သို႔ေသာ္ ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပကတည္းက ျပည္ေတာ္ျပန္ရန္ ရြတတရွိသူမ်ား၊ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ျပန္သူမ်ား ရွိေနသျဖင့္ ဦး႐ုကၡစိုးသည္လည္း ထိုနည္းႏွင္ႏွင္ လစ္ေလသေလာဟု သံသယကာ ဖိုး႐ႈပ္ႏွင့္ ႂကြက္စုတ္လည္း အေျခအေနအရပ္ရပ္ကို စူးစမ္းရန္ ေလယာဥ္ပ်ံတည္းဟူေသာ စ်ာန္ယာဥ္ျဖင့္ လိုက္သြားၾကေလသည္။ဦး႐ုကၡစိုးကား ျမန္မာ့အတင္း သတင္းစာကို ျဖန္႔လ်က္ အက်အနဖတ္လ်က္ရွိေပသည္။ ဖိုး႐ႈပ္က ခရီးေရာက္မဆိုက္ ေျပာ၏။
ဖိုး႐ႈပ္ ။ ။ သတင္းစာကလည္း မ်က္စိေတြ က်ိန္းလိုက္တာ ဦး႐ုကၡစိုးရယ္။
ဦး႐ုကၡစိုး ။ ။ ဘာတုန္း၊ ငါက ကိုယ္ေရာင္ကိုယ္ဝါ သိပ္ေတာက္ပေနလို႔လား၊ ဟဲ … ဟဲ။
ဦး႐ုကၡစိုးက မေနာေခြ႔သြားေသာ္လည္း ဖိုး႐ႈပ္၏ အေျဖေၾကာင့္ ေအာင့္သက္သက္ျဖစ္သြားေလသည္။
ဖိုး႐ႈပ္ ။ ။ မဟုတ္ပါဘူး ဦး႐ုကၡစိုးရယ္။ ဦး႐ုကၡစိုး ဖတ္ေနတဲ့ သတင္းစာအဖံုးမွာ အရင္လို စစ္ဝတ္စံု စိမ္းစိမ္းေတြအစား နဖူးေျပာင္ေျပာင္ ပုဆိုးေျပာင္ေျပာင္နဲ႔ သမၼတ အသစ္ သိန္းဂိန္ႀကီးေၾကာင့္ မ်က္စိက်ိန္းတာပါ။ ဦး႐ုကၡစိုး ကိုယ္ေရာင္ကိုယ္ဝါ မထြက္ႏိုင္ဘူးဆိုတာကေတာ့ သိၿပီးသားပါ
ဘာေၾကာင့္ သူက ကိုယ္ေရာင္ကိုယ္ဝါ မထြက္ရမည္နည္းဟု ဦး႐ုကၡစိုးက ေမး၏။
ဖိုး႐ႈပ္ ။ ။ ဦး႐ုကၡစိုးႏွယ္၊ ဦးသိန္းဂိန္ ဦးေဆာင္တဲ့ သန္႔ရွင္းေသာ အစိုးရ စတက္နဲ႔ေန႔မွာပဲ ဆပ္ျပာေတြ၊ ဆပ္ျပာမႈန္႔ေတြ ေစ်းခုန္တက္တယ္ ၾကားကတည္းက ဦး႐ုကၡစိုး ေရခ်ိဳးရင္ေတာင္ ဆပ္ျပာဖိုးတတ္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ခန္႔မွန္းမိလို႔ပါပဲ။
ႂကြက္စုတ္ကလည္း တစခန္းထျပန္၏။
ႂကြက္စုတ္ ။ ။ တ႐ုတ္ျပည္က နံပတ္ဖိုးေရာင္းတဲ့ မက်ာခ်င့္ရဲ႕ ေယာက်္ား ေရာက္ေနတယ္ဆိုဗ်။
ဦး႐ုကၡစိုးက သတင္းစာကို ေဘးခ်၍ ေျပာေလသည္။
ဦး႐ုကၡစိုး ။ ။ သယ္ … ႀကံႀကံဖန္ဖန္၊ တ႐ုတ္ျပည္က နံပတ္ ေလးအဆင့္ရွိတဲ့ က်ာခ်င့္လင္ ေရာက္ေနတာပါ။
ႂကြက္စုတ္ ။ ။ နံပတ္ ဖိုးနဲ႔ ေလးဟာ အတူတူပဲေပါ့ ဦး႐ုကၡစိုးရယ္၊ က်ာခ်င့္ရဲ႕ ေယာက်္ားနဲ႔ က်ာခ်င့္လင္ကလည္း အတူတူပဲ မဟုတ္လား”
ႂကြက္စုတ္က ဦး႐ုကၡစိုးကို အလစ္အငိုက္ ကလိလိုက္ေလ၏။
ထို႔ေနာက္ ႂကြက္စုတ္က ျမန္မာ့အတင္း သတင္းစာကို ေကာက္ကိုင္ၾကည့္႐ႈၿပီး ေမးခြန္းထုတ္သည္။
ႂကြက္စုတ္ ။ ။ က်ာခ်င့္လင္နဲ႔ သိန္းဂိန္ကလည္း ဖက္ေတာ့မတတ္ပါပဲလားဗ်ာ။ ဒါနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ယွဥ္တြဲေနထိုင္ေရး မူႀကီး ၅ ခ်က္ဆိုတာ ဘာတုန္းဗ်။
ဖိုး႐ႈပ္ ။ ။ မင္း အဲဒါေတြ ခက္တာေပါ့၊ မင္းဟာ ဂ်င္နလယ္ ေနာလစ္ အေတာ္နည္းတာကိုး၊ ဒါေၾကာင့္ အိပ္ယာထတာနဲ႔ ကမာၻ႔သတင္းေတြကို မ်ားမ်ားဖတ္ပါလို႔ ေျပာတာေပါ့။
ဖိုး႐ႈပ္က အခြင့္သာခိုက္ ႏွိပ္ကြပ္၏။ ႂကြက္စုတ္က ရြဲ႕၍ ေမးသည္။
ႂကြက္စုတ္ ။ ။ ေျဖမွာသာ ေျဖပါ ပိဋကတ္အိုးကြဲႀကီးရယ္။
ဖိုး႐ႈပ္ ။ ။ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ယွဥ္တြဲေနထိုင္းေရး မူႀကီး ၅ ခ်က္ဆိုတာ ဦးသိန္းဂိန္ အစိုးရသစ္ဟာ ဂ်ိဳကုပ္းဒူးႀကီး၊ ေဒၚႀကိဳင္ႀကိဳင္၊ ႀကံ့ဖြတ္၊ တ႐ုတ္၊ ႐ုရွတို႔နဲ႔ ပိစ္ လုပ္ၿပီးေနတာကို ေျပာတာေပါ့ကြ။
ဦး႐ုကၡစိုးက တစံုတခုကို သတိရဟန္ျဖင့္ ဝင္ေျပာ၏။
ဦး႐ုကၡစိုး ။ ။ ဒီတခါ တို႔ ရန္ကုန္ေရာက္တာ ဂ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးကို မျမင္မိဘူး။
ႂကြက္စုတ္ ။ ။ ဂ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးက “ကာခ်က္” ဆိုလား … “ကာခ်ဳပ္” ဆိုလား … အဲဒီရာထူးကိုလည္း စြန္႔ၿပီးကတည္းက ေျမလွ်ိဳးသြားတယ္ ေျပာၾကတာပဲဗ်။
ဖိုး႐ႈပ္ ။ ။ “ကာခ်ဳပ္” ပါကြာ၊ ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္ကို ေျပာတာ၊ ကာခ်က္ဆို ၾကက္ဥျပဳတ္ ျဖစ္သြားမွာေပါ့။
ထိုအခိုက္ ဦး႐ုကၡစိုး၏ ေနာက္ဆံုးေပၚ ဂူဂယ္မိုဘိုင္းဖုန္းသို႔ ဖုန္းေကာလ္ ဝင္လာေလသည္။
“တီးတီ … တီးတီ … တီးတီ”
ဦး႐ုကၡစိုး ။ ။ ဟဲ့ လန္႔လိုက္တာ … ဂ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးဆီကကြ၊ ငါတို႔ ေရာက္ေနတာ ဘယ္လိုလုပ္ သိသြားပါလိမ့္။
ဦး႐ုကၡစိုးက အလန္႔တၾကားေျပာကာ သံုးဦးစလံုး ၾကားေစရန္ ဖုန္းစပီကာကို ဖြင့္လိုက္ေလ၏။ လွ်ာလိပ္ေနသည္ဟု ထင္ေၾကးေပးေနၾကေသာ ဂ်ိဳကုပ္းဒူးႀကီး၏အသံ ပီပီသသ ထြက္လာ၏။
ဂ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး ။ ။ ဦး႐ုကၡစိုးတို႔ ရန္ကုန္ ေရာက္ေနၾကတယ္ မဟုတ္လား၊ ေနျပည္ေတာ္ကို လာခဲ့ပါဦး၊ ငလ်င္ေတြ ဘာေတြ မလႈပ္ပါဘူး၊ ထိုင္းမွာလိုလည္း ေရမႀကီးပါဘူး၊ စိတ္ခ်ပါ။
ဦး႐ုကၡစိုး ။ ။ ဘာလို႔တုန္း ဂ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး။
ဂ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး ။ ။ “အေဟာင္းျဖစ္ေသာ အုပ္ခ်ဳပ္မႈစနစ္”နဲ႔ “ေခါင္းေျပာင္ေသာ အစိုးရသစ္” ကို က်ဳပ္က ထူေထာင္ေပးထားၿပီေလ၊ ခ်င္းမိုင္မွာ ရန္ပံုေငြျပတ္ျပတ္နဲ႔ အေႂကြးတင္ခံမေနပါေတာ့နဲ႔၊ ျပည္တြင္းကို ျပန္ခဲ့ၾကစမ္းပါ။ က်ဳပ္က ႏိုင္ငံ့အုပ္ေရွာင္အေနနဲ႔ ေနာက္ကေန ျဖဳတ္ေစ ထုတ္ေစ လုပ္ေနတာပါ။ က်ဳပ္တာဝန္ယူပါ့မယ္။
ဦး႐ုကၡစိုးတို႔ သံုးဦးသားကား မ်က္ခံုမ်ား ျမင့္တက္သြားေလသည္။ ဦး႐ုကၡစိုးက ကပ်ာကသီ ျငင္း၏။
ဦး႐ုကၡစိုး ။ ။ ဟာ … က်ဳပ္က ျပည္ပအေျခစိုက္ နတ္ပဲ၊ အခုအေျခအေနနဲ႔ေတာ့ ျမန္မာျပည္ မျပန္လိုေသးပါဘူး ဂ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးရဲ႕။
ဂ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး ။ ။ ဦး႐ုကၡစိုးလည္း မပူပါနဲ႔၊ “ျမန္မာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ႐ုကၡစိုးမ်ားအသင္း ဥကၠ႒” ရာထူးေပးပါမယ္။ တပည့္ေက်ာ္ေတြလည္း ခ်င္းမိုင္မွာ ထားခဲ့ဖို႔ မလိုပါဘူး၊ ဖိုး႐ႈပ္ကို “သရဲတေစၧ စုန္းကေဝ ဝတၳဳေရးဆရာမ်ားဆိုင္ရာ အသင္းဥကၠ႒” ခန္႔ၿပီး ကတံုးႀကီး ဒန္ကလိရဲ႕ အစား ျမန္မာထိုင္းမ္ရွယ္ယာ တစိတ္ေပးပါ့မယ္။ ႂကြက္စုတ္အတြက္လည္း မပူပါနဲ႔ “ျပည္တြင္း NGO မ်ားရဲ႕ ပေရာဂ်က္ေရးနည္းဆိုင္ရာ ႀကီးၾကပ္ေရးမႉး” ခန္႔ၿပီး “လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖာက္မႈဆိုင္ရာ ဖံုးဖိေရး ေကာ္မရွင္မင္းႀကီး” ရာထူး ေပးပါမယ္။
ဂ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးက သြားရည္က်ဖြယ္ေသာ ရာထူးရာခံမ်ားတကြ ကမ္းလွမ္းေလေတာ့သည္။ ဦး႐ုကၡစိုးတို႔ သံုးဦးသားကား ထူးေထြသည့္ အံ့ရာေသာ္ေသာ ရာထူးမ်ားေၾကာင့္ စကားလံုးမရွိတဲ့ ေကာင္းကင္ ျဖစ္သြားေလ၏။ ဦး႐ုကၡစိုးက ထစ္ထစ္ေငါ့ေငါ့ ေျပာ၏။
ဦး႐ုကၡစိုး ။ ။ ေက်း … ေက်းဇူး တင္ပါတယ္ … ဂ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးရယ္ … အဲေလ ဂ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးေဟာင္းရယ္ … ခ်င္းမိုင္သႀကၤန္ေတာ့ အမီျပန္ပါရေစဦး။ သႀကၤန္မွာ ဥပုသ္ေစာင့္ရင္း က်ဳပ္ေရာ၊ က်ဳပ္တပည့္ေတြ အတြက္ေရာ စဥ္းစားပါမယ္။ ျပန္ဖို႔ကလည္း ခုညေနပဲ စီစဥ္ထားလို႔ပါ၊ ဂြတ္ဘိုင္။
ဦး႐ုကၡစိုးက ေျပာေျပာဆိုဆို ဖုန္းကို သုတ္သုတ္ခ်ၿပီးလွ်င္ ေယာင္နနျဖစ္ေနေသာ ဖိုး႐ႈပ္ႏွင့္ ႂကြက္စုတ္ကို ဂုတ္ကဆြဲ၍ လာရာလမ္းသို႔ အျမန္ျပန္သုတ္ေလ၏။
ႂကြက္စုတ္ ။ ။ ဘာေၾကာင့္ ဂေလာက္ ေယာက္ယက္ခတ္သြားတုန္း ဦး႐ုကၡစိုးရဲ႕၊ အလန္႔တၾကား။
ဦး႐ုကၡစိုး ။ ။ မင္းတို႔ဘာသိတုန္း၊ “ဖဲ့သည္ယူဘီ” က ဦးေမွာင္ေမွာင္ဆိုလား …
ဦး႐ုကၡစိုးက ထစ္ထစ္ေငါ့ေငါ့ ျဖစ္ေနရာ ဖိုး႐ႈပ္က စကားေထာက္၏။
ဖိုး႐ႈပ္ ။ ။ “အက္ဖ္တီယူဘီ” က ဦးေမွာင္ေမွာင္ပါ။
ဦး႐ုကၡစိုး ။ ။ ေအး … အဲဒီမင္းေျပာတဲ့ ဖဲ့သည္ယူဘီ ဦးေမွာင္ေမွာင္ေတာင္ ရန္ကုန္သြားလို႔ပါဆိုၿပီး ေကာ္မရွင္ဖြဲ႔ အစစ္ခံေနရတာ၊ ဘာေအာက္ေမ့တုန္း။ အဟုတ္မွတ္လို႔ေတာ့ ေခၚတိုင္းမသြားနဲ႔၊ ေဒါက္ခ်ာ ဇာနီကိုလည္း ၾကည့္။ တို႔ဟိုေရာက္မွ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ လႊတ္ေတာ္ကို သြားရည္က်ေနတဲ့သူေတြကို ေဘးတီးၿပီး တို႔အစား လႊတ္တာေပါ့ကြာ။ “အေဟာင္းျဖစ္ေသာ အုပ္ခ်ဳပ္မႈစနစ္” နဲ႔ “ေခါင္းေျပာင္ေသာ အစိုးရသစ္” မွာေတာ့ ျပည္သူ႔အဆဲခံၿပီး ဥကၠ႒ေတြ၊ ဂဲကဌေတြ မလုပ္ပါရေစနဲ႔၊ မင္းတို႔လည္း မလုပ္ခ်င္နဲ႔၊ ေကာင္းေကာင္းမွတ္။
ဦး႐ုကၡစိုး ႀကိမ္းလိုက္သျဖင့္ ဖိ္ုး႐ႈပ္ႏွင့္ ႂကြက္စုတ္ကား ဇက္ပုေနေလသတည္း။
ေထြရာေလးပါး က႑သည္ Satire ေခၚ သေရာ္စာ က႑ ျဖစ္ပါသည္။ သတင္း အခ်က္အလက္ အမွန္မ်ားအေပၚ အေျခခံေရးသားထားျခင္း မဟုတ္ပါ။
| < Prev | Next > |
|---|
