ရခိုင္ျပည္နယ္ စစ္ေတြမွာ ေမြးဖြားႀကီးျပင္း၊ ရန္ကုန္သို႔ လာ၍ ပညာသင္၊ အခုေတာ့ စကၤာပူတြင္ အလုပ္လုပ္ေနရေသာ ခင္ခင္ၿဖိဳးတေယာက္ ဘယ္ကိုပင္ေရာက္ေရာက္ ရခိုင္သႀကၤန္၊ စစ္ေတြသႀကၤန္ကိုေတာ့ မေမ့ႏိုင္ၿပီ။
ရခိုင္သႀကၤန္သည္ ျမန္မာသႀကၤန္ႏွင့္ ဓေလ့ထံုးစံ ကြဲျပားမႈ ရွိသည္။ သႀကၤန္က်သည့္ ျပကၡဒိန္ရက္ကေတာ့ အတူတူပင္ျဖစ္သည္။
ရခိုင္ဓေလ့က သႀကၤန္ အႀကိဳေန႔ ညေန ပိုင္းတြင္ နံ႔သာေသြးၿပီး ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း၊ ဘုရားမ်ားသို႔ သြားကာ ေရသပၸာယ္သည္။ နံ႔သာျဖဴ၊ နံ႔သာနီကို ေသြးျပီး ေရတြင္ထည့္ကာ ဘုရားကို ေရသပၸာယ္ျခင္း ျဖစ္သည္။ နံ႔သာ ေသြးရာတြင္ အမ်ိဳးသမီးမ်ား မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ထိုင္၍ အၿပိဳင္ အဆိုင္ ေသြးၾကသည္ မ်ားလည္း ရွိသည္။ ေရသပၸာယ္ရန္ ဘုရားသို႔ အသြား ကေလးမ်ားကို “ေရမေလာင္းနဲ႔ဦး” ဟု တားရတာ ခင္ခင္ၿဖိဳး မွတ္မိေသးသည္။ စစ္ေတြတြင္ ေထာက္-သာ-နာ ဟူေသာ လူငယ္ေတြ ဖြဲ႔ထားသည့္ အဖြဲ႔ရွိသည္။ ေထာက္-သာ-နာ ဆိုသည္မွာ “တကၠသိုလ္ ပညာသင္ ေထာက္ပံ့ေရးႏွင့္ သာေရး၊ နာေရး အသင္း” ကို အတိုေကာက္ ေခၚျခင္းျဖစ္သည္။ အသင္းဝင္လူငယ္ေတြက ႐ိုးရာ ဝတ္စံုဝတ္ကာ ဆံထံုးေတြႏွင့္ ဆင္ယင္ၿပီး ဘုရားေရသပၸာယ္ဖို႔ သြားၾကသည္။
ျမန္မာတို႔ သႀကၤန္တြင္း မုန္႔လုပ္ၾကသလို ရခိုင္မွာလည္း မုန္႔လုပ္ၾကသည္။ အမ်ားအားျဖင့္ ဆတ္ႏွံလုပ္တတ္ၾကသည္။ ဆတ္ႏွံဟု ေခၚေသာ အေစ့တမ်ိဳးကို ေရစိမ္ၿပီး ႀကိဳရသည္။ အုန္းသီး၊ အုန္းႏို႔၊ စပ်စ္သီးေျခာက္၊ ေျမပဲဆံလည္း ထည့္ရသည္။ တခ်ိဳ႕က သာကူေစ့ပါ ေရာထည့္သည္။ အတက္ေန႔တြင္ ေမြးေန႔ႀကံဳသူရွိပါက အိမ္တြင္ မုန္႔လုပ္ရသည္။ မုန္႔လုပ္ၿပီး ရပ္ကြက္ထဲမွာ လိုက္ေဝသည္။
ဘာသာေရး အေနႏွင့္က လူႀကီးသူမေတြ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသို႔ သြားျပီး သီတင္းသီလ ေဆာက္တည္ၾကသည္။ သႀကၤန္တြင္းဆိုလွ်င္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတြင္ အလႉေတြလည္း ရွိသည္။
ႏွစ္ဆန္း ၁ ရက္ေန႔မွာေတာ့ ရပ္ကြက္တိုင္းတြင္ သက္ႀကီးပူေဇာ္ပြဲ ရွိသည္။ စည္ႏွင့္ သက္ႀကီးပူေဇာ္ အကကို ကၾကသည္။ တီးဝိုင္းေနာက္တြင္ ကေလးေတြ တ႐ုန္း႐ုန္းႏွင့္။ စုရပ္တြင္ သက္ႀကီးပူေဇာ္ပြဲ လုပ္ၾကၿမဲ။
ခင္ခင္ၿဖိဳး၏ အေတြးသည္ ရန္ကုန္သႀကၤန္သို႔ ေရာက္သြားသည္။ ရန္ကုန္သႀကၤန္ကို ၁၉၉၇ ခုႏွစ္တြင္ စႀကံဳဖူးသည္။ ေရသဘင္ မ႑ပ္ေရာက္ဖို႔ ကားေတြ တန္းစီေနရတာကို ပ်င္းစရာႀကီးဟု ထင္မိသည္။ ေနာက္တႏွစ္ ၁၉၉၈ တြင္ စစ္ေတြ
သႀကၤန္ ျပန္ေရာက္ေတာ့ ကိုယ့္ေဒသမွ သႀကၤန္က ပိုစည္တာကို သတိထားမိသည္။
ရန္ကုန္ တြင္လည္း ရခိုင္သားတို႔ စုေဝးသည့္ ဆံုရပ္ရွိသည္။ ေရႊတိဂံုဘုရား အေရွ႕ဘက္မုခ္ရွိ ရခိုင္ ဓမၼာ႐ံုတြင္ ျဖစ္သည္။ သႀကၤန္ေရ မပက္ၾကမီ နံ႔သာေသြးၿပီး ေရသပၸာယ္ ၾကသည္။ ဓမၼာ႐ံုတြင္ အလႉ အတန္းလည္း ရွိတတ္သည္။ ရခိုင္႐ိုးရာ အတိုင္း နံ႔သာေသြးျခင္း၊ ေရသပၸာယ္ျခင္း၊ ႐ိုးရာ အကပေဒသာ တို႔ႏွင့္ သႀကၤန္ရက္ တေလွ်ာက္လံုး ကန္ေတာ္ၾကီးနံေဘး သိမ္ျဖဴ ကားေမာင္းသင္ကြင္းတြင္ က်င္းပေလ့ရွိသည္။
ရခိုင္မွာ ေရပက္လွ်င္ ေလာင္းေလွႀကီးထဲ ထည့္ၿပီး ပက္ၾကသည္။ မ႑ပ္ေရွ႕တြင္ ေလာင္းေလွႀကီးကို ခ်ထားၿပီး ေလွာင္းေလွထဲမွ ခပ္ကာ ပက္ၾကသည္။ သႀကၤန္မ႑ပ္တြင္းမွ ေရပက္ခံ မိန္းကေလးမ်ားႏွင့္ ေရလာေလာင္းသူ လူပ်ိဳမ်ားသည္ ေလွထဲမွ ေရမ်ားကို ေရဖလားႏွင့္ အၿပိဳင္အဆိုင္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ေလာင္းရာတြင္ တဖက္မွ ပက္သည့္ ေရဒဏ္ကို မခံႏိုင္၍ မ်က္ႏွာကို လက္ျဖင့္ သုတ္မိလွ်င္၊ ပြတ္မိလွ်င္ အ႐ံႈးေပးရသည္။ ေရပက္ခံ မိန္းကေလးမ်ားက မ႑ပ္တြင္ ဒိုင္ခံရွိေနၿပီး ေရလာေလာင္းသည့္ ကာလသားလူပ်ိဳမ်ားက မိမိအလွည့္ကို ေစာင့္ဆိုင္းကာ ေလာင္းၾကရသည္။
ေရဝယ္ေလာင္းရသည့္ ဓေလ့လည္း ရွိေသးသည္။ စစ္ေတြမွာ မ႑ပ္ထိုးလွ်င္ မ႑ပ္တိုင္း၌ မ႑ပ္ရွင္၊ မ႑ပ္ အုပ္ထိန္းသူ ရွိသည္။ အမ်ိဳးသမီးႀကီးေတြက တာဝန္ယူသည္။ မ႑ပ္တခုမွ မိန္းကေလးတေယာက္ကို မ်က္စိက်သည္၊ ေရေလာင္းခ်င္သည္ ဆိုပါစို႔၊ မ႑ပ္ရွင္ အမ်ိဳးသမီးႀကီးထံမွ ေရဝယ္ရသည္။
ခင္ခင္ၿဖိဳး မွတ္မိသေလာက္ ၂၀၀၈ ေလာက္က ေရတပံုးကို ၃၀၀ က်ပ္ေပးရသည္။ ဒါေတာင္ တခါတရံ မိန္းကေလးတြင္ တျခား ဝယ္ေလာင္းသူမ်ားရွိ၍ မအားေသးပါက ေစာင့္ရေသးသည္။ ေရေလာင္းရင္း စကားေျပာခြင့္ရသည္။ မိန္းကေလး ကလည္း ကိုယ့္ကို ေရျပန္ပက္သည္။ ဤသို႔ ပက္ရင္းပင္ နဖူးစာ ရြာလည္တတ္ေသးသည္။
စစ္ေတြ သႀကၤန္မွာ ထူးတာ တခုရွိေသးသည္။ ကားေပၚကို ေဆာင္းေဘာက္စ္ေတြတင္၊ သီခ်င္းေတြ မိုင္ကုန္ဖြင့္ကာ လွည့္ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ေဆာင္းေဘာက္စ္ကို ေရမဝင္ေအာင္ ပလတ္စတစ္ျဖင့္ ေသခ်ာပတ္ရသည္။
သႀကၤန္သီခ်င္းေတြ ျမန္မာလို ဖြဲ႔ထားတာ ရွိသလို၊ ရခိုင္ သႀကၤန္သီခ်င္းေတြလည္း အမ်ားၾကီးရွိသည္။
“သႀကၤန္ခါ ရီေလာင္းဖို႔ ေအမ႑ပ္ကို ရြီးလို႔ လာပါေရ … ေၾသာ္ မရီးေခ် … မရီးေခ် … ေမာင္ေမာင္လူပ်ိဳေခ်ကို ရီတပံုးေလာက္ ပီးအံုးလတ္ပါေလ ...” ဆိုသည့္ သႀကၤန္သီခ်င္းကို ခင္ခင္ၿဖိဳး နားထဲ စြဲေနေသးသည္။ သႀကၤန္ခါ ေရေလာင္းဖို႔ ဒီမ႑ပ္ကို ေရြးလို႔ လာပါတယ္ ဟု ဆိုလိုသည္။ “မရီးေခ်” ဆိုသည္မွာ မိန္းမပ်ိဳေလး၊ “လူပ်ိဳေခ်” ဆိုသည္မွာ လူပ်ိဳေလး ျဖစ္သည္။ “ရီတပံုး”ဆိုသည္ကေတာ့ ေရတပံုး ျဖစ္ၿပီး “ပီးအံုးပါလတ္” ဆိုသည္က ေပးပါဦးလားဟု ဆိုလုိျခင္း ျဖစ္သည္။
ေပ်ာ္တတ္သူတခ်ိဳ႕က ကိုယ့္မ်က္ႏွာကိုယ္ အိုးမည္းသုတ္ၿပီး ႏြားလွည္းျဖင့္ လွည့္သူလည္း ရွိသည္။ ႏြားလွည္းကိုလည္း အုန္းလက္မ်ားျဖင့္ အလွဆင္သည္။ တခ်ိဳ႕ ေျပာင္ေခ်ာ္ေခ်ာ္ လုပ္ခ်င္သူမ်ားက ကိုယ့္ဘာသာ အိုးမည္းသုတ္ၿပီး ႏွဲႀကီးမႈတ္ကာ အရပ္တကာ လည္သည္။
တခ်ိဳ႕က ကိုယ့္အိမ္ေရွ႕မွာတင္ အုန္းလက္ျဖင့္ မ႑ပ္ထိုးသည္။ မိန္းကေလးေတြ အက်ႌဆင္တူ ဝတ္ၿပီး လွည့္လာသည့္ ကားမ်ားကို ေရပက္သည္။မာန္ေအာင္ ဘက္တြင္မူ ေရ စစ္ပြဲဟူ၍လည္း ရွိေသးသည္။ ေရႏွင့္ စစ္တိုက္ၾကသည့္ပြဲ ဆိုပါစို႔။ ထူးသည္က ဤပြဲကို သႀကၤန္ရက္အတြင္း က်င္းပသည္မဟုတ္၊ သႀကၤန္အၿပီး တပတ္ခန္႔ အၾကာတြင္မွ ၃ ရက္ၾကာမွ် က်င္းပျခင္း ျဖစ္သည္။ ရပ္ကြက္မ်ားတြင္ မ႑ပ္တခုထိုးၿပီး ရပ္ကြက္ တခုႏွင့္ တခု မိန္းကေလး၊ ေယာက်္ားေလး အျပန္အလွန္လည္၍ ပက္ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ရပ္ကြက္တခုမွ တခုသို႔ လည္ရာတြင္ အုပ္စုလိုက္ ဗံုဝိုင္း၊ တီးဝိုင္းႏွင့္ သြားၾကသည္။ ညႇာညႇာတာတာ ပက္သည္လည္း ရွိသည္။ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေရျဖင့္ စစ္တိုက္သည္လည္း ရွိသည္။ ဒါက မာန္ေအာင္ဘက္က ဓေလ့ျဖစ္သည္။
စင္ကာပူေရာက္ ရခိုင္မ်ား အဖို႔ေတာ့ ယခုႏွစ္တြင္လည္း ထံုးစံအတုိင္း မဟာမုနိ ရခိုင္ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသို႔ သြားကာ နံ႔သာျဖင့္ ေရသပၸာယ္မည္။ ထို႔ေနာက္ ျမန္မာျပည္သားမ်ား ဆံုရပ္ တိုးပါး႐ိုး ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတြင္ သႀကၤန္က်ၾကမည္။ ရခိုင္မုန္႔တီ ေကၽြးၾကမည္။
ဤသည္ပင္ ခင္ခင္ၿဖိဳး၏ စိတ္ထဲ တမွ်င္တတန္း ေပၚလာေသာ စစ္ေတြ၊ ရန္ကုန္၊ စင္ကာပူ ရခိုင္သႀကၤန္ အေတြးမွ်င္မ်ားပင္ ျဖစ္သည္။
အမွတ္တရ အရွိဆံုး၊ အေပ်ာ္ဆံုး သႀကၤန္ဟု ဆိုလွ်င္ေတာ့ ကိုယ့္ရပ္၊ ကိုယ့္ေျမ စစ္ေတြက ရခိုင္သႀကၤန္ဟုပင္ ေျပာရ ေပလိမ့္ မည္။
| < Prev | Next > |
|---|
