ဧရာဝတီ

ခ်င္းမိုင္ ေဆာင္းကား အေႏြးထည္ အသစ္ျဖင့္ လမ္းသလားခ်င္သူတို႔ အႀကိဳက္ … အရက္သမားတို႔ အႀကိဳက္ အဝင္ၾကမ္းသည္ဟု ဆိုရမည္ ျဖစ္သည္။ ႏိုဝင္ဘာ နံနက္ တခင္းတြင္ေတာ့ တစံု တဦးသည္ ခ်င္းမိုင္ တကၠသိုလ္ ဝင္းအတြင္းရွိ ေရကန္ႀကီးနေဘးတြင္ တစံုတရာကို သဲႀကီးမဲႀကီး အာ႐ံုဝင္စား ေနေသာေၾကာင့္ သူ႔အနားသို႔ လူ ၂ ဦးခ်ဥ္းကပ္ လာသည္ကိုပင္ သတိထားမိဟန္မရွိ …။

ဖိုး႐ႈပ္။      ။ ဦး႐ုကၡစိုးႀကီး … ဘာလုပ္ေနတာလဲဗ်။

႐ုကၡစိုး။       ။ ေအာင္မေလး ေသာက္ပလုတ္တုတ္။ လန္႔လိုက္တာကြာ။ ကလူကလူ။

ႂကြက္စုတ္။     ။ ခင္ဗ်ားက ဘာမဟုတ္တ႐ုတ္ လုပ္ေနလို႔ လန္႔ရတာတုန္းဗ်။ နာမည္ေလး ေခၚ႐ံု ရွိေသးတယ္။ ေနပါဦး … ဘာဖတ္ေနတာလဲ။ ေၾသာ လက္စသတ္ေတာ့ ျမန္မာ့အေမွာင္ သတင္းစာ ဖတ္ေနတာကိုးဗ်။

႐ုကၡစိုး။        ။ ေဟ့ေကာင္ ႂကြက္စုတ္ မင္းဘာမွ သေရာ္ေနစရာမလိုဘူး။ အရင္ကေမွာင္ခ်င္ ေမွာင္မယ္။ ခု လင္းၿပီကြ။ ဒီမွာၾကည့္။ တအိမ္ကို ႏြား ၅ ေကာင္ကေန ၇ ေကာင္ရွိ႐ံုနဲ႔ တအိမ္သံုး လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အား ထုတ္ႏိုင္ၿပီတဲ့။ လင္းကုန္ၾကပါၿပီကြ။

ဖိုး႐ႈပ္။       ။ ဗ်ာ လာျပန္ၿပီလား ႏြားနဲ႔လွ်ပ္စစ္မီးထုတ္တာ။ အရင္တခါလို ႏြားေကာင္ေရအားပဲလား။ ႏြားေတြ သနားဖို႔ေကာင္းေနပါၿပီဗ်ာ။

ႂကြက္စုတ္။       ။ အင္း ႏြားထဲကကို မထြက္တာပါလား။ ႏြား အသင္းထူေထာင္ၿပီး ႏြားအခြင့္အေရး လႈပ္ရွားမႈဆိုၿပီး လုပ္ဦးမွပါပဲ။

႐ုကၡစိုး။        ။ ထင္ရာေျပာေနျပန္ၿပီ။ ဒီတခါ ႏြားေတာ့ႏြား။ ဒါေပမယ့္ ႏြားေခ်းကြ၊ ႏြားေခ်း။

ဖိုး႐ႈပ္။        ။ ဟာ စိတ္ဝင္စားတယ္ဗ်ာ။ လုပ္ပါဦး ဦး႐ုကၡစိုးရဲ႕။

ႂကြက္စုတ္။        ။ ဟုတ္တယ္ ဦး႐ုကၡစိုးေရ ေျပာျပလိုက္ပါ။ ဖိုး႐ႈပ္က ေခ်းဆို ဘာေခ်းျဖစ္ျဖစ္ စိတ္ဝင္စားတယ္။ အဲဒါ သူ႔ဓာတ္စာပဲ။

ဖိုး႐ႈပ္။        ။ ေဟ့ေကာင္ ငါက တကယ္ စိတ္ဝင္စားလို႔ ေမးတာကြ။ မင္းလို အနံ႔လိုက္႐ွဴေနတဲ့ေကာင္မ်ား မွတ္ေနလား။

႐ုကၡစိုး။        ။ မကိုက္ၾကစမ္းနဲ႔ကြာ။ ဒီမွာ ငါလည္း အဲဒါသိခ်င္လို႔ ဖတ္ေနတာ။ ဒီေန႔ သတင္းစာ မ်က္ႏွာဖံုးမွာကို ပါတာကိုးကြ။ ႏြားေခ်းကေန ဇီဝလွ်ပ္စစ္ထုတ္တာတဲ့။ တအိမ္သံုးလွ်ပ္စစ္ရဖို႔ တေန႔ကို ႏြားေခ်းပိႆာခ်ိန္ ၆၀ လိုအပ္တယ္တဲ့ကြ။

ႂကြက္စုတ္။       ။ ဟာ ဒါဆိုရင္ ႏြားေတြဘဝကေတာ့ မေတြးရဲစရာပဲဗ်ာ။ ႏြားေတြခမ်ာ လိုအပ္ခ်က္ ျပည့္မီေအာင္ မပါႏိုင္ရင္ တရားစြဲခံရႏိုင္တယ္။

ဖိုး႐ႈပ္။          ။ ဟုတ္ပါ့ဗ်ာ လူေတြေတာင္ ေဖာခ်င္းေသာခ်င္း ေထာင္ဒဏ္ေပးေနတာ၊ ႏြားေလာက္ကေတာ့ အေပ်ာ့ ျဖစ္သြားဦးမယ္။

႐ုကၡစိုး။       ။ ငါစဥ္းစားတာက တမ်ိဳးကြ။ ခုလိုကမၻာ့စီးပြားပ်က္ကပ္ႀကီး ေနရာအႏွံ႔ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ ျမန္မာ ႏိုင္ငံျပန္ၿပီး လံုးဝ မ႐ႈံးမယ့္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းတခု ထူေထာင္ပါလားလို႔ … မင္းတို႔အတြက္ ေျပာတာပါ။

ဖိုး႐ႈပ္။             ။ ဘာလဲ ႏြားေတြေမြးၿပီး ေခ်းေရာင္းစားရမွာလား။

႐ုကၡစိုး။        ။ ခက္တာပဲ။ ေတြးလိုက္ရင္ ေခ်းပံုထဲကကို မတက္ပါလား။ ဒီလိုကြ ႏြားေတြေခ်းမ်ားမ်ား ပါေအာင္ ႏြားဝမ္းႏႈတ္ေဆး ေဖာ္ေရာင္းပါလားလို႔ ေျပာမလို႔။

ႂကြက္စုတ္။           ။ အင္း ဦးရုကၡစိုးကေတာ့ တရိစၦာန္ညႇင္းပမ္းမႈနဲ႔ ၆၅ ႏွစ္ ျဖစ္ဦးေတာ့မွာပဲ။ ဇီဝလွ်ပ္စစ္ ဆိုေတာ့  အီလက္ထရြန္းနစ္ပုဒ္မနဲ႔လည္း ညိႏိုင္တယ္ဗ်ေနာ္။

ဖိုး႐ႈပ္။       ။ ဦး႐ုကၡစိုး လုပ္တာနဲ႔ ဒီမွာ အေရးႀကီးတာေျပာမလို႔ေတာင္ အစ ဘယ္ေရာက္သြားလဲ မသိဘူး။

႐ုကၡစိုး။         ။ ေျပာပါေမာင္ရာ။ ငါက စီးပြားပ်က္ကပ္ေၾကာင့္ လူေတြအစား စိတ္ညစ္ေနလို႔ ဟာသေလး မ်ား ေတြ႕မလားဆိုၿပီး သတင္းစာ လွန္မိတာပါ။ ဟီဟိိ။ ကဲ ဆိုပါဦး ဘာလဲ။

ဖိုး႐ႈပ္။        ။ ဘာပါလိမ့္ ေၾသာ္ သိၿပီ … ႏြား ေလးလပတ္စည္းေဝးႀကီး။

ႂကြက္စုတ္။            ။ ဘာ ေဟ့ေကာင္။ မင္းေတာ့လား။ ၆၅ ႏွစ္ေနာ္ .. ဟင္း ဟင္း။

ဖိုး႐ႈပ္။         ။ ေရာကုန္တာကြ။ လာကတည္းက ဦး႐ုကၡစိုးႀကီးက ႏြားကိစၥနဲ႔ စတာကိုး။

႐ုကၡစိုး။       ။ လူအမႈ နတ္လာပတ္ေနျပန္ၿပီ။ မင္းေျပာတာ ငါသိပါတယ္။ နအဖ လုပ္တဲ့ ေလးလပတ္ အစည္းအေဝး။ အဲဒါဘာျဖစ္လဲ။

ဖိုး႐ႈပ္။          ။ အင္း က်ေနာ္ၾကားတာကေတာ့ …. ။

ႂကြက္စုတ္။         ။ ေဟ့ေကာင္ ေဟ့ေကာင္ မင္းၾကားတာလား ငါၾကားတာလား။ မင္းတို႔ သတင္းေထာက္ ေတြကေတာ့ကြာ … သူမ်ားသတင္းကို ကိုယ့္သတင္း လုပ္ဖို႔ဆို သိပ္ျမန္တဲ့ ေကာင္ေတြ။

ဖိုး႐ႈပ္။       ။ ကဲပါ။ မင္းၾကားတယ္ပဲ ထားပါေတာ့။ တကတည္း လိုရင္းကို မေရာက္ဘူး။ ဒီလို ဦး႐ုကၡစိုးႀကီးရဲ႕ နအဖရဲ႕ ေလးလပတ္ အစည္းအေဝးႀကီးမွာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ကိစၥနဲ႔ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ ကိစၥႀကီးကို အေလးထား ေဆြးေႏြးတယ္တဲ့ဗ်။

႐ုကၡစိုး။           ။ ေဆြးေႏြးေတာ့ ဘာျဖစ္တုန္းကြာ။

ဦး႐ုကၡစိုးႀကီးက ကန္႔လန္႔တိုက္လိုက္သျဖင့္ ဖိုး႐ႈပ္တေယာက္ ဘာေျပာရမွန္းမသိ ျဖစ္သြားရာ ႂကြက္စုတ္က တကယ့္ ႏိုင္ငံေရး သုေတသီႀကီး ေလသံျဖင့္ ဝင္ေျဖရွင္းေပးလိုက္၏။

ႂကြက္စုတ္။       ။ ခက္တာပဲ ဖိုး႐ႈပ္ရာ မင္းက ဘာမွလည္းမသိ ေျပာကလည္း ေျပာခ်င္နဲ႔။ ဒီလို ဦး႐ုကၡစိုး ႀကီးရဲ႕။ အဲဒီေလးလပတ္ စည္းေဝးလုပ္ေနတဲ့ တခ်ိန္တည္းမွာပဲ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြကို ႏွစ္ရွည္ ေထာင္ခ်တဲ့ ကိစၥေတြကို တက္သုတ္႐ိုက္လုပ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီစည္းေဝး အၿပီးမွာ စစ္ဗိုလ္ တခ်ိဳ႕ ယူနီေဖာင္း ခၽြတ္ကုန္တယ္။

႐ုကၡစိုး။        ။ ဒါကေတာ့ကြာ သူတို႔လည္း ယူနီေဖာင္းနဲ႔ခ်ည္း တသက္လံုးေနလာရတာ။ တခါတေလ ဖက္ရွင္က်က်ေလး ဝတ္ခ်င္မွာေပါ့ကြ။ ငါေတာင္ ဒီနတ္ယူနီေဖာင္းကို လဲခ်င္ေနတာၾကာၿပီ။ ဇာတ္ပ်က္ ျဖစ္မွာစိုးလို႔။

ဖိုး႐ႈပ္။        ။ ခုလည္း ႐ုကၡစိုးပ်က္ ျဖစ္ေနပါၿပီဗ်ာ … မထူးပါဘူး။ ကဲ ကိုႂကြက္စုတ္ရယ္ ဆက္လက္ သံုးသပ္စမ္းပါဦး။ ႂကြက္အျမင္ေလး သိပါရေစ။

ဖိုး႐ႈပ္က သူ႔ကိုတြယ္ထားသျဖင့္ ကၽြဲၿမီးတိုေနေသာေၾကာင့္ ဦး႐ုကၡစိုးေကာ ႂကြက္စုတ္ကိုပါ တၿပိဳင္တည္း ျပန္ႏွက္လိုက္သည္။ ဖိုး႐ႈပ္စကားကို အမႈမထားဘဲ ႂကြက္စုတ္က သူစိတ္ထင္ရာမ်ားကို ဆက္ေျပာသည္။

ႂကြက္။          ။ ဒါ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ ရွင္းစရာ ရွိတာေတြကို အျပတ္ရွင္းတာဗ်။ အဲဒီစည္းေဝး မွာပဲ ဘယ္သူေတြကို ေထာင္ဘယ္ႏွႏွစ္ခ် ဆိုၿပီး ဆံုးျဖတ္၊ ၿပီးေတာ့ တခ်ိန္တည္းမွာ ဘယ္သူေတြ ေရြးေကာက္ပြဲကို လူဝတ္လဲၿပီး ဝင္ဆိုၿပီး မင္းအဘက သတ္မွတ္ေပးလိုက္တာကြဲ႕ ဖိုး႐ႈပ္ရဲ႕။ သိၿပီလား။ ဒါေပမယ့္ မၿပီးေသးဘူး။ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ ခုနက ဦး႐ုကၡစိုးေျပာတဲ့ ႏြားကိစၥ သိပ္မသကၤာဘူးဗ်။

႐ုကၡစိုး။           ။ ဟင္ ဘယ္လိုမ်ား မသကၤာတာပါလိမ့္ လုပ္စမ္းပါဦး။

ႂကြက္စုတ္။        ။ ႏ်ဴကလီးယားနဲ႔ စပ္ဆက္ေနမယ္ထင္တယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ပဲ စဥ္းစားၾကည့္ေလ။ ဟိုေန႔က သတင္းစာမွာ အဘပံုႀကီးကို မ်က္ႏွာဖံုးတင္တယ္။ ဒီေန႔ ႏြားကိစၥကို မ်က္ႏွာဖံုးတင္တယ္။ အေရးႀကီးတာကို သတင္းစာ မ်က္ႏွာဖံုးမွာ တင္တာ ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား။ အေရးမႀကီးဘဲနဲ႔ေတာ့ ေဖာ္ျပမွာ မဟုတ္ဘူး။

႐ုကၡစိုး။        ။ အတင္းကို ဆြဲခ်ိတ္ေနပါလားေနာ္။ ႏြားနဲ႔ အဘ အင္း ဟုတ္ေတာ့ ဟုတ္ေနၿပီ။ လုပ္စမ္းပါဦး။ ႏ်ဴကလီးယားနဲ႔ ဘာဆိုင္လို႔လဲ။

ႂကြက္စုတ္။       ။ ႏြားေခ်းကေန ႏ်ဴကလီးယား ထုတ္ဖို႔ ႀကံစည္ေနတယ္လို႔ က်ေနာ္ေတာ့ ထင္တယ္။ ဒါကလည္း ေလးလပတ္စည္းေဝး အၿပီးမွာ လုပ္တာဆိုေတာ့ စပ္ဆက္မႈရွိလိမ့္မယ္ဗ်။ ေတာ္႐ံုကိစၥေတာ့ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။

ဖိုး႐ႈပ္။         ။ အင္း ေပါက္ကရ ေျပာတဲ့ ေနရာမွာေတာ့ ႂကြက္စုတ္တို႔က ကမၻာေက်ာ္ဦးမယ္။ ႏြားေခ်း ကေတာင္ ႏ်ဴကလီးယား ထုတ္ဦးမတဲ့။ ေျမာက္ကိုရီးယားနဲ႔ ႐ုရွားကေတာင္ အဘေခၚရမယ့္ ကိန္းပဲ။

႐ုကၡစိုး။        ။ ဒါဆိုရင္ ျမန္မာျပည္အဝင္မွာ ေဆာင္ပုဒ္ႀကီးေတြ ျမင္ရဦးေတာ့မွာပဲ။ “ျမန္မာ့ႏြားေခ်းျဖင့္ ကမၻာကိုႀကီးစိုးမည္” ဆိုၿပီးေတာ့ေလ။

ဖိုး႐ႈပ္။         ။ ျမန္မာ့ ႏြားေခ်းေတာ့ မသိဘူး ျမန္မာ့ႏြားႀကီးရဲ႕ အပုပ္န႔ံကေတာ့ ကမၻာကိုလႊမ္းေနတာ ေသခ်ာတယ္။ ခုေတာင္နံလာသလိုပဲ။

ႂကြက္စုတ္။     ။ အဲဒါေတာ့ သိဘူးဗ်။ က်ေနာ္လည္း စိတ္ထဲထင္တာ သံုးသပ္ၾကည့္တာေလ။ က်ေနာ္ ေျပာတာ အဟုတ္မွတ္ၿပီး ဖိုး႐ႈပ္က သတင္းထဲ ထည့္ေရးရင္ေတာ့ မေျပာတတ္ဘူး။ ကဲ ကဲ ဗိုက္လည္းဆာၿပီ။ ခ်င္းမိုင္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူ အလွပေဂးေလးေတြ ေငးရတာ မ်က္စိလည္း ေညာင္း လွၿပီ။ တဆိုင္ဆိုင္ကို လစ္ၾကစို႔ …။

စိတ္ထင္ရာမ်ားကို ေျပာခ်င္သလို ေျပာၿပီး ဦးေဆာင္ထြက္သြားေသာ ႂကြက္စုတ္ေနာက္သို႔ ဖိုး႐ႈပ္ႏွင့္ ဦး႐ုကၡစိုးတို႔မွာ အူေၾကာင္ေၾကာင္ႏွင့္ အေျပးလိုက္သြားရေလေတာ့သည္။

< Prev		Next >