သူ႔ေဘးမွာ ေမတၱာပို႔တရားေတာ္ေတြကို ႏႈတ္က တတြတ္တြတ္ ရြတ္ဖတ္ေပးေနတဲ့ အေဒၚျဖစ္သူ ေဒၚ၀င္းမာကေတာ့ တူမ ျဖစ္သူ ဆုံးပါးသြားရင္ ကုန္က်ရမယ့္ အသုဘ နာေရးစရိတ္ကို စဥ္းစားရင္း တူမေလးအတြက္ ခံစားေနရတဲ့ ပူေဆြးေသာက ထက္ႀကီးမားတဲ့ အပူေသာကမီးႀကီးကို တအံုေႏြးေႏြး ခံစားေနရပါတယ္။
သာမာန္အားျဖင့္ ေနျပည္ေတာ္နားက ေက်းလက္ေတာရြာတခုမွာ ရြာသူရြာသားတဦး ကြယ္လြန္ခဲ့တယ္ဆိုရင္ ရြာျပင္က သုသာန္ကို ပို႔လို႔ ေျမျမႇဳပ္သၿဂႋဳဟ္္႐ံုနဲ႔ ကုန္က်စရိတ္ အနည္းငယ္နဲ႔ နာေရးကိစၥ ၿပီးေျမာက္ႏုိင္ခဲ့တာပါ။
ဒါေပမယ့္ ေနျပည္ေတာ္ကို စစ္အစိုးရ ေျပာင္းေရႊ႕အေျခစိုက္တဲ့ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ကစလို႔ ပတ္၀န္းက်င္က ေက်းရြာေတြမွာရွိတဲ့ သုသာန္ေတြမွာ ေျမျမႇဳပ္ သၿဂႋဳဟ္တာေတြ မလုပ္ရ ေတာ့ဘဲ ၁၂ မုိင္ေက်ာ္ေ၀းတဲ့ ပ်ဥ္းမနားၿမိဳ႕က ၿမိဳ႕မသုသာန္ကို ပို႔ေဆာင္ သၿဂႋဳဟ္ ရမယ္လို႔ အမိန္႔ထုတ္ခဲ့တာေၾကာင့္ ေမာ္ေတာ္ကားေတြအသုံးျပဳ အသုဘ ခ်ရတဲ့အတြက္ နာေရးတခုကို ကုန္က် စရိတ္ ေငြ က်ပ္ ၇၀၀၀၀ ေက်ာ္အထိျမင့္တက္ခဲ့ပါတယ္။
၂၀၀၈ ခုႏွစ္၊ ေအာက္တိုဘာလ ၁၅ ရက္ေန႔မွာေတာ့ စစ္အစိုးရက ပ်ဥ္းမနားၿမိဳ႕နဲ႔ ၂၅ မိုင္ေလာက္ေ၀းတဲ့ ဖိုးေဆာင္ ေတာင္ေျခမွာ ေနျပည္ေတာ္သုသာန္သစ္ ဖြင့္လွစ္ၿပီး အဲဒီမွာပဲ သၿဂႋဳဟ္မႈေတြ ျပဳရမယ္လို႔ ထပ္ၿပီး အမိန္႔ထုတ္ခဲ့တာေၾကာင့္ ပ်ဥ္းမနားၿမိဳ႕နယ္ အတြင္းက ေက်းလက္ ေတာရြာေတြမွာ နာေရးကိစၥျဖစ္လာရင္ အေတာ္ကို ဒုကၡေရာက္ေနရတယ္လို႔ ေဒသခံ ရြာသားေတြဆီက သိရပါတယ္။
ပ်ဥ္းမနားၿမိဳ႕နယ္၊ က်ည္ေတာင္ကန္ေက်းရြာအုပ္စု၊ ဂုံမင္းကြင္းေက်းရြာပတ္၀န္းက်င္၊ ဖိုးေဆာင္ ေတာင္ေျခရင္းမွာရွိတဲ့ ေနျပည္ေတာ္သုသာန္သစ္ကို ပို႔ေဆာင္သၿဂႋဳဟ္မယ္ဆိုရင္ ေသဆုံးသူ တဦးအတြက္ အသုဘစရိတ္ေငြ က်ပ္ ၁ သိန္း ၂ ေသာင္း ေက်ာ္ေလာက္ထိ ကုန္က်တယ္လို႔ သိရပါတယ္။
“အေလာင္းသယ္ဖို႔ နိဗၺာန္ယာဥ္တစီးကို ၂၅၀၀၀။ ခန္းမငွားခက အနည္းဆုံး ၈၀၀၀ အသုဘပို႔မယ့္သူေတြလုိက္ဖို႔ ကားတစီး ကို အနည္းဆုံး ငွားခ ၂၅၀၀၀ ေပးရတယ္။ ေရခဲ တုိက္မွာ အေလာင္းထားမယ္ဆိုရင္ တရက္ ကို ၁၅၀၀ ကုန္တယ္။ တျခား ကုန္က်စရိတ္ေတြ ပါ တြက္ရင္ အေလာင္းတခုေျမက်ဖို႔က အနည္းဆုံး ေငြတသိန္း ႏွစ္ေသာင္းေလာက္ ကုန္တယ္။ အသုဘ ရက္လည္ဆြမ္းသြပ္ ေကၽြးေမြးတာမပါေသးဘူး” ဟု ေနျပည္ေတာ္၊ ပ်ဥ္းမနားၿမိဳ႕ခံတဦးက ေျပာပါတယ္။
အသုဘ႐ႈရက္လည္ ဆြမ္းသြပ္လုပ္ရာမွာလည္း အနည္းဆုံး ေငြ ၃ ေသာင္း ကုန္က်တဲ့အတြက္ စုစုေပါင္း နာေရးတခုမွာ ရက္လည္အၿပီးထိ ေငြ တသိန္းခြဲေလာက္ ကုန္က်ပါမယ္။
ေနျပည္ေတာ္ ၊ပ်ဥ္းမနားၿမိဳ႕နယ္အတြင္းမွာရွိတဲ့ ေက်းရြာေတြမွာ ေနထုိင္ၾကတဲ့ ေဒသခံ အမ်ားစုဟာ ေစ်းသည္ေတြ၊ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ စိုက္ပ်ဳိးသူေတြနဲ႔ အေျခခံ လက္လုပ္လက္စား ေတြျဖစ္တာေၾကာင့္ နာေရးကိစၥႀကဳံလာတဲ့အခါ ေငြကို အတိုးနဲ႔ေခ်းငွား လုပ္ေဆာင္ေနရ တယ္လို႔ ေဒသခံေတြဆီက သိရပါတယ္။
“နာေရးဆိုေတာ့လည္း မရွိရင္ ေခ်းငွား လုပ္ရတာပဲ။ တရာကို ႏွစ္ဆယ္တုိးနဲ႔ ယူရတာ။ ေငြတသိန္းယူရင္ တလ အတိုး ႏွစ္ေသာင္းက်တယ္” လို႔ ပ်ဥ္းမနား၊ ေအလာေက်းရြာေန ေဒသခံတဦးက ရွင္းျပပါတယ္။
ေနျပည္ေတာ္မွာတင္ ဒီလိုအခက္အခဲေတြ ႀကဳံေတြ႕ရတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ မွာလည္း နာေရး အသုဘအတြက္ ကုန္က်စရိတ္ေတြ ႀကီးျမင့္လာတဲ့အတြက္ ၿမိဳ႕ေနျပည္သူ လူထုေတြ အခက္အခဲ ျဖစ္ေနၾကတယ္လို႔ သိရပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ရန္ကုန္မွာကေတာ့ နာေရးကူညီမႈအသင္း အပါအ၀င္ အသုဘကိစၥကို အေလာင္း ေျမက်တဲ့အထိ လိုက္ပါကူညီၿပီး အခမဲ့ေဆာင္ရြက္ ေပးေနတဲ့ လူမႈေရးအဖြဲ႕အစည္းေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေနတာေၾကာင့္ ေနျပည္ေတာ္ ေဒသခံေတြေလာက္ ေတာ့ အခက္အခဲမရွိပါဘူး။
“က်မတို႔ နာေရးကူညီမႈအသင္းက တေန႔ကို နာေရးကိစၥ ၄၀ နဲ႔ ၅၀ ၾကားမွာ အခမဲ့သၿဂႋိဳဟ္ေပး ေနရပါတယ္။ ကြယ္လြန္သူ တဦးအတြက္ အသုဘ ကိစၥေဆာင္ရြက္ေပးရာမွာ နိဗၺာန္ယာဥ္၊ အလူမီနီယံအေခါင္း၊ ေရခဲတုိက္ထားခနဲ႔ မီးသၿဂႋိဳဟ္စက္ ေရာက္တဲ့အထိ တာ၀န္ယူ ေပးပါတယ္” ဟု ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ သဃၤန္းကၽြန္းၿမိဳ႕နယ္မွာရွိတဲ့ နာေရးကူညီမႈအသင္းခ်ဳပ္က
တာ၀န္ရွိသူတဦးက ေျပာပါတယ္။
နာေရးကူညီမႈအသင္းက အခမဲ့ကူညီတဲ့အထဲမွာ အသုဘ လုိက္ပါပို႔ေဆာင္မယ့္သူေတြ လိုက္ပါစီးနင္းဖို႔ ကားငွားရမ္းခ၊ သုသာန္မွာ ခန္းမငွားရမ္းခ၊ ရက္လည္ ဆြမ္းသြပ္ဖို႔ ကုန္က်စရိတ္ေတြနဲ႔ တျခားစရိတ္စကေတြ မပါ၀င္ဘူးလို႔ နာေရးကူညီမႈ အသင္းက ၀န္ထမ္းတဦးက ရွင္းျပတယ္။
“ကြယ္လြန္သူရဲ႕ ႐ုပ္ကလာပ္ မီးသၿဂႋဳဟ္စက္ထဲ ေရာက္တဲ့အထိ နာေရးကိစၥတခုကို ၎အသင္းက ေငြက်ပ္ တေသာင္းခြဲ သုံးစြဲပါတယ္။ တျခားစရိတ္ေတြကေတာ့ အသုဘရွင္က ကုန္က်ရမွာပါ။ အသင္းကေတာ့ အေလာင္းေျမက်ဖို႔ပဲ တာ၀န္ယူ တာပါ” လို႔ အဲဒီ၀န္ထမ္းက ဆိုတယ္။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္မွာ နာေရးကူညီမႈအသင္းရဲ႕ အကူအညီယူရတဲ့ အသုဘ ဆိုရင္ေတာင္ အၿပီးအစီး အနည္းဆုံးေငြက်ပ္ တသိန္းေက်ာ္ က်သင့္တယ္လို႔ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ခံေတြက ေျပာပါတယ္။
ခန္းမငွားခ တနာရီကို က်ပ္ ၄၅၀၀ ကေန ၁၅၀၀၀ ခန္းမအက်ယ္အ၀န္းကို လိုက္ၿပီးအမ်ိဳးမ်ိဳးရွိပါတယ္။ အေခါင္းကေတာ့ အနည္းဆုံး က်ပ္ ၁၈၀၀၀ ရွိတယ္။ မီးသၿဂႋဳဟ္ခက က်ပ္ ၁၀၀၀။ ေရခဲတုိက္မွာ ထားခက တရက္ကို က်ပ္ ၁၅၀၀ က်သင့္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
“တကယ္လို႔ ဂူသြင္းမယ္ဆိုရင္ ေျမ၀ယ္ခ က်ပ္ ၃ သိန္း ကေန ၄ သိန္း ထိရွိတယ္” လို႔ ေရေ၀းသုသာန္မွာ တာဝန္က်တဲ့ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ စည္ပင္သာယာေရးေကာ္မတီ ၀န္ထမ္းတဦးက ရွင္းျပတယ္။
“အဘြားတို႔ ေတာမွာဆိုရင္ နာေရးဆိုတာနဲ႔ အရပ္က ၀ုိင္းဝန္း ကူညီၾကေတာ့ ကုန္က်စရိတ္ရယ္လို႔ မရွိဘူး။ အဘြားကေတာ့ ကိုယ့္ဘိုးဘြား အေဖအေမေတြ ေခါင္းခ်ခဲ့တဲ့ လႈိင္းတာ ကိုပဲ ျပန္ေခါင္းခ်မယ္။ ၿမိဳ႕မွာ ေခါင္းခ်ရင္ ကိုယ့္အတြက္နဲ႔ သားသမီး ေတြ သူမ်ားဆီမွာ ေငြေခ်းငွားရ၊ ဒုကၡေရာက္ၾကမွာကို မလိုခ်င္ဘူးကြယ္” လို႔ လႈ္ိင္သာယာၿမိဳ႕နယ္မွာ ေနတဲ့ အသက္ ၇၅ ႏွစ္အရြယ္ အမယ္အိုတဦးကေျပာပါတယ္။ သူေျပာတဲ့ လႈိင္းတာဆိုတာ ဧရာ၀တီတုိင္း မအူပင္ၿမိဳ႕နယ္အတြင္းက ေက်းရြာပါ။
အသုဘနာေရးအတြက္ ကုန္က်စရိတ္ေတြႀကီးျမင့္တာေၾကာင့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ဆင္ေျခဖုံး ေဒသေတြ ျဖစ္တဲ့ လႈိင္သာယာ၊ ေရႊျပည္သာၿမိဳ႕နယ္က အေျခခံ လက္လုပ္လက္စား လူတန္းစားေတြဟာ နာေရးကိစၥႀကဳံေတြ႕လာတဲ့အခါ အသုဘ ကန္ထ႐ိုက္ေတြကို ရွာေဖြၿပီး နာေရးကိစၥ အပ္ႏွံ ေဆာင္ရြက္ရတယ္လို႔ သိရပါတယ္။
“အသုဘကန္ထ႐ို္က္ဆိုတာက ဆင္းရဲတဲ့ အသုဘရွင္ေတြကို ေငြေၾကးကူညီၿပီး ဖဲ၀ုိင္း ေထာင္ၾကတဲ့ ေလာင္းကစားသမား ေတြပါ။ အသုဘရွင္က နာေရး စရိတ္အတြက္ တဖက္တလမ္းက ေငြရေတာ့ သူတို႔ကို အားကိုးၾကတယ္” လို႔ ေရႊျပည္သာ ၿမိဳ႕နယ္က ေဒသခံတဦးကေျပာျပပါတယ္။
တေန႔တျခား ႀကီးျမင့္လာတဲ့ အသုဘ ကုန္က်စရိတ္ ေတြေၾကာင့္ ျပည္သူလူထုအေနနဲ႔ ေနေရးထက္ ေသေရး ခက္လာ တယ္လို႔ ဆိုၾကရမလိုပါ။
| < Prev | Next > |
|---|
