သမၼတႀကီး၏ မိန္႔ခြန္းကို နားမေထာင္ခ်င္ဘဲ နားေထာင္ေနၾကသူမ်ားမွာ ဖိုးရႈပ္၊ ႂကြက္စုတ္ႏွင့္ ဦးရုကၡစိုးတို႔ပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ တကယ္က သမၼတႀကီးမွာ မွန္ကိုၾကည့္၍ တဦးတည္း မိန္႔ခြန္းအေျပာက်င့္ေနျခင္းျဖစ္၏။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ဖိုးရႈပ္တို႔ ေရာက္ သြားရာ နားေထာင္ခ်င္မွန္းမသိ နားမေထာင္ခ်င္မွန္းမသိ မိန္႔ခြန္းကို ဆက္လက္ ေျပာၾကားေနျခင္းပင္။
ဖိုးရႈပ္။ ။ နည္းနည္းေတာ့ ထူးဆန္းတယ္ေနာ္။ အရင္ကဆို ျမန္မာျပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့သူေတြက ဘာႀကီးပဲ ျဖစ္ေန ျဖစ္ေန ျမန္မာျပည္ႀကီးက ဘယ္လို ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေနပါၿပီ ဆိုတာေတြပဲ ေျပာၾကတာ။ အခု ဦးသိန္းဂိန္က်မွ ဘာစိတ္ကူး ေပါက္လဲ မသိဘူး။ႂကြက္စုတ္။ ။ စိတ္ကူးေပါက္တာ မဟုတ္ဘူး စိတ္ရူးေပါက္တာပဲျဖစ္မယ္။
ရုကၡစိုး။ ။ မင္းတို႔ကလည္း ေစာင့္ၾကည့္လိုက္ ပါဦးကြာ။
ဖိုးရႈပ္။ ။ ဦးရုကၡစိုးကလည္း … ျမန္မာအစိုးရနဲ႔ ေပါင္းစားေနတဲ့သူေတြ က်ေနတာပဲ။ ေစာင့္ၾကည့္လာတာ က်ေနာ္တို႔ တသက္ မကေတာ့ဘူး။ အခုေကာ ဆက္ေစာင့္ရဦးမွာလား။
ရုကၡစိုး။ ။ မဟုတ္ပါဘူး။ ငါဆိုလိုတာက … သူ ဘာဆက္ေျပာမလဲ ေစာင့္ၾကည့္ပါဦးလို႔။
သမၼတႀကီးက ေခ်ာင္းတခ်က္ဟန္႔ကာ ဆက္ေျပာသည္။
“ဆင္းရဲမြဲေတတယ္ ဆိုတာဟာ ခ်မ္းသာျခင္း မဟုတ္ဘူး ဆိုတာေတာ့ အေျခခံသေဘာ နားလည္ထားရပါမယ္။ က်ဳပ္အေနနဲ႔ အရင္လူေတြကို အျပစ္ေျပာတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ အရင္ လူေတြလည္း ဆင္းရဲမြဲေတမႈကို ဖံုးဖံုးဖိဖိနဲ႔ တိုက္ဖ်က္ခဲ့ၾကတာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ နည္းစနစ္ေလးေတြ နည္းနည္း လြဲေခ်ာ္ ေနလို႔ တုိက္ေလ ဆင္းရဲေလ ျဖစ္ၾကရတာပါ”
ဖိုးရႈပ္။ ။ ဒါဆို အရင္ကတည္းက ဆင္းရဲၾကတယ္ဆိုတာကို ဝန္ခံတယ္ေပါ့ေနာ္။ အစကေတာ့ ျမန္မာျပည္ႀကီး ဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္ သာယာဝေျပာေနပါတယ္ဆို။
သိန္းဂိန္။ ။ မိန္႔ခြန္းေျပာေနတာကို စကားျဖတ္ျဖတ္ မေျပာပါနဲ႔။ ဆက္ေျပာပါမယ္။ အရင္လူေတြ မွားခဲ့တာေလး ေတြကို နမူနာယူၿပီး သကာလ … က်ဳပ္လက္ထက္မွာ ဒီ ဆင္းရဲမြဲေတမႈေတြ အကုန္ ပေပ်ာက္ေစရပါမယ္။
ႂကြက္စုတ္။ ။ ဦးသိန္းဂိန္က အာမခံတာလားဟင္။
သိန္းဂိန္။ ။ အာမခံပါတယ္။ တကယ္လို႔ က်ဳပ္ေျပာတဲ့အတုိင္း ျဖစ္မလာရင္ က်ဳပ္ကို ႀကိဳက္သလို အျပစ္ေပးပါ။ ခံယူဖို႔ အသင့္ပါပဲ။
ရုကၡစိုး။ ။ ေျပာေန ဆိုေနပံုက ေတာ္ေတာ္ေလး ရဲတင္းတာပဲ။ သူမို႔ မေၾကာက္မရြံ႕ အာမခံတယ္။
သိန္းဂိန္။ ။ တကယ္ေတာ့ အရင့္အရင္ လူေတြက မသိၾကလို႔ပါ။ ႏုိင္ငံတႏိုင္ငံမွာ ဆင္းရဲသားေတြ ပေပ်ာက္ေအာင္လုပ္ဖုိ႔၊ ဆင္းရဲမြဲေတမႈ ဆိုတာကို လံုးဝ … လံုးဝ မျမင္မေတြ႕ရေအာင္ လုပ္ဖို႔ဆိုတာ တကယ့္ လြယ္လြယ္ေလးပါ။ ငွက္ေပ်ာသီး အခြံခြာ စားတာကမွ ခက္ပါေသးတယ္။
ဖိုးရႈပ္။ ။ အဲဒီေလာက္ လြယ္ပါ့မလား သမၼတႀကီးရယ္။ တိုင္းျပည္မွာက အလုပ္လက္မဲ့ အေရအတြက္ကလည္း မ်ား၊ လယ္သမားေတြ ဆိုလည္း မ်ိဳးစပါးမက်န္တာနဲ႔၊ ရာသီဥတု ဖ်က္တာနဲ႔၊ အာဏာပိုင္က လယ္ေတြ သိမ္းတာနဲ႔ အေႂကြးေတြ တင္ၿပီး ကုန္းေကာက္စရာေတာင္ မရွိတဲ့ ဘဝေတြကို။
ႂကြက္စုတ္။ ။ ၿမိဳ႕ျပမွာလည္း ထမင္းရည္ေတာင္ ဝယ္ေသာက္ေနရတဲ့ လူေတြမွ အမ်ားႀကီး။
ရုကၡစိုး။ ။ မင္းတို႔ကလည္း ေစာင့္ၾကည့္ပါဦးကြာ။
ဖိုးရႈပ္ႏွင့္ ႂကြက္စုတ္က ဦးရုကၡစိုးကို ေဒါသတႀကီး လွည့္ၾကည့္ရာ ဦးရုကၡစိုးက “သူ ဘာေျပာမယ္ဆိုတာ ေစာင့္ၾကည့္ ပါဦးကြာလို႔ ေျပာတာပါ” ဟု ျပင္ေျပာသည္။
သိန္းဂိန္။ ။ ခင္ဗ်ားတို႔ ၾကည့္ရတာ ေတာ္ေတာ္ အဆုိးျမင္ သေဘာရွိတဲ့သူေတြပဲ။ က်ဳပ္ ခင္ဗ်ားတို႔ကုိ ေမးခြန္းတခု ေမးမယ္။ ဆင္းရဲမြဲေတမႈကို တိုက္ဖ်က္လိုက္ရင္ ဘာျဖစ္မလဲ။
ဖိုးရႈပ္ႏွင့္ ႂကြက္စုတ္တို႔ တေယာက္မ်က္ႏွာ တေယာက္ၾကည့္ကာ နေဝတိမ္ေတာင္ ျဖစ္ေနၾကသည္။ ဦးသိန္းဂိန္က သူ႔ေမးခြန္းကို သူ႔ဘာသူ ျပန္ေျဖသည္။
“ဆင္းရဲမြဲေတမႈကို တုိက္ဖ်က္လိုက္ရင္ ဆင္းရဲမြဲေတမႈ ပေပ်ာက္သြားမယ္။ ခ်မ္းသာျခင္းေတြ ဝင္လာမယ္”
ဖိုးရႈပ္။ ။ ဒါေတာ့ သိတာေပါ့ဗ်။ ဘာမ်ားလဲလို႔။
သိန္းဂိန္။ ။ အဲဒါပဲေလ။ ဆင္းရဲမြဲေတမႈကို တုိက္ဖ်က္ရတဲ့ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္က ဆင္းရဲမြဲေတမႈေတြ ပေပ်ာက္ဖို႔ပဲဟာ။ ဟိုသီခ်င္း ၾကားဖူးၾကတယ္ မဟုတ္လား။ ဆင္းရဲျခင္း လြတ္ကင္းေအာင္ လမ္းျပေဆာင္ပါမည္ ... ရတနာ ခုနစ္သြယ္ တကယ္ပင္ စံုညီ တို႔အမ်ိဳးသားတုိင္းျပည္ … ဆိုတာ ...၊ နဂါးႏုိင္ဓား သီခ်င္းေလ။
ႂကြက္စုတ္။ ။ လုပ္ၿပီ … နဂါးနီ သီခ်င္းပါဗ်ာ။
သိန္းဂိန္။ ။ ေဆာရီး ေဆာရီး … က်ဳပ္ႀကိဳက္တဲ့ တရုတ္သိုင္းကားနဲ႔ ေရာသြားလို႔။ အဲဒီ သီခ်င္းထဲကလို ျဖစ္ေအာင္ လုပ္မွာ။ အဲဒီလို လုပ္ဖို႔လည္း လြယ္သမွ လြယ္ … လြယ္ လို႔ေတာင္ ျမည္ေနေသး။
ဖိုးရႈပ္။ ။ ကဲပါဗ်ာ … အင္ထရိုေတြ သိပ္မ်ားေနၿပီ။ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ဆိုတာ ေျပာဦး။ ေတာ္ၾကာ ဦးရုကၡစိုးက ဟိုလူႀကီးေတြ စကားေယာင္ၿပီး ေစာင့္ၾကည့္ပါဦး လုပ္ဦးမယ္။
သိန္းဂိန္။ ။ လာမယ္ လာမယ္ … ေစာင့္ၾကည့္စရာ မလိုဘူး။ ျမန္မာျပည္မွာ မီတင္း ေနထိုင္ၾကတဲ့ သူေတြအားလံုး အရင္ဆံုး လုပ္ရမယ့္ အလုုပ္ကေတာ့ တဲအိမ္နဲ႔ ေနတဲ့သူေတြ တဲဖ်က္ၿပီး တုိက္အိမ္ေဆာက္ရမယ္။ အဲဒီတုိက္အိမ္ထဲမွာ လိုအပ္တဲ့ ပစၥည္း ပစၥယ အကုန္ျဖည့္ရမယ္။ လွ်ပ္စစ္ပစၥည္းေတြက အစေပါ့။
ရုကၡစိုး။ ။ ႏိုင္ငံေတာ္ အစိုးရက တာဝန္ယူၿပီး လုပ္ေပးမွာေပါ့ ဟုတ္လား။
သိန္းဂိန္။ ။ ဟာ … ဘယ္ဟုတ္မလဲ … ဟိုသီခ်င္းထဲကလို … ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးရမွာ။ ကိုယ့္ဘာသာ ကိုယ္လုပ္ရမွာ။
ရုကၡစိုး။ ။ အင္း … သီခ်င္းႏွစ္ပုဒ္ကိုေတာ့ ကိုးကားေနၿပီ။ ဘာဆက္ေျပာမလဲ ဆက္ေစာင့္ၾကည့္လိုက္ဦးမယ္။
ဖိုးရႈပ္။ ။ တဲဖ်က္ၿပီး တုိက္အိမ္ေဆာက္ဖို႔ ကိုယ့္ဘာသာ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ ဆင္းရဲလို႔ တဲနဲ႔ ေနပါတယ္ဆိုမွ။
သိန္းဂိန္။ ။ ဒါက ဆင္းရဲမြဲေတမႈကို တုိက္ဖ်က္တာပဲ။ ႏုိင္ငံေတာ္ အစိုးရရဲ႕ အမိန္႔ပဲ လိုက္ကို လိုက္နာရမယ္။
ႂကြက္စုတ္။ ။ ဒါက ဆင္းရဲမြဲေတမႈ တုိက္ဖ်က္တာမွ မဟုတ္ဘဲ … ဆင္းရဲမြဲေတေနတဲ့ တဲေတြကို ဖ်က္တာပဲဟာ။
ရုကၡစိုး။ ။ တကယ္လို႔ တဲမဖ်က္ႏုိင္တဲ့သူေတြ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။
သိန္းဂိန္။ ။ မဖ်က္ႏုိင္တဲ့ တဲေတြကို ဘူဒိုဇာနဲ႔ ထိုးေပးပါမယ္။ ၿပီးေတာ့ လယ္ေတြကို စက္မႈႏုိင္ငံေတာ္ တည္ေထာင္ခ်င္တဲ့ ေခတ္ပ်က္ သူေဌးေတြ လက္ကို အပ္လုိက္ပါမယ္။ ဒုတိယအဆင့္ အေနနဲ႔ ျမန္မာျပည္မွာ ခ်မ္းသာတဲ့သူေတြပဲ ရွိေနရမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဆင္းရဲတဲ့သူေတြ အားလံုး တျခားႏိုင္ငံေတြကို ႀကိဳက္တဲ့နည္းနဲ႔ သြားခုိင္းမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဖိုးရႈပ္။ ။ ဟာ ႀကံႀကံဖန္ဖန္ဗ်ာ။ မျဖစ္ႏုိင္တာႀကီးကို ...။
သိန္းဂိန္။ ။ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးဆိုတာ မရွိပါဘူး။ အခုကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနၿပီ။ အခုဆိုရင္ လယ္သမားအမ်ားစုဟာ သူတို႔ကိုယ္ သူတို႔ ဆင္းရဲတယ္ဆိုတာ သိလို႔ သူတို႔ တဲေတြကို စြန္႔ၿပီး အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံေတြကို သြားေနၾကပါၿပီ။
ႂကြက္စုတ္။ ။ အဲဒီ အိမ္နီးခ်င္း ႏုိင္ငံေတြမွာ တရားဝင္ ေနရတာ မဟုတ္လို႔ လုပ္ခ ေခါင္းပံုျဖတ္ခံရတာေတြ၊ ရဲ အဖမ္းခံရတာေတြ … ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။
သိန္းဂိန္။ ။ ေၾသာ္ … လုပ္ခ ေခါင္းပံုျဖတ္တယ္ ဆိုေပမယ့္ ျမန္မာျပည္မွာ အစိုးရက ေခါင္းပံုျဖတ္တာေလာက္ မဆိုးဘူးေလ၊ သူမ်ားႏုိင္ငံမွာ ရဲဖမ္းတယ္ ဆိုတာကလည္း ျမန္မာျပည္မွာ ထစ္ခနဲရွိ ဖမ္းမယ္ ဆိုတာေလာက္ မဆိုးပါဘူး။ အဲဒါကို သူတို႔လည္း သိတဲ့အတြက္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဟိုဘက္ႏိုင္ငံေတြကို ကူးကုန္ၾကပါၿပီ။
ဖိုးရႈပ္။ ။ ဒါကေတာ့ မ်က္ႏွာလႊဲ ခဲပစ္ လုပ္ရာက်ပါတယ္ဗ်ာ။
သိန္းဂိန္။ ။ ဒီလိုလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ဆင္းရဲတဲ့သူေတြဟာ အမႈိက္လိုပဲ မ်က္စိထဲမွာ ေတာ္ေတာ္ရႈပ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ တံမ်က္စည္းနဲ႔ လွည္းထုတ္လိုက္တဲ့ သေဘာပါ။ ေနာက္တခုကေတာ့ သတၱဝါတခု ကံတခုပါ ခင္ဗ်ာ။ ကိုယ့္လက္ကလြတ္ ႁဗြတ္ေပါ့ ...။
ဖိုးရႈပ္။ ။ ေၾသာ္ … ေၾသာ္ … ဒီလိုနဲ႔ ျမန္မာျပည္ႀကီးက တလအတြင္း ခ်မ္းသာၿပီေပါ့။
သိန္းဂိန္။ ။ ဟုတ္ပါတယ္။ ဒါက အလြယ္ဆံုးနဲ႔ အျမန္ဆံုးနည္းပါပဲ။ က်ဳပ္တို႔ရဲ႕ အစိုးရသစ္ ဟန္းနီးမြန္းကာလ ရက္ ၁၀၀ အတြင္း ခ်မ္းသာေအာင္လုပ္နည္း ဆိုလည္း မမွားပါဘူးခင္ဗ်ာ။ ဆင္းရဲတဲ့သူေတြ ထြက္သြားလို႔ … က်န္ခဲ့တဲ့ တဲေတြကို ဖ်က္လိုက္ရင္ ျမန္မာျပည္ႀကီးဟာ တလေလာက္အတြင္း ဆင္းရဲမြဲေတမႈ တိုက္ဖ်က္ၿပီးသား ျဖစ္သြားပါမယ္။ ခ်မ္းသာတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံႀကီး ျဖစ္သြားပါမယ္။
သမၼတႀကီးက “အဲဒီမွာပဲ ျမန္မာႏိုင္ငံႀကီးဟာ နဂါးႏုိင္ဓား သီခ်င္းထဲကလို … အဲ … နဂါးနီ သီခ်င္းထဲကလို … ဘိုးဘိုးေအာင္ မလိုက္သလား ထင္ရေအာင္ ခ်က္ခ်င္းႀကီး ေျပာင္းလဲသြားပါလိမ့္မယ္” ဟုေျပာရင္း ၎၏ မိန္႔ခြန္းကို အဆံုးသတ္လိုက္ ေလသည္။
ႂကြက္စုတ္။ ။ လူမြဲေတြလည္း မေႏွးေခတ္မီ ႏိုင္ငံျခားထြက္ေတာ့သည္ လို႔ ေျပာင္းဆိုရမလို ျဖစ္ေနၿပီ။
ဖိုးရႈပ္။ ။ ဦးရုကၡစိုး … ေစာင့္ၾကည့္ခ်င္ေသးလား။
ရုကၡစိုး။ ။ ဆက္ေစာင့္ရင္ ငါတို႔ကိုပါ အမိႈက္နဲ႔တူတယ္ ဆိုၿပီး တံမ်က္စည္းနဲ႔ လွဲထုတ္မွာစိုးရတယ္။ ေတာ္ေလာက္ၿပီ။ လစ္ေတာ့မယ္ေဟ့။
ေျပာေျပာဆိုဆို ဦးရုကၡစိုးႀကီး ကိုယ္ေယာင္ေဖ်ာက္သြားသျဖင့္ ဖိုးရႈပ္ႏွင့္ ႂကြက္စုတ္လည္း သမၼတႀကီး၏ “ဆင္းရဲမြဲေတမႈ တဲဖ်က္ေရး” မိန္႔ခြန္း စက္ကြင္းမွ လြတ္ရာသို႔ ေျခကုန္သုတ္ၾက ေလေတာ့သတည္း။ ။
ေထြရာေလးပါး က႑သည္ Satire ေခၚ သေရာ္စာ က႑ ျဖစ္ပါသည္။ သတင္း အခ်က္အလက္ အမွန္မ်ားအေပၚ အေျခခံေရးသားထားျခင္း မဟုတ္ပါ။
| < Prev | Next > |
|---|
