ဧရာဝတီ

ဖိုး႐ႈပ္၊ ႂကြက္စုတ္ႏွင့္ ဦး႐ုကၡစိုးတို႔မွာ မနက္ေစာေစာ ခ်ိန္းထားၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ သူတို႔ ခ်ိ္န္းဆိုထားၾကသည့္ ျမန္မာထမင္း ဆိုင္သစ္သို႔ ဖိုး႐ႈပ္ႏွင့္ ႂကြက္စုတ္တို႔ ေရာက္သြားေတာ့

ဦး႐ုကၡစိုးႀကီးကို အေပၚပိုင္းဗလာႏွင့္ ေတြ႕လိုက္ရသျဖင့္ အံ့ၾသသြား ၾကသည္။

ဖိုး႐ႈပ္။     ။ ဦး႐ုကၡစိုးႀကီး..။ ဘာဖက္ရွင္ထြင္ျပန္ၿပီလဲဗ်။ မနက္ေစာေစာစီးစီး ကိုယ္တံုးလံုး ကၽြတ္ႀကီးနဲ႔ ေလျဖတ္ဦးေတာ့ မွာပဲ။

ႂကြက္စုတ္။    ။ ေၾသာ္မင္းကလည္း။ စုေတတဲ့နတ္ပဲရွိတာ။ ခု ဦး႐ုကၡစိုးထြင္လိုက္မွ ေလျဖတ္တဲ့နတ္ဆိုၿပီး နာမည္ႀကီးေတာ့ မွာေပါ့။ ဂင္းနစ္ဘုတ္အုပ္ေတြ ဘာေတြထဲေတာင္ ပါခ်င္ပါသြားဦးမွာ။ ဟုတ္တယ္ေနာ္ ဦး႐ုကၡစိုး။

႐ုကၡစိုး။     ။ ေျပာစမ္းဟဲ့ ေပါက္ကရ။ မင္းတို႔ေကာင္ေတြ မေတြ႕လိုက္နဲ႔ ေတြ႕တာနဲ႔ ထင္ရာစြတ္ေျပာဖို႔ပဲ။ ျမန္မာျပည္သြားဖို႔ ႀကိဳးစားေနတာကြ။ ျမန္မာျပည္ သြားခ်င္တဲ့သူေတြ အေနနဲ႔ ခုလုိ အက်ႌ ခၽြတ္တတ္ဖို႔လည္း အေရးႀကီးတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ငါက်င့္ေနတာ။

ဖိုး႐ႈပ္။     ။ တခါမွ မၾကားဖူးပါဘူးဗ်ာ။ ျမန္မာျပည္သြားဖို႔ အက်ႌခၽြတ္ က်င့္တယ္ဆိုတာ။

ႂကြက္စုတ္။    ။ ဟာ.. ဟုတ္လား။ ဒါဆို မဆိုးဘူးပဲ။ အိန္ဂ်လီနာဂ်ိဳလီတို႔ ပဲရစ္စ္ဟဲလ္တန္တို႔ ျမန္မာျပည္သြားမယ္ သတင္း ၾကားရင္ က်ေနာ့္ကိုလက္တို႔စမ္းပါ။ အဟိ။

႐ုကၡစိုး။    ။ ဟာ ဒီႂကြက္စုတ္ကေတာ့ ေပါက္ကရေျပာျပန္ၿပီ။ ခုအခ်ိန္က ဘာလဲ။ မင္းတို႔ သတိမရၾကဘူး မဟုတ္လား။ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အႀကီးမားဆံုး လူထုအံုႂကြမႈႀကီးျဖစ္ခဲ့တဲ့ ၈ ေလးလံုးႏွစ္ ၂၀ ႏွစ္ပတ္လည္ေလ။ မွတ္မိၾကေသးရဲ႕လား။

ဦး႐ုကၡစိုးႀကီးက အသာစီးရၿပီဆိုေသာေလသံျဖင့္ ဖိေဟာက္လိုက္ရာ ဖိုး႐ႈပ္ မခံခ်င္ျဖစ္သြားသည္။

ဖိုး႐ႈပ္။     ။ ဘာလို႔မမွတ္မိရမွာလဲ ဦး႐ုကၡစိုးရယ္။ ခုေတာင္ ေနရာတကာ ၈ ေလးလံုးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး လႈပ္ရွားမႈေတြ တတ္ႏိုင္ သေလာက္လုပ္ေနၾကတဲ့ဟာ။ ဒါေလာက္ေတာ့ မႏွိမ္ပါနဲ႔ဗ်ာ။

ႂကြက္စုတ္။     ။ ၈ ေလးလံုး ႏွစ္ပတ္လည္နဲ႔ အက်ႌခၽြတ္တာနဲ႔ ဘာဆိုလို႔လဲဗ်။

႐ုကၡစိုး။      ။ ဆိုင္ပါေသာ္ေကာကြာ။ အခု နအဖက အက်ႌေတြ၊ ဦးထုပ္ေတြကို ေသေသ ခ်ာခ်ာ လိုက္စစ္ေနတယ္ေလကြာ။ တကၠသိုလ္မွာ ဟုိအေရာင္မဝတ္ရဘူး၊ ဒီအေရာင္ မဝတ္ရဘူးနဲ႔ အမိန္႔ထုတ္ထားတာ မသိဘူးလား။

ဖိုး႐ႈပ္။     ။ ေၾသာ္ ဒါလား။ ဟုတ္တယ္ေလ။ ၈ ေလးလံုး ႏွစ္ပတ္လည္မွာ အေရာင္ လႈပ္ရွားမႈေတြ လုပ္မွာစိုးလို႔ပါ။

ႂကြက္စုတ္။     ။ သိၿပီ၊ သိၿပီ။ အဝတ္အထည္ ေရာင္းတဲ့ ဆိုင္ေတြကိုလည္း ေျပာထားတယ္တဲ့။ အနီေရာင္တို႔၊ အနက္ေရာင္ တို႔ ဒီရက္ပိုင္း မေရာင္းရဘူး ဆိုပဲ။ အဲဒါ ဆုိင္ေတြအကုန္လံုး ပိတ္ပဲ ထားရမလို ျဖစ္ေနတယ္တဲ့ဗ်။ ဦးထုပ္ေတြ၊ တီရွပ္ေတြ ကိုလည္း ေသခ်ာ စစ္တယ္တဲ့။

႐ုကၡစိုး။    ။ တကၠသိုလ္က ဆရာ၊ ဆရာမေတြလည္း သနားပါတယ္။ သူတို႔ခမ်ာ စာေကာင္းေကာင္းမသင္ရဘဲ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူေတြ ဘာဝတ္လာလဲပဲ လိုက္ၾကည့္ေနရေတာ့တာတဲ့ကြ။

ဖိုး႐ႈပ္။    ။ လံုၿခံဳေရးေတြလည္း တင္းက်ပ္ထားလိုက္တာ ေျခခ်စရာေတာင္ ေနရာမရွိဘူးလို႔ ၾကားတယ္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ထဲမွာ တပ္စိတ္လိုက္ ခ်ီတက္ ကင္းေစာင့္ေနတာ တိုက္ပြဲျဖစ္ေတာ့မယ့္ အတုိင္းပဲတဲ့။

ႂကြက္စုတ္။    ။ ေၾသာ္ ဒါကေတာ့ နအဖလည္း ၈ ေလးလံုးကို သတိရပါတယ္လို႔ ေျပာခ်င္တာျဖစ္မွာေပါ့။ သူတို႔က အထိမ္း အမွတ္အေနနဲ႔ လံုၿခံဳေရးေတြခ်၊ ဆိုင္ေတြ ေစာေစာသိမ္းခိုင္း၊ အကႌ်အေရာင္ေတြ လိုက္စစ္ျပေနေတာ့ ေမ့ေနတဲ့ သူေတြကို သတိေပးသလိုေတာင္ ျဖစ္ဦးမယ္။ ေက်းဇူးတင္သင့္တယ္ကြ။

႐ုကၡစိုး။     ။ ေအး မင္းေျပာေတာ့လည္း ဟုတ္ေနသားပဲ။

ဖိုး႐ႈပ္။     ။ ဒါေပမယ့္ ဦး႐ုကၡစိုးရယ္။ အက်ႌႀကီး ခၽြတ္ထားတာေတာ့ မသင့္ပါဘူး။ ေတာ္ၾကာ နအဖက ခင္ဗ်ားရဲ႕ နံ႐ိုးေတြကို ပတၱလားမွတ္ၿပီး တီးၾကည့္ေနဦးမယ္။ ခင္ဗ်ားက နတ္ပဲဟာ အဝါေရာင္ဝတ္ေပါ့။ ဘာျဖစ္လဲ။

႐ုကၡစိုး။    ။ မျဖစ္ဘူးကြ။ ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရး ေနာက္ပိုင္း အဝါလည္း မလြတ္ဘူးတဲ့။

ႂကြက္စုတ္။     ။ ဒါေလးမ်ား ဦး႐ုကၡစိုးရယ္။ အမ်ိဳးသမီးေရးရာကို ေထာက္ခံတဲ့ အေနနဲ႔ ဝတ္တာလို႔ ေျပာေပါ့ဗ်ာ။ သူတို႔အမ်ိဳးသမီးေရးရာလည္း နႏြင္းေရာင္ပဲဟာ။

႐ုကၡစိုး။    ။ ႂကြက္စုတ္ရာ မင္းဟာက ငါ့ကို ဖုန္းကညာတပါး လံုးရာက ျပားေအာင္ အခၽြန္နဲ႔ မ ေနျပန္ၿပီ။ ေတာ္ပါေတာ့ နတ္သိကၡာေတာ့ အက်မခံႏိုင္ဘူး ငါ့ဟာငါ ေလသင္ဓုန္းပဲျဖတ္ျဖတ္၊ ေလဘရိတ္ဒါးပဲ ျဖတ္ျဖတ္ အက်ႌီကၽြတ္နဲ႔ ဗမာျပည္ ဝင္တာ အႏၲရာယ္ကင္းပါတယ္။

ထိုေန႔နံနက္က သူတို႔သံုးဦး၏ စကားဝိုင္းမွာ အခ်င္း သိပ္မမ်ားလိုက္ရပဲ အဆံုးသတ္ႏိုင္လိုက္သျဖင့္ ပဲျပဳတ္ ထမင္းဆီဆမ္း ႏွင့္ လက္ဖက္ရည္ကို ေလြးၾကၿပီးေနာက္ ေအးေအးေဆးေဆး လမ္းခြဲလိုက္ၾကေတာ့သည္။

< Prev		Next >