ဧရာဝတီ

၂၀၀၉ ခုႏွစ္ အတြင္းမွာ ျမန္မာျပည္ အေနႏွင့္ အေကာင္းဘက္ကို ဦးတည္ေသာ ေျပာင္းလဲမႈမ်ား ႀကံဳေတြ႕ႏိုင္ ပါ့မလား။ ထိုေမးခြန္းကို ေထာင္တန္သည့္ ေမးခြန္းဟု ဆိုရပါလိမ့္မည္။ သို႔ရာတြင္ ထိုေမးခြန္း၏ အေျဖကို မည္သူတဦး တေယာက္ကမွ ေသေသခ်ာခ်ာ အေျဖမေပးႏိုင္ခဲ့။ ရင္းႏွီးေသာ မိတ္ေဆြ ျမန္မာ ဂ်ာနယ္လစ္တဦး ထိုင္းႏိုင္ငံသို႔ လာလည္စဥ္ “ျမန္မာျပည္ အေျခအေန ဘယ္လိုလဲ” ဟူ၍ ေမးၾကည့္မိရာ “အခုထိေတာ့ ဆိုးေနတုန္းပဲ” ဟု အေျဖ ေပးခဲ့သည္။

“အခုထိေတာ့ ဆိုးေနတုန္းပဲ” ဆိုသည့္စကားစုကို သူတို႔ သူငယ္ခ်င္းခ်င္းဆံုတိုင္း သံုးျဖစ္ၾကသည္ဟုဆို၏။ ထိုစကားကို ၾကားၾကားခ်င္းမွာေတာ့ ရယ္စရာ ေကာင္းေနသလိုပင္။ သို႔ေသာ္ လက္ရွိ ျမန္မာျပည္၏ အေျခအေနမွန္ကို ထိုစကားစုက သ႐ုပ္ေဖာ္ျပေနသည္ဟု ခံစားမိလာသည္။ အမွန္တကယ္ စိတ္ထိခိုက္စရာ လည္း ေကာင္းလွ၏။ ယေန႔ ျမန္မာျပည္တြင္ ျဖစ္ပ်က္ေနသမွ်ကို ဆန္းစစ္ၾကည့္လွ်င္ သူေျပာသည့္ စကားက မွန္ေနဆဲပဲျဖစ္သည္။

ကာလရွည္ၾကာစြာ ဆိုးရြားလွသည့္ စစ္အစိုးရ၏ စနစ္ႏွင့္ ေဟာင္းႏြမ္းေဆြးေျမ့ စိတ္ပ်က္ဖြယ္ ေကာင္းေသာ အတုိက္အခံတို႔၏ ေခါင္းေဆာင္မႈမ်ား၊ ထိေရာက္မႈမရွိေသာ မူဝါဒမ်ားက ျမန္မာ့ လူမႈဝန္းက်င္တြင္ ဆိုးဆိုးရြားရြား အျမစ္တြယ္ေနသည္ မဟုတ္ပါလား။

လူသစ္၊ စိတ္သစ္ အေတြးအေခၚသစ္မ်ားႏွင့္အတူ ေမြးဖြားလာမည့္ အားေကာင္းလွေသာ ထိေရာက္မႈရွိသည့္ ဒီမိုကေရစီ လႈပ္ရွားမႈမ်ား ဘယ္ဆီေရာက္ေနပါသနည္း။ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ နီးပါး ဖိႏွိပ္မႈမ်ား ေအာက္တြင္ အသား က်ခဲ့ရသည့္ ျမန္မာျပည္သူလူထုအတြက္ အေျပာင္းအလဲတခု ျဖစ္ရန္ဆိုပါလွ်င္ မည္သည့္အရာဟု အမည္ မတပ္ႏိုင္ေသာ အံ့ၾသဖြယ္ရာ ျဖစ္ရပ္ဆန္းတခု ႐ုတ္ခ်ည္း ထျဖစ္ဖို႔ေတာ့ လိုေပလိမ့္မည္။

မေမွ်ာ္လင့္ထားသည့္ ျဖစ္ရပ္ဆန္းမ်ား ျဖစ္ခဲ့ဖူးေသာ သာဓကတို႔ အထင္အရွား ရွိခဲ့ပါသည္။ ဥပမာ - ေရႊဝါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရး၊ နာဂစ္ဆိုင္ကလုန္း။ ထိုအရာမ်ားျဖစ္လိမ့္မည္ဟု မည္သူကမွ် ႀကိဳမသိခဲ့။ ထို႔အတူ စစ္အစိုးရ ထိပ္ပိုင္း ေခါင္းေဆာင္မ်ားၾကားတြင္ေကာ မထင္မွတ္သည့္ ကိစၥရပ္မ်ား ျဖစ္မလာဟု မည္သူကမွ် အတပ္ ေျပာႏိုင္မည္ မထင္။

၁၉၈၈ ခုႏွစ္မတိုင္မီက ဆိုလွ်င္ ဝါရင့္ ႏိုင္ငံေရးသမားႀကီးမ်ားပင္ ျပည္လံုးကၽြတ္ လႈပ္ရွား ဆႏၵျပမႈႀကီး ျဖစ္လာလိမ့္မည္ဟု မသိခဲ့ၾက။ ထိုအေရးေတာ္ပံုက ၂၆ ႏွစ္လံုးလံုး အုပ္စိုးခဲ့သည့္ ဦးေနဝင္းအစိုးရကို အျပဳတ္ျဖဳတ္ ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ႀကီးမားခဲ့သည္။ ျမန္မာျပည္သူတို႔၏ ဆင္းရဲမႈ၊ ႏိုင္ငံေရးအရ ဖိႏွိပ္ခံရမႈတို႔ တျဖည္းျဖည္း စုပံု လာခဲ့ရာက မခံႏိုင္သည့္အဆံုး ပြင့္ထြက္ေပါက္ကြဲၿပီး ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ အေရးေတာ္ပံုႀကီး ျဖစ္ပြားခဲ့ရသည္ကို ျမန္မာျပည္သူတိုင္း အသိပဲျဖစ္သည္။

ယခုအေျခအေနက ထိုစဥ္အခါတုန္းကထက္ ပိုမုိဆိုးရြားသည့္ အေနအထားျဖစ္သည္ဟု မိတ္ေဆြ ဂ်ာနယ္လစ္ က ေျပာျပသည္။ ႏိုင္ငံေရးအရ ဆိုလွ်င္လည္း တိုင္းျပည္က စစ္ဖိနပ္ေအာက္တြင္ပင္ ရွိေနေသးသည္။ ဒီမိုကေရစီ ႏွင့္ လြတ္လပ္မႈကို ျပည္သူလူထုက ငံ့လင့္ေစာင့္ဆိုင္းေနရဆဲ ျဖစ္သည့္အျပင္ တိုင္းရင္းသား အခ်င္းခ်င္းလည္း ညီညြတ္မႈမရွိ။ ပို၍ဆိုးရြားသည္က စီးပြားေရးအေျခအေန ဆိုးသည္ထက္ အဆိုးဆံုးအေျခအေနကို ရင္ဆိုင္ ေနရျခင္းျဖစ္သည္။

အမွန္တကယ္ ဆိုရလွ်င္ ျမန္မာျပည္ႀကီးသည္ အခ်ိန္မေရြး ထေပါက္ကြဲႏိုင္ေသာ ယမ္းအိုးႀကီးပင္ ျဖစ္ပါသည္။ လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္ ၅၀ နီးပါးက်င့္သံုးခဲ့ေသာ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈမ်ား၊ ႀကီးမားသည့္ ႀကိဳးနီဗ်ဴ႐ုိကေရစီ ယႏၱရာမ်ားက မေကာင္းမႈ အစုအပံုႀကီး ျဖစ္ေနေပၿပီ။ ယင္း မေကာင္းမႈအစုအပံုႀကီးေအာက္တြင္ ျမန္မာျပည္သူလူထု၏ မေက်နပ္မႈမ်ား၊ ေဒါသမ်ားက တအံုေႏြးေႏြးေတာက္ေလာင္ေနၿပီး မည္သည့္အခ်ိန္တြင္ ထေပါက္ကြဲမည္ကို မည္သူ တဦးတေယာက္ကမွ် မေျပာႏိုင္သည့္ အေနအထား ျဖစ္ေနသည္။

စစ္အစိုးရ၏ လမ္းျပေျမပံုအတို္င္း က်င္းပမည္ဟု ေႂကြးေၾကာ္ထားေသာ ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲ မတိုင္မီ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ အတြင္းတြင္ပင္ မည္သူ တဦးတေယာက္မွ မထင္မွတ္ထားသည့္ ကိစၥရပ္မ်ား ျဖစ္လာႏိုင္ေသးသည္။ ထို႔အတြက္ ႏိုင္ငံေရး အဖြဲ႕အစည္း အသီးသီးႏွင့္ ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအဝန္းက ေမွ်ာ္လင့္တႀကီး ျပင္ဆင္ထား သင့္သည္ဟု ျမင္ပါသည္။

လက္ရွိအေနအထားတြင္မူ ၂၀၀၉ ႏွစ္သစ္ႏွင့္အတူ လူသစ္၊ စိတ္သစ္၊ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ အသစ္မ်ားႏွင့္ ဆက္လက္ ေလွ်ာက္လွမ္းေနသင့္သည္။ ၂၀၀၉ ႏွစ္သစ္သို႔ အဝင္ကာလက ျမန္မာျပည္မွ ထင္ရွားသူတခ်ိဳ႕ကို ႏွစ္သစ္ သံႏၷိဌာန္ မည္သို႔ခ်မွတ္ေၾကာင္း ဧရာဝတီမဂၢဇင္းက ေမးခဲ့ပါသည္။

“အေျခအေနေတြဟာ က်ေနာ့္အျမင္အရ ဘာမွ ေျပာင္းလဲဖို႔ မရွိလွဘူး” ဟု ထင္ရွားသည့္ ဂ်ာနယ္လစ္တဦး ျဖစ္ခဲ့သူ ဦးဝင္တင္က ညည္းညဴသည္။ “အစိုးရ ကလည္း အေျပာင္း အလဲေတြ လုပ္ေပးမယ္လို႔ သိပ္မထင္ဘူး၊ အဲဒါေၾကာင့္ က်ေနာ့္ရဲ႕ လာမယ့္ ႏွစ္သစ္အတြက္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကေတာ့ က်ေနာ္ဟာ ျဖစ္တဲ့နည္းနဲ႔ ဒီမိုကေရစီေရး အတြက္၊ တိုင္းျပည္ တခုလုံး လြတ္လြတ္ လပ္လပ္ ရွိေရးအတြက္ ငါဟာ အမ်ားႀကီး အလုပ္ လုပ္ရမွာပါလား၊ လူေတြနဲ႔ အမ်ားႀကီး လက္တြဲ သြားရဦးမွာပါလား၊ ဒီမိုကေရစီ အင္အားစု ေတြဘက္က ရပ္တည္ သြားရမွာပါလား ဆိုၿပီးေတာ့ ဒီမိုကေရစီေရး အတြက္ ပုိၿပီး အလုပ္ လုပ္ရမယ္ လုိ႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်ထားပါတယ္” ဟု သူ၏ ႏွစ္သစ္ သံႏၷိဌာန္ကို ဆက္လက္ ေျပာျပသည္။

၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ျပည္လံုးကၽြတ္ ဆႏၵျပမႈႀကီး အၿပီးတြင္ အဖမ္းခံခဲ့ရ၍ ၁၉ ႏွွစ္တာ ေထာင္ထဲတြင္ ေနခဲ့ရေသာ ဦးဝင္းတင္ထံမွ အထက္ပါအတိုင္း ၾကားရသည့္အတြက္ အားတက္ အံ့ၾသမိသည္။

ျမန္မာျပည္၏ ေရာ့ခ္ၾကယ္တပြင့္ျဖစ္ေသာ ေဇာ္ဝင္းထြဋ္ကေတာ့ “၂၀၀၉ မွာ တျပည္လံုး ပတ္ၿပီး သီခ်င္း ဆိုမယ္။ ၇ ပတ္ အတြင္းမွာ မူဆယ္၊ လားရႈိး၊ မံုရြာ၊ ေရႊဘို၊ ေရဦး၊ မႏၱေလး ၆ ၿမိဳ႕ ေလာက္ ဆိုၿပီးၿပီ။ ေရဦး ဆိုရင္ ခရီးက ေတာ္ေတာ္ ေလးလည္း သြားရတယ္။ အဲဒီက လူေတြ ကလည္း  စတိတ္႐ႈိး တခါမွ မၾကည့္ဖူးဘူး။ တအား ေပ်ာ္ၾကတာေပါ့။ သူတုိ႔ ေပ်ာ္တာ ၾကည့္တာနဲ႔ကို သြားရတာ တန္ပါတယ္။ အနည္းဆံုး ၂၅ ၿမိဳ႕ ကို ပတ္ဆိုဖို႔ ရွိတယ္။ ရည္ရြယ္ခ်က္ ကေတာ့ တျပည္လံုးမွာ ရွိတဲ့ လူေတြကို စိတ္ခ်မ္း သာေအာင္၊ ေပ်ာ္ေအာင္ေပါ့။ အဲဒီမွာမွ လူေတြကို ဘာအကူ အညီ ေပးရမလဲေပါ့” ဟု ေျပာခဲ့သည္။

ေဇာ္ဝင္းထြဋ္ေျပာသြားသည့္ သံႏၷိဌာန္ထဲတြင္ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ ကိစၥ မပါဝင္ေသာ္လည္း အလြန္ ႐ိုးစင္းၿပီး အေျခခံက်လွသည္။ သူက တျပည္လံုးက ျပည္သူမ်ားကို စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္၊ ေပ်ာ္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ ေပးလိုသူျဖစ္သည္။ ျပည္သူမ်ားထံသို႔ ေပ်ာ္ရႊင္မႈမ်ား ေဆာင္က်ဥ္းေပးလိုသူ ျဖစ္သည္။

HIV/ AIDS ေဝဒနာရွင္မ်ားကို အကူအညီေပးေနေသာ မျဖဴျဖဴသင္းကလည္း သူ႔လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကို တျပည္လံုး အတိုင္းအတာအထိ ပ်ံ႕ႏွံံ႔ခ်င္သည္ဟု ဆိုသည္။

“ျမန္မာ ျပည္မွာ HIV/AIDS ေရာဂါ ေဝဒနာ ခံစားေနရ သူေတြ အားလံုးကို ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ေအအာရ္ဗီေဆးဝါး ရရွိဖို႔နဲ႔ ဒီအခု လုပ္ေနတာထက္ ပိုၿပီးေတာ့ လုပ္ေဆာင္သြားမယ္” ဟု မျဖဴျဖဴသင္းက သူ႔ ႏွစ္သစ္ သံႏၷိဌာန္ကို ေျပာျပသည္။

သူ၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္က ျမန္မာျပည္တြင္းရွိ ၂၄၀၀၀၀ ေသာ HIV/AIDS ေဝဒနာသည္မ်ားအနက္ ေအအာရ္ဗီ ေဆးမရသည့္ ေဝဒနာသည္ ၇၆၀၀၀ အတြက္ေတာ့ အတိုင္းအတာတခုအထိ အက်ိဳးရွိမွာ ေသခ်ာပါသည္။

ထိုင္းႏိုင္ငံေရာက္ ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ား၏ ျပႆမ်ားကို ေရွ႕တန္းမွ ကူညီေျဖရွင္းေပးေနသည့္ ကိုမိုးေဆြကမူ “အလုပ္သမား ထုကုိ ကုိယ္စားျပဳတ့ဲ လူတေယာက္ ျဖစ္ေအာင္ ဆက္ၿပီး ႀကိဳးစားမယ္။ အလုပ္သမား ေလာကမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ႏုိင္ငံေရး နယ္မွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ အန္ဂ်ီအုိ အဖဲြ႔ေတြမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ မတရား အျမတ္ထုတ္ ေခါင္းပုံ ျဖတ္ေနတာေတြကုိ ဆက္ၿပီး ေဖာ္ထုတ္ သြားမယ္” ဟု ေျပာသည္။

သူတို႔အားလံုး၏ ႏွစ္သစ္သံႏၷိဌာန္မ်ားကား စိတ္အား တက္ႂကြဖြယ္ ေကာင္းလွသည္။ ယခုေဖာ္ျပသည္က အနည္းစုသာ ရွိေသး၏။ ေျပာသြားသမွ်ေသာ သံႏၷိဌာန္မ်ားကို အားလံုးကသာ ေျပာသည့္အတုိင္း အေကာင္ အထည္ေဖာ္ႏိုင္မည္ ဆိုလွ်င္၊ လူတိုင္းလူတိုင္းကသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ားအတုိင္း လုပ္ေဆာင္ၾကမည္ ဆုိပါလွ်င္ ျမန္မာ့ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းရွိ က႑ အသီးသီးအတြက္ အလားအလာေကာင္းမ်ား ျမင္ေတြ႕ရလိမ့္မည္ဟု ယံုၾကည္ ပါသည္။

သို႔ရာတြင္ ျမန္မာျပည္၏ အဓိကျပႆနာက ႏိုင္ငံေရး ျပႆနာျဖစ္သည္။ အဖိႏွိပ္ခံ ျပည္သူမ်ားႏွင့္ ဖိႏွိပ္သူတို႔၏ တိုက္ပြဲဟု ဆုိရလွ်င္လည္း မွားမည္မထင္။ ၿငိမ္းခ်မ္းသည့္ အမ်ိဳးသား ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး သည္သာလွ်င္ ေျပလည္ေရးအတြက္ အသင့္ေလွ်ာ္ဆံုး တခုတည္းေသာ နည္းလမ္း ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ေခါင္းမာလွေသာ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားက ပိတ္ဆို႔ကာဆီးေနသျဖင့္ လိုရာလမ္းကို မေရာက္ႏိုင္ဘဲ ျဖစ္ေနသည္။

လတ္တေလာ စစ္အစိုးရ ျပဳတ္က်ရမည္၊ အျမစ္ကလွန္လိုက္သည့္ အေျပာင္းအလဲတရပ္ ႐ုတ္တရက္ ျဖစ္ေပၚလာရမည္ ဆိုသည္ကေတာ့ အေျခခံက်က် လက္ေတြ႕က်သည့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မျဖစ္ႏိုင္ပါ။

သို႔ေသာ္ အနည္းဆံုးေတာ့ ျမန္မာျပည္ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ ပတ္သက္ေနသူအားလံုး အေျခခံက်က် လက္ေတြ႕က်ေသာ သံႏၷိဌာန္တရပ္ ခ်မွတ္သင့္သည္။ ၎မွာ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္အတြင္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အပါအဝင္ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားအားလံုး လြတ္ေျမာက္ေစရမည္ ဟူသည့္ သံႏၷိဌာန္ ျဖစ္သည္။ ထိုသံႏၷိဌာန္က လက္ရွိျဖစ္ေပၚ ေနေသာ ႏိုင္ငံေရး အၾကပ္အတည္းႀကီး ရပ္တံ့သြားေစဖို႔ မရွိမျဖစ္ ပထမဆံုး ခ်မွတ္သင့္သည့္ ဆံုးျဖတ္ ခ်က္ျဖစ္သည္။

၂၀၀၈ ကုန္ခါနီးက ကုလသမဂၢ အေထြေထြအတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ မစၥတာ ဘန္ကီမြန္း ကမၻာ့ကုလသမဂၢ ဌာနခ်ဳပ္တြင္ ေျပာခဲ့ေသာ မိန္႔ခြန္းထဲ၌ “ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြကို လႊတ္ဖို႔၊ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးဖို႔ ျမန္မာအစိုးရက ဆႏၵ မရွိတာကို စိတ္ပ်က္မိတယ္” ဟု ပါရွိသည္။

မစၥတာဘန္ကီမြန္းသည္ ျမန္မာျပည္သို႔ ၂၀၀၈ ဒီဇင္ဘာအတြင္း သြားေရာက္ရန္ စီစဥ္ထားသည့္ ခရီးစဥ္ကို ေရႊ႕ဆိုင္းခဲ့သည္။ သူက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အပါအဝင္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားကို လႊတ္ေပးမည္ဆိုသည့္ ေသခ်ာေသာ အက်ိဳးရလဒ္ ရမွသာ ျမန္မာျပည္သုိ႔ သြားလိုသည္ဟု ဆိုသည္။

ျမန္မာျပည္၏ အေျခအေနအရပ္ရပ္ကို ၾကည့္လိုက္လွ်င္ စိတ္ပ်က္စရာ အတိျဖစ္ေနသည္မွာ တကယ္တမ္းေတာ့ မဆန္းလွ။ သို႔ေသာ္ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္အတြင္းတြင္ေတာ့ စိတ္ပ်က္ဖြယ္အေျခအေနမ်ားကို လက္ေျမႇာက္အ႐ႈံုးေပးလို႔ မျဖစ္။ ယူအန္ေခါင္းေဆာင္ တဦးျဖစ္သည့္ မစၥတာ ဘန္ကီမြန္း အေနႏွင့္လည္း ျမန္မာျပည္အတြက္ ပိုမိုထိေရာက္ ျပတ္သားေသာ နည္းလမ္းမ်ားကို ရွာေဖြလုပ္ေဆာင္ရေပလိမ့္မည္။

“အခုထိေတာ့ ဆိုးေနတုန္းပဲ” ဆိုသည့္စကားက ယခုခ်ိန္ထိ မွန္ေနဆဲျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ လူတိုင္း လူတိုင္းကသာ ခိုင္မာသည့္ သံႏၷိဌာန္မ်ားႏွင့္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ၾကမည္ ဆိုပါလွ်င္ ျမန္မာႏုိင္ငံအေနႏွင့္ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္အတြင္း အတိုင္းအတာတခုထိ အေျပာင္းအလဲ တစံုတရာ ျဖစ္ကာ ေအာင္ျမင္မႈမ်ား ရလာပါလိမ့္မည္။

“မတည္ၿမဲျခင္းသည္သာ တခုတည္းေသာ တည္ၿမဲျခင္းျဖစ္သည္” ဟူသည့္ ဗုဒၶ၏ အေျခခံက်ေသာ အဘိဓမၼာ တရပ္က ယခုအခ်ိန္ထိ စၾကာဝဠာႀကီးတခုလံုးကို လႊမ္းမိုးထားဆဲ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ “အခုထိေတာ့ ဆိုးေနတုန္းပဲ” ဆိုေသာ စကားစုသည္လည္း အစဥ္ တည္ၿမဲႏိုင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။

ေက်ာ္စြာမိုးေရးေသာ “So far, so bad” But nothing is Permanent ကို ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ျပန္ဆိုသည္။

< Prev		Next >