ေမး။ ။ ဒါရုိ္က္တာ တေယာက္အေနနဲ႔ ကုိယ္လုပ္ခ်င္တ့ဲ အႏုပညာကို လုပ္ခြင့္မရတာမိ်ဳး ႀကဳံခဲ့ရဖူးလား။ေျဖ။ ။ စလုပ္ကတည္းက အခုုခ်ိန္ထိ ၁၅ ႏွစ္ရွိၿပီ။ အဲဒီ ဒုကၡက ေျပာျပလုိ႔မရေအာင္ကုိ မ်ားပါတယ္။ ကားတုိင္း လုိလုိပါပဲ။
ေမး။ ။ အခုလတ္တေလာ အၿငိမ့္ေတြကုိ ဘာေၾကာင့္ လုပ္ျဖစ္ေနပါသလဲ။
ေျဖ။ ။ အၿငိမ့္က လြတ္လပ္တယ္ေလ။ တခုေတာ့ရွိတာေပါ့၊ က်ေနာ္တုိ႔က ခ်စ္စရာေကာင္းေအာင္ ေျပာတတ္ ဖုိ႔ေတာ့ လုိတယ္။ ခ်စ္စရာေကာင္းေအာင္ ေျပာတတ္မွလည္း ခ်စ္မွာေလ။ ရယ္ရရင္ ၿပီးေရာ လုပ္လုိ႔မရဘူး။ ရယ္ရ တာရဲ႕ ေနာက္မွာ ေတြးစရာေလးေတြ ရွိရမယ္။ ရုိးရိုး ရယ္စရာ ဒီအတုိင္းေျပာၿပီး ၿပီးသြားတာမ်ိဳး မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး။ အဲဒီေတာ့ က်ေနာ္ ဖန္တီးတဲ့ အၿငိမ့္ေတြက အဓိပၸာယ္တခုခု ရွိေနရမယ္။ ရယ္စရာ ဆုိရင္လည္း ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ ရယ္ရတာ မ်ိဳးေလး ျဖစ္ခ်င္တယ္။ ၿပီးေတာ့ တစိမ့္စိမ့္ေတြးၿပီး ရယ္ရတာမ်ိဳး ပုိႀကိဳက္တယ္။ အၿငိမ့္က အျဖတ္ခံရတယ္ ဆုိလည္း သိပ္မသိသာဘူး။ ဇာတ္ကားက်ေတာ့ အရမ္းသိသာတာပဲ။ လုံး၀ အဆက္အစပ္ မရွိေတာ့ဘူး။
ေမး။ ။ ေခတ္ကုိ သေရာ္ထားတယ္ဆုိတဲ့ “ႏွင္းဆီရင္ခြင္ အၿငိမ့္” နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေျပာျပေပးပါဦး။
ေျဖ။ ။ တ၀က္ေလာက္ အျဖတ္ခံထားရပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔အျပင္မွာ တကယ္ကတဲ့ ပြဲ တ၀က္စာေလာက္ပဲ ရွိပါတယ္။ အျပည့္သာ ၾကည့္ရမယ္ဆုိရင္ ပုိႀကိဳက္ၾကမွာပါ။
ေမး။ ။ အရင္က ရုပ္ရွင္၊ ဗီဒီယို ေလာကမွာ သရဲကားေတြ၊ ၀ိဉာဥ္ကားေတြ ၊ ေမွာ္ကားေတြရွိခဲ့တယ္။အဲ့ဒီကေန ရုိက္ခြင့္မရ ေတာ့ဘူးဆုိၿပီး ပိတ္လုိက္တယ္။ ေနာက္ ျပန္ရုိ္က္ခြင့္ေပးလုိက္ျပန္ေရာ။ အခုက်ေတာ့ မရုိက္ရေတာ့ဘူး ျပန္ျဖစ္ျပန္တယ္။ ဘာေၾကာင့္ ပိတ္တယ္လို႔ ထင္ပါသလဲ။
ေျဖ။ ။ ဖြင့္ေပးတုန္းကလည္း သူတုိ႔ပဲ၊ ျပန္ပိတ္ေတာ့လည္း သူတုိ႔ပဲ ဆုိေတာ့ အဲဒီအေျဖကုိ သူတုိ႔ကို ေမးၾကည့္မွ သိမွာပဲ။ တခိ်ဳ႕က ေျပာတာကေတာ့ ယုတၱိမရွိတာေတြနဲ႔ အတင္းျပဴးၿပဲၿပီးေျခာက္လုိ႔ ဆိုၿပီးေျပာတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တုိ႔ အျမင္ကေတာ့ အဲဒီလုိမျမင္ဘူး။ ဒါက ႏုိင္ငံတကာမွာလည္း ရွိတယ္ေလ။ အဲဒါကို ပရိသတ္က ဆုံးျဖတ္ သြားလိမ့္မယ္။ အႏုပညာနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ကေတာ့ ႏုိင္ငံေရးဦးတည္ခ်က္တုိ႔၊ စီးပြားေရးဦးတည္ခ်က္တုိ႔ ဆုိတဲ့ ေပၚလစီ ကုိ ဘာမွ မထိခုိက္ဘူးဆုိရင္ ခြင့္ျပဳသင့္တယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။
ေမး။ ။ အခုုဗီဒီယုိ္ေလာကမွာ မင္းသားေတြက မိန္းမလ်ာ(အလွဖန္တီးရွင္)ဇာတ္ရုပ္၊ မင္းသမီးေတြက ေယာက်္ား လ်ာ ဇာတ္ရုပ္ေတြကို အမ်ားႀကီး သရုပ္ေဆာင္လာၾကတာ ေတြ႕ရတယ္။ အဲဒါဘာေၾကာင့္လို႔ ထင္ပါသလဲ။
ေျဖ။ ။ ျမန္မာျပည္မွာက တခုခုေအာင္ျမင္ၿပီးၿပီ ပုိက္ဆံရသြားၿပီဆုိရင္ အဲဒီေနာက္ကုိ စုၿပံဳလုိက္လာၾကတယ္ေလ။ အဲဒီလုိမ်ိဳး ေရွ႕မွာလည္း ျဖစ္ခဲ့ၿပီးၿပီ။ ရုပ္ရွင္ကားႀကီး ေခတ္ေကာင္းတယ္ဆုိၿပီး ၀ုိင္းရုိ္က္လုိက္ၾကတာ၊ ဒါကေတာ့ ျမန္မာ့ သဘာ၀လုိ႔ပဲေျပာမလား စီးပြားေရးသမားေတြရဲ႕ ငါးပြက္ရာငါးစာခ်တဲ့ အက်င့္လုိ႔ပဲ ေျပာရမလား မသိပါဘူးဗ်ာ။ တျခားဟာေတြကို ရုိက္လုိ႔မရေတာ့ ကာရုိ္က္တာကုိ ထူးဆန္းေအာင္ အဲ့ဒါေတြနဲ႔ပဲ လုပ္ၾကမယ္ဆုိတဲ့ ပုံစံမ်ိဳး ျဖစ္ေန တာပါ။
ေမး။ ။ ရုပ္ရွင္ေလာကမွာ ဇာတ္ပုိ႔၊ ဇာတ္ရံ၊ လူၾကမ္းေတြ အကယ္ဒမီ မရၾကတာမ်ားတယ္၊ ဘာေၾကာင့္လဲ။
ေျဖ။ ။ ဒါကေတာ့ရွင္းပါတယ္၊ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈ မရွိလုိ႔ပါ။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း ကံေပါ့ေနာ္။ ကံကိုက အေၾကာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ လြဲေနတာလည္း ျဖစ္ႏုိင္တယ္။ တကယ္ ေသေသခ်ာခ်ာ လုပ္ရင္ေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာ ရမွာပါ။ တႀကိမ္မဟုတ္ တႀကိမ္ေတာ့ရမွာပဲေလ။ ဒီမွာလည္း လုပ္စားတဲ့သူက မ်ားတယ္ဗ်။ အဲဒီအေပၚမွာ ေသေသ ခ်ာခ်ာ ရူးသြပ္ၿပီး လုပ္တဲ့သူနည္းတယ္။
ေမး။ ။ အခု တႏွစ္တႏွစ္ကုိ ဟာသကားေတြ အမ်ားဆုံး ရုံတင္လာၾကတာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ေကာ ဘယ္လိုျမင္ပါ သလဲ။
ေျဖ။ ။ ဟာသကုိ လူေတြက ပုိႀကိဳက္ၾကတယ္ေလ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ လူေတြက အျပင္မွာ မရယ္ႏုိင္ၾကဘူး ေလ။ အဲဒီလုိ မရယ္ႏုိင္ေတာ့ ရုပ္ရွင္ရုံထဲမွာ ရယ္ၾကရတာေပါ့။ အျပင္မွာ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ရယ္ႏုိင္ၿပီဆုိတဲ့ အခါ က်ရင္ေတာ့ သူတို႔ ႀကိဳက္ခ်င္မွ ႀကိဳက္ၾကပါလိမ့္မယ္။
ေမး။ ။ ဒါဆုိ တႏွစ္ တႏွစ္ကို အကယ္ဒမီ စာရင္း၀င္ ရုပ္ရွင္ကားေတြ နည္းလာရတာ အခုလုိဟာသကားေတြ ရုံတင္ မ်ားလာတာနဲ႔မ်ား ဆက္စပ္မႈရွိႏုိင္မလား။
ေျဖ။ ။ ဆို္င္ပါတယ္။ အကယ္ဒမီ ေပးခ်င္ေပမယ့္လည္း ေပးလုိ႔မရတဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးေတြ ျဖစ္ေနတာေပ့ါ။ ဟာသ မွာလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ အဆင့္ရွိတဲ့ဟာသေတြလည္း ရွိတယ္။ ႏုိင္ငံတကာမွာလည္း အဆင့္ရွိတဲ့ ဟာသ ကားေတြကို တခ်ိဳ႕ အကယ္ဒမီေပးၾကတယ္ေလ။ ဟာသကားေတြ ဆုိၿပီး ၿခံဳေျပာလုိက္ရင္ အဆင့္ရွိတဲ့ ကားေတြက နစ္နာစရာ ျဖစ္ေနမယ္ေလ။
ေမး။ ။ ကိုမ်ိဳးမင္း ရုိက္တဲ့ကားေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ပေဟဠိဆန္ဆန္ ဟာသေလးေတြ ရုိက္တာ ဘာေၾကာင့္ လဲ။
ေျဖ။ ။ လူငယ္ေတြက စဥ္းစားတဲ့အလုပ္ကုိ သိပ္မလုပ္ခ်င္ၾကေတာ့ဘူး။ အဲဒီေတာ့ စဥ္းစားတဲ့ အလုပ္ကို သူတုိ႔ ေပ်ာ္သြားေအာင္လုိ႔ ရယ္စရာေလးေတြနဲ႔ စဥ္းစားျဖစ္ေအာင္လုိ႔ က်ေနာ္တုိ႔က ႀကံဖန္ ျဖားေယာင္းၿပီး ရုိ္က္သြားရတာ ေပါ့ေနာ္။ အဲဒီအတြက္ေၾကာင့္ သူတုိ႔ရယ္လည္း ရယ္ရတယ္၊ ေပ်ာ္စရာလည္း ေကာင္းတယ္ ဆိုတာမ်ိဳးေပါ့။ အဲဒီေတာ့ ပေဟဠိ ဆန္ဆန္ေလးေတြကုိ သူတို႔ စဥ္းစားရတာ ေပ်ာ္လာေအာင္ က်ေနာ္တုိ႔က ရုိက္သြားတဲ့ သေဘာပါ။
ေမး။ ။ ရုပ္ရွင္ဆုိတာ ပရိသတ္ကုိ ငုိေအာင္၊ ရယ္ေအာင္္၊ ခ်စ္ေအာင္၊ မုန္းေအာင္ လုပ္ႏုိင္စြမ္းတယ္ဆုိတဲ့ အေပၚ ကိုမ်ိဳးမင္းရဲ႕ အျမင္က ဘယ္လုိရွိပါသလဲ။
ေျဖ။ ။ အဲဒီလုိ လုပ္ႏုိင္စြမ္းတယ္ ဆုိတာ ဟုတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လုပ္ႏုိင္ခြင့္ရဖုိ႔ေတာ့ ခက္ပါတယ္။ လုပ္ႏုိင္ခြင့္ရမွ လုပ္ႏုိင္စြမ္းတာပါ။ လုပ္ႏုိင္ခြင့္မရဘဲနဲ႔ေတာ့ မလုပ္ႏုိင္ပါဘူး။ အႏုပညာဆုိတာကလည္း လြတ္လပ္မႈရွိတဲ့ ေနရာမွာသာ ပုိၿပီး ဖြ႔ံၿဖိဳးတယ္ေလ။
ေမး။ ။ ျမန္မာ ရုပ္ရွင္ေလာကကိုေရာ ဘယ္လိုေ၀ဖန္ခ်င္ပါသလဲ။
ေျဖ။ ။ ႏုိင္ငံေတာ္က ခ်ထားတဲ့ ဦးတည္ခ်က္ေတြ ရွိတယ္ေလ။ အဲဒါေတြကို မထိခုိက္ဘူး၊ ထိခုိက္ဖုိ႔လည္း စိတ္ကူး မရွိဘူး။ အိပ္မက္ေတာင္ မမက္ခဲ့ဘူး။ အဲဒီေတာ့ အႏုပညာကုိ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ဖန္တီးခြင့္ရခ်င္တယ္။ အဲဒီလုိ ဖန္တီးခြင့္ ရမွလည္း က်ေနာ္တုိ႔က ကမၻာကို ေသေသခ်ာခ်ာ ရဲရဲ၀ံ့ဝံ့ ထုတ္ေဖာ္ခ်ျပႏုိ္င္မယ္လုိ႔ ထင္တယ္။ ဥပမာ - အိႏၵိယ ကားေတြမွာဆုိရင္ သူတုိ႔ ရိုးရာအတုိင္း မဂၤလာေဆာင္တယ္၊ ကတယ္၊ ဆုိတယ္။ ဒါ သူတို႔ရဲ႕ ရုိးရာ ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့စရုိ္က္ သူ႔ဘာသာ သူ ပါၿပီးသား၊ ထိန္းသိမ္းၿပီးသား။
က်ေနာ္တုိ႔ကလည္း ျမန္မာရဲ႕ဓေလ့စရုိ္္က္ ျမန္မာမႈ၊ ျမန္မာ့ ဟန္ေတြကုိ ထိန္းသိမ္းရမယ္။ အဲဒီလုိ ထိန္းသိမ္းတယ္ ဆုိတဲ့ ေနရာမွာ ထိန္းသိမ္းတာနဲ႔ တင္းက်ပ္တာ မတူဘူး။ မလုိလားအပ္ဘဲနဲ႔ အတင္းႀကီး တင္းက်ပ္ၿပီး ထိန္းသိမ္း ေနတယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဘယ္လုိမွ ရွင္သန္ႏုိင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ က်ေနာ္တို႔ ရုိက္တဲ့သူေတြ ကိုယ္ႏိႈက္ရဲ႕အသိကလည္း ငါတုိ႔ဟာ ျမန္မာ၊ ျမန္မာ လူမ်ိဳးရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာကုိ မထိခုိက္ရဘူး ဆုိတဲ့ အသိလည္းရွိရမယ္။ ဒါေပမယ့္ စီးပြားေရး ဦးတည္ခ်က္၊ ႏိုင္ငံေရး ဦးတည္ခ်က္ေတြကို မထိခိုက္ဘူးဆုိရင္ေတာ့ လြတ္ လြတ္လပ္လပ္ စဥ္းစားေတြးေခၚၿပီး က်ေနာ္တုိ႔ လုပ္လုိ႔ရမွ ႏုိင္ငံတကာကို ထုိးေဖာက္ႏိုင္လိမ့္မယ္လုိ႔ ထင္တယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ဆုိေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ရွိသေလာက္ကုိ တင္ျပလုိ႔ မရဘူးျဖစ္ေနတယ္။
ဥပမာ - စိတ္ကူးအိပ္မက္ ဆုိတာ မက္ခ်င္ရာ မက္မွာပဲေလ။ အဲဒါကိုေတာင္ ဆင္ဆာျဖတ္ခံရတယ္။ အံ႔ၾသလုိ႔ မဆုံးဘူး။ အဲဒီေတာ့ စိတ္ကူးထဲအထိ ဆင္ဆာလုိက္ျဖတ္တယ္ ဆုိတဲ့ အဓိပၸာယ္ သက္ေရာက္သြားေရာ။
| < Prev | Next > |
|---|
