ဧရာ၀တီ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚ ေဒသတြင္ နာဂစ္မုန္တုိင္းေၾကာင့္ မိဘေဆြမ်ဳိးမ်ား ေသဆုံးၿပီး အုပ္ထိန္းသူမဲ့ေနေသာ ကေလးငယ္မ်ား ရွိသကဲ့သို႔ မုန္တုိင္း မတုိက္မီကပင္ မိဘေဆြမ်ဳိးမ်ားမရွိဘဲ ရုန္းကန္ ေနရေသာ မိဘမဲ့ကေလး အမ်ားအျပားရွိ ေနသည္ဟု သိရသည္။ ထုိအုပ္ထိန္းသူမဲ့ ကေလးငယ္အမ်ားစုသည္ နီးစပ္ရာ ေဒသခံမ်ားထံတြင္ ခိုလႈံၿပီး ပညာဆက္လက္သင္ယူ ႏုိင္ျခင္းမရွိဘဲ စား၀တ္ေနေရးအတြက္ ရုန္းကန္ေနၾကရေၾကာင္း ဘိုကေလးၿမိဳ႕နယ္ သဲေခ်ာင္း ေက်းရြာမွ ေက်းရြာလူႀကီးတဦးက ေျပာသည္။
“ဒီကေလးေတြက ၀မ္းေရးအတြက္ ကိုယ္၀မ္းကိုယ္ေက်ာင္း ရွာစားေနရတယ္”ဟု ၎က ဆိုသည္။
လူဦးေရ ၄၀၀ နီးပါးရွိေသာ သဲေခ်ာင္း ေက်းရြာတြင္ မိဘမဲ့ကေလး ၂၀ ေက်ာ္ရွိေနၿပီး ႀကဳံရာက်ပန္းလုပ္ကိုင္ စားေသာက္ ေနရသည့္အတြက္ ထုိကေလးငယ္မ်ား၏ အနာဂတ္အေရးမွာ မေရမရာ ျဖစ္ေနသည္ဟု လည္း သဲေခ်ာင္း႐ြာလူႀကီးက ေျပာသည္။
“ဒီကေလးေတြကို ကူညီေထာက္ပ့ံတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းေတြလည္းမရွိဘူး။ ေက်းရြာကလည္း ဆင္းရဲေတာ့ ဘာမွ မေထာက္ပံ့ႏုိင္ဘူး။ သူတို႔ကို ေျပာဆိုဆုံးမရုံကလြဲရင္ ဘာဆိုဘာမွ လုပ္မေပးႏုိင္ဘူး”ဟု ထုိေက်းရြာလူႀကီး က ရွင္းျပသည္။
အထူးသျဖင့္ သြားလာရခက္ခဲေသာ မုန္တုိင္းသင့္ေက်းရြာမ်ားတြင္ မိဘမဲ့ကေလးအေရအတြက္ အမ်ား အျပား ရွိေနလင့္ကစား ကုလသမဂၢအပါအ၀င္ အစိုးရမဟုတ္ေသာ NGO အဖြဲ႕အစည္းမ်ားက ထုိအုပ္ထိန္း သူမဲ့ ကေလးမ်ားကို ထိေရာက္သည့္ အကူအညီမ်ားမေပးႏုိင္ဟု ဘိုကေလးၿမိဳ႕နယ္ရွိ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ အစိုးရမဟုတ္ေသာ အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုတြင္ အလုပ္လုပ္ေနသည့္ ျမန္မာ၀န္ထမ္းတဦးက ေျပာသည္။
“အစိုးရက ကန္႔သတ္ထိန္းခ်ဳပ္မႈေတြေၾကာင့္ အကူအညီေတြဆက္ေပးဖို႔ခက္ခဲလာတယ္။ မိဘမဲ့ ကေလး ေတြအေရးထက္ ေက်းရြာေတြ ျပန္လည္ထူေထာင္အေျခက်လာဖို႔ေတာင္မွ အဖြဲ႕အစည္းေတြက ေတာ္ေတာ္ လုပ္ယူေနရတယ္”ဟု ထိုျမန္မာ၀န္ထမ္းက ဆိုသည္။
နာဂစ္မုန္တုိင္းဒဏ္အဆုိးရြားဆုံးခံခဲ့ရေသာ လပြတၱာၿမိဳ႕နယ္တြင္လည္း မိဘမဲ့ကေလး အမ်ားအျပားရွိေန သည္ ဟု ေဒသခံမ်ားထံမွ စုံစမ္းသိရွိရသည္။
“အေဖေရာ၊ အေမေရာ မရွိတဲ့ကေလးေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားတယ္။ ဒီကေလးေတြက သူတို႔ရဲ႕ေဆြမ်ဳိး သားခ်င္း ဒါမွမဟုတ္ ရပ္ေဆြရပ္မ်ဳိးလုိျဖစ္ေနတဲ့ ရြာသူရြာသားေတြဆီမွာ ေနၾကတယ္။ ေတာ္ေတာ္မ်ားက ပညာေရး ဆုံးခန္းမတုိင္ၾကဘူး။ တခ်ဳိ႕ကေလးေတြက စာလုံး၀မတတ္ဘူး”ဟု လပြတၱာ၊ ဆားခ်က္ေက်းရြာမွ ေဒသခံ တဦးက ေျပာသည္။
လပြတၱာၿမိဳ႕ႏွင့္ အလြန္ေ၀းကြာေသာ ၎တို႔ဆားခ်က္ေက်းရြာတြင္လည္း မိဘမဲ့ကေလး ၅၀နီးပါးရွိသည္ဟု ထုိေဒသခံ ကဆုိသည္။
“ဆားခ်က္မွာ ေနၾကတာက ကရင္လူမ်ဳိးေတြမ်ားတယ္။ တရြာလုံးက ေဆြမ်ဳိးေတြလို ျဖစ္ေနေတာ့ မိဘ မရွိ ေတာ့တဲ့ ကေလးေတြကုိ နီးစပ္ရာေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းေတြက ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဆင္းရဲေတာ့ ကေလးေတြက စာသင္ဖို႔ ေတာ္ေတာ္ခက္ခဲၾကတယ္”ဟုလည္း ဆားခ်က္႐ြာ ေဒသခံက ေျပာသည္။
မုန္တုိင္းသင့္ေဒသတြင္ မိဘမဲ့ကေလးမ်ားသာမက မိဘရွိေသာကေလးမ်ားလည္း ဆင္းရဲက်ပ္တည္း လြန္း ေသာေၾကာင့္ ပညာေရးအတြက္ အခက္အခဲမ်ားစြာ ႀကံဳေတြ႕ေနရသည္ဟု သိရွိရသည္။
“မုန္တုိင္းထိတာ တႏွစ္ေက်ာ္ၾကာခဲ့ၿပီ။ ဘာဆို ဘာမွ အတည္တက်မျဖစ္ေသးပါဘူး။ ကေလးေတြအတြက္ ပညာေရးဆိုတာထားဦး။ လူႀကီးေတြေတာင္ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ဖို႔ မလြယ္လွတဲ့ အေျခအေနပါ”ဟု လပြတၱာ မိေက်ာင္းအုိင္ေက်းရြာသား တဦးက ေျပာသည္။
လူမႈ၀န္ထမ္းကယ္ဆယ္ေရးႏွင့္ ျပန္လည္ေနရာခ်ထားေရး၀န္ႀကီးဌာနမွ အရာရွိတဦးကမူ မုန္တုိင္းသင့္ ေဒသမ်ားမွ အုပ္ထိန္းသူမဲ့ကေလး ၁၀၀ ေက်ာ္ကို ေဂဟာတစ္ခု ဖြင့္လွစ္ၿပီး ေစာင့္ေရွာက္ေပးလ်က္ရွိေသာ္ လည္း ေက်းရြာမ်ားတြင္က်န္ရွိေနေသာ မိဘမဲ့ကေလးမ်ားအတြက္မူ ေထာက္ပံ့ေရးအစီအစဥ္မ်ား မရွိ ေၾကာင္း ေျပာဆိုသည္။
မုန္တုိင္းသင့္ေဒသမ်ားတြင္ အကူအညီမ်ားဆက္လက္ လိုအပ္ေနလင့္ကစား အစိုးရက ၾသဂုတ္လ ၁၅ ရက္ ေန႔တြင္ ကမၻာ့စားနပ္ရိကၡာအဖြဲ႕(WFP) ၏ ရဟတ္ယာဥ္မ်ားကို ပ်ံသန္းခြင့္ သက္တမ္းတိုးမေပးဘဲ ပိတ္ပင္ လုိက္သည့္အတြက္ စားနပ္ရိကၡာအကူအညီေပးရန္ အခက္အခဲ မ်ားရွိေနသည္ဟု WFP ျမန္မာ၀န္ထမ္းတဦး က ေျပာသည္။
“ဆန္နဲ႔ တျခားရိကၡာေတြသယ္ဖို႔ ရဟတ္ယာဥ္မရွိေတာ့ သေဘၤာနဲ႔သယ္ဖို႔ အစီအစဥ္ေတြ လုပ္ေနတယ္” ဟု ဆိုသည္။
၂၀၀၈ ခုႏွစ္၊ေမလတြင္ တုိက္ခတ္ခဲ့ေသာ နာဂစ္ဆိုင္ကလုန္းမုန္တုိင္းေၾကာင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ လူေပါင္း တသိန္းေလးေသာင္းနီးပါး အသက္ဆုံးရႈံးခဲ့ရသည္။
| < Prev | Next > |
|---|
