ယေန႔ ခ်င္းမုိင္႐ုကၡစိုးထံသုိ႔ ဧည့္သည္တေယာက္ ေရာက္လာသည္။ ဧည့္သည္၏အမည္မွာ ကုိဆန္းတင့္ ျဖစ္သည္။ ကုိဆန္းတင့္ ဟု ဆုိေသာ္လည္း ျမန္မာျပည္သားမဟုတ္ေပ။ ဧည့္သည္က ျမန္မာ့အေရးကုိ အလြန္ ေစတနာထားေၾကာင္း၊ သူ၏အလုပ္အကုိင္မွာ consultant ျဖစ္ေၾကာင္း သူ႔ကုိယ္သူ မိတ္ဆက္ရာ ႐ုကၡစိုးက ျမန္မာဆန္ဆန္ ကုိဆန္းတင့္ဟု အမည္ေပးလုိက္ျခင္းျဖစ္သည္။
ကုိဆန္းတင့္က ခ်င္းမုိင္ၿမိဳ႕ႏွင့္ စိမ္းသူမဟုတ္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ခ်င္းမုိင္ႏွင့္ ေ၀းေနသည္မွာ ကာလအေတာ္ၾကာေပၿပီ။ လူမႈထူးခြ်န္ဆုမ်ား ခ်ီးျမွင့္မည္ ဟူေသာ သတင္းေၾကာင့္ ဆုရလုိသည့္ အႏွီ ကုိဆန္းတင့္က ခ်င္းမုိင္သုိ႔ အေမာတေကာ ေရာက္ရိွလာျခင္းျဖစ္သည္။
ကုိဆန္းတင့္က လုိရင္းကုိ စတင္ေျပာဆုိသည္။
ကုိဆန္းတင့္။ ။ ဦး႐ုကၡစိုးက ျမန္မာ့အေရး စြမ္းစြမ္းတမံ လႈပ္ရွားသူေတြကုိ ဆုေပးမယ္လုိ႔ ၾကားတယ္။
႐ုကၡစိုး။ ။ အင္း … ဟုတ္တယ္။ ေပးမယ္၊ ေပးမွာေပါ့။ ဒီညပဲ ဆုေတြကုိ ေၾကညာေတာ့မွာ။
ကုိဆန္းတင့္။ ။ က်ေနာ္တုိ႔လုိ အေနာက္တုိင္းသားေတြကုိပဲ ေပးမွာဆုိ။
႐ုကၡစိုး။ ။ ဟုတ္တယ္။ မွန္တယ္။ အျဖဴေတြ အဲ - အေနာက္တုိင္းသားေတြကုိပဲ ေပးမွာ။
ကုိဆန္းတင့္က ၀မ္းသာအားရျဖင့္ …
ကုိဆန္းတင့္။ ။ ဟဲဟဲ … ဦး႐ုကၡစိုးက အဲသလုိ အစီအစဥ္ေတြရိွတယ္ ဆုိေတာ့ က်ေနာ္က အႀကံဥာဏ္ေတြ ေပးလုိ႔ရပါတယ္။ ဟဲဟဲ … ။
႐ုကၡစိုး။ ။ အင္း … အႀကံေပးတာေတာ့ ဟုတ္ပါၿပီ၊ မင္းအတြက္ ဥာဏ္ပူေဇာ္ခ ၁ ရက္ ေဒၚလာ တေထာင္ ေပးဖုိ႔ကေတာ့ …
ကုိဆန္းတင့္။ ။ ဟာ … က်ေနာ္က အခမ့ဲ လုပ္စား အဲ … လုပ္ေပးမွာပါ။ အႀကံဥာဏ္ေတြ၊ သုံးသပ္ခ်က္ေတြေပးတယ္ ဆုိတာ က်ေနာ္ကြ်မ္းက်င္တ့ဲအလုပ္ပဲ။ ျမန္မာျပည္ထဲအထိ သြားၿပီးေတာ့ လက္ေတြ႔ကြင္းဆင္း လုပ္ကုိင္ေနတာ ၾကာၿပီ။ ျမန္မာျပည္အျပင္ဘက္မွာရိွတ့ဲ ျပည္ေျပးေတြနဲ႔ က်ေနာ္ မေတြ႔ေတာ့ဘူး ဟဲဟဲ… ။
႐ုကၡစိုး။ ။ အင္း … ျပည္ေျပးေတြနဲ႔ပဲေတြ႔ရတ့ဲအလုပ္ ဆက္လုပ္ရင္ ၀င္ေငြနည္းတယ္မဟုတ္လား။
ကုိဆန္းတင့္ မ်က္ႏွာတခ်က္ပ်က္သြားသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ႀကိဳးစားၿပီး ျပန္ၿပဳံးကာ ဆက္ေျပာသည္။
ကုိဆန္းတင့္။ ။ အဲဒီျပည္ေျပးေတြအေၾကာင္း မေျပာစမ္းပါနဲ႔ဗ်ာ။ ဒီလူေတြ ဒီမုိကေရစီ ေအာ္ေနတာ အႏွစ္ ၂၀ ရိွၿပီ။ ဘာမွလည္း အျဖစ္မရိွဘူး။ ျမန္မာ့အေရးဟာ ဒီေကာင္ေတြေၾကာင့္ အေျခအေန ဆုိးေနတာ။ ဒီေကာင္ေတြ မရိွရင္ ပဋိပကၡေတြ မရိွေတာ့ဘူး။ အဲ … က်ေနာ္ ႏုိင္ငံတကာ အဖဲြ႔အစည္းေတြ၊ အစုိးရေတြကုိ အဲဒီလုိ သုံးသပ္ျပေတာ့ သူတုိ႔ လက္ခံၾကတယ္ဗ်။
႐ုကၡစိုး။ ။ ေၾသာ္ … ဟုတ္လား။ အင္း … ျပည္ေျပးေတြ မရိွရင္ ျမန္မာျပည္ အေျခအေန ပုိေကာင္းသြားမယ္ ဆုိေတာ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြ မရိွရင္ေရာ ဘယ္လုိျဖစ္လာမလဲ။
ကုိဆန္းတင့္။ ။ က်ေနာ္က ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြနဲ႔ အဆင္ေျပေနလုိ႔ ေျပာတာေတာ့ မဟုတ္ဘူးေနာ္၊ သူတုိ႔ေတာ့ ရိွမွ ျဖစ္မယ္။ သူတုိ႔မွာက အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အေတြ႔အႀကဳံ ရိွတယ္ေလဗ်ာ။ ႏုိင္ငံတခုကုိ အုပ္ခ်ဳပ္ရတာ လြယ္တာမွတ္လုိ႔။
႐ုကၡစိုး။ ။ ေၾသာ္ … မစၥတာကုိဆန္းတင့္က ျမန္မာျပည္ကုိ ျမန္မာေတြထက္ ပုိခ်စ္၊ ပုိၿပီး ေစတနာထား၊ ျမန္မာျပည္အေၾကာင္းကုိ ျမန္မာေတြထက္ ပုိသိေနသလုိပဲေနာ္။
ကုိဆန္းတင့္။ ။ ဒါေပါ့ဗ်ာ၊ ႏုိင္ငံေခါင္းေဆာင္ေတြကအစ၊ ကုလသမဂၢေခါင္းေဆာင္ေတြ အဆုံး က်ေနာ္က အႀကံေပး သုံးသပ္ျပေနရေတာ့ ပုိသိေနတာေပါ့။
ကုိဆန္းတင့္ ပုံႀကီးခ်ဲ႕ေျပာေနျခင္းလား၊ အမွန္ေျပာေနျခင္းလား ႐ုကၡစိုးႀကီး ခန္႔မွန္းရခက္သြားသည္။ ကုိဆန္းတင့္ ေျပာပုံကုိၾကည့္ၿပီး ႐ုကၡစိုး စိတ္ညစ္သြားေသာ္လည္း သိလုိသည္မ်ားကုိ ဆက္ေမးလုိက္သည္။
႐ုကၡစိုး။ ။ ကုလသမဂၢဆုိလုိ႔ ဂန္ဘာရီႀကီးေရာ ဘယ္လုိလဲ။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြက သူ႔ကုိ ျမန္မာျပည္ေခၚၿပီး မီးေနသည္လုံျခည္စုတ္နဲ႔ နာမ္ႏွိမ္လုိက္၊ ဓာတ္ရုိက္ဓာတ္ဆင္ေတြ လုပ္လုိက္တယ္ဆုိ။
ကုိဆန္းတင့္။ ။ က်ေနာ္ကေတာ့ ဒါမ်ဳိးေတြ မယုံပါဘူး။ ယုံတ့ဲသူေတြကေတာ့ ဓာတ္ရုိက္ဓာတ္ဆင္တာ အစြမ္းထက္တယ္လုိ႔ ေျပာေတာ့မွာပဲ၊ အခု မစၥတာဂန္ဘာရီႀကီးက နယူးေယာက္ကေနၿပီး ေနျပည္ေတာ္ကုိ အရမ္း လြမ္းေနတာ။ က်ေနာ့္ရဲ႕ “ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားကုိ ေခ်ာ့ေပါင္းနည္း” စာအုပ္မွာေတာင္ သူ႔ကုိ အမွာစာ ေရးဖုိ႔ ေျပာရဦးမယ္။
႐ုကၡစိုး။ ။ ဟဲဟဲဟဲ … အဲဒီစာအုပ္အမွာစာအတြက္ဆုိရင္ေတာ့ သူ႔ကုိခ်ဥ္းကပ္တာ အေကာင္းဆုံးပဲ။ ငါ့ဆီလာေနတ့ဲ သတင္းေထာက္တေယာက္ အေျပာအရဆုိ ဂန္ဘာရီက သန္းေရႊကုိ သိပ္ခ်စ္တာဆုိပဲ။ အင္းေလ … သန္းေရႊက အေပးေကာင္းတာကုိး။
ကုိဆန္းတင့္။ ။ ဘာလဲဗ်၊ ဘာေတြလဲဗ်၊ ဘာေတြအေပးေကာင္းတာလဲ။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးက ဒီလုိမဟုတ္ပါဘူး။
႐ုကၡစိုး။ ။ လက္ေဆာင္ေပးတာကုိ ေျပာတာပါ။ ဂန္ဘာရီႀကီးကုိ ေက်ာက္စိမ္းတုံး ဆုိလား လက္ေဆာင္ ေပးလုိက္တယ္လုိ႔ သတင္းေထာက္တေယာက္က ေျပာတာပဲ။
ကုိဆန္းတင့္။ ။ အင္း … မိတ္ျဖစ္ေဆြျဖစ္ ေပးတာလုိ႔ ထင္တာပဲ။ က်ေနာ္တုိ႔လည္း ၾကားပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ဦး႐ုကၡစိုး ဆုေပးမယ့္ စာရင္းထဲမွာ မစၥတာ ဂန္ဘာရီ ပါတယ္မဟုတ္လား။
႐ုကၡစိုး။ ။ ပါတာေပါ့။ နာမည္ႀကီးတ့ဲသူေတြကုိ ဆုေပးမွ ငါလည္းနာမည္ႀကီးမွာ ဆုိေတာ့ သူ႔ကုိ ခ်န္ထားလုိ႔ ဘယ္ျဖစ္မလဲ။ ဟဲဟဲဟဲ …။
ကုိဆန္းတင့္။ ။ ဟုိ … ဆုရတ့ဲသူစာရင္းထဲမွာ က်ေနာ့္ … က်ေနာ့္နာမည္လည္း ပါမယ္လုိ႔ ယူဆပါတယ္။
႐ုကၡစိုး။ ။ ပါတာေပါ့၊ ကုိဆန္းတင့္ကုိ ခ်န္ထားလုိ႔ ဘယ္ျဖစ္မလဲ။ ကုိဆန္းတင့္နာမည္ကုိ ဂန္ဘာရီရဲ႕ နာမည္ေဘးမွာ ထည့္ထားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပထမဆုေတာ့ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ အဆင့္ ၅ ဆင့္ ခဲြထားတယ္။
ကုိဆန္းတင့္။ ။ ပထမဆု မရလည္း ေက်နပ္ပါတယ္။ ျမန္မာ့အေရး လုပ္ေဆာင္တာကုိ အသိအမွတ္ျပဳရင္ ေက်နပ္ပါၿပီ။ ဆုေတြက ဘာဆုေတြလဲဗ်။ ႀကိဳေျပာလုိ႔ရရင္ ေျပာပါဦး။
႐ုကၡစိုး။ ။ လြတ္လပ္ေရးေန႔အထိမ္းအမွတ္ လူမႈထူးခြ်န္ဆု ဆုိၿပီး အဆင့္ ၅ ခု ခဲြထားတယ္။
၁။ ျမန္မာျပည္အေရးကုိ ေစတနာ ရိွသူမ်ား။ ဒီအဆင့္မွာေတာ့ လူနည္းတယ္။
၂။ ျမန္မာ့အေရးကုိ ေစတနာရိွဟန္ ေဆာင္သူမ်ား။ ဟန္ေဆာင္ေကာင္းသူေတြေပါ့ကြာ။
၃။ ျမန္မာ့အေရးကုိ နားမလည္ဘဲ လႈပ္ရွားေနသူမ်ား။ ဒီအဆင့္ရတ့ဲသူက မ်ားတယ္။ ဒီပုဂၢဳိလ္ေတြက ျမန္မာျပည္အေၾကာင္း သူတုိ႔ပဲ အသိဆုံးလုိ႔ ထင္ေနၾကတာ။ ၿပီးေတာ့ …
၄။ ျမန္မာျပည္အခက္အခဲကုိ ဗန္းျပၿပီး အခြင့္အေရးယူေနသူမ်ား။ ဒီအင္အားကလည္း မေသးဘူးကဲြ႔။
၅။ ႏွစ္ဘက္ေပါင္းစည္းလုိဟန္နဲ႔ လုပ္စားေနသူမ်ား ဆုိၿပီး ၅ ဆင့္ ခဲြထားတယ္။
႐ုကၡစိုး၏ ရွင္းလင္းခ်က္အၿပီးတြင္ မစၥတာကုိဆန္းတင့္ ပက္လက္လန္သြားေလသည္။ ။
| < Prev | Next > |
|---|
