သူက အျပာေရာင္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီႏြမ္းႏြမ္း၊ တီရွပ္အနက္ေရာင္ ဝတ္ဆင္ထားၿပီး ရိုက္ကူးေရး ရွိလွ်င္ အဆင္သင့္ လိုက္သြားႏိုင္ရန္ အပို အက်ႌ တထည္ ထည့္ထားေသာ လြယ္အိတ္ကို လြယ္ထားသည္။ ဘဝတူ ေန႔စား သရုပ္ေဆာင္မ်ား၊ မီးထိုး၊ မွန္ေထာင္၊ စက္အဖြဲ႔သားမ်ားႏွင့္ အတူ ဗီဒီယုိလမ္း ဟု လူသိမ်ားေသာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ၃၅ လမ္းရွိ လမ္းေဘး လက္ဖက္ရည္ ဆိုင္တဆုိင္တြင္ ထိုင္းရင္း၊ ေငးရင္းႏွင့္ အလုပ္အပ္မည့္သူကို တေန႔လံုး နီးပါး ေမွ်ာ္ရသည္။ ၃၅ လမ္းသည္ ဗီဒီယို ထုတ္လုပ္ေရး လုပ္ငန္း ရံုးခန္းမ်ားရွိရာလမ္း ျဖစ္သည္။
ဇာတ္ကားသစ္ ရိုက္ကူးေရးကို ရပ္နားလိုက္ၾကသည့္ အတြက္ ၄င္းတို႔ကို မွီခိုေနၾကရေသာ ဇာတ္ပို႔ ဇာတ္ရံမ်ားမွ အစ ရွဴတင္မန္ေနဂ်ာ အထိ အားလံုး အခက္ၾကံဳေနၾကၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း လူငယ္ဒါရိုက္တာ တဦးက ေျပာျပသည္။
“ရိုက္ကြင္းရပ္လိုက္ၿပီ ဆိုတာနဲ႔ အရင္ဆံုး ထိတာ ေန႔စား သရုပ္ေဆာင္ေတြနဲ႔ စက္အဖြဲ႔ေတြပဲ၊ ခုလို ထုတ္လုပ္ေရး တုိက္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား နားလိုက္ၾကေတာ့ သူတုိ႔ အဆင္မေျပေတာ့ဘူး” ဟု သူက ဆိုသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဗီဒီယို ထုတ္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းေပါင္း ၄ဝ ဝန္းက်င္ခန္႔ရွိရာ ထိုအထဲမွာ ထက္ဝက္ေက်ာ္မွာ ရိုက္ကူးေရးကို လံုးဝ ရပ္နားထားၿပီး လက္က်န္ ဇာတ္ကားမ်ားကိုသာ ေစ်းကြက္ အတြင္း တကားခ်င္း ျဖန္႔ေနၾကျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိရသည္။
ယခင္က တလလွ်င္ ဗီဒီယို ဇာတ္ကားေပါင္း ပ်မ္းမွ် ၇ဝ ေက်ာ္ ထြက္ရွိခဲ့ေသာ္လည္း ၂ဝဝ၉ ခုႏွစ္ ႏွစ္ဆန္း ပိုင္းမွ စတင္ကာ တလလွ်င္ ဇာတ္ကားေပါင္း ၃ဝ ေက်ာ္ ခန္႔သာလွ်င္ ထြက္ရွိေနေၾကာင္း၊ ထိုကားမ်ားမွာလည္း ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္ ႏွစ္ဆန္းပိုင္း ကတည္းက ရိုက္ကူးထားေသာ ဇာတ္ကားမ်ား ျဖစ္ေၾကာင္း ျဖန္႔ခ်ိေရး လုပ္ငန္း တခု ထံမွ သိရွိရသည္။
နာဂစ္မုန္တိုင္း တုိက္ခတ္ၿပီးခ်ိန္မွ စတင္၍ ဗီဒီယို ေစ်းကြက္အတြင္း ေရာင္းအား စတင္ က်လာၿပီး ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္ ေႏွာင္းပိုင္းတြင္ သိသိသာသာ က်ဆင္းလာေၾကာင္း၊ ဗီဒီယိုထုတ္လုပ္သူမ်ား အရႈံး မ်ားလာၾကသျဖင့္ ဇာတ္ကား ရိုက္ကူးေရး ရပ္နားလိုက္ၾကျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း စိန္ေဌး ဗီဒီယို ထုတ္လုပ္ေရးမွ ဝန္ထမ္း တဦးက ေျပာဆိုသည္။
“မင္းသား မင္းသမီးေစ်းေတြ မက်ဘူး၊ ထုတ္လုပ္ေရး စရိတ္ေတြက မက်ဘူး၊ ေရာင္းအားေတြပဲ က်လာတဲ့ အတြက္ အရႈံးေပၚလာလို႔ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ရပ္ထားလိုက္ၾကတာပဲ” ဟု သူက ဆိုသည္။
လက္ရွိ ဗီဒီယိုဇာတ္ကား တကား၏ ထုတ္လုပ္ေရး ကုန္က်စရိတ္မွာ မင္းသား၊ မင္းသမီးေပၚတြင္ မူတည္ေနသည္။ ဇာတ္ကားတခု အတြက္ အနိမ့္ဆံုး စရိတ္မွာ သိန္း ၅ဝ ခန္႔ျဖစ္ၿပီး နာမည္ႀကီး မင္းသား၊ မင္းသမီးကုိ သံုးပါက သိန္း ၁ဝဝ ႏွင့္ အထက္သုိ႔ ေရာက္သြားသည္။ ယေန႔ အေျခအေနတြင္ ထိုကုန္က်စရိတ္မ်ား ျပန္မရႏိုင္ေသာေၾကာင့္ လုပ္ငန္း ရပ္ထားရျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိရသည္။
“နာမည္ရွိတဲ့ သရုပ္ေဆာင္ေတြေလာက္ပဲ ဟန္မပ်က္ ေနႏိုင္ေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔လို ေန႔စားသမားေတြကေတာ့ ၃၅လမ္းမွာ ထိုင္ရင္း လက္ဖက္ရည္ တခြက္ေလာက္ ေသာက္ရဖို႔ေတာင္ ဟိုလူ႔ မ်က္ႏွာခ်ိဳ ေသြးရ၊ ဒီလူ႔ မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးရနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ ခက္ေနၾကၿပီ” ဟု ေန႔စား လူၾကမ္းတဦးျဖစ္သူ ေအာင္ေက်ာ္က ေျပာသည္။
ေန႔စား သရုပ္ေဆာင္မ်ားမွာ ၎တုိ႔ ပါဝင္ ရိုက္ကူးရေသာ ရက္အတြက္ ၁ ရက္ ၁ ေသာင္းနႈန္း အျမင့္ဆံုး ရၾကၿပီး စက္သမားမ်ားကမူ ၁ ရက္ ၅ ေထာင္နႈန္း၊ ၃ ေထာင္နႈန္း စသျဖင့္ အစားစား ရိွသည္။ မင္းသားေၾကး၊ မင္းသမီးေၾကးမ်ားမွာ ၂၅ သိန္းႏွင့္ အထက္ ရွိသည္။ ဇာတ္ပို႔ဇာတ္ရံေၾကးမွာ ၁ သိန္းမွ ၃ သိန္းအထိ ရိွသည္။
ကိုရီးယား ဇာတ္ကားမ်ား ပုိမုိ တြင္က်ယ္လာျခင္းကလည္း ျမန္မာကား ငွားအားကုိ အနည္းငယ္ ထိခုိက္ေစသည္ဟု ရန္ကုန္မွ ဗီဒီယုိေခြ အငွားဆုိင္ ပုိင္ရွင္ တဦးက သုံးသပ္ ေျပာဆိုသည္။
သုိ႔ေသာ္လည္း လုပ္ငန္းရပ္ထားရျခင္း၏ အဓိကအေၾကာင္းရင္းမ်ားမွာ ဇာတ္ကားမ်ားအား ခိုးကူးမႈ ပိုမ်ားလာျခင္း၊ လွ်ပ္စစ္မီးပံုမွန္မရရွိျခင္းႏွင့္ နယ္ေရာင္းအား ထက္ဝက္မက က်ဆင္းေနျခင္းတို႔ ျဖစ္ေၾကာင္း ဗီဒီယို ထုတ္လုပ္ ျဖန္႔ခ်ိေရး လုပ္ငန္းရွင္မ်ားက ေျပာျပၾကသည္။
“အခုဆို ၿမိဳ႕ေပၚ အငွားဆိုင္ေတြက မီး ပံုမွန္ မရတဲ့ အတြက္ ငွားအား က်လာလို႔ ဆိုၿပီး မဝယ္ႏုိင္ၾကေတာ့ဘူး၊ သူတို႔ ေလးငါးဆိုင္ေလာက္ ေပါင္းၿပီးမွ တကားေလာက္ လာဝယ္တယ္။ ၿပီးရင္ မူရင္းေခြကို ေကာ္ပီပြားၿပီး သံုးလာၾကတယ္၊ ခိုးကူးလာၾကတယ္ေပါ့၊ အဲဒီလို ခိုးကူးတာေတြက နယ္ေတြ အထိ ေရာက္လာေတာ့ ေရာင္းအားကို ထိခိုက္ကုန္တာေပါ့” ဟု လပ္ကီးဆဲဗင္း ဗီဒီယုိ ထုတ္လုပ္ေရးမွ တာဝန္ခံ တဦးက ဆိုသည္။
ခိုးကူးသည္ ဆိုျခင္းမွာ ဗီဒီယို ထုတ္လုပ္ ျဖန္႔ခ်ိေရးမွ ေရာင္းခ်ေသာ အာစီေၾကး(မွတ္ပံုတင္ေၾကး) မေပးဘဲႏွင့္ ဝယ္ယူျခင္း၊ မူရင္း အာစီေၾကး ေပးၿပီး ဝယ္ယူေသာ အေခြကို ဆင့္ပြား ကူးယူျခင္းကို ဆိုလိုသည္။
နာမည္ႀကီး မင္းသားမ်ား ေခါင္းေဆာင္ ပါဝင္ေသာ ဇာတ္ကားမ်ား၏ အာစီေၾကး ႏွင့္ ေအာင္ျမင္မႈ အလယ္အလတ္ အဆင့္ရွိ မင္းသားမ်ား၏ အာစီေၾကးမွာ ကြာျခားသည္။
ဇာတ္ကားတကား ဝယ္ယူပါလွ်င္ အနည္းဆံုး အာစီေၾကး က်ပ္ ၁ဝဝဝ ေပးရသည္။ နာမည္ႀကီး မင္းသား ပါ၀င္လွ်င္ အာစီေၾကးက က်ပ္ ေလးေထာင္ အထိ ေရာက္သြားသည္။
“မီးမလာတာကလည္း မ်ားေတာ့ အငွားဆိုင္ေတြ သိပ္မငွားရပါဘူး၊ ငွားအားက်ေတာ့လည္း ဇာတ္ကား တကားကို ငါးေထာင္၊ ေျခာက္ေထာင္ေပးၿပီး ဝယ္ရတာ အရင္း မေက်ေတာ့ဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ ဇာတ္ကားသစ္ ထြက္တို္င္း မဝယ္ႏုိင္ေတာ့တာပါ” ဟု ရန္ကုန္တုိင္း၊ တာေမြၿမိဳ႕နယ္မွ ဗီဒီယိုအငွားဆိုင္ ပုိင္ရွင္တဦးက ဆိုသည္။
ျမန္မာ ဗီဒီယို ဇာတ္ကားသစ္ တရက္ငွားခမွာ က်ပ္ ၂၅ဝ ျဖစ္ၿပီး ႏိုင္ငံျခားကား တရက္ငွားခမွာ က်ပ္ ၁ဝဝ ျဖစ္သည္။ ျမန္မာဇာတ္ကားတေခြကို အနည္းဆံုး က်ပ္ ၄ ေထာင္ ရင္းရၿပီး ႏိုင္ငံျခားဇာတ္ကား ဗီစီဒီ တေခြကို က်ပ္ ၂ဝဝ၊ ဒီဗီဒီတေခြကို ေငြ ၄ဝဝ မွ ၈ဝဝ အထိသာ ရင္းရသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဗီဒီယို အငွားဆိုင္မ်ားမွာ ႏိုင္ငံျခားကား တင္ျခင္းက ပို၍ တြက္ေျခကုိက္ေနသည္။
အငွားဆိုင္မ်ားႏွင့္ လိုင္စင္ရွိ ဗီဒီယို ျပသေရးလုပ္ငန္းမ်ားက ဇာတ္ကားသစ္မ်ားကုိ ထုတ္လုပ္ ျဖန္႔ခ်ိေရး လုပ္ငန္းမ်ားမွ သတ္မွတ္ထားေသာ လိုင္စင္ေၾကးေပးကာ ဝယ္ယူေနရသည္။ လုိင္စင္ေၾကးက ေစ်းႀကီးလြန္းသျဖင့္ ငွားအား က်ေနသည့္ ယေန႔ကာလတြင္ တြက္ေခ်မကိုက္ေတာ့ေပ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေစ်းသက္သာသည့္ တပတ္ႏြမ္း ဇာတ္ကားမ်ားကို ဝယ္ယူေနၾကေၾကာင္း သိရသည္။
“က်ေနာ္တုိ႔ ဇာတ္ကားသစ္ ဝယ္ရတာ မကိုက္ေတာ့ဘူး၊ ရန္ကုန္အငွားဆိုင္ေတြက ျပန္ေရာင္းေပးတဲ့ သိပ္မေဟာင္းေသးတဲ့ ကားေတြကိုပဲ ဝယ္တင္ေတာ့တယ္” ဟု ပဲခူးတိုင္း၊ ေဝါၿမိဳ႕နယ္မွ ဗီဒီယို အငွားဆုိင္ တဆိုင္က ဆိုသည္။
ၿမိဳ႕ႀကီးမ်ားတြင္ သာမက နယ္ၿမိဳ႕မ်ားတြင္ပါ ေစ်းကြက္ပ်က္ေနသျဖင့္ ဗီဒီယို ထုတ္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းမ်ား ရပ္ဆုိင္းလုနီးပါး ျဖစ္ေနသည္။
အခက္အခဲ ေတြ႔ေနၾကေသာ ေန႔စား အလုပ္သမားမ်ား၊ စက္အဖြဲ႔သားမ်ား၊ ေန႔စားသရုပ္ေဆာင္မ်ားႏွင့္ ဇာတ္ပို႔ ဇာတ္ရံမ်ား အတြက္ ဝါရင့္ သရုပ္ေဆာင္ႀကီး တခ်ဳိ႕က ေငြေၾကး စုိက္ထုတ္ကာ ရုိက္ကူးေရး လုပ္ငန္း လုပ္ကုိင္လာၾကေၾကာင္း ဒါရိုက္တာ တဦးက ေျပာဆိုသည္။
“ရုပ္ရွင္ေလာကသား အခ်င္းခ်င္း ကူညီခ်င္တဲ့ သေဘာနဲ႔ အလုပ္ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးလာၾကတဲ့ အပိုင္းပါ၊ သူတို႔ ကိုယ္တုိင္ကိုယ္က သူတို႔နာမည္ကို မေျပာေစခ်င္ဘူး၊ သူတို႔နာမည္ ေျပာဖို႔ထက္ အလုပ္ျဖစ္ဖို႔က အေရးႀကီးတယ္ေလ” ဟု သူက ဆိုသည္။
ဤသုိ႔ေသာ ကူညီမႈတခ်ဳိ႕က ဒုကၡေရာက္ေနသူ ၀င္ေငြနည္း သရုပ္ေဆာင္မ်ား၊ အေျခခံလုပ္သားမ်ားအတြက္ ေကာက္ရုိးတမွ်င္ ျဖစ္ေနသည္။
| < Prev | Next > |
|---|
