နာဂစ္ေက်းဇူးေၾကာင့္ သူေက်ာင္းတက္ခြင့္ ရသည္ဟု ေျပာေတာ့ သူႏွင့္ ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္ ထိုင္ေနေသာ သူ႔ ဘႀကီး ဦးေမာင္စိန္က မ်က္ေမွာင္ ကုတ္ကာ “ဟဲ့ေကာင္ေလး၊ ေသခ်င္လို႔လား၊ နင့္အေဖအေမ ေသခဲ့ရတာ ေမ့ၿပီ လား”ဟု လွမ္းၿပီး မာန္မဲသည္။
မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ သူကေတာ့ နာဂစ္ေၾကာင့္ ေက်ာင္းတက္ခြင့္ ရျခင္းမွာ အမွန္ျဖစ္သည္။ နာဂစ္ မတိုင္ခင္တုန္းက သားသမီး ၇ ေယာက္ ရွိေသာ သူ႔မိဘေတြက သူ႔ အသက္ ၇ ႏွစ္ ေက်ာ္သည့္တိုင္ ေက်ာင္း မထားႏိုင္ခဲ့။ ေက်ာင္း တက္သြားၾကသည့္ သက္တူရြယ္တူ ကေလး မ်ားကို ေငးေမာ အားက်ရင္း အေဖႏွင့္အတူ သူတို႔ ညီအစ္ကိုေတြ ေရထဲ ဆင္းကာ ငါးဖမ္းခဲ့ရသည္။ ပိုက္ခ်ခဲ့ရသည္။ နာဂစ္မုန္တိုင္း တိုက္ေတာ့ သူ႔ဘ၀ တဆစ္ခ်ိဳး ေျပာင္းလဲခဲ့သည္။ သူ႔အေဖ အေမႏွင့္ သူ႔ေမာင္ႏွမ ၅ ဦးလံုး မုန္တိုင္းထဲမွာ ေသကုန္ၾကၿပီး သူႏွင့္ သူ႔အထက္ ၂ ေယာက္ ေျမာက္ အစ္ကိုသာ အသက္ရွင္ က်န္ရစ္ခဲ့သည္။
ပထမတုန္းကေတာ့ အေမႏွင့္အေဖကို ညတိုင္း လြမ္းသည့္စိတ္၊ ေမာင္ႏွမေတြကို သတိရသည့္ စိတ္ျဖင့္ သူ႔စိတ္ထဲ မေပ်ာ္ခဲ့၊ သတိရတိုင္း မ်က္ရည္ေတြက က်က်လာခဲ့သည္။ သူႏွင့္ က်န္ခဲ့ေသာ အကိုကလည္း သူႏွင့္ အတူ
မ်က္ရည္ က်ေနသည့္အတြက္ ညီအစ္ကိုခ်င္း ဘယ္လို အားေပးရမလဲ ဆိုတာလည္း မသိခဲ့။
သိပ္မၾကာခင္မွာ သူတို႔ တာေပၚလင္အမိုး အိမ္ကေလးႏွင့္ ေနရၿပီး သူတို႔ညီအစ္ကို ႏွစ္ေယာက္ ေက်ာင္းတက္ရမည္ဟု သူ႔ဘႀကီးက လာေျပာေတာ့မွ သူ႔စိတ္ထဲ ေပ်ာ္သြားခဲ့သည္။ ေက်ာင္းတက္ရမည့္ ေန႔ကို ေန႔တိုင္း ေမွ်ာ္ေနခဲ့ေၾကာင္း ေမာင္သံေခ်ာင္းက ေျပာသည္။
ေနာက္ေတာ့ နာဂစ္ကူညီေထာက္ပံ့ေရးလာၾကေသာ အဖဲြ႔မ်ားက သူတုိ႔အတြက္ စာအုပ္ေတြ၊ ခဲတံေတြ ယူလာ ေပးေတာ့ သူ႔မွာ တသက္ႏွင့္တကိုယ္ တခါမွ မကိုင္ခဲ့ဘူးေသာ ေက်ာပိုးအိတ္ အသစ္ကေလးကို ေပြ႔ဖက္ ထား ရင္း၊ စကၠဴျဖဴေလးေတြ အမ်ားႀကီး ပါေသာ စာအုပ္မ်ားကို ကိုင္ထားရင္း ေပ်ာ္ျမဴး ေနခဲ့သည္။
“ေက်ာင္းတက္တဲ့ ေန႔က သား ရင္ေတြေတာင္ တဒိန္းဒိန္း ခုန္တယ္၊ အဲသလိုပဲ အေဖနဲ႔ အေမကို စာအုပ္ေတြ ျပခ်င္လို႔ ငိုခ်င္တယ္၊ အစ္ကို ေက်ာက္ပဲကလည္း သူရတဲ့ ေက်ာပိုးအိတ္ကို ကိုင္ၿပီး အေမ့ကို သတိရလို႔ ဆိုၿပီး ငိုေတာ့ သားလည္း လိုက္ငိုရတာပဲ” ဟု သူက ေက်ာင္း စတက္သည့္ ရက္မ်ားအတြင္း ခံစားခ်က္ကို ေျပာျပခဲ့သည္။
နာဂစ္ဒဏ္ ခံခဲ့ရေသာ ရန္္ကုန္တိုင္း၊ ဧရာ၀တီတုိင္းတုိ႔တြင္ သံေခ်ာင္းႏွင့္ ေက်ာက္ပဲ တို႔လိုပင္ မုန္တိုင္း တိုက္ခတ္ၿပီးမွ ေက်ာင္းတက္ခြင့္ ရခဲ့ေသာ ကေလးငယ္မ်ား အမ်ားအျပား ရွိသည္။
အမ်ားစုက UNICEF, Save the Children,Adra, မြန္ျမတ္ ကရုဏာေဖာင္ေဒးရွင္း၊ သီတဂူ ဆရာေတာ္ႀကီး အဖြဲ႕၊ မြတ္စလင္မ်ားအဖြဲ႕ စသည့္ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား၊ ေစတနာရွင္ အလွဴရွင္မ်ား၏ အေထာက္အပံ့မ်ားေၾကာင့္ ေက်ာင္းတက္ခြင့္ ရၾကျခင္း ျဖစ္သည္။
ရန္ကုန္တိုင္း၊ ကြမ္းျခံကုန္းၿမိဳ႕နယ္မွ အသက္ ၁၅ ႏွစ္အရြယ္ မိန္းကေလး တဦးကလည္း သိမ္ႀကီးေစ်းမွ အလွဴရွင္ တဦးက သူ႔ကို ေက်ာင္းထားေပးေသာေၾကာင့္ ယခု ေက်ာင္းဆက္တက္ ေနရၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပသည္။
“သမီးက ၄ တန္းေအာင္ေတာ့ အိမ္က အေမက ေက်ာင္း ဆက္မထားေတာ့ဘူး၊ အိမ္က အလုပ္ေတြပဲ ၀ိုင္းကူရတယ္၊ အခုေတာ့ ရန္ကုန္က ေစတနာရွင္ အန္တီက ေက်ာင္း ဆက္ထားေပးေတာ့ အခု ေက်ာင္းႀကီးမွာ သြားတက္ရတယ္၊ ဒီႏွစ္ ေက်ာင္းဖြင့္ရင္ ေျခာက္တန္းေရာက္ၿပီ” ဟု အထက္ပါ မိန္းကေလးက ေျပာျပသည္။
ဧရာ၀တီတိုင္း ေဒးဒရဲၿမိဳ႕နယ္၊ ကန္ဆိတ္အုပ္စုမွ ေက်းရြာ တရြာတြင္ ေနထိုင္သူ ဖခင္ တဦးကလည္း ယခင္တုန္း က သားႏွင့္သမီးျဖစ္သူကို ေက်ာင္းစရိတ္ မတတ္ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ေက်ာင္း မထားႏိုင္ခဲ့ေၾကာင္း၊ ယခုအခါ သူတို႔ ရြာမွ ေက်ာင္းကို မြတ္စလင္ အဖြဲ႔တဖဲြ႔က ျပင္ေပးၿပီး၊ ေက်ာင္း မေနရေသာ ကေလးမ်ား၏ အမည္ စာရင္းကို ေကာက္ယူကာ ေက်ာင္းစရိတ္ ရာသက္ပန္ ေထာက္ပံ့ေသာေၾကာင့္ ကေလး ႏွစ္ေယာက္စလံုးကို ေက်ာင္း ထားႏိုင္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပသည္။
“အဲဒီအဖြဲ႕က မြတ္စလင္ေတြခ်ည္းပဲ၊ က်ေနာ္တုိ႔ ရြာမွာ မြတ္စလင္ မရွိေပမယ့္ သူတို႔က ဘယ္ဘာသာမဆို ေက်ာင္း ထားေပးမယ္ ဆိုလို႔ ေက်ာင္း မေနရေသးတဲ့ ကေလးေတြ နာမည္စာရင္း ေပးလိုက္တာ ခ်က္ျခင္းပဲ ယာယီေက်ာင္း အျမန္ လာေဆာက္ေပးတယ္၊ ကေလးေတြ အတြက္လည္း စာအုပ္ေတြ ခဲတံေတြ အျပည့္ အစံု လာထားေပးသြားတာ၊ ဆရာမကိုလည္း တလ သံုးေသာင္း ေပးထားေပးတယ္” ဟု သူက ေျပာျပသည္။
ထို႔ျပင္ ယခုအခါ ယာယီေက်ာင္းအစား ေက်ာင္းသား ၁၀၀ ေက်ာ္ ဆ့ံေသာ စာသင္ေက်ာင္း အသစ္ကို အဆိုပါ မြတ္စလင္အဖြဲ႔က ေဆာက္လုပ္ လွဴဒါန္းေပးခဲ့ၿပီး ၂၀၀၉-၂၀၁၀ စာသင္ႏွစ္ အတြက္ စာအုပ္ စာတမ္းမ်ားကုိ ေက်ာင္းဖြင့္ခ်ိန္အမီ လာေရာက္ လွဴဒါန္းမည္ဟု အေၾကာင္းၾကားထားေၾကာင္း သိရွိရသည္။
“ၿပိဳသြားတဲ့ ေက်ာင္းကိုလည္း ယူနီဆက္က ယာယီေက်ာင္း ျပန္ေဆာက္ေပးတယ္၊ ေနာက္ စာအုပ္ခဲတံ၊ ေက်ာပိုးအိတ္တို႔လည္း လွဴတယ္၊ ေက်ာင္းစရိတ္ မတတ္ႏိုင္လို႔ ေက်ာင္းမတက္ႏိုင္တဲ့ ကေလး အားလံုးကိုလည္း ေက်ာင္း တက္ခိုင္းတယ္၊ ေက်ာင္းတက္ဖို႔ စီစဥ္ေပးတယ္”ဟု ရန္ကုန္တိုင္း၊ ကြမ္းျခံကုန္းၿမိဳ႕နယ္၊ ေတာ္ပုလဲ ရပ္ကြက္မွ မူလတန္းျပ ဆရာမ တဦးက ေျပာသည္။
ထိုသို႔ပင္ သီတဂူ ဆရာေတာ္ႏွင့္အဖြဲ႕၊ တသီးပုဂၢလ ေစတနာရွင္မ်ားအဖြဲ႔ အပါအ၀င္၊ အမည္ မေဖာ္လိုသူ ေစတနာ ရွင္မ်ားအဖြဲ႔တို႔ကလည္း ဧရာ၀တီတိုင္း၊ ဖ်ာပံုခရိုင္ႏွင့္ ဘိုကေလး ခရိုင္အတြင္း ပ်က္သြားေသာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ ပညာေရး ေက်ာင္း တခ်ိဳ႕အား ယာယီေက်ာင္းမ်ား အျဖစ္မွ ေက်ာင္းေဆာင္ အသစ္မ်ား အျဖစ္ ေဆာက္လုပ္ ၿပီးစီးခဲ့ေၾကာင္း သိရွိရသည္။
နာဂစ္မုန္တိုင္းေၾကာင့္ အေျခခံပညာ ေက်ာင္း ေပါင္း ၄၀၀၀ ေက်ာ္ ပ်က္စီးခဲ့ၿပီး၊ ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ ပညာေရး ေက်ာင္းေပါင္း ၁၅၈၄ ေက်ာင္း ထိခိုက္ ပ်က္စီးခဲ့ေၾကာင္း နာဂစ္အလြန္ ပူးတြဲေလ့လာမႈ အစီရင္ခံစာအရ သိရွိရသည္။
မုန္တို္င္းဒဏ္သင့္ ေဒသမ်ားမွ ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ ပညာေရး ေက်ာင္းမ်ားမွာ အစိုးရ၏ စာရင္းထဲတြင္ မပါ၀င္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ယူနီဆက္ အပါအ၀င္ အျခားေသာ အိုင္အန္ဂ်ီအိုမ်ား၏ ေထာက္ပံ့ ကူညီေရး အစီအစဥ္တြင္လည္း ပါ၀င္ျခင္း မရိွေၾကာင္း သိရသည္။
“က်ေနာ္တုိ႔ ေက်ာင္းက ကိုယ္ထူကိုယ္ထ ေက်ာင္းဆိုေတာ့ ပ်က္သြားေတာ့ ျပင္ေပးမယ့္သူ မရွိဘူး၊ ယူနီဆက္ကို ေျပာေတာ့ သူတို႔ကို အစိုးရေပးတဲ့ စာရင္းထဲမွာ မပါလို႔ ျပင္ေပးလို႕မရဘူးလို႔ ေျပာတယ္၊ ေစတနာရွင္ အဖြဲ႕ တဖြဲ႕ ကေတာ့ ယာယီေက်ာင္း လာေဆာက္ေပးတယ္၊ ေလာေလာဆယ္ အခ်ိန္ထိ ေက်ာင္းေဆာင္သစ္ ေဆာက္ဖို႔ အခက္ အခဲ ရွိေနေသးတယ္” ဟု ဧရာ၀တီတိုင္း၊ ေဒးဒရဲၿမိဳ႕နယ္မွ ေက်းရြာ ဥကၠဌ တဦးက ဆိုသည္။
အဆိုပါ ေက်ာင္းတြင္ ေက်ာင္းတက္ေနေသာ ေက်ာင္းသားေပါင္း ၁၁၇ ဦးခန္႔ ရွိသည္ဟု သိရသည္။ ထိုေက်ာင္းတြင္ သူငယ္တန္းမွ စတုတၳတန္းအထိ ရွိကာ၊ ထိုေက်ာင္းအတြက္ ဆရာမကို တလ လစာေငြ က်ပ္ ၃ ေသာင္းျဖင့္ ေဒးဒရဲၿမိဳ႕ေပၚမွ သြားေရာက္ ငွားရမ္းရျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း သူက ေျပာျပသည္။
“က်ေနာ္တုိ႔ ရြာမွာ အစိုးရေက်ာင္း လံုး၀ မရွိဘူး၊ ဒီကေန ေက်ာင္းတက္ခ်င္တဲ့ ကေလးေတြက ေလွနဲ႔သြားရင္ ၂ နာရီ ၃ နာရီေလာက္ ၾကာေအာင္ သြားရတဲ့ တဖက္ရြာကို သြားတက္ၾကရတာ၊ အဲဒါ ရြာက ဘုန္းႀကီးနဲ႔ လူႀကီးေတြ ေပါင္းၿပီး ရြာမွာ ေက်ာင္းတေက်ာင္း ရွိေအာင္ဆိုၿပီး ကုိယ္ထူ ကိုယ္ထ လုပ္ၾကတယ္၊ ဆရာမလည္း ၿမိဳ႕တက္ၿပီး ငွားၾကတယ္၊ အဲလို ခက္ခက္ ခဲခဲ လုပ္လာတဲ့ေက်ာင္းက နာဂစ္ ထိသြားေတာ့ ျပိဳသြားတယ္” ဟု သူက ဆိုသည္။
အဆိုပါ ေက်ာင္းမွာ အစိုးရေက်ာင္း မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ ယူနီဆက္ အပါအ၀င္၊ အျခား အိုင္အန္ဂ်ီအို အဖြဲ႕အစည္းမ်ားက ေထာက့္ပံ့ၾကေသာ ေက်ာင္းသံုး ပစၥည္းမ်ား၊ စာေရး ကိရိယာမ်ား စသည့္ ေထာက္ပံ့ေရးပစၥည္းမ်ား တခုမွ မရရွိေၾကာင္း သူက ေျပာဆိုသည္။
ထိုေက်ာင္းကဲ့သို႔ပင္ ဘိုကေလးၿမိဳ႕နယ္ အတြင္းမွ ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ ပညာေရး ေက်ာင္း တေက်ာင္းကိုလည္း ရန္ကုန္ ၿမိဳ႕မွ အမည္ မေဖာ္လိုသူ လူငယ္ အဖြဲ႕အစည္းတခုက ယာယီေက်ာင္း ေဆာက္လုပ္ေပးခဲ့သည္၊ သုိ႔ေသာ္လည္း အျမဲတမ္း ေက်ာင္းေဆာင္သစ္ ေဆာက္လုပ္ရန္ လိုအပ္ေၾကာင္း၊ အလွဴရွင္မ်ား ရွာေဖြရန္ ႀကိဳးစားသြားမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း အဆိုပါ ေက်းရြာ ဥကၠဌက ေျပာဆိုသည္။
လက္ရွိ အေျခအေနတြင္ မုန္တိုင္းထိ ေဒသမ်ားမွ ေက်ာင္းအမ်ားစုမွာ ယာယီ စာသင္ေက်ာင္းမ်ား ျဖစ္ၿပီး အနည္းစုသာလွ်င္ ေက်ာင္းေဆာင္သစ္ ေဆာက္လုပ္ ၿပီးစီးသည္ကုိ ေတြ႔ျမင္ရသည္။
“က်ေနာ္တုိ႔ ရြာက ေက်ာင္းကို ထူး (ကုမၸဏီ) က လာေဆာက္ေပးမယ္လို႔ ေျပာတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခုခ်ိန္ထိ ေက်ာင္းေဆာင္သစ္ လာေဆာက္ဖို႔ မေျပာနဲ႔ ပႏၷက္ ရိုက္တာမ်ိဳးေတာင္ မရွိေသးေတာ့ ဒီႏွစ္ ေက်ာင္းဖြင့္ရင္ ကေလးေတြကို လက္ရွိ ထားေနတဲ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းက ဆြမ္းစားေဆာင္မွာပဲ ဆက္ၿပီး စာသင္ခိုင္းရမယ့္ အေနအထား ျဖစ္ေနတယ္” ဟု ဘိုကေလးၿမိဳ႕နယ္ ေက်းရြာတရြာမွ ရြာသားတဦးက ေျပာဆိုသည္။
ဘိုကေလး ၿမိဳ႕နယ္တြင္ အစိုးရေက်ာင္း ၅၄ ေက်ာင္းကို ထူးကုမၸဏီက တာ၀န္ယူ ေဆာက္လုပ္ေပးမည္ဟု ျပည္တြင္း ဂ်ာနယ္မ်ားတြင္ ေဖာ္ျပထားေသာ္လည္း လက္ရွိ အေျခအေနအရ ေက်ာင္းေဆာင္သစ္ ေဆာက္လုပ္ရန္ စီစဥ္ထားျခင္း၊ ေျမေနရာ ခ်ထားျခင္း မရွိေသးေပ။
“အဲဒီလုိပဲ ဂ်ာနယ္ေတြမွာေတာ့ အိမ္ ေဆာက္ေပးမယ္၊ ေက်ာင္း ေဆာက္ေပးမယ္ လို႔ ေျပာၾကတာပဲ၊ တကယ္ ဟုတ္ မဟုတ္ဆိုတာ က်ေနာ္တုိ႔ဆီမွာ လာၾကည့္တဲ့ သူပဲ သိတယ္။ လူအမ်ားက က်ေနာ္တို႔ေတြ အိ္မ္ေတြရၿပီ၊ ထြန္စက္ ေတြရၿပီ လို႔ ထင္ၾကတာ၊ တကယ္ မရဘူးဆိုတာ ခုလုိ လာၾကည့္တဲ့သူပဲ သိပါတယ္” ဟု အထက္ပါ ဘိုကေလး ေဒသခံက ေျပာဆိုသည္။ ။
| < Prev | Next > |
|---|
