ဧရာဝတီ

႐ုကၡစိုးႏွင့္ သတင္းေထာက္ ဖိုး႐ႈပ္တုိ႔ ဘန္ေကာက္ ၿမိဳ႕တြင္ ေရာက္ေနသည္။ ဖိုး႐ႈပ္က ဘန္ေကာက္သုိ႔ သြားမည္၊ ဦး႐ုကၡစိုး လုိက္ခ့ဲပါဟု ဆြယ္သျဖင့္ ေဒသႏၱရ ဗဟုသုတ ရလုိသည့္ ဦး႐ုကၡစိုး ဘန္ေကာက္သုိ႔ ေရာက္ေနျခင္းျဖစ္သည္။

ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕လယ္ရိွ STARBUCKS ေကာ္ဖီဆုိင္တခုတြင္ သူတုိ႔ ထုိင္ေနၾကသည္။ ႐ုကၡစိုးက ဖိုး႐ႈပ္ႏွင့္ ေပါင္းၿပီး သတင္းေထာက္စ်ာန္ဝင္ေနသည္။ ေကာ္ဖီႏွစ္ခြက္အကုန္တြင္ ႐ုကၡစိုးက သတင္းေထာက္ကုိ အင္တာဗ်ဴးေလသည္။

႐ုကၡစိုး။     ။ မင္းတုိ႔ ဧရာဝတီမွာ ဘာသတင္းေတြ တင္ထားသလဲ။

ဖိုး႐ႈပ္။     ။ အင္း … ဟုိေန႔က … ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး သတင္း တင္လုိက္တယ္။ သူ ေပ်ာက္ေနတယ္၊ လြတ္လပ္ေရးေန႔ ညစာစားပဲြေတာင္ မတက္ဘူး ဆုိတ့ဲ သတင္း။

႐ုကၡစိုး။     ။ ဟာ … ေသာက္တလဲြ၊ အဲဒါ သတင္းလားကြ … ။ မင္းေရး တာလား၊ ဘယ္သူေရးတာလဲ။ မင္း ေတာ္ေတာ္ ေဘာ္ခ်က္တ့ဲ ေကာင္ပဲ။ သန္းေရႊႀကီးက သူ႔ဟာသူ အိမ္မွာ ဗီဒီယုိ ၾကည့္ေနတာ ျဖစ္မွာေပါ့။

ဖိုး႐ႈပ္။     ။ ဟာဗ်ာ … လြတ္လပ္ေရးေန႔ ညစာ စားပဲြဆုိတာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး တက္ေနက်ေလဗ်ာ။ အဲဒီညမွာ ထူးထူးျခားျခား သူ ေပ်ာက္ေနတယ္။ ဒါ … သတင္းဗ်… သတင္း။ ထင္ရွားသူ တေယာက္ ပုံမွန္ မဟုတ္ေတာ့ဘူးဆုိရင္ က်ေနာ္တုိ႔က ေရးလုိက္မယ္ လာထားပဲ။

႐ုကၡစိုး။     ။ မင္းေစာေစာက ေျပာေတာ့ သူ အခု ဘန္ေကာက္ ေရာက္ေနတယ္ဆုိ။

ဖိုး႐ႈပ္။     ။ က်ေနာ့္ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ႀကီး ေျပာတာကုိ ျပန္ေျပာျပတာပါဗ်ာ။ သန္းေရႊႀကီး ဘန္ေကာက္မွာ ေဆးလာကုတယ္၊ သတင္း လုိက္ခ်ည္ဆုိလုိ႔ က်ေနာ္ လာရတာ။

႐ုကၡစိုး။     ။ အဲဒီေတာ့ မင္း ဘာလုပ္မလဲ၊ ငါ့အျမင္မွာ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕က အဆုံးအစမရိွ က်ယ္တာေနာ္၊ မင္း တအိမ္တက္ဆင္း ရွာမလုိ႔လား။

ဖိုး႐ႈပ္။     ။ ရွာပါဘူးဗ်ာ။ ကုိယ္လုပ္ခ်င္တာေတြ လုပ္ၿပီး ခ်င္းမုိင္ ျပန္မယ္ေလ။ ဒီေန႔ေတာ့ ဒီမွာပဲ ထုိင္ၾကတာေပါ့။ က်ေနာ္သိတ့ဲ  ႏုိင္ငံေရးသမား တေယာက္ ဒီဆုိင္မွာ ေကာ္ဖီေသာက္ေနက်။ ေဟာ … ေျပာရင္းဆုိရင္း ဟုိမွာ … လာေနၿပီ။

ေနကာမ်က္မွန္ တပ္ထားသည့္ လူတေယာက္ ဆုိင္ထဲဝင္လာၿပီး ေကာင္တာတြင္ ရပ္လုိက္သည္။ အရပ္ရွစ္မ်က္ႏွာကုိ မၾကာခဏ ေစာင္းင့ဲၾကည့္သည္။ ေကာ္ဖီတခြက္ ဝယ္သည္။

႐ုကၡစိုး။     ။ ၾကည့္ရတာ … ဒီလူက အင္မတန္ လွ်ဳိ႕ဝွက္သည္းဖုိ ဆန္တယ္ေနာ္။

ဖိုး႐ႈပ္။     ။ အဲဒါ သူ႔စတုိင္ဗ်။ သူ႔နာမည္က ဦးေျပာင္ေျပာင္တ့ဲ။ ဦး႐ုကၡစိုး ကံေကာင္းလုိ႔ သူ႔ကုိ ေတြ႔ရတာ။ သူက လူေတြကုိ အေတြ႔ခံတာ မဟုတ္ဘူး။ ဖုန္းေတာင္ ဆက္လုိ႔ရတာ မဟုတ္ဘူး။ စင္ၿပိဳင္ အစုိးရဖဲြ႔ၿပီး ျပည္ေတာ္ျပန္ အာဏာသိမ္းေရး စီမံကိန္းဆဲြေနတ့ဲသူေလ။

မၾကာမီ လွ်ဳိ႕ဝွက္သည္းဖုိဆရာ ေကာ္ဖီခြက္ကုိင္ၿပီး သူတုိ႔ရိွရာ ေရာက္လာသည္။ ဖိုး႐ႈပ္က ခရီးဦးႀကိဳျပဳလုိက္သည္။

ဖိုး႐ႈပ္။     ။ ဆရာ … ထုိင္ပါ ဆရာ… ။

ဦးေျပာင္ေျပာင္။     ။ ဟဲဟဲ … က်ေနာ္က ဆရာ မဟုတ္ပါဘူး၊ ဆရာက ဆရာပါ ဆရာရယ္ … ဟဲဟဲဟဲ … ။

ဖိုး႐ႈပ္။     ။ ဟင္းဟင္းဟင္း … ဦးေျပာင္ကလည္းဗ်ာ။ ဦးေျပာင္ကုိ မိတ္ဆက္ေပးရဦးမယ္၊ ဒါက ဦး႐ုကၡစိုးတ့ဲ၊ ခ်င္းမုိင္မွာ ေနတယ္။ ဦး႐ုကၡစိုးေရ … ဒါကေတာ့ ဦးေျပာင္ေျပာင္။ ဟင္းဟင္းဟင္း… ။

ဦးေျပာင္ေျပာင္ႏွင့္ ႐ုကၡစိုးက “ေတြ႔ရတာ ဝမ္းသာပါတယ္” ဟု အသီးသီး ေျပာဆုိၿပီး၊ အျပန္အလွန္ အကဲခပ္ၾကသည္။

ဦးေျပာင္ေျပာင္။     ။ ဘယ္လုိလဲ၊ က်ေနာ္တုိ႔ စင္ၿပိဳင္အစုိးရ ဖဲြ႔မယ့္အေၾကာင္း ေရးထားတ့ဲ ႏွစ္သစ္ကူး ေၾကညာခ်က္ ဖတ္ၿပီးၾကၿပီ မဟုတ္လား။ က်ေနာ္ကေတာ့ သိပ္အားရတယ္၊ ႏွစ္သစ္မွာ လူသစ္၊ စိတ္သစ္၊ အစုိးရသစ္ … ဟဲဟဲဟဲ … ။

႐ုကၡစိုး။     ။ ဖတ္ၿပီးပါၿပီ။ ဟုိႏွစ္ေတြ တုန္းကလည္း ရွမ္းျပည္အစုိးရ ဆုိၿပီး ေပၚလာေသးတယ္ေနာ္။ အစုိးရေတြကလည္း မ်ားလုိက္တာ။

ဦးေျပာင္ေျပာင္။     ။ က်ေနာ္တုိ႔ လုပ္တာက မဟာစီမံကိန္း။ က်ေနာ္ ဒီစီမံကိန္းကုိ ဆဲြထားတာ ၃ ႏွစ္ရိွၿပီ။ တကယ့္ကုိ အားေကာင္း ၿပီးေတာ့ တကယ့္ကုိ စစ္မွန္တ့ဲ စင္ၿပိဳင္အစုိးရ တရပ္ မၾကာခင္ ေပၚလာမယ္။

႐ုကၡစိုး။     ။ ၿပီးရင္ ဘာလုပ္မလဲ။

ဦးေျပာင္ေျပာင္။     ။ ေနျပည္ေတာ္ကုိ ဝင္မယ္။ အာဏာသိမ္းမယ္။

႐ုကၡစိုး။     ။ ဟာ လြယ္လွခ်ည္လား။

သတင္းေထာက္စ်ာန္ ဝင္ေနေသာ ႐ုကၡစိုးႀကီးက ဦးေျပာင္ေျပာင္ကုိ ေမးခြန္းမ်ား အဆက္မျပတ္ ထုတ္ေနသျဖင့္ ၾကားထဲက ဖိုး႐ႈပ္ အားနာေနသည္။

ဦးေျပာင္ေျပာင္။     ။ ဟဲဟဲ … အားလုံး စီစဥ္ၿပီးၿပီဗ်ာ။

႐ုကၡစိုး။     ။ ဘာေတြ စီစဥ္ၿပီးတာလဲ။

ဦးေျပာင္ေျပာင္။     ။ ႏုိင္ငံတကာ ေထာက္ခံမႈ ရေအာင္လည္း စီစဥ္ေနပါတယ္။ ကမၻာက စစ္အစုိးရကုိ မႀကိဳက္ဘူးဆုိေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ကုိ ေထာက္ခံၾကမွာပဲ။ ဒီအပုိင္းက သိပ္မခက္ဘူး။

႐ုကၡစိုး။     ။ ဒီအပုိင္းက မခက္ဘူး ဆုိေတာ့ ဘယ္အပုိင္းမွာ ခက္ေနတာ ရိွသလဲ။

ဦးေျပာင္ေျပာင္။     ။ အင္း … အခက္အခဲက မရိွသေလာက္ပါပဲ။ အႏွစ္ ၂ဝ ေလာက္ အေတြ႔အႀကဳံ ရိွၿပီးၿပီပဲ။ ဟဲဟဲ …။

႐ုကၡစိုး။     ။ ဒါဆုိ အစုိးရသစ္ဖဲြ႔ၿပီး ျပည္ေတာ္ဝင္ ေအာင္ပဲြခံဖုိ႔ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနၿပီေပါ့။

ဦးေျပာင္ေျပာင္။     ။ ဟဲဟဲဟဲ … ဆုိပါေတာ့ဗ်ာ။ ေတာင္ရွည္ ပုဆုိးေတြ၊ ေခါင္းေပါင္းေတြ ဝယ္ထားၿပီးၿပီ။ အားလုံး အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနၿပီ။ လႊတ္ေတာ္ တက္မယ္ ဆုိေတာ့ ဟဲဟဲဟဲ … ဝန္ႀကီး ဝန္ကေလးေတြရဲ႕ အဆင္တန္ဆာျဖစ္တ့ဲ ေခါင္းေပါင္းေတြ ဘာေတြကုိ ႀကိဳတင္ စီစဥ္ထားရတာေပါ့ဗ်ာ။

ထုိသုိ႔ ေျပာဆုိၿပီး ဦးေျပာင္ေျပာင္က ကုိယ္ကုိ တပတ္လွည့္ကာ အရပ္ရွစ္မ်က္ႏွာသုိ႔ မ်က္လုံးကစားျပန္သည္။ ထုိစဥ္ ဆုိင္အတြင္းသုိ႔ လူသုံးေယာက္ ဝင္လာသည္။ ဦးေျပာင္ေျပာင္က ၎တုိ႔ကုိ လက္တဘက္ ေဝွ႔ယမ္းျပၿပီး “ေဟ့ ေဒါက္တာဝိန္စင္း လာ …  လာ… ဒီကုိလာ …” ဟု လွမ္းေခၚလုိက္သည္။ ေဒါက္တာဝိန္စင္းတုိ႔ လူတသုိက္ အနားသုိ႔ ေရာက္လာသည္။

ေဒါက္တာဝိန္စင္း။     ။ ကုိေျပာင္ေျပာင္ေရ၊ Long time no see ဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားက ဒီလာၿပီး ေလပစ္ေနတာကုိး။ အစည္းအေဝးက ဒီေန႔လုပ္မယ္ေလဗ်ာ။ လာ သြားၾကစုိ႔။

ဦးေျပာင္ေျပာင္။     ။ ေၾသာ္ ဟုတ္ပါရဲ႕၊ အားေတာ့ နာတယ္ ဦး႐ုကၡစိုးနဲ႔ ကုိဖိုး႐ႈပ္ေရ၊ အေရးႀကီးတ့ဲ အစည္းအေဝးတခု သြားရဦးမယ္။

ဖိုး႐ႈပ္။     ။ ဟုတ္ၿပီဆရာ၊ ေနာက္မွ ေတြ႔မယ္ဗ်ာ။

ဦးေျပာင္ေျပာင္၊ ေဒါက္တာဝိန္စင္းႏွင့္ အျခား ႏွစ္ဦး ဆုိင္အျပင္ဘက္တြင္ ရပ္ထားေသာ ကားတစီးထဲ ဝင္ထုိင္ၾကသည္။ လမ္းတြင္ ဦးေျပာင္ေျပာင္က ေနျပည္ေတာ္ သိမ္းပုိက္ေရး ေရွ႕လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကုိ တက္တက္ၾကြၾကြ ရွင္းျပသြားသည္။ ေဒါက္တာဝိန္စင္းက ေခါင္းတညိတ္ညိတ္ျဖင့္ ၿပဳံးၿပီး လုိက္ပါလာသည္။ ဦး႐ုကၡစိုးႏွင့္ ဖိုး႐ႈပ္တုိ႔ကလည္း ကားတစီးငွားၿပီး ေနာက္မွ လုိက္လာၾကသည္။

ဦးေျပာင္ေျပာင္တုိ႔ကားက လုံၿခဳံေရးထူထပ္သည့္ ဝင္းတခုအတြင္းသုိ႔ ဝင္သြားသည္။ ႐ုကၡစိုးတုိ႔ ငွားလာသည့္ ကားကလည္း ေနာက္မွ လုိက္ဝင္သြားသည္။

႐ုကၡစိုး။     ။ ေဟ့ေကာင္ … ဒါ ဘယ္ေနရာလဲကြ။

ဖိုး႐ႈပ္။     ။ က်ေနာ္လည္း မသိဘူး။

႐ုကၡစိုး။     ။ ဒီလူေတြ ဒီမွာ အစည္းအေဝး လုပ္မလုိ႔လား … ။ ငါေတာ့ အထင္ႀကီးသြားၿပီေဟ့။ အစုိးရအဆင့္ အစည္းအေဝး ဆုိတာ ဒီလုိ အေဆာက္အဦးမ်ဳိးနဲ႔မွ ဟန္က်ပန္က် ရိွတာေပါ့။ ဟာ …ဟာ … ေဟ့ေကာင္ … ဟုိမွာ … ဦးေျပာင္ေျပာင္ နဲ႔ ေဒါက္တာဝိန္စင္းကုိ ကားေပၚက ဆဲြခ်ေနၿပီ။

ဦးေျပာင္ေျပာင္၊ ေဒါက္တာဝိန္စင္းတုိ႔ ႐ုန္းကန္ၿပီး အေဆာက္အဦး အတြင္းသုိ႔ လုိက္သြားရသည္။ ႐ုကၡစိုးတုိ႔လည္း ေနာက္မွ လုိက္သြားၾကသည္။ ဦးေျပာင္ေျပာင္က “ေဟ့ေကာင္ေတြ မင္းတုိ႔ ငါ့ကုိ သစၥာေဖာက္တာလား၊ ဒါ ဘယ္သူ႔ အႀကံလဲ။ လႊတ္ … ငါ့ကုိ လႊတ္ …” ဟု ေအာ္ဟစ္ၿပီး ႐ုန္းထြက္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားေနသည္။

ေဒါက္တာဝိန္စင္းကလည္း ေအာ္ဟစ္႐ုန္းကန္ေနသည္။ “What the hell is going on?”ဟု ေအာ္လုိက္သည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ၾကာၾကာ မေအာ္လုိက္ရပါ၊ အခန္းတခန္း အတြင္းမွ လူတေယာက္က ေရႏွင့္ လွမ္းပက္သျဖင့္ ေဒါက္တာဝိန္စင္း ၿငိမ္ဆင္းသြားရသည္။

ေရႏွင့္ လွမ္းပက္လုိက္ေသာသူမွာ လြတ္လပ္ေရးေန႔ ညစာစားပဲြမွ စတင္ ေပ်ာက္ဆုံးေနေသာ၊ သတင္းေထာက္ ဖိုး႐ႈပ္ ေတြ႔ခ်င္လြန္းသျဖင့္ ဘန္ေကာက္တြင္ လုိက္လံရွာေဖြေနေသာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး ျဖစ္ေၾကာင္း အ့ံၾသဖြယ္ ေတြ႔လုိက္ရသည္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး၏ အခန္းေဘးတြင္ လူတေယာက္ ရိွေနသည္။ ရွမ္းတုိင္းရင္းသားဝတ္စုံ ဝတ္ထားေသာ လူႀကီးတေယာက္ ျဖစ္သည္။

အျဖစ္အပ်က္မ်ား ျမန္ဆန္လြန္းသျဖင့္ ႐ုကၡစိုး အ့ံအားသင့္သြားသည္။ ေပ်ာက္ဆုံး ေနသူမ်ားကုိ ဤအေဆာက္အဦး အတြင္း ေတြ႔လုိက္ရသျဖင့္ ပုိ၍ ပုိ၍ အ့ံအားသင့္သြားသည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္ ဖိုး႐ႈပ္က အေျခအေန အမွန္ကုိ သိရိွသြားေလသည္။

ဖိုး႐ႈပ္။     ။ ဦး႐ုကၡစိုးေရ … ဒါ … ဒါ … စိတ္ေရာဂါအထူးကုေဆး႐ုံဗ် … ။     ။

< Prev		Next >