတြအတြက္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ ဆိုရွယ္လစ္ပါတီက 'ႏိုင္ငံတကာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားေန႔' ဆိုၿပီး စတင္လိုက္ပါတယ္။

၁၉၁၀ ျပည့္ႏွစ္က ဒိန္းမတ္ႏိုင္ငံ ကိုပင္ေဟဂင္ျမိဳ႕မွာ လုပ္ခဲ့တဲ့ ပထမဆံုး ႏိုင္ငံတကာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားေန႔ ညီလာခံ မွာေတာ့ ဂ်ာမနီ၊ ဒိန္းမတ္၊ ၾသစေၾတးလ်၊ ဆြစ္ဇာလန္ စတဲ့ ႏိုင္ငံေတြကပါ ပါ၀င္လာၾကၿပီး အမ်ိဳးသမီးမ်ား တန္းတူ အခြင့္အေရး ရရွိေရး လႈပ္ရွားမႈအေနနဲ႔ ႏွစ္စဥ္ ေႏြဦးကာလျဖစ္တဲ့ မတ္လဆန္းမွာ ႏိုင္ငံတကာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားေန႔ က်င္းပဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။

ပထမ ကမၻာစစ္မီး ေတာက္ေလာက္စျပဳေနတဲ့ ၁၉၁၃ ခုႏွစ္ မတ္လ ၈ ရက္ေန႔မွာေတာ့ ဥေရာပႏိုင္ငံေတြက အမ်ိဳးသမီးေတြဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ စုေပါင္းလမ္းေလွ်ာက္ပြဲတခု ျပဳလုပ္ခဲ့ျပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ အဲဒီေန႔ကို ႏိုင္ငံတကာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားေန႔ဆိုျပီး သတ္သတ္မွတ္မွတ္နဲ႔ ၁၉၂၀ ျပည့္ႏွစ္မ်ားအထိ က်င္းပခဲ့ၾကပါတယ္။

ဒုတိယ ကမၻာစစ္ကာလ အတြင္းမွာ ႏိုင္ငံတကာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားေန႔ဟာ ေမွးမွိန္ေနခဲ့ၿပီး အမ်ိဳးသမီးမ်ားက႑ ျမင့္မားလာတဲ့ ၁၉၆၀ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ျပန္လည္အသက္၀င္လာတာ ဒီေန႔ထိ တိုင္ပါပဲ။ ကမၻာ့ကုလသမဂၢ အဖြဲ႔ကေတာ့ ၁၉၇၅ ခုႏွစ္မွာမွ ႏိုင္ငံတကာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားေန႔ကို စတင္က်င္းပခဲ့ပါတယ္။

ႏိုင္ငံတကာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားေန႔ကို ႏိုင္ငံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ အားလပ္ရက္၊ ႐ံုးပိတ္ရက္အျဖစ္ သတ္မွတ္ထားျပီး ထူးခၽြန္အမ်ိဳးသမီးေတြကို ဂုဏ္ျပဳပြဲေတြ၊ အမ်ိဳးသမီးအခြင့္အေရးအတြက္ ပညာေပး၊ ေဟာေျပာပြဲေတြ လုပ္ၾကပါတယ္။

ဒီေန႔ကို က်င္းပရတဲ့ အႏွစ္သာရကေတာ့ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကို လူမႈ၀န္းက်င္မွာ ခြဲျခား ဆက္ဆံတာေတြ မလုပ္ဖို႔၊ အခြင့္အေရး တန္းတူေပးဖို႔၊ ေလးစားဖို႔ျဖစ္ေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ခင္ပြန္းသည္ေတြက ဇနီးျဖစ္သူကို၊ သားသမီးေတြက မိခင္ကို၊ တပည့္ေတြက ဆရာမေတြကို ပန္းေတြ၊ လက္ေဆာင္ကတ္ လွလွေလးေတြ ေပးအပ္တဲ့ ခ်စ္သူမ်ားေန႔ဆန္ဆန္ ဓေလ့ထံုးတမ္း ပြဲတခုအျဖစ္ ေျပာင္းလဲလာေနတယ္လို႔ ေ၀ဖန္ေရး သမားေတြက ဆိုပါတယ္။

သူတို႔ေတြ ဆိုၾကသလိုပါပဲ၊ တျခားႏိုင္ငံေတြမွာလို နယူးေဒလီျမိဳ႕ေပၚက တခ်ိဳ႕ေသာ နာမည္ၾကီး စတိုးဆိုင္ေတြ၊ Shopping Mall ေတြ၊ Shopping Center ေတြ၊ စားေသာက္ဆိုင္ေတြ၊ ႐ုပ္ရွင္႐ံုေတြကေန ႐ုပ္ရွင္ အခမဲ့ ၾကည့္႐ႈခြင့္၊ ေစ်း၀ယ္ခြင့္လက္မွတ္၊ ေစ်းေလွ်ာ့ေရာင္းတဲ့ေၾကာ္ျငာေတြ၊ အခမဲ့ မိတ္ကပ္လိမ္းျခယ္ေပးမယ္ဆိုတာေတြ၊ လာေရာက္စားေသာက္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြကို အခ်ိဳရည္ အခမဲ့ေသာက္သံုးခြင့္ေပးမယ္ စတာေတြနဲ႔ အမ်ိဳးသမီးေတြကို ဆြဲေဆာင္ေနတာ ေတြ႔ရပါတယ္။

အိႏၵိယတိုင္းရင္းသူ အမ်ိဳးသမီးငယ္ေတြကေတာ့ အမ်ိဳးသမီးမ်ားေန႔ တေန႔လံုး သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေလွ်ာက္လည္ ေနၾကတာ ေတြ႔ရပါတယ္။

“ဒီေန႔တေန႔လံုး သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေလွ်ာက္သြားဖို႔ရွိတယ္။ အမ်ိဳးသမီးေတြအတြက္ အခမဲ့ ဆိုေတာ့ ႐ုပ္ရွင္လည္း သြားၾကည့္ၾကမယ္။ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးေပါ့။ အမ်ိဳးသမီးေန႔ဆိုေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္ခြင့္ က်မတို႔မွာ ရွိတယ္ေလ” လို႔ အသက္ ၂၀ အရြယ္ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသူတေယာက္က ဧရာ၀တီကို ေျပာျပပါတယ္။

အိႏၵိယ ႏိုင္ငံဟာ အမ်ိဳးသမီး အမ်ားစု တန္းတူအခြင့္အေရး ရရွိေရးအတြက္ တိုက္ပြဲ၀င္ေနတာ ၾကာလွျပီျဖစ္ျပီး တိုးတက္မႈ နည္းပါးတဲ့အတြက္ လူငယ္ေတြအေနနဲ႔ အမ်ိဳးသမီးမ်ားအခြင့္အေရးအတြက္ အေလးထားသင့္တယ္လို႔ အိႏၵိယ အမ်ိဳးသမီးအမ်ားစုက ျမင္ၾကပါတယ္။

“တကယ္ေတာ့ ဒီေန႔ဟာ ေစ်း၀ယ္ထြက္ဖို႔၊ လက္ေဆာင္ရဖို႔ မဟုတ္ပါဘူး။ အိႏၵိယမွာ ဒီလိုေစ်း၀ယ္ႏိုင္တဲ့လူေတြဟာ လက္တဆုပ္စာ လူခ်မ္းသာေတြပါ။ ကိုယ္ပိုင္ဆံုးျဖတ္ခြင့္၊ ကိုယ္ပိုင္လြတ္လပ္ခြင့္ေတြ မရၾကတဲ့၊ ဖိႏွိပ္ညႇဥ္းပန္းခံေနရတဲ့ အမ်ားစုေသာ ဆင္းရဲတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြအတြက္ ဒီလူငယ္ေတြက စဥ္းစားေပးဖို႔လိုတယ္၊ ေျပာဖို႔လိုတယ္၊ ရပ္တည္ေပးဖို႔လိုတယ္” လို႔ Sarvesh က ဧရာ၀တီကို ေျပာျပပါတယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေတာ့ ဒီလို ကမၻာ့အမ်ိဳးသမီးမ်ားေန႔ အပါအ၀င္ အထိမ္းအမွတ္ အခမ္းအနားေတြကို လုပ္ခြင့္မရၾကပါဘူး။ ဒီလိုပဲ အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႕ အခန္းက႑နဲ႔ အမ်ိဳးသမီး အခြင့္အေရးေတြကိုလည္း ေဖာက္ဖ်က္ျခင္း ခံေနရတယ္လို႔ အမ်ိဳးသမီးမ်ား အဖြဲ႔ခ်ဳပ္၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ (WLB) က ဆိုပါတယ္။

နယူးေဒလီေရာက္ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးေတြနဲ႔ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီ အင္အားစု ၁၅၀ ေက်ာ္ကေတာ့ အမ်ိဳးသမီးေတြအပါအ၀င္ ဒီမိုကေရစီေရး လႈပ္ရွားသူေတြကို ဖိႏွိပ္ေနတဲ့၊ လူ႔အခြင့္အေရး၊ အမ်ိဳးသမီး အခြင့္အေရးေတြကို ခ်ိဳးေဖာက္ေနတဲ့ စစ္အစိုးရက ေရးဆြဲထားတဲ့ အေျခခံဥပေဒနဲ႔ စစ္အစိုးရက လုပ္မယ့္ ေရြးေကာက္ပြဲကို ဆန္႔က်င္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ရွိေနတဲ့ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသား ၂၀၀၀ ေက်ာ္မွာ လူ႔အခြင့္အေရး လႈပ္ရွားသူ မစုစုေႏြး အပါအ၀င္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသူ ၁၇၇ ေယာက္ ပါတယ္လို႔ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားမ်ား ေစာင့္ေရွာက္ေရး အဖြဲ႔ AAPP က ဆိုပါတယ္။

“အမ်ိဳးသမီး ႏိုင္ငံေရး လႈပ္ရွားသူေတြဟာ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေရးအတြက္ အေရးပါတယ္။ ဒီအမ်ိဳးသမီးေတြဟာ အနာဂတ္ ဗမာျပည္အတြက္ အင္အားျဖစ္တယ္။ သူတို႔ကို ေလးေလးစားစားဆက္ဆံဖို႔၊ ဖမ္းဆီးထားရာက ျပန္လႊတ္ေပးဖို႔ လိုတယ္” လို႔ AAPP အတြင္းေရးမႉး ကိုတိတ္ႏိုင္က ႏိုင္ငံတကာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားေန႔ ထုတ္ျပန္ေၾကညာခ်က္မွာ ဆိုထားပါတယ္။

ယမန္ေန႔က က်ေရာက္တဲ့ ႏိုင္ငံတကာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားေန႔အတြက္ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္ကေတာ့ “တူညီေသာ အခြင့္အေရး၊ တူညီေသာ အခြင့္အလမ္းျဖင့္ အားလံုးအတြက္ တိုးတက္ေစရမည္” ျဖစ္ပါတယ္။

ကမၻာ့ကုလသမဂၢ အေထြေထြ အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္မစၥတာ ဘန္ကီမြန္းရဲ႕ ႏိုင္ငံတကာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားေန႔ သ၀ဏ္လႊာမွာေတာ့ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး ျပႆနာေတြ ျဖစ္တိုင္းျဖစ္တိုင္း နစ္နာသူေတြ၊ ဆိုးက်ိဳး ခံစားရသူေတြထဲမွာ အမ်ိဳးသမီးေတြက အမ်ားစုျဖစ္လို႔ ႏိုင္ငံ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ လူ႔အခြင့္အေရး က႑ တိုးတက္ေရးေတြအတြက္ အမ်ိဳးသမီးဘ၀ ျမင့္တင္ေရးနဲ႔ တန္းတူအခြင့္အေရး ရဖို႔က အေရးႀကီးတယ္လို႔ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။

ဘန္ကီမြန္းက သူ႔သဝဏ္လႊာထဲမွာ “လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၅ ႏွစ္ ေဘဂ်င္းမွာ လုပ္ခဲ့တဲ့ အမ်ိဳးသမီးမ်ားအတြက္ ညီလာခံက တိုးတက္တဲ့ ရလဒ္ေတြ ရခဲ့သလို၊ က်ေနာ္တို႔ ေရွ႕ဆက္ၿပီး အမ်ိဳးသမီးမ်ားအားလံုး တန္းတူအခြင့္အေရးရဖို႔ အတူလက္တြဲ လုပ္သြားၾကမယ္” လို႔ ဆိုပါတယ္။

ကမၻာ့ကုလသမဂၢက ႏိုင္ငံတကာက အမ်ိဳးသမီးမ်ား အေရးကိစၥ တိုးတက္ေရးအတြက္ ေဆြးေႏြးမႈေတြမွာ အိႏၵိယအမ်ိဳးသမီးေတြ ႐ိုးရာ ယဥ္ေက်းမႈအရ အႏွိမ္ခံရတာေတြ၊ အိႏၵိယ သတုိ႔သမီးေတြ တင္ေတာင္းေငြ မေပးႏိုင္လို႔ ႏွိပ္စက္ သတ္ျဖတ္ခံရတာေတြ၊ အမ်ိဳးသမီးေတြကို ေငြ၀ယ္ကၽြန္လို သေဘာထား ဆက္ဆံတာေတြ စတဲ့ ကိစၥေတြဟာ ထိပ္တန္းအေလးေပး ေျဖရွင္းရမယ့္ အဓိကအခ်က္ေတြ ျဖစ္ေနပါတယ္။

တဘက္မွာလည္း အစိုးရကို တင္ျပထားတာ ဆယ္စုႏွစ္တခု နီးပါး ၾကာျမင့္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ အိႏၵိယ ပါလီမန္မွာ အမ်ိဳးသမီး ၃၃ ရာႏႈန္း ပါ၀င္ခြင့္ရဖို႔ ေတာင္းဆိုထားတာကို အတည္ျပဳေရး စတင္လက္ခံစဥ္းစားေနျပီလို႔ အိႏၵိယ အစိုးရက ထုတ္ျပန္ထားပါတယ္။

နယူးေဒလီေရာက္ ျမန္မာဒုကၡသည္ အမ်ိဳးသမီးေတြအဖို႔ကေတာ့ ဒုကၡသည္ျဖစ္ေနတာကတေၾကာင္း၊ အမ်ိဳးသမီးျဖစ္ေနတာက တေၾကာင္းတို႔ေၾကာင့္ အခက္အခဲေတြ ရင္ဆိုင္ၾကရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အမ်ိဳးသမီးေတြအေပၚ အေလးေပး ဆက္ဆံမႈေတြ ရွိေစခ်င္တယ္၊ အၾကမ္းဖက္မႈေတြ ပေပ်ာက္ေစခ်င္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

“က်မဆို ဒီေရာက္ေနတာ ႏွစ္အေတာ္ၾကာျပီ၊ UNHCR ေပးတဲ့ ေထာက္ပ့ံေငြနဲ႔ မလံုေလာက္ေတာ့ အလုပ္လုပ္ဖို႔ရာက အမ်ိဳးသမီးျဖစ္ေနေတာ့ အလုပ္မရဘူး။ ရျပန္ရင္လည္း ခြဲျခားဆက္ဆံတာခံရတယ္။ အမ်ိဳးသမီးငယ္ေတြဆိုရင္လည္း အိႏၵိယ တိုင္းသားေတြရဲ႕ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ေစာ္ကားတာမ်ိဳးေတြ ႀကံဳၾကရေတာ့ ဘယ္ေနရာမွာ မဆို အမ်ိဳးသမီးေတြကို ခြဲျခားတာေတြေပ်ာက္ၿပီး တန္းတူခြင့္ေတြ ျမန္ျမန္ရရင္ ေကာင္းမယ္” လို႔ ကခ်င္အမ်ိဳးသမီးၾကီး ေဒၚနန္းက ေျပာျပပါတယ္။

သူကဆက္ျပီး “ဖိႏွိပ္မႈေတြသာ မရွိေတာ့ဘူး၊ လြတ္လြတ္လပ္လပ္နဲ႔ အခြင့္အေရးသာ အျပည့္ရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ့္ရပ္ကိုယ့္ရြာျပန္ျပီး ေအးေအးေဆးေဆးပဲ ေနခ်င္ပါတယ္” လို႔ ေျပာရင္း “စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ျပဳတ္က်ေရး .. ဒို႔အေရး .. ဒို႔အေရး” လို႔ ေႂကြးေၾကာ္ေနပါေတာ့တယ္။

< Prev		Next >