ဧရာဝတီ

ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးအၾကပ္အတည္းႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး စစ္အစိုးရႏွင့္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ရန္ ေထာက္ခံေျပာဆိုသည့္ အသံမ်ား သတင္းစာမ်က္ႏွာမ်ားေပၚတြင္ မၾကာေသးခင္ကာလအတြင္း က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ထြက္ေပၚလာခဲ့ပါသည္။

ႏွစ္ေပါင္း၂၀ ၾကာခဲ့ၿပီျဖစ္သည့္ ဤႏိုင္ငံေရးအရႈပ္အေထြးကိုေျဖရွင္းရန္အတြက္ ယခုကဲ့သို႔ အသစ္တဖန္ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ မႈသည္ ကုလသမဂၢဆိုင္ရာ ျမန္မာႏိုင္ငံအထူးသံကိုယ္စားလွယ္ မစၥတာ အီဗရာဟင္ ဂန္ဘာရီ၏ ဇန္န၀ါရီလ ၃၁ ရက္ ေန႔မွ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၃ ရက္ေန႔အထိ သြားေရာက္ခဲ့ေသာ ၇ ႀကိမ္ေျမာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံခရီးစဥ္ႏွင့္လည္း တိုက္ဆိုင္ေနခဲ့ပါသည္။

ထိုခရီးစဥ္မွ ထြက္ေပၚလာသည့္ အျပဳသေဘာတိုးတက္မႈတခုခုကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေထာက္ျပရမည္ဆိုလ်င္ အမ်ဳိးသားဒီမို ကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္ သူမ၏အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္အတူ တကြ ကုလသမဂၢအထူးသံကိုယ္စားလွယ္ကို ေတြ႕ဆံုခြင့္ရလိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္ပါသည္။

ဤတႀကိမ္တြင္လည္း အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္သည္ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ႏွင့္ စစ္အစိုးရအၾကား အဓိပၸာယ္ရိွသည့္ ေတြ႕ဆံုေဆြး ေႏြးပြဲ ျဖစ္ေပၚလာေစရန္၊ ကုလသမဂၢအေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ရံုးက ၾကား၀င္ေဆာင္ရြက္ေပးရန္ တိုက္တြန္းခဲ့သည္မွာ ထင္ရွားပါသည္။

“ထိတ္တိုက္ရင္ဆိုင္ေရး၊ အလံုးစံု ပ်က္သုဥ္းေရး၊ စီးပြားေရး အဆက္အသြယ္ျဖတ္ေတာက္ေရး၊ အလံုးစံု ပိတ္ဆို႕ေရးတို႔ သည္ တိုင္းျပည္ႏွင့္ျပည္သူလူထုအတြက္ အက်ိဳးမရိွပါ”ဆိုသည့္ စစ္အစိုးရ၏ထုတ္ျပန္ ေၾကညာခ်က္ကို စစ္အစိုးရႏွင့္ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္တို႔ တသေဘာတည္းရိွသည္ဆိုသည့္အေနႏွင့္ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္က ရည္ညႊန္းမႈ မရိွခဲ့ျခင္းကို မစၥတာဂန္ဘာရီ သိရိွေနၿပီးျဖစ္သည္မွာလည္း ထင္ရွားပါသည္။

“ယင္းကိစၥမ်ား(နားလည္မႈလြဲမွားမႈမ်ား) မျဖစ္ေပၚရေအာင္ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ၾကရန္ႏွင့္ သေဘာတူညီ ခ်က္မ်ားကိုလည္း ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္အတူတကြ ေၾကညာခ်က္ထုတ္ျပန္ၾကရန္ အသင့္ရိွေၾကာင္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ဆက္ဆံေရး၀န္ႀကီးဦးေအာင္ၾကည္မွတဆင့္ အာဏာပိုင္တို႔ထံအသိေပးခဲ့ၿပီးျဖစ္ပါသည္”ဟု ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၇ ရက္ေန႔က ထုတ္ျပန္သည့္ အထူးေၾကညာခ်က္အမွတ္ ၂ တြင္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္သည္ ၄င္း၏ရပ္တည္ခ်က္ကို ရွင္းလင္း ထားပါသည္။

အဖြဲ႕ခ်ဳပ္၏ေျပာေရးဆိုခြင့္ရိွသူ ဦးဉာဏ္၀င္းမွလည္း ထိုင္းႏိုင္ငံအေျခစိုက္ ဧရာ၀တီမဂၢဇင္းသို႔ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္သည္ ႀကိဳတင္စည္း ကမ္းသတ္မွတ္ခ်က္မထားသည့္ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးပြဲျပဳလုပ္ေရးကို အေလးအနက္ထားေၾကာင္း ထပ္မံေျပာၾကားခဲ့ပါသည္။ ထို႔အျပင္ ကုလသမဂၢအေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ မစၥတာ ဘန္ကီမြန္း ျမန္မာႏိုင္ငံကို လာေရာက္ေစခ်င္သည့္ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ၏ ဆႏၵကိုလည္း အေလးအနက္ေျပာဆိုခဲ့ပါသည္။

စီးပြားေရးႏွင့္ အျခားအေရးယူပိတ္ဆို႔မႈအပါအ၀င္ တိုင္းျပည္၏ႏိုင္ငံေရးျပႆနာမ်ားကို ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးၿပီး ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ သေဘာတူထုတ္ျပန္ေၾကညာခ်က္တေစာင္ထုတ္ျပန္ရန္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ဘက္က အဆင္သင့္ရိွေနပါသည္။ အဓိပၸာယ္ရိွသည့္ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးမႈမ်ားျဖစ္ေျမာက္ေရးကို မည္သူကလႊဲေရွာင္ေနသည္ ဆိုသည္မွာ ထင္ရွားပါသည္။

ယခုႏွစ္အေစာပိုင္း မစၥတာ ဂန္ဘာရီ၏ ခရီးစဥ္အတြင္း ျမန္မာ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးသိန္းစိန္က ကုလသမဂၢအေနႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံတည္ၿငိမ္တိုးတက္မႈရိွျခင္းကို ျမင္ေတြ႕လိုလ်င္ စီးပြားေရးႏွင့္ ျပည္၀င္ခြင့္ဗီဇာ ပိတ္ဆို႔အေရးယူထားမႈမ်ားကို အရင္ဆံုးဖယ္ရွားေပးရလိမ့္မည္ဟု ေတာင္းဆိုခဲ့ပါသည္။

စစ္အစိုးရသည္ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ႏွင့္တလွည့္ ကုလသမဂၢဆီတလွည့္ သံတမန္ကစားကြက္မ်ားျဖင့္ အေျခ အေနေတြေျဖရွင္းမရျဖစ္ၿပီး ပိုၿပီးရႈပ္ေထြးလာေစရန္ဖန္တီးေနျခင္းသာျဖစ္ပါသည္။

စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားသည္ ထိုနည္းဗ်ဴဟာကို တေလွ်ာက္လံုးက်င့္သံုးလာခဲ့ၿပီး ဆက္လက္၍လည္းက်င့္သံုးေနပါလိမ့္မည္။ အေၾကာင္းမွာ အနာဂတ္ျမန္မာႏိုင္ငံေရးတြင္ အတိုက္အခံအင္းအားစုမ်ားကို တလက္မမွ ေနရာေပးစရာမလိုဘဲ တိုင္းျပည္ ကို ၄င္းတို႔ကိုယ္တိုင္ စီမံအုပ္ခ်ဳပ္သြားႏိုင္ၿပီဟု စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားယံုၾကည္ေနၾကေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။

ထိုအေတာအတြင္း အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုအစိုးရအသစ္သည္ ၄င္း၏ျမန္မာျပည္ဆိုင္ရာမူ၀ါဒမ်ားကို အစအဆံုး ျပန္ လည္ သံုးသပ္ေနခ်ိန္လည္းျဖစ္ပါသည္။ အမွန္တကယ္အားျဖင့္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုသည္ ျမန္မာစစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္မ်ားႏွင့္ သူတို႔၏အေပါင္းအပါမ်ားကို စီးပြားေရးႏွင့္ျပည္၀င္ခြင့္ဗီဇာ ပိတ္ပင္အေရးယူမႈမ်ား အဓိကျပဳလုပ္ထားသည့္ ႏိုင္ငံျဖစ္ပါ သည္။

သို႔ေသာ္ ျမန္မာျပည္ဆိုင္ရာမူ၀ါဒအသစ္မ်ားကိုမေၾကညာမီ သမၼတ အိုဘားမားအစိုးရသည္ ေအာက္ပါအခ်က္ကို အေလး အနက္စဥ္းစားသင့္ပါသည္။

အနာဂတ္ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အေရးအရာမ်ားေဆာင္ရြက္ရာတြင္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကို ေနရာေပး ပူးေပါင္းေဆာင္ ရြက္လိုစိတ္ စစ္အစိုးရတြင္ အမွန္တကယ္ရိွပါသလား ဆိုသည့္ အခ်က္ျဖစ္ပါသည္။

ရန္သူကိုအႏိုင္တိုက္ရန္အတြက္သာ ေလ့က်င့္ေပးထားသည့္စစ္သားမ်ားသည္ စစ္ပြဲေအာင္ႏိုင္ရန္အလားအလာရိွေန သေရြ႕ မည္သည့္အခါမွ် စားပြဲ၀ိုင္းတြင္ထိုင္ၿပီးေဆြးေႏြးလိမ့္မည္မဟုတ္ပါ။ ယခုလိုအခ်ိန္အခါမ်ိဳးမွာ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္တြင္ က်င္းပမည့္ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ၄င္းတို႔ေသခ်ာေပါက္ႏိုင္ေတာ့မည္ဆိုၿပီး စစ္အစိုးရသည္ ယံုၾကည္မႈအျပည့္ႏွင့္ ရိွေနပါ လိမ့္မည္။

မၾကာေသးခင္ရက္မ်ားအတြင္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္အား အဆိုးျမင္ေ၀ဖန္ေရးသား ထားခ်က္မ်ားကို လက္တဆုပ္စာ ႏိုင္ငံျခားသားပညာရွင္ႏွင့္ သံတမန္ေဟာင္းတခ်ဳိ႕က ေရးသားထုတ္ျပန္ခဲ့ပါသည္။ သတင္းစာမ်က္ႏွာမ်ားေပၚတြင္ ထြက္ေပၚလာေသာ ၄င္းတို႔၏အျမင္သေဘာထားမ်ားသည္ စစ္အစိုးရႏွင့္ပူးေပါင္းေဆာင္ ရြက္ေရးကို တိုးျမွင့္ေဆာင္ရြက္ရန္ ေထာက္ခံေရးသားၾကၿပီး အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္အား တိုင္းျပည္ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးကို ပိတ္ဆို႔ေနေသာ သိုးမည္းအုပ္သဖြယ္ ေ၀ဖန္ခဲ့ၾကပါသည္။

ျမန္မာျပည္ႏိုင္ငံေရးသည္ စီးပြားေရးဆန္ေသာလုပ္ငန္းသက္သက္ျဖစ္ၿပီး အက်ိဳးစီးပြားတူသူမ်ားအတြက္ အျမတ္ရရိွေရးကို ေရွးရႈ႕သည့္လုပ္ငန္းတရပ္ျဖစ္ေနလ်င္ အထက္ပါေ၀ဖန္ေရးသားခ်က္မ်ားသည္ အံ့ၾသစရာေကာင္းလိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။

သို႔ေသာ္ လက္ရိွျဖစ္ေနေသာအေျခအေနသည္ ထိုကဲ့သို႔မဟုတ္ပါ။ ႏိုင္ငံေရးတက္ၾကြလႈပ္ရွားသူမ်ား၊ ေက်ာင္းသားမ်ား၊ သံဃာေတာ္မ်ား၊ သတင္းစာဆရာမ်ား၊ စာေရးဆရာမ်ား၊ ကဗ်ာဆရာမ်ားႏွင့္ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲက အိမ္ရွင္မမ်ားပါမက်န္ ဒီမို ကေရစီလႈပ္ရွားမႈနယ္ပယ္ႀကီးတခုလံုးသည္ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ကတည္းက သူတို႔၏အသက္မ်ား၊ ဘ၀မ်ားကို စြန္႔လႊတ္ခဲ့၊ စြန္႔ လႊတ္ႀကိဳးပမ္းေနၾကဆဲျဖစ္ပါသည္။

အေၾကာင္းမွာ ဒီမိုကေရစီစနစ္သာလ်င္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ လြတ္လပ္ေရးႏွင့္ ၾကြယ္၀ ခ်မ္းသာမႈ၊ ထို႔ထက္ပိုၿပီးအေရးႀကီးသည့္ အခ်က္မွာ မိမိေနထိုင္ရာလူ႕အဖြဲ႕အစည္းတြင္ လူသားတေယာက္ႏွင့္ထိုက္တန္ေသာ လူ႔ဂုဏ္သိဏၡာရိွရိွျဖင့္ အသက္ရွင္ ရပ္တည္ႏိုင္ေရးတို႔ကိုေဆာင္က်ဥ္းေပးႏိုင္သည္ဆိုသည့္ ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံ၏စီးပြားေရးဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈကို ပြင့္လင္းမႈရိွေသာဒီမိုကေရစီလူ႔အဖြဲ႕အစည္းကသာလ်င္ ေဆာင္က်ဥ္းေပးႏိုင္ လိမ့္မည္ဟု က်ေနာ္ယံုၾကည္ပါသည္။ က်ေနာ္တို႔ အခုလို ရုန္းကန္လႈပ္ရွားေနၾကျခင္းသည္ က်ေနာ္တို႔ ေထာက္ခံေသာ အဖြဲ႕အာဏာရရိွေရးအတြက္ေဆာင္ရြက္ေနျခင္းမဟုတ္ပါ။ တိုင္းျပည္ကို အက်ိဳးျပဳမည့္ ႏိုင္ငံေရးစနစ္တရပ္ကို တည္ ေဆာက္ေနျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။

အကယ္၍ ႏိုင္ငံတကာအသိုင္းအ၀န္းအေနႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ဥပေဒစိုးမိုးေသာႏိုင္ငံတႏိုင္ငံအေနျဖင့္ျမင္လိုလ်င္ ဒီမို ကေရစီ လႈပ္ရွားမႈဘက္က ရပ္တည္ရပါလိမ့္မည္။ အကယ္၍ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ၾကြယ္၀ခ်မ္းသာသည့္ေဒသတခုအတြင္းက တည္ၿငိမ္ေသာႏိုင္ငံတႏိုင္ငံအျဖစ္ျမင္လိုလ်င္ အေရးအႀကီးဆံုးလုပ္ငန္းမွာ ေနာက္ဆံုးတြင္ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကသာလ်င္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏လူမႈစီးပြားေရးအၾကပ္အတည္းမ်ားကို ပေပ်ာက္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ၿပီး လူ႕အဖြဲ႕အစည္းအတြင္း လူမႈတည္ ၿငိမ္မႈကို ရရိွေစမည္ျဖစ္ေၾကာင္း နားလည္သေဘာေပါက္လာသည္အထိ စစ္အစိုးရကို ဖိအားေပးၾကရန္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။

(စာေရးသူသည္ ဘန္ေကာက္အေျခစိုက္ သုေတတီတဦးျဖစ္ၿပီး ထိုင္းႏိုင္ငံ ခ်ဳလာေလာင္ကြန္း တကၠသိုလ္မွ ႏိုင္ငံတကာ ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈဘာသာရပ္ျဖင့္ မဟာ၀ိဇၨဘြဲ႕ ရရိွထားသူျဖစ္ပါသည္)