တခါတရံ ၀တၳဳမ်ားထဲ၌ လူကို ထည့္သြင္း မေရးဖဲြ႕သည္မ်ား မရွိမဟုတ္၊ ရွိတတ္၏။ သို႔ေသာ္ ထိုသို ့ေသာ ၀တၳဳမ်ားတြင္ပါရွိသည့္ သက္ရွိ၊ သက္မဲ့ဇာတ္ေကာင္မ်ားသည္အမွန္စင္စစ္ လူကို ကိုယ္စားျပဳသည့္ ဇာတ္ ေကာင္မ်ားသာျဖစ္၏။
ထိုေၾကာင့္ ၀တၱဳ ဆိုသည္မွာ လူတို ့အေၾကာင္းေရးဖဲြ႕သည့္ အႏုပညာပစၥည္းတစ္ခုျဖစ္သည္ဟူ၍သာ ဆိုရ မည္ျဖစ္သည္။ အ၀ိဇၨာျမိဳ ့ကေလး ၀တၳဳတြင္စာေရးသူ “ေကာင္းဆုလင္း”ကနာမည္ေပးမထားသည့္ ျမိဳ႕က ေလးတစ္ျမိဳ ့တြင္ေနထိုင္သည့္ လူအမ်ဳိးမ်ဳိးကို အဓိကဇာတ္ေကာင္မ်ားအျဖစ္ေရး၏။ သူကအဓိကဇာတ္ေကာင္အျဖစ္ လူပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးတစ္ေယာက္ သို ့မဟုတ္ လူတစ္စုကိုမေရး။ ျမိဳ ့ကေလးတြင္ ေနထိုင္သည့္ လူတန္းစား အလႊာအသီးသီး မွ လူပုဂၢဳိလ္မ်ားကို အဓိကဇာတ္ေကာင္စံထား၍ေရး၏။ သူ ့၀တၳဳ ၏ အဓိကဇာတ္ေကာင္မွာ လူပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးတစ္ေယာက္၊ လူတစ္စုမဟုတ္၊ လူထုျဖစ္၏။ ျမိဳ ့ကေလးတြင္ေန ထိုင္သည့္ ျမိဳ ၏ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ စီမံခန္႔ခဲြေရး ပုဂၢိဳလ္မ်ားကအစ သာမန္လက္လုပ္လက္စား ပုဂၢိဳလ္အထိ လူ တန္းစားအလႊာအသီးသီးကို ကိုယ္စားျပဳသည့္(၀ါ)လူထုကိုယ္စားျပဳ ဇာတ္ေကာင္မ်ားကို အကြက္ခ်ျပီးေရး၏။
ထို ့ေၾကာင့္ လူပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးတစ္ေယာက္၊ လူတစ္စုကိုသာအဓိက ဇာတ္ေကာင္ထားျပီး ေရးခဲ့ၾကသည့္ ၀တၳဳ မ်ားျဖင့္ယဥ္ပါးေနသူ စာဖတ္္သူပရိသတ္အဖို ့ေကာင္းဆုလင္း ၏ “အ၀ိဇၨာျမိဳ႕ကေလး” ၀တၳဳ မွာ ၀တၳဳဖဲြ ့စည္း ပံုအရပင္လွ်င္ ဆန္းသစ္ေနေစ၏။အမွန္စင္စစ္၀တၳဳမ်ားတြင္ လူထုကိုဇာတ္ေကာင္စံအျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ေရးဖဲြ ့ဖို ့ ၾကိဳးစားသည့္ စာေပသေဘာတရားတခု ျမန္မာစာေပနယ္ပယ္တြင္ ၀င္ေရာက္ေနရာယူခဲ့သည္မွာ ရာစုႏွစ္ တစ္ခု ၏ တစ္၀တ္ေက်ာ္မွ်ပင္ၾကာခဲ့ျပီျဖစ္သည္။
* * * * * * *
ေကာင္းဆုလင္း၏ အ၀ိဇၨာျမိဳ ့ကေလး ၀တၳဳတြင္ ပင္စင္စားေက်ာင္းဆရာမိသားစုတစ္စုႏွင့္စျပီး ၀တၳဳဇာတ္ အိမ္ တည္၏။ ထို ့ေနာက္ယင္းမိသားစုႏွင့္ ဆက္ႏြယ္သည့္လူလတ္တန္းစား ပုဂၢိဳလ္တခ်ဳိ ့အေၾကာင္းကို ဆက္၏။ ထို ့ေနာက္ျမိဳ ့ကေလး၏ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ စီမံခန္ ့ခဲြေရးကိစၥတာ၀န္ရွိသူလူတစ္စု၏ အစည္းအေ၀း တစ္ခုဆီဆဲြေခၚသြား၏။ ထို ့ေနာက္အစည္းအေ၀းတက္ေရာက္သူ တဦးခ်င္းစီ၏ အေတြးမ်ား၊ ဘ၀အေျခ အေနမ်ားကိုေရး၏။ ထို ့ေနာက္တဖန္ တျခားဆက္ႏြယ္ပါတ္သက္ေနသူ လူပုဂၢိဳလ္အသီးသီးတို ့၏ဘ၀ ပံုသ႑န္မ်ား၊ စိတ္ေနစိတ္ထားမ်ားဆီ ဆက္လက္သြယ္တန္းယက္ေဖာက္ျပီးေရး၏။
အ၀ိဇၨာျမိဳ ့ကေလး ၀တၳဳတြင္စိတ္၀င္စားဖို ့ အေကာင္းဆံုးအခန္းမ်ားမွာ ျမိဳ ့ေန ပညာတတ္္ လူလတ္တန္းစား ဇာတ္ေကာင္မ်ား၏ အေတြးအေခၚအယူအဆမ်ားပင္ျဖစ္သည္။ အမွတ္တမဲ့ၾကည့္လွ်င္ ျမိဳ ့ကေလး၏ အာ ဏာ ပိုင္မ်ား၊ စီမံခန္ ့ခဲြသူမ်ားက ယင္းျမိဳ ့ကေလး၏ ကံၾကမၼာကို ဖန္တီးစီရင္ေနသည္ဟု ယူဆရမလိုရွိ၏။
ဝတၳဳေရးသူ ကိုယ္တိုင္က ပင္ ျမိဳ ့နယ္အစည္းအေ၀းတစ္ခုအေၾကာင္းကိုေရးရာ၌ “ျမိဳ ့နယ္ကေလးတစ္ျမိဳ ့ နယ္၏ ကံၾကမၼာကိုဖန္တီးမည့္သူမ်ား”ဟူ၍အသိအမွတ္ျပဳေရးခဲ့၏။ (စာ - ၁၃) သို ့ေသာ္ ၀တၳဳတစ္ပုဒ္လံုး ဆံုးသည္အထိဖတ္လွ်င္ ယင္းျမိဳ ့ကေလး၏ ကံၾကမၼာကို အဓိကေမာင္းႏွင္ဖန္တီးသူမ်ားမွာ ပညာတတ္ လူလတ္တန္းစားမ်ားကသာ အဓိကေမာင္းႏွင္ဖန္တီးေနသည္ကို ျမင္လာႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။
ဥပမာ ေက်ာင္းဆရာပင္စင္စား ဦးေက်ာ္လိႈင္၊ ျမိဳ ့နယ္ဥပေဒအရာရွိ ကိုသစ္ဦး၊ စာတိုက္မွဴး ေဒၚေမသန္း၊ သစ္ကုန္သည္ ေပါက္စ၊ မ်ဳိးေဇာ္ စသည့္ပုဂၢိဳလ္မ်ားမွာ ဤ၀တၳဳ၏ အဓိကဇာတ္ေကာင္မ်ားျဖစ္သလို ဤျမိဳ ့ ကေလး၏ ကံၾကမၼာကိုအဓိကဖန္တီးေပးေနသည့္ လူပုဂၢိဳလ္မ်ားလည္းျဖစ္ေနၾက၏။ ထို ့အျပင္ ဤပုဂၢိဳလ္ မ်ားမွာ ျမိဳ ့ကေလး၏ အလႊာအသီးသီးကို ဆက္စပ္ကိုယ္စားျပဳသည့္ လူပုဂၢဳိလ္မ်ားလည္းျဖစ္ေနၾက၏။ ဤနည္းအားျဖင့္ ''အ၀ိဇၨာျမိဳ ့ကေလး'' ၀တၳဳမွာလူမ်ားစု၊ လူထု၏အခန္းက႑ကို အဓိကေဖာ္ျပရန္ ၾကိဳးစား သည့္ ၀တၳဳတစ္ပုဒ္ျဖစ္လာခဲ့ေလသည္။
ဤ၀တၱဳတြင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ စီမံခန္ ့ခဲြေရး တာ၀န္ရွိသူမ်ား၏ အဂတိလိုက္စားမႈ၊ ျမိဳ ့နယ္အထက္တာ၀န္ရွိသူ မ်ား ႏွင့္ တရားမ၀င္ဆက္သြယ္ကာ ကိုယ္က်ဳိးစီးပြားရွာမႈ၊ ျမိဳ ့ကေလးတြင္ရွိသည့္ ကုန္သည္ပဲြစားမ်ားႏွင့္ အက်ဳိးတူေပါင္းဖက္ကာ ျပည္သူ ့ပစၥည္းမ်ားကုိ အလဲြသံုးစားျပဳလုပ္မႈ၊ ျပည္ သူ ့အခြင့္အေရးမ်ား အေပၚ လ်စ္ လ်ဴရႈမႈမ်ားကိုလည္း ထည့္သြင္းေရးဖဲြ ့ထား၏။ ထုိ ့ျပင္ တျဖည္းျဖည္း ၾကပ္တည္းက်ဥ္းေျမာင္းလာေနသည့္ စီးပြားေရးဒဏ္ကို မခံႏိုင္သျဖင့္ လမ္းမွားေပၚေရာက္ၾကရသည့္ လက္လုပ္လက္စားမ်ားကိုလည္း ထည့္သြင္း ေရးဖဲြ ့ထား၏။ ျခံဳၾကည့္လွ်င္ ဤျမိဳ ့ကေလးတြင္ ေနထိုင္သည့္လူမ်ားစုမွာ စနစ္တခု၏ေအာက္တြင္ ခိုင္မာ သည့္ အနာဂါတ္မရွိဘဲ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း လမ္းေပ်ာက္ေနၾကရသည္ကို ေတြ ့ၾကရ၏။ လက္ရွိဘ၀အေန အထားထက္ ပိုမိုဆိုးရြား၊ နိမ့္က်သည့္အေျခအေနသို႔ ျပဳတ္က်မသြားရေလေအာင္ ဘ၀ကိုနည္းမ်ဳိး စံုအသံုးျပဳ ျပီးမွ က်ားကန္ထားၾကသည့္ အေျခအေနကိုေတြ ့ၾကရ၏။
စာေရးသူ“ေကာင္းဆုလင္း”၏ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ မွားယြင္းေဖာက္ျပန္သည့္ စနစ္တခု၏ ေအာက္တြင္ လူေတြ အနာဂါတ္ေပ်ာက္ေနသည့္အျဖစ္ကို မီးေမာင္းထိုးျပရန္ရည္ရြယ္ျပီး ဤ၀တၳဳကို ေရးခဲ့သည္ဟု ဆိုျငားအံ့။ သူ ့ ရည္ရြယ္ခ်က္၏ အနီးအနားတ၀ိုက္အထိေတာ့ ထိေရာက္ခဲ့သည္ဟု ယူဆမိ၏။ သို႔ုေသာ္ဤျမိဳ ့ကေလးမွာ စစ္အာဏာရွင္ လက္၀ါးၾကီးအုပ္စီးပြားေရးစနစ္၏ လက္ေအာက္တြင္ က်ေရာက္ေနသည့္အျဖစ္ကိုမူ ေပၚလြင္ ေအာင္မေဖာ္ျပႏုိင္ခဲ့ပါ။ ျမိဳ ၏အာဏာပိုင္ပုဂၢိဳလ္မ်ား၊ စီမံခန္႔ခဲြေရးဆိုင္ရာ တာ၀န္ရွိသူမ်ားမွာ“နယ္ရုပ္မ်ား” သာသာျဖစ္ျပီး ထိုသူတို ့ကိုၾကိဳးကိုင္ထားသည့္ စစ္အာဏာရွင္မ်ား၏ ဖိႏိွပ္၊ ခ်ဳပ္ခ်ယ္၊ အျမတ္ထုတ္မႈမ်ားကိုမူ ထင္သာ၊ ျမင္သာေအာင္ မေဖာ္ျပႏိုင္ခဲ့ပါ။
* * * * * * *
လူထု၏ အခန္းက႑ကို အဓိကဇာတ္ေကာင္ထား ေရးဖဲြ႕သည့္စာေပသေဘာတရားမွာ ဆိုရွယ္လစ္သရုပ္မွန္ စာေပ သေဘာတရားတစ္ခုျဖစ္၏။ ယင္းအယူအဆမွာ`သမိုင္းကို လူတစ္စုကဖန္တီးသည္မဟုတ္ဘဲ လူထု ကသာဖန္တီးျခင္းျဖစ္သည္´ဟူသည့္အယူအဆကို အေျခခံကာ ၁၉၆၀ လြန္ႏွစ္မ်ားကစျပီး ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ကာလအတြင္း လူထုအေျချပဳ၀တၳဳမ်ားဟုယူဆရသည့္ ၀တၳဳမ်ား ထြန္းကားေပၚေပါက္ခဲ့၏။
ျမသန္းတင့္၊ ေက်ာ္ေအာင္၊ မင္းေက်ာ္၊ နတ္ႏြယ္၊ ဒဂုန္တာရာ၊ နႏၵ၊ ခ်စ္ဦးညိဳ၊ အစရွိသည့္ စာေရးဆရာမ်ားမွာ ထင္ရွား၏။
သို ့ေသာ္လူထုကိုအဓိက ဇာတ္ေကာင္ထားေရးဖဲြ ့သည့္ ၀တၳဳမ်ားသည္ ရည္ရြယ္ခ်က္ ေကာင္းပင္ေကာင္း ေသာ္ျငားလည္း ဦးတည္ခ်က္ကိစၥတြင္မူ ၀ိေရာဓိျဖစ္ဖြယ္ရွိ၏။ ဥပမာ ျမသန္းတင့္ ၏ “မာယာဘံု ”ဝတၳဳ၊ ခ်စ္ဦးညိဳ၏ “ခုနစ္အိမ္တန္းက မိဂ်မ္းဘံု”၀တၳဳမ်ားမွာ ေခတ္တစ္ေခတ္၏ အဓိကတရားခံ၊ စနစ္တစ္ခု၏ အဓိကတာ၀န္ရွိသူမ်ားအျဖစ္ေဖာ္ျပရာ၌ တရားခံအစစ္အမွန္ကို ဆဲြထုတ္မေဖာ္ျပႏိုင္ဘဲ၊ စနစ္တစ္ခု၏ သားေကာင္မ်ားကိုပင္“တရားခ”အျဖစ္မွားယြင္းေဖာ္ျပခဲ့သည့္ ၀တၳဳမ်ားအျဖစ္ ေစာဒကတက္ျခင္းခံခဲ့ၾကရ သည္။
ေကာင္းဆုလင္း ၏ အ၀ိဇၨာျမိဳ ့ကေလး၀တၳဳတြင္ ေခတ္၏လက္သည္တရားခံမ်ားသည္ မည္သူမ်ားျဖစ္ သနည္း။ ဤျမိဳ ့ကေလး၏အာဏာပိုင္မ်ားမွာ စနစ္တခု၏အဓိကၾကိဳးကိုင္အဆင့္တြင္ ရွိသူမ်ားအျဖစ္ က်ေနာ္ မယူဆႏိုင္ပါ။ သူတို ့သည္ လက္ေ၀ခံ နယ္ရုပ္မ်ားသာျဖစ္ၾက၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္စနစ္တခု၏ သားေကာင္မ်ားမွာ မည္သူေတြနည္း။ ဤျမိဳ ့ကေလးတြင္ ေနထိုင္ၾကသည့္ ျမိဳ ့ေနလူတန္းစားအသီးသီး၊ တနည္းအားျဖင့္ ျမိဳ ့သူ ျမဳိ ့သားအားလံုး၏ အနာဂတ္သည္ဘယ္မွာနည္း။ ဘယ္ပံုရွိမည္နည္း။ တစ္ျမိဳ ့လံုးနီးပါး အားလံုးလိုလို မ်က္ကန္းလမ္းေလွ်ာက္သလို ေရြ႕လ်ားသြားလာေနၾကသည့္ လူစုလူေ၀းၾကီး သေဘာမ်ားလား၊ ဤျမိဳ ့ ကေလး ၏ ကံၾကမၼာသည္ ေ၀၀ါးလြန္းေန၏။ ဤျမိဳ ့ကေလး၏ အနာဂတ္သည္ ေမွာင္မည္းလွ်က္ရွိ၏။
က်ေနာ္တို႔သည္ စနစ္တစ္ခု၏ေအာက္တြင္ က်ဆံုးကြယ္ေပ်ာက္ရမည့္ လူ ့အဖဲြ ့အစည္း တစ္ခုဆိုသည္ကို မယံုၾကည္မိပါ။ လူ႔သမိုင္း၌ အေမွာင္ေခတ္မ်ားမရွိမဟုတ္၊ ရွိခဲ့ဖူး၏။ ေနာက္သို ့ ျပန္ဆုတ္ရသည့္လူ ့အဖဲြ ့ အစည္းမ်ား၊ ရပ္တန္႔သြားေသာ လူ႔အဖဲြ ့အစည္းမ်ား၊ က်ဆံုးေပ်ာက္ကြယ္ရသည့္ လူ ့အဖဲြ ့အစည္းငယ္မ်ား၊ မရွိမဟုတ္၊ ရွိခဲ့ဖူးသည္။ သို ့ေသာ္ယင္းသို ့ေသာအေျခအေနမ်ားမွာ လူသားသမဂၢတစ္ခုလံုး၏ျဖစ္စဥ္တြင္ ႁခြင္းခ်က္ကိစၥမ်ားသာျဖစ္၏။ လူ ့သမဂၢၾကီး ေရွ ့တိုးျမင့္မားလာမႈတည္းဟူေသာ ျဖစ္စဥ္အတြင္းမွ ယာယီ ကိစၥမ်ားသာျဖစ္၏။ လူ ့သမဂၢၾကီး တခုလံုးအတြက္ အဆံုးအျဖတ္ကိစၥမ်ားမဟုတ္ၾက။
“အ၀ိဇၨာျမိဳ ့ကေလး” ေကာင္းကင္ယံတြင္ အေမွာင္ထုၾကီးရွိေနသည္ကို က်ေနာ္မျငင္းပါ။ သို႔ေသာ္ ဤျမိဳ ့ ကေလးတြင္ လူတိုင္းအ၀ိဇၨာဖံုးေနသည္ဟုလည္း မယူဆမိပါ။ ဘ၀ကိုအ၀ိဇၨာနည္းက်က်ျဖင့္ သံုးသပ္ျပီး ၀ိဇၨာ နည္းက် လမ္းမွန္ေပၚရဲ၀ံ့စြာေလွ်ာက္လွမ္းျခင္းျဖင့္ မွားယြင္းေဖာက္ျပန္သည့္ စနစ္တစ္ခုေအာက္မွ ရုန္းထြက္ ရန္ ၾကိဳးစားသည့္ ၀ိဇၨာလူသား(၀ါ) ၀ိဇၨာျမိဳ ့သူျမိဳ႕သားမ်ား အမွန္တကယ္ ရွိေနလိမ့္မည္ဟုေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ ေနမိေလသည္။ ။
| < Prev | Next > |
|---|
