ရုကၡစိုး။ ။ ေတာ္ပါၿပီဗ်ာ။ အကုန္အက် မ်ားေနပါဦးမယ္။ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးရဲ႕ လႊတ္ေတာ္ ခန္းမႀကီးကေတာ့ တကယ့္ကို သားနားခန္႔ညားတာပါလား … ။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ သားနားရမယ္ေလ။ အဲဒီလို ဘယ္ေလာက္ သားနား ခန္႔ညားတယ္ဆိုတာ ဦးရုကၡစိုးကို ႂကြားခ်င္လို႔ ေခၚလိုက္တာပဲဟာ။ ဒါမ်ိဳး လႊတ္ေတာ္ဆိုတာ ကမၻာမွာ မေျပာနဲ႔ စၾကဝဠာနဲ႔ နတ္ျပည္ ၆ ထပ္မွာေတာင္ ရွိမွာ မဟုတ္ဘူး။
ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးက ဖိတ္ႂကြား (ဖိတ္ၾကားမဟုတ္ပါ) ေသာေၾကာင့္ ဦးရုကၡစိုးႀကီးမွာ ေနျပည္ေတာ္ရွိ လႊတ္ေတာ္ခန္းမႀကီးအတြင္း ေရာက္ရွိေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ဦးရုကၡစိုးမွာ တခါမွ မျမင္ဘူးေသာ လႊတ္ေတာ္ႀကီးကို ေစ့ေစ့စပ္စပ္ လိုက္လံ ၾကည့္ရႈေနသည္။
ရုကၡစိုး။ ။ ဟား … ကိုယ္စားလွယ္ေတြက ကြန္ပ်ဴတာေတြ တေယာက္တလံုးနဲ႔ေပါ့ ဟုတ္လား။ လန္ထြက္ေနတာပဲဗ်ာ။ ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဟဲဟဲ … ဒီထက္ လန္တာေတြ ေတြ႕ဦးမယ္ … ၾကည့္ပါ ၾကည့္ပါ။
ရုကၡစိုး။ ။ ဒါေပမယ့္ ကြန္ပ်ဴတာေတြက အခြံေတြခ်ည္းပါလား။ အထဲကဟာေတြက မဆင္ရေသးတာလား။ ႀကိဳးေတြ ဘာေတြလည္း မေတြ႕ဘူး။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ႀကိဳးေတြဘာေတြနဲ႔ဆိုေတာ့ ဓာတ္ပံုရိုက္ရင္ ရႈပ္တာေပါ့ ဦးရုကၡစိုးရယ္။ အခြံခ်ည္းပဲ ဆိုတာကလည္း ဒီလိုဗ်။ ဒီကြန္ပ်ဴတာေတြက သံုးဖို႔မွ မဟုတ္ဘဲ။ ဒီတိုင္းအလွထားဖို႔ေလ။ သတင္းစာထဲမွာ လႊတ္ေတာ္က်င္းပေနတဲ့ ဓာတ္ပံု ရိုက္တဲ့အခါ ကိုယ္စားလွယ္ေတာ္ႀကီးေတြက ကြန္ပ်ဴတာေတြ ေရွ႕မွာ ထုိင္ေနတယ္ဆို ဘယ္ေလာက္ သားနားလိုက္မလဲ။
ရုကၡစိုး။ ။ ေၾသာ္ ဒီလိုလား။ ဒါဆို အင္တာနက္တို႔ ဘာတို႔ေကာ။ ကိုယ္စားလွယ္ေတာ္ေတြ ယူလာတဲ့ လက္ပ္ေတာ့နဲ႔ပဲ သံုးရမွာေပါ့ ဟုတ္လား။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဘယ့္ႏွယ္ … ဦးရုကၡစိုးကလည္း။ ကိုယ္စားလွယ္ေတာ္ႀကီးေတြကို လက္ပ္ေတာ့ေတြ သယ္လာခုိင္းရမယ္လို႔ ...။ပင္ပန္းေနပါ့မယ္။ ဘာမွကို ယူလာစရာမလိုဘူး။ အားလံုး ဒီက အသင့္လုပ္ေပးထားမွာ။
ရုကၡစိုး။ ။ ဟိုဒင္း … ဝိုင္ဖိုင္တို႔ ဘာတို႔။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဟာ မုန္႔ေတြဘာေတြ ယူလာစရာမလိုဘူးေလ။ ဒီကပဲ ေကၽြးမွာ … ဦးရုကၡစိုးရယ္။ ေဝဖာေတြဘာေတြ စားရင္ ခၽြဲက်ပ္ေနပါ့မယ္။ ေနာက္ၿပီး အဲဒီမုန္႔ေတြက တုိင္းတပါးမုန္႔ေတြေလ။ လႊတ္ေတာ္မွာ ျမန္မာဆန္ရမယ္။ ျမန္မာမႈ ျမန္မာ့ဟန္နဲ႔ ပဲျပဳတ္တုိ႔ ေကာက္ညႇင္းေပါင္းတို႔ပဲ ေကၽြးမွာ။
ရုကၡစိုး။ ။ က်ဳပ္ေျပာတာ ေဝဖာမုန္႔မဟုတ္ဘူးေလ။ အင္တာနက္ ဝါယာလက္စ္ … ဝုိင္ဖုိင္ကို ေျပာတာပါ။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ေၾသာ္ အဲဒါလား။ အစကတည္းက ရွင္းရွင္းေျပာေရာေပါ့။ အဲဒါေတြ မသိဘူးဗ်။ မၾကားဖူးဘူး။ မၾကားဖူးတဲ့ဟာေတြ မလုပ္ထားဘူး။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ က်ဳပ္က ျမန္မာမႈ ျမန္မာ့ဟန္ပဲေလ။ က်ဳပ္ရဲ႕ ႀကံ့ဖြံ႕ ကိုယ္စားလွယ္ႀကီးေတြလည္း သံုးတတ္မွာ မဟုတ္မယ့္အတူတူ မထည့္တာေကာင္းပါတယ္။
ရုကၡစိုး။ ။ အင္း ျမန္မာမႈ ျမန္မာ့ဟန္ဆိုေတာ့ လက္ပ္ေတာ့တို႔ ဘာတို႔လည္း မလိုဘူးေပါ့။ ဒီေတာ့ ေပတို႔ ကညစ္တို႔မွာ ေရးရ မွတ္ရမလို ျဖစ္ေနၿပီ။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ မေနာက္ပါနဲ႔ ဦးရုကၡစိုးရယ္။ ေပတို႔ ကညစ္တို႔ သံုးစရာလား။ ေဘာလ္ပင္ေလာက္ စာရြက္ေလာက္ေတာ့ သံုးလို႔ျဖစ္ပါတယ္။
ရုကၡစိုး။ ။ ေၾသာ္ ဒီလိုလား။ ဒါဆို ကိုယ္စားလွယ္ေတြက ေဘာလ္ပင္ေတြ၊ စာရြက္ေတြ ယူခဲ့ရမွာေပါ့ ဟုတ္လား။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ႏိုး … ႏိုး။ မလိုပါဘူး။ ဘာ ေဘာလ္ပင္၊ ဘာစာရြက္မွ ယူမလာရဘူး။ အကုန္လံုး လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ အသင့္ လုပ္ေပးထားမွာ။
ရုကၡစိုး။ ။ တကယ္လို႔ မေတာ္တဆ ေဘာလ္ပင္ တေခ်ာင္းေလာက္ မေတာ္တစ ပါလာရင္ေကာ။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ အဲဒီလို မျဖစ္ေအာင္ စီစဥ္ထားပါတယ္ ဦးရုကၡစိုးရဲ႕။ ဘာမွ မေတာ္တဆ ပါမလာေအာင္လို႔ လႊတ္ေတာ္ စ ဝင္တဲ့အခ်ိန္မွာ အားလံုး လန္ကြတ္တီေလးေတြပဲ ဝတ္ခဲ့ဖို႔ ေျပာထားတယ္ (အမ်ိဳးသမီးမ်ား မည္သို႔ဝင္ရမည္ကိုမူ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးက မေျပာသျဖင့္ မသိရေသးပါ)
ရုကၡစိုး။ ။ ဒါဆို ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးရဲ႕ လႊတ္ေတာ္က လန္ကြတ္တီ လႊတ္ေတာ္ျဖစ္ေနမွာေပါ့။ ျမင္မေကာင္းရႈမေကာင္းဗ်ာ။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ေၾသာ္ … ဒီလိုေတာ့လည္း ဘယ္ဟုတ္ပါ့မလဲ ဦးရုကၡစိုးရယ္။ လႊတ္ေတာ္ ပရဝဏ္ထဲ စဝင္တဲ့အခ်ိန္ပဲ ေျပာတာပါ။ လႊတ္ေတာ္ တက္ရင္ေတာ့ အကုန္လံုး ျမန္မာမႈ ျမန္မာ့ဟန္အတိုင္း ဝတ္ရမွာဗ် ဟဲဟဲ။ ဒါေတြလည္း အားလံုး စီစဥ္ ထားၿပီးသား။
ရုကၡစိုး။ ။ ဟုတ္လား … ဒါဆို ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးကေကာ ဘယ္လိုဝတ္မွာလဲ။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ က်ဳပ္က ဘုရင္မင္းၾတားႀကီးလို ဝတ္မွာ။ ဝန္ႀကီးေတြကေတာ့ သိုရင္းအကႌ်တို႔ဘာတို႔ေပါ့။ ေခါင္းကြဲေနတဲ့ ဇာတ္ေတြကေန ေအာက္ေၾကးနဲ႔ လိုက္ဝယ္ေနၾကတယ္။
ရုကၡစိုး။ ။ ဟင္ … ဘယ္ဝန္ႀကီးေတြလဲ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးရဲ႕။ အစိုးရဖြဲ႕ၿပီးမွ ဝန္ႀကီးရာထူး ခန္႔မွာ မဟုတ္ဘူးလား။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဦးရုကၡစိုးႀကီးလည္း ခက္ေနျပန္ပါၿပီ။ ဒါေတြက သာမန္လူေတြ ေရြးခ်င္တိုင္း ေရြးလို႔ရတာမဟုတ္ဘူးဗ်။ ေရေျမ့သနင္း ဘုရင္ျမင္း … အဲ ဘုရင္မင္းျမတ္က ေရြးမွ ေတာ္ေတာ့မွာေပါ့။ က်ဳပ္ေရြးထားၿပီးသား။ က်ဳပ္ကဘုရင္လုပ္မယ္။ ဝန္မင္းေတြကေတာ့ က်ဳပ္က ခန္႔ထားတယ္။
ရုကၡစိုး။ ။ ဇာတ္ကသလိုပဲေနာ္။
ဦးရုကၡစိုး အေငၚတူးသည္ကို မသိဘဲ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးက ဆက္ေျပာသည္။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဇာတ္ကတာထက္ေတာ့ နည္းနည္းသာပါတယ္ ဦးရုကၡစိုးရယ္။ က်ဳပ္တို႔အဝတ္ေတြက အလန္းစားေတြပါ။ ရွိေသးတယ္။ ကိုယ္စားလွယ္ေတြေတာင္ မတူဘူးေနာ္။ က်ဳပ္ရဲ႕ ႀကံ့ဖြံ႕ကိုယ္စားလွယ္ႀကီးေတြက သူမ်ားထက္ ထူးၿပီး ေပၚလြင္ေနေအာင္ အားလံုး ႀကိဳးႀကီးခ်ိတ္ ေျပာင္ေျပာင္ ေရာင္စံုဝတ္ရမွာ။
ရုကၡစိုး။ ။ ေၾသာ္ … ဟုတ္လား။ တုိက္ပံုမွာေကာ အကယ္ဒမီပြဲတက္တဲ့ မင္းသားေတြလို ေဘာ္ၾကယ္ေတြဘာေတြ ထိုးဦးမွာလား။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ေဘာ္ၾကယ္တင္မကဘူး ေရႊခ်ည္ေငြခ်ည္ပါ ထိုးဖို႔ စီစဥ္ထားတယ္။
ရုကၡစိုး။ ။ ေတာ္ေတာ္ေျပာင္တာေပါ့ေနာ္။ သူတို႔ မ်က္ႏွာေတြနဲ႔ေတာ့ ဟပ္ေနမွာပဲ။
ဦးရုကၡစိုးက ရြဲ႕ေျပာေသာ္လည္း ရြဲ႕လို႔ရြဲ႕မွန္း နားမလည္သည့္ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးမွာ သေဘာေခြ႕၍ မ်က္ႏွာႀကီး ၿဖီးကာ “ဒါေပါ့ … ဒါေပါ့” ဟု ျပန္ေျပာသည္။
ရုကၡစိုး။ ။ ဒါနဲ႔ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးက အကုန္လံုး စီစဥ္ၿပီးသား၊ ေရြးခ်ယ္ၿပီးသားဆိုေတာ့ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ေတြက ဘာလုပ္ရမွာလဲ။ လုပ္စရာေတာင္ က်န္ေတာ့မယ္ မထင္ဘူးေနာ္။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ အဲဒါေျပာတာေပါ့။ ကိုယ္စားလွယ္ေတာ္ႀကီးေတြ ပင္ပန္းမယ္ေလ။ အရင္ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္ဘလစ္ ဘလစ္ တလမ္းဝင္ တလမ္းထြက္ပါတီ တုန္းကလိုေတာင္ လက္ညႇိဳးေထာင္ ေခါင္းညိတ္ လုပ္စရာမလိုဘူး။ အလုိလို ၿပီးၿပီးသား … ရယ္ဒီမိတ္ လႊတ္ေတာ္ဗ်။ အဲဒါေၾကာင့္ တဆက္တည္း ကိုယ္စားလွယ္ေတာ္ႀကီးေတြ ကုသိုလ္ရေအာင္ တရားစခန္းပါ ဖြင့္ေပးထားတယ္။
ရုကၡစိုး။ ။ ဘယ္လို … ဘယ္လို။
ခ်ိဳကုုပ္။ ။ ေၾသာ္ … ဘာမွ မေျပာရမယ့္အတူတူ၊ ဘာမွ လုပ္စရာမလိုမယ့္အတူတူ … ကိုယ္စားလွယ္ေတာ္ႀကီးေတြ ကုသိုလ္ ရပါေစေတာ့ဆိုၿပီး လႊတ္ေတာ္လည္း တက္ရင္း တရားလည္းက်င့္ရေအာင္ စီစဥ္ေပးထားတာေျပာတာပါ။ ဝစီပိတ္ တရား စခန္းေပါ့။
ရုကၡစိုး။ ။ ခညာ … အရမ္းအရမ္းကို အံ့ၾသဖို႔ ေကာင္းတဲ့ လႊတ္ေတာ္ႀကီးပဲေနာ္။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဒါေပါ့ … ကမၻာမွာ မဆိုထားနဲ႔ … စၾကဝဠာနဲ႔ နတ္ျပည္ ေျခာက္ထပ္မွာပါ မရွိတဲ့ တရားစခန္း … အဲ လႊတ္ေတာ္ပါဆို။
ရုကၡစိုး။ ။ တကယ္လို႔ ကိုယ္စားလွယ္ႀကီးေတြက ဝစီမပိတ္ရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ သူတို႔က ဝစီမပိတ္ရင္ က်ဳပ္ကပိတ္မွာေပါ့။ ေထာင္ဒဏ္ ေငြဒဏ္ … ဒဏ္ႏွစ္ရပ္လံုး … အဲဒီလို ေထာင့္ေစ့ေအာင္ စီစဥ္ထားတဲ့ လႊတ္ေတာ္ဗ် ဟဲဟဲ။ တက္သြားပါဦးလား။ ဟင္ … ဦးရုကၡစိုး … ဦးရုကၡစိုး … ဘာျဖစ္သြားတာလဲ … က်ဳပ္ လႊတ္ေတာ္ႀကီးကို တက္သြားဦးေလဗ်ာ ...။
နတ္ေလာကတြင္ပင္ မႀကံဳဘူးေသာ ဝစီပိတ္ လႊတ္ေတာ္ႀကီး အေၾကာင္းကို ၾကားလိုက္ရသည့္ ကၽြႏ္ုုပ္တို႔၏ ဦးရုကၡစိုးႀကီးမွာ မင္တက္အံ့ၾသလြန္း၍ စကားေမး မရေတာ့ဘဲ ေနရာတြင္ပင္ ဖြတ္ေမ့ပတတ္ေမ့ ေမ့ေမ်ာသြားေသာေၾကာင့္ ေနာက္ပိုင္း ဘာဆက္ျဖစ္သည္ကို ရန္ကုန္သားတာေတ မသိရေတာ့ပါ။ ။
ေထြရာေလးပါး က႑သည္ Satire ေခၚ သေရာ္စာ က႑ ျဖစ္ပါသည္။ သတင္းအခ်က္အလက္ အမွန္မ်ား အေပၚ အေျခခံ ေရးသားထားျခင္း မဟုတ္ပါ။
| < Prev | Next > |
|---|
