ဒီတုန္းက က်ေနာ္က မိဘမ်ားနဲ႔အတူ ပဲခူးၿမိဳ႕သြန္းဘုရားလမ္းထဲ ေနထိုင္စဥ္တုန္းကျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔အိမ္မွာ တခါ တေလ ရပ္ကြက္ထဲက တရားဝါသနာပါတဲ့ ဖခင္ရဲ့မိတ္သဂၤဟေတြ အိမ္ကိုလာလည္ရင္း ဘုရားအေၾကာင္း တရားအေၾကာင္း ဝိုင္းဖြဲ ့ၿပီးေျပာတတ္ၾကပါတယ္။
စာအုပ္အမည္။ ။ လူထုရနံ ့စာစုမ်ား စာေရးသူ ။ ။ လူထုစိန္ဝင္း ထုတ္ေဝသူ ။ ။ ျမန္မာသတင္းသမဂၢ ထုတ္ေဝခုႏွစ္ ။ ။၂၀၁၀၊ ေဖေဖၚဝါရီ |
က်ေနာ္က လူႀကီးေတြေျပာတဲ့စကားတခိ်ဳ႕ကို ေဘးဘီက ေဝယ်ာဝစၥေလးေတြလုပ္ေပးရင္း နားစြင့္ထားတတ္ပါတယ္။ ဒီလို မသိမသာ ခိုးၿပီးနားေထာင္တာကို လူႀကီးတေယာက္ကသိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို ့တေန႔ေတာ့ က်ေနာ့္ကို မင္းဒီလို စိတ္ဝင္စား တယ္ဆိုရင္ ဒီလိုနားေထာင္ေနရုံနဲ ့ေတာ့ ဘယ္ျဖစ္မလဲေပါ့၊ မသိတာရွိရင္၊ သိခ်င္တာရွိရင္လည္း ဝင္ၿပီးေမးေပါ့လို႔ ဖိတ္ေခၚ ပါတယ္။ က်ေနာ္ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ေပ်ာ္သြားပါတယ္။ အဲဒီညက အိပ္လို႔ေတာင္ မေပ်ာ္ပါဘူး။ ေနာက္တခါ အဲဒီဦးေလးႀကီး ေတြနဲ ့ဆံုရင္ ငါသိခ်င္တာေလးတခုေတာ့ ေမးလိုက္ဦးမယ္ေပါ့။
ေနာက္တခါ အဲဒီဦးေလးႀကီးေတြ အိမ္မွာစုၾကတဲ့အခါ က်ေနာ္က အဲဒီေန႔က်ကာမွ ေရေႏြးေတြဘာေတြတည္ဖို ့မေျပာရ ေအာင္ လိုေလေသးမရွိျပင္ဆင္ေပးပါတယ္။ ရင္ထဲမွာလဲ ႀကိတ္ၿပီး ဝမ္းသာေနမိတယ္။ ဝမ္းသာေနမိတယ္ ဆိုတာထက္ ရင္ေတြခုန္ေနတယ္ဆိုရင္ ပိုၿပီးမွန္ပါလိမ့္မယ္။
ဒါနဲ႔ပဲ ၿပီးခဲ့တဲ့တႀကိမ္တုန္းက က်ေနာ့္ကို စကားဝိုင္းထဲဝင္ဖို ့တံခါးဖြင့္ေပးခဲ့တဲ့ အဲဒီဦးေလးႀကီးကပဲ က်ေနာ့္ကို မွတ္မွတ္ရရ မသိတာရွိရင္ေမးေလကြာလို ့ ေက်နပ္ၾကည္ႏူးတဲ့မ်က္ႏွာနဲ ့ဖိတ္ေခၚျပန္ပါတယ္။ က်ေနာ္က ေမးခြန္းတခုကိုေမးပါတယ္။
က်ေနာ္ေမးတဲ့ေမးခြန္းက ဟိုး လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ ၃၀ ေက်ာ္ေလာက္က ေသဆံုးသြားၿပီျဖစ္တဲ့ ဗိုလ္ခ်ုဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ့မိန္႔ ခြန္းေတြ ဟာ အဲဒီတုန္းက အသံဖမ္းစက္ေတြ ေပၚခါစျဖစ္တာေတာင္ အကုန္လံုးအသံမသြင္းႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ့မိန္ ့ခြန္းအမ်ားစုဟာ မွတ္တမ္းမတင္လိုက္ႏုိင္ဘူး။ ဒါဆိုရင္ စာတို ့ေပတို ့မေပၚေသးတဲ့ ဟိုးႏွစ္ေပါင္း ၂၀၀၀ ေက်ာ္ေလာက္က ေဟာခဲ့ေျပာခဲ့တဲ့ ဗုဒၶရဲ့ တရားေတြဟာ စနစ္တက်မွတ္တမ္းတင္ႏုိင္ခဲ့တာမဟုတ္လို ့အခု က်ေနာ္တို ့ေျပာေနတဲ့ တရားေတာ္ေတြ အားလံုးဟာ ဗုဒၶရဲ့တရားေတာ္ေတြ အကုန္လံုးအမွန္ျဖစ္တယ္လို ့ေျပာလို ့ရႏုိင္ပါ့မလား ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို စိတ္အားထက္သန္စြာနဲ ့ကို ေမးလိုက္ပါတယ္။
ဒီတုန္းက ေဘးမွာထိုင္ေနတဲ့ က်ေနာ့္ ဖခင္ရဲ႕တုံ႔ျပန္မႈကလည္း လွ်င္ျမန္ပါတယ္။ က်ေနာ့္ကို ေဆြးေႏြးပြဲတံခါးဖြင့္ေပးခဲ့တဲ့ အဲဒီ ဦးေလးႀကီးကလည္း ေနာက္ေနာင္ က်ေနာ္နဲ ့လမ္းမွာေတြ႕ရင္ေတာင္ မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေတာ့တာပါပဲ။ ဖခင္ က က်ေနာ့္ကိုေျပာလိုက္တဲ့စကားကလည္း ရွင္းပါတယ္။ ေနာက္ေနာင္ မင္းဒီလိုစကားမ်ိုဳးေျပာမယ္ဆိုရင္ မင္းဒီအိမ္ေပၚက ေခါင္းနဲ ့ဆင္းရမယ္သာမွတ္ ဆိုတဲ့စကားပါပဲ။
အခု က်ေနာ္ လူထုစိန္ဝင္းရဲ႕“လူထုရနံ႔ စာစုမ်ား” စာအုပ္ကိုဖတ္တဲ့အခါ ဟုိတခ်ိန္တုန္းက လမ္းမွာေတြ ့ရင္ မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္ဘဲ မ်က္ႏွာ လႊဲသြားခဲ့တဲ့ ဦးေလးႀကီးကို သတိရေနမိပါတယ္။
ဒီစာအုပ္ထဲမွာ ဆရာလူထုစိန္ဝင္းဆီကို ေမးခြန္းေတြ လာလာေမးၾကတဲ့ လူငယ္ေတြဟာ က်ေနာ့္ထက္ေတာ့ ကံေကာင္း တယ္လို ့ဆိုႏုိင္တာေပါ့။ ဘာျပဳလို ့လည္းဆိုေတာ့ ဆရာလူထုစိန္ဝင္းက မသိတာလာေမးတဲ့လူငယ္ေတြကို တစံုတရာ မရွင္းလင္းလို ့ေစာဒက တက္တဲ့လူငယ္ေတြကို မ်က္ႏွာလႊဲမသြားပါဘူး။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထိုင္ၿပီး သူသိသေလာက္ သူရွင္း လို႔ရသေလာက္ အေၾကအလည္ျပန္လည္ရွင္းလင္းလိုက္တာမို ့သူ ့ဆီလာတဲ့လူငယ္ေတြက က်ေနာ့္ထက္ ကံေကာင္းတယ္လို ့က်ေနာ္ ဆိုလိုက္တာပါ။
* * * * *
ဆရာ လူထုစိန္ဝင္းဟာ စာေတြအမ်ားႀကီး ေရးႏုိင္တဲ့သူပါ။ အထူးသျဖင့္ က်န္းမာေရးအေကာင္းပကတိ လူငယ္ေတြေတာင္ လုပ္ႏုိင္ခဲတဲ့အလုပ္ကို ေအာက္ဆီဂ်င္ပိုက္ရွဴၿပီးမွ အသက္ရွင္ရသူ လူမမာတဦးအေနနဲ ့လုပ္ျပႏုိင္စြမ္းရွိတာ တခုတည္း နဲ႔ တင္ လူငယ္ေတြအတြက္ စံျပပုဂၢိိဳလ္ျဖစ္ေစပါတယ္။ သူဟာျမန္မာစာနယ္ဇင္းေလာကမွာ လူငယ္ေတြအေပၚ အေလးအနက္ အထားဆံုး၊ လူငယ္ေတြအေပၚ နားလည္ႏုိင္ေအာင္ အႀကိဳးစားဆံုး၊ လူငယ္ေတြအေပၚ ယံုၾကည္ေမွ်ာ္လင့္မႈ အရွိဆံုးပုဂၢိိဳလ္ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ဘယ္သူမွ မျငင္းႏုိင္ေအာင္ သူ ့စာေတြက သက္ေသျဖစ္ေစခဲ့ပါတယ္။
တလတလ သူေရးေပးေနခဲ့တဲ့ ေဆာင္းပါးေပါင္းစံုအေရအတြက္ဟာ ၁၀၀ ေက်ာ္မွာရွိတယ္လို ့ဆိုပါတယ္။ ဒါဟာ လာေတြ႔ သမွ်လူငယ္ေတြနဲ ့ထိုင္ၿပီးေျပာျပ ရွင္းျပေနခဲ့တဲ့အလုပ္ေတြပါထည့္တြက္ရင္ လူမမာတဦးအေနနဲ ့ဘယ္လိုမွ စိတ္ကူးယဥ္လို႔ မရႏုိင္တဲ့ အလုပ္ေတြပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဆရာ လူထုစိန္ဝင္းကေတာ့ အေသအခ်ာကို စိတ္ကူးယဥ္တဲ့သူပါ။ စိတ္ကူးယဥ္ႏုိင္ စြမ္းတဲ့ အာဂ ပုဂၢိဳလ္ပါ။
လူငယ္ေတြအေပၚစိတ္ဝင္စားျခင္းဟာ အနာဂါတ္အတြက္ျဖစ္ပါတယ္။ လူငယ္ေတြကိုယုံၾကည္ျခင္းဟာ အနာဂါတ္ကို ယံုၾကည္ျခင္းပါပဲ။
သူ ့ရဲ့ ဒီသေဘာထား ဒီယံုၾကည္မႈကို ေဖၚျပႏုိင္တဲ့ စာအုပ္ေတြထဲမွာ လူထုရနံ ့စာစုမ်ား စာအုပ္ဟာ ေလာေလာဆယ္မွာ ေတာ့ အျပည့္စံုဆံုးစာအုပ္ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီစာအုပ္မွာ ေဆာင္းပါး (၅၅)ပုဒ္ပါရွိတဲ့အနက္ (၂၂ )ပုဒ္ဟာ လူငယ္ေတြကိုခ်ည္း ရည္ညႊန္းေရးသားတဲ့ေဆာင္းပါးမ်ားပဲျဖစ္ပါ တယ္။ က်န္တဲ့ေဆာင္းပါးေတြကေတာ့ လူႀကီးေတြကိုရည္ညႊန္းတာလည္းရွိ ဂ်ာနယ္ေလာကသားေတြနဲ႔ သူ႔ကိုယ္သူ ရည္ ညႊန္း ေရးသားတဲ့ ေဆာင္းပါးမ်ားျဖစ္ပါတယ္။ ဒီစာအုပ္ထဲက လူငယ္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ေဆာင္းပါးအားလံုးဟာ လူငယ္ေတြ ကို ယံုၾကည္မႈအျပည့္ ေလးနက္မႈအျပည့္နဲ႔ အားစိုက္ခြန္စိုက္ထားၿပီးေရးခဲ့တယ္ဆိုတာလည္း ထင္ရွားပါတယ္။
ဆရာက သူ ့ရဲ့ေဆာင္းပါးတပုဒ္မွာ သမိုင္းမွာ သင္ခန္းစာယူစရာကိစၥေတြက္ိုၾကည့္ၿပီး ဒီလိုအမွားမ်ိဳး ေနာက္ မမွားမိေစဖို ့။ ဥပမာ သတင္းစာသမား ဂ်ာနယ္သမားလူငယ္ေတြကို ဆရာက သူရိယနဲ ့ျမန္မာ့အလင္း သတင္းစာႀကီး ႏွစ္ခုရဲ့အျဖစ္ကိုေျပာၿပီး သင္ခန္းစာယူေစပါတယ္။
သူရိယ သတင္းစာႀကီးဟာ ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း၊ ဆရာႀကီး ေရႊဥေဒါင္းနဲ ့ဆရာႀကီး ပီမိုးနင္း တို႔လို ပုဂၢိဳလ္ေတြ လုပ္ကိုင္ခဲ့ၾကတဲ ့တကယ့္ လူေရာ ရွင္ပါ ရုိေသေလးစား ၾသဇာတိကၠမ ႀကီးမားတဲ့ သတင္းစာႀကီးျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဘႀကီးဘေဘက၂၁ ဦးဂိုဏ္းေထာင္ၿပီး အဂၤလိပ္ကေပးတဲ ့ငါးေထာင္စားအလုပ္ကိုလုပ္လို ့သူ ့လက္ထက္ သူရိယ သတင္းစာႀကီး ၾသဇာက်ဆင္းသြားရတယ္။ အဂၤလိပ္အစိုးရနဲ ့ေပါင္းသြားတဲ့ အမ်ိဳးသားသစၥာေဖာက္တေယာက္ရဲ႕ သတင္းစာႀကီးအျဖစ္ လူေတြက သတ္မွတ္လိုက္ၾကတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဂဠဳန္ဦးေစာ လိုပုဂၢဳိလ္က သူ ့ရဲ့ႏုိင္ငံၾသဇာ ထူေထာင္ဖို ့ႀကိဳးစားတဲ့အေနနဲ ့သူရိယ သတင္းစာႀကီးကို အသံုးခ်တဲ့ အခါ သူရိယ သတင္းစာႀကီး ေရစုံေမ်ာရတဲ့အေၾကာင္း ေထာက္ျပပါတယ္။ ( ဖတ္ပါ ေလ့လာပါ အတုမခိုးပါနဲ႔ ေဆာင္းပါး - လူထုရနံ႔ စာစုမ်ား)
လူငယ္ေတြ ပါးနပ္ၾကဖို ့၊ ပရဟိတနဲ ့အတၱဟိတ ကိစၥေတြအေပၚ မွန္မွန္ကန္ကန္သံုးသပ္ဖို ့ကိုလည္း ဆရာက ေရးပါတယ္။ ဥပမာ ကုလသမဂၢ အဖြဲ ့ႀကီးရဲ့ကုန္က်စရိတ္မွာ အဖြဲ ့ႀကီးရဲ့ အရာရွိႀကီးေတြသြားတာ လာတာ ေနတာထိုင္တာေတြေၾကာင့္ စုစုေပါင္းကုန္က်စရိတ္ရဲ့ ေျခာက္ဆယ္ရာခုိင္ႏႈန္းေလာက္ရွိေၾကာင္း ၊ အင္ဂ်ီအို တခုက ေငြေဆာင္ကမ္းေျခမွာလုပ္တဲ့ ဝပ္ေရွာ့ တခုဆိုရင္ ဟိုတယ္ႀကီးႏွစ္ခုကို အျပတ္ငွားၿပီး ေနထိုင္စားေသာက္စရိတ္နဲ ့ခရီးစရိတ္ေတြပါ က်ခံေပးေၾကာင္း တကယ္ေတာ့ ဒီကုန္က်စရိတ္ေတြက စာသင္ေက်ာင္းနဲ ့ေဆးရုံေတြအတြက္ျဖစ္သင့္ေၾကာင္း ေထာက္ျပၿပီး လူငယ္ေတြ အင္ဂ်ီအို လုပ္ငန္းတိုင္း မသာယာမိဖို ့သတိေပးပါတယ္။ ဒီေတာ့လည္း က်ေနာ္တို ့ျပည္ပမွာလည္း ဆီမီနာေတြ ဝပ္ေရွာ့ေတြ လုပ္တိုင္း မကုန္သင့္တာေတြအကုန္ခံၿပီး ဆီမီနာ ဝပ္ေရွာ့ယဥ္ေက်းမႈ ေပၚျပဴလာျဖစ္ေနတာကို က်ေနာ္သြားေတြးမိပါတယ္။(အတၱပရဟိတ လုပ္ငန္း ေဆာင္းပါး - လူထုရနံ႔ စာစုမ်ား)
လူငယ္ေတြ စာဖတ္ဖို႔ ေလ့လာဖို ့လိုတဲ့အေၾကာင္းေျပာရင္းနဲ ့ေရွ႕ကလုပ္သြားသူေတြဆီက အတုမခိုးနဲ႔လို ့ဆရာက ေျပာပါ တယ္။ အတုမခိုးနဲ ့ကုိယ္က အသစ္ထြင္ရမယ္လို ့ဆိုပါတယ္။ အတုခိုးရင္ သူမ်ားေနာက္လိုက္ေတြျဖစ္ၿပီး အတုဟာ အတုပဲ ျဖစ္မယ့္အေၾကာင္းေျပာပါတယ္။
က်ေနာ္တို ့က တသက္လံုး “စု၊ တု၊ ျပဳ” နဲ ့ႀကီးျပင္းလာခဲ့တာမို ့ဆရာက ဒီလိုေထာက္ျပလိုက္ေတာ့ ကိုယ့္အယူအဆ ဖ်ာ လိပ္ကို ေခါင္းေပၚကေနလႊတ္ခ်ဖို ့အခုမွပဲ သတိထားမိပါေတာ့တယ္။(ဖတ္ပါ၊ေလ့လာပါ၊ အတုမခိုးပါနဲ ့ေဆာင္းပါး)
ဆရာက လူငယ္အမ်ားစုမွာ ေၾကာက္စိတ္ရွိေနတယ္လို ့သူထင္ေၾကာင္း၊ ေၾကာက္စိတ္ဟာ မိဘနဲ ့ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ့ ဖန္တီးမႈ ေၾကာင့္ ျဖစ္ရတာမ်ားေၾကာင္း ဆိုၿပီးေရးပါတယ္။ ေၾကာက္စိတ္ကိုေပ်ာက္ေအာင္ေဖ်ာက္ဖို ့ဆိုရင္ ဘာမဆိုရင္ဆိုင္ပစ္လိုက္ မယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္ရွိဖို ့လိုေၾကာင္း ရင္ဆိုင္ၿပီးတဲ့အခါ ရံႈးသည္ျဖစ္ေစ ႏုိင္သည္ျဖစ္ေစ ေၾကာက္စိတ္ကမရွိေတာ့ေၾကာင္း လူငယ္ေတြက္ို အႀကံေပးပါတယ္။ (ေၾကာက္စိတ္က ေၾကာက္စရာအေကာင္းဆံုး ေဆာင္းပါး - လူထုရနံ႔ စာစုမ်ား)
ဆရာ လူထုစိန္ဝင္းရဲ့ေဆာင္းပါးေတြထဲမွာ က်ေနာ္ သိသိသာသာ သတိျပဳမိတဲ့အခ်က္က ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ ႏုိင္ငံေရးအျမင္ အားနည္းတယ္ဆိုတဲ့အျမင္ကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ဆန္ ့က်င္ေရးသားတဲ့အခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ (ႏုိင္ငံေရးကို ႏွာေခါင္းရႈံ႕ခဲ့တဲ့ ေရေပၚဆီလူတန္းစားေတြ ေဆာင္းပါး - လူထုရနံ႔ စာစုမ်ား)
ျမန္မာလူထုကို ႏုိင္ငံေရးဗဟုသုတနည္းပါးတယ္ဆိုတဲ့သူေတြ လူထုကို ႏုိင္ငံေရးအရ ဟိုဟာလုပ္ပါ ဒီဟာလုပ္ပါ ဆိုတဲ့သူ ေတြဟာ တကယ္ေတာ့ လူေတြထဲမွာမရွိဘဲ လူေတြနဲ႔ ကင္းကြာေနတဲ့ ေရေပၚဆီလူတန္းစားေတြသာျဖစ္တယ္လို ့ဆိုလိုက္ ပါတယ္။ လူေတြထဲမေန လူေတြအေၾကာင္းမသိေတာ့ တိုင္းၿပည္အေၾကာင္းလည္းမသိေတာ့ဘူးလို ့ဆိုပါတယ္။
ဒီေတာ့ လူထုကိုအထင္မႀကီးဘဲ ေက်ာင္းေတာ္ကသင္ေပးတာေလာက္ပဲ အထင္ႀကီး၊ ႏုိင္ငံျခားသား ေျပာတာေတြကိုပဲ အထင္ႀကီးၿပီး လူထုကို ဆရာလုပ္ဖို ့ႀကိဳးစားၾကတယ္လို ့လည္း ေျပာပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ျမန္မာလူထုဟာ ႏုိင္ငံေရး ေရခ်ိန္အျမင့္ဆံုးလူမ်ိဳးပါတဲ့။ ျမန္မာလူမ်ဳိးဟာ ႏုိငံေရးကို တကၠသိုလ္ေက်ာင္းေတာ္ က သင္ယူခဲ့တာမဟုတ္ဘဲ ဘဝက သင္ယူခဲ့တာပါတဲ့။ ကိုလိုနီဘဝနဲ ့ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ေခတ္ေတြမွာ လက္သည္းခြံခြာ ေရေႏြးပူ အေလာင္းခံၿပီးမွ သင္ခဲ့ရတာပါ။ ဒါေၾကာင့္မို ့ႏုိင္ငံေရးဗဟုသုတျမင့္တဲ့အေၾကာင္း ဥပမာနဲ ့တကြ ေရးပါတယ္။
(လွမ္းစို႔တူေပ်ာ္ ေရႊျပည္ေတာ္ ေဆာင္းပါး - လူထုရနံ႔ စာစုမ်ား)
လူငယ္ေတြ ျငင္းခုန္ေျပာဆိုၾကတာကိုလည္း ဆရာကအားေပးပါတယ္။ လူငယ္ေတြ ျငင္းၾကခုန္ၾကရင္းက အမွန္တရားကို ဆုပ္ကိုင္လာႏုိင္မယ္လို ့ဆရာက ယံုၾကည္ပါတယ္။ အေျခအတင္ ျငင္းခုန္ေဆြးေႏြး အေျဖရွာတဲ့ အလုပ္ဟာ ယဥ္ေက်းမႈေရး ရာ အလုပ္ျဖစ္တာမို ့ဆရာက လူငယ္ေတြျငင္းခုန္ၾကတာကို သေဘာက်ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္မို ့ေတာင္းရမ္းစားေသာက္သူေတြကို အားေပးသင့္မသင့္ဆိုတဲ့ေခါင္းစဥ္နဲ ့လူငယ္ေတြျငင္းၾက ခုန္ၾကတဲ့အခါ ဘယ္ဟာ ပင္မ ဘယ္ဟာ သာမည ဆိုတဲ့ အေျဖကို လူငယ္ေတြ ျငင္းခုန္ရင္းက အေျဖရလာႏုိင္တယ္လို ့ဆိုပါတယ္။ (ျငင္းခုန္တာဟာ ရန္ျဖစ္တာမဟုတ္ ေဆာင္းပါး - လူထုရနံ႔ စာစုမ်ား)
ေတာင္းရမ္းစားေသာက္လာေစတဲ့ အဓိက တြန္းအား အဓိက တရားခံကို လူငယ္ေတြသိျမင္လာေစၿပီး အဲဒီပင္မကို ရွင္းမွ လူေတြေတာင္းရမ္းစားေသာက္တဲ့ အလုပ္ပေပ်ာက္သြားမွာျဖစ္တယ္။ ပိုက္ဆံလွဴၿပီးကူညီလိုက္ရုံနဲ ့သူေတာင္းစားေတြ ေပ်ာက္ သြားမွာမဟုတ္ဆိုတဲ့ အျမင္ကို ဆရာက လူငယ္ေတြ ျငင္းခုန္ရင္းက ရလာေစတယ္လို ့သူ ့ရဲ့ေက်ာင္းသားမ်ားရဲ့
ျငင္းခုန္ပြဲေတြကို ဥပမာေပးၿပီးေျပာပါတယ္။
* * * * *
ဆရာ လူထုစိန္ဝင္းရဲ႕ လူထုရနံ႔စာစုမ်ား စာအုပ္ဟာ ျပည္တြင္းမွာထုတ္ေဝတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ျပည္တြင္းက ထုတ္ေဝတဲ့ ဂ်ာနယ္မဂၢဇင္းေတြမွာ ေဖၚျပၿပီးတဲ့ေဆာင္းပါးမ်ားကို ျပည္ပမွာဖြဲ႔စည္းထားတဲ့ ျမန္မာသတင္းသမဂၢက စုစည္းထုတ္ေဝတာ ပါ။ ျပည္ပမွာ ထုတ္ေဝတာပါ။
ဒီစာအုပ္မွာ အဓိကအားျဖင့္ ဆရာလူထုစိန္ဝင္းက လူငယ္ေတြကို ပညာေပးဖို ့၊ လူငယ္ေတြကို အေတြးအေခၚ ထက္ျမက္ေစ ဖို ့၊ လူငယ္ေတြကို ဘာမဆို ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းရဲ ေျဖရွင္းႏုိင္ဖို ့အဓိကထားတဲ့ေဆာင္းပါးမ်ားက အမ်ားစုျဖစ္ပါတယ္။
လူထုရနံ ့စာစု မ်ား စာအုပ္ဟာ တကယ္ေတာ့ ဆရာလူထုစိန္ဝင္း ရဲ့ လူငယ္ေတြကို ပညာေပး ဆံုးမပဲ့ျပင္တဲ့ စာအုပ္ျဖစ္ပါ တယ္။
လူထုစိန္ဝင္းရဲ့ ပုေတၱာဝါဒ အျမင္စာအုပ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အစဥ္အလာ အယူအဆေဟာင္းအရ ငါေျပာတာ နားေထာင္ ငါေျပာတာအမွန္ ခံမေျပာနဲ ့ဆိုတဲ့ ပုေတၱဝါဒ အေဟာင္းေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ ပုေတၱာဝါဒ လက္သစ္သာျဖစ္ပါတယ္။ ။
< Prev | Next > |
---|