လုံၿခဳံေရး အထူး တင္းက်ပ္ထားတ့ဲ ဒီေနရာမွာသာမက ၿမိဳ႕ေတာ္အႏွံ႔မွာပါ လက္နက္ကိုင္ ရဲတပ္ဖြဲ႕ဝင္ေတြ ရွိေနၿပီး စစ္ရဟတ္ယာဥ္ေတြကလည္း ေကာင္းကင္မွာ မရပ္မနား ၀ဲပ်ံလို႔ေနပါတယ္။အားကစား႐ံု ၀န္းက်င္မွာေတာ့ လက္စ မသတ္ရေသးတ့ဲ လူသြားစႀကႍနဲ႔ အုတ္ခဲအပိုင္းအစေတြ၊ မစိမ္းလန္း ႏိုင္ေသးတဲ့ စိုက္ၿပီးခါစ အပင္ေလးေတြ၊ ေျမခဲ ေျမစာေတြ ရွိေနေပမယ့္ လူအုပ္ႀကီးက ဒါေတြကို ဂ႐ုမျပဳ အားၾကဘဲ အားကစား႐ံုထဲကို ၀င္ႏိုင္ဖို႔၊ ရဲေတြကလည္း လံုျခံဳေရး လစ္ဟင္းမႈ မရွိဖို႔ကိုဘဲ အာ႐ံု စိုက္ေနၾက ပါတယ္။
ၿပီးခဲ့တဲ့ တပတ္ကေတာ့ အားကစား႐ံုနဲ႔ ကားရပ္နားစခန္းကို ဆက္သြယ္တဲ့ တံတားႀကီး ျပိဳက်ခဲ့လို႔ ဒီေနရာဟာ အပ်က္အစီး တပံုတပင္ကို ရွင္းလင္းေနတဲ့ စစ္သားေတြ၊ ကရိန္းကားႀကီးေတြ၊ မီဒီယာသမားေတြနဲ႔ ႐ႈပ္ယွက္ခတ္ေနခ့ဲတာပါ။
အေလးမ အားကစား႐ံု မ်က္ႏွာက်က္ ျပိဳက်တာ၊ ႏိုင္ငံတကာ အားကစားသမားေတြ တည္းခိုမယ့္ အားကစားရြာမွာ အေဆာက္အအုံေတြ တည္ေဆာက္ေရး အၿပီး မသတ္ႏိုင္ေသးတာ၊ ေရ၀ပ္ေနတာ၊ က်ဴးေက်ာ္တဲေတြနဲ႔ မသပ္မယပ္ ျဖစ္ေနတာ၊ လမ္းေဘးေခြး၊ ေမ်ာက္႐ုိင္း၊ ေျမြ စတ့ဲ သတၱ၀ါေတြ ရိွေနတာ၊ ၿမိဳ႕ေတာ္ တ၀န္းက လမ္းေတြ၊ Connaught Place လို႔ နာမည္ႀကီးတဲ့ စီးပြားေရးအခ်က္အခ်ာက် အထင္ကရ ေနရာ ေတြကို အႀကီးစား ျပင္ဆင္မႈေတြ မၿပီးစီးႏိုင္တာေတြေၾကာင့္ တ႐ုတ္ျပည္က အိုလံပစ္ပြဲထက္ ခမ္းနား ႀကီးက်ယ္ေစရမယ္လို႔ ၾကံဳး၀ါးထားတဲ့ အားကစားပြဲ ျဖစ္ေျမာက္ေရး ေကာ္မတီကို အဖြဲ႔၀င္ ႏိုင္ငံေတြက ကဲ့ရဲ႕ၾကပါတယ္။
ဒီပဲြဟာ ၾသစေၾတးလ်၊ အဂၤလန္၊ အိုင္ယာလန္၊ နယူးဇီလန္၊ ကေနဒါ၊ ဗဟားမား၊ ေတာင္အာဖရိက၊ ဂ်ေမကာ၊ ႏိုင္ဂ်ီးရီးယား၊ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္၊ အိႏၵိယ၊ သီရိလကၤာ၊ စကၤာပူ၊ မေလးရွား စတဲ့ ဓနသဟာယႏိုင္ငံ ၅၀ ေက်ာ္က အားကစားသမားေတြအတြက္ ၄ ႏွစ္တႀကိမ္ က်င္းပေပးတဲ့ အားကစားၿပိဳင္ပြဲႀကီးပါ။
အိႏၵိယကို ပထမဆံုး ေရာက္လာခ့ဲတဲ့ အဂၤလန္ႏိုင္ငံ အသင္းဟာ ၾကယ္ငါးပြင့္ ဟိုတယ္ တခုမွာ တည္းခိုခဲ့ၿပီး အားကစားရြာ အဆင္သင့္ျဖစ္မွ ေနရာ ေျပာင္းေရႊ႕ခဲ့ရပါတယ္။
ဓနသဟာယ အားကစား ၿပိဳင္ပြဲ ေကာ္မတီ ဥကၠ႒ မက္ခ္ဖန္နယ္လ္ က ဒီလို မၿပီးျပတ္ေသးတဲ့ ျပင္ဆင္မႈေတြကို အားမရဘူးလို႔ ေ၀ဖန္ခဲ့ပါတယ္။
အိႏၵိယ ႏိုင္ငံ တ၀န္းလုံး ေသြးလြန္တုပ္ေကြး ေရာဂါ ျပန္႔ပြားေနတာကလည္း အားကစားသမား တခ်ိဳ႕ ၿပိဳင္ပြဲကေန ႏုတ္ထြက္ေစတဲ့ ဖိအားတခုပါ။
ေအာက္တုိဘာ ၃ ရက္ေန႔ကေန ၁၅ ရက္ အထိ က်င္းပမယ့္ ဒီပဲြေတာ္မွာ ကစားသမား ၇၀၀၀ ေက်ာ္ဟာ ေရကူး၊ ေျပးခုန္ပစ္၊ ၾကက္ေတာင္၊ ေဟာ္ကီ၊ ျမားပစ္၊ ေသနတ္ပစ္၊ အေလးမ၊ နပန္း စတဲ့ အားကစား အမ်ိဳးအစား ၃၀ ထက္ မနည္းကို ယွဥ္ျပိဳင္ၾကမွာပါ။
ပြဲေတာ္အတြက္ ျပင္ဆင္မႈေတြ အခ်ိန္မီ မၿပီးလို႔ ပါလီမန္ထဲအထိ တင္ျပ ေျဖရွင္းခ့ဲရတဲ့ အခ်ိန္မွာ BJP ပါတီ ေခါင္းေဆာင္ တဦးျဖစ္တဲ့ Mani Shankar Aiya က ကုန္က်စရိတ္ အေျမာက္အျမား သံုးစြဲထားတ့ဲ ဒီအားကစားပြဲသာ ေအာင္ေအာင္ ျမင္ျမင္ ျဖစ္သြားရင္ တျခား အားကစားပြဲေတာ္ႀကီးေတြ အိႏိၵယမွာ ထပ္လုပ္လာမွာ ျဖစ္လို႔ ဒီပြဲေတာ္ မေအာင္ျမင္ေစခ်င္ဘူးလို႔ ေ၀ဖန္ ပါတယ္။ “ဒီကုန္က်စရိတ္ေတြကို က်ေနာ္တို႔ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ အားကစားအတြက္ သံုးမယ္ဆိုရင္ ကမၻာ့ အားကစားပဲြတိုင္းမွာ အိႏၵိယသားေတြ ဆုတံဆိပ္ ဆြတ္ခူးၾကမွာပဲ” လို႔ သူက ေျပာပါတယ္။
ပြဲေတာ္အတြက္ ကုန္က်စရိတ္ဟာ အိႏၵိယ ႐ူပီး သန္းေပါင္း ၇ သိန္း (ေဒၚလာ ၁၅. ၄၇ ဘီလီယံ) ရွိတယ္လို႔ အိႏၵိယ စီးပြားေရး မဂၢဇင္းႀကီး တေစာင္ ျဖစ္တဲ့ Business Today မွာ ေဖာ္ျပထားၿပီး ဓနသဟာယ အားကစားပြဲေတာ္ သမိုင္းမွာ အိႏၵိယမွာလုပ္တ့ဲပြဲဟာ ကုန္က်စရိတ္ အႀကီးမားဆံုး ျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
၂၀၀၆ ခုႏွစ္ ၾသစေၾတးလ်ႏိုင္ငံ မဲလ္ဘုန္းၿမိဳ႕မွာ လုပ္ခဲ့တဲ့ ပြဲေတာ္ ကုန္က်စရိတ္ကေတာ့ ေဒၚလာ ၁. ၁၄ ဘီလီယံ ပဲ ရိွတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
ပြဲေတာ္ က်င္းပတဲ့ ေနရာ၀န္းက်င္က က်ဴးေက်ာ္တဲေတြကို ေရႊ႕ေျပာင္းလိုက္ၿပီး အဲ့ဒီေနရာေတြက အပ်က္ အစီးေတြကို မျမင္ရေအာင္ ေၾကာ္ျငာဆိုင္းဘုတ္ႀကီးေတြနဲ႔ ကာရံ ဖုံုးကြယ္ထားတာ၊ သူေတာင္းစားေတြ၊ လမ္းေပၚမွာ ေလလြင့္ ေနထိုင္သူေတြကို အဓမၼ ဖိအားေပးၿပီး ေရႊ႕ေျပာင္းခုိင္းတာ၊ လမ္းေပၚ မထြက္ခုိင္းတာ စတဲ့ အခ်က္ေတြက သန္႔ရွင္းသပ္ရပ္ေရးနဲ႔ ေတာင္းရမ္းစားေသာက္သူေတြ ပေပ်ာက္ေရးကို အမွန္တကယ္ လုပ္ေဆာင္တာ မဟုတ္ဘဲ ယာယီ ဖုံးကြယ္မႈပဲ ျဖစ္တယ္လို႔လည္း အိႏၵိယ လူ႔အခြင့္အေရး လႈပ္ရွားသူေတြက ေထာက္ျပ ေ၀ဖန္ၾကပါတယ္။
ေဒလီၿမိဳ႕ေတာ္၀န္ ရွီလာဒစ္ရွစ္ကေတာ့ အစိုးရအေနနဲ႔ ၿမိဳ႕ေတာ္ သပ္ရပ္ သန္႔ရွင္းေအာင္ လုပ္ပိုင္ခြင့္ ရွိသလို လုပ္ေနတာျဖစ္တယ္ လို႔ အိႏၵိယ ႐ုပ္သံ တခုကေန ျပန္တုံ႔ျပန္ပါတယ္။
အိႏၵိယ အစိုးရအတြက္ေတာ့ ဒီလုိ ေ၀ဖန္မႈေတြ အျပင္ တျခား ေခါင္းခဲစရာေတြက အမ်ားအျပား ပါပဲ။
ဆယ္စုႏွစ္ ၂ ခု ေက်ာ္ၾကာ ဟိႏၵဴနဲ႔ မြတ္စလင္တို႔ အျငင္းပြားေနခဲ့တဲ့ အယုဒၶယၿမိဳ႕က ဘာသာေရး နယ္ေျမ ပိုင္ဆိုင္မႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး တရား႐ံုးရဲ႕ တရားစီရင္မႈအေပၚ မြတ္စလင္ေတြရဲ႕ မေက်နပ္မႈေတြကလည္း အားကစားပြဲရဲ႕ လံုျခံဳေရးကို ျခိမ္းေျခာက္ေနရုံသာမက ဘာသာေရး အဓိကရုဏ္း ထပ္ျဖစ္လာႏုိင္တ့ဲအတြက္ အိႏၵိယ အစိုးရအတြက္ လတ္တေလာ စိုးရိမ္ေနရတဲ့ ျပႆနာ တခုျဖစ္ပါတယ္။
၁၉၉၂ ခုႏွစ္တုန္းက အဲဒီေနရာမွာ ဟိႏၵဴ- မြတ္စလင္ အဓိက႐ုဏ္း ျဖစ္ပြားၿပီး လူေပါင္း ၂၀၀၀ ေက်ာ္ ေသဆံုးခဲ့ပါတယ္။ ၁၆ ရာစု တုန္းက တည္ေဆာက္ထားတ့ဲ ဘာဘရီ ဗလီလည္း အဓိကရုဏ္းအတြင္း ၿဖိဳခ်ခံရပါတယ္။ ဟိႏၵဴဘာသာ၀င္ေတြကေတာ့ အဲဒီေနရာဟာ သူတုိ႔ရဲ႕ နတ္ဘုရား “ရာမ” ေမြးဖြားတဲ့ ေနရာျဖစ္လုိ႔ ဒီနယ္ေျမကုိ သူတုိ႔ ပိုင္ဆိုင္တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၁၉၄၇ ကတည္းက ရွိေနခဲ့တဲ့ ဘာသာႏွစ္ခုအၾကား တင္းမာမႈ ပိုမ်ားလာၿပီး ေဒသတြင္း တည္ၿငိမ္မႈ ပ်က္ျပားေနတာ အခုခ်ိန္ထိပါပဲ။
ဓနသဟာယ အားကစားပြဲ မစခင္ ၃ ရက္ေလာက္အလုိမွာပဲ တရား႐ံုးက အျငင္းပြား ေျမေနရာကို ၃ ပိုင္းခြဲၿပီး “ရာမ” ကို ကိုးကြယ္တဲ့ ဟိႏၵဴေတြကို တပိုင္း၊ မြတ္စလင္ေတြကို တပိုင္း၊ တျခားေသာ ဟိႏၵဴဘာသာ၀င္ေတြ ျဖစ္တဲ့ Nirmohi Akhara ေတြက တပိုင္း ပိုင္ဆိုင္ၾကေစဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်လိုက္ပါတယ္။ ဒီေနရာေတြကို ကာရံ သတ္မွတ္မႈ လုပ္ေနတဲ့ ၃ လတာ အတြင္း ဗလီကို ပိတ္ထားဖို႔ အမိန္႔ ခ်ထားပါတယ္။
အိႏၵိယနဲ႔ နယ္စပ္ေဒသအေရး အၿမဲ ရန္ေစာင္ေလ့ရွိတဲ့ ပါကစၥတန္ႏိုင္ငံက သာသနာေရး၀န္ႀကီး Hamid Saeed Kazmi က ဟိႏၵဴေတြအေပၚ ဘက္လိုက္ ဆံုးျဖတ္တာပဲ ဆုိတ့ဲ ႐ႈတ္ခ်မႈနဲ႔အတူ မြတ္စလင္ေတြအတြက္ ပိုင္ဆိုင္မႈဟာ နည္းလြန္းတယ္ ဆုိတ့ဲ ေစာဒကတက္မႈေတြ၊ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ဟာ မတရားလို႔ မလိုက္နာႏိုင္ဘူး ဆိုတာေတြအျပင္၊ အိႏၵိယဟာ ဘာသာေရး ဘက္လိုက္တဲ့ ဟိႏၵဴႏိုင္ငံျဖစ္လုိ႔ ဆႏၵျပတာေတြ လုပ္ေနဦးမယ္ ဆိုတာေတြေၾကာင့္ အယုဒၶယအျပင္ နယူးေဒလီက ဗလီေတြ၊ ဟိႏၵဴ ဘုရားေက်ာင္းေတြမွာလည္း လံုၿခံဳေရး ထူထူထပ္ထပ္ ခ်ထားတာ ေတြ႔ရပါတယ္။စက္တင္ဘာ ၁၉ ရက္ေန႔တုန္းကလည္း ေဒလီၿမိဳ႕လယ္မွာ ရွိတဲ့ ဂ်မားမက္စ္ဂ်ဒ္ ဗလီ၀န္းက်င္မွာ ဆိုင္ကယ္စီး ေသနတ္သမားတဦးရဲ႕ လက္ခ်က္ေၾကာင့္ ကမၻာလွည့္ ခရီးသည္ ၂ ဦး ဒဏ္ရာရခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ အယုဒၶယ ျပႆနာကို မီးေမႊးဖို႔လား၊ ဒါမွ မဟုတ္ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ ႏွစ္ေက်ာ္ မြန္ဘိုင္းၿမိဳ႕က ဟိုတယ္ တိုက္ခိုက္မႈနဲ႔ ဆက္ႏြယ္ေနတဲ့ အၾကမ္းဖက္သမားေတြရဲ႕ ၿခိမ္းေျခာက္မႈေလလားလို႔ စိုးရံြ႕မႈေတြလည္း ျဖစ္ေပၚခဲ့ပါတယ္။
ဒါ့အျပင္ ခြဲထြက္ေရး သူပုန္ေတြနဲ႔ ျပႆနာ၊ ဂ်မူးနဲ႔ ကက္ရွ္မီးယား ျပည္နယ္ မတည္ၿငိမ္မႈ၊ အိႏၵိယ- ျမန္မာ နယ္စပ္က သူပုန္ေတြကိစၥ၊ အိမ္နီးခ်င္း ပါကစၥတန္က အၾကမ္းဖက္သမားေတြရဲ႕ ၿခိမ္းေျခာက္မႈ စတာေတြက အစိုးရအတြက္ ေခါင္းခဲစရာေတြ ပါပဲ။
အတိုက္အခံ ပါတီႀကီး တခုျဖစ္တဲ့ BJP ပါတီက ဓနသဟာယ အားကစားပြဲကို ေငြကုန္ ေၾကးက်ခံၿပီး လုပ္တာေတြထက္ စာရင္ အိႏၵိယႏုိင္ငံအႏွံ႔က ျပႆနာေတြကို အရင္ေျဖရွင္းဖို႔ လိုတယ္၊ ဓနသဟာယ အားကစားပြဲဟာ ျပည္သူအတြက္ အက်ိဳးမရွိတဲ့ ျပရုပ္ သက္သက္သာ ျဖစ္တယ္လို႔ ေထာက္ျပ ေ၀ဖန္ပါတယ္။ အိႏၵိယ မီဒီယာေတြကလည္း ၾသဂုတ္ လဆန္းက စၿပီး ပြဲေတာ္ အတြက္ ျပင္ဆင္မႈ ညံ့ဖ်င္းတာေတြကို ပိုမို အသားေပး ေဖာ္ျပလာၾကပါတယ္။
ဒီပဲြဟာ ၁၉၈၂ ခုႏွစ္က ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ အာရွ အားကစားပြဲေတာ္ ေနာက္ပိုင္း နယူးေဒလီမွာ ႏွစ္ ၂၀ နီးပါးအတြင္း ပထမဆံုး က်င္းပတဲ့ အႀကီးမားဆံုး အားကစားပြဲေတာ္ ျဖစ္တာေၾကာင့္ ဓနသဟာယ အဖြဲ႔၀င္ႏိုင္ငံေတြ အပါအ၀င္ ကမၻာ့အလယ္မွာ မ်က္ႏွာ ပြင့္လန္းဖို႔ အိႏၵိယက ႀကိဳးစားေနတာပါ။ ဗဟိုအစိုးရဟာ စစ္တပ္ အကူအညီနဲ႔ လိုအပ္တာေတြ ျပင္ဆင္ေရးကို ပြဲေတာ္ မတုိင္ခင္ တပတ္အတြင္း အလ်င္မီေအာင္ လုပ္ခဲ့ၿပီး လံုၿခံဳေရး အင္အားကိုလည္း အမ်ားႀကီး အသံုးျပဳထားပါတယ္။
အပ်က္အစီးေတြကို စစ္တပ္ အကူအညီနဲ႔ ရွင္းလင္းခဲ့ၿပီး အားကစားရြာက ေမ်ာက္႐ိုင္းေတြရဲ႕ရန္ကို ကာကြယ္ဖို႔ ရဲတပ္ဖြဲ႔က ေလ့က်င့္ေပးထားတဲ့ လန္ဂါ (Langur) ေမ်ာက္ေတြကို သံုးခ့ဲပါတယ္။ ပြဲေတာ္ ၀န္းက်င္ လံုၿခံဳေရးအတြက္ကိုလည္း လက္နက္ကုိင္ အင္အား ရွစ္ေသာင္းေက်ာ္ အသံုးျပဳထားတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
ေလတပ္က ရဟတ္ယာဥ္ေတြ အခ်ိန္ျပည့္ လွည့္လည္ ေစာင့္က်ပ္ေနၿပီး စႏိုက္ပါ လက္ေျဖာင့္ တပ္သားေတြကုိလည္း ပြဲေတာ္၀န္းက်င္ အျပင္ ၿမိဳ႕ေတာ္ရဲ႕ အထင္ကရ ေနရာေတြမွာ ေတြ႔ေနရပါတယ္။
ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္မွာ အရင္က မရိွတဲ့ လက္နက္ကိုင္ ရဲတပ္ဖြဲ႕ဝင္ေတြကို အမ်ားအျပား ေတြ႔ရေတာ့ အထူးအဆန္းလို ျဖစ္မိတယ္၊ လံုျခံဳေရးအတြက္ စိုးရြံ႕မႈ ရွိေပမယ့္ အိႏၵိယႏိုင္ငံသား တေယာက္ အေနနဲ႔ ဂုဏ္ယူခ်င္လို႔ အားကစားပြဲေတာ္ ဖြင့္ပြဲကို လာပါတယ္လို႔ ဆိုတဲ့သူေတြ ရွိသလို ဒီပြဲဟာ အက်ိဳး တစံုတရာ မရွိလို႔ စိတ္မ၀င္စားဘူး ဆိုတဲ့ သူေတြကလည္း အမ်ားႀကီးပါပဲ။
ေ၀ဖန္မႈ၊ ျပစ္တင္မႈ၊ မသပ္ရပ္မႈ၊ စိုးရိမ္မႈတို႔ ရွိေနေပမယ့္ တနဂၤေႏြ ညေနခင္းမွာေတာ့ မေျပျပစ္မႈေတြကို ၇ ရက္တာ ကာလအတြင္း အေကာင္းဆံုး ေျဖရွင္းသြားလုိ႔ အားကစားေကာ္မတီ ဥကၠ႒က အစိုးရအဖြဲ႔ကို ခ်ီးမြမ္းသံ၊ အဲလစ္ဇဘက္ ဘုရင္မ ကိုယ္စား တက္ေရာက္လာတဲ့ ခ်ားလ္စ္မင္းသားရဲ႕ အားကစားပြဲ ေအာင္ျမင္စြာ ဖြင့္လွစ္လိုက္ေၾကာင္း ေၾကညာသံ၊ အိႏၵိယ သမၼတနဲ႔ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ရဲ႕ ဂုဏ္ယူ ၀ံ့ႂကြားဟန္တုိ႔ကုိ ၁၉ ႀကိမ္ေျမာက္ ဓနသဟာယ အားကစားပြဲေတာ္ႀကီး ဖြင့္တ့ဲေနရာမွာ ျမင္ရ ၾကားရပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အိႏၵိယ ျပည္သူျပည္သားေတြရဲ႕ ပူပန္မႈေတြဟာလည္း ေရာင္စံုမီးေရာင္ေတြ၊ အိႏၵိယ႐ိုးရာ တူရိယာသံေတြ၊ မီး႐ွဴးမီးပန္းေတြ ေအာက္မွာ ေခတၱ ခဏ ပုန္းလွ်ိဳး ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါေတာ့တယ္။
| < Prev | Next > |
|---|
